Temidden Steentjes groene tapijt prijken drie bruine bobbels. En dan minimaliseer ik het nog, t zijn eigenlijk forse hopen. Bruine aarde door de ondergrondse tuinman naar boven gewerkt. Een hele kruiwagen vol heeft de bovenaardse collega reeds weggevoerd.
De wraak van de mol, vertrouw ik mijn schoonbroer toe.
Ooit, lang geleden, ruim veertig jaar, zat ik zonder leesvoer. Alles wat thuis ter beschikking lag, van catechismus, tot zonneland en missieblad, had ik reeds verslonden. Tot ik op een oud, vergeeld boek stuitte, dat er op t eerste zicht niet interessant uitzag.
Bij gebrek aan beter begon ik er toch in te lezen. Het duurde niet lang of het verhaal had me in zijn greep. Ik volgde de wedervaardigheden van een mollenfamilie, leefde mee en sidderde van angst voor de das en de marter, natuurlijke vijanden. In mijn verbeelding zag ik de gangen en de gezellige kamertjes die ze gegraven hadden. De kroostrijke families. De mollenkindjes.
Konijnen kwamen er ook in voor, geloof ik, maar hadden een iets vreedzamer rol.
Ik zat nog maar halverwege toen ik met de scouts, de jonggidsen vermoed ik, op kamp vertrok. Heel plezant, ik deed dat graag.
Terug thuis, wil ik verder lezen in mijn boek.
Zo te zien is het de helft dunner.
Mijn jongere zussen en broer hebben er papieren hoedjes en bootjes mee gemaakt.
En o onvergeeflijke ramp! Ze zijn achteraan begonnen!
En nu begint het een beetje te knagen dat ik nooit geweten heb hoe het de mollenfamilie verder is vergaan.
Dit onuitgelezen boek stond uiteraard niet op nummer één in mijn Boekenparade, mijn absolute favoriet was: Ilja. Drie boeken over een vondeling die uiteindelijk de kleinzoon van de keizer bleek te zijn, gekruid met behoorlijk wat toverij. Ik was verslingerd aan dat boek, las het telkens opnieuw, wanneer eerst mijn broer, later mijn zussen het ook ontleenden. En telkens weer liep ik in mijn verbeelding naast Ilja, neen wàs ik wellicht Ilja, en viel van het ene hachelijke avontuur in het andere.
Toen deze week, net voor de vergadering, Noël Een verrassing voor de jeugd. De drie delen van Ilja, de kleine ganzenridder thans in één band uit zijn tas opdiepte, kwam uit het diepste van mijn binnenste een langgerekt ooooooooooooh. Prachtig. Intact. Nog niet beroerd zelfs.
Een waargemaakte droom
Uren later ben ik weer verdiept in de lotgevallen van het prinsenkind Ilja, en het is allemaal zo vertrouwd.
Veertig jaar, het lijkt wel niks .
Reacties op bericht (3)
14-10-2006
Lezen
Toen ik kind was had ik geen boeken om te lezen, wie mijn 'huismusje's' blogje wat volgt, zal bergrijpen waarom. Maar ik heb dat extreem goed gemaakt later. Alles las ik, van Voltaire over Jules Verne naar Wes Graven. Een echte voorkeur had ik niet. Nu lees ik al heel wat minder, schuld van Internet,hahaha. Ben al een jaar bezig aan een boek van Herman Brusselmans 'Het spook van Toetegaal', dat ik kreeg als kerstgeschenk van mijn schoondochter. Ik kan hem anders wel smaken, maar dit boek valt me tegen. Maar al bij al.......Nu weten we nog niet hoe het afliep met die mollenfamilie he. Hopelijk vind je dat boek ooit ook nog eens. Plaats anders eens een oproep op het forum van SenNet. Groetjes
14-10-2006 om 15:32
geschreven door huismusje/troubadoerke
lezen
Mijn eerst boek was"Alice in wonderland" kreeg ik van mijn oma ik sleurde het overal mee en er is helaas niets van overgeschoten , mama heeft het ooit weggeggoid en toen kreeg ik een nieuw boek van papa "Dik Trom" ooit nog zijn lievelingsboek geweest en dat heb ik nog, waar is inderdaad de tijd gebleven ,fijn weekend nog, Nicole
14-10-2006 om 11:36
geschreven door nida1952
..
ik moet ook altijd lezen Lieve, zelfs de etiket op een doos als er niets anders is, maar ik ben ook ooit per ongeluk als kind in zo'n boek beland over een mierenfamilie en ik geloof dat ik het boek zelfs nog heb. Mijn favoriete, allerliefste, eerste boek was 'Liente van de Kroet'. Tranen met tuiten heb ik geweend toen ik dit aan het lezen was. Dat heb ik zeker ook nog bewaard. Ik zou ze nu allebei willen voorlezen aan kleinzoon 1 en moet er dringend naar op zoek. Toen ik wat ouder was kregen de boeken van Enid Blyton met 'de vijf ' lange tijd mijn voorkeur en ook de jeugdboeken van mijn vader 'William' elke verjaardag kreeg hij als kind er een, een soort Britse Pietje Bell, in Engeland worden ze nog steeds heruitgebracht. Leuk zijn ook de met potlood geschreven wensen op het blanco eerste blad, van mijn grootouders, mijn tantes enz...ik zal ze nooit kunnen wegdoen. Fijne dag nog Lieve, dikke knuffel
14-10-2006 om 10:27
geschreven door bojako
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
