Er is een weekboekje waar je het intiem alfabet van een BV kan lezen, zon echte roddelboel maar toch inspireerde het mij om hier even hetzelfde te doen en jullie kunnen allemaal jullie bedenkingen nalaten bij het alfabet als jullie er zin in hebben Ik zal elke week een letter nemen. Ben benieuwd naar jullie reactie Je mag gerust het alfabet aanpassen aan wat het bij jou oproept zoals bv : d = durven /dood ..
Ander geslacht
We geven wel eens een speldenprik naar mekaar toe maar eerlijk? Voor de meesten is dat andere geslacht onmisbaar in hun leven.
De auteur John Gray heeft een boek uit Mannen komen van Mars en vrouwen komen van Venus. Aan de hand van deze pakkende metafoor onthult John Gray een unieke, praktische manier waarop mannen en vrouwen hun relatie-kunnen verbeteren: door te begrijpen en te respecteren wat ze niet gemeen hebben.
Zelf vind ik dat mannen en vrouwen gelijkwaardig moeten zijn, maar we zijn absoluut niet gelijk aan elkaar. Met gelijkwaardigheid bedoel ik dat we dezelfde rechten, plichten en kansen moeten hebben en vooral aan dat laatste schort er soms nog wat. Maar anderzijds zijn we enorm verschillend en gelukkig maar, juist daarom vullen we mekaar zo goed aan.
Weet je niet hoe die afstand te overbruggen dames? Dan moet je het boek Hallo Tarzan van Gigi Sage lezen en daar krijg je de methode van een Mannenfluisteraar mee,
Mijn verzuchting bij die letter... Als ik voor één dag eens een man kon zijn, dan zou ik misschien eindelijk weten hoe mannen denken en... dan zou ik ook eens op mijn vingers kunnen fluiten!! En misschien moeten de mannen eens één dag vrouw zijn, dan zullen ze begrijpen waarom wij het niet zo voor spinnen hebben, wat denk je Amor Fati?
Zoals ik hier al zei heeft hier een vriendin/familielid vrijdag een zeer ernstige operatie ondergaan. Omdat ze veel pijn had, steeds misselijk was en moest overgeven en een te erg schommelende bloeddruk had, is ze tot maandagnamiddag op intensieve gebleven. We zijn nog niet op bezoek kunnen gaan want dat kan ze momenteel nog niet aan. Maandagnamiddag was die drang om over te geven er nog steeds en kreeg ze koorts. Toen de chirurg zijn ronde deed en even op de buik duwde, had ze enorm veel pijn op een plaats die volgens hem niet normaal was. Aan de stoma zag hij ook dat er iets fout liep. Er werd een staal genomen en 5 minuten later wist men al dat er iets mis was en moest ze terug onder narcose en opnieuw opengelegd worden. Dan zag men dat de dikke darm al aan het herstellen was maar.... de assistent die na de ingreep moest afsluiten, heeft op twee plaatsen met zijn naald de dunne darm doorprikt waardoor er een lekkage van galsappen in de buik terecht kwam vandaar de pijn en de koorts want er was een ontsteking ontstaan. Nog nooit in zijn loopbaan voorgehad, zei de prof/chirurg!! Waar hebben we dat 2 maanden geleden ook nog gehoord? Is dit nu toeval of wat dat de dochter en schoonfamilie beiden zo'n " unieke" tegenslag voorhebben of " lullen" die artsen er maar wat op los om hun " vergissingen" te verontschuldigen? Leuven, Gent... topziekenhuizen, topchirurgen als je de recensies mag geloven....Maar het zal je maar overkomen.. Je zou je vertrouwen in ziekenhuizen en artsen er nog bij verliezen. Vandaag komt de prof langs om uitleg te geven maar zoveel is zeker, de genezing is daardoor weer een flink stuk vertraagd en is al zo moeilijk. Komt daar dan nog bovenop dat er in die familie 6 jaar terug ook al een geval van lekkende pancreas geweest is ook na een ingreep in het Middelheim ziekenhuis met dodelijke afloop en dan begrijp je de paniek en de ongerustheid. Ieder geval is natuurlijk anders maar dat werkt niet bevorderlijk voor de gemoedsrust!!
Soit, na drie kwartier was de buik gespoeld en de darm gedicht en kan de herstelling nog maar eens van nul herbeginnen !! De genezing van die snee zal nu wat langer duren want moest terug opengemaakt worden. Er wordt nu ook antibiotica toegediend en nu maar hopen dat het tij eens keert!
Dat zij stilaan de moed verliest , is te begrijpen als je beseft hoeveel tegenslag ze ook heeft, temeer omdat dit niet had mogen gebeuren. Ik weet het wel dat dokters ook maar mensen zijn maar toch vraag ik mij af hoe ernstig sommigen met hun vak bezig zijn? Hoe kan je nu op twee plaatsen door een darm prikken en dat niet zien? Die zullen wel te druk aan het kletsen geweest zijn, mijn gedacht! Alsof de ingreep nog niet drastisch genoeg was!!
Dat is nu twee keer in evenveel maanden dat er een medische fout begaan werd. Eerst bij ons hummeltje toen ze vergaten om naast het knietje ook in het enkeltje een spuit te geven tegen reuma en nu bij de bomma waar men bij het dichtmaken twee maal een darm doorprikte!! Je zou al schrik krijgen om in handen van een dokter te komen! En zeggen dat heel die miserie er misschien niet zou geweest zijn hadden ze in oktober geen kijkoperatie gedaan bij die baarmoederkanker maar een klassieke operatie, dat had men gezien dat er meer aan de hand was want de kanker die er nu zat moet er toen ook geweest zijn!. Dat is de mening van de chirurg in Gent. Donderdag weten we de uitslag van het labo maar nu staat al vast dat er chemo volgt.
Normaal hadden we vandaag, dinsdag, een kort bezoekje gepland bij onze zieke maar dat zal nu ook nog niet kunnen wegens te zwak. Het wordt dringend tijd dat die lieve mensen eens iets positiefs te horen krijgen!
Bojako sneed in haar logje een pijnlijk onderwerp aan en ik herinnerde mij dat ik ooit eens iets in die aard gelezen had. Prompt ging dat in mijn hoofd een eigen leven leiden.
Misschien een onderwerp dat niet prettig aankomt, maar wel om over na te denken, of om over te discussiëren? Niemand hoeft het met me eens te zijn...en ik vrees dat velen zullen geshockeerd zijn met wat hier volgt, maar het is gewoon een spontane reactie op uitlatingen van sommige jongeren!
Naar het schijnt worden wij mensen langzaamaan te oud en zijn we te duur!
Dat zeg ik niet, dat lees ik uit de commentaren van jonge mensen over de zorg voor ouderen, die te duur wordt. We genieten te lang van onze pensioenen tegenwoordig en veel jongeren vinden niet dat zij daar moeten voor opdraaien. Wat zij vergeten is dat de meesten van onze generatie zelf een leven lang afgedragen hebben om nu van dat pensioen te genieten. Is het onze schuld dat die gelden verkeerd aangewend zijn? Doordat we langer leven, moeten we ook veel langer een beroep doen op de verzorgings- en verpleegkosten niettegenstaande de voortdurende onderzoeken om ons nog ouder te laten worden, de peperdure specialisten en de operaties op mensen die feitelijk al te broos en te oud zijn... de weigering van artsen, specialisten, verpleging en paraverpleging om zich te houden aan de wensen van patiënten die willen sterven als het leven niet meer menswaardig geleefd kan worden.
Dokters hebben een eed afgelegd, De Eed van Hippocrates die zegt en ik citeer: 'Ik zweer bij Apollo de genezer, bij Asclepius, en Panacea en neem alle goden en godinnen tot getuige, om naar mijn beste oordeel en vermogen de volgende eed te houden:
Ik zal naar mijn beste oordeel en vermogen en om bestwil mijner zieken hun een leefregel voorschrijven en nooit iemand kwaad doen.
Nooit zal ik, om iemand te gerieven, een dodelijk middel voorschrijven of een raad geven die - als hij wordt gevolgd- de dood tot gevolg heeft."..
Ik denk niet, maar eerlijk gezegd weet ik dat niet, want ik ben geen dokter....dat er nog gezworen wordt bij Apollo, bij Asclepius en Panacea en alle goden en godinnen ter getuige....
Er zou een nieuwe eed in het leven geroepen zijn die als volgt luidt: 'Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten.
Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen. Ik luister en zal hem goed inlichten. Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd.
Ik zal de geneeskundige kennis van mijzelf en anderen bevorderen. Ik erken de grenzen van mijn mogelijkheden. Ik zal mij open en toetsbaar opstellen en ik ken mijn verantwoordelijkheid voor de samenleving. Ik zal de beschikbaarheid en toegankelijkheid van de gezondheidszorg bevorderen.
Ik maak geen misbruik van mijn medische kennis, ook niet onder druk. Ik zal zo het beroep van arts in ere houden.'
Ik lees daar niet in dat dokters tegen de wensen van een patiënt moeten ingaan, zeker niet als tijdens de eed gezegd wordt dat de opvattingen van de patiënt geëerbiedigd moeten worden. Ik lees daar ook niet in, zoals in de eed van Hippocrates, dat artsen geen dodelijk middel zouden mogen voorschrijven voor diegenen die door mensonwaardige omstandigheden uit het leven willen stappen.
Mensen met een bekende wens tot euthanasie, zelfs tot actieve euthanasie, zouden dus nooit in de steek gelaten hoeven te worden. Ik heb een paar concrete gevallen in mijn hoofd van mensen die wel in de steek gelaten werden en ik heb er niet de beste herinneringen aan!
Jaren geleden las ik een science fictionboek over dit onderwerp. Mensen werden steeds ouder en de dan regerende lieden van jongere of middelbare leeftijd vaardigden een wet uit die mensen tot hun 65e verjaardag met rust liet.... Maar op die dag ontvingen zij een brief en een kaartje van regeringswege. Niet met een felicitatie, maar met de opdracht zich binnen een maand volgend op hun 65ste verjaardag, te melden in een instelling met een mooie naam. Een instelling die een fabriek bevatte die voor hun totale destructie zou zorgen. Waardoor hun zorgvuldig gescheiden resten nog van nut zouden zijn voor de levenden. Bijv. de huid, het lichaamsvet, de botten, alles kon gerecycled worden ten nutte van het algemeen. De overgebleven as als mest voor de landbouw... 'Bij de melding gelieve de kaart mee te nemen.' (Je mocht eens vrijwillig te vroeg gaan).
Als je je dan meldde kreeg je van een vriendelijke receptioniste een kamertje toegewezen, waar aangenaam licht, zachte muziek en plezierige tijdschriften op je wachtten.
Waarmee je, terwijl een verpleegster je 'medicijnen' toediende en een infuus gaf, langzaam kon wegzakken in de eeuwige slaap.
Hoe het afliep in dat boek?
Een paar mensen besloten te vluchten, maar aangezien de landsgrenzen grotendeels verdwenen waren bij de globalisering van de Aarde werd het een vlucht zonder einde... (Of ze het haalden weet ik niet meer).
En nu de eerbied voor de ouderdom toch aan het verdwijnen is, durf ik op mijn leeftijd een heel cynische opmerking hieraan toe te voegen:
Voor diegenen die het wensen en niet de volledige aftakeling willen meemaken, is dit misschien iets ( maar niet op 65j) voor de regering om de tekorten mee te lijf te gaan en bezuinigingen verder door te voeren? We horen momenteel toch niets anders dan " bezuinigen" !
Nou ja, het is maar een idee hoor. We hebben in de voorbije, moeilijke tijden van onze regering al zoveel meegemaakt dat we nergens meer moeten van verschieten..
Het bovenstaande zal wellicht de nodige weerstand opwekken...maar ik wil het niet meemaken om op mijn 80ste bv ( als ik het zolang trek) als een financiële last voor de maatschappij beschouwd te worden omdat ik lichamelijk niet meer naar behoren functioneer!
Om misverstanden te voorkomen, wil ik wel nog zeggen dat ik enorm veel bewondering en eerbied heb voor diegenen die vechten om in leven te blijven en voor wie elke dag een geschenk is. Levenswil is de individueelste beleving in onze maatschappij en dat zou zich niet mogen laten dicteren door die gemeenschap want voor sommigen kan het leven te lang duren! Ik ben bang dat ik mij hier op glas ijs begeef, maar momenteel worden we hier geconfronteerd met een situatie waarin iemand vecht voor haar leven en nog zoveel ervan verwacht terwijl een andere ,die een lang leven achter de rug heeft, nu al drie jaar totaal dement vanuit haar bed en rolstoel steeds verder aftakelt en wacht op de verlossing hoewel ze 3 jaar geleden gesmeekt heeft om euthanasie.....Daar word je wel een beetje opstandig van!
De Danaïden waren de 50 dochters van Danaos koning van Agros ( en dan krabben wij al in ons haar als we horen over gezinnen met 5 dochters!!) . Ze werden gedwongen te trouwen met hun neven, de 50 zonen van Danaos' broer Aegyptos. Maar tijdens de huwelijksnacht brachten 49 onder hen hun echtgenoot om het leven. Ze moesten daarvoor na hun dood een eeuwigdurende straf ondergaan. In de onderwereld moesten ze een vat vullen met water, maar de bodem van het vat was lek en zo geraakt het vat nooit vol! Een echte tantaluskwelling als je het mij vraagt .
Bedankt voor de positieve energie gisteren Ani, Loewiesa, Jeske, Nikki, Paz, Gita , Freddy & Patty, Fjak@ en Amor Fati.
De operatie duurde 8 u! Lang hé als je zit te wachten op een telefoontje!! Op zich is die goed geslaagd. Het gezwelletje op de long was nog het minst ingrijpend. De buik heeft meer aandacht gevraagd en er is behoorlijk wat weggenomen. Alles dat er niet normaal of verdacht uitzag, heeft de chirurg verwijderd en dat wordt nu in het labo onderzocht. Daarna weten we meer over de chemo die wellicht volgt. Er is ook een tijdelijke ( 6 weken) stoma gestoken. Nu wordt het nog even afwachten op die labo-resultaten. We zijn er nog niet , er wacht nog een lange , moeilijke weg, maar de eerste stap naar herstel is gezet. We houden die handen nog even samen, niet?
Vandaag staat een heel dierbare persoon/ schoonmama van de dochter een heel ingrijpende, minstens zes uur durende operatie te wachten. Het wordt een lange, bange dag voor iedereen en vooral voor haar! Daarom vraag ik aan elke bezoeker om vandaag even een stukje energie door te sturen naar het UZ Gent. Ze zal zeker alle steun en positief denken nodig hebben om door te bijten en te vechten. In gedachten houd ik haar hand vast. Houden jullie die van mij vast dan vormen we in gedachten een kring rond haar om haar te beschermen en te steunen want ik geloof in de kracht van positief denken!
Soms zijn er zo van die kleine dingen die op bepaalde dagen op je systeem werken en dat zal niemand vreemd zijn ,denk ik . Zo ergerde ik mij vandaag aan...
- Verkeerslichten die op ring van Lier niet gesynchroniseerd zijn. Hoe moeilijk is dat om de verkeerslichten op elkaar af te stellen? Maar neen, je mag er donder op zeggen dat je meestal in de remmen moet bij het volgende licht. Je zou eens vlotjes moeten kunnen doorrijden! Neen, het is stukken beter voor het milieu dat je telkens moet stilstaan en terug optrekken... zo jaag je liters extra benzine door je carburator en dat komt vadertje staat goed uit want de autobrandstof is toch de melkkoe van onze regering als je onze prijzen vergelijkt met die van andere landen!
- En dan heb je ook nog die wisselende verkeersborden 90km/70km/90km...waarbij je je afvraagt waartoe dat accordeon gedoe eigenlijk dient? Maar ja, dan denk je weer aan het rendement van die "koe" bij het optrekken en afremmen en alles is duidelijk...
- Of die abnormaal hoge verkeersdrempels op secundaire wegen waar je zelfs met de toegestane snelheid ter plaatse, nog niet zonder "een geschoren buik" overheen kan. Als je de stevigheid van je autoplaat en uitlaat wil testen, dan zijn onze Belgische verkeersdrempels vaak de ultieme testzones! Je kan beter stilstaan, een eresaluut brengen aan die engerds en daarna terug de staatskas spijzen.
En als jullie ook weten dat ik geen melk drink, dan begrijpen jullie dat ik ook geen sympathie heb voor die koe!! En als jullie vinden dat ik zaag, héwel het is jullie goeie recht. En als jullie denken dat die bui rap zal over zijn, vergeet het maar. Dat is wat regenweer onder anderen met mij doet! En als jullie vinden dat ik beter ophoud.... dan hebben jullie groot gelijk!
Sommige dingen zijn best wel grappig, al ben ik misschien de enige die er de grap van inziet. Wie soms rijdt langs de E40 tussen Brugge en Brussel, komt over het algemeen Gent tegen. Mocht dit niet zo zijn, dan zit u in alle geval verkeerd. Hoe dan ook, Gent is herkenbaar aan het bord van de Ikea, dat is duidelijk. Onlangs reden we daar ook voorbij en ter hoogte van die winkelketen, zagen we een nieuwbouw in aanbouw. Een groot ding, ernaast kijken was bijna onmogelijk, tenzij men over een zeer eng blikveld beschikt en zich ten volle op de E40 concentreert.
Op het moment dat we er voorbijkwamen, bereikte dit gebouw zijn hoogste punt. En wat wil de traditie als men het hoogste punt van een huis bereikt (of toch de hoogte van de nokbalk, want de schouw komt hiervoor niet in aanmerking)? Dan zet men daar een tak op of een halve boom, het hangt er een beetje van af hoe sterk de constructie is en hoe sterk de man die die naar boven draagt. Het is een traditie die ik nog ken van de tijd dat ik nog thuis was. Misschien is het buiten West- Vlaanderen ook een gewoonte? Ik heb geen idee. Wat ik wel nog weet, is dat het iets te maken heeft met geluk, vrede en voorspoed.
Een halve boom op je nok zetten in de hoop dat vlagen miserie nooit je deel zullen zijn, lijkt mij een beetje belachelijk, om maar niet te zeggen: zwaar masochistisch.
En, nu komt de clue: bovenop dat extreem groot kantoorgebouw (extreem groot voor de Vlaanders), stond zo'n halve boom. Het was een redelijk stuk want je zag hem goed. Om maar te zeggen dat het geen twijgje was.
Dat vind ik dus grappig en ook wel een beetje ontroerend eigenlijk. Dat iemand in een dergelijk grote bouwfirma denkt: hier gaan we eens een boom/tak op zetten zie voor voorspoed, of geluk, of whatever zolang het maar niet slecht is. Dat is schoon... Toch?
Vandaag reden we er weer langs en waar de boom stond, had men nu een reuzegrote kraan bovenop het dak gezet. Eerlijk? Ik geef toch de voorkeur aan die boom!
Dit logje kwam gisteren al op mijn blog maar dat was pas voor vandaag bedoeld, twee logjes op één dag is wat van het goede teveel. Maar sommigen zijn er snel bij, niet Amor Fati haha!!
Amerika barst onder de hitte bij temperaturen boven de 35/40 graden. Het centrum en het oosten van de Verenigde Staten en Canada wordt al enkele dagen getroffen door een hittegolf.
Van Chicago tot Washington lopen de temperaturen op tot bijna 40 graden Celsius. Volgens officiële bronnen vielen al zeker 22 doden. Vooral ouderen, jonge kinderen en zieken hebben last van de hitte
. De overheid heeft al maatregelen genomen om de situatie leefbaar te houden. Zo zijn er plekken ingesteld waar mensen zonder airconditioning kunnen afkoelen en zijn soms zwembaden gratis toegankelijk.
Dat kan niet gezegd worden van Afrika. De grootste droogte sinds 60 j en hongersnood bedreigen de Hoorn van Afrika met Kenia in het bijzonder. Mensen sterven nu nog niet op grote schaal. Maar snel extra voedselhulp is broodnodig om die sterfte te voorkomen.
Terwijl het bij ons al herfst lijkt en er in de Verenigde staten een hittegolf heerst, is er in Chili meer dan 2 meter sneeuw gevallen. Het is de zwaarste sneeuwval in 30 jaar. Meer dan 16.000 mensen zitten afgesloten van de buitenwereld.
Intussen beleven we hier zelfs nog geen " Praagse lente" maar pure herfst en dit in het putje van de zomer. Als we dan nog even stilstaan bij de voorbije aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en aswolken die de atmosfeer bedreigen , de Tsunami's en overstromingen dan vraag ik : Wat is er met onze aarde aan de hand?
Ik weet wel dat door de huidige media we veel dichter bij mekaar gekomen zijn en we elk zuchtje of windje aan de ander kant van de wereld bij wijze van spreken horen maar met 2012 in het achterhoofd begin ik toch wel even ongerust te worden...
En alsof het nog niet genoeg is, slaat de waanzin steeds meer en meer toe. Oslo ligt ontredderd stil onder de terreur van één zieke geest. Op anderhalf uur meer dan 90 jonge levens zomaar weggemaaid. Je vraagt je af wat er in Godsnaam in de geest van die enkeling fout zit?
Op een rolschaatsbaan in Texas was een besloten verjaardagsfeestje aan de gang, toen iemand het vuur opende na een ruzie. Vermoedelijke was de schutter een familielid van de jarige. Balans 6 doden...
Toen we nog in Nigeria verbleven was er ook een wat oudere Brit, een verstandige persoon met een bijna profetische visie op de toekomst ( ik spreek jaren 1977). Hij wist te vertellen dat een derde wereldoorlog zoals we er al 2 gekend hebben, nooit meer terug komt. De mensen zouden zich door terreur en aanslagen wel vernietigen en kapotmaken. Zoveel jaren, aanslagen, waanzinnigheden en moorden in naam van één of ander Godsdienst later, moet ik hem bijna gelijk geven.
Is er dan geen goed nieuws op radio , TV en in de kranten?
Oh jawel hoor! Cadel Evens wint de tour 2011. Niet mijn favoriet maar hij zal het wel verdiend hebben nu zijn tegenstanders te zwak uit de hoek kwamen. Wij Belgen ontdekten een paar toekomstige klassementsrijders, zoals ene Van Endert en Thomas De Gendt en hebben ook nog een Gilbert en Jurgen Van den Broeck achter de hand... Dus ons sporthart mag weer hopen!
Onze ministers beloven om na een " deugdoende vakantie" ( ja die mannen zijn moe hé van al dat welles, nietes gedoe!!) weer met mekaar te spreken en de Wetstraat heeft weer hoop! Eén zwaluw maakt de lente nog niet, denk ik dan maar! Zou de donderpreek van onze Koning dan toch geholpen hebben?
En... onze weerman belooft stilaan terug beter weer voor de komende week, spijtig voor die velen die in juli verlof namen... Ik zou zeggen. toch maar het nieuws blijven volgen mensen, het verrast je elke dag met iets anders.
Het zal je maar overkomen dat je deze zomer je was buiten hangt te drogen!! Bij deze rotzomer moet je niet teveel hopen dat je was dan zal drogen ..Gelukkig hebben we was - en droogmachines! Maar ooit was het anders!
Mijn leven begon met natte luiers en doeken, met babyhemdjes die ook nat werden, net als de wiegenlakentjes. Er lag waarschijnlijk een zeiltje in mijn bedje. Plastic broekjes en weggooiluiers bestonden nog niet. Pampertjes ook niet. Die zijn gemakkelijk omdat ze alleen losgemaakt hoeven te worden als een baby verschoond moet worden, maar de kledingstukjes blijven zelf meestal wel schoon en droog. Leve de Pampers die zelfs de plastic broekjes overbodig gemaakt hebben.
We kunnen onze baby's nu met recht pamperen, dat is een werkwoord geworden dat in mijn tijd ook nog niet bestond.
Ja, baby's hebben het nu goed hoor.... geen koude, natte, katoenen luiers meer en geen luieruitslag meer, dat is nu niet nodig.
Maar zoals gezegd, toen ik een baby was bestond dat allemaal niet. En trouwens ook niet toen mijn kinderen baby's waren, want in Zuid Amerika had in de beginjaren '70 nog niemand van dit soort zaken gehoord ( toch niet waar wij woonden). Als een luier nat of vuil was, werd de baby verschoond, de billetjes gewassen en gepoederd en dan kwam er weer zo'n katoenen luier om. Als het weer het toeliet lag zo'n kindje in een enkele luier al of niet met een katoenen broekje, tot alles weer nat was en verschoond moest worden....
Gelukkig moesten we al niet meer met de hand wassen en mijn ma ook niet maar de generatie voor haar zal het wel stukken moeilijker gehad hebben. Ik kan er mij nog vaag iets van voorstellen hoe het bij mijn grootmoeder ging.
's Avonds werd de was in teilen water voorgespoeld, daarna ging er een grote ketel op het vuur en die werd gevuld met wasgoed en met water en geklopte zeep (heerlijk al die wasmiddelen en wasverzachters tegenwoordig) . In het geïmproviseerde washokje was geen waterleiding. Dus elke emmer water werd erbij gesjouwd en er gingen nogal wat emmers in de wasketel! Je gebruikte dan een grote wasklopper, dat was een soort metaalgazen doosje waarin de zeep gedaan werd en met een lange steel aan. Die 'zeepdoos' werd zolang door het water geslagen tot er een zepig melkwit sop ontstond waarin de voorgespoelde was dus gedaan werd. Dat stond een hele tijd zachtjes te koken. Als de wasketel genoeg was afgekoeld, werden bij de pomp teilen met water gevuld en werd de witte was uitgewrongen, maar pas nadat ze waar het nodig was geschrobd was met een grote schrobber over een wasbord waar het kledingstuk of de luier overheen gelegd was. Daarna werd alles stuk voor stuk uitgespoeld tot het water helder bleef. (Ik mag er niet aan denken hoeveel ruggen hier hun " pere" gezien hebben!). Dan kwam het moment dat alle was met de hand uitgewrongen werd (ze had toen nog geen wringer.) Als het weer goed was dan werd de was aan een metalen draad opgehangen in de tuin, bij regenweer was dat op zolder of in de varanda. Zo ging dat vroeger... Gelukkig moet dat nu niet meer zo, maar het gaf mij wel inspiratie voor een logje !
Een tijdje terug zat een familie huismussen in onze tuin!
Pa-mus en Ma-mus hadden hun nestje gemaakt in één van de bomen.
Op een dag bleef Ma-mus bij de haard op het nest zitten, terwijl Pa-mus als noeste arbeider heen en terug vloog om eten in het bekje te brengen.
Het ging zo weken aan één stuk, tot op een dag de eitjes gingen scheuren en er een paar kleine musjes geboren werden.
Ma-mus en Pa-mus waren zeer begaan met hun kroost en waren steeds in de weer, tot de musjes pluimen kregen en plaats namen op de rand van het nest.
Na een harde val op de grond konden de kleine musjes nog rekenen op Pa-mus en Ma-mus.
Na een tijdje konden de musjes eindelijk hun vleugels uitslaan.
Ze vlogen en tjilpten dat het een lust was.
Ma-mus en pa-mus zaten te kijken in het lege nest hoe de musjes hun eigen weg zochten. Toen de kleine musjes niet meer in zicht waren, verlieten ook pa-mus en ma-mus het nest.
Het lege nest syndroom was een feit.
De lege gebroken schelpen waren nog de enige herinnering aan de opvoeding van dit mussen gezin.
Ook die kleine mussen zullen nu hun weg moeten zoeken tussen de gevaren der natuur!
Het is een doodsimpel en onnozel mussen verhaal!
Maar als men eens goed denkt en men zich in de plaats stelt van pa-mus en ma-mus, als men de dagen en maanden vervangt door jaren en als men het nest vervangt door een huis.....
Hoever staan we dan nog van dat ei, dat voor ons de wieg was van onze kinderen, tot de kinderen hun eigen weg gaan en je als ouder achterblijft in het vertrouwde nest van waaruit je zorgend blijft meekijken?
Gewoon even de ogen sluiten en je in de plaats stellen van die mussen familie en je zal zien dat er veel gelijkenis is met onze manier van vliegen!
Dat ging gewoon door mijn hoofd na wat er de voorbije maanden allemaal gebeurde ....
Zoals elke zomer worden we ook nu weer overladen door herhalingen op TV. Normaal is de zomer de periode waarop we weinig TV kijken omdat we dan lekker genieten van een avond op het terras. Maar de laatste weken valt dat behoorlijk tegen zodat we maar mee " genieten" van die steeds wederkerende programma's. En dan vraag ik mij af wat de mensen deden toen er nog geen televisie was ..?
Toen er nog geen televisie was, was dat een triestige periode. Wat ze dan een mens allemaal wijsmaakten! Niet dat ik dat zo heb meegemaakt, maar 't is van horen zeggen hé.
Ik zal het dan maar neerschrijven precies of ik er alles van weet.
Toen er nog geen televisie was, hingen er bij ons meer familieportretten aan de muur om naar te kijken!
Maar die kan je niet wegzappen en na een tijd begint dat wreed op je zenuwen te werken als je je tante Zus of Zo daar tegen de muur ziet hangen met een zuur gezicht zo van " ik kleur je dag". Zonder televisie werd er bij ons ook veel meer gelezen en af en toe werd er ook eens een gezelschapsspel gespeeld!
Amai mijne frak!
Gezelschapsspel noemen ze dat dan terwijl het om de vijf minuten ambras was omdat er wel altijd iemand was die niet kon winnen of vals speelde.
En dan zwijg ik nog over die verhalen die 's avonds in de kamer verteld werden.
Mijn pa kwam ook af en toe met het weekrapport in de hand op mijn bed zitten terwijl ik al bijna in slaap lag.
Hij begon dan steeds hetzelfde verhaal te vertellen. " Natoken, als je nog één keer met een nota in je agenda thuiskomt omdat je niet kan zwijgen of fratsen uitgehaald hebt, dan gaat het je beste dag niet zijn"! Ja , mijne pa kon wreed goed vertellen, het leek zo echt dat ik geen oog meer toe deed!
Toen er nog geen televisie was, zat mijn ma ook heel vaak te breien in de zetel.
En vermits ik op dat moment de grootste ravotter was, kreeg ik heel wat kleren in echt puur schapenhaar!
Ik kon niet genoeg van mijn fiets vallen om al die pull-overs te verslijten.
Alles werd gemaakt door haar breinaalden!
Kousen, pull-overs, mutsen om mee te wandelen, mutsen om mee te spelen, mutsen om mee te slapen... Maar na enige tijd had er een slimme de televisie uitgevonden en ging mijn grootvader zo een houten bak kopen en dan stond mijn grootmoeder beneden te roepen dat hij de antenne op het dak meer naar links moest draaien, neen een beetje terug naar rechts, neen te ver.... tot hij er de brui aan gaf!.
Wat was dat een schone tijd zie als de tv daar bij mij grootouders stond. Die van ons kwam pas later!
Iedereen mocht 's avonds kijken behalve ik omdat ik nog te jong was. Maar naar "Schipper Naast Mathilde" mocht ik wel af en toe meezien... Dat was nog eens een tijd.... Nu moeten we "onze pap koelen" met de zoveelste herhaling!!
Het is nacht, een stikdonkere nacht... nu ja, met de straatverlichting is het nooit echt donker. Er is niet direct een maan te zien bij dit rot zomerweer al moet die wel ergens aan de lucht hangen. Maar het is drie uur en ik heb nog geen oog dichtgedaan. Dat gebeurt wel een enkele keer, maar meestal blijf ik dan liggen. Niet piekerend, maar gewoon zielig stil wachtend op slaap. Had ik nu geen zin in. Dus zet ik de heftig protesterende computer ( die wil blijkbaar wel slapen) maar aan en ik probeer maar wat te tikken tot mijn oog valt op radijsjes die ik de dag voordien uit de tuin plukte.
Ik heb mijn onderwerp gevonden want eigenlijk valt er best wel één en ander over radijs te vertellen.
Vroeger waren de radijsje veel pittiger. Of zou dat aan mijn leeftijd liggen dat ik het pittige ervan niet meer zo meekrijg? Tegenwoordig smaken ze voor mij maar weinig meer af en dan kan je er meer van eten. Vinden anderen dat ook? Daar ben ik toch wel benieuwd naar.
Een tijdlang had ik de hele dag een schaaltje op tafel staan, gevuld met geschrapte worteltjes en schoongewassen radijsjes en ook nog van die kleine snoepkomkommertjes. Grote komkommers verdraag ik niet goed, die herkauw ik bij wijze van spreken de volgende dag nog steeds. Maar goed, behalve dat het er fris uitzag, was het misschien ook een lekker voorbeeld voor anderen.
Vroeger had je ook witte radijs. Die herinner ik me nog.. Waarom zou de witte radijs verdwenen zijn? Was die misschien eerder voos en bedorven dan de rode? Mmm, zou kunnen. Ja, voze radijs is vies, niet alleen helemaal zacht van binnen, maar het ruikt ook slecht. Dat gebeurt tegenwoordig als je het loof er te lang aan laat zitten. Dan is het groene blad ook bedorven. Dat blad moet frisgroen zijn. Als je radijsjes koopt of uit jouw tuin oogst, moet je ze eigenlijk, als je ze niet in de koeling bewaart (niet te lang), meteen schoonmaken. Met een scherp mesje snijd je aan de ene kant al het loof eraf aan de andere kant dat ene dunne worteltje dat aan het radijsje zit. Daarna direct wassen. Tegenwoordig zijn de bosjes als je ze koopt al schoon en is het wassen dus snel gebeurd. Vroeger at mijn pa ze nog met wat zout, maar als je ouder wordt moet je daarmee uitkijken.
Ooit kreeg ik een PPS aan met radijsjes die tot kunstwerkjes gesneden waren. Ik heb een enorme bewondering voor de mensen die van een radijsje zo'n klein kunstwerk weten te maken. Het is me nooit gelukt er een mooie bloem of iets anders moois uit te snijden .. Bij de Chinees kunnen ze dat ook zo goed. Ook van worteltjes... Dan moet je toch wel een beetje kunstzinnige geest hebben, vind ik.
Wel, misschien is er nog meer te vertellen over ons radijsje, maar dit is alles wat ik op dit moment weet te zeggen.
Is het me gelukt een logje te schrijven over radijsjes?
Ik dacht het wel... Zo is mijn slaaploze nacht nog productief geweest.
Jan, een Vlaamse boer was op wandel met zijn kudde in een afgelegen weide, ergens in het noorden van het land, wanneer er plots een splinter-nieuwe BMW stopt in een wolk van stof. De chauffeur, een jongeman volledig Armani gekleed, met Gucci schoenen, Ray-Ban zonnebril en een Yves St-Laurent das, steekt zijn hoofd door het raam en vraagt aan de boer : Als ik het juiste aantal van je kudde koeien kan geven, krijg ik dan een koe ? Jan bekijkt de man, ..."zeer zeker een Yuppie" denkt hij...., bekijkt dan zijn kudde die vreedzaam staat te grazen en antwoordt kalm : Ja, waarom niet ? De Yupie parkeert zijn wagen, neemt zijn Dell mini-computer, sluit deze aan op zijn RAZR V3 mobiele telefoon, surft op Internet en bereikt een NASA site, en contacteert een G P S satelliet om de juiste positie van de plaats te bekomen, geeft dan zijn coördinaten aan een andere NASA satelliet die de sector opneemt op een ultra hoge resolutie foto. Dan bereikt de jongeman een Adobe digitale foto site en stuurt het beeld naar een analyse site in Hamburg, Duitsland. Enkele seconden later, krijgt hij een bericht op zijn Palm Pilot, dat hem zegt dat het beeld geanalyseerd is en de gegevens werden opgeslagen. Hij bereikt dan een MS Q S L gegevensbank verbonden met een Excell berekeningsblad via zijn blackberry en hij ontvangt enkele minuten later, het antwoord. Tenslotte, drukt hij een gekleurd rapport van 150 blz met zijn HP laser mini-printer, wendt zich tot de boer en zegt : Jij hebt exact 1586 koeien. Correct. OK je mag één van mijn koeien kiezen, zegt Jan. Hij houdt de jonge Yuppie in het oog terwijl deze één van de dieren kiest en ziet hem geamuseerd het dier in zijn koffer leggen. Dan zegt Jan tegen de jongeman : Zeg! Als ik je heel juist kan zeggen in welke sector je werkt, krijg ik dan mijn koe terug ? De jongeman denkt een ogenblik na en zegt : OK, waarom niet ? Jij bent een lid van de Waalse regering, zegt Jan. Wow ! het is juist zegt de Yuppie, maar hoe heb je dat kunnen raden?" Ik moest niet raden" zegt Jan . Je bent hierheen gekomen zonder dat iemand het je heeft gevraagd, je wilt worden betaald voor het antwoord op een vraag die ik niet had gesteld. Jij hebt materiaal gebruikt dat miljoenen euro's kost om mij te kunnen bewijzen dat je intelligenter bent dan ik en je kent niks over het werk van werklui die je je brood laten verdienen en tenslotte JE KENT GEEN BALLEN VAN WAT KOEIEN BETREFT. Wat hier voor je staat is een kudde SCHAPEN. En geeft mij nu mijnen hond terug!
Een tijdje terug vertelde ik jullie dat we samen met de dochter en co de Sinksenfoor gesponserd hebben. Daar wil ik nog even een slot aan breien. Niet alleen is het stilaan een heel dure bedoening geworden ( minimum 2,5 euro per rit) als ik dan denk aan het aantal ritjes dat wij indertijd voor die prijs konden versieren.. Ik denk dat wij tureluurs zouden geweest zijn! Ik begrijp het dat onze zoon met zijn 4 kinderen niet direct staat te springen om naar de foor te gaan want dat wordt een regelrechte financiële aderlating! Soms zeggen we dat pretparken duur zijn maar na het inkomgeld weet je ongeveer wat je uitgeeft en alle attracties zijn vrij te gebruiken. Als je dan nog ziet hoe lang een ritje op zo'n foor soms duurt dan weet je wat ze bedoelen met het geld dat door je vingers stroomt als water ...
Ons bezoekje heeft echter nog een staartje gekregen ook. De dochter, haar man en bompa hadden samen met de kleinzoon een ritje in de Rollercoaster gepland en de kleine was laaiend enthousiast. Oma, opa en bomma hadden voor één keer gekozen om van de zijkant toe te zien... Praise the lord! Na het ritje kwamen 4 dooreengeschudde schimmen uit de coaster gestrompeld. De enige die niet klaagde was de kleinzoon want die zat stevig gekneld tussen de volwassenen. Maar de veiligheid op dat ding liet te wensen over vooral met enkel een band rond het middel. Bompa zat met een gehavende mouw door het schuren tegen de rand en de dochter was met haar kin tegen de voorkant van het zitje gebotst en klaagde van kin en nekpijn die bijna op een whiplash leek! Na een week was de pijn in de kin en nek nog niet weg en de kin zag er blauw en gehavend uit en deed nog steeds pijn. Onverantwoord was het om die attractie zo slecht beveiligd te laten draaien maar ja, niemand verplicht je om erop te kruipen, zeker? Nu voor mij is dat foorbezoek niet echt voor herhaling vatbaar wegens teveel volk, slechte bestrating waarop je bijna de voeten breekt als je niet uitkijkt en te duur! Geef mij maar een tripje naar zee zoals we maandag deden. Het was er zalig, niet te druk, lekker warm al was het niet te heet en het wandelen langs de waterlijn deed enorm deugd. Het water was lekker genietbaar, het zand tussen de tenen spoelde traag weg na elke rolling van de zee en de zeelucht werkte verkwikkend en ontspannend .Tien foorbezoeken kunnen nog niet tippen tegen dat ene wandelingetje bij eb en vloed aan onze Belgische kust... Dàt is zeker voor herhaling vatbaar als het weer het toelaat.
Dinsdag moest ons hummeltje naar Leuven om te zien hoe het nu met haar gluten gesteld is. Alles is ok en ze zijn op de goede weg. We hadden trouwens al ondervonden dat onze Kit veel levendiger was en minder snel vermoeid is en beter eet dan voorheen hoewel nog steeds selectief. Maar ze gaat heel goed om met haar beperkingen als ik bedenk hoe het in het begin was!! Ze kwam reeds 2 kg bij in gewicht en staat nu op de curve waar ze moet staan. Het eten gaat stukken beter, we hebben stilaan gevonden wat ze wel en niet mag eten en hoe klein ze ook is, ze gaat er wonderwel goed mee om. Ze vraagt het zelf als er iets nieuws is dat ze niet kent of ze dat mag eten en of er geen stoute beestjes inzitten. Dat is de manier waarop de dochter haar vertelde dat voor haar bepaalde zaken niet mogen....Ik denk dat die kleine onbewust de link legt... juist eten is geen pijn meer in het buikje en we hebben het anders gekend. Alleen haar groeiachterstand die ze door die gluten affaire en reuma opliep, moet nog ingelopen worden.Tegen het volgende onderzoek in sep zou dat ook moeten verbeterd zijn. Gisteren is ze dan terug naar Leuven moeten gaan voor reumacontrole.( Dat kon niet op dezelfde dag als die glutencontrole gebeuren want ziekenhuizen zijn zeer complexe instellingen en daar communiceren ze blijkbaar niet met mekaar,dus ga je in 3 dagen twee keer naar hetzelfde ziekenhuis in Leuven alsof dat bij de deur is !!) Het knietje is na de inspuiting veel soepelder, spijtig dat ze toen door nalatigheid het enkeltje vergeten waren want dat zit nog een beetje vast maar voorlopig moet ze geen inspuiting hebben in de enkel. Ze mag zelfs wat medicatie afbouwen. Goed hé? In oktober moeten ze terug en dan zien ze wel hoe de reuma in knie en enkel evolueert.
Met mijn vriendin is het ernstiger gesteld. Volgende week starten de bestralingen voor die longtumor. Voor de darmtumoren wordt nog gewacht op de uitslag van de biopsie om te weten wat er kan gedaan worden, operatie, chemo of beide! Het wordt dus bang afwachten.
Als afsluiter een dikke proficiat voor mijn slaapgenoot die vandaag jarig is. Nu is het gedaan met het geplaag dat hij met een " oude doze" op zijn dak zit want we zitten terug op hetzelfde trammeke.
Vandaag gaat Elio terug naar de Koning...het zoveelste vervolg van de soap... Dat ze het zover zouden schoppen had niemand verwacht! Bart niet, Elio niet, zelfs onze koning krabt zich achter zn toupetje.
Een jaar zonder regering, ik dacht eerst dat het een grap was, dat ze op de 366ste dag plots met een oplossing zouden komen, ik heb zelfs tot de 368ste dag gewacht. Ik verwachtte zoiets als: Haha jongens, nu hadden we jullie goed beet hé, het was 3 maanden geleden al in orde maar we vonden 368 zo een leuk getal! Maar neen hoor. Ze hebben hun timing gemist. We zijn die kaap allang voorbij en nog steeds noppens!
Ik heb het politieke spel het afgelopen jaar proberen te volgen. Oké, enkel de eerste 200 dagen, ik geef het toe.
Uiteindelijk heb ik de reden gevonden waarom de nieuwe regering uitblijft.
Wij Belgen zijn van nature winnaars! Het zit in ons bloed. En met winnaars bedoel ik dan ook echt WINNAARS, voor minder dan 10-0 doen we het niet.
Over voetbal gaan we het hier niet hebben, laten we Kim Clijsters als voorbeeld nemen, ze was gewoon de allerbeste, niet te kloppen, niet kapot te krijgen. Toen ze stopte met tennis ging er een schok door de tenniswereld. In België wisten we al wat de bedoeling was, waarom één keer de allerbeste zijn als je het ook gewoon twee keer kan? Dat is de Belgische Spirit.
Fietsen. Lance Armstrong mag dan wel 7 maal de Tour gewonnen hebben, vergeleken met Eddy Merckx blijft het een broekje. Eddy, die fietste nog voor zn plezier, was niet kapot te krijgen. Den Eddy was een echte Belg. En zo kunnen we blijven doorgaan. Als we winnen, dan zorgen we dat er nog jaren over gesproken wordt! Dat we de geschiedenisboekjes in gaan.
Het wereldrecord regeringsvormen, daar grepen we bij de eerste poging naast. Blijkbaar zat Cambodja 353 dagen zonder regering. Onze slimme koppen in Brussel die wisten dat! Die zijn immers van alles op de hoogte, weten altijd wat het beste is voor ons en voor het land. Daar hebben we ze toch voor gekozen. Dus die slimme koppen dachten als we wereldkampioen willen worden, dan doen we het ook goed, dan halen we Cambodja ook gelijk in.
Cambodja zijn we intussen ruimschoots voorbij, waarom blijft de regering dan toch nog uit?
Wel, volgens mij heeft Albert de smaak te pakken, in Albert schuilt een Kim, een Eddy, Albert is een Winnaar die er voor gaat. Waarom éénmaal een wereldrecord halen als je ook voor het dubbele kan gaan? Bart vindt hetzelfde, we zijn lekker bezig, we gaan gewoon door. Elio laat het misschien niet merken, maar stiekem, heel stiekem, kijkt hij iedere ochtend in de spiegel en zegt dan tegen zichzelf: Elio, ge zijt ne winnaar.
Ik ga hier niet het rijtje van de Gennez, De croo's of Waalse recordhouders opnoemen... Iedereen kent hen. We hebben hen gekozen voor hun verstand omdat ze weten wat goed is voor ons. Nog even volhouden, de lijdensweg is bijna ten einde, we zitten al over de helft. Voor minder dan 730 dagen doen ze het niet! Het zijn Belgen, echte winnaars.
Ik heb eindelijk ontdekt waarom ik zo moeilijk afval! Ik was mijn haren altijd met shampoo en tijdens het uitspoelen loopt die shampoo langs mijn lichaam omlaag. Op zich niet erg, maar op het etiket staat GEEFT MEER VOLUME. Ik ga nu dus overschakelen op afwasmiddel, het etiket is veelbelovend: VERWIJDERT AL HET VET, ZELFS HET MEEST HARDNEKKIGE !!!
)
.
