Scheuten de botten, dan trekken de zotten

Geef toe, het is geen titel die daar staat en de dichterlijke aspiraties die er uit zouden moeten blijken, lijken nergens op. In mijn jeugdige jeugdigheid had ik nu en dan eens flarden van poëtische oprispingen op papier gekribbeld, maar meestal waren die de uiting geweest van onbegrip tegenover de maatschappij. Zo was de moordpartij van de Palestijnen in de kampen van Shabra en Chatilla een dankbaar item geworden om afkeer te tonen tegen koude onmenselijkheid en niets ontziende moordenaars. Eigenlijk is er nog niets veranderd op deze aardkloot en doen sommigen maar rustig verder met dat zo minieme parcours dat we als mens voorstellen op de schaal van de geschiedenis danig te verstoren en te verzieken.

Het onderwerp van dit artikel was echter enigszins anders georiënteerd,

maar de toetsen van mijn geliefde pc hebben nu en dan de neiging hun eigen richting in te slaan en zo te kiezen voor een heel andere weg dan eerst voorzien. Het lijkt wel een spel met een vrouw waar de preliminaire handelingen leiden naar een ernstig gesprek eerder dan naar de concretisering van de liefdesdaad.

De biologische lente is volgens Frank De Boosere al een tijdje actief , maar in de realiteit is daar nog maar weinig van te zien. Het is nog redelijk koud en deze morgen leek het mij de eerste keer dat de stralen van de zon eens weldoender aanvoelden dan voorheen. Ondertussen zit ik hier te snotteren en te hoesten als een doordejaarse automobiel van de vorige generatie en komen koortsopstoten mijn leventje onderste boven draaien. Het zal nu ongeveer vier weken geleden zijn dat ik besloot om mijn laatste sigaren niet meer te vervangen na gebruik en er maar eens een duchtige lap op te geven om dat verslavend duiveltje maar eens een vinger te tonen.
Verleden week was ik op bezoek bij een goede vriendin die bovendien ook nog eens de kunst van de voeten reflexologie  beheerst om er mijn voetzooltjes en aanhangsels eens lekker te laten masseren en toen ik ons Nadinnetje vertelde dat ik precies toch wel wat ontwenningsverschijnselen begon te vertonen, beloonde ze me koudweg met een korte:’ja, en je zal nog zieker worden, let maar op!’. Hoe ze dit kon weten is me een raadsel, maar ze deed het alleszins beter dan het orakel van Delphi of de coryfeeën die op vtm meedingen naar de prijs van de beste paranormaal of ….was het helderziende? Nu…geen belang.

Deze week vrijdag vertrekken we, zeg ik…

Als je in orde bent en genezen,zegt mijn trouwe gade. In die toestand rij jij geen 350 km met de auto! Basta! Zo moet ook Napoleon geklonken hebben, vermoed ik, alhoewel zijn bedoelingen naar alle waarschijnlijkheid wel minder zuiver zullen zijn geweest, allons enfants de la patrie…….la garde meurt mais ne se rend pas.. In 1815 bestond deze garde uitveel minder oude getrouwen dan voorheen en toen ze voor de eerste keer in haar geschiedenis de rangen van de carrés verbrak en op een lopen sloeg, was het lot van Buonaparte volledig bezegeld. De opstart van de bufferstaat België kon beginnen. Maar dat is een andere historie.

Onze oudste had de gelegenheid om dankzij een bon van een vrouwenmagazine – neen, niet de Flair – met een toch wel aangename korting een bungalowparkverblijf te boeken in Nederland of Duitsland. Het dichtstbijzijnde was dezelfde avond al helemaal volgeboekt en dus moest uitgeweken worden naar een ander complex en dat ligt zo wat 350 km van hier volgens de routeplanning van het park.

Hij had er aan gedacht om zijn ‘ouwetjes’ mee te vragen, want die konden wel een beetje rust gebruiken na al de perikelen van de laatste tijd. Met dank aanvaardt uiteraard, maar nu komt dat verduiveld ongemak roet in het eten gooien. Het is toch weer een tijdje geleden dat ik me zo slecht voelde en ik hoop dat het allemaal vlug voorbij gaat, ik heb immers nog een hoop boeken door te nemen en te bespreken.

Maar kijk, de kop is er af, op de blog is weer wat nieuws verschenen en hopelijk kan ik dat dit maal toch wel weer een beetje onder beheer houden.

Tally Ho zeggen de jagers als ze vertrekken, ik zeg het nu bij de afsluiting van mijn eerste lentekrabbel.

Groetjes, verzorg u wel en slaap lekker. Tot een volgende schrijf……..oefening.

Leo