Een blanke pastoor gaat logeren in een indianenstam. Er wonen 9 bruine vrouwen, 9 bruine baby's en een bruin opperhoofd. Op een dag roept het opperhoofd de pastoor op het matje: " Er is een witte baby geboren. En die kan maar van 1 persoon zijn"! Zegt de pastoor: "Zie je daar die witte schapen? Er loopt 1 bruine tussen. Dat kan maar 1 iemand gedaan hebben"! Zegt het opperhoofd: "Jij niet meer praten over schaap, ik niet meer praten over baby"!!
Verder gaat mijn inspiratie niet want we zijn hier super lui door het prachtig weer, de perfecte omgeving en verwennerij en de ultra verzorgde buffetten... ik zal de weegschaal thuis wel eerst een tijdje wegsteken, vrees ik want de verleiding is hier zo groot. Gelukkig wandelen en zwemmen we wat calorieën af.
Tijdens één van de wandelingen botsten we op deze bloeiende vetplant... Beter dan nog zo groot , niet?
Woensdagnacht om 3u30 opgestaan want de taxi zou ons naar de vlieghaven brengen. Alles verliep vlot tot en met het opstijgen. Toen bleek er schade aan het vliegtuig te zijn veroorzaakt bij het opladen van de bagage, gevolg alles terug er uit, catering, valiezen en wij natuurlijk ook.En daarvoor stonden wij om 3u op!! Gelukkig was er een ander vliegtuig snel klaar zodat we na anderhalf uur wachten toch konden vertrekken op weg naar wat zon en rust!
Nu zitten we hier te genieten terwijl het in België bakken regent. Sorry mensen maar voor één keer kan ik mij dat niet aantrekken. Wij genieten hier op Gran Canaria van een prachtig weertje en een prima locatie. Jullie geloven het niet?
Wel oordeel dan zelf!
Met meer tijd ( want nu hebben we het heel druk met niets doen!!) vertel ik er wel meer over!
" Goede morgen zuster Thérèse, hoop dat alles goed is met u"?
" Jawel moeder overste, maar u bent precies aan de verkeerde kant van bed opgestaan deze morgen"!
Moeder overste vindt dit een rare opmerking, maar doet haar ronde voort.
" Goede morgen zuster Helena, alles goed met u"? " Jawel moeder overste, maar u bent precies aan de verkeerde kant van 't bed opgestaan"?
Na tien zusterkes goede morgen gewenst te hebben met hetzelfde antwoord als gevolg, vraagt ze uiteindelijk aan zuster Brigitte:
"Wees eerlijk zuster, ben ik vanmorgen aan de verkeerde kant van 't bed opgestaan"? "Jawel moeder overste, je hebt de sloefen van pater Jefke aangedaan"!!
Onze oudste kleinkinderen waren fier toen ze hun rapportje konden tonen. Bij de oudste kleinzoon viel het mij op dat zijn punten godsdienst het laagst lagen 7,5. Toen ik hem vroeg waarover de toets ging , zei hij over "Jozef de onderkoning"! En zo kwam ik terug bij mijn lagere schooltijd!
Velen onder ons hebben dat ook meegemaakt die lessen in Bijbelse geschiedenis ( OT) in de lagere school.. Ik kon uren luisteren naar de non die elke week één uur voorlas uit de bijbel. Ik herinner me nog dat we een boekje hadden met als titel "de Bijbelse geschiedenis" met op elke dubbele pagina een verhaal uit het oude of nieuwe testament en een plaatje ter verduidelijking!!. De bedoeling was om dat zo snel mogelijk te kunnen navertellen in je eigen woorden.. En soms kwam daar nogal een " special edition" uit!! want het OT dat was toch pure romantiek ,tragedie en avontuur.. Voor diegenen die het niet kennen , héwel jullie hebben een serieuze portie literatuur gemist. Voor de anderen even het geheugen opfrissen?
Het scheppingsverhaal, de nazaten van Adam en Eva met hun " bigamistische trekken"..wisten wij veel! Jozef en zijn jaloerse broers en dan die 12 plagen van Egypte.. Pure horror!! Mozes als kind en daarna die jaren trekken door de woestijn... pure ellende en armoe. Gelukkig viel er toen in de grootste nood manna uit de hemel.. Nu moeten onze nomaden het met veel minder stellen!!
De 10 geboden en de woede van Mozes toen hij van zijn berg kwam en die orgiën van zijn volk zag. Ik zie de scherven van die 2 stenen tafels nog rondvliegen.
En dat brandende braambos ( natuurlijk zei men dat het geen natuurverschijnsel was!) en die bulderende god.. We zaten bijna te trillen toen het met de nodige pathos werd voorgelezen .
Later kwam dan die vlucht naar Egypte en het zoetzemerige Betlehem verhaal. Wat voelden we mee met dat kindeke. En wat een bewondering hadden we voor die 12 jarige die het in de tempel eens zou uitleggen aan schriftgeleerden en farizeeërs.. Als dat geen sprekend voorbeeld van assertiviteit was! We kregen onbewust les in de retoriek. Spijtig dan die schone jongeling zich jaren terugtrok in de woestijn maar hoe kwam hij terug! Bij welke tovenaar hij in de leer gegaan was, weet ik niet maar geen enkele Harry Potter die eraan kan tippen.. water veranderde in wijn, ( zeg nu zelf eens) een paar broodjes en visjes volstonden om een zee van mensen van eten te voorzien.. Over water lopen was kinderspel. Daar stond je als kind toch met open mond van te kijken zeker! Om dan nog niet te spreken over al die kreupelen en zieken die recht sprongen en genezen waren..Nu steken ze zo'n gast in een isoleercel als hij nog maar beweert dat hij dat kan! Maar zijn kunstjes werden Jezus niet in dank afgenomen. Het lijdensverhaal met verraad en als hoogtepunt die kruisiging op Golgotha, dan die begrafenis in een rots en na 3 dagen ... - toverkunst van de bovenste plank - graf leeg en zware rotsblok verschoven! Onze Jan Bardi krijgt beslist rode kaakjes bij zo'n verdwijntruk . Maar de ontzetting toen die brandende tongen boven de hoofden van de apostelen van hen polyglotten maakten..... Nu moet je daar jaaaaren over doen om een paar talen onder de knie te krijgen.. Dat is nog maar een handje uit de rijke verhalen van O en N testament. Moet ik nog verder gaan???
Ik heb er ook in geloofd , meegeleefd, geboeid en gelovig alles genezen en met eerbied aanvaard. Ik had als kind een grote leeshonger en in mijn vroegste fase waren die verhalen naast de kinderboeken in de bib mijn leesvoer! Wat wil ik hiermee staven? Dat wij in onze " Roomse opvoeding" niet veel verschillen van andere godsdiensten. De Grieken en Romeinen hadden hun mythes en goden, de oude Belgen hun sagen en legenden, de Mohammedanen hebben hun Koran en Allah ....och ik ga hier het lijntje niet af want dan wordt dit logje te lang.
We zijn fundamenteel allemaal gelijk, scheppen een religiebeeld of iets wat er op gelijkt, elk op onze eigen manier, om het leven op deze aarde... zinnig te maken.. en we leven verder.
Hoe ik bij deze bedenking kwam? Het rapportje van de kleinzoon en het lezen van een scheurblaadje van de kalender over de god Phaeton. Dat deed mij besluiten dat we zoveel eeuwen later nog steeds op droombeelden verder gaan alleen zijn we tijdsgebonden in onze voorstelling...... En over die Phaeton vertel ik een andere keer!
Terwijl ik op zolder de kerstversiering opborg en alles wat ordende , viel mijn oog op een gebreide wc houder. Dat was nog zo'n overblijfsel uit de vorige eeuw dat hier op de één of andere manier op zolder is terechtgekomen. En dat ding maakte herinneringen wakker. Als we vroeger wel eens een dagje weggingen en wij kinderen nog klein waren, stond er altijd een gehaakte mutsje, met een wc-rol eronder, op de hoedenplank. Je wist immers maar nooit of je onderweg een kleine of grote boodschap moest doen en zoveel openbare toiletten waren er toen nog niet langs de weg. Mijn ma of grootmoeder - ik weet niet meer precies wie - had dat mutsje zelf gehaakt en je zag ze in veel autos in allerlei kleuren, met pompoenen, strikjes en nog zoveel meer. Soms hadden mensen een knikkend hondje in plaats van zo'n wc houdertje op de hoedenplank staan, je zag zelden dat ze er beiden opstonden. Hadden jullie ook zo'n wc-rol houder of knikkend hondje op de hoedenplank?
' t Leven
kan soms mooi zijn.. en druk ! Mijn leven kabbelde in elk geval niet rustig door deze week. Om in de beeldspraak te blijven : een rustig riviertje in de schaduw met nu en dan een zonneglinstering en plots verandert dit riviertje in een bruisende waterval. Die waterval kregen we over ons heen de voorbije week toen de 4 van de zoon hier even kwamen logeren. En nu, zijn we de waterval voorbij en terug op het rustige stuk van de rivier. Volop stilte en rust. Maar toch wil ik die drukke momenten met onze vier schatten niet missen:
En om verder te brouwen op mijn logje van gisteren..
WAT ZOU ER GEBEURD ZIJN MOESTEN DE DRIE KONINGEN...KONINGINNEN GEWEEST ZIJN ?
- Ze hadden de weg gevraagd. - Ze waren op tijd aangekomen. - Ze zouden bijgestaan hebben bij de bevalling. - Ze zouden de stal hebben opgekuist. - Ze hadden nuttige geschenken meegebracht en ook iets om te eten.
Maar welke commentaar zou men gehoord hebben ( direct na hun vertrek) - Heb je die sandalen gezien die Maria droeg? - Die kleine trekt van geen kanten op Jozef. - Hoe kunnen ze leven met al die dieren in huis? - En hun ezel is tot op de draad versleten. - Ik zou wel eens willen weten wanneer we die kommen gaan terug krijgen waar we de lasagne hebben in mee gebracht. - MAAGD...... En gij gelooft dat, ik ken Maria al van op de unief.
Driekoningen...niet al te snugger als je het mij vraagt!
Vandaag vieren we Driekoningen dag. Voor wie het niet meer weet: Driekoningen is een christelijke feestdag die elk jaar op 6 januari wordt gevierd en waarop men de Bijbelse gebeurtenis (Matt. 2:1-18) herdenkt van de Wijzen die een ster in het oosten zagen staan en deze volgden tot in Bethlehem.
Ik vind dat verhaal over de drie koningen maar een eigenaardige historie. Om te beginnen waren het niet eens koningen. Het waren drie wijzen en ook daar heb ik zo mijn twijfels over . Waarom? De drie wijzen kwamen uit het oosten zo hebben we het toch geleerd! Op een gegeven moment zagen ze een ster in het oosten staan. Een ster die hen naar het "stalleke in Bethlehem" zou leiden.
Gezien de ster in het oosten stond en de drie wijzen reeds uit het oosten kwamen, moesten ze dus op hun stappen terugkeren of zie ik het verkeerd? Terwijl de wijzen dus sakkerend terugkeerden vanwaar ze gekomen waren, bleef de ster de hele tijd met hun voeten spelen. Dat kunnen we uitmaken uit het feit dat het kindeke geboren is op 25 december en de wijzen pas de zesde januari bij de stal zijn aangekomen. Het kan dus niet anders dan dat ze een enorme omweg hebben gemaakt. Toen ze dan uiteindelijk toch de stal hadden gevonden, gaven ze daar hun geschenken af. Ik weet niet of Melchior, Caspar en Balthazar zelf hun cadeaus hebben gekozen. Maar als dat zo is dan hadden ze dat beter overgelaten aan hun respectievelijke echtgenotes, dan hadden ze misschien een warm fleece dekentje, een knuffelbeertje en een maxi-cosi bijgehad.
Maar nee! Waarmee kwamen de drie wijzen voor de dag ? Met goud, wierook en mirre ! Dat zijn toch compleet foute cadeaus! Het goud konden Maria en Jozef eventueel verkopen en de opbrengst op het kindeke Jezus z'n spaarboekje zetten . Maar wat moesten ze daar in die koude en verlaten stal aanvangen met sterk geurende harsen ? Het zou me niks verbazen, indien Jozef de wierook en mirre de volgende dag reeds te koop heeft aangeboden op eBay. Nee hoor, volgens mij waren die wijzen echt niet zo wijs.
Heb je dat ook dat je bij je kinderen of kleinkinderen soms zo herkenbaar trekken van jezelf of je ouders of grootouders terugziet? Hier lopen er ook een paar die een kopie zijn van hun voorgangers! Meestal geldt de regel mijn kind schoon kind en alle goeie kanten of mooie trekken worden graag naar de spreker getrokken. Maar heel soms heb je geen overtuiging nodig om te zien dat een kind of kleinkind sprekend gelijkt op jou of één van de voorouders en dat zowel uiterlijk als qua karakter! En dan ga je denken hoe je vroeger zelf was hoe je in die tijd bewoog, sprak, zong, danste ? Al die herinneringen liggen vast in jouw geheugen en mocht je het toch vergeten zijn dan zijn er wel fotos die ergens diep opgeborgen van onder het stof kunnen gehaald worden om te vergelijken. Spijtig dat in onze kindertijd VHS nog niet bestond en filmen was niet voor de gewone man weggelegd! Daarom maakten wij van onze kinderen wel VHS opnames ,je kent die nog wel hé de videoband, de zwarte band, die je afspeelde in een videorecorder, die je stopte in je filmcamera en daarmee je (klein)kinderen, omgeving, vrienden, familie en vakanties filmde. Alles veilig op de VHS, overschrijfbaar, maar door simpelweg een pinnetje in de hoek af te breken werd de band onuitwisbaar. Maar stilaan werd de VHS van zijn troon gestoten door de dvd. De dvd, het compacte makkelijke voorwerp, waar je makkelijk al je gegevens op zet. Dus ook je nieuwe beeldmateriaal. Door de komst van de dvd en de dvdspeler en recorder, verdween in een aantal jaren de videorecorder uit de winkels en uit de woonkamer. Mensen kochten massaal die nieuwe dvd spelers. En die mooie zwarte banden, vol met mooie beeldfragmenten, die worden niet meer afgespeeld, want de videorecorder is niet meer in huis. De videobanden komen meestal in een paar dozen op zolder te liggen en liggen daar heel eenzaam. Een doos vol mooie herinneringen, vol met stof. Hoewel .. precies daarom ( en ook voor de kinderfilms ) staat er hier nog steeds een videorecorder die werkt!! Nochtans is er een oplossing. Een goeie vriend in de familie heeft bepaalde van die banden op dvd gezet en als er ooit iets misloopt met onze videorecorder dan zullen die mooie momenten toch niet verloren gaan maar door de DVD en het bekijken ervan even scherp in mijn geheugen blijven en zo een mooie herinnering vormen voor het nageslacht!. De voorbije dagen (en nu nog steeds met onze logeetjes) hebben we weer volop de kans gehad om " ons nageslacht " te bewonderen en bezig te zien en ja, zo ontdekten we dat er hier inderdaad een paar rondlopen die echt gelijken op ? Hoe ze lacht, hoe ze praat, zingt, danst, het is net alsof ik een film over mezelf bekijk, of bij die andere een sprekend beeld één van de voorouders. Dit is echt even heel ontroerend , maar zo mooi om terug te zien. Ik raad het dan ook iedereen aan om eens die oude doos van zolder te halen, de doos met zoveel mooie momenten, die eigenlijk te waardevol zijn om zomaar te laten verstoffen en te vergeten.
Heb je ze ook met een traantje en zo vol vertedering aangekeken toen ze hun nieuwjaarsbrieven voorlazen?
Nieuwjaarsbrieven, geen enkel kind ontsnapt er aan. Hoewel het schrijven en voorlezen van de nieuwjaarsbrief voor de meesten een zwoegwerkje is met als enig lichtpuntje het krijgen van een cadeautje achteraf, toch blijft dat voorlezen van de brieven een emotioneel moment voor het kind en de persoon voor wie de brief bedoeld is.
Elk jaar worden ook hier nieuwjaarsbrieven voorgelezen voor oma en opa. Die brief in de handjes van uitgedoste kindjes die al of niet met plezier de brief waaraan ze gewerkt hebben en die bol staat van de goede wensen, plechtig, schuchter of schalks voorlezen , dat is een moment om te koesteren. Hoe schools en bestudeerd het ritueel ook is, het blijft een gevoelige snaar raken: gevoelens van fierheid, een lichte geamuseerdheid over zoveel vormelijkheid, het hoort er blijkbaar allemaal bij. Het zijn momenten die in je geheugen gegrift staan: dat trillend stemmetje, die klamme handjes, alle ogen gericht op de voorlezer ...een moment van samen genieten.
Nieuwjaarsbrieven maken deel uit van een unieke Vlaamse traditie die teruggaat tot de zestiende eeuw. In de loop van de geschiedenis zijn er echte pareltjes gemaakt, bekende thema's komen steeds weer terug maar de brieven zijn door vormgeving en tekst vaak ook een spiegel van hun tijd.
Religieuze taferelen maakten plaats voor weelderige bloemen met bladgoud en veel glans en glitter. Winterlandschappen voeren je terug naar een Vlaanderen dat niet meer bestaat - dit jaar uitgezonderd natuurlijk- de angst en armoede tijdens de wereldoorlogen leven ook door in de teksten uit die periode, in de jaren 1960 en 1970 deed creatief knutselwerk zijn intrede. Ook stilistisch herken je de typische versieringen uit de belle epoque of de art nouveau. Elke brief vertelt een verhaal vol verlangen, in elk vers schuilt een kind dat droomt.
Dit jaar hebben we hier 6 keer met volle teugen genoten van de ontwapenende versjes van onze kleinkinderen en vooral van de nostalgische sfeer die deze brieven kenmerkt. Ze staan nu nog in de kerstboom maar later gaan ze in het mapje dat ik van elk kleinkind aanleg. Een schone souvenir die we koesteren!
Ik wens je geen overmaat aan dingen, ik wens je alleen wat de meeste mensen niet hebben, Ik wens je tijd.... tijd om te genieten en te lachen, tijd om na te denken, tijd niet alleen voor je zelf, maar ook voor de anderen.
Ik wens je tijd... niet om je te haasten en te rennen, maar tijd om tevreden te kunnen zijn.
Ik wens je tijd.... om naar de sterren te kijken te hopen en lief te hebben. Ik wens je tijd voor jezelf, tijd om elke dag, elk uur als geluk te ervaren. maar vooral IK WENS JE TIJD OM TE LEVEN
Of je het nu wil of niet: je zàl reflecteren over het voorbije jaar en vooruitblikken op het volgend, al dan niet gestimuleerd door talrijke hoopvolle kerstwensen.
De eindejaarssprint komt er aan maar voor je die sprint inzet, is het zinvol nog even de tijd te nemen voor reflectie. Zie jezelf eens als een huis en probeer door de ramen van buiten naar binnen te kijken. Wat zie je dan? Het wordt ook wel omschreven als met een helicopter view naar jezelf kijken, hang stil boven jezelf en neem waar. Elk jaar zo rond het einde van december kijk ik terug op het afgelopen jaar.
En elk jaar besef ik meer dan ooit hoe snel een jaar voorbij is. Vroeger kon een jaar niet snel genoeg gaan. Maar nu denk ik af en toe meer dan ooit "stop gewoon de tijd"!
Terugdenken aan het afgelopen jaar brengt zowel positieve als negatieve herinneringen terug. December vind ik altijd donker en te druk met teveel verplichtingen en te weinig tijd, maar dan.....een heel nieuw jaar!!! Het kan nog alle kanten op, een onbeschreven blad!!!
Oudejaarsavond wordt nog leuker als je het oude jaar tevreden afsluit en het nieuwe jaar met een schone lei begint.
Wat heeft 2011 voor ons in petto? Geen mens zal het kunnen vertellen wel kan ik een verlanglijstje bedenken.
Verder bedank ik iedereen die ik hier op mijn blog tegenkwam, voor de reacties die jullie nalieten en ik hoop minstens om in 2011 hier een handvol nieuwe, boeiende mensen te mogen ontmoeten. Ik wens dat al die dingen die in onze welvaartsmaatschappij vaak als evident beschouwd worden - dingen zoals een goede gezondheid, s avonds een lekker bord eten voor je neus, een warm bed om in te slapen, familie en vrienden om je heen die je graag zien - dat al die elementaire behoeften vervuld mogen blijven ook voor hen bij wie het eventjes niet zo vlotjes gaat.
Is er nog plaats op jullie interne schijf om nog een beetje " kennis" te verwerken of zorgen de eindejaarsfeesten voor de melding " geheugen volledig bezet"?
Waaraan denken jullie bij het woord kerstster?
Je kan je daar twee fenomenen bij voorstellen. nl de ster in het Oosten die de mens al 2000 jaar bezig houdt of de bloem die rond deze periode van het jaar verkocht wordt.. Allereerst de ster.
Het is mogelijk dat de kerstster een supernova was, een ster die aan het einde van haar leven uit elkaar spat en daarbij een zeer helder licht verspreidt, dat met het blote oog te zien is. Maar ...het kan ook een komeet geweest zijn, een enorme brok ijs met daarin allerlei gassen en stofdeeltjes. Als een komeet te dicht bij de zon komt, begint ze te verdampen en zien we de zogenaamde " komeetstaart". Een derde mogelijkheid is de conjunctie of samenstand van twee planeten. Ze staan dan zo dicht bij elkaar dat het licht dat ze uitstralen verbazingwekkend helder is!
Maar een kerstster als bloem kent ook een hele geschiedenis.
Volgens een oude legende van de Azteken vindt de plant met de felrode schutbladen zijn oorsprong in een tragische liefdesgeschiedenis. Uit de bloeddruppels van het gebroken hart van een Aztekengodin groeide de kerstster. De Azteken apprecieerden de plant, die het tropische hoogland in de korte winterdagen siert, eerder om praktische redenen dan om zijn louter decoratieve waarde. In hun taal noemden ze de kerststerCuetlaxochitl. Uit de schutbladen trokken zij een rood pigment dat werd gebruikt om textiel en cosmetica te kleuren. Het melkachtige sap van de kerstster werd verwerkt tot een koortswerend medicijn.
In het subtropische klimaat van haar thuisland groeit de kerstster in struikvorm en kan deze tot vier meter hoog worden. Het was deze vorm die ervoor zorgde dat Joel Poinsett rond 1828 viel voor de charme van de wilde kerstster. Poinsett, ambassadeur in Mexico voor de V.S., arts en gedreven botanicus, nam de kerstster mee naar huis. Om hem te eren werd de plant naar hem genoemd: poinsettia. Meer zelfs, in de V.S. vieren ze al sinds het midden van de 18de eeuw Poinsettia Day, op 12 december, de sterfdag van Poinsett. De mensen geven elkaar dan kerststerren - een fijne gewoonte die ook in Europa almaar aan populariteit wint. Europa maakte pas aan het begin van de 19de eeuw kennis met de opvallende winterbloeier.
Voor diegenen bij het wie het woord kerstster voor een wirwar aan twinkeling zorgt, vrees ik dat de oorzaak wellicht bij een " teveel " van verkwikkend sap ligt en daar hoeft geen uitleg bij!!
Vandaag wordt door de kerk het feest van de onnozele kinderen gevierd. Het is de herdenking van de moord op alle jongetjes onder de 2 jaar in Bethlehem op bevel van Herodes. Deze laatste hoorde van de wijzen uit het Oosten dat er in Bethlehem een nieuwe koning was geboren. Hij vreesde dat dit het einde van zijn macht zou betekenen en beval alle jongetjes onder de twee jaar in Bethlehem en omstreken te vermoorden. Hij hoopte zo ook Jezus, de nieuwe koning, uit de weg te ruimen, maar deze opzet is niet geslaagd.
Dit is dus het gruwelijke vervolgverhaal na het Kerstverhaal.
Er zijn helaas nog veel Herodussen in de wereld, dergelijke gruweldaden gebeuren nog steeds. De kranten staan er bol van: onschuldige kinderen worden vermoord, verkracht, ontvoerd...... of ze lijden een ellendig bestaan door honger, ziekte, oorlog. Niet echt iets om te vieren of te herdenken dus. De geschiedenis herhaalt zich op diverse manieren.
Maar vandaag kan ook op een ludieke manier bekeken worden..
Om te bewijzen dat sneeuw niet noodzakelijk het summum is voor kinderen laat ik hier opa aan het werk op het terras, op het dak...Een kinderhand is rap gevuld
Zeg nu zelf een betere bewaker aan de voordeur kunnen we toch niet hebben hé en in de tuin staat er nog zo'n " gendarme"
Mijn mijmeringen had ik mooi opgeschreven, maar mijn proza verdween als sneeuw voor de zon. Ik klikte "toevoegen" aan en hup ik werd uit de blogwereld gesmeten. Na de tweede keer was ik behoorlijk gefrustreerd en ik heb mijn gedachten even in de ijskast gezet. Het is niet leuk wanneer je na een uur schrijven, je mijmeringen verloren ziet gaan. Ik probeer dan in mijn geheugen terug te gaan over hoe en wat ik geschreven heb, maar het is nooit zo goed meer als de eerste poging, de meest spontane.
Enfin, alles gaat voorbij, dus frustraties ebben ook wel weg en Kerstmis ligt ook alweer achter ons.. Even een beschouwing van de laatste weken: Het was dit jaar wellicht het laatste traditionele Sinterklaasfeest van de oudste kleinzoon, want hij zal zo stilaan wel beseffen dat de goede, heilige man die hem met de vele mooie cadeautjes verblijdt, in de hemel woont en zijn dubbelgangers stuurt. Nochtans is het zalig om die stralende oogjes te zien waarmee zo´n kind geschenkjes ontdekt. Volgend jaar is Milan 9 jaar en dan is hij te groot geworden om nog aan het spel mee te doen.....
En zo is het ook met ons, grote mensen, stilaan worden we ieder jaar ouder en doorgronden we het spel van het Leven ook meer en meer. Zo ook het spel rond Kerstmis. Het is één grote mallemolen geworden van winkelende mensen. In de kranten zal straks weer uitgebreid geschreven worden over hoeveel elektronische betalingen er verricht zijn, hoeveel iemand uitgeeft per persoon, zoveel aan de zoon, zoveel aan de dochter en iets minder aan de schoonmoeder... . Op het Internet worden dan weer nutteloze kerstcadeaus te koop aangeboden.... Waar zijn we toch mee bezig?
Voor de dierenwereld is het ook een slechte tijd. De aura rond de wereld moet vervuld zijn van hun doodsgeschrei... OK, eerlijk gezegd. Ik doe ook mee aan dit spel. Ik ben geen kluizenaar en sta meestal nog met mijn twee voeten in deze wereld. Ook ik heb lekker gegeten, een stukje kalkoen bij het kerstdiner en we dronken er een lekker glaasje wijn bij en ook ik heb mijn elektronische kaart gebruikt om geschenken te kopen voor de mensen rondom mij om te laten zien dat ik ze graag zie en dat ik blij ben dat we samen Kerstfeest kunnen vieren!
De 3 wijzen die destijds het "Kindeke Jezus" kwamen begroeten waren 3 astrologen. Zij volgden de sterren en wisten dat er een heel speciaal kind geboren was. Dat hebben we toch allemaal geleerd niet? Maar Kerstmis is behalve een christelijk feest, ook een heidens feest nl het Zonnewende-feest waarin de mensen van toen de terugkeer van het zonlicht vierden. Vanaf 21 December kwam er weer meer licht in de duisternis. De dagen lengden. En met het lengen van de dagen, met het klein beetje meer licht dat naar de aarde toestroomt, komt er hopelijk ook wat licht in de breinen van onze politici en blijven we hopen op een betere wereld.. Nog even geduld en we dan mogen alle mensen een vrede -en liefdevol 2011 wensen!.
We zitten midden in een politieke crisis waar maar geen oplossing voor gevonden wordt. Ik word dat stilaan beu en vond het nuttig om te zoeken naar een economische oplossing voor deze crisis! En zie.. ik botste zomaar op een eenvoudige oplossing . Lees maar even mee.
Het is augustus in een dorpje aan de kust van de Zwarte Zee. Het regent en het dorpje lijkt verlaten. Het is een moeilijke tijd. De inwoners zitten allemaal in de schuld en leven op krediet. Plots verschijnt een rijke toerist ter plaatse en stapt het enige hotel van het dorpje binnen. Hij legt een bankbiljet van 100 Euro op de balie en gaat naar de eerste verdieping om een kamer uit te zoeken. De hotel eigenaar pakt de 100 Euro en gaat naar de slager om zijn schuld te betalen. De slager pakte die 100 Euro aan en gaat spoorslags naar de varkensboer om zijn schuld te betalen. Die op zijn beurt rent naar de verpachter en betaalt zijn schuld af. De verpachter haast zich naar de enige prostituee in het dorp die vanwege de crisis haar diensten op krediet aanbiedt en hij betaalt aan haar zijn schuld. De prostituee haast zich naar het hotel en betaalt aan de hotelier de kamerhuur voor de nacht waar zij haar werkzaamheden heeft verricht. De hotelier legt de 100 Euro terug op de balie. Op dat moment komt de rijke toerist naar beneden, neemt de 100 Euro van de balie omdat hij niet tevreden is over de kamer. Niemand heeft iets verdiend, er is niets veranderd maar het hele dorp is wel schuldenvrij . De economie teruggebracht tot de basics natuurlijk in de veronderstelling dat er geen communautair probleem is. Moet je daar nu jaren voor naar de universiteit?
Zesendertig jaar geleden in wat men noemt de donkere dagen tussen Kerst en Nieuwjaar - maar door omstandigheden ondervonden we dat niet - scheen in ons appartement een helder licht : er werd een kindje geboren, ons dochtertje, het mooiste meisje van de wereld.
Gelukkige verjaardag lieve, grote dochter en straks zetten we jou met ons allen in de bloemetjes !
EN.... ik wil vandaag ook aan al die lieve mensen die ik hier als mijn blogvrienden ben gaan zien - en ik ga de lijst van namen hier niet aan toevoegen uit angst toch maar iemand te vergeten.. maar de mensen die mij nauw aan het hart liggen, weten wel wie ik bedoel dus aan jullie allemaal zeg ik merci voor de vele bezoekjes en warme reacties en vooral een welgemeende Kerstknuffel!
Om daar een antwoord op te krijgen is het belangrijk om het één en ander te weten over de Kerstman .
Wetenschappers zijn al enkele jaren met onderzoek bezig om er achter te komen hoe die naam in de wereld is gekomen. Zover is men al dat de Kerstman geen persoon is, maar dat hij valt onder de 'fenomenen'. Het meest opvallende van alles is dat elk land zich in het verleden een eigen Kerstman heeft aangemeten. In de landen waar het religieuze leven een belangrijke factor is, wordt hij aangeduid als Sancta. Dat dit in België niet het geval is komt omdat wij al een figuur hebben in de vorm van Sint Nicolaas. Nu weet iedereen dat de echte heilig Sint Nicolaas vieren een aflopende zaak is. Dit heeft te maken met het feit dat de moderne, zelfdenkende mens zich niet zo gauw meer iets op de mouw laat spelden. Was het vijftig jaar geleden nog een hele normale zaak dat wat de pastoor verkondigde over christelijke feestdagen wet was, nu is dit niet meer het geval. Heiligen liggen niet meer zo goed in de markt.
In de jaren zestig al heeft men heel voorzichtig de 'Kerstman' gelanceerd. Dit heeft, vooral in het begin bij de christenen, veel paniek veroorzaakt. De angst, dat het kerkbezoek op een laag pitje zou komen te staan, was de grote boosdoener. Kerkgangers waren een goede bron van inkomsten voor de kerkelijk organisaties. De 'Kerstman' zou een te grote concurrent worden van St. Nicolaas. Maar achter de schermen werd er al hard gewerkt om het kerstfeest niet enkel nog te bestempelen als een christelijk feest maar het moest een sociaal gebeuren worden. Een heel netwerk van organisaties stortte zich op deze bron van inkomsten. Het bedrijfsleven kwam met kerst gratificaties. De politiek had het over kerstreces en de horeca adverteerde met betaalbare kerstdiners voor het hele gezin. Maar het allerbelangrijkste was de kinderen voor zich te winnen. Het al oude gezegde, wie de kinderen heeft, heeft de toekomst, was en is nog steeds de slogan van de onzichtbare 'Kerstman'. Een vernuftige constructie die zweeft tussen Sinterklaas en een sprookjes figuur de kabouter, is het resultaat geworden wat wij kerstfeest noemen. Ieder kind accepteert, zonder lastige vragen, dat die man op een arrenslee rondrijdt, cadeautjes weggeeft en nooit straft. De 'Kerstman' hoeft niet zo nodig voor hen een vaste woonplaats te hebben. De meeste volwassenen onder ons vinden dat iedereen een 'Kerstman' kan zijn en dat hij te vinden is op alle plaatsen waar hij nodig is.
Omdat de inspiratie op een laag pitje staat - het jaar loopt op zijn einde en mijn " vat" ook - een parabel over een boom die ontevreden is met zichzelf . Iets om even bij stil te staan...en het sluit perfect aan bij één van mijn vorige logjes!
Vriend Boom en ik hadden weer een gesprek.
"Heb je dat ook niet af en toe," vroeg ik hem, "dat je bepaalde dingen aan jezelf zou willen veranderen?" Boom schudde zijn takken heen en weer, een teken dat hij nadacht. Een paar bladeren vielen op de grond. "Je bedoelt dat ik zou willen dat mijn takken wat dunner of dikker zouden zijn of dat mijn bladeren een andere vorm zouden moeten hebben?" vroeg hij uiteindelijk. "Inderdaad, zoiets." Hij schudde bedachtzaam het hoofd. "Ik kan me niet heugen dat ik daar ooit bij heb stilgestaan," zei hij. "Maar er bestaat een verhaal van een boom die dat soort gedachten wel had. Hij leefde in een bos hier niet zo ver vandaan en toen hij van twijg was uitgegroeid tot een flinke boom, kreeg hij op een dag een slanke berk in de gaten die aan de overkant stond. Vanaf dat moment leek het wel alsof hij bezeten was van de mooie vormen van de berk, hij zaagde maar door over de slanke vormen en de elegante bewegingen. We werden er allemaal nogal moe van, kan ik je vertellen." Boom zweeg. "Ja, en toen?" vroeg ik ongeduldig, "wat gebeurde er verder?" "We probeerden hem allemaal ervan te overtuigen dat hij goed was zoals hij was, dat het nou eenmaal niet de bedoeling is dat we er allemaal precies hetzelfde uitzien." " Dat had zeker geen effect?" vroeg ik. Boom keek mij even aan en ik kon hem bijna horen denken. "Dat klopt," vervolgde hij zijn verhaal. "Het werd nog erger toen hij op een gegeven moment zichzelf kon zien in het beekje dat zich vlak naast hem bevond. De hele dag maakte hij zich druk over zijn buitenkant waardoor hij als het ware vergat te leven. Het gevolg was dat hij er steeds slechter uit ging zien, zijn bladeren verloren langzaam hun glans en kleur." ""Wat is er van hem geworden?" vroeg ik nieuwsgierig. "Het werd herfst en zijn bladeren vielen van hem af. De bladeren bedekten het beekje en hij kon zichzelf niet langer zien. Hij werd tegen wil en dank geconfronteerd met de naakte waarheid: zichzelf. Zijn aandacht verplaatste zich van de buitenkant naar de binnenkant, want het zou niet lang meer duren voordat de winter zijn intrede zou doen en hij moest zien te overleven. Dat zat nou eenmaal in zijn natuur." Ik kon als het ware de wijze glimlach zien die door de woorden van Boom heen klonk. "Toen het weer lente werd, was hij de berk allang weer vergeten. Hij was trots op de hernieuwde kracht van zijn grove takken en op zijn glanzend groene bladeren. Vanaf dat moment stond hij alleen maar zichzelf te wezen in dat bos." " Mooi verhaal," zei ik peinzend. "Ik heb het toch al vaker gezegd," grinnikte Boom. "Groen is geen kleur, het is een zienswijze." En hij strooide vrolijk nog wat bladeren in het rond.
Er zat eens een bok in de bomen heel ver zou hij daar toch nooit komen zijn geitje dat wacht want het was bijna nacht maar zijn geitje zag hij in zijn dromen.
De trouwe Steenbok heeft een sterke wil. De Latijnse naam van het sterrenbeeld Steenbok is Capricornus. De Steenbok is een praktisch ingesteld persoon. Voor hem telt eigenlijk alleen de werkelijkheid. Het ongrijpbare, fantasie of jezelf mooier voordoen dan je bent - het interesseert hem niet of weinig. Het is voor hem van belang dat zaken zin of nut hebben. Hij is geïnteresseerd in tastbare resultaten. Eenmaal volwassen, hecht hij veel waarde aan status en aan de resultaten die zijn werk opleveren. Om zijn ambities te verwezenlijken werkt hij hard. Alhoewel hij ieder het zijne gunt, staat het hem tegen als een ander zaken in de schoot geworpen krijgt. Doordat hij het leven zeer serieus neemt, legt ditzelfde leven een zware druk op hem. Hij heeft een apart gevoel voor humor, waarmee hij zijn eigen ernst wat kan afzwakken: hij is vaak zelf het slachtoffer van zijn eigen grappen.
)
een parabel over een boom die ontevreden is met zichzelf .
){kind=link}
){kind=link}