Tot 1854 was de penis het ultieme vruchtbaarheidssymbool.
Toen pas werd wetenschappelijk bewezen dat voor de creatie van menselijk leven ook vrouwelijke eicellen nodig zijn.
Toen pas werd de almacht van het mannelijke geslachtsorgaan voor het eerst in vraag gesteld.
Vandaag is de fallus, volgens van Dale ‘een voorstelling van de penis in een toestand van erectie’, nog enkel het symbool van macht en macho’s, denk aan wapens, auto’s, raketten en wolkenkrabbers, maar ooit werd hij vereerd als een god, in de meest letterlijke zin van het woord zelfs.

Volgens de oude Egyptenaren is de schepping het resultaat van dagelijkse masturbatiesessies door de god Amun. Die zijn eigen zaad inslikt (auto-fellatio, weer uitspuwt, en zo de hele aarde bevrucht. Tot een echte falluscultus kwam het in Egypte pas na de dood van de legendarische koning Osiris. Zijn vrouw Isis was er na lang zoeken in geslaagd om alle lichaamsdelen van Osiris van het slagveld te recupereren, maar de penis van de koning was onvindbaar. Afgehakt en meegenomen door de vijand, Typhon. Ter nagedachtenis van het koninklijke orgaan gelastte Isis dat de fallus voortaan op alle mogelijke wijzen vereerd en gecultiveerd moest worden.

In de Gouden Eeuw van Athene, toen democratie, filosofie en theater hoogtij vierden, bereikte de verering van de fallus een hoogtepunt. Overal sierden hermes de huizen, afbeeldingen van de gelijknamige god in opgewonden toestand. Even aanraken zou geluk brengen en onheil afwenden.
In 415 voor Christus werden alle stenen penissen van Athene in één nacht afgehakt, naar verluidt door de vrouwen van de stad. De volgende dag verloor het leger een beslissende veldslag tegen Sparta.
In het Romeinse rijk werden penissen gedragen als geluksamulet (‘fascinum’, vandaar het woord fascineren), en uiteraard beschikte de god van de vruchtbaarheid over een vorstelijk klokkenspel, zoals mag blijken uit een prachtig fresco in Pompeï.

Dichter bij ons, zowel in ruimte als in tijd, zouden de heksen, aldus de kerk, gemeenschap hebben gehad met de duivel, zonder twijfel een wezen met een enorme penis, gesymboliseerd door de bezem, die de dames niet voor niets tussen de benen namen, waarna ze hysterisch lachend van grond gingen.
 Het zaad van de duivel zou trouwens koud geweest zijn, als we de toenmalige priesters mogen geloven.
Vandaag wordt een fallus nog maar hoogst zelden heilig verklaard. Alleen de Shinto-priesters in Japan houden nog religieuze optochten met reuzenpenissen, die tot 2 meter lang zijn. En op verschillende plaatsen in het zuidelijk halfrond worden nog peniskokers gedragen, in alle mogelijke vormen en kleuren, als symbool van status en vruchtbaarheid.
Het zijn de laatste restanten van een fallische cultuur die al tientallen eeuwen over z’n hoogtepunt heen is.

03-07-2007 om 00:00 geschreven door andre&ida

Dan Brown licht in De Da Vinci Code maar een klein tipje van de sluier op die door de eeuwen heen over onze geschiedenis is gedrapeerd. De menselijke historie zit vol verborgen en verboden verhalen, soms radicaal verschillend van de officiële geschiedschrijving. In deze reeks richten we de spots op die X-Files van de Geschiedenis
. Van prehistorische tijden, via Egypte en de bijbel naar de Illuminati, de vrijmetselaars en de machthebbers in moderne tijden.
 
wat is het verband tussen het oude Egypte en de Maya's? En hoe oud is de sfinx nu werkelijk?

Hoe oud is de sfinks? Zo’n 2500 jaar, zeggen de meeste Egyptologen. Volgens hen werd de sfinx, samen met de vlakbij gelegen piramiden van Gizeh, gebouwd tijdens de vierde dynastie, wellicht onder koning Cheops.

Maar er zijn ook Egyptologen die de sfinx veel ouder schatten, 5000 tot 10.000 jaar zelfs, en dan zijn ze nog voorzichtig, kwestie van hun conservatieve collega’s niet voor het hoofd te stoten. Zo beweert de Britse historicus John West dat het monument onmiskenbaar tekenen vertoont van grootschalige erosie door water; zo veel water dat het enkel gevallen kan zijn op het regenachtige einde van de laatste ijstijd, ongeveer 11 eeuwen voor Christus.

‘Maar ik denk dat de sfinx nog veel ouder is,’ zegt West, ‘misschien wel ouder dan 15.000 jaar. Zijn stem werd gehoord door de Belgische (!) onderzoeker Robert Bauval, een bouwingenieur en amateur-astronoom die tot de opzienbarende bevinding kwam dat de schachten in de grote piramide van Cheops, en ook de drie piramiden van Gizeh in hun geheel, gebouwd waren volgens een uiterst precies patroon dat exact overeenstemt met de stand van de drie sterren in het teken van Orion.
 
Niet de stand van de sterren rond 2500 voor Christus, maar rond 10.450 v.C. (zoals Bauval dat met behulp van de complexe precessieformule heel precies kon berekenen). Bauval zocht en vond op zijn beurt instemming bij Graham Hancock, auteur van het ophefmakende Fingerprints of the gods, een boek dat overtuigende verbanden legt tussen de heiligste en meest mysterieuze plaatsen op deze aardbol.

Volgens Hancock zijn de piramiden in Egypte en Mexico restanten van een vergeten wereld, van een geciviliseerde maatschappij die al bestond lang voor hier volgens de geschiedenisboekjes nog maar aan primitieve landbouw werd gedaan, van een beschaving die misschien zelfs buitenaards bezoek heeft gekregen en daardoor in korte tijd tot bloei kon komen, ergens tussen 15.000 en 10.000 voor Christus, op het einde van de laatste ijstijd. Volgens Hancock vinden de piramiden (en dus ook de sfinx) hun oorsprong in Atlantis.

De Maya-god Pacal (omstreeks 750 nà Christus) zou een evenbeeld zijn van Toetanchamon, de Egyptische kind-koning, die zijn kennis en wijsheid zou geëxporteerd hebben naar de Amerika’s met een machtige vloot van papyrusboten.

Thor Heyerdahl heeft in de jaren ’70 van de vorige eeuw aangetoond dat je met zo’n vaartuig wel degelijk de oceaan kan oversteken (de Ra II legde het traject af in iets minder dan acht weken), terwijl de Duitse wetenschapster Svetla Balabova (van het Instituut voor Gerechtelijke Geneeskunde in Ulm) in 1992 grote hoeveelheden nicotine en cocaïne terugvond in verschillende mummies uit de 21ste dynastie, substanties die enkel afkomstig konden zijn van het Amerikaanse continent.

De connectie tussen Egypte en de Maya’s lijkt dus niet eens zo vergezocht, hoewel de bevindingen van Balabova door de traditionele egyptologen uiteraard ontkend en geridiculiseerd worden.

02-07-2007 om 00:00 geschreven door andre&ida

  De vraag is waar en wanneer de Maya’s en de Egyptenaren, die kennis verworven hebben.
 
Graham Hancock wijst in zijn Fingerprints of the Gods zowaar naar Antarctica.

Op een oude wereldkaart vond Hancock onweerlegbare aanwijzingen dat onder de ijskop een verloren continent verborgen ligt.

Aanwijzingen die moeten dateren van duizenden jaren voor Christus, vermits de exact getekende kustlijn van dat continent enkel kon geobserveerd worden in de periode 13.000 tot 14.000 voor Christus, toen er nog geen ijs lag dus. Het was Albert Einstein in persoon die al in 1953 aandrong op verder onderzoek van de opzienbarende bevindingen van Charles Hapgood, een natuurwetenschapper uit New Hampshire, USA, en een naam die volgens Hancock in de verre toekomst wel eens herinnerd zou kunnen worden als de man die de wereldgeschiedenis herschreef, of toch op z’n minst de wereldgeologie.

Maar zelfs Einstein kon de gevestigde wetenschappers niet op andere gedachten brengen. De erkenning van een verdwenen continent zou de geschiedenis van de mensheid inderdaad een heel andere dimensie geven, zeker als dat werelddeel al bestaan zou hebben lang voor in onze contreien ook maar aan landbouw werd gedaan.
 En daar zitten de traditionele geschiedschrijvers allerminst op te wachten.

Dat verdwenen continent zou Mu geweest zijn, ergens in de Stille Oceaan dus. Hapgood berekende exact hoe en wanneer de landmassa definitief opschoof naar wat wij nu de Zuidpool noemen, en wist dat cataclysme zelfs te plaatsen in een algehele klimatologische revolutie.
 
Het had 40.000 jaar geduurd voor grote delen van de wereld volledig met ijs bedekt waren maar er was amper 2.000 jaar nodig om de aarde een nieuw aanschijn te geven. Hapgood noemde die grote dooi zelfs een ‘echt mirakel’, terwijl Graham Hancock in zijn boek 1001 wetenschappelijke argumenten aanhaalt waaruit moet blijken dat de mythe van de grote zondvloed die in zowat alle culturen verteld wordt, haar oorsprong vindt in diezelfde turbulente periode.

Net zoals de verhalen over verschrikkelijke plagen die de mensheid ooit getroffen zouden hebben, over monsters en gedrochten (de meeste prehistorische dieren zijn uitgestorven tussen 11.000 en 9.000 v.C.), over teloorgegane beschavingen.

Over Atlantis bijvoorbeeld, lang gesitueerd in de Middellandse Zee of in de Atlantische Oceaan, maar groter was de wereld vroeger nu eenmaal niet, toch niet in de ogen van de normale sterveling. En leerde de grote filosoof Plato ons niet dat Atlantis omgeven was door oceanen, een verhaal overigens dat hij had opgepikt van Egyptische priesters?

Dat er ooit zo’n rijke, hoogontwikkelde beschaving geweest moet zijn, lijdt volgens Hancock in elk geval geen twijfel.

Overal in de wereld heeft ze haar sporen nagelaten, ondoorgrondelijke bouwwerken (Stonehenge, de immense bodemfiguren in Nazca, Peru, de sfinx).
En misschien stuurde die beschaving in het licht van de nakende ondergang zelfs afgezanten uit, om de kennis en wijsheid door te geven zoals die sinds eeuwen bewaard, gecultiveerd en uitgebreid was.
 
Zou het kunnen dat de volkeren in de hooglanden van Thailand, de Andes en Ethiopië, waar de eerste vormen van landbouw ontstonden, het vak geleerd hebben van zeevaarders uit Mu, na de zondvloed gestrand in de hoogste gebieden op aarde?

En zouden zij de oude Egyptenaren dan geleerd hebben hoe ze de piramiden moesten bouwen, naar de sterren moesten kijken, kunst, wetenschap en religie konden creëren?

Hancock stelt dat de Egyptische beschaving onmogelijk vanuit het niets zo’n hoogbloei kan gekend hebben.
 
Hij noemt de sfinx, de Mexicaanse en Egyptische piramiden en andere monumenten ‘vingerafdrukken van de goden’ – een soort Killroy was here – de erfenis van een machtig, geavanceerd rijk ergens in de Stille Zuidzee, of wie weet zelfs van buitenaardse bezoekers.

Uit sommige Indische geschriften (de Bhagavata Purana), Egyptische hiëroglyfen of zelfs bijbelse verzen zou immers blijken dat de ‘goden’ zich verplaatsten met ‘hemelse karossen’, ‘vliegende machines’ en zelfs ‘luchtsteden’.

De Duitse schrijver Erich Von Däniken vroeg het zich in de jaren ’60 en ’70 al af: Waren de goden kosmonauten? Toen werd er om zijn theorieën meestal smalend gelachen, eind jaren ‘90 noemde de toonaangevende Literary Review het boek van Graham Hancock ‘one of the intellectual landmarks of this decade’. Aan u om uit te maken of we nu slimmer, dan wel dommer zijn geworden.

01-07-2007 om 00:00 geschreven door andre&ida

Maurice Cotterell komt in zijn boek The Tutankhamun Prophecies tot nog veel opzienbarender bevindingen dan Robert Bauval en Graham Hancock . Waar haalden de Egyptenaren plots al die kennis en wijsheid vandaan, vraagt hij zich af.

Nagenoeg vanuit het niets ontwikkelden de Egyptenaren een complexe schriftvorm, een schijnbaar onbegrensd pantheon van goden en koningen, talloze mystieke en tot vandaag onverklaarbare rituelen en bovenal een schitterende architectuur.

De vele tempels en piramiden dragen bovendien aldus Cotterell, maar ook Robert Bauval en Graham Hancock, gecodeerde boodschappen, aanwijzingen dat de sterfelijke mens na zijn dood naar de sterren kan reizen.

Zelfs de Nijl, de moeder van alle rivieren, zou volgens de oude Egyptenaren een rol spelen in dit groots opgezette kosmologische schouwspel, en wel als afspiegeling van de Melkweg.
Langs die ‘weg’ werden de piramiden gebouwd, op basis van astronomische berekeningen en formules zoals de moderne wetenschap die nu pas begint te ontrafelen.

Egypte kende (zeker in de 4de en de 18de dynastie) een onwaarschijnlijke uitbarsting van creativiteit, zowel in artistiek als wetenschappelijk en technologisch opzicht. Enkel de beschaving van de Maya’s maakte ooit zo’n miraculeuze sprong voorwaarts.

Zowel de Maya’s als de Egyptenaren aanbaden de zon als hoogste godheid, en dat deden ze allerminst blindelings.

Priesters en koningen waren vertrouwd met de cycli van de zon, met de veranderende stralingsintenties ook, en ze integreerden al dat cijfermateriaal met succes in hun monumenten en voorspellingen.
 
Zo zou Toetanchamon perfect geweten hebben dat zijn rijk vroegtijdig ten onder zou gaan (vandaar ook de minutieuze voorbereiding van zijn begrafenis), omdat de zon rond 1350 voor Christus een absoluut minimum aan vlekken vertoonde.

Hetzelfde fenomeen deed zich 2000 jaar later voor in Peru, toen de beschaving van de Maya’s werd weggevaagd. Vrouwen werden onvruchtbaar, rivieren droogden uit, kinderen en foetussen stierven vroegtijdig. Mogelijk vormen dit soort voorspellingen (want dat waren het, voor ze bewaarheid werden) de basis van de plagen zoals die in de bijbel beschreven worden. En ook van de universele ‘matrix’, de cijfercode die toekomstige generaties moest waarschuwen voor onheil maar ook moest voorbereiden op de nieuwe tijd, wanneer die dan ook zou aanbreken.

De cijfersymboliek van Maya’s en Egyptenaren is een stuk ingewikkelder en accurater dan de verwikkelingen in de films The Matrix en The Matrix Reloaded, maar het hightechgehalte van die prenten wijst wel op de verbluffende mathematische en astronomische kennis van beide volkeren.
Die uiteraard ook doorschemert in de bijbel. Zowel het getal ‘666’ (het teken van het Beest) als ‘144.000’ (het aantal uitverkorenen dat straks het rijk Gods zal mogen betreden) verwijzen rechtstreeks naar de cyclus van de zon en spelen een cruciale rol in de architectuur, astronomie en kunst van de Maya’s en Egyptenaren.
 
Overigens heeft 666 in de kabbala, de mystieke joodse traditie, geenszins een negatieve betekenis, integendeel. Het zou in feite zelfs een perfect getal zijn: de schepping duurde zes dagen, in het Hebreeuws telt de naam van God zes letters, er zijn zes hemelse lichamen…
 
Het getal 666 zou op die manier het teken van de Messias zijn, van de boodschapper die de mensheid de waarheid komt vertellen. Vandaar dat de Kerk het getal in de loop der tijden gedemoniseerd heeft. Hoe zou er ooit nog een nieuwe Messias kunnen komen, als we Jezus al gehad hebben? En welke waarheid moet nog verteld worden, als die toch al uitvoerig beschreven staat in de bijbel?

30-06-2007 om 00:00 geschreven door andre&ida

Belgen en vakantietradities

BRUSSEL - De touroperators Jetair en Neckermann hebben al een duidelijk beeld van waar de Belg dit jaar zijn vakantie zal doorbrengen. Spanje, Turkije en Egypte zijn de topbestemmingen voor vliegreizen.
 Frankrijk en Oostenrijk blijven de favoriete landen voor een autovakantie.

Familievriendelijke arrangementen en bestemmingen doen het extra goed deze zomer. Het aantal boekingen voor citytrips blijft stijgen, met Barcelona, Parijs en Londen als topbestemmingen.
Dat hebben beide vakantieplanners vrijdag gemeld.

Touroperator Neckermann, onderdeel van de Thomas Cook groep, ziet deze zomer een sterke opmars van autovakanties, met als topbestemmingen Oostenrijk, Italië en Frankrijk. De Belgen blijven hun vakantietradities trouw en boeken een tweede of zelfs een derde vakantie dichter bij huis.

De Belgen die bij Neckermann kiezen voor een vliegvakantie, trekken dit jaar niet langer naar Spanje en Griekenland, zoals de afgelopen jaren wel het geval was. Turkije zet deze zomer de stijgende trend (+41 procent) voort, gevolgd door Egypte (+29 procent) en Bulgarije (+18 procent).
De hoge kinderkortingen en verschillende familiepakketten zijn deze zomer zeer populair.

Bij de exotische vakantiebestemmingen scoren vooral de Dominicaanse Republiek en Mexico zeer goed.

De reisorganisatie Jetair ziet Spanje nog steeds op nummer 1 verschijnen als favoriete vliegbestemming.
Turkije ziet haar aantal Belgische toeristen ook hier groeien. Griekenland, Tunesië en Egypte vervolledigen de top vijf.

29-06-2007 om 12:56 geschreven door andre&ida

mummie van koningin Hatsjepsoet geïdentificeerd

CAIRO - Wetenschappers zochten al decennia naar de mummie van koningin Hatsjepsoet. Ze heerste tijdens de 18e dynastie in het Oude Egypte gedurende vermoedelijk tweeëntwintig jaar en liet een fascinerende dodentempel achter in Thebe.

Tijdens haar regeerperiode werd er meer gebouwd dan ooit tevoren. Nu geloven egyptologen dat ze de restanten van deze zeldzame vrouwelijke farao hebben gevonden. 

'De ontdekking van de mummie van Hatsjepsoet is een van de belangrijkse ontdekkingen in de geschiedenis van Egypte', bevestigde Zahi Hawass, de grote baas van de staatsafdeling voor Egyptische Oudheden. Reeds in maart 2006 had hij verkondigd dat hij de mummie van farao Haptsjepsoet had ontdekt, een vrouw die hijzelf -van elke bescheidenheid verstoken- 'de meest fascinerende heerseres' van het Oude Egypte noemde, nog voor Cleopatra en Nefertete.

Een van twee reeds in 1903 gevonden mummies is met grote waarschijnlijkheid die van koningin Hatsjepsoet, liet Hawass vooraf meedelen.

Reeds jaren voordien had egyptologe Elizabeth Thomas vermoed, dat het bij een van de mummies om de heerseres uit de 18e dynastie ging, die van 1503 tot 1482 voor Christus regeerde. De positionering van de rechterarm op de borst van de vrouw had op een koninklijke afkomst gewezen.



Hawass gelooft evenwel dat Thomas met haar hypothese verkeerd zit. De vrouw was veel te kloek en had te grote borsten, schrijft de egyptoloog in een op zijn homepage gepubliceerde tekst. De koningin zou eerder de oorspronkelijk als voedster geïndentificeerde mummie zijn: 'Ik denk dat haar gezicht koninklijke trekken heeft en iedereen die haar ziet, zal dat beamen'.

Als indicatie ter staving van zijn theorie wijst Hawass ook op de lengte van de mummie. Zij is met 1,50 meter te klein voor de sarcofaag. De mummie van Hatsjepsoet zou in de sarcofaag van haar voedster kunnen verborgen zijn om haar voor haar stiefzoon en opvolger Thoetmoses III te beschermen, die haar uit de annalen wilde schrappen.

Hatsjepoet werd ook wegens haar ambiatieuze bouwactiviteiten beroemd. In de tempel Deir el-Bahri op de westelijke Nijloever in Thebe liet ze de geschiedenis van haar goddelijke geboorte afbeelden. 'Deze tempel is een van de juwelen van de Oud-Egyptische architectuur', zei Hawass. De uit de rotsen oprijzende drie terrassen zijn een passend monument voor een buitengewone heerseres.

Momenteel bevindt het lijk van Hatsjepsoet zich op de derde verdieping van het Egyptisch museum in Kaïro, zei Hawass. De televisiezender Discovery Channel noemde de ontdekking reeds de belangrijkste vondst sinds die van de mummie van farao Toetanchamon in 1922.

28-06-2007 om 18:40 geschreven door andre&ida

28-06-2007 om 00:00 geschreven door andre&ida

23 Egyptenaren in Rode Zee door piraten ontvoerd

Doodvonnis voor Egyptenaren die kinderen uit trein gooiden

Israël brengt honderdtal Palestijnen van Gaza naar Egypte

JERUZALEM - Israël heeft een honderdtal geblokkeerde Palestijnse vluchtelingen aan de grenspost Erez in de Gazastrook naar Egypte gebracht.

Tot de vluchtelingen behoorden dertig vrouwen.
In de groep waren 32 Palestijnen die niet naar Israël mochten terugkeren, omdat vermoed werd dat ze betrokken waren bij terreuraanslagen.
De nachtelijke operatie was met de Egyptische autoriteiten afgesproken.

De Israëlische strijdkrachten verklaarden dat de vluchtelingen nauwkeurig werden onderzocht en door Israëlische strijdkrachten  naar Egypte werden begeleid.
 De Palestijnen hadden dagenlang aan de grenspost gewacht.
 Ze wilden de Gazastrook verlaten, nadat de Hamas-beweging afgelopen week de controle over het gebied had overgenomen.

24-06-2007 om 00:00 geschreven door andre&ida

Wielerfan kweekt Egyptische ezels

Uniek ras ontdekt via liefde voor de koers

OPWIJK - Wielerliefhebber Jozef Heremans (59) uit Droeshout is de gelukkige bezitter van zes witte Egyptische ezels.
 Het zijn  zeldzame dieren. Heremans kwam in het bezit van dit ras via toprenner Peter Van Petegem.

Een Egyptische ezel heeft een witte vacht en roze ogen en is tam van karakter.
 De ezels kennen hun baas en zijn zeer volgzaam.
 
Aan een ezel mag je niet trekken, want dan ligt hij dwars en doet hij het tegenovergestelde van wat je vraagt.
Een witte ezel van Egypte eet een beetje meer dan een gewone ezel.
 
Hij is groter en drie- tot viermaal zoveel waard. 
De Egyptische ezel eet vooral spichtig gras, distels en doornen. Zij knabbelen  liefst aan een haag.
 Heremans Jozef moet zijn hagen haast niet meer snoeien.

23-06-2007 om 18:00 geschreven door andre&ida

23-06-2007 om 00:00 geschreven door andre&ida

Al Qaradawi vreest verspreiding shi'itische islam in Egypte

De shi'itische maddhab lijkt tegenwoordig te groeien in Egypte en dit baart de bekende geleerde Yusuf al Qaradawi, woonachtig in Qatar, de nodige zorgen. Hij vreest dat daar een burgeroorlog kan uitbreken.

In een korte film op YouTube zet Al Qaradawi, Egyptenaar van afkomst, zijn zorgen uiteen.
 Enige jaren geleden was hij in Iran, toen Khatami nog aan de macht was. Hij werd zeer voorkomend ontvangen, niettemin was zijn toon jegens de Iraniërs zeer kritisch. Hij meent dat de shia ten onrechte beweren dat 'De Qor'aan onvolledig is' en dat 'delen eruit verwijderd zouden zijn'.
Hij ziet niets in de wijze waarop de shia de metgezellen van de profeet vzmh verwerpen, de umma heeft wel belangrijker zaken aan haar hoofd, en hoopt dat shia stoppen met propaganda voor hun maddhab  in soennitische woongebieden en vice versa.
 Al Qaradawi ziet dit als een gevaarlijk recept voor burgeroorlog en sectarisch geweld, de grootste uitdaging waar de umma nu door bedreigd wordt. Zijn standpunt wordt wellicht ingegeven door een boek, geschreven als reactie op zijn eigen publicatie 'Lies told about our history', luisterend naar de stevige titel 'Al Qaradawi: agent van Allah of agent van de Umayyaden-dynastie'. Dat klinkt inderdaad fors provocerend, doch tot zijn ontsteltenis is het boek geschreven door een Egyptenaar woonachtig in het plaatsje Al Mansoura, in de Nijldelta
. Onlangs sprak Al Qaradawi zich fors uit tegen de shia in Irak, zij zijn naar zijn mening degenen die de grote mensenrechtenschendingen plegen, zoals marteling, doodseskaders en ethnische zuiveringen.

Hij vindt dat de Koerden een bemiddelende rol moeten opnemen. Het klopt inderdaad dat Irakezen tegenwoordig op grote schaal huizen kopen in steden als Cairo en Alexandrië, waar zij een nieuw bestaan hopen op te bouwen.

Al Ahram Weekly zegt dat Egypte vermoedelijk nog geen 5000 shi'iten kent, echter Al Ahram wijdt er een lang artikel aan: hoe ook in dit soennitische land de shia in aantal lijken te groeien.
 
Onlangs is de stichting van een shi'itische moskee in Zes Oktoberstad, een voorstad van Cairo, verboden op instigatie van de Al Azhar Universiteit: 'We zijn een soennitisch land en zitten niet te wachten op geweld tegen zo'n nieuwe, niet-geaccepteerde groepering'.

14-06-2007 om 00:00 geschreven door andre&ida

Emanicipatie is de Arabische wereld?

emancipatie / VN: gelijkheid van vrouwen in Arabische wereld is vaak façade

In de Arabische wereld isvooruitgang op het gebied van vrouwenemancipatie dikwijls symbolisch.

„Voor veel Arabische leiders zijn politieke rechten voor vrouwen een soort democratische façade.
 Vrouwen vormden een gemakkelijk te manipuleren symbool voor landen om politieke kritiek op hun ondemocratische omstandigheden te vermijden.”

Op het eerste gezicht is de laatste jaren vooruitgang geboekt op het terrein van politieke participatie van vrouwen.
In de meeste Arabische landen hebben vrouwen stemrecht gekregen, meest recent in Oman, Katar en Koeweit.
Het percentage vrouwen in Arabische parlementen blijft echter een van de laagste in de wereld. Gelijke politieke rechten zijn onvoldoende om de participatie van vrouwen te verbeteren.

Het rapport roemt vormen van positieve discriminatie in Marokko, Tunesië en Jordanië. Die landen hanteren quotasystemen om de aanwezigheid van vrouwen in hun parlementen te vergroten. Hoewel de meeste Arabische regeringen ten minste een vrouwelijke minister hebben, blijft hun portefeuille meestal beperkt tot vrouwenzaken of sociale zaken en is hun rol vooral symbolisch.
 Het rapport benadrukt dat echte beslissingen in de Arabische wereld op alle niveaus door mannen worden genomen.

De toegankelijkheid van nieuwe media als internet en satelliet-tv, gebaseerd op open dialoog, biedt vrouwen de mogelijkheid een belangrijker rol te spelen. Maar voor velen is vrouwenemancipatie iets dat hen door het Westen wordt opgelegd.

Belangrijkste obstakel voor een verbetering van de positie van vrouwen in de Arabische wereld blijft de invloed van islamitische bewegingen met een conservatieve kijk op de rol van vrouwen in de samenleving.

Maar verzet tegen vrouwenemancipatie komt niet alleen uit conservatief islamitische hoek. Ook seculiere autocratische leiders zien meer participatie van vrouwen als een van de maatschappelijke ontwikkelingen die hun machtspositie aantasten.
Veel Arabische landen verbieden zelfs onafhankelijke vrouwenbewegingen om zich met de politiek te bemoeien.

12-06-2007 om 00:00 geschreven door andre&ida

Hiërogliefen

11-06-2007 om 00:00 geschreven door andre&ida

Palestijnse vrouw smokkelt levende krokodillen

10-06-2007 om 12:06 geschreven door andre&ida

MOSTAFA IBRAHIM

Onze gids uit Cairo meldt ....

9-9,16-09,23-09-2007

30-09 en 07-10-2007

08-06-2007 om 00:00 geschreven door andre&ida

De man vertegenwoordigt de familie

In de islammaatschappij is de man de baas: hij zorgt immers voor de vrouw. Vrouwenarbeid geldt daarom als een teken van armoede. Zij is echtgenote, moeder en geliefde en geniet geen vrije partnerkeuze en moet worden afgeschermd. Het huwelijk is een economisch contract. Families komen de "mahr" overeen,d.i. het bruidsgeld dat een financiële zekerheid moet geven aan de vrouw wanneer de man komt te sterven.   Traditioneel mag de vrouw voor het huwelijk ook geen mannelijke vrienden hebben en zij moet alleszins maagd zijn. Dikwijls wordt na de huwelijksnacht het bedlaken getoond aan de genodigden. Kinderen gehoorzamen de vader of mannelijke familieleden en de man kan de vrouw te allen tijde verstoten (talaq = ik verstoot u).  De vrouw verzorgt het huishouden. Woning is van de vrouw De woning is het vrouwelijk domein en wordt ook beschouwd als "harem", d.i.verboden voor vreemde mannen. Mannen mogen verschillende vrouwen huwen (meestal vier), maar slechts weinigen kunnen zich dat veroorloven. Een vrouw die wordt lastig gevallen heeft één toverwoord als beste verweermiddel: "Aib !". Dit betekent "schande" en deze luidkeelse roep dwingt de tegenstander om zich te bezinnen over de traditionele gedragsnormen. Een vrouw die zich daarentegen met handen en voeten tegen het geweld van een man verweert, tast diens eer aan en zal het geweld verergeren omdat geen man zich in het openbaar door een vrouw kan laten slaan. Zoenen in het openbaar, omhelzingen en hand in hand lopen, worden als een provocatie beschouwd. Mannen daarentegen lopen dikwijls hand in hand: dat is geen uiting van homoseksualiteit, maar van vriendschap.

07-06-2007 om 00:00 geschreven door andre&ida

SODOMIE IN HET NIJLDAL

In de 46ste paragraaf van zijn tweede boek vertelt de Griekse geschiedschrijver Herodotos:
"In de gouw van Mendes is het in mijn tijd gebeurd, dat een bok in het openbaar gemeenschap had met een vrouw, en iedereen hoorde ervan"

Kurt Lange, die werkzaam was bij het Duits archeologisch instituut, meldt in zijn boek over Egypte:
"Uit andere bronnen weten wij, dat vrouwen de zeer heilige Apis-stier, die door een straal uit de hemel verwekt schijnt  te zijn, op bijzondere wijze in de tempelstal begroeten door het onderlijf te ontbloten en diep naar de andere kant te buigen..."

06-06-2007 om 00:00 geschreven door andre&ida