Het weer begint eindelijk een lentekarakter te krijgen hoewel we zullen twee dagen terug op wat voorbij is moeten teren. Nochtans mag het stilaan zonnig zijn want de stookrekeningen zullen met die kwakkel lente tot nog toe, weer een stukje hoger liggen dan vorig jaar.
Met de dure stookolie prijzen, ook die van gas en elektriciteit moeten niet onderdoen, is iedereen toch wat energiebewuster geworden.. De thermostaat gaat een graadje omlaag, er wordt al eens een jasje meer aangetrokken, ramen en venster blijven niet meer zolang openstaan. We weten allemaal niet waar die crisis nu gaat eindigen en hoe lang dit nog zal duren. Het enige wat we kunnen doen is met alles wat omzichtiger omspringen. Ging het te lang goed? Zijn we allemaal niet een beetje verwend om niet te zeggen erg verwend en nonchalant geworden?
Mijn ouders en velen met hen, hebben de tweede wereldoorlog overleefd. Ze hadden zoals zovelen vier moeilijke jaren achter de rug en waren erg gelukkig dat de oorlog gedaan was en ze weer vrij uit konden praten en handelen. Ze bouwden hun huizen die geleden hadden onder de bombardementen weer op. Ze gingen terug werken en er was vooruitgang en welvarendheid. Maar in hun achterhoofd bleven de moeilijke jaren hangen en ze sprongen zuinig om met hun bezittingen en wat ze aankochten moest stevig en degelijk zijn en lang meegaan. Ik ben een kind van die generatie en we werden er op gewezen om ook zo te leven , want moeilijke tijden konden ongevraagd en onverwacht terug komen.
Onze kinderen en onze kleinkinderen zijn opgevoed in een consumptie maatschappij, een wegwerp maatschappij... Zij kennen overvloed. Ik erger me er soms aan maar in feite doe ik er ook aan mee ,onbewust en ongewild. Maar ik dwaal af ,want ik wilde vertellen over de jaren na de oorlog toen de mensen zuinig omsprongen met alles ook met energie. Na elke zomervakantie gingen we terug naar school maar toen de dagen korter en kouder werden en het op den duur te koud was om stil te zitten in de klas, werden de kachels aangestoken.
In elk klaslokaal stond er een potkachel.
Die kachel stond midden in de klas. 's Morgens had iemand de kachel al opgevuld met grote brokken steenkool en aangestoken. Als we de klas binnenkwamen was het meestal al heerlijk warm in het grote lokaal met zijn hoge plafond.
Als de winter zijn intrede deed en het buiten erg vroor, mochten we onze mantel, handschoenen, sjaal en muts meenemen in het klaslokaal in plaats van op de rijen kapstokken buiten het klaslokaal te hangen. Die hingen we dan aan de kapstokken in de klas en alles kon drogen tot we weer naar buiten gingen.
Wanneer het regende en sneeuwde mochten we onze schoenen en botten rond de potkachel zetten .Onze kousen waren ook dikwijls nat want zo waterdicht waren onze schoenen niet en die legden we ook rond de kachel om te drogen. De geur moest je er maar bijnemen. Sommigen onder ons brachten een paar dikke sokken mee om in de klas rond te lopen ,want dat werd dan wel toegestaan.. Als het te warm werd in de klas dan deed de zuster met een tang het deksel van de potkachel omhoog en zette die schuin. De oranje gloed van de brandende kolen was dan zichtbaar. Zo af en toe werden nog wat kolen uit de kolenkit op de kachel gegoten tot de kolenkit leeg was want er werd maar 1 kit per dag gebruikt!
Als de kachel lekker stond te snorren dan maakte de warmte ons wat soezerig. Het was er dan warm maar ook intiem. Zelfs de zuster leek minder streng en het gebeurde al eens dat we allemaal op de grond rond de kachel zaten. Stoelen hadden we niet .We hadden een lessenaar met een bank er aan.
Meestal was het dan een leesuurtje waarbij ieder kind uit een boek een paragraaf moest voorlezen. Of de zuster vertelde een verhaal waar natuurlijk een moraal aan vast zat!
Toen het einde van de schooldag naderde, ging het deksel van de kachel helemaal open en zorgde de zuster ervoor dat de kachel bijna gedoofd was als we de klas verlieten.. De datum waarop de kachels op school werden aangestoken was vastgesteld van hogerhand en soms zaten we al meerdere dagen met onze jas aan in een koud klaslokaal voor het zover was. Ook was er een vaste datum waarop de kachels in het voorjaar werden gedoofd . Koud of niet koud dat telde niet mee. Ook dan zaten we soms met onze jassen aan in de klas.
Bewust bespaarden de mensen op energie omdat ze de moeilijke oorlogsjaren hadden meegemaakt en het soms moeilijk hadden om hout en kolen te vinden om hun huis te verwarmen. Besparen wij nu ook op energie bij de hoge energieprijzen of in de wetenschap dat bepaalde energiebronnen niet het eeuwig leven hebben?. Of het veel zal helpen, weet ik niet maar ons ma zei altijd " alle kleine beetjes helpen"!!...
Reacties op bericht (10)
26-05-2010
de geldbeugel zal wel dwingend zijn om tot bezuinigen of zorgzaam met energie om te gaan ! bomen groeien echt niet tot in de hemel....
Een aangename avond toegewenst vanwege Amor Fati !
Niet alles wat geteld kan worden telt, en niet alles wat telt kan geteld worden.
Het is niet erg om verkeerd te worden begrepen: het kan oorzaak zijn dat men zichzelf beter gaat begrijpen
26-05-2010 om 23:07
geschreven door Amor Fati
Allemaal
dezelfde herinneringen. En wij , als brave dorpskinderen moesten dan elke morgen naar de mis, ook in de winter en mochten natuurlijk niet geëten hebben. Dus dan naar school en daar werd een aluminium "tuit" met koffie in op de stoof gezet om op te warmen en warm drinken te hebben bij ons boterhammekes. Dat ding werd knoerheet natuurlijk en dan kon je het niet meer vasthouden! Herinneringen, ja...... Lieve groet. Michelly
26-05-2010 om 22:52
geschreven door Michelly
Kom je een lieve groet brengen lieve dame
Nancy ik zie ze ook nog staan die donde kacheltjes in midden van de klas
Er zijn twee mensen nodig om de waarheid te spreken; één om te spreken en de ander om te luisteren
26-05-2010 om 18:57
geschreven door Nikki
stoof
onze generatie heeft ze allemaal gekend hé, Natoken. Wij hebben nooit op de grond naast de stoof moeten-of mogen-zitten in de klas, maar ik herinner mij wel dat er een zinken emmer water op die stoof werd gezet, waarin de dikke Inza-melkflesjes even au bain marie werden opgewarmd (tenminste voor de kindjes die voor melk hadden betaald). Ik was dol op melk, maar vond die lekkerder als ze fris was, ipv dat lauwe...liefs.
26-05-2010 om 11:50
geschreven door paz
en of ik het me herinner ....
al ging ik niet bij nonnen , wij hadden ook zo'n kachel op school en ik woonde 2 km van de school af !, dus 4 keer per dag die km 's afleggen tevoet , voor een klein kind in de winter , 't was niet zó prettig , in de zomer wel ! maar 't was altijd " haasten " om op tijd terug te zijn !! akkoord natoken , nu zijn ze TE veel gewend ! maar dat ligt ook aan ons of niet ??
26-05-2010 om 11:13
geschreven door ani
Dag Natoken
Ik ben dus in A'dam opgegroeid. Op de lagere school hadden wij al gaskachels. Als er buiten sneeuw lag, deden wij ook laarzen uit en trokken wij meegebrachte pantoffeltjes aan. Thuis hadden wij nog wel een kolenkachel, Als mijn vader 's avonds thuiskwam van het werk nam hij een zakje kolen die beneden opgeslagen lagen in de fietsenbox naar boven. Ik kan mij niet herinneren het als kind koud gehad te hebben. Kinderen hebben het meestal ook niet koud. Door de Isolatie op de muren en het dak, de 3 dubbele beglazing van de ramen is het hier vaak buiten beter dan binnen. Verleden week mijn rekening gekregen van Electrabel 354 bijbetalen kassa!! Vroeger had ik het niet koud, tegenwoordig wel dus.
EEn fijne dag vandaag, lieve groetjes uit Henegouwen
van Loewiesa
26-05-2010 om 07:58
geschreven door Loewiesa
Lieve midweekgroetjes van Gita....
Met lieve groetjes en een dikke knuf wens ik jou een fijne woensdag.
26-05-2010 om 07:00
geschreven door Gita
Midweek groetje
Het was reuze gezellig die kachels in de klas
maar laten me wel terug denken
hoe we net voor de vakantie denneappeltjes moesten gaan rapen
van de zusters met de grootste klassennaar Postel
en met de fiets en het fietspad was nog zand amaai dat was erg !!!
zaterdag hebben we de jaarlijkse reunie van ons klasje en iedere keer komen
die denneappeltjes ter spraken ...maar ook de rest van het kolenhok
De roosjes bloeien hier al wel maar het zijn heel vroege
men arondskelken zijn foetsie
Ik wens je van harte een supermooie woensdag
Wanneer is een Belg dood en wanneer is een Hollander dood?"
"Een Belg is dood als hij zijn zak frieten laat vallen
en een Hollander is dood als hij die zak niet opraapt."
warme groetjes en knufffffff van ikke voor jou
26-05-2010 om 06:02
geschreven door Jeske
midweekgroetjes.
Vrienden zijn net als boeken, je gebruikt ze niet altijd, maar je weet ze te vinden als je ze nodig hebt. Veel liefs van Freddy, Patty en een dikke knuffel van onze drie kapoentjes
26-05-2010 om 04:15
geschreven door patty en freddy
Hallo
Interessant om lezen...mooie schoolbank
Met lieve groetjes en een knuffel wens ik je een fijne woensdag
)
, wij hadden ook zo'n kachel op school en ik woonde 2 km van de school af !, dus 4 keer per dag die km 's afleggen tevoet , voor een klein kind in de winter , 't was niet zó prettig , in de zomer wel !
maar 't was altijd " haasten " om op tijd terug te zijn !!
