De zaak Lhermitte is beoordeeld!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vandaag sprak de jury van het Assisenhof van Nijvel zijn oordeel uit over moeder Lhermitte. Het is een harde uitspraak geworden! Schuldig aan moord van haar kinderen met voorbedachten rade!
Even een poging tot samenvatting van de feiten. Geneviève Lhermitte is getrouwd met een man met Marokkaanse roots en heeft met hem vijf kinderen. De man werd door dokter Schaar naar hier gehaald om er te studeren, maar hij betaalt niet alleen zijn studies, maar blijkt tevens financiële sponsor voor het gezin waarbij hij na een tijd gaat inwonen. Hij betrekt er een eigen verdieping, maar loopt binnen en buiten bij het gezin alsof het zijn eigen woning betreft. Op geregelde tijdstippen slaapt hij zelfs in de echtelijke kamer zodat het paar geen enkele privacy meer heeft, maar dat is twistpunt voor de echtgenoot die het allemaal normaal vindt. Deze echtman verblijft meer in Marokko dan in zijn eigen gezin en tijdens zijn verblijven hier bezoekt hij geregeld de sauna, maar dan wel zonder zijn vrouw noch kinderen. Soms slaapt hij boven in het appartement van zijn mecenas.
De aantijgingen dat hij homo zou zijn, ontkent hij in alle toonaarden, maar wordt toch betrapt in bed met dokter Schaar: maar ze deden toen niets verkeerd! Als tegenprestatie mag Geneviève Lhermitte de was en de plas doen van de eerwaarde dokter, maar dit blijkt ook al een onaangename karwei te zijn want de man is niet van de meest hygiëne mensen. Voor Lhermitte stapelt zich alles op en ziet ze de toekomst maar somber in, des te meer dat ze bij haar echtgenoot geen gehoor vindt. Ook de psychiater die haar uiteindelijk moet begeleiden ziet blijkbaar niet in hoe erg het met haar is gesteld en zelfs een door haar geschreven briefje dat ze van plan is haar kinderen en zichzelf van het leven te beroven, schudt deze expert niet wakker en dus onderneemt hij geen actie met het noodlottige gevolg dat de moeder uiteindelijk tot de daad overgaat.
De moeder koopt in een grootwarenhuis een scherp vleesmes, roept haar kinderen een voor een bij zich en snijdt ze uiteindelijk de keel over, waarna ze ze terug in bed legt. Zelf onderneemt ze een poging tot zelfdoding, maar deze mislukt. Over deze gruwelijke daad wordt uiteraard in de media uitvoerig geschreven en de nu gescheiden vader, net als dokter Schaar, krijgt tweemaal de gelegenheid op de beeldbuis bij EEN zijn mening te ventileren.
De schok is groot en de meeste mensen die de zaak volgen vragen zich uiteraard af hoe een moeder haar kinderen dit kon aandoen. Een antwoord hierop kan waarschijnlijk niet gegeven worden, maar de vrouw reageert nogal op een labiele wijze op haar proces hetgeen zou kunnen wijzen op een geestestoestand die in de war is. Dit wordt blijkbaar ook zo begrepen door de voorzitter van Assisen die een nieuwe en grondig onderzoek vraagt vanwege psychiatrische experts waarbij degenen horen die een eerste advies hadden uitgebracht. Dit eerste advies op basis van de verklaringen van de beschuldigde - was tot de conclusie gekomen dat de vrouw op het ogenblik van de feiten toerekeningsvatbaar was, m.a.w. dat ze zeer goed wist wat ze deed en bijgevolg volledige verantwoordelijkheid draagt voor de feiten. Het tweede advies dat volgt uit de observatie en de vaststellingen en getuigenissen tijdens de procesgang geeft een totaal ander zicht. Vrouwe Lhermitte wordt nu ontoerekeningsvatbaar verklaart, hetgeen de jury de mogelijkheid verleent ze te laten interneren in een instelling eerder dan in een gevangenis. Deze tegenspraak tussen de beide adviezen veroorzaken natuurlijk de invraagstelling van de experten, des te meer het om dezelfde personen gaat die nu een tegengestelde conclusie meedelen. Weten deze specialisten dan nog waarmee ze bezig zijn, is een vraag die velen zal bezighouden.
De advocaten van de verdediging laten al vlug in hun kaarten kijken als ze aankondigen in eerste instantie te willen pleiten op de ontoerekenbaarheid van de beschuldigde zodat ze kan geïnterneerd worden. In tweede orde willen ze pleiten dat de feiten gepleegd werden onder een onweerstaanbare dwang hetgeen de vrijspraak zou betekenen.
De burgerlijke partijen pleiten uiteraard voor kindermoord met voorbedachten rade en deze stelling wordt ook gevolgd door het openbaar ministerie.
Deze namiddag viel dus het verdict:moord met voorbedachten rade en na urenlang beraad volgt de strafmaat levenslange gevangenisstraf. De jury bestond voor een groot deel (8 op de 12) uit vrouwen en dit kan in het nadeel van Lhermitte gespeeld hebben uiteraard.
Bij een uitspraak door het Hof van Assisen is geen beroep mogelijk. Er zijn slechts twee mogelijkheden om een arrest te verbreken. Indien er eventueel procedurefouten zijn gebeurd dan kan een van de betrokken partijen dit betekenen bij het Hof van Cassatie. Dit rechtsorgaan spreekt niet ten gronde uit en zal dus niets aan het arrest wijzigen, maar moet bepalen of er procedurefouten werden begaan. Indien de voorziening in Cassatie ontvankelijk werd verklaar en er procedurefouten werden vastgesteld, dan zal het Hof van Cassatie het arrest verbreken en een nieuw assisenproces ordonneren. Uiteraard gebeurt dit dan met andere raadsheren en juryleden. Een tweede mogelijkheid is wanneer de beroepsrechters zouden vaststellen dat er onterecht gestraft werd of in overdreven maten, dan kunnen ze ook het arrest doen verbreken en een nieuw proces moet dan plaatsvinden. Naar mijn weten is dit in het verleden nog maal twee keer voorgevallen, de eerste keer in een ver verleden, de laatste keer enkele jaren terug waar een van de drie beschuldigden volgens de rechters onterecht schuldig werd verklaard en een strafmaat opgelegd kreeg. Dit zie ik hier niet gebeuren. Dat de advocaten van de verdediging in Cassatie zullen voorzien, kan men echter wel verwachten, maar dit zullen we binnen uiterlijk een vijftiental dagen te weten komen.
Men kan zich uiteraard vragen stellen bij de uitspraak. Zijn er echt geen verzachtende omstandigheden? Is het onmogelijk dat een moeder in dergelijke situatie werd gebracht dat ze zulke gruwelijke en bijna ondenkbare daad stelt? Wat gezegd over een psychiatrische rapportering die bij het tweede onderzoek volledig in tegenspraak is met het eerste? Waarom werd op TV EEN tot tweemaal toe aan de echtgenoot en de dokter Schaar, een forum aangeboden waar ze hun waarheid konden bekendmaken? Is een proces voor Assisen geen proces op tegenspraak, zodat ook Geneviève Lhermitte een gelijkaardig forum zou krijgen?
Allemaal vragen die door mijn hoofd spoken omdat ik niet kan begrijpen dat een moeder dit zou doen zonder dat ze op het ogenblik van de feiten haar zinnen niet meer meester is, tenzij ze doorslecht zou zijn. En dat blijkt zeker niet uit de moraliteitsgetuigenissen waarin de moeder toch wel meestal positief tot zeer positief werd beoordeeld. Begrijpe wie het begrijpe kan en ik moet zeggen dat dit mijn petje te boven gaat.
Dit is geen verwijt naar de jury toe, want het zijn ook maar mensen en de beelden die ze gezien hebben en het rapport dat ze hoorden over de feiten, moeten hun geest ook wel op een onmenselijke manier dooreen geschud hebben. Ik was er niet graag bij geweest!
Misschien heeft moeder Lhermitte zelf wel de sleutel gegeven tot dit onmenselijke en onbegrijpelijke drama. Bij het begin van het proces en op het einde, toen haar nog de gelegenheid kreeg laatste woorden tot de jury te spreken, sprak ze woorden van spijt en eindigde met te zeggen:
Een moeder doodt haar kinderen niet!
en dat besef dat ze de rest van haar leven moet meedragen, zal wellicht de zwaarste straf van alle zijn. Ik hoop voor haar dat ze ooit hiermee in het reine kan komen.
|