Het ruikt hier naar Kerstmis, vindt zoonlief.
Maar zonder dat knusse, dat behaaglijke De chauffage staat niet aan, hé!
Of hij het koud heeft misschien?
Nee, dat niet. Alleen ontbreekt nu die zalige kamervullende gloed die dan de snerpende kilte buitensluit.
Als vanouds staat hij aan mijn kamerdeur, een plaats die zich leent tot filosofische uitlatingen. Een beetje in de hoogte, want mijn domein bevindt zich twee treetjes lager. Het is avond, slaaptijd eigenlijk, en zijn ontboezemingen winnen het steeds van mijn computerscherm. Bijna dagelijks speelt zich dit scenario af, en het is een te koesteren moment. Welhaast een ritueel, waarbij hij afscheid neemt van de dag en welgemoed de nacht ingaat.
Vroeger lagen de rollen enigszins anders. Toen stopte ik hem onder met een nachtzoen en bleef ik dralen bij zijn stapelbed. De ideale hoogte voor een intiem tête-à-tête, hij genietend onder zijn donsdeken, ik comfortabel leunend aan zijn hoofdeinde, zijn wedervaardigheden en bedenksels tot mij nemend. Er was zo veel waarvan hij me deelgenoot wou maken
Hij heeft ergens wel gelijk met zijn geuren.
Gebraad gevuld met cognac en champignons. Het klinkt feestelijk. Het is dan ook zondag.
In de oven bereid en de dampkap ontsprongen.
Een verrukkelijk kant en bijna klaar gerecht na de tweedaagse provinciale zeskamp met dochterlief.
Zij blikt terug op een heerlijk weekend.
Ik ook.
Het stralende weer heeft daar veel toe bijgedragen. En het plezier en het enthousiasme waarbij ze van de ene naar de andere atletiekproef dartelde ook
Welke gedachtesprongen het gesprek in het deurgat naar het onderwerp Afrikaanse kinderen met dito moeder leidden, weet ik niet meer. Wat ik me wèl nog herinner is dat hij vindt dat kinderen als hij dit nodig hebben. En hij geeft een plastische voorstelling van de Afrikaanse moederlijke opvoeding. Zijn grappige performance kan ik niet in woorden vatten.
Directief, tot de orde roepend, vermanend, kijvend, luidruchtig
Maar ik moet zijn educatie niet meer in die zin aanpassen, dat zal niet veel meer uithalen, denkt hij. Want hij doorziet dit alles nu immers.
Ik had daar véél vroeger moeten mee beginnen, geeft hij me nog mee
Reacties op bericht (12)
29-10-2007
Weet je, lieve Lieve...
Opvoeding is iets heel merkwaardigs, Lieve. Het lukt wel tot net voor de puberteit en dan nemen anderen onze taak over: vrienden, omgeving hun eigen leefwereld in feite en wij de bezorgde ouder, wij kijken toe en worden begeleiders.
29-10-2007 om 23:34
geschreven door Titipoes
..
Laat nog eens wat van je horen lieve meid, we missen je hoor. Groetjes.
29-10-2007 om 17:15
geschreven door Ludovikus
19-10-2007
"Het is nooit te laat"...
...lijkt mij hier een toepasselijke (en ook toepasbare!) uitdrukking te zijn. Je eigen zoon die instructies geeft over de manier waarop hij opgevoed had moeten worden; het is eigenlijk wel grappig (én voor mij ook herkenbaar natuurlijk). Hij is wel zo slim om dit recept als "vijgen na Pasen" te serveren, maar mijn eerste reactie hierop is toch : smaken vijgen echt anders nà Pasen dan? Eens uitproberen hé Lieve..., en een dagje of wat in de huid kruipen van a real African mum misschien? Het voorstel alleen al zorgt ervoor dat ik op dit eigenste moment word overvallen door allerhande schaterlachopwekkende visioenen...
19-10-2007 om 19:09
geschreven door tine
18-10-2007
Prachtig is dat
hé Lieve. Wij hebben maar één kind en dat is een zoon en dan ook nog een knuffelaar. Dus hebben we het erg getroffen. Hij is al héél lang de deur uit maar ik herinner me glashelder de gesprekken, als hij terugkwam van uitgaan en ik nog steeds met een boek in de zetel zat. Ik vroeg alleen maar of hij zich geamuseerd had, méér niet. En gans langzaam kwam dan het gesprek op gang, wij knus met ons tweetjes. Dat neemt je nooit meer iemand af! Koester het!
Sorry voor de verkerde input!
18-10-2007 om 22:51
geschreven door Michelly
Prachtig is dat
hé Lieve. Wij hebben maar één kind en dat is een zoon en dan ook nog een knuffelaar. Dus hebben we het erg getroffen. Hij is al héél lang de deur uit maar ik herinner me glashelder de gesprekken, als hij terugkwam van uitgaan en ik nog steeds met een boek in de zetel zat. Ik vroeg alleen maar of hij zich geamuseerd had, méér niet. En gans langzaam kwam dan het gesprek op gang, wij knus met ons tweetjes. Dat neemt je nooit meer iemand af! Koester het!
http://www.neoworx.net/blue/index.php?tool_id=43420
18-10-2007 om 22:49
geschreven door Michelly
16-10-2007
De Deurgatdialogen
een welkome afwisseling zou dat zijn op de vagina en andere onderdelen monologen en als het gebraad er dan nog bij komt iis het hek helemaal van de dam. Niets zo deugdoend als een goed ouder-kind gesprek zelfs al gaat het over mannenzaken !
16-10-2007 om 19:34
geschreven door Ollie
12-10-2007
Waar liggen
de verschillen tussen de Westerse en Afrikaanse opvoeding? Ik volgde altijd mijn instinct en liet boekjes en aanbevelingen voor wat ze waren, zou het daar zo anders kunnen zijn?
12-10-2007 om 00:11
geschreven door Venus
11-10-2007
..
Ik ruik de geur van het gebraad tot hier. De band tussen Nicholas onze kleinzoon van 17 met zijn mama is nooit erg dicht geweest. Zelfs ik, die zoveel met hem heb opgetrokken krijg er niet veel uit. Maar wat hij met zijn oma heeft, daar ben ik soms een beetje jaloers op, bij haar bloeit hij open en legt hij zijn zieltje bloot. Het is dan ook haar lieveling. Zelfs de verhouding met haar dochter is niet zo warm of intiem, die laat nooit in haar hart kijken. Groetjes.
11-10-2007 om 16:53
geschreven door Ludovikus
10-10-2007
.
Niets zo mooi, teder en vaak diepgaand als de moeder-zoon-relatie, zelfs al is/zijn de zoon/zonen al jaren het huis uit.
10-10-2007 om 22:47
geschreven door Menck
09-10-2007
..
net zoals Affodil mis ik ook die gesprekken met mijn zonen alhoewel ze toch nog vrij regelmatig binnenspringen voor een praatje. Toch moet ik veel wijken voor de interrupties van ofwel de kleinkinderen ofwel mijne zilveren die hen wil spreken over andere 'mannen'zaken. Ach...misschien komt het ooit terug, wie weet. 't is toch niet zoals een dochter/moeder verhouding vind ik. slaapwel
09-10-2007 om 23:15
geschreven door bojako
Dat soort ontboezemigen...
...mis ik sinds onze jongens uit huis zijn. Al hangt zoon 1 wel eens aan de telefoon of loopt hij "verloren" langs ons huis. En zoon 2 maakt dankbaar gebruik van de gezamelijke werkzaamheden bij ons thuis om "schouder aan schouder" vertrouwelijke babbeltjes te maken. Toen ik zondag liet vallen dat we binnenkort toch maar belgacomtv hebben, was zijn reactie er zeer sne. "Je begrijpt toch dat ik dan voor de uitmatchen van den Beerschot bij jullie kom?" om even later stilletjes te laten volgen "kan er dan zoals vroeger op voetbalavonden een rijsttaartje op af?"
09-10-2007 om 14:43
geschreven door affodil
*
Bwa, ik weet niet Lieve. Misschien toch eens uitproberen die Afrikaanse swung. Is hij niet geimponeerd, dan brengt het misschien toch ludieke momenten op.
PS: Hopelijk wordt je verwarming vlug gemaakt, de nachten worden toch al koud en het is slechts een kwestie van dagen dat het ook overdag koud wordt. Liefs van mus
09-10-2007 om 01:36
geschreven door huismusje/troubadoerke
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
slaapwel
Ik ben Lieve
