De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
27-02-2016
Over twee kleine Negerkes
Ik zag vanmiddag twee kleine negerkes op een spiksplinternieuw fietske tourkes maken midden op de weg. Ik stopte even want dat spektakel wilde ik niet missen. Het stuur wiebelde en het fietske zwenkte en zwalpte van links naar rechts. Die komen vers uit de brousse, flitste het door m'n hoofd.
Leren fietsen. En maandag letterkes leren op school. En in de refter leren eten met mes en vork. Hun ouders zie ik onwennig in de supermarkt ronddrentelen. De juffrouw aan de kassa legt hen alles geduldig uit, terwijl de lange rij wachtenden aanzwelt aan de kassa. Neen, we gaan er echt niet op vooruit met de komst van andersoortigen in ons midden.
In mijn woonplaats zie ik het zwarte ras zich uitbreiden, hoewel de burgemeester ons niet gewaarschuwd heeft, hij vertelde alleen maar welke werken in de gemeente gingen uitgevoerd worden en welke koppels al 50 jaar getrouwd zijn. Niets over de invasie van vreemdelingen waarmee mijn dorp overspoeld wordt.
Terug naar de negerkes die leerden fietsen. Midden op de weg. Zij droegen een gekleurd jasje waardoor hun aanwezigheid opviel. Stel dat ze donker gekleed waren, dan waren ze allang platgereden. Zij hebben nog veel te leren, maar de achterstand halen ze nooit in, hun culturele bagage brachten ze mee vanuit hun verre thuisland. En als WIJ niet onszelve blijven, raken we besmet met het zwarte virus en zal onze beschaving als een kaartenhuisje ineenstorten. Gastvrijheid eist z'n tol.
Ik ga een beetje roeren in het drassige moeras van de Leuvense secundaire school Paridaens. Het is me daar wat.
In het Nieuwsblad stond er gisteren een mysterieus artikel te lezen over leerkrachten die elke dag met schrik naar school gaan en klagen over de verziekte sfeer op school, een sfeer van haat en nijd. Ze zeggen het slachtoffer te zijn van een tirannieke directrice en een ontoegankelijke inrichtende macht.
Enkele leerkrachten getuigen anoniem: "Er is al lang een problematiek van vriendjespolitiek aan de top van onze school... En sinds de komst van de nieuwe directrice is de sfeer op school compleet verziekt... Wij leven onder een dictatuur."
Het krantenartikel maakte vele rondjes rond de hete brij en rapporteerde enkel in vage bewoordingen over leerkrachten met depressies en burn-outs.
Daarom ging speurneus Lieve even een kijkje nemen in de infobrochure van de school, die rozegeur en maneschijn uitstraalt. Daar las ik dat Ann Henderickx de directrice is, en Maryleen Verhavert de adjunct-directeur... Waarom mochten wij van de krant die namen niet weten?
Lezer, kijk eens naar de naam van de adjunct-directeur: Maryleen Verhavert. Zij is de echtgenote van Lieven Boeve, topman van het katholiek onderwijs. Lieven Boeve kwam vorig jaar in het nieuws met zijn voorstel om mosleerkrachten voor de klas te zetten, als middel tegen radicalisering, en hij pleitte ook voor een verbroedering tussen de katholieke godsdienst en de islam.
Wel, zijn echtgenote staat nu samen met directrice Ann Henderickx aan het roer van school Paridaens (vriendjespolitiek?). Nu kan ik me goed voorstellen dat Ann Henderickx zwaar onder druk staat van Lieven Boeves echtgenote en dat ze daarom een schrikbewind voert. In stresstoestand is men ontoerekeningsvatbaar en niet in staat om een school behoorlijk te leiden, men haalt dan toeren uit die kunnen leiden tot een verziekte sfeer op school.
Toch blijven we zitten met de bezwarende anonieme getuigenissen van de leerkrachten. Als die kloppen is de directrice een gestoorde vrouw. Het Nieuwsblad geeft geen antwoorden op de treurige gang van zaken in Paridaens, integendeel, na het lezen van het artikel blijft de lezer zitten met een hoop vraagtekens rond het Paridaense kluwen.
De infobrochure van Paridaens schrijft ook nog over "een korps gemotiveerde en enthousiaste leraren"... En hoe zijn de depressies en burn-outs dan te verklaren?
Gwendolyn Rutten stelde zich gisteren aan als een pubermeisje dat zich kwam mengen in een gesprek onder volwassenen. Ze kon beter de schoolplicht vanaf 2.5 jaar opperen, of de afschaffing van islamlessen. Dát zijn zinvolle hervormingen.
Het zijsprongetje van Gwendolyn naar kleuter- en lager onderwijs leek op een wanhopige poging om zichzelf in de kijker en in de belangstelling te zetten. Kinderen zijn daar ook erg bedreven in, in het fantaseren van verhaaltjes om zichzelf interessant te maken. Wijze volwassenen hebben die capriolen niet nodig.
Vluchtelingen zijn eeuwige twijfelaars, eerst weten ze niet goed welk land als thuisbasis hen het meeste profijt oplevert, en nu zijn er ook al die niet weten of ze man of vrouw zijn, of een beetje van allebei, of misschien wel hermafrodietjes? Ge weet nooit met die vervanhierders.
En ondertussen zitten wij opgescheept met geïmporteerde genderproblemen: homovluchtelingen, geslachtsveranderende vluchtelingen, transseksuelen en andere gestoorde seksgevallen. Ze hebben het allemaal meegebracht vanuit hun verre thuisland, al hun geaardheden, eigenaardigheden, afwijkingen, karakters. Het zit nu allemaal hier.
Toen alle Europese grenzen ontgrendeld werden voor alles wat zich hier wou komen manifesteren omdat ze 't in hun thuisland niet waar konden maken, kwamen ontelbare mensen zich hier vestigen inclusief hun eigenheden en hun problemen. Aanvankelijk dachten onze leiders: "Het zijn maar enkele mensen aan wie we barmhartig hulp moeten verlenen"... Maar ondertussen brengen die instromers een hele psychische bagage mee die we óók nog een plekje moeten geven in onze samenleving.
En daarom krijgen homomigranten een voorkeursbehandeling, ze krijgen in Berlijn en in Amsterdam een aparte opvang, homo's bij homo's, en hetero's bij hetero's. Zo simpel is dat.
Ze zeggen dat homo's en transseksuelen het zwaar te verduren hebben in de reguliere opvang, waar ze gediscrimineerd worden en met agressie te maken krijgen. Ook in Amsterdam worden homoseksuele vluchtelingen apart opgevangen. Volgens de Amsterdamse wethouder Simone Kukenheim is die groep extra kwetsbaar... Kwetsbaar? Ik geloof er geen snars van. Iemand die geslaagd is in zijn tocht naar het Beloofde Continent is immuun voor alle kwetsbaarheid, die moet niet afkomen met mietjesachtig gezever, die moet niet komen zeuren over flauwe pietluttigheden zoals: "Ik weet het niet goed, ik ben de tel kwijt, ik twijfel aan m'n geslacht en daarom ben ik kwetsbaar"...
En dan vraag ik me af: wat gebeurt er met lesbische vluchtelingen of getransformeerden die tijdens hun overzeese oversteek van geslacht veranderd zijn? Mogelijk zijn ze in de war gebracht door de woeste golven en het deinende water dat hun geesten vertroebelde, waardoor ze zichzelf niet meer herkenden en vergeten waren tot welk geslacht ze hoorden. Ja, en die gestoorden zetten hier dan voet aan wal en eisen dat wij hen accepteren in hun hele wezen, met al hun eigenaardigheden, afwijkingen, criminele neigingen, perversies, misvormingen... Ja, dat hoort er allemaal bij als je anderen toelaat in je midden.
Onze criminele leiders die de miljoenentoevloed van vreemdelingen mogelijk gemaakt hebben en nog altijd tolereren en stimuleren, zouden verplicht in retraite moeten gaan om zich samen te bezinnen over de katastrofe die ze in gang gezet hebben en waarvan het einde nog lang niet in zicht is.
Logopedisten heb ik vroeger gekend als schrapers en graaiers. Ik heb ze zien binnendringen in de scholen om anderstalige leerlingen te ronselen als nieuwe klanten. Arrogant en dominant. In hun strooptocht werden ze bijgestaan door An Serpent van de Turkenschool en Maffiabaas Horbert. Het ongure gezelschap specialiseerde zich in het opstellen van valse verslagen om de ziekenfondsen te kunnen oplichten. Argeloze CLB'ers werden door corrupte Horbert ingeschakeld om mee te werken aan de louche praktijken. Nietwaar Berna S.?
Het Riziv was op de hoogte van deze bedrieglijke gang van zaken, maar liet begaan. Corruptie vierde hoogtij.
Onlangs zaten ze rond de tafel, het Riziv en de CLB's, om te leuteren over het loon van de logopedisten en de terugbetalingsregeling, en ook over het schandalige ereloon van 44 euro per uur dat voor de gulzige logopedisten nog altijd niet genoeg is.
Het CLB heeft zich in de loop der jaren ontpopt als beschermengel van allochtoontjes. En daarom protesteren ze tegen de terugbetaling die eenvoudiger en vlugger moet gebeuren, zo niet "hebben de minder begoeden geen toegang tot logopedie". Da's hetzelfde zeggen als: "Wij willen gratis logopedie voor allochtoontjes."
Het Riziv en de Vlaamse Vereniging voor Logopedisten komen er niet uit. Ik hoop dat logopedie onbetaalbaar gaat worden voor de onderste laag want die haalt er toch geen voordeel uit. Allochtone leerlingen horen niet thuis in de logopedie omdat hun thuistaal geen Nederlands is!
"We stop looking for monsters under the bed when we realize they are inside us" (Mari Mitchell)
UNIA is de nieuwe naam voor het CGKR (Centrum voor Gelijke Kansen en Racisme), en ook voor de recente benaming Interfederaal Gelijkekansencentrum. Wie een vraag of melding heeft over discriminatie kan voortaan terecht bij het kersverse detectivebureau 'Unia'.
"Unia' is geen keurig Nederlands woord. Het heeft een exotisch kleurtje. Handig en herkenbaar voor vreemdelingen die zich gekrenkt voelen en hun goesting niet krijgen, die kunnen dan gaan klagen bij Unia.
Tussendoor: in onderwijsmiddens werd er vroeger nogal gedweept met Verhofstadt. Ik heb die verering nooit goed begrepen, omdat verrader Verhofstadt het CGKR steunde in de strijd tegen racisme en xenofobie. Verhofstadt, weer ene die de betekenis niet snapte van wat hij uitkraamde.
Met de naamswijziging wil Unia zichzelf en zijn opdrachten meer bekendmaken bij het grote publiek... "Grote publiek'?... Mijn gedachten gaan dan direct naar de nieuwe wereld van vluchtelingen en illegalen, avonturiers en ontdekkingsreizigers, goudzoekers en asielzoekers en alle andere zoekenden... Met de makkelijke naam Unia zouden ze allemaal op hun duimpje de weg moeten kennen naar het Centrum om te klagen over hoe slecht ze hier wel behandeld worden in hun gastland.
De twee bendeleiders van het nieuwe Centrum, Patrick Charlier en Els Keytsman, zijn samen gaan winkelen op zoek naar verrekijkers, telescopen en vergrootglazen om de argeloze burger te kunnen betrappen op onheus gedrag jegens zijn vreemde medemensen.
Directrice Els Keytsman: "Onze missie evolueerde doorheen de tijd. Vandaag zijn we volledig bevoegd voor gelijke kansen en de strijd tegen discriminatie zoals werd vastgelegd in 17 criteria van de antidiscriminatiewetgeving... Werkgelegenheid, onderwijs, huisvesting en dienstverlening werden enkele van onze belangrijke domeinen. Onze lokale contactpunten breiden we uit over heel België. Zo willen we dichter bij de realiteit van de burgers staan... Unia is een pertinente en simpele naam die in beide landstalen goed in de mond ligt."
"Goed in de mond liggen"?... Ja, in de mond van alle vreemdelingen die hier verzeild raakten om te zoeken naar geluk en een comfortabel leventje.
Hett bericht hierna stond te lezen in HBVL. De gazet hangt een geromantiseerd beeld op van asielzoekers als gewone mensen zoals wij, die bij ons leven horen en met wie we ons te pletter amuseren.
In die stijl bericht HBVL over gelukkige asielzoekers die in de plensende regen hun hart ophalen op ONS Parelstrand, ONS vakantiedomein in Lommel.
Behalve verkrachten, vechten en vandalenstreken uithalen, kunnen ze warempel ook nog voetballen.
Het artikel is een geforceerde poging van de gazet om het imago van asielzoekers op te krikken. Typisch HBVL: mensen misleiden, feiten verdraaien en de vreemdeling in het zonnetje zetten.
En onze eigen mensen, Lommelaren als initiatiefnemers van de voetbalmatch, hebben zich al goed geïntegreerd in het asielerswereldje.
Asielzoekers Parelstrand genieten met volle teugen van eerste voetbalmatch
Alleen maar gelukkige gezichten op het terrein van het Lommelse ‘Den Bunt’... waar asielzoekers deelnamen aan een voetbalmatch. Door regen en wind, maar dat kon niemand deren... nadien bleef iedereen om de kleedkamer en de schoenen te poetsen. Kortom een memorabele namiddag en meteen eentje voor herhaling vatbaar, vertellen initiatiefnemers Amber Van den Eynde, Jimmy Van den Eynde en Wannes Vercauteren.
Onderzoekers van Universiteit Antwerpen bevroegen 5.091 kinderen uit het vierde, vijfde en zesde leerjaar in 69 Vlaams-Brabantse scholen over hun welbevinden in en buiten de school.
Resultaten: Kinderen uit de bovenste helft van de lagere school geven zichzelf gemiddeld 8,2 op 10 op de geluksschaal, toch geeft meer dan 8 pct zichzelf een onvoldoende. Opvallend: factoren als thuistaal of gezinssamenstelling lijken weinig invloed te hebben.
De resultaten zijn bevredigend voor de onderzoekers, maar ik geloof er geen fluit van en hecht geen waarde aan de onderzoeksresultaten. Omdat niet bekend is hoeveel allochtoontjes in de proefgroep zaten, want zij kunnen een ander gedacht hebben over 'gelukkig zijn'. Het geluksgevoel van Vlaamse kinderen zou dan ook uitsluitend bij onze eigen Vlaamse kinderen onderzocht moeten worden... Het geluksgevoel van allochtoontjes is een ander hoofdstuk.
Sociale Wenselijkheid
Volgens de onderzoekers geven de kinderen zichzelf gemiddeld 8,2 op 10 op de geluksschaal... Veel te rooskleurig! In werkelijkheid kan het gelukscijfer veel lager liggen omdat kinderen bij ondervraging geneigd zijn om sociaal-gewenste antwoorden te geven, om antwoorden te geven die sociaal aanvaard zijn. Ze laten hun hart niet spreken en zo kom je niet te weten wat ze 'echt' denken en voelen. Een ondervraging van kinderen is enkel betrouwbaar bij individuele afname.
De toelichting van psycholoog Luyten van KULeuven getuigt van weinig realiteitszin: "We leven in een land met een hoge levensstandaard, dat voor kinderen veel ontplooiingsmogelijkheden biedt. Dat zie je aan het aantal kinderen dat zichzelf als 'heel gelukkig' omschrijft." Hoge levensstandaard?... Veel ontplooiingsmogelijkheden?... Hoe lang nog? En waarom vindt Luyten het nodig om ons land de hemel in te prijzen?
Aan Houzee: Het is inderdaad zo dat als de stemplicht op 16 jaar telt, zoals Anciaux zou willen, dat er dan meer stemmen gaan naar 'sociaal-wenselijke' partijen. Jonge kinderen zouden zelfs blindelings voor een sociaal-wenselijke partij kiezen achter de gordijntjes van het kieshokje. En het Vlaams Belang zie ik in multiculturele scholen echt niet als een sociaal aanvaarde partij. Er is nog veel werk aan de winkel voor Vlaams Belang Jongeren. Op 18 febr. heb ik op m'n blog al een poging voorgesteld om schoolkinderen warm te maken voor het Vlaams Belang. Zo'n actie zal wel niet mogen, maar 't is 't proberen waard.
120 miljoen euro!... Vlaams geld voor vreemde kindjes die hier pardoes komen binnenvallen om een zitje te veroveren op onze Vlaamse schoolbankjes. En 120 miljoen euro is nog maar een peulschil van wat er allemaal nog gaat komen. Vreemde kindjes van overal in de hele wereld zijn nog niet allemaal hier.
Is onderwijsminister Crevits de wanhoop nog niet nabij? Ze zegt heel moedig: "De Vlaamse regering investeert de komende drie jaar 120 miljoen euro in extra schoolplaatsen."... Antwerpen, Gent en Brussel, waar de nood het hoogst is, komen het eerst aan de beurt om geld te krijgen voor nieuwe scholenbouw.
Het nijpende capaciteitsprobleem neemt dramatische vormen aan. De scholen kunnen de overproductie van kindjes niet meer aan. Ook anderstalige scholiertjes komen hier met trossen tegelijk onze scholen bezetten. De schoolbevolkingsexplosie is niet meer te stoppen. Er zullen nóóit scholen genoeg zijn als de wildgroei in de geïmporteerde gezinnengeen halt wordt toegeroepen.
Het primitief voortplantingsgedrag van migranten is onze kassen aan het plunderen. Vreemde huishoudens met hun ontelbare koters zullen de Vlaamse geldpot leegzuigen en leegvreten tot de bodem bereikt is en er geen geld meer is, zelfs niet voor onze eigenVlaamse kindjes.
Daarom lijkt het me redelijk dat alle niet-Vlaamse ouders een financiële bijdrage leveren aan de scholen, en kindergeld is natuurlijk uitgesloten. Logisch, de magische krachten van de hoorn des overvloeds zijn aan het verzwakken.
We zitten dus opgescheept met een Bende Bijkomers die we niet verwacht hadden, niet gevraagd en niet gewenst hadden, ze waren helemaal niet geprogrammeerd in onze gestructureerde maatschappij waarin we het allemaal zo mooi uitgekiend hadden, geboortebeperking, sociale voorzieningen, werkgelegenheid, alles onder controle en keurig op maat van eigen bevolking. En dan komen vreemde instromers ons geordend leventje overhoop halen en overboord gooien, ongestraft, getolereerd en verwelkomd.
Ironisch: de regering kondigde in 2014 zware besparingen aan in het onderwijs... en een jaar later: "Vlaamse onderwijsnetten hebben samen 5 miljard nodig om scholen te bouwen of te verbouwen"... "Tegen 2025 zal de Antwerpse schoolbevolking met 45% gestegen zijn, 1 miljard is nodig om het recht van onderwijs te kunnen garanderen voor iedereen"...
Lieve maakte gisteren op de preekstoel geen goede beurt. Bijlange niet. Ik kan beter vertellen over m'n glazen bol van vroeger toen moeilijke moeders van mij verwachtten dat ik de toekomst voorspelde voor hun kinderen. Zoals op de kermis, waar Madame Soleil in een louche kraampje de mensen met nonsens en wartaal om de oren sloeg. Zigeunerinnen zijn daar bedreven in. Ik vraag me nu nog altijd af waarom radeloze en machteloze moedertjes niet naar waarzeggers of wichelaars gingen om raad, of naar kaartlegsters die een schitterende toekomst voorspellen voor hun oogappeltjes...
Terug naar m'n glazen bol. M'n glazen bol is een relikwie als aandenken aan turbulente tijden toen er mirakels van mij verwacht werden, ja mirakels! Ik heb wel bovennatuurlijke gaven en zevende en negende en zeventiende zintuigen, maar de capriolen en bovennatuurlijke stunten die ik uithaalde mochten niet baten, 't was nooit goed, mijn heldere kijk op de toekomst werd niet gewaardeerd.
Toch heeft Lieve iets verschrikkelijks zien aankomen in haar glazen bol, een geweldig onheil dat boven onze hoofden hangt... Toen in lang vervlogen tijden migrantjes overvloedig uit de bloemkolen sproten en zich bij ons aandienden als spruitkooltjes die nog in toom gehouden konden worden. De ooievaar maakte overuren. Toch was de aanwas van migrantjes nog te overzien, en ook de immigratie van volwassen exemplaren kon in goede banen geleid worden, er was nog structuur in de opeenstapeling van vreemdelingen in onze samenleving, toen ze in de hoogte gestapeld werden. Nu is die orde compleet verstoord.
Een eindeloze vloedgolf die zich eindeloos herhaalt en cumuleert in onoverzichtelijke en onoplosbare toestanden kan niet meer door mensenhanden hersteld worden. Algehele chaos die alleen maar door een vernietigende oorlog opgelost kan worden...
En nu pas kom ik tot wat ik eigenlijk wilde vertellen. De inwoners van Hamburg moeten ongebruikte kamers in hun huizen openstellen voor migranten. Zij kunnen verplicht worden om in hun lege kamers migranten op te vangen. De autoriteiten hebben het recht om woningen van burgers te onderzoeken op lege kamers en die kunnen gevorderd worden. De socialisten en linksgroenen hebben een nieuwe wet verzonnen die burgers geleidelijk aan uit hun huizen moet verdrijven. Nu in Hamburg, straks bij ons!
Ik heb het allemaal al gezien in mijn glazen bokaal. Jaaaaren geleden richtte ik daarom m'n zolderkamertje in voor een verloren gelopen asielzoeker die nooit kwam opdagen. Lang geleden wist ik al dat elk gezin ooit verplicht ging worden om een sukkelaar in huis te halen. En als we dat niet doen zullen ze ons met man en macht uit onze huizen sleuren, ons op straat gooien en er zelf in gaan wonen. Dat is de toekomst!
Ik zal m'n zolderkamertje zelf maar eens gaan inwijden vooraleer de politie m'n huisje komt controleren op leegstaande kamers. Want wat nu in Hamburg gebeurt, die middeleeuwse toestanden zullen ook wel naar hier overwaaien.
Een vriend-blogger wees me op een stukje van Frederiek Weeda, dat ging over een rector die na 43 jaar afscheid nam van het onderwijs.
De rector verwoordde zijn ervaringen en opvattingen erg beschaafd. En toen kwam ik in de verleiding om zijn gedachten om te zetten in Lieviaanse terminologie.
Rector: "Opvoeding van tieners gebeurt op school. Met akkoord van ouders."
Lieve: "Ouders geven hun onmacht toe, ze kunnen hun kinderen niet aan, ze falen op pedagogisch vlak. Laat de school hen maar opvoeden."
Rector: "Steeds meer kinderen halen een hoog diploma. Ze zijn niet slimmer geworden, maar de normen zijn aangepast."
Lieve: "De onderwijskwaliteit is aangetast. Leerkrachten verlagen hun lesniveau om ook de zwaksten mee te sleuren ten koste van de sterkeren."
Rector: "Moderne ouders zijn vrienden van hun kinderen, ze willen een gezellige thuis, zonder ruzie, zonder strijd."
Lieve: "Vriendschap sluiten met je kinderen is makkelijk als je geen gezag hebt, als je hen zelf niet kunt opvoeden. Laten pa en ma maar gaan werken en hun hobby's beoefenen, dan kunnen ze thuis in serene sfeer kameraadschappelijk omgaan met hun kinderen. Er zijn toch geen opvoedingsperikelen om over te struikelen. De school zal wel alles oplossen."
Rector: "Hier komen allerlei bevolkingsgroepen. En homoseksualiteit wordt normaal gevonden."
Lieve: "We hebben hier een multiculturele school met verschillende rassen en uiteenlopende seksvariëteiten. Over de invloed op gewone leerlingen zwijgen we liever. Laten we het bij het rooskleurige plaatje van ideale diversiteit houden."
Rector: "Leerlingen accepteren het gezag van een volwassene niet zomaar, je moet hen alles uitleggen."
Lieve: "Als ze thuis niet geleerd hebben om respect op te brengen voor gezag, dan kunnen ze dat op school ook niet."
Rector: "Kinderen van meegaande ouders worden minder weerbare volwassenen, ze zijn geen tegenslagen gewend, hebben niet geleerd om te buffelen om iets te bereiken."
Lieve: "Verwende jeugd kan niet tegen en stootje, ze zijn vlug gekwetst en hulpeloos. Als kwalletjes en watjes hebben ze geen weerbaarheid opgebouwd. Problemen in het echte leven kunnen ze niet aan. Rotverwende jongeren worden bijgestaan door allerlei instanties: slachtofferhulp, psychische hulpverlening, telelijnen, begeleidingen, therapieën... Luxe dingen die vroeger niet bestonden. Wij waren sterk genoeg om in ons eentje of samen met onze ouders problemen op te lossen."
Rector: "Elke klas heeft een mentor om toe te zien op het welzijn van de kinderen. De mentor praat met hen als er thuis problemen zijn."
Lieve: "Er is een mentor omdat de ouders falen in hun opvoedingstaak. Ouders horen met hun kinderen te praten over problemen, niet een rare mentor."
Zonder gezag, zonder tucht en discipline, zonder eisen stellen, kweken we een generatie slappe studenten zonder ruggengraat, wiens vooruitzichten op de arbeidsmarkt erg beperkt zullen zijn.
Kopieer dit bericht van Houzee duizenden keren en stop een exemplaar in de schoolagenda van elke leerling. Geef er in alle scholen ook eentje aan alle leerkrachten. Vergeet daarbij niet de islamleraar en de moslimleerlingen.
Nu denk ik niet dat de jeugd elke dag een paar keer op mijn blogske zit te lezen. Zelfs mijn kleinkinderen niet. Daarom is het aan mij en aan ons om de jeugd warmt te maken voor het Vlaams Belang, in hun eigen belang . Want de toekomst ligt bij hen. Niet meer bij mij . We kunnen hen echter de weg wijzen , zelf vind ik dat mijn plicht. En geloof me maar; zo moeilijk is dat niet. Ze hoeven slechts rondom zich te kijken . Ze kunnen aansluiten bij :
“Het enige wat ik wil, is naar jullie land verhuizen, jullie vrouwen verkrachten, jullie bussen opblazen, muiten in jullie straten en eisen dat jullie mijn religie accepteren. Waarom kunnen jullie niet toleranter zijn?”
Spijbelen is wéér eens actueel. Uit een onderzoek van de VUB blijkt dat téveel jongeren spijbelen met toestemming van hun ouders, of minstens met hun medeweten.
Tja, wat moeten ze met een forse Marokkaanse puber die thuis de baas en die af en toe geen goesting heeft om op tijd op te staan om naar school te gaan?... Zo werkt dat in allochtone milieus waar het ouderlijk gezag niets voorstelt.
En wat te denken van ziektebriefjes in een schoolagenda? Ziektebriefjes in een schoolagenda zijn vrijbriefjes om naar believen te spijbelen.
Het recente onderzoek van de VUB was overbodig. Het is bekend dat veel ouders even weinig plichtsbesef en verantwoordelijkheidszin hebben als hun kinderen.
Onderwijsminister Crevits (CD&V) wil vanaf volgend schooljaar het spijbelen sneller aanpakken. Zij wil ouders op hun verantwoordelijkheid wijzen: zonder geldige reden afwezig zijn op school kan niet! Vanaf de eerste problematische afwezigheid van zoon of dochter zullen ouders aangesproken worden. En problematische afwezigheden wil ze herleiden van 30 halve dagen naar 15 halve dagen. Eindelijk! Maar het mocht nóg krasser.
Crevits spreekt kordatere taal dan haar voorganger Pascal Smet (sp.a), die met roze brillen en fluwelen handschoenen zich ledig hield met het schrijven van persoonlijke waarschuwingsbrieven naar ouders van hardnekkige spijbelaars.
En zo belanden we in het kleurrijke atheneum van directeur Blauwbaard waar ze ook van slappe wanten wisten bij de aanpak van spijbelaars. Ik ergerde me mateloos aan het lakse spijbelbeleid van de school. Zo was er een maandelijkse vergadering 'Spijbeloverleg' onder leiding van leerlingbegeleider Roger. Blauwbaard schitterde natuurlijk door afwezigheid, die zat te cocoonen in zijn burcht ver weg van alle problemen. Ook aanwezig bij 'Spijbeloverleg' waren de Turkse tolk en migrantenwerksters. Blabla... en ondertussen bleven allochtone pubers spijbelen.
Het plaatselijke OCMW organiseerde zo nu en dan een 'Intern Overleg' over spijbelende allochtonen. Ja, in de groep spijbelaars was er een opvallende oververtegenwoordiging van allochtonen, zoals ze ook oververtegenwoordigd zijn in elke vorm van problematisch gedrag en probleemsituaties. De dames van het OCMW leuterden tijdens hun 'Intern Overleg' over spijbelaars zonder met concrete harde voorstellen op de proppen te komen. De klemtoon lag op 'praten met de spijbelaar en zijn ouders'. Over sancties werd er niet gesproken.
In het verleden werden illegale afwezigheden veel te voorzichtig aangepakt. Mogelijk wordt het met minister Crevits beter, hoewel zij ook denkt aan de inschakeling van CLB's. Toen ik dát las sloeg m'n hart een tel over. Het gevaar dreigt dat spijbelproblemen stagneren wanneer CLB'ers zich gaan verliezen in oeverloze gesprekken terwijl ze de pijnlijke illusie koesteren dat spijbelaars en hun ouders vatbaar zijn voor verbetering... Knutselen aan een mentaliteitswijziging bij allochtonen is een mission impossible.Er is slechts één oplossing van het spijbelprobleem: inhouding van het kindergeld!Daar zijn allochtone ouders gevoelig voor. Als je aan hun portemonnee raakt, schieten ze wakker. Misschien zullen ze dan eens met de vuist op tafel slaan en laten zien wie er thuis de baas is.
Zal ik eens vertellen over wat ik vanmiddag uitgespookt heb?
Ik heb een 'thuisfiets'. Zo eentje zonder wielen. Alleen de pedalen draaien rond. Hoe hard ik ook trap, ik geraak er geen millimeter mee vooruit. En aan het stuur is er ook geen beweging te krijgen, het is wel handig om me eraan vast te klampen wanneer ik doortrap en de pedalen verlies. Op m'n blog trap ik ook wel eens door. Dan verlies ik de pedalen als ik niet vast in het zadel zit en zo verlies ik de greep op de essentie van mijn verhalen, om daarna te verdwalen in andere onderwerpen dan 'schoolperikelen'.
Over de voordelen van m'n thuisfiets, over de voordelen van het ter plaatse pedaleren:
-Er zijn geen ambetanteriken die m'n pad kruisen.
-Er zijn geen rode lichten waarvoor ik moet stoppen.
-Ik hoef geen alcoholcontroles te vrezen.
-En snelheidscontroles ook niet.
-Mijn rijbewijs en de hele papierwinkel hoef ik niet bij me te hebben.
-Ik mag gsm'en terwijl ik fiets, ik mag eten terwijl ik fiets, ik mag drinken terwijl ik fiets, en tv-kijken ook nog.
-Ik hoef me geen zorgen te maken over mijn eindbestemming want die is er niet.
-Ik hoef geen gordel te dragen.
-Ik hoef niet te tanken.
-Ik hoef aan niemand voorrang te verlenen. Eigen 'ik' eerst!
Ik ben vandaag gaan wandelen in het landschap van mijn herinneringen, op zoek naar dwarsliggers uit het verleden. Om hen te verpulveren, te verbrijzelen, tot moes te kloppen. Pestkoppen en roddeltantes, saboteurs en zeikerds, velen zijn al aan de beurt geweest en door de mangel gehaald, anderen zitten angstig te wachten in het voorgeborchte van m'n blog tot ik hen genadeloos uit hun schuilplaatsen sleur om er gehakt van te maken, waarna ze zieltogend liggen te smeken om vergiffenis... Te laat!
Na deze pathetische aanhef koos ik in overleg met mijn muze voor de Turkse tolk. Haar naam was Gülnür. De fraaiste onzin die ze ooit uitkraamde was: "Wij moeten de leugentjes van de Turkjes met een korreltje zout nemen, liegen is hun overlevingsstrategie... Wij moeten begrip opbrengen voor afwijkend gedrag bij migrantjes, onze tolerantie zal hen ten goede komen"... Blabla... Maar over respect voor onze Nederlandse taal en cultuur hoorde ik haar nooit iets vertellen. En zo kwam de gewetensvorming van migrantjes in het gedrang. Voeg daarbij de vernietigende islamlessen, en het kwaad was geschied.
De scholen dweepten met Gülnür, ze droegen haar op handen alsof ze het vriendinnetje was van Allah. En zo kwam het dat haar snoet naar omhoog wees, richting Allah's hemel.
Gülnür begaf zich dagelijks naar een of ander concentratieschooltje dat uitpuilde van kleine Turkjes die alleen maar de Turkse taal rondom zich hoorden, zowel in school als thuis. Wat de juf hen vertelde schampte af, haar woorden losten op in het exotisch gejodel van de Turkjes.
Illegale huisbezoeken bij Turkse gezinnen legde Gülnür af in het gezelschap van migrantenwerksters. Volkomen onwettig omdat ze in dienst was van het CLB, en niet van de gemeente. Bedoeling was integratiebevordering van allochtonen, maar haar tussenkomsten hadden een averechts effect. Zij verstevigde de eigen identiteit, eigen taal en cultuur van allochtone leerlingen en hun ouders.
Gülnür was het lievelingetje van Horbert, klein, fijn, fragiel, bedreven in slijmen en hielen likken, nooit een blaam krijgen, nooit op het matje geroepen worden, een hele hoop facilitieten, gunsten en privileges krijgen... de positiefste discriminatie in de ergste allerhoogste graad.
En op geniale wijze moeilijke klusjes afwimpelen met kreten als: "Dat is mijn werk niet... Daarvoor word ik niet betaald." Op eigen houtje schrapte ze opdrachten en taken die haar te moeilijk leken of niet bij haar pasten bij haar taken als missiezuster.
Nog iets! Gülnürhield niet van simpele en goedkope taalprogrammma's voor Turkse kleutertjes. Neen, het moesten dure, gesofisticeerde dingen zijn die veel geld kostten en uiteindelijk geen resultaten opleverden bij de kleine allochtoontjes. Parels voor de zwijnen!
"Schoolinternaten moeten schoolinternaten blijven", antwoordt onderwijsminister Crevits op het voorstel van Hans Bonte (sp.a), burgemeester van Vilvoorde die radicaliserende jongeren naar internaten wil sturen om hen op het rechte pad te loodsen en discipline bij te brengen... In een radeloze bui kan men nogal wat onzin uitkramen!
Lees meer over het voorstel van Bonte op bij Houzee http://blog.seniorennet.be/rechts Op Valentijnsdag om 9.32 uur schreef Houzee over Hans Bonte die radicaliserende jongeren in internaten wil onderbrengen (lees ook vandaag op de rechtsblog), een onmogelijke onderneming die gelukkig geen bijval kent bij andere partijen. Er zijn gemengde gevoelens over zijn voorstel. Waarom zeggen ze niet allen tegelijk: "We lagen in een kromme deuk en konden niet bijkomen van het lachen." Ja, en in de nieuwsberichten kunnen we ook nog fluiten naar de mening van het Vlaams Belang.
Onze reddende engel Crevits zette het ridiucule voorstel van Hans Bonte weer op z'n plaats waar het hoorde: in Fantasialand. Zij wil eerder het sociale weefsel rondom de jongeren versterken: school, vrienden en familie.
Nog even terug naar fantast Bonte die het risico op 'besmetting' over het hoofd zag van onze eigen internen bij blootstelling aan het gedachtegoed van radicaliserende jongeren.
Jongeren met Syriësympathieën, beginnende radicalen, teruggekeerde Syriëstrijders... ze moeten allemaal opgesloten en en in quarantaine gezet, ergens te velde of op een afgelegen industrieterrein, ver weg van iedereen om uitzaaiing te vookomen. Op het moment dat zij besluiten om te gaan strijden, of er enigszins aan denken, komt er een kortsluiting in hun hersenen, er knapt iets en dat is onherstelbaar. Ze zijn gehandicapt voor hun leven en dat komt nooit meer goed. Terugval gegarandeerd. Gedachtegoed dat door kortsluiting in de hersenen opgebouwd wordt, krijg je niet zomaar afgebouwd. De beslissing om in Syrië te gaan strijden kwam door een kronkel in het brein, een niet te ontwarren kluwen, dat zich uitzaait zoals dat gebeurt bij een kwaadaardig kankergezwel...
