Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
16-06-2007
Waar een blog kan toe leiden !!!!! NOG EEN KEER OP ZONDAG
HERHALING GEZIEN DE positieve reacties, DE VELE MAILS, BERICHTEN EN TELEFOONS ZOWEL AAN DE 3 VRIENDINNEN ALS AAN DE VRT ZELF
ZAL DEZE REPORTAGE NOG EENS UITGEZONDEN WORDEN OP ZONDAG 17 JUNI 07 TUSSEN 19.55 UUR EN 20.15 UUR
WIJZIGING DE TV UITZENDING GAAT VANDAAG 14.06.07 DOOR EN NIET OP ZATERDAG ER IS WEL EEN HERHALING OP 15.06.07 OM 13U35 TV 1 19.30 DUIZEND ZONNEN EN GARNALEN
Ze gebruikte deze foto op haar blog 'maris' om te verwijzen naar haar geboortedorp Lummen
Het programma 1000 zonnen (TV1) heeft die foto gevonden op haar blog en na mailen en telefoons werd er afgesproken om die foto na 49 jaar over te doen.
Na vele uren TV opnames aan de 1000 jarige eik te Lummen is het eindelijk zo ver !!
Vandaag kreeg Ida onderstaande mail van TV één
BESLUIT/ VANDAAG 14 JUNI VANAF 19U30 WORDT DEZE REPORTAGE UITGEZONDEN OP TV 1 / PROGRAMMA 1000 ZONNEN EN GARNALEN
MEN ZEGGE HET VOORT
Subject: RE: Duizend zonnen en garnalen Date: Mon, 11 Jun 2007 11:38:51 +0200
Hey Ida, Joséé en Maria!
Ik hoorde vandaag van Kobe Ilsen dat de opnames heel goed zijn geweest. Het wordt een fijne reportage die nu DONDERDAG zal uitgezonden worden. 1000 zonnen begint om 19u30.
Jullie zijn hartelijk bedankt voor de medewerking!
vrees voor verspreiding shi'itische islam in Egypte
Al Qaradawi vreest verspreiding shi'itische islam in Egypte
De shi'itische maddhab lijkt tegenwoordig te groeien in Egypte en dit baart de bekende geleerde Yusuf al Qaradawi, woonachtig in Qatar, de nodige zorgen. Hij vreest dat daar een burgeroorlog kan uitbreken.
In een korte film op YouTube zet Al Qaradawi, Egyptenaar van afkomst, zijn zorgen uiteen. Enige jaren geleden was hij in Iran, toen Khatami nog aan de macht was. Hij werd zeer voorkomend ontvangen, niettemin was zijn toon jegens de Iraniërs zeer kritisch. Hij meent dat de shia ten onrechte beweren dat 'De Qor'aan onvolledig is' en dat 'delen eruit verwijderd zouden zijn'. Hij ziet niets in de wijze waarop de shia de metgezellen van de profeet vzmh verwerpen, de umma heeft wel belangrijker zaken aan haar hoofd, en hoopt dat shia stoppen met propaganda voor hun maddhab in soennitische woongebieden en vice versa. Al Qaradawi ziet dit als een gevaarlijk recept voor burgeroorlog en sectarisch geweld, de grootste uitdaging waar de umma nu door bedreigd wordt. Zijn standpunt wordt wellicht ingegeven door een boek, geschreven als reactie op zijn eigen publicatie 'Lies told about our history', luisterend naar de stevige titel 'Al Qaradawi: agent van Allah of agent van de Umayyaden-dynastie'. Dat klinkt inderdaad fors provocerend, doch tot zijn ontsteltenis is het boek geschreven door een Egyptenaar woonachtig in het plaatsje Al Mansoura, in de Nijldelta . Onlangs sprak Al Qaradawi zich fors uit tegen de shia in Irak, zij zijn naar zijn mening degenen die de grote mensenrechtenschendingen plegen, zoals marteling, doodseskaders en ethnische zuiveringen.
Hij vindt dat de Koerden een bemiddelende rol moeten opnemen. Het klopt inderdaad dat Irakezen tegenwoordig op grote schaal huizen kopen in steden als Cairo en Alexandrië, waar zij een nieuw bestaan hopen op te bouwen. Al Ahram Weekly zegt dat Egypte vermoedelijk nog geen 5000 shi'iten kent, echter Al Ahram wijdt er een lang artikel aan: hoe ook in dit soennitische land de shia in aantal lijken te groeien.
Onlangs is de stichting van een shi'itische moskee in Zes Oktoberstad, een voorstad van Cairo, verboden op instigatie van de Al Azhar Universiteit: 'We zijn een soennitisch land en zitten niet te wachten op geweld tegen zo'n nieuwe, niet-geaccepteerde groepering'.
emancipatie / VN: gelijkheid van vrouwen in Arabische wereld is vaak façade
In de Arabische wereld isvooruitgang op het gebied van vrouwenemancipatie dikwijls symbolisch.
Voor veel Arabische leiders zijn politieke rechten voor vrouwen een soort democratische façade. Vrouwen vormden een gemakkelijk te manipuleren symbool voor landen om politieke kritiek op hun ondemocratische omstandigheden te vermijden.
Op het eerste gezicht is de laatste jaren vooruitgang geboekt op het terrein van politieke participatie van vrouwen. In de meeste Arabische landen hebben vrouwen stemrecht gekregen, meest recent in Oman, Katar en Koeweit. Het percentage vrouwen in Arabische parlementen blijft echter een van de laagste in de wereld. Gelijke politieke rechten zijn onvoldoende om de participatie van vrouwen te verbeteren.
Het rapport roemt vormen van positieve discriminatie in Marokko, Tunesië en Jordanië. Die landen hanteren quotasystemen om de aanwezigheid van vrouwen in hun parlementen te vergroten. Hoewel de meeste Arabische regeringen ten minste een vrouwelijke minister hebben, blijft hun portefeuille meestal beperkt tot vrouwenzaken of sociale zaken en is hun rol vooral symbolisch. Het rapport benadrukt dat echte beslissingen in de Arabische wereld op alle niveaus door mannen worden genomen.
De toegankelijkheid van nieuwe media als internet en satelliet-tv, gebaseerd op open dialoog, biedt vrouwen de mogelijkheid een belangrijker rol te spelen. Maar voor velen is vrouwenemancipatie iets dat hen door het Westen wordt opgelegd.
Belangrijkste obstakel voor een verbetering van de positie van vrouwen in de Arabische wereld blijft de invloed van islamitische bewegingen met een conservatieve kijk op de rol van vrouwen in de samenleving.
Maar verzet tegen vrouwenemancipatie komt niet alleen uit conservatief islamitische hoek. Ook seculiere autocratische leiders zien meer participatie van vrouwen als een van de maatschappelijke ontwikkelingen die hun machtspositie aantasten. Veel Arabische landen verbieden zelfs onafhankelijke vrouwenbewegingen om zich met de politiek te bemoeien.
Hiërogliefenschrift is de naam van een van de soorten schrift die door de Egyptenaren in de oudheid werden gebruikt. De naam is afgeleid van twee Griekse woorden: hiëros 'heilig' en glypho 'in steen gebeiteld'.
In de tijd dat de Grieken in Egypte kwamen, werden de hiërogliefen alleen nog maar in godsdienstige teksten toegepast. Oorspronkelijk waren het echter gewone schrijftekens, die voor alle mogelijke doeleinden werden gebruikt.
Al heel vroeg hebben de Egyptenaren voor het schrijven met de pen op papyrus de hiërogliefen vereenvoudigd, zodat een lopend schrift ontstond. Dit noemt men het hiëratisch schrift. Tenslotte werd dit schrift nog verder vereenvoudigd, zodat het ook door het gewone volk (demos) gebruikt kon worden. Zo ontstond het demotisch schrift.
De hiërogliefen zijn afgeleid van een beeldschrift en sommige tekens zijn ook altijd zuiver beeldschrift gebleven. De meeste tekens kregen echter een andere betekenis. Ook kwamen er tekens om een of meer medeklinkers aan te geven.
De Egyptenaren zijn heel dicht gekomen bij het ontwikkelen van een zuiver alfabetisch schrift, maar deze laatste stap hebben zij niet gezet.
JERUZALEM - Een Palestijnse vrouw die naar de Gazastrook wilde reizen, is aan de grens met Egypte betrapt met drie levende krokodillen. Ze had de jonge dieren onder haar kleren verborgen en met tape tegen haar borst en middel bevestigd. De bekken van de krokodillen waren dichtgebonden.
Grensbewakers in Rafah hielden de vrouw tegen omdat ze er vreemd en dik uitzag. De vrouw zei dat ze de dieren aan de dierentuin in Gaza wilde verkopen.
De man vertegenwoordigt de familie naar de buitenwereld
De man vertegenwoordigt de familie
In de islammaatschappij is de man de baas: hij zorgt immers voor de vrouw.
Vrouwenarbeid geldt daarom als een teken van armoede. Zij is echtgenote, moeder en geliefde en geniet geen vrije partnerkeuze en moet worden afgeschermd. Het huwelijk is een economisch contract.
Families komen de "mahr" overeen,d.i. het bruidsgeld dat een financiële zekerheid moet geven aan de vrouw wanneer de man komt te sterven.
Traditioneel mag de vrouw voor het huwelijk ook geen mannelijke vrienden hebben en zij moet alleszins maagd zijn. Dikwijls wordt na de huwelijksnacht het bedlaken getoond aan de genodigden. Kinderen gehoorzamen de vader of mannelijke familieleden en de man kan de vrouw te allen tijde verstoten (talaq = ik verstoot u). De vrouw verzorgt het huishouden.
Woning is van de vrouw
De woning is het vrouwelijk domein en wordt ook beschouwd als "harem", d.i.verboden voor vreemde mannen. Mannen mogen verschillende vrouwen huwen (meestal vier), maar slechts weinigen kunnen zich dat veroorloven. Een vrouw die wordt lastig gevallen heeft één toverwoord als beste verweermiddel: "Aib !". Dit betekent "schande" en deze luidkeelse roep dwingt de tegenstander om zich te bezinnen over de traditionele gedragsnormen.
Een vrouw die zich daarentegen met handen en voeten tegen het geweld van een man verweert, tast diens eer aan en zal het geweld verergeren omdat geen man zich in het openbaar door een vrouw kan laten slaan.
Zoenen in het openbaar, omhelzingen en hand in hand lopen, worden als een provocatie beschouwd. Mannen daarentegen lopen dikwijls hand in hand: dat is geen uiting van homoseksualiteit, maar van vriendschap.
In de 46ste paragraaf van zijn tweede boek vertelt de Griekse geschiedschrijver Herodotos: "In de gouw van Mendes is het in mijn tijd gebeurd, dat een bok in het openbaar gemeenschap had met een vrouw, en iedereen hoorde ervan"
Kurt Lange, die werkzaam was bij het Duits archeologisch instituut, meldt in zijn boek over Egypte: "Uit andere bronnen weten wij, dat vrouwen de zeer heilige Apis-stier, die door een straal uit de hemel verwekt schijnt te zijn, op bijzondere wijze in de tempelstal begroeten door het onderlijf te ontbloten en diep naar de andere kant te buigen..."
De decaan van de Faculteit Letteren nodigt u vriendelijk uit op de lezing
Dayr al-Barsha 2007 en Het Graf van Henu
door
Prof. Harco Willems
Dinsdag 19 juni 2007 om 20.00u in lokaal MSI 03.18
Mgr. Sencie InstituutErasmusplein 23000 Leuven (achter de Centrale Bibliotheek van de KULeuven)
De toegang tot deze lezing is gratis. Na afloop vindt een receptie plaats in de hal van het Erasmushuis. De opbrengst van deze receptie gaat integraal naar het Dayr al-Barsha project.
Gelieve uw aanwezigheid, alsook het aantal personen, te bevestigen vóór 16 juni door een email te sturen naar Marleen De Meyer
Moslims in de meerderheid, naast kopten en christenen
De islam is de officiële godsdienst en ongeveer 90 procent van de Egyptenaren zijn sunnietische moslims. De christelijke kopten worden door de overheid geschat op ongeveer drie tot vier miljoen. De kopten zelf ramen hun aanhang op zeven miljoen. Verder is er nog een kleine minderheid van Grieks-orthodoxen. Die zou ongeveer één procent van de bevolking vertegenwoordigen. Er zijn ook rooms-katholieke, Armeense en diverse protestantse kerken. In Egypte leeft er ook een kleine joodse gemeenschap. Al deze niet-moslims zijn onderworpen aan de wetten van het land, die een sterke islam-inslag vertonen. Zo mogen bv. rooms-katholieken geen sterke drank drinken in het openbaar - tenzij op restaurant - en mogen zij die ook niet kopen. Zij kunnen dat wel met een buitenlands paspoort of in het bijzijn van een niet - Egyptenaar. Tevens worden zij geacht de Ramadan te eerbiedigen en overdag bv. niet in het openbaar te eten of te roken. Het woord Kopt is afgeleid van het Arabische gubt. Tijdens de Arabische invasie werd hiermee verwezen naar "Egyptenaar". Toen de meeste inwoners zich echter tot de islam hadden bekeerd, werd met "gubt" alleen nog een christen bedoeld. De Romeinse onderdrukking, vooral onder keizer Diocletanius, vormde de rechtstreekse aanleiding tot het ontstaan van de Koptische monnikenbeweging. Velen vluchtten de woestijn in om in alle rust en vooral veiligheid hun geloof te belijden. St. Antonius wordt aangewezen als de geestelijke leider van deze monniken. Hij werd omstreeks 250 in Midden - Egypte geboren. Zijn ascetisch leven als kluizenaar was voor velen een voorbeeld. Hij was ook leermeester voor een losse gemeenschap van kluizenaars. Lees en zoektocht naar God leidden tot de vele afbeeldingen en schilderijen over "de verzoekingen van St. Antonius . De kluizenaars kwamen slechts samen voor de communie of voor het onderricht. Het idee om in een klooster te wonen, kwam van St. Pachomius (290 - 346). Hij stichtte het eerste in Tabenne, ten noorden van Thebe (Luxor). Er volgden er spoedig zestien andere, waaronder zeven voor vrouwen.
De Ba was de ziel, de Ka de onzichtbare tweeling van de mens
Geloof in het hiernamaals
De Egyptenaren geloven in het leven na de dood. Zij geloofden dat na hun dood een nieuw leven begon. In hun graftombe zouden ze leven, zoals ze op aarde hadden geleefd. Ze zouden naar een andere wereld reizen om er te leven met de goden en de godinnen van de doden.
Zij geloofden dat iedereen een Ba en een Ka had. De Ba was de ziel, de Ka de onzichtbare tweeling van de mens. Wanneer iemand stierf geloofden ze dat de Ba en de Ka het lichaam verlieten en bleven leven in de graftombe. De Ba bleef in verbinding met de nog levende familie en vrienden van de dode. De Ka reisde heen en weer tussen het lichaam en de andere wereld. De Ba en de Ka moesten het lichaam kunnen herkennen, anders konden ze het niet terugvinden en dan kon de dode ook niet eeuwig blijven leven. Daarom moest het lichaam bewaard blijven en moest er een mummie van gemaakt worden.
Een mummie maken nam veel tijd in beslag. Het was een ingewikkeld en kostbaar werk. De manier waarop mensen werden gemummificeerd en begraven hing af van wat ze ervoor konden betalen.
Arme mensen kregen een eenvoudige, edelen en hovelingen een uitvoerige en plechtige begrafenis. De farao, waarvan men geloofde dat hij na zijn dood een god werd, werd het best gemummificeerd en met veel pracht en praal begraven.
De Egyptische samenleving is gekenmerkt door traditionalisme
Kunst in Egypte
Traditionalisme
De Egyptische samenleving is gekenmerkt door traditionalisme, dwz. er is uiterlijk weinig verandering waar te nemen. Men houdt vast aan oude beproefde waarden, gewoonten, systemen, procédés
Ook in de kunst is dit het geval, zoals de farao in 3000 v.C. wordt uitgebeeld, zo wordt hij ook nog in 30 v.C. uitgebeeld.
Kenmerken van de Egyptische bouwkunst
Het gebruik van natuursteen Monumentaliteit: ze zijn bedoeld om te blijven. Ze zijn groots. De eeuwigheidswaarde is belangrijk. Massaliteit: ze zijn groot. Men kiest voor immense afmetingen, zowel wat het gehele gebouw betreft als in zijn afzonderlijke bouwelementen. Horizontaliteit: de vlakke lijnen overheersen.
Harmonie met de natuurlijke omgeving Architraafbouw: De Egyptenaren kennen de gewelfbouw niet, waardoor de druk van zoldering en dak zijwaarts wordt afgeleid. Derhalve pasten ze moeizaam de architraafbouw toe, dwz. het plaatsen van zware horizontale dwarsbalken (= architraven) op stevige verticale steunpunten (= zuilen).
Op de architraven worden dan vlakke zolderingen gelegd. Om de neerwaartse druk van de zware bedekking op te vangen moet men de zuilen betrekkelijk dicht bij elkaar plaatsen. Hierdoor wordt de ruimte indruk sterk verminderd, de zuilen schijnen de ruimte te verkleinen en samen te dringen. De Egyptische architecten realiseerden dus niet het ver doorgedreven en gewaagd evenwicht tussen last en steun (gotische kathedralen) en slagen er dus niet in echt ruimte te scheppen.
Beeldende kunst van Egypte
Net zoals de bouwkunst zijn de beeldende kunsten utilitair ingesteld. Ze moeten godsdienstige voorstellingen in een begrijpelijke vorm uitdrukken. Aangezien de dood een eeuwige verlenging van elke dag is, moet de kunstenaar het leven als iets onveranderlijks afbeelden.
De Rondsculptuur
Het overgrote deel van de beelden zijn koningsbeelden. De farao is geïdealiseerd weergegeven, dwz. hij wordt uitsluitend jong en krachtig voorgesteld. Door zijn naam op het beeld te plaatsen wilde men hem het eeuwig leven schenken. De rechtopstaande beelden zijn in rusttoestand, de benen samen of de linkervoet lichtjes vooruit.
De zittende beelden hebben de benen naast en bij elkaar. De armen zijn tegen het lichaam gedrukt, de handen op de knieën, ofwel de armen gekruist voor het lichaam met in de handen de koninklijke waardigheidstekenen.
De farao zat vaak op een troon, versierd met afbeeldingen van de belangrijkste planten uit de twee gebieden die hij regeerde: de lotusbloem (Opper-Egypte) en de papyrusplant (Neder-Egypte). In zijn linkerhand hield hij een herdersstaf (=veeteelt) en in zijn rechterhand een lijmzweep (=landbouw) waarmee de lijm uit rietstengels werd geslagen.
Zijn kroon bestond uit een bolle witte muts (Opper-Egypte) en een puntige rode muts (Neder-Egypte). Hij droeg een kunstbaard (=waardigheid). De beelden zijn onderworpen aan de wet der frontaliteit en zijn dus bedoeld om vooraan bekeken te worden. De beelden zijn uitgevoerd in natuursteen, metaal of hout. Daarnaast zijn er een aantal "private" beelden. Bij deze beelden geldt minder de wet der traditie (gehurkte schrijver). Het gewone volk wordt veel realistischer weergegeven.
De reliëfs en de schilderingen
Er dient een onderscheid gemaakt te worden tussen hetgeen zich in de graven en hetgeen zich buiten de graven bevindt.
In de graven: Hier komen naast de vele schilderingen gewoonlijk vlakreliëfs voor (ook bas-reliëf = waarbij de figuren voor minder dan de helft buiten het vlak uitsteken). De afgebeelde scènes hebben meestal betrekking op het dagelijks leven en vertonen vaak landbouwactiviteiten (om de dode blijvend van voedsel te voorzien), ambachtslieden aan het werk, banketscènes begeleid met muziek en dans (om iets vertrouwd gezelligs in de graven te brengen en om het heimwee van de dode te verzachten).
In andere taferelen is de overledene afgebeeld in het gezelschap van een godheid die hem zal verdedigen bij het "laatste oordeel" in de onderwereld. Kortom de reliëfs hadden tot doel de eigenaar van het graf te dienen. De schilderingen hebben dezelfde functie en kenmerken als de reliëfs, doch hier wordt iets vrijer omgesprongen met de canon. In vergelijking met de reliëfs is het verhalende karakter groter.
Buiten de graven: Hier komen de holreliëfs voor = (verzonken reliëf, in het vlak worden de omtreklijnen in de diepte uitgehakt) omdat ze blootgesteld zijn aan regen en wind. Ze worden aangebracht op de tempelmuur of op de processiedoorgangen van de valleitempels naar de graftempels. In deze taferelen is de koning steeds actief aanwezig: hij doodt zijn vijanden, jaagt op wilde dieren, eert de goden, maait het koren of ploegt. Vanzelfsprekend hadden dergelijke reliëfs een grote propagandistische waarde. Naast deze koningstaferelen komen hier ook veel godentaferelen voor.
Volkse schilderkunst: op papyrus en potscherven. Vertonen een grote levendigheid en gevoel voor humor.
Algemene kenmerken Het ontbreken van perspectief: bij de Egyptenaren wordt het perspectief uitgedrukt door horizontale rijen onder elkaar te plaatsen. De onderste rij is de meest dichtbije, de bovenste de verste. Bovendien verkleinen de figuren niet naargelang ze verder van de toeschouwer verwijderd zijn. De kunstenaar deed dit bewust. In zijn ogen vervormt het perspectief de werkelijkheid en daar had hij een vreemde afkeer voor. Zo komt hij tot onnatuurlijke gehelen.
De mens wordt in een fysiek onmogelijke houding weergegeven: hoofd in profiel; oog frontaal, gerekt en ovaal (anders indruk van incompleet orgaan); schouders frontaal (symbool van kracht); de borst niet naar voor; de armen zijn onnatuurlijk aan het lichaam gezet en de voeten bevinden zich plat op de grond en voor elkaar geplaatst.
De onderlinge grootte wordt niet gedicteerd door het perspectief. Sociaal belangrijker figuren zijn groter afgebeeld dan minder belangrijke. Vb.: goden en farao altijd groter dan zijn onderdanen, priesters groter dan het gewone volk. Het is dus een kwestie van sociale hiërarchie. Een natuurgetrouwe weergave: de kunstenaar tekent niet wat hij ziet, maar wel wat er is! Vb. een koe zal altijd vier poten hebben ook al kan je er normaal gezien slechts twee zien.
De reliëfs en de schilderingen worden gekleurd. Het zijn gekleurde schaduwen: de schilder tekent een silhouet en kleurt het met slechts één tint (= monotonaliteit). De kleuren zijn zuiver conventioneel en symbolisch. Het kleurenpalet is vrij beperkt met overwicht van okertonen. Wit wordt vooral gebruikt voor de kleding. Vrouwen = okergeel; mannen = steenrood; negers = donkerbruin. Techniek: de verf werd aangebracht op een droge pleisterlaag. Het zijn dus geen echte fresco's.
We weten niet precies hoe de piramiden gebouwd zijn.
Hieronder volgt een logische en door de meeste geleerden aanvaarde uitleg.
De aanloopperiode voor de bouw moet een behoorlijke tijd geduurd hebben. Eerst moest de koning een geschikte plaats vinden. Die moest aan enkele belangrijke voorwaarden voldoen:
Alleen de westelijke oever van de Nijl kwam in aanmerking de ligplaats mocht niet te ver van de Nijl verwijderd zijn (transportproblemen) men moest rekening houden met de stand van het grondwater (i.v.m. de ondergrondse kamers) het moest in de omgeving van de hoofdplaats van het rijk zijn, dicht bij het koninklijk paleis en er moest een goede steen bodem voorhanden zijn. Als de plaats was gekozen werd het terrein geëffend door het wegnemen van puin, zand en stenen, zodat de rotsbodem vrij kwam. De zorg die nodig was om van het grondvlak een perfect vierkant te maken, benevens de ligging, die met de vier zijden op de punten van het kompas gericht moest zijn, was het werk van ervaren landmeters, die hun kennis hadden opgedaan bij de jaarlijkse verdeling van de akkers (tengevolge van de Nijl overstromingen).
Een piramide was het werk van duizenden geschoolde arbeiders, ingenieurs en astronomen en dus niet van slaven! Steenhouwers, metselaars, sjouwers werkten het hele jaar door. Ze werden tijdens de jaarlijkse Nijl overstromingen bijgestaan door nog eens duizenden werkloze boeren. De arbeiders verrichtten een soort dienstplicht voor de farao die hen met voedsel betaalde.
Het onderbrengen en voeden van die duizenden mensen was een probleem op zich. Water en voedsel werden aangevoerd vanuit de Nijlvallei. Gereedschap en werkkledij kwamen uit de koninklijke voorraadkamers. De arbeiders waren ondergebracht in primitieve barakken. Ze waren verdeeld in groepen van tien man met een opzichter, die één vertrek deelden. Voor het corvee waren er speciale mensen. Een uitgebreide administratie verzorgde dit geheel.
De hulpmiddelen waren simpel. Voor het uithakken van de steenblokken had men koperen beitels en grote hamers van harde natuursteen. Hiermee hakte men perfecte stenen tot op de millimeter nauwkeurig. Om de stenen op hun plaats te krijgen beschikte men over houten sleden en houten koevoeten .
Eerst werd de grafkamer aangelegd. Enkele meter diep in de rotsbodem werden verschillende kamers uitgehakt die verbonden waren door een tunnel. Deze kamers werden afgesloten met stenen valdeuren en bekleed met graniet. Hun dak kwam tot in het binnenste van de piramide. Dan begon men met de bouw van de eigenlijke piramide.
Er bestaan verschillende theorieën over de manier waarop de stenen op welkaar werden geplaatst.
De theorie van Dunham: vier uit modder en puin gemaakte opgangen beginnen op de vier hoeken van het monument. Drie zijn er voor de aanvoer van stenen en één voor de afvoer van mensen en sleden. Bij een dergelijke werkwijze zou men hebben kunnen volstaan met slechts 2500 arbeiders voor de bouw. Maar nooit is er een spoor gevonden van een dergelijke soort opgangen bij een onafgewerkte piramide.
De theorie van de opgaande wegen: dit lijkt de meest waarschijnlijke manier waarop er gebouwd werd. In Sakkara heeft men bij een onafgewerkte piramide deze wegen gevonden. De opgaande wegen waren zo immens dat ze vaak evenveel werk eisten als voor de hele piramide. Wanneer de piramide afgewerkt was werden deze wegen afgebroken.
De eerste lagen van de buitenkant van de piramide waren in graniet (een zeer hard gesteente) ter bescherming tegen de schurende werking van wind en zand. Het binnenste werd opgevuld met kernblokken en afgedekt met mantelblokken. De bovenzijde van elke laag werd steeds vlak gemaakt. Bovenop de mantelstenen kwam dan de gepolijste bekledingsteen uit kalksteen. De bouw van een piramide werd altijd bekroond met het aanbrengen van de reusachtige topsteen die precies op de top past.
Dat de bouw van een piramide als die van Cheops vroeg om een perfect arbeidssysteem spreekt vanzelf als we zien wat er allemaal bij kwam kijken. De steen voor de kern werd ter plaatse gehouwen, de buitenblokken zijn van fijnere kalksteen en komen uit de Toerasteengroeven aan de overkant van de Nijl. De grafkamers en de grote gang zijn verstevigd met reusachtige granietblokken uit Aswan in Zuid-Egypte. Het bouwen was een gevaarlijk werk en regelmatig gebeurden er dodelijke ongevallen. Maar de arbeiders morden niet omdat de farao in hun ogen een god was en zij het niet als slavenarbeid aanvoelden voor hem te mogen werken. houten leirollen. Verder over glijmiddelen als melk of water waarmee de door mensenhanden getrokken sleden vrij gemakkelijk werden verplaatst. Sommige stenen werden per schip
Enige aandachtspunten inzake trouwen in Egypte (rechtsgevolgen)
Het verdient aanbeveling alvorens te trouwen deskundig rechtsadvies in te winnen. Namen en adressen van Egyptische advocaten kunt u vinden op www.mohaami.com
Aangezien de huwelijksvoltrekking geheel in het arabisch geschiedt, is het aan te bevelen een tolk mee te nemen.
Als getuigen bij het huwelijk kunnen optreden twee mannen OF twee vrouwen en één man, allen van Egyptische nationaliteit.
Volgens de Egyptische wet kan een moslim man met een vrouw trouwen die OF moslim, OF joods, OF christen is. Een moslim vrouw daarentegen mag alleen met een man trouwen die moslim is.
Bij de huwelijkssluiting wordt de financiële gift van de bruidegom aan de bruid vastgelegd, evenals het bedrag dat hij haar zal betalen in geval in scheiding of overlijden.
Een moslim man mag volgens de Egyptische wet met meerdere vrouwen tegelijk gehuwd zijn.
Een huwelijk gesloten voor de burgerlijke stand in Egypte is een wettig huwelijk volgens de Nederlandse wet.
Een Orfi-huwelijk is GEEN erkende huwelijksvorm in Nederland.
Een kerkelijk huwelijk of een huwelijk gesloten in een moskee is GEEN erkende huwelijksvorm in Nederland. Beide huwelijken dienen wettelijk geregistreerd te worden.
Een Egyptische man kan zijn vrouw en kinderen beletten Egypte uit te reizen door een reisverbod te laten uitvaardigen.
Een moslim man kan volgens de Egyptische wet zeer eenvoudig en met onmiddellijke ingang van zijn vrouw scheiden. Daarentegen dient de vrouw, die gehuwd is met een Egyptische man, zich in Egypte altijd tot de rechtbank wenden. Sedert 2000 is er een nieuwe wet op het familierecht gekomen die vrouwen het recht geeft zonder toestemming van de echtgenoot een scheiding aan te vragen. Deze vorm van scheiding wordt khul genoemd. In ruil voor een khul-scheiding moet de vrouw wel de bruidsprijs terugbetalen en afstand doen van haar recht op alimentatie.
Kinderen geboren uit een Nederlands Egyptisch echtpaar (zelfs al heeft de Egyptische partij de Nederlandse nationaliteit), worden in Egypte als zijnde Egyptenaren beschouwd.
De praktijk wijst uit dat voogdijzaken in Egypte vaak langdurige slepende zaken zijn. Zeker wanneer de moeder buitenlandse en geen moslim is.
Een niet-moslim kan volgens de Egyptische wet niet van zijn/haar moslim partner erven. E.e.a. kan gedeeltelijk worden veiliggesteld door het opmaken van een testament.
Er kan GEEN ongehuwdverklaring afgegeven worden als de hierboven genoemde documenten niet compleet en in orde zijn.
De zogenaamde flitsscheiding wordt NIET door de Egyptische autoriteiten geaccepteerd.
Een huwelijk tussen partners van dezelfde sexe is NIET mogelijk in Egypte.
Aan het opstellen van een ongehuwdverklaring zijn kosten verbonden. De procedure neemt minimaal één werkdag in beslag.
Het eerste dat opvalt in Egypte, zeker als je naar Luxor gaat of een Nijlcruise maakt, zijn de vele politieagenten en militairen (met een kalasjnikov of ander machinegeweer).
Cruiseschepen worden bewaakt, alle monumenten worden bewaakt, de hotels worden bewaakt, jij wordt bewaakt. Bij de entree van monumenten en musea moet je tas open of zelfs door de scanner. Je ziet gemeentepolitie, verkeerspolitie, toeristenpolitie en de centrale veiligheidspolitie (en in oktober j.l. zagen we in Gezira, Luxor-westoever, zelfs oproerpolitie). In de badplaatsen aan de Rode Zee is dit veel en veel minder.
De Egyptische overheid is er alles aan gelegen dat de westerse toerist zich veilig voelt. Van Luxor naar Aswan mogen auto's en bussen alleen in convooi rijden, hetzelfde voor de rit van Luxor naar Hurghada of van Aswan naar Abu Simbel. Het convooi vertrekt op vaste tijden.
Wie opvallen in bezienswaardigheden zoals tempels, zijn keurig geklede heren in een pak. Immers, de meeste Egyptische mannen dragen een galabaya. Het gaat hier om agenten van de veiligheidspolitie.
Het oude Egypte Het is onbegonnen werk om een lijstje te maken met boeken over het oude Egypte. Wat kies je dan, er is zo veel. Daarom een kleine selectie:
Kent R. Weeks e.a.: De schatten van Luxor en de Vallei der Koningen Zeer gedetailleerde beschrijvingen en veel foto's van de tempels, graven en musea in en rond Luxor. Met dit boek in de hand "zie" je meer. Ook aandacht voor de tempels in de omgeving. Kosmos, 2005. 563 blz.
Matthias Seidel e.a.: Egypte, kunst & architectuur Beschrijvingen, afgewisseld met korte artikelen, van de vele Egyptische kunstschatten, ook islamitische. Handzaam formaat, wel dik, veel foto's. Könemann, 2005; 608 blz.
Kent R. Weeks: Het Dal der Koningen, de graven en graftempels van West-Thebe Schitterend, groot formaat boek met sublieme foto's, sommige zelfs uitklapbaar, en een heldere tekst. Zuid Boekprodukties, 2004; 434 blz.
Joann Fletcher: Het oude Egypte; leven, mythen en kunst Niet al te ingewikkelde, leesbare introductie in woord en beeld tot de Egyptische cultuur. Librero, 2004; 144 blz.
John Ray: De weg naar Osiris; leven in het oude Egypte Ray probeert de levens van twaalf personen te reconstrueren binnen de context van hun tijd, tussen ongeveer 2600 en 150 v.Chr. Enkele grote figuren horen daarbij, zoals Imhotep en Hatsjepsoet maar ook een tempeldanseres en een boer. Het Spectrum, 2003; 189 blz.
Alberto Siliotti: Egypte; tempels, mensen en goden Groot formaat boek met schitterende kleurenfoto's. Zuid Boekproducties, 1994; 290 blz.
Lorna Oakes e.a.: Heilige plaatsen in het oude Egypte; geïllustreerde gids voor de tempels en graven van de farao;s. Ingegaan wordt op de religie, de dodencultus en het dagelijks leven van de oude Egyptenaren. Veltman Uitgevers, 2003; 256 blz.
Richard H. Wilkinson: Tempels van het oude Egypte: ontwikkeling, bouw, functie, riten en symboliek De eerste helft van het boek gaat in op de tempelbouw en de religieuze handelingen terwijl de tweede helft meer een reisgids is waarin van noord naar zuid alle bekende tempels beschreven worden. Bosch & Keuning, 2001; 256 blz.
Siliotti, Alberto: De piramiden van Egypte Overzicht van de geschiedenis van en het onderzoek naar de Egyptische piramiden en mastaba's, graven van rijke burgers. Veltman, 2003; 167 blz.
Bridget MacDermott: Egyptische hiërogliefen; het ontcijferen van de mysterieuze taal van de farao's Rijk geïllustreerd. Leuk als kennismaking. Librero, 2004; 171 blz. enzovoort enzovoort enzovoort...
Rode Zee
Tyrid Engstler e.a.: Rode Zee, Zuid-Egypte; duikgids Met een 70-tal duikplaatsen over ca. 1/10 van de kustlijn van de Rode Zee is dit de meest gedetailleerde gids voor het gebied rond Marsa Alam en Berenice. Uitgave in samenwerking met het tijdschrift Duiken. Vipmedia, 1998; 151 blz.
Jean-Bernard Carillet e.a.: Diving & Snorkling Red Sea Lonely Planet gids met 18 kaarten; 2e dr, 2001; 208 blz.
Andrea Ghisotti e.a.: Duikgids voor de Rode Zee En selectie van 42 duikplaatsen rond diverse locaties in de Rode Zee. Zuid Boekprodukties, 1996; 167 blz.
Persoonlijke verhalen
Joris Luyendijk: Een goede man slaat soms zijn vrouw Luyendijk, journalist, woonde als student Arabisch een jaar in Cairo en verhaalt van zijn belevenissen daar. Prima boek. Podium, 1998 (oorspr.); 235 blz.
Harm Botje: In de ban van de Nijl Vlot en met veel humor verhaalt Botje over zijn ervaringen in Cairo. Prometheus, 1993; 241 blz.
Arita Baaijens: Een regen van vuur De Nederlandse houdt van kamelen en van de woestijn. Ze heeft diverse boeken op haar naam staan over haar lange tochten door de woestijn in Egypte en Soedan, alleen met haar kamelen. In "Oase Farafra" gaat het over het veranderende leven in dit woestijndorp nadat er op grote diepte water was gevonden.
Hannie Halma: Sporen in woestijnzand; een fascinerende zoektocht naar het oude Egypte Ervaringen van een Nederlandse vrouw tijdens een rondreis door het Egypte van de Bedoeïnen. Kosmos, 2003; 207 blz.
Jacky Trevane: Fatwa, leven in de schaduw van de angst. De Engelse Jacky is getrouwd met een Egyptenaar. Na 6 vreselijke jaren lukt het haar om met haar twee dochtertjes via Israel te ontsnappen naar Engeland. House of Books, 2004. 256 blz.
Heike Wagner: Gevangen in het land van mijn geliefde: een westerse vrouw verstrikt in een uitzichtsloos huwelijk in Egypte Zelfde thema als het voorgaande boek. Tirion, 2002; 320 blz.
Colette Rossant: Abrikozen langs de Nijl; culinaire herinneringen aan Egypte. Jeugdherinneringen van de nu in New York wonende schrijfster die tussen 1937 en 1950 afwisselend in Parijs en in Cairo opgroeide. Met recepten. Sirene, 2003; 189 blz.
Behalve deze titels zijn er nog vele romans, detectives en thrillers die in Egypte spelen.
Diversen
Joris Luyendijk: Het zijn net mensen; beelden uit het Midden-Oosten De journalist Luyendijk was 5 jaar correspondent voor het Midden-Oosten. In dit boek laat hij zien hoe de media ons een gefilterd, vervormd en gemanipuleerd beeld van dit gebied geven. Leest als een trein. Podium, 2006; 220 blz.
Eva Ludemann: Let op je schoenzool; etiquette van het Midden-Oosten. Heel informatief en leuk geschreven boekje over de omgangsvormen in Islamitische landen. Podium, 2004; 125 blz.
Michelle Berriedale Johnson: Aan tafel met de farao's Smakelijke recepten uit het Oude Egypte om zelf te bereiden. Tirion, 2000; 64 blz.
Claudia Roden: De keuken van het Midden-Oosten. Behalve historie, gebruiken rond de maaltijd en typische ingrediënten natuurlijk veel recepten. Bzztôh, 1995; 495 blz.
Katrien Meuleman: Egypte (Trotter) Veel praktische informatie (reizen, eten, logeren en bezichtingen), geen foto's, wel handige plattegronden, leuk geschreven; geactualiseerde, herziene druk. Lannoo, 2006; 364 blz.
Lucie Milledrogues: Egypte (Geogids) Het groene boekje voor Egypte; uitgebreide gids met gedetailleerde plaatsbeschrijvingen, veel praktische informatie,plattegronden en kaartjes; weinig foto's, dun papier, plezierig om te lezen. ANWB, 2004; 576 blz.
Capitool Reisgidsen: Egypte Uitgebreide plaatsbeschrijvingen, foto's, overzichtstekeningen; nadruk op monumenten uit het Oude Egypte. Prettig geschreven, aantrekkelijke lay-out. Unieboek/Van Reemst, 2005; 354 blz.
Andrew Humphreys: National Geoghraphic Reisgids Egypte Te zwaar om mee te nemen (vind ik), bij uitstek geschikt voor de voorpret en het nagenieten. Ruim 300 prachtige foto´s, uitgebreide beschrijvingen, plattegronden. Kosmos Reisgidsen, 2003; 400 blz.
Karel Innemée, Dik van der Meulen: Egypte De bekende Dominicus-reeks; prettig leesbare, uitgebreide reisgids. Gottmer/Becht, 2004; 299 blz.
F.G.Rozendaal, Jeanet Liebeek: Egypte (Insight Guide) Informatief en mooi geïlustreerd boek over alle aspecten van Egypte. Cambium, 2002; 370 blz.
Robert Radnick e.a.: Egypte (Marco Polo) Handig gidsje, vergelijkbaar met de ANWB-Extra. Van Reemst, 2004; 95 blz.
Egypte algemeen
Marcello Bertinetti: Luchtfoto;s Egypte Prachtig fotoboek, beslaat heel Egypte. (Een aantal foto's herkennen we want we zaten samen met Marcello in de mand van een luchtballon). Veltman Uitgevers, 2006; 640 blz.
Robert Solé: Mijn Egypte Alfabetische beschrijving van een groot aantal facetten van het oude en huidige Egypte. De auteur is Egyptenaar maar heeft lang in Frankrijk gewoond. Leuk lezenswaardig boek. Atlas, 2004; 392 blz.
Harm Botje: Egypte Beknopt overzicht van aspecten van het leven in het moderne Egypte. De schrijver heeft jarenlang in Egypte gewoond, als correspondent van de NRC. Koninklijk Instituut voor de Tropen/Novib, 1999; 86 blz.
Te gast in Egypte Uitgave van de IVR, Informatie Verre Reizen, 2004; 48 blz. Verhalen over (en belevenissen in) Egypte met in het middenkatern actuele, praktische informatie.
Max Rodenbeck: Cairo; biografie van een stad Rodenbeck beschrijft de geschiedenis van Cairo. Boeiend. Atlas, 2000; 431 blz.
Boek over vrouwen en hun Arabisch-islamitische huwelijk
Schoonfamilie Als een vrouw het huwelijkscontract ondertekent, terwijl ze het niet volledig begrijpt, bezegelt ze het lot voor haar zelf en haar eventuele kinderen. "Het klinkt pessimistisch en overdreven," vertelt Hanneke, "maar dat is het niet. Want ook als het een gelukkig huwelijk is, heeft het contract gevolgen. Bijvoorbeeld als de echtgenoot komt te overlijden. Veel Westerse vrouwen zeggen geen boodschap te hebben aan hun schoonfamilie." Maar dat blijkt in de praktijk toch heel anders. Als een vrouw bijvoorbeeld weduwe wordt, dan wordt haar zwager automatisch voogd over haar kinderen. Dus ze krijgt sowieso met de schoonfamilie te maken. In Egypte is dat bij de wet zo geregeld. Ook als een vrouw getrouwd is met een westers georiënteerde man, als ze weduwe wordt krijgt ze onherroepelijk met haar schoonfamilie te maken. Die heeft het recht aan haar kant en kan er wel hele andere ideeën op nahouden.
Huwelijksproblemen Als een westerse vrouw verliefd is op een Egyptenaar, heeft ze nog alle vrijheid. Maar op het moment dat ze met hem trouwt en kinderen krijgt, levert ze een deel van die vrijheden in. Dat is in Nederland ook zo, maar een Egyptische man gaat verder in het opleggen van zijn regels. Zo staat er in het boek een verhaal over een vrouw die van haar Egyptische vriend een prachtig paard cadeau kreeg. Ze reden vaak samen. Maar toen ze eenmaal getrouwd was, verbood hij haar nog langer te rijden. Het mooie paard bleef op stal staan. "Als je in Nederland binnen je huwelijk tegen problemen aanloopt, praat je daar samen over. In de Egyptische cultuur is dat heel anders. Daar praat je niet over dingen. Het is zoals het is en dat heb je maar te accepteren."
Gemeenschap vangoederen In Egypte is het niet mogelijk om in gemeenschap van goederen te trouwen. De man en de vrouw hebben ieder hun eigen bezittingen. Als een vrouw haar man geld leent en ze zet dat niet zwart op wit, is ze het kwijt. "Zo lang het goed gaat binnen het huwelijk, heb je geen problemen. Maar iedere relatie kent goede en slechte tijden. Dan kan je echtgenoot weigeren om je geld te geven voor een ticket naar Nederland voor bijvoorbeeld een familiebezoek. Dan zit je. Je moet voorkomen dat je in de problemen komt", waarschuwt Hanneke. Zorg daarom voor een eigen bankrekening of laat in het huwelijkscontract opnemen dat je het recht hebt om één keer per jaar voor een bepaalde tijd naar Nederland te gaan.
Echtscheiding "Als een man in een moslimland zijn huwelijk wil beëindigen, kan hij zonder problemen een echtscheiding aanvragen bij de rechter. Een vrouw kan ook een scheiding aanvragen, maar de procedure duurt veel langer. Bovendien is het onzeker of ze de scheiding krijgt toegewezen. Dat had ze bijvoorbeeld kunnen regelen in het huwelijkscontract; het recht om van je man te scheiden."
Contactmet dekinderen Veel gescheiden vrouwen heeft Hanneke Rozema overigens niet kunnen spreken toen ze haar boek schreef. Zij leven vaak in een soort status-quo met hun ex-man en schoonfamilie. Op die manier kunnen de vrouwen hun kinderen blijven zien, vertelt de schrijfster: "Je vertelt niet teveel wat er gaande is en je valt niet teveel op, zodat je contact mag houden met je kinderen. Je zwijgt er verder over en leeft je leven."
Goed opgeleide vrouwen Het heeft Hanneke Rozema verbaasd dat de vrouwen, vaak goed opgeleid en zeer zelfstandig, zo snel instemmen met een huwelijk. "Maar misschien heeft dat iets met afstand te maken. Je wilt natuurlijk bij elkaar zijn en dat kan in een land als Egypte alleen maar als je getrouwd bent. En als je denkt de ware gevonden te hebben, wat maakt het dan uit? Dan ga je trouwen!" Op de vraag waarom ze de relatie begonnen zijn, antwoorden de meeste vrouwen dat hij zo charmant is en van die dagelijkse attenties geeft die Nederlandse mannen je niet geven. "Het verbaast me dat de moderne vrouw daar toch nog voor valt. Gelukkig gaat zo´n relatie ook heel vaak goed. Maar een Nederlandse vrouw moet wel beseffen waar ze aan begint en ze moet zich juridisch goed laten voorlichten." Of zoals één van de vrouwen het in het boek omschrijft: 'Wéten waar je aan begint, met de nadruk op weten"' Dan staat niets een 'happy end' in de weg.
