Het Heilig Land ontheiligd !xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

We worden geconfronteerd met een nieuwe Holocaust! Hoe kan je anders denken over hetgeen nu al zo vele jaren aan de gang is tussen Israël en de Palestijnen en zich nu weeral concretiseert door een grondoorlog waarbij het Israëlische leger de Gaza-strook is binnengetrokken.

Als je de beelden op televisie ziet, dan kan je die best vergelijken met hetgeen er gebeurde in en rond het getto van Warschau tijdens de tweede wereldoorlog. Ik weet dat er mensen zullen zijn die mij hier verwijten naar de kop zullen sturen, maar ik wil ze wel trotseren met o.a. volgende argumenten:

Als kleine jongen leefde ik in de stad Antwerpen en bezocht er ook de stedelijke school aan de Belgiëlei. De school lag haast middenin het Jodenkwartier (Lange Leemstraat en zo verder) en het verschijnsel jood was me dus niet vreemd. Ik had ook het geluk bevriend te raken met enkele joodse schoolkinderen, waarvan er later enkele emigreerden naar Israël, en het leek me vanzelfsprekend dat ik mijn groeifase een en ander van hun geschiedenis tot mij nam. Het zou misdadig zijn de Holocaust en het lijden van de joden te ontkennen en ik ervaar nog altijd woede en onbegrip over het leed dat hen werd aangedaan. Zelfs de tijdsgeest waarin het allemaal gebeurde kan - naar mijn mening althans – geenszins ingeroepen worden om toch maar een schijn van verantwoording te willen geven. Wat daar gebeurde – hetzij met de joden, de zigeuners, de politieke en andere gevangenen – is zo onmenselijk dat er geen verontschuldiging mogelijk is. Concentratie- en dodenkampen zouden niet mogelijk geweest zijn indien er geen mensen gevonden waren om er uitvoering aan te geven.
Evenmin is het onbegrijpelijk dat men nog jaren na het einde van de oorlog met het joodse volk een lelijk spel gespeeld heeft.

Als de wereldmogendheden bij de aanvang van de tweede wereldbrand hun ogen dicht gehouden hebben of zich afgekeerd hebben van wat er toch duidelijk aan te komen stond, dan is dat in die tijd misdadig geweest en Chamberlain zwaaiend met zijn vredespapiertje, was dan de verpersoonlijking van een manifest verraad ten opzichte van de joden en o.a. het Tsjechisch volk.
Wanneer op het einde van de oorlog de overlevende joden opgesloten blijven in hun kampen omdat de mensen – zelfs in de eigen familie – niet geconfronteerd willen worden met deze miserie, dan is dat manifest schuldig verzuim ten opzichte van de slachtoffers.

De confrontatie met de realiteit van de moderne tijden is echter eveneens ontnuchterend. Van slachtoffers zou men immers verwachten dat ze uit hetgeen hen overkomen is positieve lessen zouden trekken. Er mag niet vergeten worden! Dat is zeker. De geschiedenis kennen zou een aanzet moeten zijn om te werken aan een betere toekomst. Dat er niet moet vergeven worden, maar wel mag, is menselijk te verstaan. Maar dat men niet wil begrijpen dat geweld en uitsluiting geen oplossing zijn, dat gaat mijn petje te boven. Waar zijn wij, mensen (?), mee bezig?

In de bijbel staat geschreven dat wraak mag, want ‘oog om oog en tand om tand’. Wat nu gebeurt is echter ‘een arm voor een oog en een leven voor een tand’. De olifant Israël verplettert de mug ‘Gaza’ met goedkeuring van het democratische USA en de afgewende blikken van de wereldpolitici.
Dat er alsmaar meer burgerlijke slachtoffers vallen moet men er maar bijnemen, want een beetje ‘collateral damage’ is nu eenmaal niet te vermijden bij een oorlog. Deze uitleg kan ik niet aanvaarden! Het is meer dan tijd dat politici hier ingrijpen op een doeltreffende manier. De Palestijnen, met Hamas op kop,  moeten ophouden met geweld zodat er geen reden is om tegengeweld te gebruiken.
Israel moet ophouden met het isoleren en het uithongeren van de Palestijnse bevolking. Een afzonderingsmuur bouwen en hierbij nog wat grond stelen van zijn buurman is onverantwoord. Het land van de buurman bezetten en zijn grond in beslag nemen, zijn eeuwenoude olijfbomen vernietigen en op die wijze een bevolking uithongeren, is ontoelaatbaar!
Mensen die tot wanhoop gedreven worden en geen enkel alternatief zien, kunnen je vriend niet zijn noch worden!

Essentieel is dat men de Palestijnse bevolking alle mogelijke kansen zou bieden tot ontplooiing zodat ook zij zouden kunnen genieten van comfort en huiselijkheid. Iemand die zich goed voelt in zijn huis, in zijn zetel, iemand die voldoende eten en drinken heeft, zal niet zo vlug geneigd zijn op de straat te trekken om er oorlogje te gaan spelen! Gelijke kansen, dat is de oplossing!

Ook voor Israël zou dit een winwin-situatie zijn: geen extra leger, geen extra militaire bijdrage meer, geen onveiligheid meer. Tijd en geld om aan het gezin te besteden!

Zoals het er nu uit ziet is dat alles nog ver verwijderd van realisatie. Een oplossing zou misschien geboden worden bij een internationale controle. Het zoeken van een oplossing die vrede brengt, is de dwingende opdracht voor de politici van deze wereld. Onrechtvaardigheid wegnemen is een eerste stap tot het vermenselijken van de contacten  en het verhogen van de levenskwaliteit. Gelijke kansen geven aan iedereen is een tweede stap en de vervulling er van kan alleen maar vrede brengen. Waarom kunnen mensen dat niet?

Alhoewel de medische wetenschap ver gevorderd is en de leeftijd alsmaar verlengd, toch moet men rekening houden met een gemiddelde levensduur van een zeventigtal jaren voor de moderne mens die geniet van een normaal leven. Deze periode is zo vlug voorbij dat hij volledig gewijd zou moeten zijn aan het verbeteren van de levensomstandigheden. Oorlog en geweld zijn tijdsverlies, nutteloos tijdsverlies waarbij niemand, maar dan ook niemand winnaar is.

Als je met oudere mensen spreekt, die de eerste en/of de tweede wereldoorlog hebben meegemaakt, dan is een van de meest voorkomende opmerkingen dat hun jeugd voorbijgegaan is zonder dat ze een jeugd hadden. En dat is wat er ook nu gaande is in een groot deel van deze wereld. Waar geweld overheerst, waar oorlog woedt, wordt het leven van mensen verwoest, wordt de jeugd van mensen weggenomen. Het resultaat hiervan is het kweken van ontevreden, haatdragende mensen, die geen alternatief meer zien en het rijke westen gemakkelijkheidhalve als een vijand beschouwen.

Het resultaat was zichtbaar in New York op 11.9, in Londen, in Spanje, in Beiroet, in Bumbai, in Irak, in zoveel plaatsen waar onrecht, onvrede en ongelijkheid heerst.

De maarschalken Foch, Joffre  en anderen, generaal Haig en zoveel andere bevelvoerders van den ‘Grooten Oorlog’ worden heden ten dage beschouwd als slachters, beenhouwers, omdat ze zoveel mensen zinloos de dood injoegen. Zij konden het – alvast in den beginne – niet bevroeden wat een catastrofe de moderne oorlogsvoering met zich mee bracht. Ze hebben er echter niets uit geleerd. Ze bleven vasthouden aan hun eigen gelijk!
Maar de moderne mens, de mens van vandaag, moet dit toch wel beseffen, de geschiedenis heeft voor genoeg afgrijselijke voorbeelden gezorgd en toch heeft het menselijk ras blijkbaar niets geleerd.

Wil men geweld bannen uit de wereld, dan moet men alvast beginnen met alle mensen – waar ook – gelijke kansen te bieden op onderwijs, persoonlijke ontplooiing. Moet men iedereen – zonder onderscheid – de basisbehoeften toekennen zonder uitzondering noch beperking.

Dan alleen zal er vrede kunnen heersen en zal het geweld beperkt blijven tot personen die echt ziek zijn in hun hoofd, maar die dan toch een minderheid zullen blijven.

Kan je niet altijd akkoord gaan met de ziens- en handelwijze van De Gucht - onze minister van buitenlandse zaken – dan lijkt hij me nu toch wel een van de weinige politici die krachtdadig oproept tot oplossingen en waarschuwt voor mogelijke ernstige gevolgen. Het lijkt Churchill wel in zijn vroege dagen, terwijl Amerika me de moderne Chamberlain lijkt.
De Verenigde Naties blijven eveneens zonder duidelijke en krachtdadige maatregelen, het lijkt de Volkenbond wel in de jaren dertig! Alle Charters voor de Rechten van de Mens ten spijt, blijft onze maatschappij schijnbaar hangen in kleinmenselijkheid. Daar kan geen iemand toch gelukkig mee zijn ? Ik alvast zeker niet!