Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
27-02-2010
Egyptische ex-soldaat doet boekje open over Israëlische minister
Ameen Abdul-Rahman, een Egyptische ex-soldaat, heeft de Israëlische minister van Infrastructuur, Binyamin Ben Eliezer, ervan beschuldigd twee oorlogsgevangenen vermoord te hebben tijdens de zesdaagse Israëlisch-Arabische oorlog in juni 1967. In de krant Gulf News heeft de Egyptenaar zijn verhaal gedaan.
Ben Eliezer stond in 1967 aan het hoofd van het Israëlische commando Shaked en volgens Abdul-Rahman zou hij toen twee oorlogsgevangenen vermoord hebben omdat ze zonder zijn toestemming water gedronken hadden.
Hij schoot voor onze ogen een Egyptische officier en soldaat neer. Het is een wonder dat ik het overleefde, vertelde Abdul-Rahman. In het begin van de oorlog namen de Israëlis hem gevangen. Samen met zijn strijdmakkers werd hij vastgehouden in een voorlopig gevangenenkamp met een omheining van prikkeldraad. Volkomen uitgedroogd probeerden ze aan water uit een sloot te geraken.
Abdul-Rahman: We werden al gauw ontdekt en vervolgens werden we naar de bevelhebber van het kamp gebracht. Ben Eliezer was die bevelhebber en hij sprak Arabisch in een Iraaks dialect.
Onlangs bracht een tv-documentaire aan het licht dat Ben Eliezer 250 ongewapende gevangenen had laten ombrengen tijdens de zesdaagse oorlog in 1967. Uit schrik voor zijn veiligheid stelde Ben Eliezer daarop zijn bezoek aan Egypte twee weken geleden uit.
Egyptische parlementsleden roepen op om de banden met Israël te herzien. Egypte was het eerste Arabische land dat, in 1979, een vredesverdrag met Israël ondertekende. Volgens Mohammed Abdul Tawad, een andere Egyptische gevangen soldaat in juni 1967, bevalen Israëlis de gevangenen om boven op elkaar te slapen in hangars van de al-Arishluchthaven in Sinaï.
Zeventig van ons verstikten en werden begraven in putten. Ongeveer vierhonderd oorlogsgevangenen werden levend begraven, vertelde hij aan Gulf news. Egypte liet ondertussen al weten dat de verhalen van de ex-soldaten onderzocht zullen worden.
In Egypte zijn minstens vier mensen om het leven gekomen door hevig noodweer. De inwoners van de hoofdstad Caïro werden geteisterd door een zware hagelbui. Dat melden de Egyptische autoriteiten.
Schip tegen de kade Drie matrozen aan boord van een cruiseschip kwamen om toen het schip tegen de kade botste in de Egyptische badplaats Sharm el-Sheikh aan de Rode Zee. Vier passagiers, drie Britten en een Italiaan, raakten gewond.
Onweersbuien Elders in het land eisten onweersbuien hun tol. Volgens de Egyptische pers viel er minstens 1 dode en daarnaast waren er ook 50 gewonden. In Caïro was er nauwelijks verkeer te bespeuren doordat vele straten onder water waren gelopen.
Windvlagen In Alexandrië, aan de Middellandse Zee, werden de havens gesloten doordat hevige windvlagen en hoge golven de situatie onveilig maakten. Volgens de jongste weerberichten zou het slechte weer nog aanhouden tot maandag.
Op woensdagmiddag 3 maart 2010 geeft Willem van Haarlem een lezing in Amsterdam onder de titel 'De sarcofaag van Teuris in het Allard Pierson Museum: dodengeloof in Romeins Egypte'. De sarcofaag van Teuris in het Allard Pierson Museum is op het eerste gezicht een matig kunstvoorwerp. Bij Nadere beschouwing blijkt Echter DAT deze kist uit de Romeinse tijd Zorgvuldig is gedecoreerd. De versiering en de teksten tonen een schat aan informatie over de veranderende opvattingen rond de dood tijdens de Romeinse tijd in Egypte. Plaats: Amsterdam, Allard Pierson Museum. Nina van Leer zaal Aanvang 14.00 uur. Einde 15.30 uur. Toegang gratis. Samenwerking Tussen de Vrienden Allard Pierson Museum en Het Huis van Horus & mehen rond de tentoonstelling 'Doden voor de rechter'. Gratis entree - ook voor degenen die nog geen vriend van het APM zijn. Aanmelden gewenst via info@huisvanhorus.nl.
Op dinsdagavond 16 maart 2010 Ben Haring geeft een lezing in Leiden onder de titel Het 'Bestuur van de koninklijke necropolis van Thebe en zijn administratie. De gemeenschap van de Koninklijke grafarbeiders in het Egyptische Nieuwe Rijk heeft ons een bijzonder rijke Schriftelijke documentatie nagelaten. De restanten van HUN nederzetting (het hedendaagse Deir el-Medina) en de omgeving van HUN werkplekken in het Dal der Koningen en het Dal der Koninginnen zijn de Vindplaatsen van duizenden teksten, de Meeste kom dan ostraca (beschreven potscherven en kalksteenfragmenten), en een kleiner aantal papyri. Uit deze teksten komt een bijzonder gedetailleerd en levendig beeld Naar Voren van het leven en werk van de arbeiders. Dit beeld berust Echter hoofdzakelijk op teksten uit het late Nieuwe Rijk (de 20ste Dynastie), waaruit de documenten Meeste stammen. Ook uit vroegere perioden is veel materiaal beschikbaar, maar hoe mensen vroeger in de tijd terug gaat, hoe minder er teksten voorhanden blijken. Daarbij zijn de teksten van zeer Verschillende Aard: hiëratisch, hiëroglifisch, en Zelfs niet-schriftelijk - er bestond een systeem waarin de arbeiders alleen met persoonlijke merktekens werden aangeduid. Voor het vroege Nieuwe Rijk (de 18de Dynastie) staan ons alleen deze merktekens ter beschikking. Wat vertellen deze bronnen ons bij elkaar? Betekenen Verschillen in de documentatie ook Verschillen in de bestuurlijke praktijk? Plaats: Leiden, Lipsius Gebouw. Zaal wordt nog bekend gemaakt. Aanvang 19.30 uur. Zaal open 19.15 uur. Einde ca.. 20.30-20.45 uur. Toegang 8, - voor Donateurs Huis van Horus & mehen 10, - voor anderen. Aanmelden gewenst via info@huisvanhorus.nl van 020-6755033 020-6755033 na 19.00 uur.
Op dinsdag 16 maart 2010 Herbert Verreth egyptoloog geeft een lezing in Leuven voor de vereniging Egyptologica Vlaanderen onder de titel 'Het Noorden van de Sinaï. Een historisch en topografisch overzicht. De regio langs de kust van de Middellandse Zee between Palestina en de Egyptische Delta is altijd een drukke doorgangsweg geweest voor handelaars, militairen en Reizigers in het algemeen. Als grens-zone is het gebied zeer Vaak in andere handen overgegaan, en Egypte bezat Duidelijk niet steeds de controle over de regio. Enorme zandduinen en grote moerassen hebben er de doorgang in de vele perioden niet gemakkelijker op gemaakt. Aanvankelijk waren er slechts Enkele pleisterplaatsen waar de vermoeide reiziger aan drank en voedsel kon geraken, maar wanneer in de Romeinse en de Byzantijnse tijd de Geologische Omstandigheden Verbeteren, ontstaan er een aantal bloeiende steden. Van oost naar west vinden we zo Gaza, Raphia, Rinokoloura, Ostrakine, Kasion, Pentaschoinon, Aphnaion, Gerra, Skenai en uiteindelijk Pelousion in de oostelijke Delta. De weg over de landengte Tussen de Middellandse en de Rode Zee wordt beveiligd door de forten van Magdolos en Sile, die in de loop der eeuwen Regelmatig van plaats veranderden maar HUN naam behielden. De lezing Biedt een beknopt overzicht van de bezettings-geschiedenis van deze regio, met speciale Nadruk op de (weinige) Sporen van Specifiek Egyptische aanwezigheid. Voor wie de regio meer in detail wil kennen, van Zich al goed wil voorbereiden op deze lezing, is er maar een adres: http://www.trismegistos.org/sinai/. De lezing begint om 20.00 uur en vindt plaats in een zaal van het Monseigneur Sencie Instituut, Erasmusplein 2, achter de Centrale Bibliotheek van de KULeuven.
Op donderdag 18 maart 2010 Herbert Verreth egyptoloog geeft een lezing in Gent voor de vereniging Egyptologica Vlaanderen onder de titel 'Het Noorden van de Sinaï. Een historisch en topografisch overzicht. De regio langs de kust van de Middellandse Zee between Palestina en de Egyptische Delta is altijd een drukke doorgangsweg geweest voor handelaars, militairen en Reizigers in het algemeen. Als grens-zone is het gebied zeer Vaak in andere handen overgegaan, en Egypte bezat Duidelijk niet steeds de controle over de regio. Enorme zandduinen en grote moerassen hebben er de doorgang in de vele perioden niet gemakkelijker op gemaakt. Aanvankelijk waren er slechts Enkele pleisterplaatsen waar de vermoeide reiziger aan drank en voedsel kon geraken, maar wanneer in de Romeinse en de Byzantijnse tijd de Geologische Omstandigheden Verbeteren, ontstaan er een aantal bloeiende steden. Van oost naar west vinden we zo Gaza, Raphia, Rinokoloura, Ostrakine, Kasion, Pentaschoinon, Aphnaion, Gerra, Skenai en uiteindelijk Pelousion in de oostelijke Delta. De weg over de landengte Tussen de Middellandse en de Rode Zee wordt beveiligd door de forten van Magdolos en Sile, die in de loop der eeuwen Regelmatig van plaats veranderden maar HUN naam behielden. De lezing Biedt een beknopt overzicht van de bezettings-geschiedenis van deze regio, met speciale Nadruk op de (weinige) Sporen van Specifiek Egyptische aanwezigheid. Voor wie de regio meer in detail wil kennen, van Zich al goed wil voorbereiden op deze lezing, is er maar een adres: http://www.trismegistos.org/sinai/. De lezing begint om 20.00 uur en vindt plaats in de auditoria economie, auditorium VIII, aan het Sint-Pietersplein. Het auditorium VIII is te bereiken via de Sint-Pietersnieuwstraat en dan de eerste straat rechts de Hoveniersberg.
Op donderdagmiddag 18 maart 2010 Prof.dr. geeft Olaf Kaper een lezing in Leiden onder de titel 'De 400 goden van Kellis: Nieuwe Inzichten uit het veldwerk in de Oase Dachla, Egypte'. De lezing begint om 15.00 uur en vindt plaats in de Filmzaal op de 2de verdieping van het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. Deze lezing wordt mogelijk gemaakt door English Instituut voor het Oude Nabije Oosten (NINO). Toegang tot het Rijksmuseum van Oudheden en de Daarin gelegen Filmzaal van lezingenzaal bedraagt 8,50. Gratis voor houders van een Museumjaarkaart, RoMeO-leden en studenten met collegekaart.
Op woensdag 24 maart 2010 geeft Jan Koek in Amsterdam een lezing onder de titel 'Angst voor de (tweede) dood: het dodengericht in het oude Egypte'. Vanaf ca.. 1450 v. Christus verschijnt in Egypte voor het eerst de voorstelling van het dodengericht in dodenboek papyri en in gesneden. Gericht Dit bestaat uit het wegen van het hart van de dode Tegenover de Veer van Ma-at, de godin van de Kosmische Orde en waarheid. Indien het hart te zwaar van zonden is, volgt de tweede en definitieve dood, de grootste angst voor de overledene. Heeft Hij / Zij tijdens het leven aan de moraal-ethische standaard van Ma-at voldaan? Deze lezing bekijkt de betekenis van het Egyptische dodengericht. Plaats: Amsterdam, Allard Pierson Museum. Nina van Leer zaal Aanvang 14.00 uur. Einde 15.30 uur. Toegang gratis. Samenwerking Tussen de Vrienden Allard Pierson Museum en Het Huis van Horus & mehen rond de tentoonstelling 'Doden voor de rechter'. Gratis entree - ook voor degenen die nog geen vriend van het APM zijn. Aanmelden gewenst via info@huisvanhorus.nl.
Fietsen in Luxor is een fantastische belevenis. Luxor is een stad met zoveel cultuur, tempels graven ed. En allemaal vlak bij elkaar. Ook en voordeel van het huren van een fiets is dat je geen last meer hebt van opdringerige taxi's of koetsiers...
Fietsen kan je op diverse locaties in Luxor huren. ca. 20LE voor een dag (lokale fiets/geen versnellingen) maar inspecteer je fiets goed voordat je betaald, want je hebt garantie tot dat moment.. en is er iets kapot, dan betaal je de hoofdprijs. Ik zelf adviseer om naar de Nederlandse fietsverhuur te gaan, daar betaal je ca. 1 euro meer, maar dan heb je fietsen met Nederlandse onderdelen en als je een probleem hebt, helpen ze je graag.
Ook zijn daar fietsen te huur met versnellingen en fietsen die geïmporteerd zijn uit Nederland... Deze zaak kan je vinden in Sheratonstreet... Net voor bij Pizzahut/KFC en tussen DHL en Maria Silver in.
Een 3000 jaar oude Egyptische beschilderde doodskist werd ruim 125 jaar geleden uit Egypte gesmokkeld. Ze wordt binnenkort door de Amerikaanse Autoriteiten overhandigd aan Egypte. Dat melden verschillende Amerikaanse media.
De kist werd in 2008 in beslag genomen door de Amerikaanse douane toen een Spanjaard ze in Florida wilde invoeren om hem daar te verkopen. De Spanjaard kon echter geen eigendomspapieren overleggen. Volgens Zahi Hawass, van de Egyptische oudheidkundige dienst, werd de doodskist vermoedelijk in 1884 gesmokkeld uit Egypte.
De doodskist dateert uit de 21ste Dynastie (1081-931 v.Chr.) en bevat de resten van een man genaamd Emus. Over deze Egyptenaar is verder nauwelijks iets bekend. Zahi Hawass haalt de kist volgende maand persoonlijk op in de Nederland. Hawass zegt dat hij sinds zijn aantreden in 2002 al zo'n 6.000 Egyptische relikwieën terug gebracht heeft naar Egypte.
Het is weer heerlijk warm in Egypt, maar de afgelopen twee maanden waren erg koud. We leden soms aan een temperatuur van 13 graden overdag. Na 20 jaar in Egypte zijn we zulke temperaturen echt niet meer gewend. Net als in Nederland gaat in zulke perioden het gasgebruik uiteraard sterk omhoog mensen hebben meer verwarming nodig. Niks zo lekker als op een koude morgen even lekker lang onder de douche staan!
Tijdens onze winter in Cairo hoor je op straat vaak het kabaal van de verkopers van stalen flessen met butaangas; zulke heren rijden vaak op hun fiets rond met 4 of 5 gasflessen. Ze hebben die flessen gekocht op distributiepunten, en maken een paar centen winst door met een paar flessen de wijken in te gaan. Op straathoeken houden ze halt om met een dopsleutel op de flessen te slaan. Een enorm kabaal om de buurt te laten weten dat er weer gasflessen te koop zijn.
In ons eigen huis hebben we gewoon stadsgas, maar in voorgaande huizen moesten ook wij gasflessen kopen, zowel voor de gaskachels maar ook voor de gasplaat en de oven in de keuken, en voor de warme douche. De directeur van het gasbedrijf in onze wijk legde me jaren geleden uit waarom in Cairo relatief weinig mensen op stadsgas zijn aangesloten; teveel huizen zijn te gevaarlijk voor pijpleidingen . Daarnaast zijn honderdduizenden woningen in Cairo illegaal gebouwd. Als zulke huizen op stadsgas (of het electriciteitsnet) worden aangesloten, betekent dit een de facto erkenning door de overheid. Dat willen de gezaghebbers niet; het is veel handiger om, als er behoefte komt aan het ruimen van zulke illegale wijken, er gewoon de bulldozers op te kunnen zetten met als argument dat het om illegale woningen gaat.
Per saldo betekent dit natuurlijk, dat de meer welgestelden in hun betere en legale huizen, kunnen worden aangesloten, terwijk de armen in hun illegale gebouwen, het met gasflessen moeten doen.
De gasfles de amboemba is dus van eminent belang voor de armen. Zonder die fles kunnen ze niet koken. De aanvankelijke aanschaf van de fles is relatief duur, maar daarna kunnen de flessen leeg worden ingeleverd en betalen de burgers alleen voor het gas zelf. Dat is zwaar gesubsidieerd door vadertje staat: Je betaalt voor een 12-liter-fles ongeveer 50 cent, en daar kan je makkelijk een maand mee koken. Maar de afgelopen weken steeg de prijs van de flessen op de markt tot wel 10 euro, wat veel is in een land waar de helft van de mensen al onder het bestaansminimum van 45 euro per maand leeft.
De tekorten ontstonden omdat deze winter niet genoeg butaangas werd aangeleverd door de overheid, en die situatie duurt voort. Vandaar dat momenteel grote boosheid bestaat onder de armen. Elk jaar wordt dit probleem met butaangas wat groter . Waarom neemt de overheid geen actie, en levert ze genoeg aan de burgers, zei Mahmoed al-Askalani van de actiegroep Burgers tegen Hoge Levenskosten deze week. Om aan hun gas te komen moeten vrouwen nu uren in de rij staan bij distributiepunten, om geluk te hebben als de flessen worden verkocht. Wie te laat komt, kan niet koken.
Op de radio smeekte een jongen deze week om een amboeba voor zijn gezin, zodat zijn moeder kon koken. De presentator klaagde: Is dit waartoe de hoop van de Egyptenaren is gereduceerd? De hoop op een gasfles? Roddels in Cairo zeggen dat een gasfabriek is ontploft, en dat daarom het aanbod van gasflessen zo is gedaald. Wie kan zich voorstellen dat het gewoon een kwestie is van slecht beleid waardoor mensen nu veel hogere prijzen moeten betalen voor hun gas, als ze die al kunnen bemachtigen op de markt van vraag en aanbod?
Al-Askalanis actiegroep zegt dat de vraag naar butaangas deze winter, door het koude weer, met 8% toenam. Daarnaast was de overheid traag met de import van butaangas. De overheid zelf geeft de schuld aan het koude weer waardoor de vraag toenam maar waardoor bovendien de levering van gas uit Algerije en Saoedie Arabie traag zou zijn verlopen.
Hoewel Egypte zelf jaarlijks 48 miljard kubieke meter aardgas produceert, moet het jaarlijks voor 2.5 miljard euro aan butaangas importeren omdat het geen geschikte raffinaderijen heeft.
Farao is de titel die wordt gebruikt om koningen of koninginnen (met goddelijke status) van Opper- en Neder-Egypte aan te duiden.
De term is afgeleid van de woorden per aa, hetgeen Groot Huis ofwel paleis betekent.
Het oude Egypte werd geregeerd door koningen of farao's. Zij hadden de absolute macht. Dat wil zeggen dat alles in het land gebeurde terug ging op de farao die alles voor het zeggen had. De Egyptenaren noemden hun koning of koningin meestal n.sut (nesoet vert. koning). In de late tijd werd het woord paleis (per 'aa) soms overdrachtelijk gebruikt, zoals men ook nu bv. het Witte Huis zegt als men de Amerikaanse president (en zijn staf) bedoelt. Het werd in het algemeen niet door Egyptenaren zelf gebruikt. Het gebruik van het woord in de Bijbel, en met name in het Boek Exodus, wordt door veel moderne geschiedkundigen overgenomen. Ook de Koran verwijst veelvuldig naar 'de farao' uit de Bijbel.
Ongeveer vanaf 7000 v.Chr. trokken bevolkingsgroepen naar Egypte om zich daar te vestigen in landbouwgemeenschappen. Rond 5000/4000 v.Chr. begon men zich te specialiseren in beroepen en zo kwam er ook een dorpshoofd. Deze dorpshoofden werden machtiger en bevochten elkaar in een serie kleine oorlogen. Rond 3200/3000 v. Chr begon men met het centraler maken van Opper- en Neder-Egypte, de stammen werden verenigd en zo ontstond er twee, later één gecentraliseerde staat met aan het hoofd een koning aan wie ook goddelijke macht werd toegedicht. Met de eenwording van het land begon de eerste dynastie. Vele verschillende faraos hebben elkaar opgevolgd en meestal hun sporen nagelaten door graftomben, tempels, bouwwerken te bouwen.
De farao droeg een dubbele kroon: de rode kroon van Neder-Egypte (noorden) en de witte kroon van Opper-Egypte (zuiden). Zo werd de samenvoeging van beide gebieden gesymboliseerd. Een ander element is dat de koning een stierenstaart droeg. Dit om te symboliseren dat de koning dezelfde kracht en status had als de Hemelstier. Dit element was te zien vanaf de eerste verschijning tot aan de keizerlijke nepfarao's. De farao droeg meestal veel verschillende kleren voor ceremonies. Daarnaast werden er nog meer regalia in de loop van de tijd ontwikkeld.
De macht van de koning De vroege koningen werd gezien als de vertegenwoordiger en reïncarnatie van de goden, aanvankelijk met name van Horus. Zij hadden dus niet alleen wereldlijke maar ook geestelijke macht. Van de eerste dynastie is bekend dat bij de dood van de koning mensen werden gedood om hem in zijn graf te begeleiden. De piramiden, die gebouwd werden vanaf de 3e dynastie (2575 v.Chr.), verzekerden het voortbestaan van de koning na zijn dood en daarvan hing ook de eeuwigheid van de onderdanen af. Tijdens de 4e en 5e dynastie was de zon, bron van al het leven, heel belangrijk geworden. De vorst werd vanaf die tijd beschouwd als de zoon van de zonnegod, tevens oppergod, Ra. Hij werd ook gezien als de brenger van de vruchtbaarheid in de vorm van de jaarlijkse overstroming.
Gedurende de bijzonder lange regeringsperiode van Pepi II van de 6e dynastie liep het (god)koninklijke gezag een geduchte knauw op. Er is wel gesuggereerd dat er een lange tijd van droogte (zoals de magere jaren bekend uit de Bijbel) geweest is die de koning niet vermocht te bezweren. Met de 7e dynastie namen de lokale vorsten, de nomarchen de feitelijk macht over en veranderde ook het religieus denken. Onsterfelijkheid was er niet langer alleen voor de ene godkoning, maar eenieder kon het nastreven als men geld genoeg had voor een goede begrafenis.
Vanaf ± 2040 v.Chr. stond de farao dichter bij het volk en steunde hij voor een deel op de priesterschap, met name die van Amon. Hij had nog wel de status van een godheid, maar hij werd toch eerder gezien als redder van de bevolking. De organisatie van de staat werd ingewikkelder met name door de uitbreiding van het Egyptisch gezag over de buurlanden. Taken moesten daarom overgeheveld worden naar ambtenaren en dit liep grotendeels via de tempels. Zo moesten zij toezien op de leveranties van goederen en de afdracht van belastingen aan de tempels en aan het paleis. Zij oefenden tevens het toezicht uit op bepaalde herendiensten (zoals de bouw van de piramiden en later van paleizen en grensversterkingen) die de boerenbevolking moest verrichten als de Nijl was overstroomd en ze dus niet op het land konden werken. De ambtenaren werden beloond met landschenkingen. Mettertijd leidde dit echter tot ondermijning van het koninklijk gezag doordat bepaalde machtige ambtenaren uiteindelijk veel bezit hadden en zo op lokaal niveau zich als zelfstandige vorsten konden gedragen. Dit had verzwakking van het centraal gezag tot gevolg.
Achnaton kwam tegen deze geleidelijk uitholling van de koninklijke macht in opstand en trachtte de tempels en hun priester voorgoed uit te schakelen. Uiteindelijk liep dit op een grote mislukking uit en met Horemheb werden de meeste hervormingen teruggedraaid. Sindsdien moesten de koningen de priesters met het betalen van grote schenkingen te vriend houden. Tot en met Ramses II lukte dat aardig omdat Egypte over aanzienlijk buitenlands bezit beschikte. Na Ramses III verloor het dat en de latere Ramessiden hadden niet veel meer te vertellen.
Door de eeuwen heen zijn er periodes geweest van centralisatie afgewisseld met tijden van verdeeldheid. Tijdens dat laatste kon het zijn dat twee of meer koningen naast elkaar regeerden met burgeroorlogen als gevolg. En om de chaos compleet te maken vielen er regelmatig andere volken Egypte binnen. Meestal kon een van de lokale vorsten met geweld zijn mededingers onderwerpen en de eenheid onder een nieuwe dynastie herstellen. Op deze wijze wisselden perioden van bloei en eenheid af met tussenperioden van verval. De farao bleef in theorie de zoon van god. De vorst kreeg zijn gezag van de goden. Die macht was onbeperkt zolang de vorst zicht wist te handhaven. Werd hij van de troon gestoten door bijvoorbeeld een concurrerende vorst dan bewees deze daarmee dat de verstotene het mandaat des Hemels niet waardig was en de goddelijke volmacht ging vervolgens over op de nieuwe koning.
Later hebben vreemde heersers, die Egypte hadden veroverd of waren binnengedrongen het gezag van het Egyptische koningschap gebruikt om het land onder de duim te houden. De priesterschap collaboreerde in het algemeen met de vreemde heersers zolang dezen hun positie maar niet al te zeer aantastten. Eerst kwamen de Libiërs, daarna de Nubiërs, de Assyriërs, de Perzen en de Grieken en tot slot de Romeinen. Zelfs de Romeinse keizers vonden het nog opportuun zichzelf zoon van Ra en nesoet te noemen en hun naam in een cartouche te schrijven om zo religieuze legitimiteit voor hun gezag op te eisen. Pas met de komst van het christendom kwam er een eind aan deze maskerade die met onderbrekingen een millennium geduurd heeft.
Regeneratie van de macht De farao stond er borg voor dat deze via zijn speciale band met de goden door middel van zijn vruchtbaarheid ook het land en de bevolking zou vruchtbaar houden. Het eerste jubileum van de koning werd gehouden als hij 30 jaar op de troon zat. De volgende festivals na elke drie jaar. Meestal zijn er afbeeldingen te zien van een koning die naast de Apis-stier rent, of zittende met een Heb-sed mantel en de rode en de witte Egyptische kronen in een Heb-sed-paviljoen. De koning droeg ook een ceremoniële stierenstaart.
De Farao voor de Egyptenaren Voor de Egyptenaren was het koningschap een onsterfelijke onaantastbare instelling die ook religieuze betekenis had. De goden hadden het ambt ingesteld en het was dus onderdeel van de ma'at, de goddelijke orde. Ze hadden grote eerbied voor hun vorst. Van oudsher werd aan de toekomstige koningen geleerd bepaalde principes te erkennen; ze moesten streven naar het voldoen aan het Egyptische idee van een goede koning. De farao werd geacht zorg te dragen voor hen die hulp behoefden, omkoperij en onderdrukking uit te bannen, alle mensen gelijk te behandelen, het begrip gerechtigheid te eerbiedigen en geen kwaad te verrichten.
Vanaf zijn troonsbestijging was de koning de schakel tussen het volk en de goden en zorgde hij voor vrede, welvaart en eeuwig leven. Voor de troonopvolging was er de prins. Ze kregen een gedegen opleiding. Ze leerden lezen en schijven en ze werden getraind in oorlogvoering, sport, de jacht en religie. Af en toe kwam het voor dat de prins al mocht regeren met zijn vader als regent. Dit mederegentschap moest ervoor zorgen dat de ene regeringsperiode soepel in de volgende overging.
De farao zorgde voor de Egyptenaren en in naam was hij alleenheerser. In de praktijk lag de macht echter vaak bij de priesters. In sommige periodes -de 20e en 21e dynastie- was de koning niet meer dan hun marionet. Door de steeds ingewikkeldere organisatie van het land werden veel taken uitbesteed aan ambtenaren.
De Egyptische koning bleef nog wel de opperrechter met de macht over vrijspraak of bevestiging van doodvonnissen, hij was handhaver van de waarheid, gerechtigheid en de kosmische orde.
De farao had verschillende taken:
hij was opperbevelhebber van het leger, hoofd van de administratie en financiën, hogepriester van iedere tempel en opperrechter. De absolute macht en verheerlijking van de farao werd van oudsher vereeuwigd in (muur)tekeningen, beelden en andere monumenten. Deze vertellen over het leven in Egypte en over de taken en daden van de farao. Hij werd altijd even groot afgebeeld als de goden met als betekenis dat hij gelijk is aan een god.
Al vroeg tijdens zijn regering moest de farao zorgen voor zijn graf. In de 4e dynastie (± 2500 v.Chr.) werden er piramides gebouwd waarin de Egyptische koningen werden bijgezet na hun overlijden. Later werden de vorsten en mensen met hoog aanzien bijgezet in grafkamers in de rotsen naast het Nijldal. (Het gewone volk werd begraven in de zandgrond). De farao bezocht het bouwterrein waar zijn tombe werd gebouwd regelmatig. Uiteindelijk stierf hij en werd hij bijgezet in zijn uitvoerig ingerichte graf. Hij werd bijna altijd opgevolgd door zijn oudste zoon (het is ook een paar keer gebeurd dat een vrouw de troon besteeg) en de kroning was altijd een groot feest.
Koningsnamen
Er waren in totaal vijf namen van de farao. Deze namen hadden teksten in zich die bestonden uit heilwensen. Dit werd vastgesteld in het Middenrijk. Het bestaat uit een aantal vaste elementen en losse elementen. Dit waren titels die de vorst (lees: farao) zelf aannam.
Men geloofde dat iemands naam voorspelde wat hij of zij in leven ging betekenen. In Afrika (tot Zuid-Afrika toe) is dat tot op de dag van vandaag een veel voorkomende gedachte. In Egypte ging het geloof in naam-magie erg ver. Een goed voorbeeld daarvan is de mythe van Ra en Isis waarin Isis Ra volledig in haar macht krijgt door hem zijn ware naam te ontfutselen.
De horusnaam (hor) is het oudste van alle namen van de farao. Het bestond uit een afbeelding van een buitenkant of façade van een paleis (serech / serekh) met daarboven de valkengod Horus. In het paleis stond de naam van de koning. De god Horus had hierbij een beschermende functie, namelijk de naam van de koning beschermen. Een andere betekenis kan zijn dat de koning zo in verband gebracht kon worden met de hemel waar Horus de god van was. De eerste koningen (0e, 1e, 2e en 3e dynastie) maakten er veel gebruik van, ze waren niet anders te herkennen.
Variaties:
In plaats van een Horus-valk het Seth-dier (gebruikt bij Chasechemoey) Een Stier met een Ureaus (in het latere Nieuwe Rijk) Ra-Horachti (een valk met een dubbele kroon)
De twee godinnen
Deze naam werd ingesteld nadat Egypte verenigd was. Het bestaat uit de twee patronessen van Egypte die de eenheid moeten waarborgen. Het gaat om:
Nechbet, een gier van Opper-Egypte Wadjet, een slang van Neder-Egypte Ze staan of zitten op een broodmand, dit is het Egyptische teken voor heer (neb) en geven de godinnen extra kracht om te begrijpen. Er werd meestal de naam of de heilwens erachter geschreven.
De naam van de gouden Horus bestaat uit een valk (Horus) zittend op het goud-symbool (Neboe). Erachter komt de naam van de farao. Deze naam is bedacht na de vereniging toen er een sterke invloed was van Horus. De betekenis van deze naam is niet goed bekend, er zijn twee theorieën:
Een overwinning op de god Seth door Horus. Het goud moet staan voor de overwinning. De eeuwigheid van de god Horus afbeelden. Het goud had de betekenis van eeuwigheid.
Dit is de naam van farao als hij farao werd (troonnaam). Deze voerde hij ook als hij farao werd samen met de Nomen. Het wordt vooraf gegaan door de twee tekens: riet / zegge (Nesoet) en een bij (Bit) die staan voor de twee landen. Dan komt er een cartouche met daarin de naam van de koning. De cartouche bestaat uit een touw dat om de naam is gespannen. In de 3e tot 6e dynastie werd de naam van de koning geschreven in één cartouche, later werd dit uitgebreid met een tweede.
Nomen (cartouche)
Dit is de naam die wordt gegeven aan de vorst van geboorte, maar wij kennen het als belangrijkste naam, bijvoorbeeld Ramses. Het bestaat uit een Gans (sa; zoon) en een zon (ra; van Ra) met daarin de naam van de vorst. Deze naam werd vooral populair toen de verering van Ra, de zonnegod kwam.
Functie van de naam Iedere naam had zijn eigen functie. De Gouden Horusnaam verwees bijvoorbeeld naar de eeuwigheid. Gezamenlijk vormden de namen zoiets als een politiek programma. Zo noemde Mentoehotep II (Mentoe is tevreden) zich ook S'ankh.ib.tawy: Hij die weer leven (ankh) in het hart (ib) van de Beide Landen (tawy) brengt. Hij probeerde namelijk het land weer te verenigen en het centraal gezag te herstellen na de verdeeldheid van de Eerste Tussenperiode. Hij noemde zich ook de 'zoon van Ra' Neb.hetep.Re en de 'Horus' Netjeri.hedjet (Goddelijk is de Witte Kroon) Met het eerste eiste hij erkenning in het noorden op, omdat Ra de god van Heliopolis was, met de laatste naam maakte hij duidelijk dat hij uit het zuiden kwam en daar al aan de macht was
Als voorbeeld nemen we de volledige titulatuur van farao Toetanchamon. We komen er ook achter dat Toetanchamon eigenlijk niet zo heet. De vijf namen van de farao's hebben we uitgeschreven, vertaald in Romeins schrift en vertaald in het Nederlands.
Hiërogliefen Vertaling Nederlands
Ka-nacht toet mesoet Sterke stier, hulp van geschapen vormen.
Nefer-hepoe segereh-tawy sehetep-netjeroe neboe Dynamische wetgever, die de twee landen tot rust brengt, die alle goden gunstig stemt.
Wetjes-chaoe sehetep-netjeroe Die de rijksinsigniën voert, die de goden gunstig stemt.
Nebcheperoere Hoge manifestatie van de god Ra.
Toetanchamon heka-ioenoe-sjema Levend beeld van de god Amon, heerser van de stad Heliopolis.
Een rode granieten standbeeld van Hatsjepsoet. Hatsjepsoet was een controversiële vrouw die regeerde als farao tijdens de 18th Dynastie van het Nieuwe Rijk. In haar kunst, werd ze vaak afgebeeld als een man om te verschijnen als een legitieme farao.
Antieke auteurs zoals Seneca, Pausanias en Philo van Alexandrië zijn het eens met de papyri. In Egypte konden Broers en zussen met elkaar huwen. Dit wordt bevestigd door de censusaangiften in de papyri, waarin voor de Romeinse periode het huwelijk tussen volle broer en zus ( "van dezelfde vader en moeder") heel gewoon was, en in sommige streken zelfs de regel.
Koningen gingen er tegen in maar zij waren precies de uitzonderingen die de regel bevestigden. Toch blijft er onder antrolopogen een taboesfeer hangen rond het onderwerp.
Exhibit openen van de kinderen in het Cairo Museum
Nieuwe Children's Museum tentoonstelling
vertaling
De Nieuwe Children's Museum tentoonstelling is geopend in het Egyptisch Museum in Cairo. Deze tentoonstelling is heel goed, het is voor kinderen en bevat replica'svan oude Egyptische monumenten, sculpturen en voorwerpen met behulp van lego.
LEGO Een replica van een standbeeld van Ramses II te Abu Simbel in Museum het vertonen kinderen. (Foto: SCL)
Het doel van de tentoonstelling, ontworpen door het museum directeur, dr. Wafaa El-Saddik, is om de oude Egyptische kunst en geschiedenis aan kinderen laten zien op een manier die hen aanspreekt en eenvoudig te begrijpen is.
De LEGO-modellen worden getoond naast de echte oude Egyptische artefacten. De tentoonstelling is verdeeld in verschillende gebieden die verschillende aspecten van de oude Egyptische leven beschrijven, en het omvat ook een workshop waar de kinderen hun fantasie gebruiken om LEGO-creaties van zichzelf te construeren.
Deze tentoonstelling is een permanente tentoonstelling in het Egyptische Museum, en we hopen dat het de boodschap van opvoeding van de kinderen van Egypte over ons erfgoed voortzet en te delen met kinderen uit de hele wereld. Sinds 2002 heb ik een programma om kinderen leren over hun Erfgoed aan de universiteiten,. We hebben ook
Dr Hawass en de Prins van Denemarken openen het museum voor kinderen
een school in het Egyptische museum voor kinderen, Waar jaarlijks jaar meer dan 1000 kinderen uit heel Egypte afstuderen. We gebruiken onze musea als basis voor de opvoeding van kinderen over Erfgoed , en ik zie de resultaten van deze inspanning. Egyptische kinderen houden van hun Oudheden meer dan ooit, vragen ze mij wanneer ik de robot in de piramide opnieuw stuur. Het wordt duidelijk dat de kinderen nu zeer gretig Leren over geschiedenis. Dit is een bemoedigend teken dat deze kinderen in staat zijn om de oudheden en het erfgoed van Egypte te behouden in de toekomst.
Heb je er ooit al eens van gedroomd om in een desolaat landschap te logeren, ver afgezonderd van alles en iedereen? Dat kan in deze topper van resort die bovendien ook ecologisch verantwoord zijn. Laat de magie van de woestijn je betoveren op een duurzame manier! .
De ligging van het ecoresort Adrère Amellal is pure magie
Adrère Amellal (Egypte) Deze ecolodge, opgebouwd uit klei, bevindt zich in een idyllische oase op acht uren rijden van Caïro. Elke kamer is uniek en authentiek ingericht. Alle meubels zijn vervaardigd door de plaatselijke bevolking en getuigen van heel wat originaliteit. Er is geen elektriciteit maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door duizenden kaarsen die het resort 's avonds sprookjesachtig verlichten. Geniet van deze unieke locatie vanaf 348 euro voor een tweepersoonskamer.
.
Een luchtfoto van Adrère Amellal laat zien hoe speciaal deze lodge is
We kennen allemaal de verhalen over archeologen die dankzij één vondst in één klap wereldberoemd werden. Het overkwam amateur-archeoloog en schrijver Paul Sussman ook. In de Engelse krant The Guardian vertelt hij over zijn grote vondst: de juwelen van de farao in de Vallei der Koningen.
Sussman is schrijver en al sinds zijn kindertijd bijzonder geïnteresseerd in de geschiedenis van Egypte. In 1972, ik was toen zes, nam mijn tante me mee om de tentoonstelling over Toetanchamon in het Britse Museum te bekijken. Sindsdien ben ik aan Egypte en archeologie verslingerd geraakt. Ik bracht het grootste deel van mijn kindertijd door in de tuin, op zoek naar tombes.
Opgraving Hoewel hij geen archeologische opleiding heeft gevolgd, grijpt Sussman elke gelegenheid aan om te kunnen graven naar de rijke geschiedenis van Egypte. Die ene die ik me altijd zal herinneren vond iets meer dan tien jaar geleden plaats. Ik werkte als veldarcheoloog en dagboekschrijver in een team dat in de Vallei der Koningen aan het graven was. Ik maakte deel uit van het Amarna Royal Tombs Project en we deden er vier jaar over om de vallei rondom de tombes van Toetanchamon en Ramses VI bloot te leggen. Terwijl we in deze grond aan het graven waren, kregen we toestemming om een kleine bestaande tombe, KV56 opnieuw bloot te leggen.
De missende plak De KV56 werd in 1908 door de Engelse archeoloog Edward Ayrton ontdekt. In de tombe zaten de meest spectaculaire juwelen. Vandaar de bijnaam: de Gouden Tombe. Sussman krijgt de leiding over het heropende onderzoek en daalt elke ochtend samen met twee Egyptische arbeiders in de tombe af om onderzoek te doen. Het eerste seizoen leverde niet veel op: een skelet van een hond en één van Ayrtons oude sigarettenpakjes waren misschien wel de spannendste vondsten. Het tweede seizoen werd interessanter. Op een ochtend was ik samen met één van de arbeiders in een hoek van de kamer aan het schrapen toen we iets in het licht zagen glimmen. Het was een smalle plak, een rechthoek van geslagen goud. Prachtig afgewerkt en met de troonsnaam van de farao Seti II erop. Ayrton had dertien identieke plakken gevonden, allemaal delen van een ketting die rond de nek van de farao hing. Dit was de plak die hij miste.
Verwondering Aan de ene kant was het simpelweg een mooi, extreem zeldzaam snuisterijtje dat niets aan onze kennis over de oude Egyptische geschiedenis toevoegde. Maar aan de andere kant was het een echt opmerkelijke vondst. Een object dat niemand in drie millennia tijd had gezien of aangeraakt en dat ooit werd gedragen door een man die als een levende god werd beschouwd. Ik voelde verwondering natuurlijk, en opwinding. ( ) Maar ook een vreemd gevoel van dislocatie. Alsof ik voor een heel kort moment een glimp van een oude, verloren wereld mocht opvangen. Maar ik was voornamelijk gehaast om het object te fotograferen, te registreren en veilig op te bergen. Ik heb een goed bewaard gebleven reputatie van spectaculaire onhandigheid en ik wilde niet dat dit object daarvan het laatste slachtoffer zou worden.
Sarcofaag van Toetanchamon Foto: mharrsch / Flickr / CC / by-nc-sa
Update: dinsdag 16 feb 2010, 20:50
De Egyptische farao Toetanchamon stierf aan complicaties van een gebroken en malaria geweest. Dat concludeert een team van wetenschappers DAT Het meest Uitvoerige onderzoek ooit op de wereldberoemde mummie daad.
Bij DNA-onderzoek op de overblijfselen werden sporen aangetroffen van de malariaparasiet en een CT-scan wees uit Dat de 19-jarige heerser een gebroken geweest, een dodelijke combinatie zo'n 3300 jaar geleden. "Een plotselinge botbreuk deur Bijvoorbeeld een val kan levensbedreigend zijn geworden als er ook nog een malariabesmetting bijkwam" Stelt een van de wetenschappers.
Lange tijd was onduidelijk waarom de jongen, die als tienjarige op de troon kwam, maar zo'n kort leven heeft gehad.
Geen moord De tombe van Toet Werd in 1922 ontdekt door Howard Carter. Hoewel Hij maar een relatief onbelangrijke farao was geweest, Werd Toetanchamon Wereldberoemd Omdat zijn graf een van de weinige graven uit het Oude Egypte was dat niet door rovers was geschonden. Zijn gouden sarcofaag is een van de bekendste oudheidkundige stukken uit het land.
Jarenlang Werd vermoed DAT Toetanchamon het slachtoffer was geworden van moord van een ongeluk, Omdat Hij zo jong is gestorven en een onverklaarbaar gat in zijn schedel had. Onderzoek in 2005 wees al uit DAT sterven Wond Waarschijnlijk tijdens het mummificeren was ontstaan.
Broer-zus De onderzoekers waren ook benieuwd naar de stamboom van Toet, waar altijd veel onduidelijkheid over bestond. Ze concluderen nu DAT Hij is inderdaad de zoon van zijn voorganger Belangrijke Achnaton. Zijn moeder was diens zuster. Broer-zus relaties Vaak kwamen voor bij Farao's. Omdat zij als godheid werden gezien, was het gebruikelijk DAT ze onderling trouwden.
De mummie van de moeder is gevonden, maar Haar naam is in de loop der eeuwen verloren gegaan.
Uit de scans ook Duidelijk DAT Toetanchamon Werd een hazelip had en een Klompvoet. "Je Kunt hem zien als een jonge, fragiele koning sterft een wandelstok nodig had om te lopen." In de graftombe van Toet werden 130 Verschillende wandelstokken gevonden.
De bevindingen worden woensdag gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Journal of the American Medical Association.
In Nederland zendt de digitale zender Discovery World op 23 en 30 mei een tweedelige documentaire over het onderzoek uit, aldus een woordvoerster.
"Doden voor de rechter. Reis door het Egyptische dodenrijk"
Tentoonstelling van 19 februari t/m 23 mei 2010 in het Allard Pierson Museum
Beleef zelf een reis door het Egyptische dodenrijk.
Vanaf vrijdag 19 februari is in het Allard Pierson Museum in Amsterdam de tentoonstelling Doden voor de rechter. Reis door het Egyptische dodenrijk te zien. In deze tentoonstelling worden de denkbeelden van de oude Egyptenaren over de dood geplaatst in het perspectief van latere christelijke en islamitische ideeën.
De oude Egyptenaren waren er als eerste bij om hun uitgebreide voorstellingen van het hiernamaals tot in detail op schrift te stellen. Aan de hand daarvan is deze tentoonstelling samengesteld. De grote Dodenboekpapyrus uit de eigen collectie en enkele papyri in bruikleen van het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden zijn dan ook centrale stukken in dit verhaal. De bezoeker van de tentoonstelling legt de weg van de overleden Egyptenaar af, van godenrechtbank tot de paradijselijke Rietvelden, en kan de spannende en gevaarlijke reis door het dodenrijk zelf beleven. Men krijgt zo een fascinerend inzicht in de gedachtewereld over dood én leven van de oude Egyptenaren en ziet deze in perspectief van twee grote wereldgodsdiensten van vandaag geplaatst.
Doden voor de rechter Overledenen in het Oude Egypte werden, als ze het zich konden permitteren, eerst gemummificeerd. Vervolgens werd nog voor de bijzetting in het graf het zogenaamde Mondopeningsritueel uitgevoerd. Daarmee werden de functies van ademen, eten, spreken, horen en zien hersteld. Pas dan was de overledene klaar voor de reis die ging komen. Voordat de gevaarlijke tocht kon beginnen die hem door de Onderwereld naar de Rietvelden zou voeren, moest de dode zich verantwoorden voor maar liefst twee godenrechtbanken.
De eerste rechtbank telde 42 goden als rechters. De dode moest elke god aanroepen en dan verklaren dat hij een bepaalde zonde niet had begaan. Bij die zonden zien we duidelijke overeenkomsten met de moraal van het christendom en de islam. Bij de tweede rechtbank werd het hart van de overledene op een weegschaal gewogen tegen de veer van Maät, de godin van de waarheid. Als het hart en de veer niet met elkaar in evenwicht waren, viel de dode ten prooi aan het vreselijke monster Amnet. In de tentoonstelling neemt de sarcofaag van de voorname dame Teuris met voorstellingen van dit oordeel een belangrijke plek in. Dodenoordelen zijn ook bekend uit het christendom en de islam.
Reis naar het Paradijs Na de beide rechtszittingen begon de dode aan een lange en gevaarlijke reis door de Onderwereld. Als hij die overleefde, kon hij uiteindelijk het Paradijs ofwel de Rietvelden betreden. Het Paradijs was een geïdealiseerde versie van Egypte. Alles ging hier altijd goed en de overledene kon er zijn gemak van nemen, geassisteerd door een leger sjawabti's (dienarenbeeldjes) die het werk uit handen namen. Hiervan zijn diverse bijzondere exemplaren te zien.
Publicatie en educatie Ter begeleiding van de tentoonstelling verschijnt er een speciaal, rijk geïllustreerd nummer van APM, het blad van de Vereniging van Vrienden van het Allard Pierson Museum. Ook is er educatief materiaal samengesteld voor de klassen 3 en 4 van het voortgezet onderwijs, getiteld 'Reisgids naar de Rietvelden'.
Allard Pierson Museum: Oude Turfmarkt 127, Amsterdam, www.allardpiersonmuseum.nl dinsdag-vrijdag: 10-17 uur, zaterdag, zondag en feestdagen: 13-17 uur.
Het interieur Thebe Tomb 1, op de Westoever van Luxor. Scènes in deze graven weerspiegelen dagelijkse bezigheden als religieuze thema's. (Foto: Sandro Vannini)
Egypte zet het nieuwe jaar in met een vernieuwde stijl, logo en slogan.
Egypte zet het nieuwe jaar in met een vernieuwde stijl, logo en slogan.
Egypte zet het nieuwe jaar in met een vernieuwde stijl, logo en slogan. Het nieuwe logo integreert het Oud-Egyptische Ankh symbool en combineert azuurblauw met goud. Tegelijk keert men terug naar de basis met de slogan Waar het allemaal begint dat Egypte beschrijft als eeuwige bron van inspiratie.
Waar het verhaal begint Reeds eeuwenlang is Egypte een fascinerend land dat miljoenen reizigers inspireert om hun eigen verhaal te vertellen en hun ervaringen te delen met vrienden en familie. Egypte is een plaats Waar het allemaal begint. Met behulp van deze slogan wil Egypte de mensheid verder inspireren tot het creëren van hun eigen verhaal en één van de grootste toeristische aantrekkingspolen ter wereld blijven.
Nieuw logo Het nieuwe logo combineert kaligrafisch, handgeschreven letters met het Ankh symbool, dat de eeuwigheid voorstelt. De kleuren bestaan uit azuurblauw en goud. Azuurblauw was een van de favoriete kleuren voor juwelen bij de Oud-Egyptenaren en stelt ook de intense kleur van de Egyptische zeeën en lucht voor. Het goud was dan weer een teken van rijkdom en macht in de Faraonische cultuur.
mee te nemen: aansteker voor het verbranden van wc-papier
Kamelentrektocht door de rotswoestijn van de Sinaï, 8 dagen, wandelvakantie met tenten
Vertrek vanuit het imposante St. Catharina-klooster voor een wandeltocht door de verrassende bergen van de Sinaï. Langs hoge, imposante ruïnes en 'gevels' van oude paleizen . Door wijde, en wadi's 'gortdroge' diepe kloven met klaterende bronnen. Op bezoek bij gastvrije bedoeïenen in kleine, groene oases. Gesjouw is niet nodig, .... eten, tenten en bagage gaan mee op kamelen.
Bagage mee op reis
Vanwege het stenige terrein, zijn goede, hoogsluitende bergwandelschoenen met een stevige zool belangrijk. Uw bagage wordt tijdens de trektocht door kamelen vervoerd. Denk eraan uw dat kwetsbare spullen goed stofdicht en stevig ingepakt meegenomen worden.
Omdat er tijdens de trektocht geen sanitaire voorzieningen zijn, is het handig om antibacteriële handgel mee te nemen, natte doekjes en een aansteker (voor het verbranden van wc-papier). Zorg voor warme kleding en goed isolerende slaapzak en slaapmatje, vanwege de koele avonden.
De natuur vernietigt op termijn alle sporen uit het verleden, de tijd is dus de grootste vijand voor de geschiedenis, moeilijk of eerder onmogelijk zal het zijn om ooit de waarheid te kennen.? Pers en Sensatie-jagers weten dat ook, en spelen daar op in, ze mixen waarheid en Sience-fiction en er ontstaat een dwaal-leer. Een zeer goed voorbeeld volgt hieronder:
Hoe ongelofelijk het ook MOGE klinken, "maar kolonel James Churchward" vertelt in zijn boek "Het verloren continent Mu" (1961) dat dit continent een oppervlakte besloeg van "Paaseiland" tot de "Carolinen" van Hawaii in het noorden tot de Cook-eilanden in het zuiden. Gezien deze omvang telde "Churchward" 64 miljoen inwoners.
Niet minder dan 50.000 jaar geleden werd daar een beschaving tot ontplooiing gekomen in vele opzichten superieur was aan het onze In "Mu" heeft ook de creatie van de mens plaatsgevonden. De oudste getuigenissen over de mens kunnen niet in Egypte in het dal van de Eufraat worden gevonden, "maar juist hier in Noord-Amerika en in de Oriënt, waar Mu zijn eerste kolonien stichtte. Deze beweringen steunen op teksten van een serie zogenaamde "Naacal-tabletten" tafelen derhalve, die Churchward, naar Hij vertelt, vijftig jaar voor de publicatie van zijn boek, had gevonden in bepaalde kloosters in "India" en "Tibet"
Corresponderende steentafelen werden volgens het Verslag van Churchward later in Mexico gevonden door "William Niven"
De "Naacal-tafels" zouden 15.000 jaar oud zijn en de Mexico-tafels 12.000 jaar.
Churchward moest niet minder dan zes maanden soebatten eer hij de priester van het Indische klooster kon overhalen, hem de heilige tafelen te tonen, waarop de priester had gezinspeeld, en die sinds onvoorstelbare tijden in de gewelven hadden gerust.
Natuurlijk waren de tafelen in een geheimschrift opgesteld, maar het geluk wilde dat de priester nog in het bezit was van sleutel, en hij maakte Churchward deelgenoot van wat hij nog wist. Maanden van intensieve concentratie op het vertalen van de tafelen volgden, maar de beloning voor deze inspanning is groot. Tot in bijzonderheden beschreven zijn de schepping van de aarde en de mens, en de plaats waar hij het eerst naar voren trad "MU". Wat deze Indische tafelen aan informatie ontbrak, werd door de tekst op de Mexicaanse aangevuld. Het is moeilijk te schatten hoeveel aanhangers de theorie van Churchward heeft, maar het moeten er zeer velen zijn. Zijn boek is reeds aan zijn 20ste druk, en is nu ook in pocketuitgave verschenen.
Conclusie: de mens is dermate nieuwsgierig van Aard dat hij zich gemakkelijk laat vangen aan dergelijke theorieën, maar ons geen stap dichter brengt bij de ware feiten!
Berichtgeving over conflicten laat in Egypte veel te wensen over
Berichtgeving over Conflicten in Egypte laat veel te wensen over
Kees Hulsman
CAIRO - Egyptische journalisten zijn bezorgd over de kwaliteit van de berichtgeving over conflicten In hun eigen land. Overbevolking, armoede en slechte onderwijsvoorzieningen voor grote delen van de bevolkingkKunnen makkelijk tot wrijvingen leiden.
Als er dan ook nog eens verschillende aanhangers van godsdiensten betrokken bij zijn, kunnen wrijvingen gemakkelijk in een conflict tussen moslims en christenen uitmonden. Vooral populistische media spelen daar graag-met vaak tendentieuze berichtgeving-op in, omdat ze daarmee meer kranten van tijdschriften hopen te verkopen.
Op een bijeenkomst van de Egyptische Stichting voor Begrip Tussen de Arabische Wereld en het Westen werden deze week enkele voorbeelden gepresenteerd waarin de berichtgeving die emoties zodanig had daardoor dat opgejaagd dodelijke slachtoffers zijn gevallen.
De meeste doden vielen tien jaar geleden in het Egyptische Al-Kosheh. Door een ruzie bij een gokpartij tussen christenen vielen twee doden. Enkele christenen probeerden hun verantwoordelijkheid te ontlopen door enkele plaatselijke moslims te beschuldigen, die echter niets met deze moord uit te staan hadden.
Ruzies en wederzijdse beschuldingen liepen uit de hand, media en activisten namen het op voor de ene van de andere partij en sleepten weer andere partijen bij het conflict. Na honderden artikelen waren de onderlinge verhoudingen dusdanig verziekt dat een klein conflict between een christelijke handelaar en een moslimklant uit de hand liep.
Beide partijen zochten opnieuw steun bij geloofsgenoten, die drie dagen lang elkaars bezittingen kapot maakten. Een groep gewapende moslims trok het dorp binnen en doodde 21 christenen. Als de beschuldigingen niet zo enorm door emotionele uitspraken in de media waren aangewakkerd, was er nooit zo'n escalatie geweest.
Het aantal artikelen over conflicten in Egypte is in de afgelopen tien jaar enorm toegenomen. Veel daarvan waren erg tendentieus. Er zijn redacties die emotionele en partijdige berichtgeving gebruiken omdat dit verkoopt. Onderzoek naar achtergronden worden niet nodig gevonden omdat het tijd en geld kost.
Egyptische journalisten vinden dat de media deze lokale journalisten beter op hun waarde moeten schatten.Ze moeten beter betaald en opgeleid worden zodat zij niet afhankelijk blijven van andere inkomsten en ze moeten leren om plaatselijke spanningen beter te berichten.
Prof Jihad Auda, socioloog aan de universiteit van Helwan, wijst op "het ontbreken van een goed toegankelijk archief voor journalisten die nu vaak op een conflict af worden gestuurd zonder iets af te weten van de historische en sociale achtergronden van een conflict.
Dat maakt veel dat rapportages niet tot de diepere oorzaken doordringen ", aldus Auda. "Lokale autoriteiten werken vaak ook niet mee door een wijd verspreid gebrek aan transparantie van overheidsbesluiten."
Een wat vreemd fenomeen binnen de Egyptische beeldhouwkunst is het zogenaamde reservehoofd. Er zijn zo'n dertig stuks van deze hoofden gevonden in Gizeh, Alle daterend uit de 4de Dynastie, de regeerperiode van Choefoe en Chafra. Ze zijn aangetroffen in mastabagraven, in een zijnis op de bodem van een schacht die naar de grafkamer leidt. In een van de nog ongeschonden graven is een reservehoofd aangetroffen, DAT naast de sarcofaag stond, dicht bij de overledene.
Het zijn geen fragmenten van andere beelden. De onderkant is aan de basis van de nek afgevlakt, Zodat de hoofden rechtop Konden staan. Dat is de reden waarom men er vanuit gaat dat het een solo-sculptuur was. Ze beelden mensen uit die kaalgeschoren en kortgeknipt zijn. Het grootste exemplaar is dertig centimeter hoog. μ Typisch is het Feit DAT bij alle hoofden de oren eraf zijn en in het achterhoofd een verticale inkeping zit.
Reservehoofd uit de 4de dynastie, Egyptisch Museum, Cairo
Er zijn Verschillende Argumenten aangevoerd om de betekenis en de Reden voor het vervaardigen van reservehoofden te verklaren. In de eerste plaats zou de angst om het hoofd in het hiernamaals te Verliezen door toedoen van demonen en van natuurlijk verval Kunnen een rol gespeeld hebben, vandaar de naam 'reservehoofden'. Ten tweede is het mogelijk een DAT-reservehoofd ook als grafbeeld was bedoeld. Maar zo'n beeld Werd Meestal in de serdab, een afgesloten cultuskamer in het graf, geplaatst.
Vanwege de schade aan de oren en de inkeping in het achterhoofd wordt gesuggereerd Dat de hoofden mogelijk Gebruikt zijn als mal voor een funerair masker. Verwijdering van het masker zou de beschadigingen hebben veroorzaakt. Maar voor een mal zou mannen hoogstwaarschijnlijk ander materiaal dan kalksteen genomen hebben. Ook is er gespeculeerd Dat de grafeigenaar het beeld van het hoofd als woonkamerdecoratie benutte. Maar ook deze theorie kan men op Geen enkele Manier staven. Gezien de visie van de Egyptenaren op een leven na de dood is het niet ondenkbeeldig Dat de vervaardiging van de hoofden is Bedoeld om het te conserveren in Verband met de wederopstanding. Immers, om te Kunnen voortleven in het hiernamaals was conservering van het lichaam een Noodzakelijke VOORWAARDE.
De Karakteristieke gelaatstrekken van de reservehoofden zijn opvallend. Bij de meest ontwikkelde werken is haast sprake van een portret. De interessante Stijl waarmee de hoofden zijn gemaakt, Tussen realisme en idealisering, laat Waarschijnlijk een van de vroegste voorbeelden van portretkunst zien. Men gaat er daarom vanuit, is dat het willen behouden van de eigenheid en uiterlijk de Werkelijke reden geweest voor het maken van reservehoofden.
