Huisruil, is dat geen idee voor een vakantie? oppert mijn jongste. Ze staat ervan te watertanden bij het visioen alleen al: een tropisch oord, een kast van een huis met een park van een tuin, een zwembad, Ze meent zelfs dat je de plaatselijke vriendenkring erbij krijgt. Zo leer je nog eens wat mensen kennen.
Ik laat het denkbeeld langzaam tot mij doordringen. Tja mmm misschien De andere kant van de medaille: wat hebben wij te bieden? Gentse Feesten om te beginnen, al zit ik daar natuurlijk persoonlijk voor geen millimeter tussen. Onze woonst bevindt zich enkel binnen wandelbereik van deze wereldvermaarde mag ik wel met enig chauvinisme zeggen jaarlijkse festiviteiten. Los hiervan bezit onze stad uiteraard heel wat andere aantrekkelijkheden en bezienswaardigheden.
Verder sta ik wat huiverachtig bij de wetenschap dat vreemde pottenkijkers in mijn heiligste der heiligen zouden rondwaren en alzo mijn diepste geheimen uit mijn boeken, notities, peecee enzoverder kunnen puren. Of, mij opzadelen met een torenhoge telefoonrekening.
Mijn benauwdheden staan mijn gastvrijheid overduidelijk in de weg
Ooit was het anders en trok ik onbezorgd en welgemoed op reis, zo ver en zo lang mogelijk.
Dat mijn buurvrouw ondertussen vol goede bedoelingen wat aanpassingen in mijn huisje had doorgevoerd, nam ik er dan maar bij.
Of dat er een mij onbekende zwarte vis rondjes in mijn aquarium zwom, ter vervanging van mijn tijdens mijn afwezigheid blijkbaar schielijk overleden vertrouwde exemplaar, so what? Hij was een beetje mismaakt, had maar één bol oog, so what?
Of dat mijn zus met haar toenmalig vriendje grote sier maakte met mijn blauwe geit, so wh daar kon ik al iets minder mijn schouders voor ophalen maar allé, hij stond er nog zonder blutsen of builen, so what!
Dat mijn voorplaats in het grijs geschilderd werd terwijl ik bij wit en nog eens wit zwoor Ach, peanuts
Tegenwoordig zijn de rollen omgedraaid en dweilt mijn zusje twee, drie keer per jaar de continenten af.
Maar wat met de poes, de planten, het huis, de honden?
Daar heeft ze wat op gevonden!
In plaats van van huis te ruilen, doet ze beroep op een woningoppas. Die verblijft tijdens haar afwezigheid in haar huis en verzorgt fauna en flora.
Dit jaar kwam een bejaard koppel. Meneer zou continu blijven, madame pendelde over en weer om hem te foerageren. Aangezien meneer niet goed overweg kon met de terrasdeuren, bleven deze aanvankelijk openstaan. Tja, dat ging ze misschien wel voelen aan haar energiefactuur, vreesde hij.
De ventilator aan het plafond draaide overuren, het was niet duidelijk hoe hem te stoppen.
Toen de combinatie hor- / terrasdeur duidelijk werd, bleken de honden twee nachten buitengesloten. Het hield enkel de buren - en de viervoeters - uit hun slaap. Gevolg: beschadigde ruiten door nagelgekras.
Ook de lichtschakelaars waren een onoplosbare puzzel. Door de bewegingsmelder was het een hele sinecure om uit te vissen welke schakelaar bij welke lamp hoorde. Ja! Nee! Ja! klonk het door de nacht tijdens het detecterend lichtspel
Pluche en Silco zullen er desalniettemin van genoten hebben: de hele voorraad hondensnoepjes was erdoor gedraaid
Reacties op bericht (7)
02-11-2007
*
Huisruil? Ok, maar ik neem mee: mijn planten, mijn poezen, mijn kasten, mijn potten en pannen, sjatten teljoren, mijn cd's, mijn pc, mijn boeken, mijn fotoalbums....... Pffff, ik denk dat ik maar thuis blijf! Knuffels.
02-11-2007 om 08:03
geschreven door huismusje/troubadoerke
01-11-2007
Brr.
Ik zou het hoegenaamd niet kunnen hebben dat er vreemden door mijn huis waren, zelfs al zijn hun bedoelingen opperbest. Meer nog: zelfs mijn bloedeigen broer of zus zou ik zulks ontzeggen. Mijn woning herbergt mijn privéleven, en dat wil ik te allen tijde zo houden.
01-11-2007 om 19:06
geschreven door Menck
31-10-2007
...
Vroeger op ons boerderijtje hadden we ook regelmatig oppas van vrienden wel te verstaan. Voor hen en hun kinderen was het feest om een paar weekjes voor de dieren te zorgen, voor ons feest om daarna weer thuis te komen en het weer over te nemen.
31-10-2007 om 20:32
geschreven door thea
Huisruil en huis vuil =synoniem ?
Iemand met zijn pollen aan mijn boeken komen. Ik sterf liever op de barricaden. Geen denken aan.
31-10-2007 om 00:21
geschreven door Ollie
30-10-2007
....
Ik vind het zelf ook maar een ongemakkelijk idee, dat vreemden overal in en aan kunnen en mijn hele hebben en houden onder de loep kunnen nemen. Daar voel ik me uitgesproken ongemakkelijk bij. Heb ook geen kasten, die ik kan afsluiten, tenminste niet "echt" en dan vind ik mijn privacy toch wel heel erg in het gedrang komen. Dus liever niet!
30-10-2007 om 19:46
geschreven door Michelly
..
Ik zou het toch ook liever aan bekenden overlaten. Bij ons was het de schoonzus of de moeder van Lea die soms tot twee maanden oppaste en onze Siamese chocolat pont kater gezelschap hield. Ik heb tijdens mijn zwerfjaren drie maand op een jacht gewoond in Cannes (France) tijdens de winter, maar dan was het daar nog lekker te doen. Moest wel het koper blinkend houden. De eigenaars waren rijke Brusselaars. Ik ken ook wel een gepensioneerde gendarm die het samen met zijn vrouw doet en er nog goed voor betaald wordt ook. Dikke knuffel.
30-10-2007 om 16:14
geschreven door Ludovikus
..
mijn goede vriendin en haar man doen al jaren aan 'huis-oppas' maar dan wel in Zuid Frankrijk. Ze hebben namelijk graag wat zon erbij en zien het als extra vakantie. Meestal is het bij rijke mensen (arme mensen kunnen zo iets niet betalen) dus de huizen zijn navenant, dikwijls met zwembad en alle luxe. In de meeste gevallen komt er dierenoppas bij te kijken maar soms ook niet. uitwisseling van huizen vind ik maar een naar idee. Ooit hebben we ons huis uitgeleend aan mijn zus en haar gezin toen ze op vakantie naar België kwamen en wij net op vakantie gingen. Maar je zus is wel anders dan vreemde mensen vind ik. dikke knuffel
30-10-2007 om 11:19
geschreven door bojako
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
