Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
28-06-2007
Zandsculpturen
Zandsculpturen worden gemaakt van water en zand
De vorm van een zandkorrel bepaalt de geschiktheid om er zandsculpturen mee te bouwen
Niet met elke soort zand kan men hoge en gedetailleerde zandsculpturen bouwen
Wanneer men beschikt over het juiste zand en de goede techniek, is bijna elke vorm in zand te maken
Bij het ontwerp van een zandsculptuur wordt rekening gehouden met de zwaartekracht
Als het regent gebeurt er niets met een zandsculptuur, het regenwater wordt gewoon opgenomen
door het zand en verdampt weer als het niet meer regent
Alleen met zware slagregen kan er op de horizontale vlakken een soort "granolstructuur" door de inslag van regendruppels.
Wind is geen probleem voor een zandsculptuur, omdat het zand zeer hard is aangestampt en zodoende de wind er geen vat op.
Een zandsculptuur kan zonder problemen windkracht 7 trotseren.
Als een zandsculptuur buiten is gebouwd, kan het maandenlang blijven staan.
Tot nu toe is het Nederlandse record 1 jaar en 9 maanden
Alleen bij het werken aan een sculptuur moet het zand vochtig zijn.
Wanneer de sculptuur klaar is mag het helemaal uitdrogen.
Piraten zouden in de Rode Zee 23 zeelui hebben ontvoerd, die zich met hun vissersboot in de omgeving van de kustwateren van Eritrea hadden begeven.
De krant Al-Masry al-Yom berichtte onder aanhaling van een sjeik uit de stad Suez, die de vissers persoonlijk kent, dat de Abu Dhikri afgelopen woensdag in internationale wateren in de buurt van Eritrea door piraten werd beschoten en aansluitend werd geënterd.
Over mogelijke gewonden gaf sjeik Bakri Abu al-Hassan geen details. Ook over de eisen van de ontvoerders is niets bekend.
Het is naar verluidt niet de eerste keer dat Egyptenaren in dit deel van de Rode Zee door zeerovers worden ontvoerd. (belga/hln)
Doodvonnis voor Egyptenaren die kinderen uit trein gooiden
Doodvonnis voor Egyptenaren die kinderen uit trein gooiden
Twee leiders van een zeer brutale jeugdbende zijn door een Egyptische rechtbank tot de dood door ophanging veroordeeld. De beide twintigers hadden in de Nijldelta drie straatkinderen verkracht en daarna vermoord door hun slachtoffers uit rijdende treinen te gooien.
Martelingen De bendeleiders vonden er "plezier" in om de straatkinderen te martelen, te kwellen en seksueel te misbruiken om hen daarna uit de weg te ruimen door hen door een gat in de vloer van de rijdende trein te gooien.
Hoofdgetuigen in het proces waren verschillende slachtoffers die martelingen met zware verwondingen overleefd hadden.
Vijf andere bendeleden kregen nog gevangenisstraffen tussen de 15 en 25 jaar. (belga/hln)
Israël brengt honderdtal Palestijnen van Gaza naar Egypte
Israël brengt honderdtal Palestijnen van Gaza naar Egypte
JERUZALEM - Israël heeft een honderdtal geblokkeerde Palestijnse vluchtelingen aan de grenspost Erez in de Gazastrook naar Egypte gebracht.
Tot de vluchtelingen behoorden dertig vrouwen. In de groep waren 32 Palestijnen die niet naar Israël mochten terugkeren, omdat vermoed werd dat ze betrokken waren bij terreuraanslagen. De nachtelijke operatie was met de Egyptische autoriteiten afgesproken.
De Israëlische strijdkrachten verklaarden dat de vluchtelingen nauwkeurig werden onderzocht en door Israëlische strijdkrachten naar Egypte werden begeleid. De Palestijnen hadden dagenlang aan de grenspost gewacht. Ze wilden de Gazastrook verlaten, nadat de Hamas-beweging afgelopen week de controle over het gebied had overgenomen.
Wielerfan kweekt Egyptische ezels Uniek ras ontdekt via liefde voor de koers
OPWIJK - Wielerliefhebber Jozef Heremans (59) uit Droeshout is de gelukkige bezitter van zes witte Egyptische ezels. Het zijn zeldzame dieren. Heremans kwam in het bezit van dit ras via toprenner Peter Van Petegem.
Een Egyptische ezel heeft een witte vacht en roze ogen en is tam van karakter. De ezels kennen hun baas en zijn zeer volgzaam.
Aan een ezel mag je niet trekken, want dan ligt hij dwars en doet hij het tegenovergestelde van wat je vraagt. Een witte ezel van Egypte eet een beetje meer dan een gewone ezel.
Hij is groter en drie- tot viermaal zoveel waard. De Egyptische ezel eet vooral spichtig gras, distels en doornen. Zij knabbelen liefst aan een haag. Heremans Jozef moet zijn hagen haast niet meer snoeien.
Marcus Antonius (een generaal van Caesar ) komt om politieke redenen naar Alexandrië en wordt verliefd op Cleopatra. Cleopatra is dan 28 jaar, Antonius 42 jaar.
Er ontstaat een passie die 15 jaar zal duren. Cleopatra schenkt hem een tweeling: "Cleopatra Selene (maan) en Alexander Helios (zon)". Later baart ze nog een zoon: "Ptolemaeus Philadelphia".
Ze roepen zich zelf uit tot goden en maken hun 3 kinderen koningen van verschillende koninkrijkjes. Vele mensen zint dit niet, er ontstaat een geruchtenstroom in Rome dat Marcus geen Romein meer wil zijn. Octavianus(geadopteerd kind van Caesar) steelt het testament van Antonius. In dit testament staat onder meer dat hij bij zijn dood willen worden begraven in Alexandrië naast Cleopatra.
Uiteindelijk mondt dit weer uit in een oorlog. De slag vindt plaats bij Actium, Griekenland. Cleopatra bevindt zich aan boord van de "Antonia", haar admiraalsschip met purperen zeilen, en voert persoonlijk het bevel over een eskader van zestig schepen.
De romeinen winnen de slag en Cleopatra en Antonius vluchten terug naar Egypte. Hier wachten ze op de komst vanOctavianus. Antonius zakt weg in een enorm diepe depressie.Daar Cleopatra verwacht dat Rome op haar schatten uit is, bergt ze deze in haar mausoleum op en laat allemaal brandbare spullen opslaan, zodat bij de komst van de Romeinen, zij het mausaleum in brand kan laten steken.
In het jaar 30 v. Chr. staan Octavianus'legioenen voor de poorten van Alexandrië. De generaals van Antonius melden hem dat Cleopatra is gestorven en in het mausaleum is begraven. Antonius trekt vervolgens zijn zwaard, geeft het aan zijn slaaf Eros en smeekt deze hem te doorboren, maar de slaaf gebruikt het om zichzelf te doden.
Aangespoord door zoveel moed, doorsteekt Antonius zich zelf. Antonius, bijna dood, wil toch nog eenmaal Cleopatra zien en laat zich naar het mausoleum slepen. Cleopatra blijkt echter nog te leven. Ze legt hem direct in haar bed en scheurt haar kleren om hem te bedekken, sloeg zich op de borst, krabde die open, veegde zijn bloed af met haar gezicht, noemde hem haar heer, haar man en haar imperator en vergat bijna haar eigen ellende. Antonius sterft in haar handen.
Waar een blog kan toe leiden !!!!! NOG EEN KEER OP ZONDAG
HERHALING GEZIEN DE positieve reacties, DE VELE MAILS, BERICHTEN EN TELEFOONS ZOWEL AAN DE 3 VRIENDINNEN ALS AAN DE VRT ZELF
ZAL DEZE REPORTAGE NOG EENS UITGEZONDEN WORDEN OP ZONDAG 17 JUNI 07 TUSSEN 19.55 UUR EN 20.15 UUR
WIJZIGING DE TV UITZENDING GAAT VANDAAG 14.06.07 DOOR EN NIET OP ZATERDAG ER IS WEL EEN HERHALING OP 15.06.07 OM 13U35 TV 1 19.30 DUIZEND ZONNEN EN GARNALEN
Ze gebruikte deze foto op haar blog 'maris' om te verwijzen naar haar geboortedorp Lummen
Het programma 1000 zonnen (TV1) heeft die foto gevonden op haar blog en na mailen en telefoons werd er afgesproken om die foto na 49 jaar over te doen.
Na vele uren TV opnames aan de 1000 jarige eik te Lummen is het eindelijk zo ver !!
Vandaag kreeg Ida onderstaande mail van TV één
BESLUIT/ VANDAAG 14 JUNI VANAF 19U30 WORDT DEZE REPORTAGE UITGEZONDEN OP TV 1 / PROGRAMMA 1000 ZONNEN EN GARNALEN
MEN ZEGGE HET VOORT
Subject: RE: Duizend zonnen en garnalen Date: Mon, 11 Jun 2007 11:38:51 +0200
Hey Ida, Joséé en Maria!
Ik hoorde vandaag van Kobe Ilsen dat de opnames heel goed zijn geweest. Het wordt een fijne reportage die nu DONDERDAG zal uitgezonden worden. 1000 zonnen begint om 19u30.
Jullie zijn hartelijk bedankt voor de medewerking!
vrees voor verspreiding shi'itische islam in Egypte
Al Qaradawi vreest verspreiding shi'itische islam in Egypte
De shi'itische maddhab lijkt tegenwoordig te groeien in Egypte en dit baart de bekende geleerde Yusuf al Qaradawi, woonachtig in Qatar, de nodige zorgen. Hij vreest dat daar een burgeroorlog kan uitbreken.
In een korte film op YouTube zet Al Qaradawi, Egyptenaar van afkomst, zijn zorgen uiteen. Enige jaren geleden was hij in Iran, toen Khatami nog aan de macht was. Hij werd zeer voorkomend ontvangen, niettemin was zijn toon jegens de Iraniërs zeer kritisch. Hij meent dat de shia ten onrechte beweren dat 'De Qor'aan onvolledig is' en dat 'delen eruit verwijderd zouden zijn'. Hij ziet niets in de wijze waarop de shia de metgezellen van de profeet vzmh verwerpen, de umma heeft wel belangrijker zaken aan haar hoofd, en hoopt dat shia stoppen met propaganda voor hun maddhab in soennitische woongebieden en vice versa. Al Qaradawi ziet dit als een gevaarlijk recept voor burgeroorlog en sectarisch geweld, de grootste uitdaging waar de umma nu door bedreigd wordt. Zijn standpunt wordt wellicht ingegeven door een boek, geschreven als reactie op zijn eigen publicatie 'Lies told about our history', luisterend naar de stevige titel 'Al Qaradawi: agent van Allah of agent van de Umayyaden-dynastie'. Dat klinkt inderdaad fors provocerend, doch tot zijn ontsteltenis is het boek geschreven door een Egyptenaar woonachtig in het plaatsje Al Mansoura, in de Nijldelta . Onlangs sprak Al Qaradawi zich fors uit tegen de shia in Irak, zij zijn naar zijn mening degenen die de grote mensenrechtenschendingen plegen, zoals marteling, doodseskaders en ethnische zuiveringen.
Hij vindt dat de Koerden een bemiddelende rol moeten opnemen. Het klopt inderdaad dat Irakezen tegenwoordig op grote schaal huizen kopen in steden als Cairo en Alexandrië, waar zij een nieuw bestaan hopen op te bouwen. Al Ahram Weekly zegt dat Egypte vermoedelijk nog geen 5000 shi'iten kent, echter Al Ahram wijdt er een lang artikel aan: hoe ook in dit soennitische land de shia in aantal lijken te groeien.
Onlangs is de stichting van een shi'itische moskee in Zes Oktoberstad, een voorstad van Cairo, verboden op instigatie van de Al Azhar Universiteit: 'We zijn een soennitisch land en zitten niet te wachten op geweld tegen zo'n nieuwe, niet-geaccepteerde groepering'.
emancipatie / VN: gelijkheid van vrouwen in Arabische wereld is vaak façade
In de Arabische wereld isvooruitgang op het gebied van vrouwenemancipatie dikwijls symbolisch.
Voor veel Arabische leiders zijn politieke rechten voor vrouwen een soort democratische façade. Vrouwen vormden een gemakkelijk te manipuleren symbool voor landen om politieke kritiek op hun ondemocratische omstandigheden te vermijden.
Op het eerste gezicht is de laatste jaren vooruitgang geboekt op het terrein van politieke participatie van vrouwen. In de meeste Arabische landen hebben vrouwen stemrecht gekregen, meest recent in Oman, Katar en Koeweit. Het percentage vrouwen in Arabische parlementen blijft echter een van de laagste in de wereld. Gelijke politieke rechten zijn onvoldoende om de participatie van vrouwen te verbeteren.
Het rapport roemt vormen van positieve discriminatie in Marokko, Tunesië en Jordanië. Die landen hanteren quotasystemen om de aanwezigheid van vrouwen in hun parlementen te vergroten. Hoewel de meeste Arabische regeringen ten minste een vrouwelijke minister hebben, blijft hun portefeuille meestal beperkt tot vrouwenzaken of sociale zaken en is hun rol vooral symbolisch. Het rapport benadrukt dat echte beslissingen in de Arabische wereld op alle niveaus door mannen worden genomen.
De toegankelijkheid van nieuwe media als internet en satelliet-tv, gebaseerd op open dialoog, biedt vrouwen de mogelijkheid een belangrijker rol te spelen. Maar voor velen is vrouwenemancipatie iets dat hen door het Westen wordt opgelegd.
Belangrijkste obstakel voor een verbetering van de positie van vrouwen in de Arabische wereld blijft de invloed van islamitische bewegingen met een conservatieve kijk op de rol van vrouwen in de samenleving.
Maar verzet tegen vrouwenemancipatie komt niet alleen uit conservatief islamitische hoek. Ook seculiere autocratische leiders zien meer participatie van vrouwen als een van de maatschappelijke ontwikkelingen die hun machtspositie aantasten. Veel Arabische landen verbieden zelfs onafhankelijke vrouwenbewegingen om zich met de politiek te bemoeien.
Hiërogliefenschrift is de naam van een van de soorten schrift die door de Egyptenaren in de oudheid werden gebruikt. De naam is afgeleid van twee Griekse woorden: hiëros 'heilig' en glypho 'in steen gebeiteld'.
In de tijd dat de Grieken in Egypte kwamen, werden de hiërogliefen alleen nog maar in godsdienstige teksten toegepast. Oorspronkelijk waren het echter gewone schrijftekens, die voor alle mogelijke doeleinden werden gebruikt.
Al heel vroeg hebben de Egyptenaren voor het schrijven met de pen op papyrus de hiërogliefen vereenvoudigd, zodat een lopend schrift ontstond. Dit noemt men het hiëratisch schrift. Tenslotte werd dit schrift nog verder vereenvoudigd, zodat het ook door het gewone volk (demos) gebruikt kon worden. Zo ontstond het demotisch schrift.
De hiërogliefen zijn afgeleid van een beeldschrift en sommige tekens zijn ook altijd zuiver beeldschrift gebleven. De meeste tekens kregen echter een andere betekenis. Ook kwamen er tekens om een of meer medeklinkers aan te geven.
De Egyptenaren zijn heel dicht gekomen bij het ontwikkelen van een zuiver alfabetisch schrift, maar deze laatste stap hebben zij niet gezet.
JERUZALEM - Een Palestijnse vrouw die naar de Gazastrook wilde reizen, is aan de grens met Egypte betrapt met drie levende krokodillen. Ze had de jonge dieren onder haar kleren verborgen en met tape tegen haar borst en middel bevestigd. De bekken van de krokodillen waren dichtgebonden.
Grensbewakers in Rafah hielden de vrouw tegen omdat ze er vreemd en dik uitzag. De vrouw zei dat ze de dieren aan de dierentuin in Gaza wilde verkopen.
De man vertegenwoordigt de familie naar de buitenwereld
De man vertegenwoordigt de familie
In de islammaatschappij is de man de baas: hij zorgt immers voor de vrouw.
Vrouwenarbeid geldt daarom als een teken van armoede. Zij is echtgenote, moeder en geliefde en geniet geen vrije partnerkeuze en moet worden afgeschermd. Het huwelijk is een economisch contract.
Families komen de "mahr" overeen,d.i. het bruidsgeld dat een financiële zekerheid moet geven aan de vrouw wanneer de man komt te sterven.
Traditioneel mag de vrouw voor het huwelijk ook geen mannelijke vrienden hebben en zij moet alleszins maagd zijn. Dikwijls wordt na de huwelijksnacht het bedlaken getoond aan de genodigden. Kinderen gehoorzamen de vader of mannelijke familieleden en de man kan de vrouw te allen tijde verstoten (talaq = ik verstoot u). De vrouw verzorgt het huishouden.
Woning is van de vrouw
De woning is het vrouwelijk domein en wordt ook beschouwd als "harem", d.i.verboden voor vreemde mannen. Mannen mogen verschillende vrouwen huwen (meestal vier), maar slechts weinigen kunnen zich dat veroorloven. Een vrouw die wordt lastig gevallen heeft één toverwoord als beste verweermiddel: "Aib !". Dit betekent "schande" en deze luidkeelse roep dwingt de tegenstander om zich te bezinnen over de traditionele gedragsnormen.
Een vrouw die zich daarentegen met handen en voeten tegen het geweld van een man verweert, tast diens eer aan en zal het geweld verergeren omdat geen man zich in het openbaar door een vrouw kan laten slaan.
Zoenen in het openbaar, omhelzingen en hand in hand lopen, worden als een provocatie beschouwd. Mannen daarentegen lopen dikwijls hand in hand: dat is geen uiting van homoseksualiteit, maar van vriendschap.
In de 46ste paragraaf van zijn tweede boek vertelt de Griekse geschiedschrijver Herodotos: "In de gouw van Mendes is het in mijn tijd gebeurd, dat een bok in het openbaar gemeenschap had met een vrouw, en iedereen hoorde ervan"
Kurt Lange, die werkzaam was bij het Duits archeologisch instituut, meldt in zijn boek over Egypte: "Uit andere bronnen weten wij, dat vrouwen de zeer heilige Apis-stier, die door een straal uit de hemel verwekt schijnt te zijn, op bijzondere wijze in de tempelstal begroeten door het onderlijf te ontbloten en diep naar de andere kant te buigen..."
De decaan van de Faculteit Letteren nodigt u vriendelijk uit op de lezing
Dayr al-Barsha 2007 en Het Graf van Henu
door
Prof. Harco Willems
Dinsdag 19 juni 2007 om 20.00u in lokaal MSI 03.18
Mgr. Sencie InstituutErasmusplein 23000 Leuven (achter de Centrale Bibliotheek van de KULeuven)
De toegang tot deze lezing is gratis. Na afloop vindt een receptie plaats in de hal van het Erasmushuis. De opbrengst van deze receptie gaat integraal naar het Dayr al-Barsha project.
Gelieve uw aanwezigheid, alsook het aantal personen, te bevestigen vóór 16 juni door een email te sturen naar Marleen De Meyer
Moslims in de meerderheid, naast kopten en christenen
De islam is de officiële godsdienst en ongeveer 90 procent van de Egyptenaren zijn sunnietische moslims. De christelijke kopten worden door de overheid geschat op ongeveer drie tot vier miljoen. De kopten zelf ramen hun aanhang op zeven miljoen. Verder is er nog een kleine minderheid van Grieks-orthodoxen. Die zou ongeveer één procent van de bevolking vertegenwoordigen. Er zijn ook rooms-katholieke, Armeense en diverse protestantse kerken. In Egypte leeft er ook een kleine joodse gemeenschap. Al deze niet-moslims zijn onderworpen aan de wetten van het land, die een sterke islam-inslag vertonen. Zo mogen bv. rooms-katholieken geen sterke drank drinken in het openbaar - tenzij op restaurant - en mogen zij die ook niet kopen. Zij kunnen dat wel met een buitenlands paspoort of in het bijzijn van een niet - Egyptenaar. Tevens worden zij geacht de Ramadan te eerbiedigen en overdag bv. niet in het openbaar te eten of te roken. Het woord Kopt is afgeleid van het Arabische gubt. Tijdens de Arabische invasie werd hiermee verwezen naar "Egyptenaar". Toen de meeste inwoners zich echter tot de islam hadden bekeerd, werd met "gubt" alleen nog een christen bedoeld. De Romeinse onderdrukking, vooral onder keizer Diocletanius, vormde de rechtstreekse aanleiding tot het ontstaan van de Koptische monnikenbeweging. Velen vluchtten de woestijn in om in alle rust en vooral veiligheid hun geloof te belijden. St. Antonius wordt aangewezen als de geestelijke leider van deze monniken. Hij werd omstreeks 250 in Midden - Egypte geboren. Zijn ascetisch leven als kluizenaar was voor velen een voorbeeld. Hij was ook leermeester voor een losse gemeenschap van kluizenaars. Lees en zoektocht naar God leidden tot de vele afbeeldingen en schilderijen over "de verzoekingen van St. Antonius . De kluizenaars kwamen slechts samen voor de communie of voor het onderricht. Het idee om in een klooster te wonen, kwam van St. Pachomius (290 - 346). Hij stichtte het eerste in Tabenne, ten noorden van Thebe (Luxor). Er volgden er spoedig zestien andere, waaronder zeven voor vrouwen.
De Ba was de ziel, de Ka de onzichtbare tweeling van de mens
Geloof in het hiernamaals
De Egyptenaren geloven in het leven na de dood. Zij geloofden dat na hun dood een nieuw leven begon. In hun graftombe zouden ze leven, zoals ze op aarde hadden geleefd. Ze zouden naar een andere wereld reizen om er te leven met de goden en de godinnen van de doden.
Zij geloofden dat iedereen een Ba en een Ka had. De Ba was de ziel, de Ka de onzichtbare tweeling van de mens. Wanneer iemand stierf geloofden ze dat de Ba en de Ka het lichaam verlieten en bleven leven in de graftombe. De Ba bleef in verbinding met de nog levende familie en vrienden van de dode. De Ka reisde heen en weer tussen het lichaam en de andere wereld. De Ba en de Ka moesten het lichaam kunnen herkennen, anders konden ze het niet terugvinden en dan kon de dode ook niet eeuwig blijven leven. Daarom moest het lichaam bewaard blijven en moest er een mummie van gemaakt worden.
Een mummie maken nam veel tijd in beslag. Het was een ingewikkeld en kostbaar werk. De manier waarop mensen werden gemummificeerd en begraven hing af van wat ze ervoor konden betalen.
Arme mensen kregen een eenvoudige, edelen en hovelingen een uitvoerige en plechtige begrafenis. De farao, waarvan men geloofde dat hij na zijn dood een god werd, werd het best gemummificeerd en met veel pracht en praal begraven.
De Egyptische samenleving is gekenmerkt door traditionalisme
Kunst in Egypte
Traditionalisme
De Egyptische samenleving is gekenmerkt door traditionalisme, dwz. er is uiterlijk weinig verandering waar te nemen. Men houdt vast aan oude beproefde waarden, gewoonten, systemen, procédés
Ook in de kunst is dit het geval, zoals de farao in 3000 v.C. wordt uitgebeeld, zo wordt hij ook nog in 30 v.C. uitgebeeld.
Kenmerken van de Egyptische bouwkunst
Het gebruik van natuursteen Monumentaliteit: ze zijn bedoeld om te blijven. Ze zijn groots. De eeuwigheidswaarde is belangrijk. Massaliteit: ze zijn groot. Men kiest voor immense afmetingen, zowel wat het gehele gebouw betreft als in zijn afzonderlijke bouwelementen. Horizontaliteit: de vlakke lijnen overheersen.
Harmonie met de natuurlijke omgeving Architraafbouw: De Egyptenaren kennen de gewelfbouw niet, waardoor de druk van zoldering en dak zijwaarts wordt afgeleid. Derhalve pasten ze moeizaam de architraafbouw toe, dwz. het plaatsen van zware horizontale dwarsbalken (= architraven) op stevige verticale steunpunten (= zuilen).
Op de architraven worden dan vlakke zolderingen gelegd. Om de neerwaartse druk van de zware bedekking op te vangen moet men de zuilen betrekkelijk dicht bij elkaar plaatsen. Hierdoor wordt de ruimte indruk sterk verminderd, de zuilen schijnen de ruimte te verkleinen en samen te dringen. De Egyptische architecten realiseerden dus niet het ver doorgedreven en gewaagd evenwicht tussen last en steun (gotische kathedralen) en slagen er dus niet in echt ruimte te scheppen.
Beeldende kunst van Egypte
Net zoals de bouwkunst zijn de beeldende kunsten utilitair ingesteld. Ze moeten godsdienstige voorstellingen in een begrijpelijke vorm uitdrukken. Aangezien de dood een eeuwige verlenging van elke dag is, moet de kunstenaar het leven als iets onveranderlijks afbeelden.
De Rondsculptuur
Het overgrote deel van de beelden zijn koningsbeelden. De farao is geïdealiseerd weergegeven, dwz. hij wordt uitsluitend jong en krachtig voorgesteld. Door zijn naam op het beeld te plaatsen wilde men hem het eeuwig leven schenken. De rechtopstaande beelden zijn in rusttoestand, de benen samen of de linkervoet lichtjes vooruit.
De zittende beelden hebben de benen naast en bij elkaar. De armen zijn tegen het lichaam gedrukt, de handen op de knieën, ofwel de armen gekruist voor het lichaam met in de handen de koninklijke waardigheidstekenen.
De farao zat vaak op een troon, versierd met afbeeldingen van de belangrijkste planten uit de twee gebieden die hij regeerde: de lotusbloem (Opper-Egypte) en de papyrusplant (Neder-Egypte). In zijn linkerhand hield hij een herdersstaf (=veeteelt) en in zijn rechterhand een lijmzweep (=landbouw) waarmee de lijm uit rietstengels werd geslagen.
Zijn kroon bestond uit een bolle witte muts (Opper-Egypte) en een puntige rode muts (Neder-Egypte). Hij droeg een kunstbaard (=waardigheid). De beelden zijn onderworpen aan de wet der frontaliteit en zijn dus bedoeld om vooraan bekeken te worden. De beelden zijn uitgevoerd in natuursteen, metaal of hout. Daarnaast zijn er een aantal "private" beelden. Bij deze beelden geldt minder de wet der traditie (gehurkte schrijver). Het gewone volk wordt veel realistischer weergegeven.
De reliëfs en de schilderingen
Er dient een onderscheid gemaakt te worden tussen hetgeen zich in de graven en hetgeen zich buiten de graven bevindt.
In de graven: Hier komen naast de vele schilderingen gewoonlijk vlakreliëfs voor (ook bas-reliëf = waarbij de figuren voor minder dan de helft buiten het vlak uitsteken). De afgebeelde scènes hebben meestal betrekking op het dagelijks leven en vertonen vaak landbouwactiviteiten (om de dode blijvend van voedsel te voorzien), ambachtslieden aan het werk, banketscènes begeleid met muziek en dans (om iets vertrouwd gezelligs in de graven te brengen en om het heimwee van de dode te verzachten).
In andere taferelen is de overledene afgebeeld in het gezelschap van een godheid die hem zal verdedigen bij het "laatste oordeel" in de onderwereld. Kortom de reliëfs hadden tot doel de eigenaar van het graf te dienen. De schilderingen hebben dezelfde functie en kenmerken als de reliëfs, doch hier wordt iets vrijer omgesprongen met de canon. In vergelijking met de reliëfs is het verhalende karakter groter.
Buiten de graven: Hier komen de holreliëfs voor = (verzonken reliëf, in het vlak worden de omtreklijnen in de diepte uitgehakt) omdat ze blootgesteld zijn aan regen en wind. Ze worden aangebracht op de tempelmuur of op de processiedoorgangen van de valleitempels naar de graftempels. In deze taferelen is de koning steeds actief aanwezig: hij doodt zijn vijanden, jaagt op wilde dieren, eert de goden, maait het koren of ploegt. Vanzelfsprekend hadden dergelijke reliëfs een grote propagandistische waarde. Naast deze koningstaferelen komen hier ook veel godentaferelen voor.
Volkse schilderkunst: op papyrus en potscherven. Vertonen een grote levendigheid en gevoel voor humor.
Algemene kenmerken Het ontbreken van perspectief: bij de Egyptenaren wordt het perspectief uitgedrukt door horizontale rijen onder elkaar te plaatsen. De onderste rij is de meest dichtbije, de bovenste de verste. Bovendien verkleinen de figuren niet naargelang ze verder van de toeschouwer verwijderd zijn. De kunstenaar deed dit bewust. In zijn ogen vervormt het perspectief de werkelijkheid en daar had hij een vreemde afkeer voor. Zo komt hij tot onnatuurlijke gehelen.
De mens wordt in een fysiek onmogelijke houding weergegeven: hoofd in profiel; oog frontaal, gerekt en ovaal (anders indruk van incompleet orgaan); schouders frontaal (symbool van kracht); de borst niet naar voor; de armen zijn onnatuurlijk aan het lichaam gezet en de voeten bevinden zich plat op de grond en voor elkaar geplaatst.
De onderlinge grootte wordt niet gedicteerd door het perspectief. Sociaal belangrijker figuren zijn groter afgebeeld dan minder belangrijke. Vb.: goden en farao altijd groter dan zijn onderdanen, priesters groter dan het gewone volk. Het is dus een kwestie van sociale hiërarchie. Een natuurgetrouwe weergave: de kunstenaar tekent niet wat hij ziet, maar wel wat er is! Vb. een koe zal altijd vier poten hebben ook al kan je er normaal gezien slechts twee zien.
De reliëfs en de schilderingen worden gekleurd. Het zijn gekleurde schaduwen: de schilder tekent een silhouet en kleurt het met slechts één tint (= monotonaliteit). De kleuren zijn zuiver conventioneel en symbolisch. Het kleurenpalet is vrij beperkt met overwicht van okertonen. Wit wordt vooral gebruikt voor de kleding. Vrouwen = okergeel; mannen = steenrood; negers = donkerbruin. Techniek: de verf werd aangebracht op een droge pleisterlaag. Het zijn dus geen echte fresco's.
Marcus Antonius (een generaal van Caesar ) komt om politieke redenen naar Alexandrië en wordt verliefd op Cleopatra. Cleopatra is dan 28 jaar, Antonius 42 jaar.
