Thomas en Leen hebben de toezegging van het huisje gekregen. Dus het is zover. Ik ben blij voor hun maar zelf moet ik even slikken. Maar ik wil niet mismoedig zijn. Het alleen-zijn zal wel wennen hoop ik. Mijn oudste zus is ook alleen en die beweert dat toch. Dus ik probeer positief te denken maar het is toch weer iets waar ik door moet. Ik heb nog heel wat bezigheden, werk, hobby's en veel lieve vrienden en familie, dus het moet lukken!!!

(schilderij nr 2 van het drieluik)

De voordelen van met mijn voet omhoog te moeten liggen: 1. Het mooi boek dat ik van Leen en Thomas voor mijn verjaardag gekregen heb in bijna 2 dagen kunnen uitlezen. In de veranda met de schuifdeur wat open en een stralend zonnetje dat binnen schijnt. 2. Stéphanie die al vroeg een berichtje stuurt dat ze met Kevin, haar vriend, wil komen koken

(schilderij is een stuk van een drieluik)

Ik zit hier met mijn voet omhoog en probeer mijn tijd wat door te brengen. Ik wou wat leuke foto's zetten op deze blog, van onze kat Borges. Een schat van een dier! Maar kan nergens het kabeltje van mijn fototoestel vinden  en het probleem is dat ik zo met die geopereerde voet niet kan rondlopen. Pfff zo weet ge wel hoe eenvoudig het is om gewoon te kunnen lopen.. Thomas en Leen hebben al overal gezocht. Jammer, zou een leuke bezigheid zijn en zou ik ook eens alles kunnen sorteren. Maar ik heb nog foto's van een tijdje terug en ga proberen daar eentje van te plaatsen. Je kan op de foto zien dat je met hem alles kunt doen, hoe meer aandacht hoe liever.. Eigenlijk is het de kat van Thomas. Hij is er zo gek van. Bijna een zoon van hem. Borges gaat wel hier blijven als Thomas verhuist en gaat daar logeren als ik nachtpost heb.Ik zie het al zo voor mij. Voor ik vertrek gauw de kat weg brengen. Lijk of het om co-ouderschap gaat. Maar Thomas wil in de stad gaan wonen en Borges kan hier zo lekker buiten de tuin en de bomen in. Dat kunnen we hem niet aandoen om hem daar tussen de muren te zetten. Hij zou snel weg zijn denk ik.

Thomas en Leen zijn terug naar een huisje gaan kijken. Het viel hen goed mee. Ik kon niet mee met mijn geopereeerde voet. Maar ze hebben me alles op internet laten zien. Het is zeker mooi. Maar er waren nog meer kandidaten. Het is niet te geloven wat de verhuurders allemaal moeten weten, wat je verdient, waarom je verhuist, hoe lang je al een vast contract hebt. Ik begrijp dat ze zeker willen zijn dat ze hun geld krijgen. Aan de andere  kant krijgen jonge mensen weinig kans. Zij beginnen nog maar pas. En het zijn dan ook 2 leerkrachten waardoor ze niet zeker weten hoe het in september gaat zijn. Dus afwachten nu.

Schilderen is mijn hobby, altijd al geweest. Maar werd een verwerkingsproces toen mijn man overleed. Hij stierf aan een kanker die een gevolg was van zijn huidziekte. De mensen die die huidziekte hebben noemen ze de vlinderkinderen omdat hun huid zo dun en kwetsbaar is als de vleugels van een vlinder. Ik schilder vlinders in alle mogelijke kleuren, mogelijke en onmogelijke situaties.

Hierlangs zie mijn levensverhaal en stamboom. Net geschilderd na Herman zijn overlijden. Het figuurtje in het midden symboliseert mij in al mijn kwetsbaarheid. Ik zweef tussen hemel en aarde. Ik zit in een grote traan van verdriet. De vlinder symboliseert Herman. Hij ziet mij, ik hem niet.  Ik zit op een boek, dat is mijn levensverhaal. De nagel symboliseert mijn vader die schrijnwerker was en mij altijd beschermde. Op de rug van het boek staan in het goud de geboortedatums van mijn kinderen. Onder mij is moeder aarde die afgezoomd is door een draad wol. Dat symboliseert mijn moeder omdat zij altijd breidde om wat bij te verdienen om mij en mijn 6 zussen en 1 broer te kunnen geven wat wij nodig hadden. Boven mij is een krachtbron die mij probeert uit mijn verdriet te trekken. Dat is alles en iedereen die mijn levenspad kruisen en nog zullen kruisen. Daarom dat die krachtbron ook nog half gesloten is. Ik hoop nog veel liefs te ontmoeten.

Gisteren knallende ruzie met Thomas. Daarna bijgelegd en tot het besluit gekomen dat het een miscommunicatie was. Maar het speelde al even door mijn hoofd dat ik bang was dat we 'te' lang bij elkaar zijn en dat we daarom op een gegeven moment boos uit mekaar zouden gaan. Gisteren dacht ik dat het zover was. maar we hebben uiteindelijk goed met elkaar gepraat en ook hij vindt het moeilijk om te vertrekken. 'Niels zijn vader heeft wekenlang slechtgezind rondgelopen omdat die alleen wou gaan wonen,' zei hij. En ik weet dat jij het er nog moeilijker mee hebt!' Nochtans ik doe heel hard mijn best om enthousiast te zijn, mee te gaan in hun plannen. Maar hij kent mij door en door. Hij weet dat ik een masker opzet. Hij zei dat hij dat hij blij zal zijn als heel gedoe achter de rug is (het huisje hebben ze niet, dus moeten ze verder zoeken). Ik begrijp hem , want ik voel hetzelfde maar in omgekeerde richting. Deze periode is soms moordend. Het verscheurd hem tussen mij en weggaan en eens hij weg is kunnen we allebei een beetje rouwen en ons eigen weg moeten zoeken, apart maar toch op afstand verbonden. Ik zei tegen hem dat het de normaalste gang van zaken is. Dat hij uiteindelijk zijn weg zal vinden. Zijn hele toekomst ligt voor hem. Hij zei ook dat hij zo bang was om mij te verliezen en zeker sinds bompa vorig jaar is gestorven. Ja, ik ben nu natuurgewijs gezien de volgende in de rij. Ik weet dat zijn doemdenken veel te maken heeft met het niet verwerkt hebben van het sterven van zijn vader op 12-jarige leeftijd. Hij zei dat hij nu daaraan terug dacht alsof hij een heel zware hersenschudding had en dat alles alleen maar heel dof was in zijn hoofd en geen gevoelens meer had. Ik kon het toen niet van hem overnemen, ik kan het nu niet van hem overnemen. Een mama kan en wil veel, maar hier sta ik machteloos tegenover. En het is zo, het opbouwen van mijn kinderen hun toekomst is een aftakeling van de mijne. That's life!!

Ja hoor, ik heb ook een dochter. Stéphanie! Ik realiseerde mij ineens dat ik zo weinig over haar spreek. Maar is waarschijnlijk omdat ik haar al een tijdje terug een stuk heb losgelaten. Zij is dan ook al een jaar of 4 uit huis.

 Ze heeft dezelfde ogen als ik en waarschijnlijk bekijkt ze ook de wereld en het leven nu als ik vroeger. En ja, dat botst regelmatig omdat ik al uit mijn fouten geleerd heb en zij nog niet. Zij wil het met schaai en schande zelf ondervinden en ik ben de moederkloek die haar wil behoeden voor de fouten die ik zelf gemaakt heb. Ja, en dat pikt ze niet.

Ik probeer haar te beschrijven, maar eigenlijk is het ook een vergeeld zelfportret. Ze is een vechter, een koppig ding, soms een schreeuwlelijk,soms lief, schattig en aandoenlijk, kan zo hulpeloos zijn, een bang vogeltje en aan de andere kant één die zich niet laat doen. Alles wat in een mens moet zitten qua waarden en normen zitten er zeker en vast in, alleen moet het nog geproportioneerd en gekanaliseerd worden. Het is een meisje dat zich te menens uit haar lood laat slaan maar telkens opkrabbeld en weer het mooie van het leven ziet en er iets probeert van te maken. Heeft een mening en een doel, soms naiëf maar ze gaat er voor. Moet regelmatig op haar stappen terug komen en opnieuw beginnen en maakt daarna soms dezelfde fout, als je tenminste van fout kunt spreken, maar vooral ze leert er telkens uit en wordt met de dag sterker.

We kunnen elk om beurt eens hard met de deuren slaan maar ook onze armen spreiden voor een dikke knuffel.

Besluit: we kunnen niet lang met maar zeerzeker ook niet lang zonder elkaar.

(het schilderij maakte ik voor haar toen ze een jaar of 15 was.)

Geopereerd aan mijn voet: alles is vrij vlot verlopen. Nu is het afwachten of het goed gaat komen. Had een wondje aan mijn voet dat al een jaar open lag. Van alle middeltjes geprobeerd maar lukte niet. Nu hebben ze vet van uit mijn buik genomen en onder de huid van mijn voet gespoten. In de hoop zo de huid te rekken en dat het dicht gaat. Heb meer last van waar ze het uit mijn buik genomen hebben dan van mijn voet. Ik mag er nu een week niet op lopen. Mits ik te weinig kracht heb in mijn andere voet rij ik hier nu dapper rond met een bureaustoel. Thomas en Leen hebben gelukkig nu een week vrij en kunnen mij goed helpen.

De verhuurders hebben nog niets laten weten. Dus het blijft spannend.

Straks nachtpost gaan doen en morgen ook en dan de hele week hier proberen alles wat in orde te rijgen want woensdag operatie aan mijn voet. Ik voel me helemaal opgejaagd.

Vandaag ook verder gewerkt aan schilderij van Thomas. Hij gaat zijn doctoraat Letterkunde doen over Samuel Beckett. Hij had er gaarg een groo schilderij van. Maar echt portrettekenen kan ik niet. Het gaat een silhouet zijn. Het begint vorm te krijgen. Hij krijgt dit cadeau als hij gaat samenwonen. Mijn dochter Stéphanie kreeg Audry Hebburn toen zij ging samenwonen. Is altijd leuk zo verrassingen geven.

Vandaag kregen de kinderen een telefoontje dat ze bij de 3 laatste geselecteerden zijn voor een huisje (er waren 20 kandidaten). Maandag krijgen ze een definief antwoord. Spannend! Het is een mooi huis en zeker heel goede verhouding huurprijs - kwaliteit. Zus Gaby vroeg of ik hoopte dat ze het niet zouden hebben. Neen, absoluut niet!! Ik gun het hun van harte want als zij gelukkig zijn, ik ook natuurlijk. Dus duimededuim!!!

(dienblad zelf geschilderd, wil graag hier ook mijn schilderijen plaatsen) Ik had al wel een blog' schilderijen vonne'  maar  is al van een tijdje terug dus moet ze uodaten. Staat op mijn to do lijstje!!

We zitten hier nu alle 3 gezellig achter on computerke. Leen lessen voorbereiden, Thomas aan zijn doctoraat aan het werken en ik wat mailtjes beantwoorden en op deze site wat surfen. Op de achtergrond muziek. Ik geniet volop!!! Maar op mijn schouder zit een duiveltje te fluisteren: 'binnenkort is dat gedaan!! binnenkort is dat gedaan!! en zit je alleen . Ik ga hem direct een lap geven want ik wil genieten voor zo lang het kan!!!

Ik was ijverig aan het eten maken toen mijn zoon Thomas en vriendin Leen al kwebbelend binnenkwamen. Hij zich ergerend aan enkele collega's, zij over 'het nieuwe huis dat ze gevonden hebben en waar ze eventueel kunnen naar gaan kijken'. Onmiddelijk een wrong in mijn maag. Ik heb mij voorgenomen om geïnteresseerd en blij naar alles te informeren. Ik denk ook niet dat ze voelen dat ik inwendig bloed. Maar ik voel ook een soort blijheid omdat ze het zo goed doen samen en ik herinner mij terug hoe ik vroeger plannen maakte toen ik ging samen wonen. Het zoeken, het inrichten, het plannen. Heerlijk toch!! Ik wil hun blijdschap niet bederven. Thomas zei onlangs: 'Mams, ik heb het zo moeilijk om je alleen te laten'. Ik heb er toen op gedrukt dat hij mij moest loslaten. Dat dat nu eenmaal het leven is. Hij was opgelucht. Ik was trots op mezelf dat ik dat kon, maar nu word ik er zo hard mee geconfronteerd en wil zo hard dat ze bij me blijven. Hoe doe je dat loslaten? Hij woont 27 jaar bij mij, zijn papa stierf toen hij 12 jaar was. Hij is mijn zoon, mijn vriend en mijn steun. Hoe moet 'ik hem' loslaten?????

Bij de vraag hoe ik mijn blog zou omschrijven kreeg ik het al benauwd. Eigenlijk begin ik er hier aan om een beetje stap voor stap van het benauwende lege nestsyndroom af te raken. Mijn zoon en zijn vriendin zijn van plan om gaan samen te wonen. Zijn vriendin woont hier ook sinds vorig jaar juli. Als ik er aan denk is het of mijn hart zich omdraait en er niets van wil weten. IK durf het niet laten doordringen. Zijn 'dag mams' s 'morgens moeten missen, zijn laptop, boeken op de salontafel 'weg'. In bed,  geen krakende trap meer als hij naar boven komt. STOP!! niet meer verder denken!!

Pfff eventjes zoeken maar eindelijk gelukt. Tja zoals alles in mijn leven bereik ik alles maar alijd met omwegen en struikelblokken. Maar uiteindelijk kom ik er wel. Weet ge en soms zijn die omwegen nog mooier dan de rechtstreekse weg. Vergelijk het met een autostrade. Daar zie je maar niets en is eentonig maar rij op de zijwegjes en j komt zoveel mensen tegen en zoveel mooie dingen. Je hebt wel meer verkeersdrempels maar het doet je even stilstaan en nadenken hoe je er verder over gaat. Zo gaat het ook in mijn leven. Met vallen en opstaan, wonden likken en weer doorgaan. Voila  zo ben ik, het is mij te nemen of te laten. Dus als je mij komt bezoeken, ben je altijd welkom. Een virtueel tasje koffie en een babbelke kan er altij vanaf. Tot lezens 

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
SeniorenNet-team