Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
Sociaalnetwerksites hebben een belangrijke rol gespeeld in de omwentelingen in Egypte. Uit erkentelijkheid daarvoor heeft een Egyptenaar besloten zijn pasgeboren dochter Facebook te noemen. Dat meldt de krant Al-Ahram.
Facebook heeft zowat vijf miljoen gebruikers in Egypte. Het netwerk was een bepalende factor in de revolutie in het land van de farao's. Via de site spraken de manifestanten af en werden de protesten georganiseerd.
Ook Twitter, YouTube en Google speelden een belangrijke rol bij de opstand tegen het regime van president Moebarak, maar zover bekend zijn daar nog geen Egyptische baby's naar vernoemd. (eb)
Egyptische gidsen smeken toeristen om terug te komen
Egyptische gidsen smeken toeristen om terug te komen
Reizen naar Egypte mag weer. Tenminste, het negatieve reisadvies is versoepeld door Buitenlandse Zaken voor de badplaatsen aan de Rode Zee en de golf van Aqaba. Die bestemmingen worden beschouwd als relatief veilig. Reizen naar Caïro en Luxor wordt nog afgeraden, maar de gidsen bij de piramides van Gizeh en Cheops kunnen niet wachten tot de toeristen weer komen.
Rustig rondwandelen op de site van de piramides kan een droom zijn voor toeristen. Maar het is een nachtmerrie voor de gidsen en souvernirverkopers die hun inkomsten mislopen. De piramides staan er wezenloos bij. De hotels zijn leeg en de cafés verlaten. Gizeh en Cheops zijn slechts een schim van de drukke toeristische trekpleister die ze waren voor de onlusten begonnen. Op een normale dag strijken hier immers zo'n 50.000 toeristen neer, nu blijven de parkings ongebruikt. De gidsen zijn wanhopig en richten nabij één van de zeven wereldwonderen een smeekbede aan de toeristen in alle mogelijke talen: "Come back, reviens, komm wieder, vuelve, Kom terug!"
Nieuw land "We moeten er voor zorgen dat de mensen terugkomen naar Egypte", verklaart de 27-jarige Hossam Khairy. "Toeristen over de hele wereld moeten de boodschap krijgen dat ze welkom zijn. Eens hier zullen ze een nieuw land ontdekken."
Khairy nam zelf deel aan de protesten op het Tahrirplein die leidden tot de val van Moebarak. Sommige gidsen en souvenirverkopers keerden zich af van de protestbeweging uit angst om hun inkomsten uit het toerisme te verliezen. Ze gingen naar Caïro en chargeerden gezeten op hun paarden en kamelen tegen de betogers.
De gidsen geven toe dat de meningen verdeeld waren over de politieke situatie in hun land maar nu sluiten ze opnieuw de rangen met een gemeenschappelijke oproep. Wat hun betreft, verdwijnt de politiek weer voorgoed naar de achtergrond. "De terugkeer van de toeristen is immers in het belang van iedereen", vertelt gids Hashem. "We hebben ons inkomen verloren door voor onze vrijheid te strijden, we hopen dat nu alles snel normaal wordt. Wij zijn alvast klaar om toeristen rond te leiden doorheen ons prachtige land." (kve)
Egypte: Thomas Cook vliegt weer naar Luxor vanaf 5 maart
(Belga) Touroperator Thomas Cook vliegt vanaf 5 maart weer toeristen naar Luxor, in het binnenland van Egypte. Dat laat de woordvoerder van de touroperator, Baptiste van Outryve, maandag weten. Eerder maandag liet Jetair al weten vanaf 26 februari weer naar Luxor te vliegen.
Beide touroperators kondigden vorige week al aan de vluchten naar de Egyptische badsteden te hervatten op 21 en 22 februari. Buitenlandse Zaken versoepelde al het reisadvies voor Egypte door reizen naar de badsteden aan de Rode Zee niet langer af te raden. Nu komt daar ook de hoge Nijlvallei bij, met de steden Luxor en Aswan. Voor de rest van het grondgebied blijven niet-essentiële reizen afgeraden. (LEE)
Egypte: touroperators vliegen binnenkort ook weer naar Luxor
Egypte: touroperators vliegen binnenkort ook weer naar Luxor
(Belga) Touroperator Jetair vliegt vanaf zaterdag 26 februari opnieuw naar Luxor, in het binnenland van Egypte. Thomas Cook hervat de vluchten naar Luxor wellicht begin maart. Er kunnen daardoor opnieuw Nijlcruises worden aangeboden. Dat melden de touroperators maandag. Beide kondigden eerder al aan de vluchten naar de Egyptische badsteden te hervatten op 21 en 22 februari.
Buitenlandse Zaken versoepelde eerder al het reisadvies voor Egypte door reizen naar de badsteden aan de Rode Zee niet langer af te raden. Nu komt daar ook de hoge Nijlvallei bij, met de steden Luxor en Aswan. Voor de rest van het grondgebied blijven niet-essentiële reizen afgeraden. Jetair vliegt vanaf donderdag ook opnieuw naar de hoofdstad Kaïro, maar biedt nog geen pakketvakanties aan naar die regio. Daarvoor wacht Jetair nog tot Buitenlandse Zaken het reisadvies nog meer versoepelt. Eind januari annuleerden de touroperators hun vluchten naar Egypte nadat er onlusten waren uitgebroken. Jetair evacueerde toen zelfs zijn klanten. (LEE)
CAÏRO - Tal van pyramides en musea in Egypte zijn zondag voor het eerst in drie weken weer opengegaan. Dat hebben de autoriteiten laten weten. De toeristische trekpleisters hadden hun deuren gesloten nadat eind januari de protesten tegen de inmiddels afgezette president Hosni Mubarak waren begonnen.
Toeristen konden zondag onder meer de pyramides van Gizeh en musea in de hoofdstad Caïro bezoeken. Om de bezoekers te beschermen, stuurden de autoriteiten zondag agenten naar de bijzondere locaties.
Ook andere activiteiten werden zondag hervat. Banken, die tijdens het protest tegen Mubarak dicht bleven, gingen weer open. Verder gingen circa 15.000 medewerkers van het staatsbedrijf Misr Spinning and Weaving weer aan het werk. Het personeel was woensdag in staking gegaan om hogere lonen en het vertrek van een directielid te eisen. De fabriek in de stad Mahalla al-Kubra in de Nijldelta heeft circa 24.000 medewerkers. Faisa Naousha, een van de stakingsleiders, stelde dat het personeel een loonsverhoging van 25 procent is toegezegd en dat een van corruptie verdachte manager is ontslagen. (ANP)
Gebel Barkal en de mythologische oorsprong van het Egyptische en Koesjitische koningschap door Bert Verrept
Toen de Egyptenaren tijdens het Nieuwe Rijk de grenzen van hun land sterk uitbreidden, ontdekten ze in de buurt van de vierde Nijlcataract, vele honderden kilometers ten zuiden van de traditionele zuidgrens bij de eerste cataract, een rotsformatie met een zeer specifieke vorm: de Gebel Barkal.
De Egyptenaren beschouden deze rots als de woonplaats van de god Amon. Bijgevolg werden er aan de voet van de Gebel Barkal tempels opgericht, en werd de plaats in de Egyptische mythologie en koningsideologie geïntegreerd. Enkele eeuwen later, nadat de Egyptenaren de controle over het gebied verloren hadden, maakten lokale heersers zich de mythologie en ideologie van Amon van Gevel Barkal eigen, en gebruikten deze om hun heerschappij over Egpte als koningen van de 25ste dynastie te legitimeren.
Ook na het einde van de 25ste dynastie bleven de tempels bij de Gebel Barkal belangrijke heiligdommen in het Napatese en Meroïtische rijk.
In de lezing wordt een kort overzicht van de religieuze topografie van de Gebel Barkal gegeven en het belang van de site voor de Egyptische en Koesjitische godsdienst en ideologie geschetst.
Leuven: woensdag 23 februari 2011 Gent: donderdag 24 februari 2011
Lezing Egyptologica Vlaanderen Gent: auditoria economie, auditorium VIII, aan het Sint-Pietersplein (het auditorium is te bereiken via de Sint-Pietersnieuwstraat en dan het eerste straatje rechts, de Hoveniersberg) Leuven: het Monseigneur Sencie Instituut (Erasmusplein 2, achter de centrale bibliotheek van de KULeuven
Joost Golverdingen neemt u mee op een informatieve reis naar Thebe West, in de voetsporen van Carter en Cerny. Tijdens het Nieuwe Rijk (ca. 1560 - 1075 v Chr.) was Thebe (het huidige Luxor) de hoofdstad van het oude Egypte.
Vele farao's hebben hun sporen achtergelaten in het landschap door het bouwen van grote tempelcomplexen en verborgen graven. Vele toeristen bezoeken vandaag de dag deze tempels, zoals de tempel van Karnak, Luxor en Deir el-Bahari en de koningsgraven in het Dal der Koningen.
Echter, in de droge heuvels aan de westoever van de Nijl, bevinden zich persoonlijkere aandenken van de 'gewone' mensen uit die tijd. Arbeiders en schrijvers, de personen die de graven van de koningen hebben uitgehakt en gedecoreerd, hebben overal in de West-Thebaanse heuvels kleine inscripties in de rotsen gekerfd: soms slechts een naam, maar soms ook prachtige tekeningen. Sommige van deze personen waren hoge ambtenaren van wie we redelijk veel weten.
Hij zal komen vertellen over de bijzondere graffiti die hij is tegengekomen in de afgelegen, niet toeristische dalen. Deze dalen zijn in het verleden al bezocht door de Egyptologen Howard Carter (6 jaar voordat hij het graf van Toetanchamon ontdekte) en Jaroslav Cerny. Vooral in de afgelegen dalen in de omgeving van het rotsgraf van koningin Hatsjepsoet bleken deze interessant te zijn, en sommige Egyptologen denken dat hier nog faraograven verborgen liggen.
In Caïro is een gestolen beeld van een farao teruggevonden. Een 16-jarige jongen vond het beeld van farao Akhenaton bij vuilnis in de buurt van het Tahrirplein.
De jongen nam het beeld mee naar huis. Zijn oom, een professor aan de Amerikaanse universiteit in Caïro, herkende de farao en bracht het naar de autoriteiten.
Akhenaton stond in het Egyptisch Museum in Caïro. Tijdens de protesten op het Tahrirplein verdwenen acht topstukken uit het museum. Daaronder zijn ook twee beelden van farao Toetanchamon.
Al bijna 4000 jaar geleden was duidelijk dat het relatief kleine stukje land tussen de Middellandse Zee en de Rode Zee een ideale zeeverbinding kon bieden. Farao Senoeseret III legde een verbinding aan, toen nog via de Nijl. Ideaal om oorlogsschepen en steen voor de enorme monumenten van Egypte te verplaatsen.
Maar het was pas toen de Fransen in de 19de eeuw begonnen te graven dat het Suezkanaal de echte levensader van Egypte werd.
Napoleon had al plannen om het werk van de farao's te verbeteren, maar door een foutje in de berekeningen dachten zijn ingenieurs dat de Middellandse Zee meters lager lag dan de Rode Zee. Het project met sluizen uitvoeren zou veel te duur worden, dus werden de plannen afgeblazen.
99 jaar
Een halve eeuw later realiseerden de Fransen zich dat ze een fout hadden gemaakt en werd het project nieuw leven ingeblazen. Ferdinand de Lesseps wist gouverneur Said Pasja van Egypte enthousiast te krijgen. De Fransman richtte een bedrijf op, dat het te graven kanaal 99 jaar mocht exploiteren, daarna zou het overgaan op Egypte.
Het werd een project zoals Egypte sinds de tijden van de farao's niet meer had gezien: tienduizenden werkten tien jaar lang aan het kanaal. Het zou uiteindelijk 190 kilometer lang worden en 24 meter diep. Bij de noordelijke ingang werd een nieuwe stad gesticht, Port Said, vernoemd naar Said Pasja.
In 1869 voer het eerste schip door het nieuwe kanaal, het jacht van de Franse keizer. De koningshuizen van Groot-Brittannië, Pruisen en Nederland stuurden afvaardigingen naar de festiviteiten, die wekenlang duurden.
Dicht
Het gebruik van het Suezkanaal werd vastgelegd in de Conventie van Constantinopel, waar de belangrijkste handelsmachten van die tijd (waaronder Nederland) afspraken dat schepen van elke nationaliteit in vrede en oorlog van het kanaal gebruik mochten maken. Alleen in de beide Wereldoorlogen werd afgeweken van die regel: de Britten stonden Duitsland en zijn bondgenoten niet toe gebruik te maken van het kanaal.
In de 140 jaar dat het Suezkanaal bestaat, is het vijf keer compleet afgesloten geweest. Dat gebeurde bijvoorbeeld tijdens de Suez-crisis van 1956, toen de Egyptische president Nasser het kanaal nationaliseerde. Israël, Frankrijk en Groot-Brittannië vielen Egypte binnen om Nasser te dwingen het kanaal terug te geven, maar de VS dwong de strijdende partijen tot een compromis: Egypte zou miljoenen uitkeren voor het kanaal, maar het wel mogen houden.
Ook tijdens de Zesdaagse Oorlog tussen Israël en Egypte werd het kanaal gesloten. Het zou acht jaar dicht blijven. Veertien schepen die werden overvallen door de gebeurtenissen zaten al die tijd vast in het kanaal, omdat doorgang onmogelijk was geworden door mijnen en gezonken schepen.
Melkkoe
Sindsdien is het kanaal altijd open gebleven. Van alle goederen die wereldwijd per zee worden vervoerd, passeert acht procent het kanaal. De reis van Rotterdam naar Tokio wordt een kwart korter, omdat er niet meer rond Kaap de Goede Hoop gevaren hoeft te worden.
Gemiddeld varen er zo'n 47 schepen per dag door het kanaal, met een snelheid van ongeveer 13 kilometer per uur. De tol die ze betalen kan in de honderdduizenden euro's lopen en is goed voor zo'n acht procent van het budget van Egypte. Grootste gebruiker van het kanaal is Saudi-Arabië.
Een Amerikaanse admiraal stelde al dat de VS "diplomatiek, economisch en militair" zou reageren als de nieuwe machthebbers in Egypte de toegang tot het kanaal aan banden leggen. "Maar we verwachten niet dat het zo ver komt."
Het vreemde voorval was waarschijnlijk gewoon een lens flare, een weerspiegeling van het vuur als de camera beweegt
We leven nu in 'interessante' tijden, maar ik denk niet dat MSNBC ving de vierde ruiter op tape.
Egypte is altijd al een plaats van mysterie, maar dit mysterie werd gevangen op tape. Laat op donderdag was MSNBC toont beelden van Tahrir-plein, terwijl over de laatste ontwikkelingen op het Egypte situatie, toen er plotseling een groenachtige paard met ruiter weglopen verscheen uit het niets. Het vreemde voorval was waarschijnlijk gewoon een lens flare, een weerspiegeling van het vuur als de camera beweegt.
In de kortst mogelijke tijd, "de geest paard video" begon te verspreiden als een wildvuur, vergezeld van op godsdienst gebaseerde theorieën. De meest gehoorde theorie, andere dan de lens flare theorie, is het een van 'De Vier Ruiters van de Apocalyps', een apocalyptische visie voorspeld voor de toekomst in het Boek van de Openbaring van Johannes de Evangelist.
Hoofdstuk 6 vertelt van een scroll-bezit van God, dat is verzegeld met zeven zegels. De eerste vier worden geopend door Jezus Christus - The Four Horsemen - vier ruiters op wit, rood, zwart en bleke paarden, die verwarring, oorlog, hongersnood en dood symboliseren.
Openbaring 06:08 "Ik keek, en er voor me was, een vaal paard! De ruiter heette Dood, en Dodenrijk was dicht volgende achter hem. Ze kregen de macht over een vierde deel der aarde om te doden door het zwaard, hongersnood en pest, en door de wilde beesten van de aarde. "
Een heleboel mensen nu denken dat ze de Pale Horseman of de vierde ruiter gezien in het midden van de Egyptische botsingen. Het spook paard heeft zeker een bleke kleur ...
Andere, meer technische georiënteerde mensen beweren CGI (Computer-Generated Imagery) software werd gebruikt, maar dan moet je jezelf afvragen waarom een tv-netwerk zou zoiets doen.
het lijkt duidelijk dat als gevolg van een ongelooflijk toeval, een verbazingwekkende lens flare is opgetreden op een zeer ongelukkig moment. We leven nu in 'interessante' tijden, maar ik denk niet dat MSNBC ving de vierde ruiter op tape.
De Egyptenaren vieren feest. Maar waarom eigenlijk? De tiran is verdreven. je hebt in deze wereld verschillende soorten en maten van despoten. De westerse journalisten mochten in de afgelopen weken live verslag doen van demonstraties in Egypte.
Moslims Het Tahrir-plein schijnt te transformeren in een openbare moskee. Wat? Een openbare moskee? Is het vrijheidsplein een openbare moskee geworden? Ja, er waren afgelopen vrijdag duizenden mensen die op Tahrir-plein het vrijdagsgebed ten uitvoer brachten. De islamisering van de Egyptische publieke ruimte is nu al aan de gang.
Vanuit Moskou en Teheran is het niet mogelijk om live-verslag te doen van demonstraties. Dus, wees voorzichtig met de definitieve kwalificatie van Mubarak. Hij was een despoot, maar de mate en de ernst van zijn despotisme zal later nog moeten worden bepaald. Desalniettemin nemen sommige westerse media de taal van de moslimfundamentalisten over. De Volkskrant kopte: De gevallen farao vocht voor zijn gekwetste eer.
Farao Het was imam Khomeini, de leider van de Iraanse islamitische revolutie die president Saddat als een Farao aanduidde. Een Farao moet door een Mozaïsche kracht, in dit geval een Mohammedaanse kracht worden verslagen. Dat gebeurde ook. Saddat werd vermoord door een militante moslim. De Moslimbroederschap en Khamenei duiden nu Mubarak aan als Farao. Maar was hij een Farao?
Als Mubarak een professionele dief was, dan was hij al lang met koffers vol geld en goud naar het buitenland gegaan. Natuurlijk bestond en bestaat de Egyptische staat uit corrupte mensen die ook zeker een en andere hebben gejat uit de publieke middelen. Maar Mubarak wilde niet zijn land verlaten. Houdt hij zo veel van Egypte waarvoor hij bereid is om zijn leven te riskeren? Waarom? Eer? Sinds wanneer hebben dieven en grote despoten eergevoel?
Sjah Waarschijnlijk heeft Mubarak een andere afweging gemaakt. Hij dacht bij zichzelf: Ik ben geen dief zoals Ben Ali van Tunesië. Immers als president heb ik niet meer gejat dan de rest van de topambtenaren en generaals van Egypte. Daarom ga ik niet vluchten als een dief. Daarna dacht hij over de vraag hoe hij de recente Amerikaanse verzoeken om Egypte te verlaten moest beantwoorden.
President Carter vroeg aan de Sjah om Perzië te verlaten. Hij gaf hem de garantie dat hij in Amerika welkom zou zijn . Maar dat gebeurde niet. Ondanks het feit dat de Sjah ziek was, moest hij Amerika onder druk van de Iraanse revolutionaire verlaten. Zelfs de Amerikaanse ambassade in Teheran werd om die reden bezet. De Sjah van Iran werd een zwerver. In de hele wereld was slecht één politieke leider die bereid was de Sjah asiel te verlenen. Dat was president Saddat van Egypte. Daar stierf hij. In Caïro werd de Sjah begraven.
Shakespeare Toen Mubarak aan de Sjah van Perzië dacht, ging een weemoedige kracht door hem heen: Ik wil niet zwerven. Ik wil in mijn eigen land kunnen leven en sterven. Laat ze maar komen. Ik was een verlichte despoot. Laat ze mij doden. Maar dan sterf ik in de zandkorreltjes van Egypte, dat ik meen gediend te hebben. Zodoende belde Mubarak president Obama met de mededeling: ik ga niet weg en ik blijf hier zoals de demonstranten op het Tahrir-plein. Met King Richard II van Shakespeare dacht president Mubarak:
A little, little grave, an obscure grave;
Or I'll be buried in the king's highway,
Some way of common trade, where subjects' feet
May hourly trample on their sovereign's head;
For on my heart they tread now whilst I live;
And buried once, why not upon my head?
Historie Nee, vrienden, Mubarak was geen Farao. Er leefden geen joden of moslims als slaven onder Mubarak. Voor de radicale volgelingen van Mohammed was hij een Farao. Maar met een Shakespeariaans gevoel en ook met enig historisch besef zouden we Mubarak met Lodewijk de 16e kunnen vergelijken. Mubarak was een koninklijke president in een republiek zonder een monarch.
De Jacobijnen (de Moslimbroeders), de ware politieke volgelingen van Mohammed, met hun extreemlinkse vrienden willen weer de machine van de revolutie, de guillotine, in werking zetten. Naar het koninklijk bloed, daarnaar verlangt de uitzinnige massa. En hiervoor heeft kennelijk Mubarak gekozen. Mubarak is de Lodewijk de 16e van Egypte, tenzij het Egyptische leger een herhaling van de geschiedenis weet te voorkomen.
Patriot Wat wil Mubarak? Hij wil niet de geschiedenis ingaan als knecht van de Amerikaanse president. Temeer nu hij zijn val te danken heeft aan het verdedigen van de westerse belangen in een land waar de Moslimbroeders sterke wortels hebben. Mubarak wil als een gewone oosterse leider in de zandkorreltjes van het antieke Egypte sterven.
Als een patriot wil Hosni Mubarak worden herinnerd. Kan een despoot als een patriot sterven? Zolang de democratie en vrijheid niet meer zijn dan lege woorden, zullen de oosterlingen moeten balanceren tussen de gematigde despoten en de totalitaire tirannen.
CAIRO - Er zijn toch belangrijke kunstvoorwerpen gestolen uit het Egyptisch Museum in Caïro tijdens de betogingen eind vorige maand. Dat maakte de minister van Oudheden, Zahi Hawass, zondag bekend. Eerder meldde de Egyptische overheid dat plunderaars zeventig voorwerpen hadden beschadigd in het wereldberoemde museum, maar dat niets was meegenomen.
Volgens Hawass, de bekendste archeoloog en Egyptoloog van het land, gaat het om acht belangrijke stukken, waaronder een verguld houten beeld van farao Toetanchamon, die wordt gedragen door een godin. Eenzelfde soort beeldje van Toetanchamon met een harpoen is ook zoek.
Na grondig onderzoek bevat de collectie niet langer:
Een verguld houten beeld van farao Toetanchamon, die wordt gedragen door een godin.
Delen van een verguld houten beeld van Toetanchamon met een harpoen.
Kalkstenenbeeld van de godin Akhena die een offertafel vasthoudt.
Standbeeldvan Nefertiti, de vrouw van farao Achnaton , die een offer brengt.
Zandsteenhoofd van een prinses uit Amarna .
Stenen beeldjevan een schrijver uit Amarna.
Houtenbeeldje beeldjes uit Yuya ( 11 stuks )
Hart-scarabeevan Yuya.
Plunderaars braken op 28 januari in bij het museum, nadat de politie zich uit de straten van Caïro had teruggetrokken. Hawass, die toen nog geen minister was, meldde toen dat de meeste inbrekers niet verder waren gekomen dan de souvenirwinkel, die grotendeels werd leeggeroofd.
(Novum/AP) - De Egyptische staatsmedia waren tot het eind van zijn regime de spreekbuis van Hosni Mubarak, maar vieren nu de verdrijving van de voormalig president.
De staatstelevisie beloofde zaterdag voortaan meer rekening te houden met de gewone burgers in Egypte. De zender zegde zelfs toe waarheidsgetrouwer verslag te doen.
Tijdens de opstand die achttien dagen duurde zetten de kranten en televisiestations die achter Mubarak stonden de honderdduizenden demonstranten neer als een minderheid die problemen zoekt. Terwijl het protest hevig woedde in het centrum van de Egyptische hoofdstad Caïro, waren op de door de staat beheerde zender Al-Nil beelden te zien van de Nijl die in alle rust stroomde.
Maar zaterdag, een dag na het vertrek van Mubarak, was een plotselinge omslag te zien. "De mensen hebben het regime verjaagd", kopte de krant Al-Ahram op zijn voorpagina. De krant was tot voor kort een groot voorstander van Mubarak.
Bij de krant woedde intern al een strijd. Een dag voor het vertrek van Mubarak eisten verslaggevers het vertrek van de hoofdredacteur. Zij vonden de verslaggeving over de demonstranten te negatief. Ook eisten ze dat de krant op de voorpagina zijn excuses aanbood voor de 'onethische verslaggeving'.
Een journalist van de staatszender deed zaterdag verslag voor een paleis van Mubarak en zei dat de Egyptenaren 'vrijheid ademen'. De staatskrant Al-Gomhouria riep op tot meer transparantie en stelde dat de 'haaien van het oude regime het leven uit Egypte zogen'.
De staatstelevisie feliciteerde de Egyptische bevolking zaterdag met 'hun grote revolutie, geleid door de beste Egyptische jongeren'.
"De Egyptische televisie zal eerlijk zijn in zijn boodschappen", zei de zender in een verklaring. "De televisie is van de Egyptenaren en zal hen van dienst zijn."
Het leger staat nu aan het roer van de staatsmedia. Het heeft aangekondigd dat het deze media blijft gebruiken als platform om boodschappen over te brengen. Zo zijn er regelmatig woordvoerders in uniform te zien die plannen aankondigen.
Maar Hisham Qassam, een uitgever van onafhankelijke Egyptische kranten, denkt dat de staatsmedia geen lang leven beschoren is. Hij rekent erop dat de staatsmedia uiteindelijk geen subsidie meer krijgen en langzaam verdwijnen. "Dat kan meer dan een jaar duren, maar het is voorbij."
Het ministerie van informatie was een paar keer het doelwit van gewelddadige protesten toen Mubarak nog aan de macht was. Vanuit dat ministerie zenden de staatsmedia uit. De politie moest meerdere keren de strijd aan met de demonstranten om te voorkomen dat ze het gebouw binnenkwamen.
Volgens velen had minister van informatie Anas al-Figgi een media-campagne opgezet om de demonstranten ervan te beschuldigen dat ze Egypte saboteren. Enkele uren voor het vertrek van Mubarak scandeerden duizenden mensen voor het gebouw leuzen als 'de leugenaars zijn hier, waar is Al-Jazeera?'.
Ze verwezen naar de Arabische nieuwszender met het hoofdkantoor in Qatar. Al-Jazeera was meerdere keren het doelwit van de Egyptische overheid omdat het partij voor de demonstranten zou kiezen. Volgens velen kon het aantal demonstranten zo snel groeien door de verslaggeving van Al-Jazeera.
De eerste dag van het nieuwe Egypte: de grote schoonmaak
'Nu bouwen we ons eigen Egypte'
zondag 13 februari 2011
Een dag na het vertrek van president Hosni Moebarak overheerst in Egypte nog altijd de euforie. Maar de tijd van feesten is voorbij. Nu moeten de handen uit de mouwen. Niet alleen om het Tahrirplein, het epicentrum van het protest, weer schoon te maken. Maar ook om het nieuwe Egypte op te bouwen. 'Ons Egypte', hoor je overal. Al zijn er wel verschillende 'onzen'.
Op normale dagen maakt hij boeken, zegt Galal Alfi. Boeken voor speciale gelegenheden, zoals Valentijnsdag. Maar vandaag heeft hij zichzelf een andere taak toebedeeld. Hij probeert de kasseistenen die de voorbije dagen zijn uitgebroken, weer in het trottoir van het Tahrirplein te puzzelen. 'Ik draag mijn steentje bij, zoals iedereen dat zou moeten doen', zegt hij lachend. Het ziet er een beetje klungelig uit, want materiaal heeft hij niet bij zich. Alleen een fles water, waarmee hij het stof tot mortel probeert om te toveren. Het is vooral de geste die telt. Duurzaamheid is vandaag niet zijn grootste bekommernis.
'Ik wil tonen dat we dit land zelf kunnen opbouwen', zegt hij. 'Dat we Moebarak daar niet bij nodig hebben. Onze voorouders hebben dat bewezen met de piramides. Wel, dit trottoir is mijn piramide.'
Hij staat er gelukkig niet alleen voor, voor die piramide. Met vele honderden, duizenden misschien zelfs, kwamen de jongeren van Caïro meehelpen om het grote plein weer schoon te maken. Met borstels en trekkers, met plastic vuilniszakken, met emmertjes water. 'Er stond een oproep op Facebook om te komen helpen', zeggen ze. 'Dus zijn we gekomen.'
Eenzelfde soort oproep volstond op 25 januari ook al om de revolutie op te starten.
Voor diegenen die de symboliek van 'de grote schoonmaak' niet meteen zouden snappen, droegen veel aanwezigen een duidelijke boodschap op de borst. Zoals Asa, een lerares, die met haar hele gezin kwam helpen. 'Gisteren was ik een betoger, vandaag bouw ik Egypte.'
Hervonden trots
Andrew is 21 jaar. Hij is ingenieursstudent. Maria is 22, en hoopt architect te worden. Maar vandaag even niet. Vandaag hebben ze zich bij het legertje schoonmakers gevoegd en lopen ze op het Tahrirplein papier, plastic en andere rommel bij elkaar te zoeken. Een vervelend klusje, maar het geluk en het enthousiasme stralen van hun gezicht. 'We hebben onze trots teruggevonden. En het lijkt zelfs alsof we letterlijk vrije lucht kunnen ademen', zeggen ze. 'Jarenlang zijn wij, Egyptenaren, een volk geweest dat op zijn knieën zat. We durfden niet te spreken. Erger zelfs, we beseften zelfs niet meer dat we niet mochten spreken. We deden het gewoon niet meer. Tot de Tunesiërs ons enkele weken geleden wakker maakten. We moeten hen dankbaar zijn, want dankzij hun signaal zijn ook wij recht gesprongen.'
Ze zijn lang niet de enigen die er zo over denken. De boodschap klinkt overal op het Tahrirplein. Bij Moustafa Shalaby bijvoorbeeld, een jonge advocaat uit Sharm el-Sjeikh die zich van bij het begin bij de protestbeweging heeft aangesloten. 'Ik werk vaak met buitenlanders', zegt hij. 'En ik merk dat zij de Egyptenaren zien als een volk van dienaren, als onderdanige mensen. Moebarak heeft ons beetje bij beetje van onze waardigheid beroofd. En dat voor een volk met duizenden jaren beschaving. De jongste dagen hebben we dat imago van ons afgegooid. En het is de jonge generatie die het voorbeeld heeft gegeven. Zij hebben hun leven geriskeerd voor hun vrijheid. Ik ook. En ik heb geen seconde getwijfeld aan de zin daarvan. Want wat had ik te verliezen? Wie zichzelf kwijt is, heeft toch al niets meer.'
Ophouden of doorgaan: de discussie
Shalaby was de voorbije weken niet weg te slaan van het Tahrirplein. Hij kampeerde er dag en nacht in een klein tentje, tussen de rest van de harde kern. Om de tijd te doden, maakte hij protesttekeningen. En als het van hem afhangt dan blijven die nog wel even hangen.
'Want we zijn er nog lang niet', zegt hij fel. 'Moebarak is weg, en dat is een stap in de goede richting. Maar voor mij mag het protest pas stoppen als het leger de macht heeft overgedragen aan de burgers. Dán pas is ons doel bereikt.'
Het is een stelling die voor verhitte discussies zorgt. Er zijn er die vinden dat het protest nu moet stoppen, dat het hoog tijd is om het normale leven te hervatten. Zodat ook de toeristen terug kunnen komen. Maar er zijn er ook die vinden dat het nog veel te vroeg is om alweer naar huis te gaan. En allebei de groepen verdedigen hun overtuiging met bijzonder veel passie en met wilde gebaren.
Usama Khalil niet. De leraar van 32 jaar uit noordelijk Sinaï is geen man van grote of luide woorden. Maar dat maakt hem niet minder overtuigd. 'Eén eis is ingewilligd. Vijf andere zijn nog te gaan', draagt hij op een stuk karton met zich mee.
Ook hij is al kort na de start van het protest naar Caïro gekomen. Zijn kinderen en zijn zwangere vrouw liet hij thuis achter. 'Omdat onze persoonlijke belangen nu even niet van tel zijn. We beleven nu iets waarvan we jarenlang alleen maar konden dromen. We hebben samen gevochten om onze vrijheid terug te krijgen, en we zijn op de goede weg. We mogen die vrijheid nu niet opnieuw laten ontsnappen.'
Natuurlijk is hij moe, na al die dagen van protesteren en waken. Maar toch staat hij ook nu nog altijd aan een burgerbarricade bij de ingang van het plein. Een beetje vreemd misschien, nu de strijd gewonnen lijkt en heel Egypte in feeststemming is. 'Misschien wel', zegt hij. 'Maar wij zijn de aanvallen van enkele dagen geleden nog niet vergeten. Laten we nog maar wat voorzichtig zijn.'
Leger wikt en beslist
Houssein Tantawi heet de nieuwe sterke man van Egypte. 75 jaar is hij. En tot voor enkele dagen stond hij, als minister van Defensie en dus als baas van het leger, in Egypte bekend als 'de poedel van Moebarak'. Maar toch hebben veel Egyptenaren er vertrouwen in dat hij het land op korte termijn op weg zal zetten naar democratische verkiezingen. Ook jonge studenten als Andrew en Maria geloven dat. 'Omdat we vertrouwen hebben in ons leger, en in de belofte om snel duidelijkheid te brengen over de toekomst.
Vertrek Moebarak ontketent nooit gezien volksfeest
Tahrir-plein barst uit voegen
Bloed, zweet en tranen heeft het de Egyptenaren gekost om hun leider Mubarak ten val te brengen. Na vele lange dagen en nachten van protest doet de president die dertig jaar aan de macht was, eindelijk een stap terug. Opluchting, geluk en trots: Egypte viert feest.
Vertrek Moebarak ontketent nooit gezien volksfeest
Caïro in extase na vertrek Moebarak
zaterdag 12 februari 2011
Auteur: Steven De Bock in Caïro
Het vertrek van president Hosni Moebarak ontketende gisteravond een nooit gezien volksfeest op en rond het Tahrir-plein in het centrum van Caïro. Van overal stroomden uitzinnige mensen toe. Sommigen zingend, schreeuwend en dansend. Anderen sprakeloos, maar met tranen in de ogen. 'Welkom in het nieuwe Egypte.'
Het avondgebed van 18 uur is nog maar net achter de rug, als vanop een uitgebrande auto midden op het Tahrir-plein plots een schreeuw weerklinkt. 'Moebarak is vertrokken.' Het is een kreet die meteen duizendvoudig wordt herhaald. Ze trekt in golven over het hele plein en laat overal mensen rechtveren, springen en dansen.
In sommige ogen blinkt er nog twijfel. 'Is het waar?' 'Weet jij iets?' 'Is het deze keer echt waar?' De betogers grijpen massaal naar hun gsm in de hoop dat die bevestiging zal brengen. En enkele minuten later komt die er ook . Omar Soeleiman, de man die gisteren nog door Moebarak naar voren was geschoven om de meubelen te redden, maakt bekend dat de president de macht heeft overgedragen aan het leger. Moebarak zelf is al gevlucht naar Sharm el Sheikh, waar hij een residentie heeft. Een dictatuur van dertig jaar is gestruikeld over achttien dagen vreedzaam, maar hardnekkig protest.
Het nieuws is het startsein voor een uitzinnig volksfeest op het Tahrir-plein, dat al wekenlang het epicentrum van de volksopstand is. De ellende en de pijn van de voorbije dagen zijn in één klap vergeten. Ze maken plaats voor een tomeloze vreugde. Zonder remmen.
'Ik heb hier op dit plein een rubberkogel tegen mijn hoofd gekregen. Ze hebben mijn hand kapot geslagen. Maar dat maakt nu allemaal niets meer uit', zegt Mahmoud, een 28-jarige boekhouder uit Caïro. 'We hebben hier keihard voor gewerkt. En we hebben gewonnen. Nu is het aan ons om een nieuw Egypte uit te bouwen. Een Egypte voor het volk.'
Dat de macht nu in handen is van het leger, daarover maakt voorlopig haast niemand zich zorgen. Moebarak, de verpersoonlijking van dertig jaar corruptie en onderdrukking, is weg. De toekomst, die is voor later. Eerst feest.
Net Gentse Feesten
Ook voor het nieuws over het verdwijnen van Moebarak was het al bijzonder druk geweest op het Tahrir-plein. Van overal uit Egypte waren mensen op hun vrije vrijdag naar Caïro gekomen om deel te nemen aan het protest. Maar van de agressie van donderdag, toen Moebarak tegen de verwachtingen in niet was afgetreden, was niets te merken. Vrijdag heerste er de hele dag een sfeer die meer weg had van de Gentse Feesten dan van een revolutie. Geen boze gezichten, geen kwade leuzen. Wel zang, dans, gelach. 'Hier heerst hoop', klonk het overal. 'Hier kunnen we de vrijheid al smaken. Omdat we weten dat wij uiteindelijk toch zullen winnen. En we zullen dat doen zonder geweld te gebruiken, want we zijn geen barbaren.'
Een Egyptisch jongetje kust een soldaat vlak nadat de demonstranten bij het presidentiële paleis hebben gehoord dat hun president aftreedt.
Als ze enkele uren later al gelijk krijgen, wordt het toch al volle Tahrir-plein pas echt overvol. Het stroomt over van de dolle Egyptenaren, die van overal in lange files komen aangereden met toeterende auto's. Studenten en scholieren. Vaders met dochters. Modern geklede meisjes en vrouwen in nikab, met alleen de felle ogen zichtbaar. Rijk en arm. Soldaten en jongeren. Egypte in al zijn schakeringen. 'Maar wel één volk', zegt Seif.
De 18-jarige student heeft zijn land de jongste weken zien veranderen. 'De mensen zijn veranderd. Ze hebben meer respect voor elkaar en ze hebben de handen in elkaar geslagen. En samen hebben we iets gepresteerd waar niemand enkele weken geleden van had durven dromen.'
Een Egyptische vrouw. Uitgelaten en blij met het aftreden van Mubarak.
Een hele feestnacht lang blijft het Tahrir-plein een enorme collage met allemaal stukjes blijdschap. Een oude man in een lang wit gewaad vergeet even dat hij moeilijk te been is en gooit zijn wandelstok juichend de lucht in. Een vader maakt foto's van zijn kinderen, hoog op een van de vele werkloos gebleven legertanks. Een betoger die dagenlang op het plein heeft gekampeerd, is zo ontroerd dat hij met tranen in de ogen naar het feest zit te kijken. En Karim, de directeur van een jeugdtheater in Caïro, houdt zijn nichtje Maryam wild dansend hoog boven zijn hoofd. 'Net vandaag wordt ze één jaar', zegt hij. 'Ze verjaart op een dag die voor altijd historisch zal blijven.'
Dat is immers het gevoel waarmee Egypte de nacht in gaat: de hoop dat er een nieuw Egypte is geboren.
Sarcofaag van Toetanchamon Foto: mharrsch / Flickr / CC / by-nc-sa
Toegevoegd: donderdag 10 feb 2011, 14:02
Sommige plunderaars die het Egyptisch Museum in Caïro binnenvielen aan het begin van de onlusten in het land waren op zoek naar de magische stof rood kwikzilver. Dat zegt de minister van Oudheden van het land, Zahi Hawass.
De plunderaars drongen het gebouw, waar ook het beroemde masker van Toetanchamon ligt, twee weken geleden binnen. De massademonstraties tegen het regime van president Mubarak kwamen toen net op gang. Het museum ligt vlakbij het Tahrirplein, het centrum van de demonstraties.
"Ze zochten naar twee dingen", zegt Hawass, "goud en rood kwikzilver. Volgens de legende kun je daar mensen mee vermoorden of zelfs djins mee oproepen. Het is natuurlijk niet waar, maar ze denken dat het in de kelen van mummies verstopt zit."
Donker
De plunderaars sloegen dertien vitrines stuk en beschadigden enkele objecten, maar er werd niets gestolen. Er moeten 25 objecten worden gerestaureerd, waaronder een beeld van farao Toetanchamon. De schade aan de artefacten is volgens Hawass makkelijk te herstellen. Hij verwacht dat het binnen enkele dagen is afgerond.
Het museum had volgens Hawass geluk dat de plunderingen 's nachts plaatsvonden. Het was donker en de daders misten daardoor topstukken. Er werden alleen enkele gouden objecten uit de souvenirwinkel gestolen.
Ook prijst hij de demonstranten, die snel een menselijke keten vormden om het gebouw te beschermen. "Prachtig om te zien dat deze oprechte Egyptenaren het museum beschermden."
Piramides
Volgens Hawass zijn de archeologische schatten van Egypte de onrust relatief goed doorgekomen. Er was slechts een melding van een grote diefstal van historische objecten. De buit werd teruggebracht nadat Hawass op televisie had uitgelegd dat het onmogelijk zou zijn de schatten door te verkopen.
Sinds het begin van de onlusten zijn belangrijke toeristische trekpleisters als het museum, maar ook de Vallei der Koningen en de Piramides van Giza niet meer te bezichtigen voor het publiek. Hawass hoopt dat de attracties snel weer open kunnen, maar kon nog geen datum geven.
As I was going to St Ives is de eerste zin van een bekend Brits kinderversje, dat een rekenkundig raadsel beschrijft. Dit raadsel blijkt zijn oorsprong te hebben op een meer dan 3600 jaar oude papyrus uit Egypte.
As I was going to St Ives, I met a man with seven wives. Each wife had seven sacks, each sack had seven cats, each cat had seven kits. Kits, cats, sacks, wives, how many were going to St Ives?
Het raadsel in het kader hierboven, As I was going to St Ives, is een traditioneel Brits kinderversje en een bekend wiskundig raadsel. De oorsprong van het raadsel bljikt echter al gelegen in het oude Egypte. Dat heeft Milo Gardner ontdekt na een uitgebreide studie van Egyptische manuscripten.
Uit deze zogenaamde Rhind Papyrus blijkt het wiskundige vernuft in het oude Egypte. Het bevat onder meer een puzzel die een boel zevens bevat en een opvallende gelijkenis vertoont met het St Ives raadsel. In plaats van vrouwen, zakken en katten gaat het in de Rhind Papyrus om katten, muizen en graan, maar de essentie is hetzelfde: zeven huizen hebben elk zeven katten, elke kat eet zeven muizen, en elke muis eet zeven graankorrels. Elke graankorrel bevat zeven hekat vezels. (Een hekat is een in het oude Egypte gebruikte volume-eenheid). Het doel is om te bepalen hoeveel dingen er worden beschreven. (Het antwoord staat aan het eind van dit artikel.)
De meer dan 3600 jaar oude papyrus beschrijft onder meer methoden voor het meten van de mast en het roer van een schip, formules voor het volume van cilinders en piramiden en de waarde van brood uitgedrukt in liters bier (nuttig voor de ruilhandel!). Sommige tabletten bevatten zelfs vroege benaderingen van het getal pi: op een tablet wordt de waarde 162/92 (= 256/81) gebruikt, wat ongeveer gelijk is aan 3,16 en dus iets boven de werkelijke waarde ligt: 3,14159
Het maken van puzzels is een van de oudste instincten, zegt Marcel Danesi in The New York Times. Danesi is hoogleraar antropologie aan de universiteit van Toronto en een puzzelliefhebber. Documenten als de Rhind Papyrus zijn de eerste puzzelboeken uit de geschiedenis, aldus Danesi. Het maken van puzzels is van alle tijden en van alle culturen. Danesi denkt dat dat komt omdat puzzels eenduidige oplossingen hebben. Als je eruit bent, geeft dat een voldaan gevoel. Daarom lossen veel mensen ook zo graag een sudoku op.
Maar de Egyptische puzzels waren niet alleen recreatief bedoeld. In de Rhind Papyrus wilde de schrijver, bekend als Ahmes, nuttige toepassingen geven en correcte rekenmethoden presenteren. Verder bevat de papyrus tekeningetjes die breuken vertegenwoordigen: 1/2, 1/4, 1/8, 1/16, 1/32 en 1/64. Egyptenaren rekenden met stambreuken, dat zijn breuken met een 1 in de teller.
De problemen in Rhind Papyrus zijn, gemeten naar de huidige maatstaven, niet moeilijk. De uitdaging voor wetenschappers is om te ontcijferen om welke raadsels het precies gaat en de juistheid ervan te controleren. Fouten zijn al gevonden; ook in het op St Ives lijkende raadsel, waarin Ahmes een foutje maakte. Terwijl het toch echt niet zo moeilijk is: de juiste oplossing is 7 + 72 + 73 + 74 + 75 = 19607. (En het antwoord van het Engelse St Ives raadsel is 1 + 1 + 7 + 72 + 73 + 74 = 2802; al hangt het er maar net vanaf hoe je de opgave interpreteert: het is niet gezegd dat die zeven vrouwen (met die zakken en die katjes en babykatjes) met die man meegaan naar St Ives, dus het antwoord 2 (I en a man) is ook verdedigbaar, en zelfs het antwoord 1 (I) is verdedigbaar, omdat de ik-persoon in het versje die man kan zijn tegengekomen tijdens zijn reis naar St Ives, maar dat wil nog niet zeggen dat die man dezelfde bestemming had Zo slecht waren die oude Egyptenaren dus niet: de Rhind-Papyrusversie laat minder ruimte voor verschillende interpretaties!)
Op het Tahrir-plein is dinsdag volgens verschillende bronnen het grootste aantal demonstranten tot nu toe bijeengekomen. De toename in opkomst komt door een interview met Wael Ghonim, de Google-topman in Egypte die twaalf dagen gevangen heeft gezeten en maandag weer vrij is gekomen.
Het lijkt erop dat de demonstranten in Ghonim een gezicht hebben gevonden voor de revolutie. Nationale beroemdheden, rechters en professoren hebben zich voor het eerst bij de demonstranten gevoegd. Er gaan meer geluiden op die oproepen tot een mars naar het gebouw van de staatstelevisie of het presidentieel paleis.
muizen, en elke muis eet zeven graankorrels. Elke graankorrel bevat zeven hekat vezels. (Een hekat is een in het oude Egypte gebruikte volume-eenheid). Het doel is om te bepalen hoeveel dingen er worden beschreven. (Het antwoord staat aan het eind van dit artikel.)
