Coke en XTC

Het is een beetje tussen de regels door geschreven geweest in de pers en verdwenen tussen de ongeregeldheden in de financiële wereld, maar vandaag kwam het toch nog even ter sprake tijdens het nieuws op EEN. Tom Boonen werd niet alleen betrapt op het gebruik van cocaïne, maar – blijkt nu – ook op het gebruik van XTC. Als je o.a. Lefevre hoort spreken – zijn sportdirecteur of ploegmanager of eender hoe die functie nu ook genoemd wordt – dan is het alsof de media fel overdrijven en van een mug een olifant maken. Ook het gerecht is in zijn communicatie niet zo heel duidelijk. Volgens de woordvoerder van justitie zal de procureur nu eerst vaststellen of vervolgingen wel noodzakelijk zijn.

Ik wil deze uitspraken toch wel een beetje nuanceren, want tenslotte gaat het hier over meer dan het roken van een zogezegd onschuldig jointje of het verorberen van een soep hallucinogene paddenstoelen. We hebben hier immers te maken met verdovende producten die niet vermeld staan tussen de gedoogde stoffen, maar heel duidelijk opgenomen zijn in de lijst van de verboden drugs, met andere woorden: waar niet alleen verkoop, fabriceren en zo meer verboden zijn, maar tevens het bezit en het gebruik onafhankelijk van de hoeveelheid. Het gebruik van cocaïne en XTC – die tenslotte harddrugs zijn – moet wettelijk vervolgd worden, daar is geen weg naast hoe graag de sympathisanten van Tom Boonen dat ook zouden willen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Laten we wel wezen. Cocaïne wordt doorgaans gesnoven of puur aangebracht op weke lichaamsdelen zoals de binnenkant van de lippen, de tong en zo verder. Het effect is daar het grootst en dit kan niet bereikt worden door roken of drinken. Dat er sporen van de bovengenoemde producten in de haren van de renner werden gevonden, betekent niet meer of niet minder dat hij deze producten geconsumeerd heeft en dat ze bijgevolg werden opgenomen in de bloedbaan. Ik geloof bijgevolg niet in het fabeltje van een cocaïnehoeveelheid die per ongeluk door iemand anders in zijn drankje werd gemengd tijdens een terrasbezoekje.
Voor de XTC liggen de zaken ietsjes anders. De meest voorkomende vorm van deze amfetaminederivaten is een pilletje dat men moet innemen. En als we van goede wil zijn, kunnen we nog geloven dat er eventueel eentje buiten weten van Tom Boonen in een van zijn drankjes gemengd werd, maar laten we toch niet naïef zijn. Als er al sporen van teruggevonden werden in de haren van de wielrenner, dan betekent dat meer dan waarschijnlijk dat het over meer dan een pilletje gaat, tenzij het gebruik bij de controle zeer, maar dan ook zeer, recent was. Benieuwd welke uitleg er nu aan gegeven zal worden.

Cocaïne is een kristallijn poeder dat bekomen wordt na chemische bewerkingen van de bladeren van de erytroxylum coca. Zelfs na raffineren en uitzuiveren blijft er altijd wel een element van de gebruikte zuren in, die niet alleen een typische scherpe geur afgeven, maar bovendien het poeder het uitzicht geven van kristallen, wat dus niet vergelijkbaar is met een of ander soort meel en die daarenboven de bijtende eigenschappen van het zuur blijven behouden. Bovendien is de coke slecht oplosbaar in dranken.  Een van de bekendste nevenwerkingen van het middel is dat bij de gebruikers met ter tijd het neustussenschot doorgebrand wordt en dat bij langdurig gebruik zelfs de sinussen aangetast worden.
De bewering dat het gebruik van cocaïne geen verbetering meebrengt voor de lichamelijke prestatie kan dan al juist zijn, feit is dat deze drug de gebruiker doorgaans stouter maakt, dat die meer aandurft, minder schrik heeft. Coke zal bij de meeste personen een verhoging van lef met zich meebrengen. Is dat niet wat een spurter in volle snelheid tussen een wriemelende massa renners best kan gebruiken? Het is maar een denkpiste!

Wat XTC betreft, zitten we helemaal op een ander spoor omdat het hier handelt om een zuiver chemisch bekomen middel rond meta-amfetamine. Het is een vlag die vele ladingen dekt die honderden verschillende en afgeleide producten betreft. Het volstaat ergens een atoompje te verbinden met een ander chemisch element om een andere structuur te verkrijgen hetgeen uiteraard de bestrijding ervan niet eenvoudig maakt. Een tamelijk recente wetgeving is hieraan min of meer tegemoetgekomen zodat men minder gemakkelijk kan ontsnappen dan vroeger. In vroegere tijden volstond het om de structuur te veranderen zodat het bekomen product niet op de lijst van de verboden middelen voorkwam om aan vervolging te ontsnappen. Dit is nu haast onmogelijk omdat de wet de benamingen en de samenstellingen van de amfetaminederivaten geglobaliseerd heeft.
Wat men zeker weet over het gebruik van XTC is, dat bepaalde hersencellen onherroepelijk beschadigd blijven na – zelfs – een minimaal gebruik!
Het grootste gevaar echter schuilt in het fenomeen van de fabricatie. Daar waar binnen de farmaceutische verwerking van middelen de samenstelling exact gewaarborgd wordt en bijgevolg ieder pilletje van een bepaald middel exact een identieke samenstelling vertoont, is dit bij de illegale fabricatie, van wat ik hier verder XTC wil noemen, wel even anders.

Drie onderscheiden fabricagemethodes worden gewoonlijk gebruikt. De eerste is gebaseerd op het verwarmen en opbouwen van druk in een drukvat, terwijl de twee andere grosso modo te maken hebben met chemische veranderingen onder diepvriestemperaturen. Het handelt zich hier om echte keukenchemie waarbij materiaal gebruikt wordt uit recyclage of uit eigen constructie of nog uit de gewone handel. Een van de resultaten hiervan is dat de personen die de productie van de basisgrondstof verzorgen werkelijk gevaar lopen tengevolge van ontploffingen, brand en andere sinisters.

Een ander en niet minder gevaarlijk gevolg is de samenstelling van het product. Het gebruik van huis- tuin en keukenmateriaal garandeert allerminst dat de samenstelling van een pilletje conform de regels is. Het is best mogelijk dat een pilletje geen of zeer weinig werkzaam middel bevat, zodat ofwel het placebo-effect bij de gebruiker toch nog een minimaal effect genereert of dat hij geneigd is nog een volgend in te nemen. Met alle gevolgen van dien bij een accumulatie!
Het is eveneens best mogelijk dat een pilletje een zeer grote hoeveelheid van de werkzame stof bevat zodat een overreactie niet onmogelijk is. Een vorm van overdosis dus. XTC veroorzaakt een versnelling van de bloedcirculatie waarbij uiteindelijk meer lichaamswarmte wordt geproduceerd, eigenlijk maakt men zichzelf koortsig! Het spreekt vanzelf dat deze lichaamstemperatuur onder controle moet gehouden worden want een teveel kan de dood als gevolg hebben. Gezond is toch anders! En het risico dus niet miniem!

Om terug te komen op het geval van Tom Boonen wil ik toch nog even enkele bedenkingen kwijt , niet alleen over hem, maar ook over zijn omgeving die haar best doet om de zaken te minimaliseren. Een publieke figuur – zoals de renner Boonen er toch een is – heeft recht op privaat leven, maar in mindere mate dan eender welke modale figuur. Tenslotte is het een model waarnaar vele – vooral jongeren – naar op kijken en zich laten leiden in hun eigen levenservaringen. Het vergoelijken van drugs is mijn inziens dan ook verwerpelijk en totaal af te wijzen.
De aanschaf van de producten is meer dan kostelijk en bijgevolg niet weggelegd voor de gewone verdiener, het is vooral voor mensen die beschikken over veel geld.
Het bewijst alleszins dat jonge renners  - zoals o.a. Tom Boonen – te veel verdienen, te veel tijd hebben om te experimenteren met de verdovende en stimulerende middelen en waarschijnlijk ook te veel onder druk staan. Er zijn weinig werknemers die zo in de watten gelegd worden als de zogenaamde topsporters: verre reizen, luxe accommodatie, dokter en kine ter beschikking, keuken-, poets- en ander personeel ter beschikking; het kan allemaal niet op. Dit luxe leventje zorgt algauw voor routine en verveling en dan gaat men experimenteren.

De fabrieks- en andere arbeider die zijn uren geklopt heeft en daarna thuis komt in zijn gezin, heeft nog wel andere dingen aan het hoofd dan het nemen van drugs voor de kick.

Misschien moeten onze topsporters eens wat meer tijd doorbrengen op een echte ‘werkplaats’ om te begrijpen dat ze luxepaardjes zijn en dat ze bovendien een rolpatroon te vervullen hebben dat verheffend moet zijn en niet andersom.

Alle drugs hebben bovendien op lange termijn nefaste nevenwerkingen voor de gebruiker, maar ja, wat baten kaars en bril als den uil niet lezen wil.