Ik ben Letourneur Leo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam spitfire.leo.
Ik ben een man en woon in Wolvertem (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 22/01/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: eerste en tweede wereldoorlog, geschiedenis en zo voort.....
als een spitfire door de lucht
mijmeringen en andere gedachten
28-11-2008
Foei, meneer De Crem!
Waarschijnlijk hebt u het nieuws ook al gelezen of gezien? Belgische dame van Nederlandse oorsprong wordt in de U.S. ontslagen nadat ze in haar blog gewag maakte van een 'stiepelzatte' De Crem en delegatie. Het is niet aan mij om te oordelen over het al of niet dronken zijn van de minister of een of meerdere van zijn delegatieleden, maar ik vind wel dat ik mag stilstaan bij het pover vertoon daarna. Een eerste vraag die ik me stel is: hoe komt het dat de blog van deze dame gelezen werd door de delegatie? Was dit een internationaal forum waarop deze dame haar mening spuide of was er iets anders aan de hand? Ik kan me moeilijk inbeelden dat de heren (en/of dames?) van Landsverdediging niets anders te doen hebben dan wereldwijd blogs te onderzoeken op meldingen die op hun persoon betrekking hebben? Tenzij......de dame in kwestie bekend maakte (met naam en toenaam van haar blog) dat ze een en ander ging publiceren of.......??? De minister geeft toe dat 'iemand' van zijn delegatie inderdaad telefonisch contact had met de baas van de dame in kwestie....die eigenlijk maar een 'Nederlandse' was, maar niemand...ik herhaal....niemand heeft een allusie gemaakt dat ze moest ontslagen worden. Was de minister persoonlijk aanwezig bij dit gesprek zodat hij met 100% zekerheid weet dat er geen allusie gemaakt werd op een bepaalde sanctie? Of gaat hij hier voort op de 'rapportage' van het bepaalde delegatielid? Want woorden zijn vluchtig en veranderen soms vlug naargelang van de omstandigheden. Laten we nu echter aannemen dat er inderdaad geen pressie noch allusie werd gemaakt op eventuele maatregelen, de minister zou toch moeten weten dat alleen al een 'officieel' telefoontje plegen druk legt op de schouders van de baas van die Amerikaanse drankgelegenheid. Deze zal ook liever zijn bediende zijn verdwijnen dan de mogelijkheid klanten te verliezen! Vooral in een hiërarchisch gestructureerde maatschappij als in de U.S.! Het plegen van dit telefoontje was dus al een drukkingsmiddel op zich zelf! Het is toch eigenaardig dat een mens zo kan veranderen naargelang zijn positie. Nog zo lang niet geleden was de heer De Crem berucht om zijn kritische interpellaties ten nadele van zijn politieke opponenten, vooral zijn voorganger was aangejaagd wild! Nu de CD&V-er zelf een ministerpost bekleedt, blijken zijn tenen opeens extreem gegroeid te zijn en kan hij blijkbaar met geen kritiek over weg. Hoe anders was de reactie van zijn Waalse collega, Daerden! Zijn gebral, want anders kon je dat niet noemen, ging de wereld rond met You Tube....en hij won er nog sympathie mee ook. Indien de heer De Crem noch iemand van zijn gevolg 'stiepelzat' was of zich niet misdragen heeft, dan was hier nooit zoveel aandacht aan besteed dan nu indien hij gewoonweg niet gereageerd zou hebben. Buiten de mensen die de blog van de dame in kwestie bezoeken, zou niemand iets geweten hebben en had het allemaal gekoeld zonder blazen. Het zou de zoveelste anekdote geweest zijn over het gedrag van een Belgische afvaardiging. Indien de feiten echter wel zijn zoals door de dame in kwestie aangegeven, dan kan slechts gewezen worden op de modelfunctie die officiële vertegenwoordigers van ons land uitoefenen en mag 'misconduct' wel met de vinger gewezen worden. De dame in kwestie is een studente die bijklust om haar studies te financieren, hetgeen in die middens en vooral dan in de U.S. zeer gebruikelijk en verdienstelijk is. Op wereldpolitiek vlak stelt ze dus niet veel voor, maar hoe komt het dan dat ze kan gewag maken van het feit dat de delegatie ter plekke was alhoewel de afspraken op voorhand afgezegd waren? Waar haalt zij deze bewering? Heeft iemand van de delegatie in die zin wat opgeschept? Of is er toch iets van aan? Feit is dat in tijden waarin het financieel voor iedereen moeilijk is, met de centen van de belastingsbetaler zuinig moet omgegaan worden. Ministers hebben de plicht met de centen van hun 'onderdanen' om te gaan als een goede huisvader. Dit wil zeggen dat ze de deelnemers aan buitenlandse en andere verplaatsingen moeten beperken tot het hoogst noodzakelijke. Dat ze niet de duurste accomodatie moegten gebruiken noch de duurste levensstijl moeten aannemen is dan ook evident. Of er sprake is van 'stiepelzat' zijn of niet, of de houding van een of meerdere delegatieleden niet gepast was, doet hier niet zo veel ter zake. Wat wel vaststaat is, dat de minister er zeker geen maatpak minder zal door dragen, maar dat de dame in kwestie wel haar job kwijt is, ja, door dat telefoontje! En dat, geachte heer minister, is niet min of meer dan broodroof! Omwille van lange tenen! En nog iets....of men het nu wil of niet....deze dame is geen Nederlandse, maar een Belgische!!! al is dat evenmin een argument dat hout snijdt, want tenslotte gaat het hier over een mens en die werd manifest benadeeld door de lange tenen van de macht!
Gisterenavond eens goed gaan eten met een koppel vrienden (eveneens gepensioneerde collega en zijn eega) bij een bevriende Chinees in Vilvoorde. We kunnen het adres aan iedereen aanraden die eens goed wil eten voor een schappelijke prijs. In de Ming Dynastie, naast het Stedelijk Zwembad, wordt Chinees klaargemaakt door de man des huises, terwijl de vrouw zorgt voor een vlotte en vriendelijke bediening. Uiteraard werden de schotels min of meer aangepast aan de Westerse smaak, maar toch trachten ze zo veel mogelijk de originele samenstelling te behouden. Wij Chinezen dus....een echte aanrader - voor diegenen die dat soort voedsel lusten - is de verrassingschotel. Het is allemaal wel een beetje spannend in de zin dat je op voorhand niet weet wat op je schotel terechtkomt, maar het belet alleszins dat je steeds voor hetzelfde kiest. Met vier personen een schotel kiezen, betekent meestal vijf verschillende hoofdschotels voor je neus krijgen. Starten met een speciaal soepje, vervolgen met een warm voorgerecht (eens iets anders dan mijn geliefde gestoomde dim sum!) en daarna keuze zat: Ging je voor ribbetjes in een pikante saus? of voor Chinese garnalen in gembersaus? of nog voor filetpur op ijzeren plaat? of koos je gelakte eend met groentjes of ging je voorkeur naar kip een zoete sojasaus? Het maakte eigenlijk allemaal niets uit, er was genoeg om iedereen van alles te laten proeven en zo hoort het eigenlijk ook. De Chinese keuken is immers bedoeld om gezamenlijk te genieten. Een lekker dessert sloot het geheel af, meer moest dat niet zijn. Voor diegenen die niet zo vertrouwd zijn met de Chinese keuken, kan ik aanraden bij het eten Jasmijnthee te drinken, zonder suiker noch melk, in plaats van wijn of andere al of niet alcoholhoudende dranken. De thee is in eerste instantie een dorstlesser en biedt bovendien een goed alternatief voor die mensen die zouden verrast worden door het pikante van een of ander gerecht. Al bij al een gezellige avond met veel bijbabbelen zoals dat gaat als je je een tijdje niet meer gezien hebt. Het bewijs dat samen maaltijd houden een sociaal gebeuren is bij uitstek en dat de culinaire vluggertjes die de moderne mens tegenwoordig kenmerken, een verarming zijn, op sociaal gebied althans. Dit begint al bij een goed ontbijt, samen rond de tafel, maar hierop wordt nogal wat gezondigd zoals blijkt uit een recent onderzoek. Maar dat is een ander verhaal. Na deze lekkere culinaire samenkomst, was het tijd om weer huiswaarts te keren, wij richting Wolvertem, de vrienden richting Kampenhout. Vertrekkend vanuit Vilvoorde naar Grimbergen en Wolvertem op, wordt je geconfronteerd met de reeds lang aan de gang zijnde werken, zoals die momenteel schijnbaar in heel Vlaanderen aan de gang zijn. Om naar Vilvoorde te rijden vanuit ons dorp, moest je een goede kenner zijn van de verschillende wegen, want iedere dag was er wel een andere strook al of niet toegankelijk, maar uit Vilvoorde komend, had je meer geluk, want die rijrichting is altijd berijdbaar gebleven. Laverend van links naar rechts en van rechts naar links, zonder tegenverkeer weliswaar, kon je je weg altijd banen om naar de A12 te rijden. Om onze dorpskom te bereiken moeten we onder deze A12 (Brussel-Antwerpen via Boom) door rijden, door een dag en nacht helder verlicht brugtunneltje. Onder deze brug twee mannen met blauwe broek en blauwe pull, te voet...'kijk," zegt mijn vrouw,"is dat nu geen politie?" Ik had het niet gezien, tegenwoordig ben je meer meet snelheidsbeperkingen bezig achter je stuur, dan met de omgeving, nietwaar? Ze meende op de rug van die mannen het woordje 'politie' gezien te hebben. Ik vond het raar omdat ik nergens ee politieauto zag staan, maar verder besteedden we er geen aandacht aan. Vanmorgen wakker geworden bij de tonen van de wekkerradio en daarna het nieuws. 'Gisterenavond werden carjackers gevat door de politie in Wolvertem, nadat ze op de A12 werden achtervolgd na een schietpartij in echte Western-stijl." Zoiets werd er gezegd. Het drong eerst echt niet door, maar weeral was de vrouw even wakkerder dan ik, want ze legde wel de link met wat we de avond te voren hadden gezien. Voor hetzelfde geld waren we daar in de buurt op het ogenblik van de feiten. Om maar te zeggen dat je soms geluk moet hebben om 'niet het ongeluk te hebben op de verkeerde plaats op het verkeerde moment' te zijn. Even moet ik dan toch denken aan de ongelukkigen in Mumbay die dat geluk niet hadden en wel op de verkeerde plaats waren op het verkeerde moment. Je zal het maar meemaken! Het is toch opvallend dat het steeds onschuldige slachtoffers zijn die ten prooi vallen aan geweld. Ook in India weer. Mensen leven gemiddeld rond de 70 jaar (in onze contreien toch) hetgeen een korte periode is van aards vertoeven en ik vraag me dan soms af wanneer de mensheid eens zal beseffen dat ze deze korte tijd beter kan besteden aan opbouw en rechtvaardigheid, dan aan geweld dat nooit, maar dan ook nooit een oplossing heeft geboden. Zo ook het slachtoffer van de carjacking! Hoe traumatisch moet zulke ervaring wel niet zijn?! Daar wilde ik toch nog even blijven bij stilstaan en ook bij de politiemensen die in achtervolging gingen desondanks dat op hen gevuurd werd! Ze hebben dikwijls tegenslag dat ze in het nieuws komen als men er iets negatiefs over te zeggen heeft, maar dat velen onder hen plichtsbewust te werk gaan, wordt helaas al te dikwijls vergeten of 'normaal' gevonden. De groetjes krijg je ondertussen van spitfire.leo
Negentig jaar later - de eerste wereldoorlog deel 1
Op 28 juni 1914 werd de Oostenrijkse troonopvolger Frans Ferdinand tijdens een bezoek in Sarajevo vermoord door een Servische student, Gavrilo Princip. Servië was zeer afhankelijk van het toenmalige keizerrijk Oostenrijk-Hongarije sinds het in 1867 bevrijd was van de Turkse bezetting met de hulp vanRusland en van Oostenrijk-Hongarije. Naar aanleiding van de moord legde de Oostenrijkse regering voorwaarden op (Juli ultimatum van 23 juli 1914) die onmogelijk door de Servische regering konden beantwoord worden en bijgevolg ontstond een zeer gespannen en gevaarlijke situatie. Servische winkels en andere eigendommen werden geplunderd of vernietigd. De Oostenrijkse minister van buitenlandse zaken verklaarde aan de Duitse keizer bovendien dat Servische troepen gemobiliseerd hadden, hetgeen niet het geval was, en deelde mee dat Oostenrijk-Hongarije in toestand van oorlog was. Op 28 juli werd daadwerkelijk de oorlog aan Servië verklaard en zou Oostenrijk de eerste kanonschoten afvuren. Als bondgenoot van Oostenrijk kon de Duitse keizer Willem II niet achterblijven, hij verklaarde de oorlog aan de Triple Entente (bondgenootschap tussen Frankrijk, Groot Brittannië en Rusland) en wereldoorlog 1 was een feit.
De oorlog verdeelde de wereld zo wat in twee kampen:
-De Centrale as bestaande uit Oostenrijk-Hongarije, Duitsland, het Ottomaanse Rijk (Turkije) en Bulgarije aan de ene kant
-De geallieerden Frankrijk, Groot-Brittannië, Rusland, Japan, Portugal, Roemenië en de de Verenigde Staten aan de andere kant.
België zou betrokken worden bij deze oorlog doordat Duitsland door dit land trok desondanks de neutraliteit er van tijdens zijn opmars naar Frankrijk.
Op het einde van deze Grooten Oorlog waren 25 landen met hun koloniën en afhankelijkheden betrokken met ongeveer 1,35 miljard inwoners hetgeen driekwart van de wereldbevolking uitmaakte.
Alhoewel de tweede wereldoorlog in grootte van orde minstens even belangrijk was, zo niet groter, toch blijft het etiket van de grootste oorlog kleven aan deze periode van 1914-1918. Waarschijnlijk is dit te wijten aan het feit dat voor de eerste keer zoveel nieuwe industriële toepassingen werden gebruikt om mensen te vernietigen alhoewel de gebruikte methodes nog volledig terugvielen op de oude krijgsprincipes. Cavalerie werd nog massaal ingezet en de troepen vielen nog in grote aantallen aan zoals dit tijdens Napoleontische tijden het de gewoonte was. Rechtopstaande in lange rijen naast elkaar opmarcherend nog dikwijls in opvallende kleuren rood en blauw gekleed - alhoewel de moderne machinegeweren immense slachtingen hielden bij de troepen.
Uiteraard was de moord van de kroonprins niet de enige reden voor deze wereldoorlog, maar waren er nogal wat sluimerende andere redenen die aan de basis er van lagen. Dat Frankrijkin 1870 van Pruisen verloren had en hierbij nogal wat grondgebied moest afstaan (o.a. Elzas-Lotharingen) en de vernieuwing van de Britse zeevloot waren hier zeker evenmin vreemd aan.
België stelde zich in beginsel neutraal op en weigerde de doorgang van de Duitse troepen naar Frankrijk. Duitsland had hiermee rekening gehouden en had het Von Schlieffenplan klaar dat er voor moest zorgen dat binnen de 42 dagen België doorkruist was en Frankrijk bezet.
Het zou evenwel anders lopen . België bood verzet en zou geen vrije doorgang van zijnland toestaan. Het uiteindelijke resultaat is dat een belangrijk deel van het land bezet werd door de Duitser, heel wat burgers de dood vonden en het Belgisch leger uiteindelijk stand zou blijven houden in de Westhoek van Vlaanderen achter de IJzer Daar is nog meer over te schrijven en te vertellen, maar dat zal het onderwerp zijn voor een volgende blog.
Schuld of onschuld - een belangrijk onderscheid in de rechtspraak?
Gisteren, zondag 23 november, gekeken naar de uitzending van Witse op TV-een?? De verhaallijn vertelt over een ongeval van een jonge amazone, dochter van de uitbater vaneen manege. Als de plot een gegeven wordt voor een feuilleton zoals Witse, dan betekent dit uiteraard dat er iets van moord bij te kijken komt en dat is uiteraard hier ook het geval.
Ik wil het hier echter niet over dit verhaal zelf hebben, maar over iets dat tussendoor ook nog aan bod komt. Om even uw geheugen te verfrissen:
Een van de broers van Samanthe De Koninck de vrouwelijke collega van Witse werd in een vorige aflevering aangehoudenals verdachte van een moord alhoewel dat zijn rol blijkbaar er enkel in bestond om zijn voertuig uit te lenen aan de eigenlijke moordenaar.
In de aflevering van gisteren treedt Witse op als getuige in deze zaak die door een proces voor assisen zijn beslag moet krijgen. De openbare aanklager (de procureur dus) vraagt aan Witse of die een enkel bewijs kan aandragen dat de beklaagde onschuldig is, waarop de eigenzinnige doch rechtlijnige figuur van de commissaris niet anders dan negatief kan antwoorden. Waarop de aanklager zich wendt tot de jury en ongeveer zegt: Dames en heren van de jury, mag ik er u op wijzen dat de commissaris geen enkel bewijs kan aanbrengen van de onschuld van de beklaagde!
Waarom dat ik hier op wil terug komen? Schijnbaar is dit symptomatisch voor wat ook vandaag gaande is bij de rechtspraak en vooral dan voor assisen. Het gaat hier maar om een feuilleton, maar de scriptschrijvers werken toch op basis van hun kennis en van wat er gaande is in de maatschappij. Bovendien worden ze toch bijgestaan door mensen uit de praktijk die hen moeten bijstaan met raad en daad. Waarschijnlijk is het bij de meeste mensen niet blijven hangen omwille van het feit dat het tegenwoordig allemaal zo normaal lijkt. Maar waar wil ik dan naar toe?
Ik ben geen jurist maar heb tijdens mijn actieve loopbaan nogal wat contact gehad met de bestrijding van - wat het recht of de wet - misdrijven noemt en in sommige gevallen zelfs met misdaad (wat men in officiële termen nogal graag aanduidt met het woordje criminaliteit). Hierbij kon ik nogal vaak vaststellen dat met het recht een loopje werd genomen zowel door het openbare ministerie als door de advocaten. De winnaar is dan meestal diegene die het meest bespraakt is en het meest beroep kan doen op emotie. Dit is zeker het geval bij processen voor assisen. De jury bestaat dan uit mensen geplukt uit het dagelijkse leven en die als achtergrond hun eigen levenservaringen meedragen en deze volop laten meespelen in hun beoordeling. Zij kunnen dan ook afstappen van de strikte wettelijke regels en een oordeel vellen volgens hun gevoel dit in tegenstelling met magistraten die in de meeste gevallen gebonden zijn aan de regels van de wet. Bij een assisenproces spelen dan ook de gevoelens een veel grotere rol dan in enig ander soort proces. En hier wringt dan ook het schoentje!
Daarom even teruggegrepen naar de episode van gisteren. De Belgische wetgeving gaat uit van het schuldig zijn van een beklaagde bij de beoordeling van zijn daad. Alhoewel wij hier in tegenstelling met de rechtspraak in de Verenigde Staten het begrip reasonable doubt (redelijke twijfel) niet kennen, is onze rechtspraak principieel gebaseerd op de vastgestelde schuld. Hiervoor zullen de onderzoekers alle mogelijke wettelijke bewijsvoering mogen aanbrengen die de schuld van de beklaagde moet vastleggen. De onderzoeksrechter van zijn kant is gehouden een fair onderzoek te voeren waarbij zowel de vaststellingen à charge als aan à decharge hun plaats moeten krijgen. In principe zal een proces slechts gevoerd worden als de feiten ten laste (à charge) zwaarder wegen dan de feiten ten onlaste (à decharge). Met andere woorden zal een proces niet gevoerd worden als de schuld van de aangeklaagde niet voldoende vaststaat en zeker ook niet als hij zijn onschuld niet kan bewijzen!
In de tegenwoordige rechtspraak en dit vooral onder impuls van de Europese wetgeving gebeurt het wel eens dat de omkeerbaarheid van bewijsvoering wordt voorzien. Dit wil zeggen dat de aangeklaagde dan wel moet bewijzen dat hij niet schuldig is aan de hem ten laste gelegde feiten, maar dit komt in de meeste gevallen dan ook voor bij misdrijven en niet bij misdaden en bovendien is zeer duidelijk bepaald in welke gevallen dit principe mag aangewend worden.
Dat de aanklager, in de episode van Witse, beroep doet op het gebrek aan bewijzen voor de onschuld van de beklaagde is dan ook tegen de regels van een normale rechtspleging. Eens afwachten wat het uiteindelijke resultaat zal worden, want gisteren werd nog geen definitief oordeel geveld, het is immers een episode die wordt vervolgd. Ik ben benieuwd wat er uit de bus komt in verband met het proces voor assisen. Een veroordeling van de broer van Sam(antha) zou in de context van onze rechtspraak naar mijn mening althans een aanfluiting zijn op alle rechtsgevoel.
