Misschien denken jullie dat ik het verzin maar het volgende komt echt niet uit mijn duim hoor!
Als je goed rondom je kijkt, valt er altijd wel wat te vertellen. Als ik met slaapgenoot ga wandelen, zie ik vaak veel meer dingen dan hij.
Ook op straat kijk ik graag naar mensen, vooral wanneer ze er net iets anders uitzien dan de doorsnee burger.
Gelukkig heb ik een vrij grote kennissenkring, daar zitten ook aparte mensen tussen die een andere levensopvatting hebben dan huisje, boompje, beestje.
Zo ken ik een vrouw die in de gezondheidszorg werkt.
Vroeger noemde men zo iemand een wijkverpleegster maar ik weet niet precies of die naam veranderd is? Gisteren kwam ik haar bij het boodschappen toevallig tegen en besloten we ergens een kopje koffie te drinken.
Ze zag er goed uit. Zij is iemand die alles van de zonnige kant probeert te zien.
Na wat heen en weer gepraat zei ze, dat ze iets aparts had meegemaakt.
Ze had laatst een afspraak met een oudere man die alleen woonde en wat vage klachten had . Zijn huisarts had het gevoel dat hij aan het rommelen was met zijn medicijnen.
Hij had veel last van zijn reuma en de arts had hem zetpillen voorgeschreven.
Op de één of andere manier hielpen die niet want hij bleef erg veel pijn hebben.
Er werd aan haar gevraagd of zij eens polshoogte wou nemen.
Wat bleek nu? Elke keer als hij zon zetpil gebruikte werd hij kotsmisselijk, met het resultaat dat van eten ook niet veel terechtkwam.
Natuurlijk begon er bij haar een lichtje te branden. En ja hoor, hij at die pillen op.
Zij is door de wol geverfd en liet natuurlijk niet merken dat die misselijkheid door die zetpillen kwam.
Heel diplomatiek vroeg ze die beste man of hij zijn medicatie via zijn anus gebruikte?
Hij keek haar aan en zei dat hij geen idee had of hij zon dingen in huis had. Misschien onder in het aanrechtkastje.?
Sorry hoor, maar ik lag in een deuk.
Achteraf dacht ik wel, dat wat voorlichting van de dokter of de apotheek hem veel ellende had kunnen besparen.
Een oude man die alleen woont en blijkbaar wat wereldvreemd is, ja dat kan soms problemen geven. Thuiszorg is prima, maar stofzuigen en bedden opmaken is niet alleen zaligmakend.
Vooral de eenzaamheid, te weinig aandacht en niet meer nodig zijn, is funest voor de meeste ouderen. Ze verzuren.
Gelukkig heeft die kennis er voor gezorgd dat de man een paar keer per week wordt opgehaald om naar de dagopvang te gaan. Daar wordt hij meteen ook beter gevolgd wat zijn medicatie betreft
. Je kan er beter nog niet aan denken, dat je in eenzaamheid moet wachten tot het eind van je leven in zicht is.....
Er gaat van alles door mijn koppeke, dus aan inspiratie zal het wel niet liggen maar ik ben zo ontzettend lui en geraak er niet toe om alles neer te pennen. Soms zou ik willen dat er een toestel bestond dat aan je gedachten kan gekoppeld worden om - als de muze er is - gewoon die gedachtenvloed in tekst om te zetten.. Het moet heerlijk zijn om in gedachten weg te dromen en terug tot de werkelijkheid te komen en vast te stellen dat uit die wirwar van draadjes in je bovenkamer een logje ontstaan is! Al weken - wat zeg ik, maanden - ben ik bezig om ons verblijf in Nigeria neer te schrijven. Wat met Peru, Mexico en Venezuela zo goed lukte, wil nu maar geen vorm krijgen. De herinneringen zijn er maar zoveel dat ze voor een echte chaos zorgen ( zou het aan Afrika liggen?) oei nu moet ik oppassen of mateke Jeske geeft mij weer op mijn kop!! Soit, vandaag lukt het niet echt om een logje zelf te bedenken dus moeten jullie het met de goden doen!!
Ik ben toch van plan om elke maand een mythische God onder de loep te nemen ,waarom dan vandaag de God Phaeton niet?
Phaëton is een figuur uit de Griekse mythologie. Hij is een zoon van de zonnegod Helios en Klymene (in sommige overleveringen was hij de zoon van Apollon en Klymene). Helios besteeg elke dag de zonnewagen . Phaëtons grootste wens was om ook met deze wagen te rijden. Hij overreedde zijn vader zodat hij een rit in de zonnewagen kon maken. De paarden merkten echter dat iemand anders de teugels in handen hield en sloegen op hol. Zo steeg Phaeton te hoog in de lucht waardoor het hemelgewelf ontbrandde en dan scheerde hij te laag over de grond , de aarde verschroeidde en zo ontstonden grote dorre plekken (de woestijn) en werden de mensen zwartgeblakerd. Zo kregen de mensen in Ethiopië hun donkere kleur. Voordat de hele aarde in brand zou staan, besloot de oppergod Zeus in te grijpen. Hij gooide een bliksemschicht naar Phaëton, waardoor de laatste uit de wagen viel, naar beneden stortte en stierf. De zusters van Phaeton, de Heliaden, beweenden hem. Hun tranen druppelden neer en stolden tot barnsteen.
Zo is barnsteen volgens de legende ontstaan!
Zzzzzz, en zij die lui is luierde ( wat een woord) verder....
Voilà, we zijn vanuit de wolken ( letterlijk!!) weer met ons beide voetjes op de grond terecht gekomen. De terugvlucht verliep zonder problemen wat van de heenvlucht niet kan gezegd worden! Bij het inladen van de bagage hadden ze tegen de laaddeur gereden. Vlak voor het opstijgen , kregen we de melding dat er een inspectie nodig was om te zien of het vliegtuig veilig was!! Moet kunnen hé? Bleek dat de schade te groot was zodat iedereen er terug uit moest, de bagage en de catering ook en dan nog een nieuw vliegtuig klaarmaken. We waren om 3u opgestaan om uiteindelijk toch maar om 8u30 te vertrekken! Maar verder was alles ok! Wat we gehad hebben, kan men ons niet meer afnemen en geloof het we hebben genoten zowel naar lichaam als geest!! De batterijen zijn opgeladen, de weegschaal klopt op een kg meer af en dat is minder goed , ons kleurtje steekt fel af tegen de witte pannenkoeken rondom ons en de spiertjes en gewrichten zijn goed gesmeerd en opgewarmd, we kunnen er weer tegenaan. Ik zie hier dat de trouwe bezoekers ook tijdens ons tripje, op bezoek bleven komen. Jullie zijn echte schatten en reuzebedankt. Ik kwam wel af en toe op internet maar om bezoekjes af te leggen , ontbrak meestal de tijd. We waren in verlof nietwaar en dat is erg vermoeiend !! Maar stilaan geraken we weer in ons normaal ritme en dan zien jullie mij wel weer verschijnen op een tegenbezoek! Straks springen er hier een paar binnen ( letterlijk want dat klein grut staat niet stil hé!) dus salut en geniet van jullie zondag!
Gisteren hebben we een uitstap gemaakt met de bus en onder begeleiding van een prima gids. We vertrokken om 8u10 vanaf het hotel waar we werden opgehaald en kwamen s avonds rond 18u30 terug . Gedurende gans die rit heeft onze gids niet gezwegen en toch hij heeft ons geen moment verveeld. Hij is een Belg die hier al 40 jaar woont en perfect Nederlands, Frans en Spaans spreekt en heel wat van het eiland weet. Maar daar heb ik het op een andere keer wel over.
We bezochten een bananenplantage in de bergen en hoewel we door ons verblijf in Afrika heel wat van bananen afwisten, hebben we toch geboeid geluisterd en veel bijgeleerd.
Hoe wordt zon plantage aangelegd?
Naast de buitenplantages die zon 3m hoog worden, zijn hier ook veel plantages in serres die zon 7 m hoog zijn want de bananenplanten daarin worden tot 6 m hoog. Omdat de bananenplant geen boom is maar een struik en daardoor niet zo stevig is, wordt de stengel waar de trossen aan groeien met touwen vastgebonden om ze te ondersteunen. Hoewel bananenplanten hermafrodiet zijn = zowel de mannelijke als de vrouwelijke geslachtsorganen heeft, m.a.w. tweeslachtig is, gebeurt de voortplanting niet door bestuiving maar wel via de wortels. Wanneer een bananenplant +- 6m oud is en zo ongeveer 6m hoog ontstaat er een bloem aan de steel maar men noemt dat een valse bloem omdat die uit schutblaren bestaat en feitelijk daar onder pas de echte bananenbloem( man en vrouw) groeien. Na een tijdje krullen die schutblaren zich op om uiteindelijk af te vallen. Dan zie je al duidelijk de bananen hangen en die groeien volgens de wet van de zwaartekracht logisch naar beneden. De bovenste bananen van de tros zijn de vrouwelijke en de onderste de mannelijke. Eenmaal ze het licht zien, groeien de bananenbloemen spontaan naar het licht toe en daarom zijn de bananen krom! Aan elke banaan groeit een bloem. Die worden één per één manueel met een mes of snoeischaar afgeknipt. Een geduldwerk als je het mij vraagt zeker gezien de omvang van de plantage!! Zo ontstaat er een litteken onderaan de banaan en dat beschermt precies de banaan tegen ziekten en insecten. Je moet maar eens een banaan bekijken die heeft inderdaad aan één uiteinde een litteken! Ik zei reeds dat de mannelijke bananen onderaan de tros groeien. Die worden per laag stelselmatige verwijderd vandaar dat jullie op de foto zien dat er plots onder de tros bananen een stengel groeit waar niets aan hangt. Men mag die mannelijke bananen echter niet ineens verwijderen want dan gaat de tros kapot! Zon bananentros weegt tussen de 60 à 100 kg ( vandaar dat ze ondersteuning nodig hebben) en als ze volgroeid zijn worden ze groen afgeknipt. Daarna wordt de plant ook verwijderd want die sterft anders toch af. Soms snijdt men die tot op de bodem af en wordt dan aan de koeien gegeven als voedsel, soms snijdt met de plant tot op de helft af en dan vloeit het vocht in de stam terug naar de bodem. Naast de afgesneden plant groeien nieuwe scheuten ( een 4tal). Men laat daar één van staan om een nieuwe plant te vormen, de andere worden verwijderd en uitgeplant om op dan opnieuw een nieuwe bananenplant te vormen, zo gebeurt de voortplanting!
Het viel ons op dat er in de buurt van bananenplantages vaak veel koeien rondlopen. Het is mij niet bekend dat koeien speciaal van zeelucht (want eiland) houden maar toch heeft dat een bedoeling. Ik zei reeds dat de plant na de oogst afgesneden wordt om aan te koeien te geven. Die plant is vezelig en fungeert als een soort gras. In ruil voor dat gras krijgen de plantageboeren de koeienmest die ze dan mengen met de afval van de planten en zo als compost en mest voor hun plantage gebruiken!. Voor wat hoort wat!!
Elke bananenplant krijgt zon 10 à 15 l water per dag. De plantage die we bezochten was +- 15000m2 groot met zon 3000 planten. Dat betekent dat ze dagelijks tussen de 30.000 à 45.000 l water nodig hebben en in de zomer kan dat oplopen tot 60.000 à 75.000 l per dag! Dat water komt van een stuwdam uit de buurt en van waterreservoirs. De stuwdammen op het eiland dienen niet om elektriciteit te produceren maar wel om water te voorzien voor allerlei planten en plantages omdat het hier niet voldoende regent. Nu gebruikt men ook al heel wat zeewater om te bevloeien maar pas nadat men het ontzilt heeft ( natuurlijk zonder Chloortoevoeging)! Van de blaren van de bananenplant die veel vezels bevatten, maakt men ook touwen . De fotos hieronder verduidelijken de uitleg.
Bananenplantage
Valse bloem met schutblaren die opkrullen. Hier zie je hoe de bananen initieel naar beneden groeien!Zie de bloemen op het uiteinde van de banaan!
Bananentros en bloem. Zie de lege steel tussen tros en bloem. Daar werden mannelijke bananen al verwijderd. Banaan groeit al naar het licht.
Tros die al naar het licht gegroeid is en opzij de nieuwe scheut die zal dienen als nieuwe plant.
Mannelijke bananen onder de schutblaren die laag per laag langzaam verwijderd worden.
Arguineguin is een leuk klein vissersdorp aan de zonnige zuidkust van Gran Canaria. De gezellige badplaats met een knus authentiek centrum ligt tussen Playa del Inglés en Puerto Rico in, tussen de heuvels en de kust. In de kleine straatjes van Arguineguin zijn diverse winkels en restaurants te vinden. Er is ook een wekelijkse markt en een gezellig klein haventje. Arguineguin telt twee stranden waar je heerlijk van de zon kunt genieten.Een groot gedeelte van de kustlijn bestaat uit rotsen en daardoor hebben we hier een redelijk woelige branding op bepaalde plaatsen. We hebben deze plaats gekozen als vakantieoord op aanraden van vrienden die hier al jaren de wintermaanden doorbrengen. De kans op regen is hier quasi nul terwijl in Tenerife de kans wat groter is. We hebben geen spijt van onze keuze en het weer valt reuze mee. Vandaag hadden we een beetje last wat ze hier " calima" noemen (= een stoffige wind die vanuit de sahara ontstaat) maar tegen de middag was diebijna weggetrokken en hadden we terug rond de 23 graden...We bezochten een meer toeristisch plekje in de buurt nl Mogan. Een typisch plekje dat echt het bezoeken waard is Het toeristenplaatsje Mogán ligt zoals Arguineguin in het zuiden van Gran Canaria, in een van de beste klimatologische zones van heel de Canarische eilandengroep.
Op weg naar het dorp en het naastgelegen havenplaatsje Puerto de Mogán kom je langs omringende trekpleisters als Puerto Rico, Patalavaca, Amadores, Arguineguín en Taurito.
Puerto de Mogán is één van de meest schilderachtige en gezellige dorpjes aan de zuidkant van Gran Canaria. Het is een plek omringd door kleurige huizen die zich aaneenrijgen tot aan de kade. In de vensters bloeien bougainvilleas en hibiscussen; mensen kletsen in alle rust op de terrasjes van de havencafés. Naast de kade ligt een buurtje met huizen die over kleine grachten heengebouwd zijn, wat de charme van het havengebied nog verder versterkt. Puerto de Mogán heeft een jachthaven met 225 aanlegplaatsen waar zeilboten en vissersboten wanordelijk door elkaar liggen, wat weerspiegeld wordt in het geanimeerde publiek van de cafés. Vanaf deze plek vertrekken iedere dag de boten die toeristen de zuidkust van het eiland laten zien. Ook vertrekt hier de kleine toeristische onderzeeboot waarmee je de zeebodem in de omgeving kunt verkennen.Dat hebben we niet gedaan want ik was al bijna wagenziek van de busrit ernaar toe laat staan dat we nog wat op het water gaan dobberen. Mijn bovenkamer kan blijkbaar niet meer tegen overdadige draaiingen en deiningen..Maar we hebben toch genoten van onze uitstap.
De stormen in nov hebben in de wandelpaden langs de kust soms grote gaten geslagen zodat het uitkijken is als je gaat wandelen!! Daarnaast zien jullie de branding waarover ik sprak. Mooi!!
Hier hebben jullie een zicht op een straatje in Mogan...
Verlangen naar zon, verlangen naar warmte, verlangen naar een goed gesprek, verlangen naar liefde, verlangen naar een ijsje; verlangen naar een vrijpartij, verlangen naar een stevige wandeling, verlangen naar een lekker maaltijd, verlangen naar een goed boek, verlangen naar een mooie lied, verlangen naar verlangen, verlangen nar tederheid, verlangen naar en glas wijn, verlangen naar vriendschap, verlangen naar intensiteit, verlangen naar een lege geest, verlangen naar zekerheid, verlangen naar vrijheid, verlangen naar waardering, verlangen naar een onbewoond eiland, verlangen naar een goede film, verlangen naar moe zijn, verlangen naar fit zijn, verlangen naar jou, verlangen naar een spinnende poes op schoot, verlangen naar kinderen, verlangen naar harmonie, verlangen naar vreugde, verlangen naar een schaterlach..
Verlangen, een mensenleven is er vol van....
Momenteel worden veel van die verlangens hier ingevuld!! Ik laat jullie even genieten van de mooie natuur en de zonsondergang die we elke avond vanuit ons kamer zien!
Een blanke pastoor gaat logeren in een indianenstam. Er wonen 9 bruine vrouwen, 9 bruine baby's en een bruin opperhoofd. Op een dag roept het opperhoofd de pastoor op het matje: " Er is een witte baby geboren. En die kan maar van 1 persoon zijn"! Zegt de pastoor: "Zie je daar die witte schapen? Er loopt 1 bruine tussen. Dat kan maar 1 iemand gedaan hebben"! Zegt het opperhoofd: "Jij niet meer praten over schaap, ik niet meer praten over baby"!!
Verder gaat mijn inspiratie niet want we zijn hier super lui door het prachtig weer, de perfecte omgeving en verwennerij en de ultra verzorgde buffetten... ik zal de weegschaal thuis wel eerst een tijdje wegsteken, vrees ik want de verleiding is hier zo groot. Gelukkig wandelen en zwemmen we wat calorieën af.
Tijdens één van de wandelingen botsten we op deze bloeiende vetplant... Beter dan nog zo groot , niet?
Woensdagnacht om 3u30 opgestaan want de taxi zou ons naar de vlieghaven brengen. Alles verliep vlot tot en met het opstijgen. Toen bleek er schade aan het vliegtuig te zijn veroorzaakt bij het opladen van de bagage, gevolg alles terug er uit, catering, valiezen en wij natuurlijk ook.En daarvoor stonden wij om 3u op!! Gelukkig was er een ander vliegtuig snel klaar zodat we na anderhalf uur wachten toch konden vertrekken op weg naar wat zon en rust!
Nu zitten we hier te genieten terwijl het in België bakken regent. Sorry mensen maar voor één keer kan ik mij dat niet aantrekken. Wij genieten hier op Gran Canaria van een prachtig weertje en een prima locatie. Jullie geloven het niet?
Wel oordeel dan zelf!
Met meer tijd ( want nu hebben we het heel druk met niets doen!!) vertel ik er wel meer over!
" Goede morgen zuster Thérèse, hoop dat alles goed is met u"?
" Jawel moeder overste, maar u bent precies aan de verkeerde kant van bed opgestaan deze morgen"!
Moeder overste vindt dit een rare opmerking, maar doet haar ronde voort.
" Goede morgen zuster Helena, alles goed met u"? " Jawel moeder overste, maar u bent precies aan de verkeerde kant van 't bed opgestaan"?
Na tien zusterkes goede morgen gewenst te hebben met hetzelfde antwoord als gevolg, vraagt ze uiteindelijk aan zuster Brigitte:
"Wees eerlijk zuster, ben ik vanmorgen aan de verkeerde kant van 't bed opgestaan"? "Jawel moeder overste, je hebt de sloefen van pater Jefke aangedaan"!!
Onze oudste kleinkinderen waren fier toen ze hun rapportje konden tonen. Bij de oudste kleinzoon viel het mij op dat zijn punten godsdienst het laagst lagen 7,5. Toen ik hem vroeg waarover de toets ging , zei hij over "Jozef de onderkoning"! En zo kwam ik terug bij mijn lagere schooltijd!
Velen onder ons hebben dat ook meegemaakt die lessen in Bijbelse geschiedenis ( OT) in de lagere school.. Ik kon uren luisteren naar de non die elke week één uur voorlas uit de bijbel. Ik herinner me nog dat we een boekje hadden met als titel "de Bijbelse geschiedenis" met op elke dubbele pagina een verhaal uit het oude of nieuwe testament en een plaatje ter verduidelijking!!. De bedoeling was om dat zo snel mogelijk te kunnen navertellen in je eigen woorden.. En soms kwam daar nogal een " special edition" uit!! want het OT dat was toch pure romantiek ,tragedie en avontuur.. Voor diegenen die het niet kennen , héwel jullie hebben een serieuze portie literatuur gemist. Voor de anderen even het geheugen opfrissen?
Het scheppingsverhaal, de nazaten van Adam en Eva met hun " bigamistische trekken"..wisten wij veel! Jozef en zijn jaloerse broers en dan die 12 plagen van Egypte.. Pure horror!! Mozes als kind en daarna die jaren trekken door de woestijn... pure ellende en armoe. Gelukkig viel er toen in de grootste nood manna uit de hemel.. Nu moeten onze nomaden het met veel minder stellen!!
De 10 geboden en de woede van Mozes toen hij van zijn berg kwam en die orgiën van zijn volk zag. Ik zie de scherven van die 2 stenen tafels nog rondvliegen.
En dat brandende braambos ( natuurlijk zei men dat het geen natuurverschijnsel was!) en die bulderende god.. We zaten bijna te trillen toen het met de nodige pathos werd voorgelezen .
Later kwam dan die vlucht naar Egypte en het zoetzemerige Betlehem verhaal. Wat voelden we mee met dat kindeke. En wat een bewondering hadden we voor die 12 jarige die het in de tempel eens zou uitleggen aan schriftgeleerden en farizeeërs.. Als dat geen sprekend voorbeeld van assertiviteit was! We kregen onbewust les in de retoriek. Spijtig dan die schone jongeling zich jaren terugtrok in de woestijn maar hoe kwam hij terug! Bij welke tovenaar hij in de leer gegaan was, weet ik niet maar geen enkele Harry Potter die eraan kan tippen.. water veranderde in wijn, ( zeg nu zelf eens) een paar broodjes en visjes volstonden om een zee van mensen van eten te voorzien.. Over water lopen was kinderspel. Daar stond je als kind toch met open mond van te kijken zeker! Om dan nog niet te spreken over al die kreupelen en zieken die recht sprongen en genezen waren..Nu steken ze zo'n gast in een isoleercel als hij nog maar beweert dat hij dat kan! Maar zijn kunstjes werden Jezus niet in dank afgenomen. Het lijdensverhaal met verraad en als hoogtepunt die kruisiging op Golgotha, dan die begrafenis in een rots en na 3 dagen ... - toverkunst van de bovenste plank - graf leeg en zware rotsblok verschoven! Onze Jan Bardi krijgt beslist rode kaakjes bij zo'n verdwijntruk . Maar de ontzetting toen die brandende tongen boven de hoofden van de apostelen van hen polyglotten maakten..... Nu moet je daar jaaaaren over doen om een paar talen onder de knie te krijgen.. Dat is nog maar een handje uit de rijke verhalen van O en N testament. Moet ik nog verder gaan???
Ik heb er ook in geloofd , meegeleefd, geboeid en gelovig alles genezen en met eerbied aanvaard. Ik had als kind een grote leeshonger en in mijn vroegste fase waren die verhalen naast de kinderboeken in de bib mijn leesvoer! Wat wil ik hiermee staven? Dat wij in onze " Roomse opvoeding" niet veel verschillen van andere godsdiensten. De Grieken en Romeinen hadden hun mythes en goden, de oude Belgen hun sagen en legenden, de Mohammedanen hebben hun Koran en Allah ....och ik ga hier het lijntje niet af want dan wordt dit logje te lang.
We zijn fundamenteel allemaal gelijk, scheppen een religiebeeld of iets wat er op gelijkt, elk op onze eigen manier, om het leven op deze aarde... zinnig te maken.. en we leven verder.
Hoe ik bij deze bedenking kwam? Het rapportje van de kleinzoon en het lezen van een scheurblaadje van de kalender over de god Phaeton. Dat deed mij besluiten dat we zoveel eeuwen later nog steeds op droombeelden verder gaan alleen zijn we tijdsgebonden in onze voorstelling...... En over die Phaeton vertel ik een andere keer!
Terwijl ik op zolder de kerstversiering opborg en alles wat ordende , viel mijn oog op een gebreide wc houder. Dat was nog zo'n overblijfsel uit de vorige eeuw dat hier op de één of andere manier op zolder is terechtgekomen. En dat ding maakte herinneringen wakker. Als we vroeger wel eens een dagje weggingen en wij kinderen nog klein waren, stond er altijd een gehaakte mutsje, met een wc-rol eronder, op de hoedenplank. Je wist immers maar nooit of je onderweg een kleine of grote boodschap moest doen en zoveel openbare toiletten waren er toen nog niet langs de weg. Mijn ma of grootmoeder - ik weet niet meer precies wie - had dat mutsje zelf gehaakt en je zag ze in veel autos in allerlei kleuren, met pompoenen, strikjes en nog zoveel meer. Soms hadden mensen een knikkend hondje in plaats van zo'n wc houdertje op de hoedenplank staan, je zag zelden dat ze er beiden opstonden. Hadden jullie ook zo'n wc-rol houder of knikkend hondje op de hoedenplank?
' t Leven
kan soms mooi zijn.. en druk ! Mijn leven kabbelde in elk geval niet rustig door deze week. Om in de beeldspraak te blijven : een rustig riviertje in de schaduw met nu en dan een zonneglinstering en plots verandert dit riviertje in een bruisende waterval. Die waterval kregen we over ons heen de voorbije week toen de 4 van de zoon hier even kwamen logeren. En nu, zijn we de waterval voorbij en terug op het rustige stuk van de rivier. Volop stilte en rust. Maar toch wil ik die drukke momenten met onze vier schatten niet missen:
En om verder te brouwen op mijn logje van gisteren..
WAT ZOU ER GEBEURD ZIJN MOESTEN DE DRIE KONINGEN...KONINGINNEN GEWEEST ZIJN ?
- Ze hadden de weg gevraagd. - Ze waren op tijd aangekomen. - Ze zouden bijgestaan hebben bij de bevalling. - Ze zouden de stal hebben opgekuist. - Ze hadden nuttige geschenken meegebracht en ook iets om te eten.
Maar welke commentaar zou men gehoord hebben ( direct na hun vertrek) - Heb je die sandalen gezien die Maria droeg? - Die kleine trekt van geen kanten op Jozef. - Hoe kunnen ze leven met al die dieren in huis? - En hun ezel is tot op de draad versleten. - Ik zou wel eens willen weten wanneer we die kommen gaan terug krijgen waar we de lasagne hebben in mee gebracht. - MAAGD...... En gij gelooft dat, ik ken Maria al van op de unief.
Driekoningen...niet al te snugger als je het mij vraagt!
Vandaag vieren we Driekoningen dag. Voor wie het niet meer weet: Driekoningen is een christelijke feestdag die elk jaar op 6 januari wordt gevierd en waarop men de Bijbelse gebeurtenis (Matt. 2:1-18) herdenkt van de Wijzen die een ster in het oosten zagen staan en deze volgden tot in Bethlehem.
Ik vind dat verhaal over de drie koningen maar een eigenaardige historie. Om te beginnen waren het niet eens koningen. Het waren drie wijzen en ook daar heb ik zo mijn twijfels over . Waarom? De drie wijzen kwamen uit het oosten zo hebben we het toch geleerd! Op een gegeven moment zagen ze een ster in het oosten staan. Een ster die hen naar het "stalleke in Bethlehem" zou leiden.
Gezien de ster in het oosten stond en de drie wijzen reeds uit het oosten kwamen, moesten ze dus op hun stappen terugkeren of zie ik het verkeerd? Terwijl de wijzen dus sakkerend terugkeerden vanwaar ze gekomen waren, bleef de ster de hele tijd met hun voeten spelen. Dat kunnen we uitmaken uit het feit dat het kindeke geboren is op 25 december en de wijzen pas de zesde januari bij de stal zijn aangekomen. Het kan dus niet anders dan dat ze een enorme omweg hebben gemaakt. Toen ze dan uiteindelijk toch de stal hadden gevonden, gaven ze daar hun geschenken af. Ik weet niet of Melchior, Caspar en Balthazar zelf hun cadeaus hebben gekozen. Maar als dat zo is dan hadden ze dat beter overgelaten aan hun respectievelijke echtgenotes, dan hadden ze misschien een warm fleece dekentje, een knuffelbeertje en een maxi-cosi bijgehad.
Maar nee! Waarmee kwamen de drie wijzen voor de dag ? Met goud, wierook en mirre ! Dat zijn toch compleet foute cadeaus! Het goud konden Maria en Jozef eventueel verkopen en de opbrengst op het kindeke Jezus z'n spaarboekje zetten . Maar wat moesten ze daar in die koude en verlaten stal aanvangen met sterk geurende harsen ? Het zou me niks verbazen, indien Jozef de wierook en mirre de volgende dag reeds te koop heeft aangeboden op eBay. Nee hoor, volgens mij waren die wijzen echt niet zo wijs.
Heb je dat ook dat je bij je kinderen of kleinkinderen soms zo herkenbaar trekken van jezelf of je ouders of grootouders terugziet? Hier lopen er ook een paar die een kopie zijn van hun voorgangers! Meestal geldt de regel mijn kind schoon kind en alle goeie kanten of mooie trekken worden graag naar de spreker getrokken. Maar heel soms heb je geen overtuiging nodig om te zien dat een kind of kleinkind sprekend gelijkt op jou of één van de voorouders en dat zowel uiterlijk als qua karakter! En dan ga je denken hoe je vroeger zelf was hoe je in die tijd bewoog, sprak, zong, danste ? Al die herinneringen liggen vast in jouw geheugen en mocht je het toch vergeten zijn dan zijn er wel fotos die ergens diep opgeborgen van onder het stof kunnen gehaald worden om te vergelijken. Spijtig dat in onze kindertijd VHS nog niet bestond en filmen was niet voor de gewone man weggelegd! Daarom maakten wij van onze kinderen wel VHS opnames ,je kent die nog wel hé de videoband, de zwarte band, die je afspeelde in een videorecorder, die je stopte in je filmcamera en daarmee je (klein)kinderen, omgeving, vrienden, familie en vakanties filmde. Alles veilig op de VHS, overschrijfbaar, maar door simpelweg een pinnetje in de hoek af te breken werd de band onuitwisbaar. Maar stilaan werd de VHS van zijn troon gestoten door de dvd. De dvd, het compacte makkelijke voorwerp, waar je makkelijk al je gegevens op zet. Dus ook je nieuwe beeldmateriaal. Door de komst van de dvd en de dvdspeler en recorder, verdween in een aantal jaren de videorecorder uit de winkels en uit de woonkamer. Mensen kochten massaal die nieuwe dvd spelers. En die mooie zwarte banden, vol met mooie beeldfragmenten, die worden niet meer afgespeeld, want de videorecorder is niet meer in huis. De videobanden komen meestal in een paar dozen op zolder te liggen en liggen daar heel eenzaam. Een doos vol mooie herinneringen, vol met stof. Hoewel .. precies daarom ( en ook voor de kinderfilms ) staat er hier nog steeds een videorecorder die werkt!! Nochtans is er een oplossing. Een goeie vriend in de familie heeft bepaalde van die banden op dvd gezet en als er ooit iets misloopt met onze videorecorder dan zullen die mooie momenten toch niet verloren gaan maar door de DVD en het bekijken ervan even scherp in mijn geheugen blijven en zo een mooie herinnering vormen voor het nageslacht!. De voorbije dagen (en nu nog steeds met onze logeetjes) hebben we weer volop de kans gehad om " ons nageslacht " te bewonderen en bezig te zien en ja, zo ontdekten we dat er hier inderdaad een paar rondlopen die echt gelijken op ? Hoe ze lacht, hoe ze praat, zingt, danst, het is net alsof ik een film over mezelf bekijk, of bij die andere een sprekend beeld één van de voorouders. Dit is echt even heel ontroerend , maar zo mooi om terug te zien. Ik raad het dan ook iedereen aan om eens die oude doos van zolder te halen, de doos met zoveel mooie momenten, die eigenlijk te waardevol zijn om zomaar te laten verstoffen en te vergeten.
Heb je ze ook met een traantje en zo vol vertedering aangekeken toen ze hun nieuwjaarsbrieven voorlazen?
Nieuwjaarsbrieven, geen enkel kind ontsnapt er aan. Hoewel het schrijven en voorlezen van de nieuwjaarsbrief voor de meesten een zwoegwerkje is met als enig lichtpuntje het krijgen van een cadeautje achteraf, toch blijft dat voorlezen van de brieven een emotioneel moment voor het kind en de persoon voor wie de brief bedoeld is.
Elk jaar worden ook hier nieuwjaarsbrieven voorgelezen voor oma en opa. Die brief in de handjes van uitgedoste kindjes die al of niet met plezier de brief waaraan ze gewerkt hebben en die bol staat van de goede wensen, plechtig, schuchter of schalks voorlezen , dat is een moment om te koesteren. Hoe schools en bestudeerd het ritueel ook is, het blijft een gevoelige snaar raken: gevoelens van fierheid, een lichte geamuseerdheid over zoveel vormelijkheid, het hoort er blijkbaar allemaal bij. Het zijn momenten die in je geheugen gegrift staan: dat trillend stemmetje, die klamme handjes, alle ogen gericht op de voorlezer ...een moment van samen genieten.
Nieuwjaarsbrieven maken deel uit van een unieke Vlaamse traditie die teruggaat tot de zestiende eeuw. In de loop van de geschiedenis zijn er echte pareltjes gemaakt, bekende thema's komen steeds weer terug maar de brieven zijn door vormgeving en tekst vaak ook een spiegel van hun tijd.
Religieuze taferelen maakten plaats voor weelderige bloemen met bladgoud en veel glans en glitter. Winterlandschappen voeren je terug naar een Vlaanderen dat niet meer bestaat - dit jaar uitgezonderd natuurlijk- de angst en armoede tijdens de wereldoorlogen leven ook door in de teksten uit die periode, in de jaren 1960 en 1970 deed creatief knutselwerk zijn intrede. Ook stilistisch herken je de typische versieringen uit de belle epoque of de art nouveau. Elke brief vertelt een verhaal vol verlangen, in elk vers schuilt een kind dat droomt.
Dit jaar hebben we hier 6 keer met volle teugen genoten van de ontwapenende versjes van onze kleinkinderen en vooral van de nostalgische sfeer die deze brieven kenmerkt. Ze staan nu nog in de kerstboom maar later gaan ze in het mapje dat ik van elk kleinkind aanleg. Een schone souvenir die we koesteren!
Ik wens je geen overmaat aan dingen, ik wens je alleen wat de meeste mensen niet hebben, Ik wens je tijd.... tijd om te genieten en te lachen, tijd om na te denken, tijd niet alleen voor je zelf, maar ook voor de anderen.
Ik wens je tijd... niet om je te haasten en te rennen, maar tijd om tevreden te kunnen zijn.
Ik wens je tijd.... om naar de sterren te kijken te hopen en lief te hebben. Ik wens je tijd voor jezelf, tijd om elke dag, elk uur als geluk te ervaren. maar vooral IK WENS JE TIJD OM TE LEVEN
Of je het nu wil of niet: je zàl reflecteren over het voorbije jaar en vooruitblikken op het volgend, al dan niet gestimuleerd door talrijke hoopvolle kerstwensen.
De eindejaarssprint komt er aan maar voor je die sprint inzet, is het zinvol nog even de tijd te nemen voor reflectie. Zie jezelf eens als een huis en probeer door de ramen van buiten naar binnen te kijken. Wat zie je dan? Het wordt ook wel omschreven als met een helicopter view naar jezelf kijken, hang stil boven jezelf en neem waar. Elk jaar zo rond het einde van december kijk ik terug op het afgelopen jaar.
En elk jaar besef ik meer dan ooit hoe snel een jaar voorbij is. Vroeger kon een jaar niet snel genoeg gaan. Maar nu denk ik af en toe meer dan ooit "stop gewoon de tijd"!
Terugdenken aan het afgelopen jaar brengt zowel positieve als negatieve herinneringen terug. December vind ik altijd donker en te druk met teveel verplichtingen en te weinig tijd, maar dan.....een heel nieuw jaar!!! Het kan nog alle kanten op, een onbeschreven blad!!!
Oudejaarsavond wordt nog leuker als je het oude jaar tevreden afsluit en het nieuwe jaar met een schone lei begint.
Wat heeft 2011 voor ons in petto? Geen mens zal het kunnen vertellen wel kan ik een verlanglijstje bedenken.
Verder bedank ik iedereen die ik hier op mijn blog tegenkwam, voor de reacties die jullie nalieten en ik hoop minstens om in 2011 hier een handvol nieuwe, boeiende mensen te mogen ontmoeten. Ik wens dat al die dingen die in onze welvaartsmaatschappij vaak als evident beschouwd worden - dingen zoals een goede gezondheid, s avonds een lekker bord eten voor je neus, een warm bed om in te slapen, familie en vrienden om je heen die je graag zien - dat al die elementaire behoeften vervuld mogen blijven ook voor hen bij wie het eventjes niet zo vlotjes gaat.
Is er nog plaats op jullie interne schijf om nog een beetje " kennis" te verwerken of zorgen de eindejaarsfeesten voor de melding " geheugen volledig bezet"?
Waaraan denken jullie bij het woord kerstster?
Je kan je daar twee fenomenen bij voorstellen. nl de ster in het Oosten die de mens al 2000 jaar bezig houdt of de bloem die rond deze periode van het jaar verkocht wordt.. Allereerst de ster.
Het is mogelijk dat de kerstster een supernova was, een ster die aan het einde van haar leven uit elkaar spat en daarbij een zeer helder licht verspreidt, dat met het blote oog te zien is. Maar ...het kan ook een komeet geweest zijn, een enorme brok ijs met daarin allerlei gassen en stofdeeltjes. Als een komeet te dicht bij de zon komt, begint ze te verdampen en zien we de zogenaamde " komeetstaart". Een derde mogelijkheid is de conjunctie of samenstand van twee planeten. Ze staan dan zo dicht bij elkaar dat het licht dat ze uitstralen verbazingwekkend helder is!
Maar een kerstster als bloem kent ook een hele geschiedenis.
Volgens een oude legende van de Azteken vindt de plant met de felrode schutbladen zijn oorsprong in een tragische liefdesgeschiedenis. Uit de bloeddruppels van het gebroken hart van een Aztekengodin groeide de kerstster. De Azteken apprecieerden de plant, die het tropische hoogland in de korte winterdagen siert, eerder om praktische redenen dan om zijn louter decoratieve waarde. In hun taal noemden ze de kerststerCuetlaxochitl. Uit de schutbladen trokken zij een rood pigment dat werd gebruikt om textiel en cosmetica te kleuren. Het melkachtige sap van de kerstster werd verwerkt tot een koortswerend medicijn.
In het subtropische klimaat van haar thuisland groeit de kerstster in struikvorm en kan deze tot vier meter hoog worden. Het was deze vorm die ervoor zorgde dat Joel Poinsett rond 1828 viel voor de charme van de wilde kerstster. Poinsett, ambassadeur in Mexico voor de V.S., arts en gedreven botanicus, nam de kerstster mee naar huis. Om hem te eren werd de plant naar hem genoemd: poinsettia. Meer zelfs, in de V.S. vieren ze al sinds het midden van de 18de eeuw Poinsettia Day, op 12 december, de sterfdag van Poinsett. De mensen geven elkaar dan kerststerren - een fijne gewoonte die ook in Europa almaar aan populariteit wint. Europa maakte pas aan het begin van de 19de eeuw kennis met de opvallende winterbloeier.
Voor diegenen bij het wie het woord kerstster voor een wirwar aan twinkeling zorgt, vrees ik dat de oorzaak wellicht bij een " teveel " van verkwikkend sap ligt en daar hoeft geen uitleg bij!!
Vandaag wordt door de kerk het feest van de onnozele kinderen gevierd. Het is de herdenking van de moord op alle jongetjes onder de 2 jaar in Bethlehem op bevel van Herodes. Deze laatste hoorde van de wijzen uit het Oosten dat er in Bethlehem een nieuwe koning was geboren. Hij vreesde dat dit het einde van zijn macht zou betekenen en beval alle jongetjes onder de twee jaar in Bethlehem en omstreken te vermoorden. Hij hoopte zo ook Jezus, de nieuwe koning, uit de weg te ruimen, maar deze opzet is niet geslaagd.
Dit is dus het gruwelijke vervolgverhaal na het Kerstverhaal.
Er zijn helaas nog veel Herodussen in de wereld, dergelijke gruweldaden gebeuren nog steeds. De kranten staan er bol van: onschuldige kinderen worden vermoord, verkracht, ontvoerd...... of ze lijden een ellendig bestaan door honger, ziekte, oorlog. Niet echt iets om te vieren of te herdenken dus. De geschiedenis herhaalt zich op diverse manieren.
Maar vandaag kan ook op een ludieke manier bekeken worden..
Om te bewijzen dat sneeuw niet noodzakelijk het summum is voor kinderen laat ik hier opa aan het werk op het terras, op het dak...Een kinderhand is rap gevuld
Zeg nu zelf een betere bewaker aan de voordeur kunnen we toch niet hebben hé en in de tuin staat er nog zo'n " gendarme"
)
Bleek dat de schade te groot was zodat iedereen er terug uit moest, de bagage en de catering ook en dan nog een nieuw vliegtuig klaarmaken. We waren om 3u opgestaan om uiteindelijk toch maar om 8u30 te vertrekken! Maar verder was alles ok!
, ons kleurtje steekt fel af tegen de witte pannenkoeken rondom ons 
en de spiertjes en gewrichten zijn goed gesmeerd en opgewarmd, we kunnen er weer tegenaan. 
){kind=link}
){kind=link}