Laatsleden kreeg ik een vreemde vraag voorgeschoteld: Was ik bereid mijn huis en mijn piano beschikbaar te stellen?
Euhm ja, indien dit vóór 22u kon, had ik alvast met het instrument geen probleem. Maar mijn huis? Welk deel van mijn huis?
Mijn slaapkamer is voor het ogenblik verboden terrein. Allereerst vertoont deze momenteel alle tekenen van een opslagruimte waar Sien en Maria beslist een kluif zouden aan hebben. Alles wat een tijdelijk onderkomen vraagt, vindt hier een plaats. Het betreft uiteraard materiale zaken, hé!
De platendraaier die zijn vaste stek op zolder had, door mijn zoon ontdekt en door mij van een gewisse ondergang gered, bijvoorbeeld. Mijn troonopvolger wou hiermee scratchen en dat klinkt niet gezond, niet voor het toestel en evenmin voor mijn langspeelplaten. Van de nood een deugd maken, dacht ik nog. Misschien kon ik mijn LPs digitaliseren. t Was gemakkelijker gezegd dan gedaan, want ik had nog t een en t ander nodig om de ruis te onderdrukken, om maar iets te noemen. Plan, doch niet de pick-up, afgevoerd dus, althans voorlopig.
Mijn slaapplek is ook een voorraadkamer voor snoep en koeken, dit om mijn telgen en dan vooral de mannelijke slechts met mondjesmaat van die zoeternijen te voorzien. Want als ik het maar zijn gang laat gaan is alle lekkers binnen de kortste keren verorberd.
Bovendien bevindt zich op deze plek ook al mijn leesvoer. Mijn nieuwe boeken dan, want de oude staan nog op de zolder van mijn zus, sedert de verbouwingen Ik droom van een bibliotheek met een gaanderij, zoals bij Higgins uit My fair Lady, maar daarvoor is mijn klein rijhuis totaal ongeschikt
Mijn zus, die met de zolder, stelt me gerust, ze heeft alleen de piano nodig en aangezien die in mijn huis staat Kirill zit zonder toetsenbord en ze zouden toch eens samen willen oefenen, voor alle zekerheid, vandaar
Een groots spektakel staat in de steigers, een dansfeest met een concert en een kunstveiling. Mijn zus moet een nieuwe heup krijgen en dat kost handenvol geld, dus wordt er een benefiet georganiseerd. Het is hartverwarmend hoeveel mensen deze kar willen duwen en trekken!
Koekske heeft een mooie stem en vertolkte aan de zijde van Kirill, een Russische pianovirtuoos, reeds heel wat romantische, goed in het gehoor liggende, hedendaagse songs. Zij staan op 17 februari alvast op het programma.
Ook de papa van mijn kinderen, heeft zijn medewerking beloofd. Hij zorgt voor de tropische ambiance, een echte sfeermaker.
Koekskes dichtbundel zou van de pers moeten rollen tegen dan.
Een Latijns-amerikaans gitaar-duo, daar mogen we ons ook aan verwachten plus een jonge groep die momenteel in België op tournée is
Ik heb er in elk geval zin in, en ik ben er zeker van dat heel wat mensen hiervoor warm te krijgen zijn. De Speakers Corner aan de Heuvelpoort sluit die avond alvast zijn, met een verwijsbriefje naar
Koekskes Hip Benefiet & Concert Party , getooide deuren
Reacties op bericht (3)
31-01-2007
..
Mogen we misschien je piano ook es lenen. Ons Lea hoeft ook een heupprotese en een nieuwe knie zit er ook aan te komen. Maar veel volk zie ik er bij ons niet op af komen. Dan maar rekenen op de mutualiteit. Maar mis ik hier precies iets....het gaat toch over een nieuwe heup..of niet..??In elk geval, wens ze succes.
31-01-2007 om 16:19
geschreven door Ludovikus
30-01-2007
repetitie
Ik zou alvast oordoppen uitdelen bij de buren, kwestie om te repetitie ongestoord te kunnen laten doorgaan.
30-01-2007 om 21:02
geschreven door venus
Leuk hoor.
Dat lijkt me een prachtige bedoeling te gaan worden op 17 februari. Dit alles in het kader van carnaval? Want dat begint bij ons die dag. Ik wens je nu alvast met de hele familie een hoop voorpret en dan straks natuurlijk een heel geslaagd optreden. Groetjes Thea.
30-01-2007 om 19:13
geschreven door thea
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
