Volgens mij is, heel in de verte, de lente in aantocht.
Was het een paar dagen geleden nog muisstil, vroeg in de morgen, nu hoor je alweer voorzichtig een paar vogelliedjes.
Steeds meer sneeuwklokjes staan te bloeien en ik zag ook al een verdwaalde krokus zelfs de tulpen steken hun kopje boven. Het zou toch wel erg prettig zijn, als we dit jaar een lekker voorjaar kregen.
Dat ze de wolken nu eens lekker op slot houden.
Goed voor de natuur en goed voor de mens, want van al die regen en somber weer, word je chagrijnig. Dus blogvrienden, degene van jullie die erg goed zijn in dansen: begin vast de zonnedans te oefenen,
Ik ben helaas niet zo'n danswonder, dus ik blijf maar zitten, anders krijgen we donder en bliksem.
Ik kan jullie natuurlijk vocaal begeleiden maar dat lukt momenteel nog steeds niet. Hoe ik de lente dan probeer uit te dagen? Ik ben gisteren bezig geweest in de tuin om wat te snoeien en bladeren te ruimen en zo ontdekte ik de eerste lentetekenen. Geniet van een fijne dag, lieve blogvrienden.
Indien ik je lasten kon dragen als je uitgeput onder het gewicht van je taak de kracht niet meer hebt om hulp te vragen, dan droeg ik ze vol tederheid, mijn kind!
Indien ik een antwoord kende op je vragen over liefde, het leven en gelukkig zijn, dan zou ik honderduit met je praten tot je de rust teruggevonden hebt, mijn kind!
Indien ik je omarmen kon om te verwarmen, genezen kon wat omgaat in je hart, dan zou ik uren, dagen naast je lopen tot je beseft dat er altijd iemand naast je staat, mijn kind!
Maar ik ben niet groter, niet sterker dan jij. Ik weet niet alles, ken de geheimen van de toekomst niet. Ik weet alleen dat jij en ik voor altijd blijven verbonden . Mijn tijd is mijn geschenk aan jou, mijn kind!
Vandaag is het Valentijn. Jaren terug een dag waar niemand bij stil stond tot de media en de zakenwereld een gat in de markt vonden! Je doet er aan mee of je laat het aan jou voorbij gaan in de wetenschap dat om het even welke dag een Valentijnsdag kan zijn. Tot welke categorie je ook behoort beste bezoeker, ik heb voor iedereen van jullie maar éen wens en die is:
Sta eens stil en kijk om je heen kijk naar de ongerepte natuur
waar bloemen bloeien, waar bomen groeien,
waar dieren leven,
waar bladeren ritselen,
waar beekjes kabbelen
en waar er bijna
volledige stilte heerst. Kijk naar de lachende mensen,
spelende kinderen
en mensen die elkaar liefhebben.
Sta eens stil en kijk om je heen. Je zal merken dat er dingen
zijn die je nooit eerder opmerkte en dit zijn vooral de kleine,
vanzelfsprekende dingen. Maar het zijn juist die zaken
die zo waardevol zijn. Iedere lach, bloem of boom, mens of dier, ieder mooi gebaar of lief woord
maar ook angst en pijn elk van
deze zaken is telkens uniek...
Daarom draag er zorg voor, koester het,
draag het mee in je hart en gedachten
en maak er voldoende tijd voor vrij.
Gisterenavond vierden we 10 huwelijk van de zoon bij een gezellig etentje. Het " schijnt " dat de schoondochter en ik behoorlijk ons best deden om ervoor te zorgen dat er geen " stilte " in het gezelschap viel.. Ik vind dat we ook veel " geluisterd" hebben... maar daar is niet iedereen het mee eens. Er lag al een verkoudheid op de loer en na een nacht met behoorlijk wat hoesten, stond ik vanmorgen op zonder stem en dan bedoel ik echt zonder! Kan je je dat voorstellen dat je als een vis op het drogen staat te apegaaien en er volgt geen geluid? Nu zou je denken dat iedereen hopen medelijden zou hebben en mij vertroetelen maar neen hoor.. ze vinden dat hier zelfs plezant want nu komen ze ook eens aan het woord ,zeggen ze!! Ik weet echt niet waar ze het over hebben en kan dat enkel met gebaren proberen duidelijk te maken. Daarstraks belde de dochter nog eens met wat feed back over ons hummeltje en.... een hese mama is blijkbaar de joke of the day!! Goed , als dat hen aan het lachen brengt, so be it! Eigenlijk ben ik best een beetje zielig en kan best wat aandacht gebruiken want er "roert etwat " onder mijn vleugeltjes. Ik bedoel niet dat ik fruitmanden hoef te hebben maar ach een klein beetje medeleven is toch ook aardig mee genomen kuch, kuch!. Maar wacht tot ik weer verbaal ben... ze zullen het geweten ( gehoord) hebben!!: Gelukkig kan ik mij hier gewoon laten gaan zonder decibels nodig te hebben. Ik ga er nu een eind aan breien want er komt niets zinnigs uit mijn toetsenbord. Hopelijk gaat zo'n vocale interruptie aan u voorbij. En u kent vast wel het gezegde, Pappen en nathouden.
Deze week waren de twee kindjes van de dochter ziek buikgriep was de diagnose. Kleindochtertje was gisteren schijnbaar terug ok en ging naar school terwijl grote broer hier nog kwam uitzieken. Het ventje had een abonnement op het kleine kamertje , ocharme. Ik stelde dan ook voor om de stoelgang op te vangen en binnen te doen voor onderzoek want mij lijkt er meer aan de hand te zijn dan buikgriep. Dat is intussen gebeurd maar het blijft afwachten tot dinsdag op het resultaat. Normaal zou hij vandaag terug hier zijn maar vanmorgen kreeg ik een alarmerend telefoontje van de dochter dat ons kleindochtertje opgestaan is met een dubbele knie, een beentje dat niet meer kan gestrekt worden , veel pijn en dus duidelijk een opstoot van die verdomde reuma. Na contact met het ziekenhuis in Leuven werd gezegd dat na een infectie zo'n opstoot " normaal" is want het heeft allemaal met immuniteit te maken. Normaal moet geprobeerd worden om haar zoveel mogelijk af te schermen tegen infecties maar hoe doe je dat met een schoolgaand kindje? Nu is het afwachten op het antwoord van de professor of ze vandaag nog naar Leuven moeten of niet . Maar wondermiddelen tegen reuma bestaan niet, men kan enkel de medicatie aanpassen en met tijd en geduld zal het knietje wel weer ontzwellen. Ijs opleggen is voorlopig een alternatief maar dat vindt die kleine ook niet echt aangenaam.
En zeggen dat we zo'n half jaar terug na een TV programma over zieke kinderen nog tegen mekaar zegden: " We hebben gelukkig 6 gezonde kleinkinderen".... en zie een paar weken later wordt die droom in stuk geslagen want je vraagt je met een bang hart af hoe het met ons ukkepukje verder moet! Sinds die diagnose in sept houdt het bij de dochter niet op met daarna de kanker bij de schoonmama, gezondheidsproblemen met de grootmoeder en nog veel meer. We ondervinden nog maar eens dat het leven nooit te goed mag zijn.....
Gisteravond reed Jan nietsvermoedend naar huis, toen hij werd tegengehouden door de politie.
De dienstdoende agent sommeerde hem de auto uit te komen, omdat hij vermoedde, dat Jan in kennelijke staat van dronkenschap was.
Hij verzekerde de agent, dat hij niets gedronken had, maar kon hem blijkbaar niet overtuigen.
De agent zou wel even een test afnemen. "U rijdt in het donker en er komen u twee lichten tegemoet. Wat denkt u dat dit is ?"
"Een auto," zei Jan verbaasd over deze onnozele vraag. "Jaja, allicht, maar wat voor een: een Renault, een Peugeot of een Citroen?" vroeg hij.
"Geen idee," was het antwoord.
"Zie je wel, straalbezopen!" constateerde hij. Jan verzekerde hem, dat hij echt niets gedronken had.
"Nou vooruit, nog een testje", zei hij. " U rijdt in het donker en er komt u een licht tegemoet. Wat is dit, denkt u ?" "Een motor," was het antwoord. "Jaja, een motor, logisch, maar wat voor een: een Kawasaki, een Honda of een Yamaha ?" wilde hij weten. Wederom moest Jan het antwoord schuldig blijven. "Toch behoorlijk in de olie, dus," was de agent zijn conclusie. Jan was onderhand behoorlijk pissig over dit onnozele gedoe en besloot in de tegenaanval te gaan.
"Een wedervraag," zei hij. "Er staat een vrouw op de stoeprand, hoge hakken, hevig opgemaakt, netkousen, minirok en een decolleté tot bijna op de navel.
Wat is dit volgens jou ?"
"Een straathoertje," zei hij onmiddellijk.
"Jaja," antwoordde Jan, "dat is zo helder als wat, maar welke: je dochter, je vrouw of je moeder ?" En nu is hij zijn rijbewijs kwijt en hij had geen druppel alcohol gedronken !!!
Ons jongste ukkepukkie werd zondag ziek. Mama had maandag een dag vrij dus kon ze het kleintje eens goed verwennen, maar broerlief vond dit maar niets en besloot de nacht van maandag op dinsdag maar solidair te zijn met zijn zusje. Beiden zitten nu met de buikgriep en waar kan je beter uitzieken dan bij oma? Dus mensen een nieuw logje zal nog even moeten wachten want die schatten gaan voor! Het mag bij dochterlief stilaan ophouden want daar is het de laatste maanden niet normaal meer!! Nu maar hopen dat wij niet te solidair worden met onze kleinkinderen en dat de zon van de laatste weken nog haar werk doet.....want wie zal ons dan verzorgen??
Ons weekend is heel vlug verlopen met onze twee kapoentjes hier! Maar het valt echt wel mee met zo'n tweeling, die hebben altijd een speelkameraadje en zo kunnen ze zich heel goed samen bezig houden! Als de kleinkinderen hier zijn dan worden - wat kinderliedjes betreft - hier alle registers opengetrokken en klopt onze DVD speler overuren. Dat is natuurlijk het moment om uit volle borst mee te zingen en oma kende zelfs een paar liedjes die onze schatjes niet kenden. "Oma, die kennen wij niet hoor!" "Ja, die liedjes zijn ook al heel oud? Oma zong die ook al toen ze zo oud was als jullie nu." "Hoe lang is dat al oma?" "Oh, ... al 60 jaar ( eventjes slikken!!). " Zo lang al oma en waren er toen nog dinosaurussen?"... Na de eerste verstomming , heb ik er eens hartelijk om gelachen .Ja , ik moet al lang niet meer voor de spiegel gaan staan om te weten dat de tand des tijds zijn sporen naliet maar dat ik al zo'n " antiek" stuk was ..; dat was even slikken. Zo zie je maar hoe een kind van 5 de tijd inschat! Opa vond het natuurlijk een geslaagde " oneliner" maar vergeet dat hij van dezelfde " dinosaurus" tijd is !!
Oma en Opa gaan nu nog een beetje nagenieten van een leuk weekend met de tweeling. En voor straks slaap lekker!
De tijd ging met mijn jeugd aan de haal. Alles is verteld met mijn rusteloze pen. Een meeslepend soms boeiend verhaal waarvan ik het einde nog niet ken.
Een verleden waarmee ik ben vergroeid. Een toekomst die blijft een beetje vaag. Gisteren heeft toch weer geboeid maar heel uitbundig omhels ik "vandaag".
Ik ben eens even gaan snuffelen in mijn archiefkast en daar kwam ik onderstaand schrijven tegen. Met het doorlezen dacht ik dat is echt iets voor mijn blogje.. Gaat u er maar eens voor zitten. Veel leesplezier.
Wat ik nu ga schrijven kan eigenlijk niet door de beugel. Het raakt kant nog wal. Maar ja heel vaak zie je door de bomen het bos niet meer en dan kan je beter eieren voor je geld kiezen. Ach, de soep wordt nooit zo heet gegeten als dat zij wordt opgediend. Maar voor dat alles in de soep loopt, kan je beter eerst de kat uit de boom kijken. En het is zo waar als een koe dat de eersten de laatsten zullen zijn en die moet je met een kaarsje zoeken als een speld in een hooiberg. Natuurlijk zie je daar als een berg tegen op, maar moed verloren al verloren en na regen komt zonneschijn. Als je maar onthoudt dat je ook de zon in het water moet kunnen zien schijnen. En het zijn niet allen koks die lange messen dragen want een mes snijdt vaak aan twee kanten. Ook is het altijd moeilijk om met twee maten te meten en met passen en meten wordt de meeste tijd versleten. Je kunt ook achteruit je keel gaan praten maar dan maak je het vaak te bont. Ja, dan heb je de poppen aan het dansen en het gedonder in de glazen, vooral als je te diep in het glaasje hebt gekeken ! Maar waarom kijk je dan ook niet verder dan je neus lang is? Moet je maar niet je neus in andermans zaken steken dan gaat alles mooi je neus voorbij. Nou ja, Keulen en Aken zijn ook niet in één dag gebouwd en je kan nu éénmaal geen twee dingen tegelijk doen. En wie het eerst komt, het eerst maalt. Natuurlijk, moet je vaak je hersenen erbij houden want anders kan je het kaf van het koren niet scheiden. Het is bekend, alle begin is moeilijk maar wie niet waagt niet wint. Heb je éénmaal de wind in de zeilen dan moet je zorgen dat je niet overstag gaat. Daarna gaat het je voor de wind. En je weet het hè de beste stuurlui staan aan wal. Soms kan je in een situatie komen dat je aan lager wal kan raken en dan moet je het hoger op gaan zoeken. Goed dan kan je het wel van de daken schreeuwen, maar de meeste mensen zijn Oost-Indisch doof. Dan sta je voor doven mans oren te kletsen maar praatjes vullen geen gaatjes. Zie je er echt geen gat er meer in gooi dan maar de knuppel in het hoenderhok maar zorg wel dat je er als de kippen bij bent. Blijf op je tellen passen want alle begin is moeilijk, pas dan goed op want voorzichtigheid is de moeder van de porseleinkast en bij haar kan je wel een potje breken. En kijk eens wat vaker om je heen, op elk potje past een deksel. Ook jij hoeft niet in de put te zitten en als je éénmaal door de zure appel heen bent dan kan je ook de koeien bij de horens pakken mits je geen ouwe koeien uit de sloot gaat halen. Doe je dat wel, dan kom je in twee sloten tegelijk en staat het water je aan de lippen. Dat staat als een paal boven water. Soms moet een mens wat rustiger aan gaan doen want de kruik gaat net zolang te water dat hij barst. Ja en dan? Eerst moet een kalf verdronken zijn voordat men de put dempt. Ja, zo kan je water wel naar de zee blijven dragen. Waar je ook eens aan moet denken is al te goed is buurmans gek. Toch is het beter een goede buur te hebben dan een verre vriend, want dan ben je uit de brand, mits je niet met vuur speelt. Doe je dat toch dan verbrand je je vingers en wie niet luisteren wil moet maar voelen. Dat kan je op je vingers natellen. Daar sta je dan met je mond vol tanden en eigenlijk zie je er geen gat meer in. Maar heus geloof mij, alles komt op zijn pootjes terecht als je niet op je poot gaat spelen. Als je iemand een poot uittrekt, garandeer ik je dat je van hetzelfde laken een broek krijgt. Soms zijn dingen het sop van de kool niet waard. Blijf jij nu maar recht voor de raap dan gaan alle deuren voor je open. En als je je hoofd niet op hol laat slaan, gooi dan je kop niet in de wind. Doe je dat wel, dan ga je met je hoofd in de wolken lopen, dan is het in je bol geslagen en ga je negen van de tien keer naast je schoenen lopen en op grote voet leven. Je zal het merken, want een ander gaat dan de lakens uitdelen. Dat kan je op je klompen aanvoelen. Ja, dan kom je er niet meer onderuit en hebben ze bij jou de gevoelige snaar geraakt.. Toch eigen schuld, dikke bult, moet je maar niet altijd de eerste viool willen spelen. Je kan niet altijd haantje de voorste te zijn want anderen willen ook wel graag een graantje meepikken. Je moet iemand in de ogen kunnen blijven kijken want als je iets achter iemands rug doet dan neemt hij jou ooit te grazen. Laat eens iets van je horen want ik zet er een punt achter. En denk er aan, wie schrijft die blijft.....
PS:Ani zei in haar reactie iets over kleine letters! Ik ben gaan zien en bij Mozilla is alles goed leesbaar maar inderdaad IE zet de tekst kleiner. Waarom, weet ik veel maar een tip om te lezen. Druk op ctrl ( control) toets en houd die aan terwijl je aan het wieltje van de muis draait en kies jouw lettergrootte.
Zondag een reünie van de familie van T en er werd wat afgeklets over pijnlijke ruggen en hernia's en osteopaten en krakers ,want meer dan eentje heeft er meer of minder last van. Dat zette mij aan het denken wat je bij die " dokters" allemaal kan meemaken en zo borrelden een paar tips naar de oppervlakte... jullie krijgen ze helemaal gratis en voor niks!
- Bij zo'n osteopaat word je verondersteld alles uit te doen, behalve jouw ondergoed, dus zie dat je niet jouw meest uitgerafelde onderbroek aanhebt in het gedacht dat de osteopaat enkel naar jouw schouder gaat kijken. Dus een mooie blauwe BH met een witte bommabroek eronder is belachelijk.
- Probeer ook in gedachten te houden dat waar het ook zeer doet, jouw achterkant gaat geëxposeerd worden, dus dat frivoolste onderding is ook geen goed alternatief.
- Zie dat jouw voeten verzorgd en proper zijn, want je zal op je buik moeten gaan liggen en dan springen ze in het oog. Meer nog, hij gaat ermee wiebelen, dus doe die brave mens het plezier om niet op jouw vuile onderdanen te moeten kijken. Dat je ze wel gewassen hebt 's ochtends maar dat de vloer een puinhoop is en derhalve jouw voetzolen ook, is geen excuus.
- De osteopaat propageert de techniek van 'zachte handen'. Maar je kan er donder op zeggen dat hij jou op een gegeven moment op je zijde draait, jouw benen in een knoop legt en met zijn volle gewicht jouw bekken kraakt, hoorbaar en voelbaar kraakt, zodat er jou een belachelijk gilletje van verbazing en pijn ontsnapt. Dat is prima trouwens, hij is dat gewend en de volgende keer overkomt het jou niet meer. Dan uit je jouw emoties alleen nog met grote ogen en een vertrokken gezicht.
-Idem voor jouw nek trouwens. De ruk aan jouw hoofd lijkt alsof de wervels kraken maar dat is slechts schijn of zoiets. Je zal heus niet achterblijven met de nek van een lappenpop, slapjes van links naar rechts zwalpend, tenminste niet als je naar een echte osteopaat gaat, want er schijnen nogal wat charlatans in het vak te zitten.
- Nogmaals : wat je ook mankeert, hij gaat ook iets geks doen met jouw buik nl jouw ingewanden als het ware eruit tillen en gelukkig ook weer op zijn plaats leggen. En dan zal hij vragen dat thuis zelf te doen, 2X5 keer per dag daarom moet je het eens voordoen! Je zal je belachelijk voelen want zelfs de meest vetloze buik ziet er onnozel uit als hij uit zijn holte wordt getild. En uiteraard doe je het thuis nooit want wie wordt er nu wakker met het idee om eerst eens even zijn ingewanden te manipuleren? En om daarvoor nu speciaal terug te gaan liggen, daar kom je toch niet aan toe.
- Hij gaat achter jou komen staan en vragen om achterover te hangen tegen hem aan zodat hij je wat kan uitrekken. Heb vertrouwen, hij laat je niet vallen, hopelijk!.
Gelukkig dat zo'n bezoek ook echt wel helpt, want een mens zou al een stressnek krijgen van het vooruitzicht op een osteopaatbezoek alleen. Jij niet natuurlijk, want je bent gewaarschuwd. Helemaal zonder dank en altijd tot jouw dienst!
Bij Ani las ik ook over vroeger. Zij schreef dat haar zonen vroeger in hun jeugd tabak gingen steken. Hewel dat heb ik ook gedaan toen ik zo'n 14 jaar was en dat niet alleen, ook massa's bonen heb ik getrokken. Misschien zijn er nog onder jullie die weten waar ik over praat!
Ik woonde op "den buiten " en leefde als kind ook meestal buiten. Toen ik 14 was, mocht ik met de CM naar Zwitserland met de veertienjarigen en had zo graag een fototoestel gehad maar daar hadden ze thuis geen oren naar.
De meeste van mijn vroegere klasgenootjes gingen op hun 14 al uit werken en in hun verlof nog wat bijverdienden op de velden. Soms was iedere cent welkom! Toen was van reizen in het verlof nog geen sprake! Mijn grootmoeder vond dat een goed idee en zat maar steeds hinten te geven over " welke dulle werkers " die anderen wel waren en dat ik in de vakantie toch maar liep te " lanterfanten". Ons ma die ook altijd aan het werken was als kapster vond het ook geen slecht idee toen ik besloot zelf voor dat cameraatje te werken.
Ik heb geen foto uit die tijd maar zo ongeveer zag ons werk er uit. We zaten ook op zo'n stoeltje om de bonen te plukken en dat soms met wel 25 op één veld!
We ( vriendinnen en vrienden) spraken af 's morgens om 7u30 en met de fiets, stoeltje en emmer achterop , trokken we in groep naar het bonenveld dat moest kaalgeplukt worden. Meestal waren de volwassenen al bezig en de beste plaatsten ingenomen want vooraf werd het veld gekeurd en ging men zien waar de dikste bonen stonden die brachten meer op zie je! Ons stoeltje werd klaargezet, de jutezakken aangebracht en zo schoven we in rij naast elkaar vooruit. We trokken de ene bonenstruik na de andere uit de grond om dan de bonen af te trekken en in de emmer te gooien.Telkens die vol was, werd de inhoud in de zak gegoten. Iedereen wist perfect waar zijn/ haar zak stond want uiteindelijk was dat heel belangrijk naar de afrekening toe!! Ik kan jullie verzekeren dat het best een lastig werkje was want we moesten meeschuiven aan het tempo van de groten anders stuurde de boer ons van het veld! Praten en zingen mocht zolang we maar verder werkten, spelen dat zat er niet in!. En zo zaten we in mooi of slecht weer bezig, Soms met een stuk plastiek over ons hoofd om de zomerregens te trotseren ofwel in een los bloesje te zweten onder de blakende zon! Op de middag was er een pauze en aten we onze boterhammetjes op allemaal samen op het veld en dat was het plezantste moment van de dag en ... ik weet niet of boterhammen ooit beter gesmaakt hebben dan toen? We stopten meestal rond 7u 's avonds en dat was het beste moment van de dag toen we 120,150 of soms 200frank in handen kregen. Sommige volwassenen plukten zelfs tot 250 kg per dag. Af en toe -als we er echt zin in hadden - wilden we voor hen niet onder doen en haalden we ook boven de 200 kg maar dan was ons pijpje behoorlijk leeg! Hier kreeg iedereen loon naar werk jong of oud.
Dat was niet altijd zo, ik heb het ook anders geweten. De boeren hadden nogal rap door wie er flink tegenaan ging of gewoon wat rondlummelde. Zo werden we met een drietal ook gevraagd om tabak te helpen steken. De boer haalde de bladeren van het veld gehaald. Daarna moesten ze per grootte op stapels gelegd worden en daarna werden ze met een lange brede , platte naald op een koord gestoken ,elk blad zo'n halve centimeter van het andere om dan de touwen op te hangen om te drogen.
(De tabaksbladeren hingen bij ons ook zo te drogen maar dan aan een touw)
Aanvankelijk kregen wij jongeren maar 75 centiemen per rank terwijl de volwassenen 1 fr kregen voor hetzelfde werk! Rebellie zal altijd een beetje in mij gestoken hebben zeker want op een dag wilden wij niet meer steken tenzij we evenveel kregen. Er waren niet zoveel kandidaten om tabak te steken want dat verdiende niet veel en bonen plukken bracht meer op, dus gaf de boer toe na veel gezaag en discussie maar .. hij haalde zijn gram dan op een andere manier, wij mochten pas beginnen te steken als de bladeren in mooie gelijke hoopjes verspreid lagen en de tijd die we daarvoor nodig hadden werd niet vergoed!! Dus .. profiteren van kinderen bestond en bestaat altijd al .
Nu ik eraan denk, dan zie ik de jongeren dat niet meer doen hoe graag ze ook dat centje meer willen. Natuurlijk heb ik ook dagen gehad dat ik mopperde en niet ging maar dan was mij cameraatje en later mijn polshorloge veraf... Dus beet ik door en ik heb het overleefd en die vuile handen en dat eten op het veld.... dat heb ik ook overleefd!! En die herinneringen blijven hangen zolang ik herinneringen meedraag want ze hebben van mij gemaakt wie ik nu ben en eerlijk gezegd...ik heb daar geleerd dat niets zomaar in je schoot geworpen wordt , dat werken geen schande is en iedereen op de één of andere manier probeert een extra cent te verdienen maar vooral dat ik heel veel geluk gehad heb dat mijn ouders mij de kans gegeven hebben om te studeren om zo mijn leven iets gemakkelijker te maken!
Onze kleinzoon 2 was ziek en is twee dagen komen uitzieken bij oma en opa de voorbije week. Opa heeft zich wat op afstand gehouden want als er hier eentje jaloers is van griep en andere verkoudheden dan is hij het wel!!! Nu maar hopen dat de zon van de laatste weken wat extra weerstand heeft gegeven!! Maar blijkbaar was ons ventje niet de enige zieke. Als er in een klas ééntje " snottert" dan heeft in een mum van tijd gans het klasje een snotneus! Als ik het zo allemaal bekijk dan vraag ik mij soms af of onze kinderen en kleinkinderen niet overbeschermd zijn op alle gebied? Het ging er vroeger toch een ietsie pietsie anders aan toe....
Ben jij als kind opgegroeid in de jaren 50 of daar omtrent dan is het, terugkijkend, onvoorstelbaar dat je zo lang hebt kunnen overleven. Als kind zaten we in de auto zonder gordel en zonder airbags. Onze bedjes waren geschilderd in prachtige kleuren met verf vol met lood en cadmium. De medicijnflesjes uit de apotheek konden we gewoon open krijgen geen gesukkel met die speciale doppen, evenals de fles met bleekwater.
Deuren en ramen bedreigden continue onze vingertjes. Op de fiets hadden we nooit een helm op, dat was voor motorrijders. We dronken water met de mond aan de pomp of kraan in plaats van uit een fles. 's Morgens gingen we naar buiten om te spelen. We bleven de hele dag weg en moesten pas thuis zijn om te eten of als de schemering inviel. Niemand wist waar we waren en we hadden geen mobiele telefoon mee. We sneden ons, braken onze botten en tanden en er werd niemand voor aangeklaagd. Het waren gewoon ongelukken en de enige die schuld had waren we zelf. Hoeveel "ongelukken" hebben we niet gehad? Daar moesten we mee leren leven. We aten koekjes, brood met een dikke laag boter, dronken water met grenadine en werden evengoed
niet te dik. We dronken met vrienden uit dezelfde fles en niemand ging daar dood van. We hadden geen: Playstation, Nintendo, X-Box, tientallen tv zenders,video, DVD, MP3, surround sound, een eigen TV, computer en internet. Wat wij hadden waren vrienden.
We gingen gewoon naar buiten en daar kwamen we elkaar tegen. We gingen naar hun huis en belden aan. Of we gingen soms gewoon naar binnen zonder aan te bellen. En dat zonder van te voren af te spreken en zonder dat onze ouders dat wisten. Niemand bracht ons en niemand haalde ons weer op. Hoe was het in hemelsnaam allemaal mogelijk?
We bedachten spelletjes met stokken, ballen, springtouwen, knikkers, hinkelblokjes.... Sommige kinderen waren niet zo goed op school als de andere kinderen. Ze haalden onvoldoendes en bleven dan zitten. Dat leidde niet tot emotionele ouderavonden of tot veranderde prestatienormen. Soms deden we iets wat consequenties had en je kon je niet verstoppen. Als iemand van ons iets had uitgehaald, dan was het normaal dat je ouders je niet uit de problemen haalden, integendeel ze waren het vaak roerend eens met het gezag. En toch is het met onze generatie goedgekomen. Ze heeft vele mensen voorgebracht die bereid zijn risico's te nemen, die durven te leven en te ondernemen, probleemoplossers, dokters, wetenschappers, uitvinders en ondernemers. We hadden vrijheid, namen verantwoordelijkheid en hadden succes of het viel tegen en we vonden een weg om ermee te leven. Hoor jij bij die generatie? Wees dan blij dat je er bij was want nu is alles zoveel ingewikkelder!
Als ik een boom was, zou ik je beschermen met mijn takken van liefde. Onder mijn bladerdak je koesteren tegen koude. Mijn schors zou je strelen, zachtjes over je huid.
Maar ik ben maar een mens, nietig en klein. Maar als mens kan ik je nog meer geven, beschermen, liefhebben en strelen. Nog veel meer... dan wanneer ik een boom was...
Misschien denken jullie dat ik het verzin maar het volgende komt echt niet uit mijn duim hoor!
Als je goed rondom je kijkt, valt er altijd wel wat te vertellen. Als ik met slaapgenoot ga wandelen, zie ik vaak veel meer dingen dan hij.
Ook op straat kijk ik graag naar mensen, vooral wanneer ze er net iets anders uitzien dan de doorsnee burger.
Gelukkig heb ik een vrij grote kennissenkring, daar zitten ook aparte mensen tussen die een andere levensopvatting hebben dan huisje, boompje, beestje.
Zo ken ik een vrouw die in de gezondheidszorg werkt.
Vroeger noemde men zo iemand een wijkverpleegster maar ik weet niet precies of die naam veranderd is? Gisteren kwam ik haar bij het boodschappen toevallig tegen en besloten we ergens een kopje koffie te drinken.
Ze zag er goed uit. Zij is iemand die alles van de zonnige kant probeert te zien.
Na wat heen en weer gepraat zei ze, dat ze iets aparts had meegemaakt.
Ze had laatst een afspraak met een oudere man die alleen woonde en wat vage klachten had . Zijn huisarts had het gevoel dat hij aan het rommelen was met zijn medicijnen.
Hij had veel last van zijn reuma en de arts had hem zetpillen voorgeschreven.
Op de één of andere manier hielpen die niet want hij bleef erg veel pijn hebben.
Er werd aan haar gevraagd of zij eens polshoogte wou nemen.
Wat bleek nu? Elke keer als hij zon zetpil gebruikte werd hij kotsmisselijk, met het resultaat dat van eten ook niet veel terechtkwam.
Natuurlijk begon er bij haar een lichtje te branden. En ja hoor, hij at die pillen op.
Zij is door de wol geverfd en liet natuurlijk niet merken dat die misselijkheid door die zetpillen kwam.
Heel diplomatiek vroeg ze die beste man of hij zijn medicatie via zijn anus gebruikte?
Hij keek haar aan en zei dat hij geen idee had of hij zon dingen in huis had. Misschien onder in het aanrechtkastje.?
Sorry hoor, maar ik lag in een deuk.
Achteraf dacht ik wel, dat wat voorlichting van de dokter of de apotheek hem veel ellende had kunnen besparen.
Een oude man die alleen woont en blijkbaar wat wereldvreemd is, ja dat kan soms problemen geven. Thuiszorg is prima, maar stofzuigen en bedden opmaken is niet alleen zaligmakend.
Vooral de eenzaamheid, te weinig aandacht en niet meer nodig zijn, is funest voor de meeste ouderen. Ze verzuren.
Gelukkig heeft die kennis er voor gezorgd dat de man een paar keer per week wordt opgehaald om naar de dagopvang te gaan. Daar wordt hij meteen ook beter gevolgd wat zijn medicatie betreft
. Je kan er beter nog niet aan denken, dat je in eenzaamheid moet wachten tot het eind van je leven in zicht is.....
Er gaat van alles door mijn koppeke, dus aan inspiratie zal het wel niet liggen maar ik ben zo ontzettend lui en geraak er niet toe om alles neer te pennen. Soms zou ik willen dat er een toestel bestond dat aan je gedachten kan gekoppeld worden om - als de muze er is - gewoon die gedachtenvloed in tekst om te zetten.. Het moet heerlijk zijn om in gedachten weg te dromen en terug tot de werkelijkheid te komen en vast te stellen dat uit die wirwar van draadjes in je bovenkamer een logje ontstaan is! Al weken - wat zeg ik, maanden - ben ik bezig om ons verblijf in Nigeria neer te schrijven. Wat met Peru, Mexico en Venezuela zo goed lukte, wil nu maar geen vorm krijgen. De herinneringen zijn er maar zoveel dat ze voor een echte chaos zorgen ( zou het aan Afrika liggen?) oei nu moet ik oppassen of mateke Jeske geeft mij weer op mijn kop!! Soit, vandaag lukt het niet echt om een logje zelf te bedenken dus moeten jullie het met de goden doen!!
Ik ben toch van plan om elke maand een mythische God onder de loep te nemen ,waarom dan vandaag de God Phaeton niet?
Phaëton is een figuur uit de Griekse mythologie. Hij is een zoon van de zonnegod Helios en Klymene (in sommige overleveringen was hij de zoon van Apollon en Klymene). Helios besteeg elke dag de zonnewagen . Phaëtons grootste wens was om ook met deze wagen te rijden. Hij overreedde zijn vader zodat hij een rit in de zonnewagen kon maken. De paarden merkten echter dat iemand anders de teugels in handen hield en sloegen op hol. Zo steeg Phaeton te hoog in de lucht waardoor het hemelgewelf ontbrandde en dan scheerde hij te laag over de grond , de aarde verschroeidde en zo ontstonden grote dorre plekken (de woestijn) en werden de mensen zwartgeblakerd. Zo kregen de mensen in Ethiopië hun donkere kleur. Voordat de hele aarde in brand zou staan, besloot de oppergod Zeus in te grijpen. Hij gooide een bliksemschicht naar Phaëton, waardoor de laatste uit de wagen viel, naar beneden stortte en stierf. De zusters van Phaeton, de Heliaden, beweenden hem. Hun tranen druppelden neer en stolden tot barnsteen.
Zo is barnsteen volgens de legende ontstaan!
Zzzzzz, en zij die lui is luierde ( wat een woord) verder....
Voilà, we zijn vanuit de wolken ( letterlijk!!) weer met ons beide voetjes op de grond terecht gekomen. De terugvlucht verliep zonder problemen wat van de heenvlucht niet kan gezegd worden! Bij het inladen van de bagage hadden ze tegen de laaddeur gereden. Vlak voor het opstijgen , kregen we de melding dat er een inspectie nodig was om te zien of het vliegtuig veilig was!! Moet kunnen hé? Bleek dat de schade te groot was zodat iedereen er terug uit moest, de bagage en de catering ook en dan nog een nieuw vliegtuig klaarmaken. We waren om 3u opgestaan om uiteindelijk toch maar om 8u30 te vertrekken! Maar verder was alles ok! Wat we gehad hebben, kan men ons niet meer afnemen en geloof het we hebben genoten zowel naar lichaam als geest!! De batterijen zijn opgeladen, de weegschaal klopt op een kg meer af en dat is minder goed , ons kleurtje steekt fel af tegen de witte pannenkoeken rondom ons en de spiertjes en gewrichten zijn goed gesmeerd en opgewarmd, we kunnen er weer tegenaan. Ik zie hier dat de trouwe bezoekers ook tijdens ons tripje, op bezoek bleven komen. Jullie zijn echte schatten en reuzebedankt. Ik kwam wel af en toe op internet maar om bezoekjes af te leggen , ontbrak meestal de tijd. We waren in verlof nietwaar en dat is erg vermoeiend !! Maar stilaan geraken we weer in ons normaal ritme en dan zien jullie mij wel weer verschijnen op een tegenbezoek! Straks springen er hier een paar binnen ( letterlijk want dat klein grut staat niet stil hé!) dus salut en geniet van jullie zondag!
Gisteren hebben we een uitstap gemaakt met de bus en onder begeleiding van een prima gids. We vertrokken om 8u10 vanaf het hotel waar we werden opgehaald en kwamen s avonds rond 18u30 terug . Gedurende gans die rit heeft onze gids niet gezwegen en toch hij heeft ons geen moment verveeld. Hij is een Belg die hier al 40 jaar woont en perfect Nederlands, Frans en Spaans spreekt en heel wat van het eiland weet. Maar daar heb ik het op een andere keer wel over.
We bezochten een bananenplantage in de bergen en hoewel we door ons verblijf in Afrika heel wat van bananen afwisten, hebben we toch geboeid geluisterd en veel bijgeleerd.
Hoe wordt zon plantage aangelegd?
Naast de buitenplantages die zon 3m hoog worden, zijn hier ook veel plantages in serres die zon 7 m hoog zijn want de bananenplanten daarin worden tot 6 m hoog. Omdat de bananenplant geen boom is maar een struik en daardoor niet zo stevig is, wordt de stengel waar de trossen aan groeien met touwen vastgebonden om ze te ondersteunen. Hoewel bananenplanten hermafrodiet zijn = zowel de mannelijke als de vrouwelijke geslachtsorganen heeft, m.a.w. tweeslachtig is, gebeurt de voortplanting niet door bestuiving maar wel via de wortels. Wanneer een bananenplant +- 6m oud is en zo ongeveer 6m hoog ontstaat er een bloem aan de steel maar men noemt dat een valse bloem omdat die uit schutblaren bestaat en feitelijk daar onder pas de echte bananenbloem( man en vrouw) groeien. Na een tijdje krullen die schutblaren zich op om uiteindelijk af te vallen. Dan zie je al duidelijk de bananen hangen en die groeien volgens de wet van de zwaartekracht logisch naar beneden. De bovenste bananen van de tros zijn de vrouwelijke en de onderste de mannelijke. Eenmaal ze het licht zien, groeien de bananenbloemen spontaan naar het licht toe en daarom zijn de bananen krom! Aan elke banaan groeit een bloem. Die worden één per één manueel met een mes of snoeischaar afgeknipt. Een geduldwerk als je het mij vraagt zeker gezien de omvang van de plantage!! Zo ontstaat er een litteken onderaan de banaan en dat beschermt precies de banaan tegen ziekten en insecten. Je moet maar eens een banaan bekijken die heeft inderdaad aan één uiteinde een litteken! Ik zei reeds dat de mannelijke bananen onderaan de tros groeien. Die worden per laag stelselmatige verwijderd vandaar dat jullie op de foto zien dat er plots onder de tros bananen een stengel groeit waar niets aan hangt. Men mag die mannelijke bananen echter niet ineens verwijderen want dan gaat de tros kapot! Zon bananentros weegt tussen de 60 à 100 kg ( vandaar dat ze ondersteuning nodig hebben) en als ze volgroeid zijn worden ze groen afgeknipt. Daarna wordt de plant ook verwijderd want die sterft anders toch af. Soms snijdt men die tot op de bodem af en wordt dan aan de koeien gegeven als voedsel, soms snijdt met de plant tot op de helft af en dan vloeit het vocht in de stam terug naar de bodem. Naast de afgesneden plant groeien nieuwe scheuten ( een 4tal). Men laat daar één van staan om een nieuwe plant te vormen, de andere worden verwijderd en uitgeplant om op dan opnieuw een nieuwe bananenplant te vormen, zo gebeurt de voortplanting!
Het viel ons op dat er in de buurt van bananenplantages vaak veel koeien rondlopen. Het is mij niet bekend dat koeien speciaal van zeelucht (want eiland) houden maar toch heeft dat een bedoeling. Ik zei reeds dat de plant na de oogst afgesneden wordt om aan te koeien te geven. Die plant is vezelig en fungeert als een soort gras. In ruil voor dat gras krijgen de plantageboeren de koeienmest die ze dan mengen met de afval van de planten en zo als compost en mest voor hun plantage gebruiken!. Voor wat hoort wat!!
Elke bananenplant krijgt zon 10 à 15 l water per dag. De plantage die we bezochten was +- 15000m2 groot met zon 3000 planten. Dat betekent dat ze dagelijks tussen de 30.000 à 45.000 l water nodig hebben en in de zomer kan dat oplopen tot 60.000 à 75.000 l per dag! Dat water komt van een stuwdam uit de buurt en van waterreservoirs. De stuwdammen op het eiland dienen niet om elektriciteit te produceren maar wel om water te voorzien voor allerlei planten en plantages omdat het hier niet voldoende regent. Nu gebruikt men ook al heel wat zeewater om te bevloeien maar pas nadat men het ontzilt heeft ( natuurlijk zonder Chloortoevoeging)! Van de blaren van de bananenplant die veel vezels bevatten, maakt men ook touwen . De fotos hieronder verduidelijken de uitleg.
Bananenplantage
Valse bloem met schutblaren die opkrullen. Hier zie je hoe de bananen initieel naar beneden groeien!Zie de bloemen op het uiteinde van de banaan!
Bananentros en bloem. Zie de lege steel tussen tros en bloem. Daar werden mannelijke bananen al verwijderd. Banaan groeit al naar het licht.
Tros die al naar het licht gegroeid is en opzij de nieuwe scheut die zal dienen als nieuwe plant.
Mannelijke bananen onder de schutblaren die laag per laag langzaam verwijderd worden.
Arguineguin is een leuk klein vissersdorp aan de zonnige zuidkust van Gran Canaria. De gezellige badplaats met een knus authentiek centrum ligt tussen Playa del Inglés en Puerto Rico in, tussen de heuvels en de kust. In de kleine straatjes van Arguineguin zijn diverse winkels en restaurants te vinden. Er is ook een wekelijkse markt en een gezellig klein haventje. Arguineguin telt twee stranden waar je heerlijk van de zon kunt genieten.Een groot gedeelte van de kustlijn bestaat uit rotsen en daardoor hebben we hier een redelijk woelige branding op bepaalde plaatsen. We hebben deze plaats gekozen als vakantieoord op aanraden van vrienden die hier al jaren de wintermaanden doorbrengen. De kans op regen is hier quasi nul terwijl in Tenerife de kans wat groter is. We hebben geen spijt van onze keuze en het weer valt reuze mee. Vandaag hadden we een beetje last wat ze hier " calima" noemen (= een stoffige wind die vanuit de sahara ontstaat) maar tegen de middag was diebijna weggetrokken en hadden we terug rond de 23 graden...We bezochten een meer toeristisch plekje in de buurt nl Mogan. Een typisch plekje dat echt het bezoeken waard is Het toeristenplaatsje Mogán ligt zoals Arguineguin in het zuiden van Gran Canaria, in een van de beste klimatologische zones van heel de Canarische eilandengroep.
Op weg naar het dorp en het naastgelegen havenplaatsje Puerto de Mogán kom je langs omringende trekpleisters als Puerto Rico, Patalavaca, Amadores, Arguineguín en Taurito.
Puerto de Mogán is één van de meest schilderachtige en gezellige dorpjes aan de zuidkant van Gran Canaria. Het is een plek omringd door kleurige huizen die zich aaneenrijgen tot aan de kade. In de vensters bloeien bougainvilleas en hibiscussen; mensen kletsen in alle rust op de terrasjes van de havencafés. Naast de kade ligt een buurtje met huizen die over kleine grachten heengebouwd zijn, wat de charme van het havengebied nog verder versterkt. Puerto de Mogán heeft een jachthaven met 225 aanlegplaatsen waar zeilboten en vissersboten wanordelijk door elkaar liggen, wat weerspiegeld wordt in het geanimeerde publiek van de cafés. Vanaf deze plek vertrekken iedere dag de boten die toeristen de zuidkust van het eiland laten zien. Ook vertrekt hier de kleine toeristische onderzeeboot waarmee je de zeebodem in de omgeving kunt verkennen.Dat hebben we niet gedaan want ik was al bijna wagenziek van de busrit ernaar toe laat staan dat we nog wat op het water gaan dobberen. Mijn bovenkamer kan blijkbaar niet meer tegen overdadige draaiingen en deiningen..Maar we hebben toch genoten van onze uitstap.
De stormen in nov hebben in de wandelpaden langs de kust soms grote gaten geslagen zodat het uitkijken is als je gaat wandelen!! Daarnaast zien jullie de branding waarover ik sprak. Mooi!!
Hier hebben jullie een zicht op een straatje in Mogan...
)
Bleek dat de schade te groot was zodat iedereen er terug uit moest, de bagage en de catering ook en dan nog een nieuw vliegtuig klaarmaken. We waren om 3u opgestaan om uiteindelijk toch maar om 8u30 te vertrekken! Maar verder was alles ok!
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}