Ik had het rolluik nog maar net opgetrokken of er werd aan de deur gebeld. Daar stond ik dan in mijn nachtplunje. Ik kon niet meer terug, aangezien ik de buitenwereld net een teken van leven had gegeven. Ik schoot dus vliegensvlug mijn lange zwarte mantel aan. Mijn bejaarde buurvrouw stond in kamerjas aan mijn voordeur. Ze had die nacht niet kunnen slapen. En dat kwam door ons.
Onze trap maakt immens veel lawaai. Uiteraard bedoel ik niet de trap op zich. Maar zodra we deze betreden zinderen de geluidsgolven door de dunne muren, recht hun kamers binnen. Soms weet zelfs ik niet of er rondgewandeld wordt in mijn huis, of hiernaast, en dat zal vice versa ook wel zijn. Dat zijn nu eenmaal de geneugten van het leven in een aaneengesloten rij.
Toen ik hier pas kwam wonen, zon vijfentwintig jaar geleden ondertussen, bolderde ik levenslustig en mij van geen kwaad bewust op houten klompen de trappen op en af. Overal lag er dempend rijsttapijt, behalve dààr, uiteraard. Dus klonken mijn vertikale verplaatsingen hen als slagwerk in de oren en kreeg ik een fikse preek.
Tegenwoordig hou ik met deze extreme gehorigheid terdege rekening en sluip ik na tienen op kousenvoeten door het huis. Mijn kinderen poog ik met eindeloze sssjjts tot stilte te manen, een energievretende taak. Mijn zoon kan namelijk niet fluisteren...
Maar deze nacht was er dus een druk heen- en weergeloop. Het af- en aandragen van emmertjes, dweilen, handdoeken en vers beddegoed heeft ons aller slaap verstoord. Ik vrees dat een buikvirusje onze vesting is binnengedrongen en een aanval op mijn jongste heeft ingezet
Reacties op bericht (5)
23-02-2007
Trappen
Tja ik kan er van meespreken... 3 jaar geleden werd het huis naast ons afgebroken en herbouwd met metalen trappen... ik hoor nu al 3 jaar m'n buurman op en af die trappen stampen en dat klinkt zoals die metalen drums... ik heb er echter nog niks van gezegd... heb al wel eens overwogen om met Kerst een paar wollen slofjes voor zijn deur te leggen... en uiteindelijk hoor je dat haast niet meer... jawel ik hoor het wel maar het stoort me niet meer zo erg.
Ach die hormonen... de nieuwe EN de oude... waarom!!! waarom!!! worden wij vrouwen daar toch mee geplaagd.
23-02-2007 om 20:25
geschreven door Myette
22-02-2007
..
Zo'n kabaal zal het wel niet geweest zijn zeker. Ik zou het zo langs de neus weg wel een zeggen, maar om er speciaal voor aan te bellen. Maar ja, je zult haar wel kennen. Misschien toch niet kwaad bedoeld. Laat in elk geval wat microben aah haar deurklink over, zal haar leren.
22-02-2007 om 16:07
geschreven door Ludovikus
21-02-2007
Buren
Toen wij pas gehuwd waren woonden wij op een appartement waarvan onze onderste buur een beroepsmilitair was die elke morgen om 5 u opstond om al luid zingend zijn bad te nemen. Van isolatie was toen nog geen sprake dus konden wij de slaap niet meer vatten. Ten einde raad zijn wij dan gaan springen rond onze tafel om zijn luster te doen wiebelen in de hoop hem aan het verstand te kunnen brengen dat wij nog wilden slapen, want onze zeggende woorden hadden geen succes. Ik dacht dat er mij nu niemand meer zou kunnen storen in mijn alleenstaand huis, helaas, een verre buur heeft af toe de hond van zijn zoon op visite die de ganse dag niets anders doet dan blaffen. Tijdens de winter is het niet zo erg maar tijdens de zomer als alles openstaat is het om gek te worden. Hou oud worden honden nu alweer?
21-02-2007 om 23:29
geschreven door venus
*
Stuur die klagende buurvrouw even naar mijn appartement, ze zal jouw trap nog danig gaan missen. Je moet het toch maar durven, gaan klagen. Als dit nu elke nacht is dan tot daar aan toe, maar nu had ze toch wel effe kunnen wachten. Blij dat het mijn buurvrouw niet is. Wens Jolien maar een vlugge beterschap van mij, en hopelijk blijven jullie bespaart van het in huis dwalende virus. Liefs van
21-02-2007 om 20:08
geschreven door huismusje/troubadoerke
..
en ge hebt toch flink gehoest richting klagende buurvrouw hoop ik
Nee even serieus, ik woon ook in een rijwoning maar de trappen van beide woningen zijn tegen elkaar gebouwd, dus de slaapkamers liggen twee trappen van elkaar verwijderd. Gelukkig, want mijn twee zonen waren ook precies twee baby olifanten! Snel beterschap en een dikke zoen.
21-02-2007 om 11:04
geschreven door bojako
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Nee even serieus, ik woon ook in een rijwoning maar de trappen van beide woningen zijn tegen elkaar gebouwd, dus de slaapkamers liggen twee trappen van elkaar verwijderd. Gelukkig, want mijn twee zonen waren ook precies twee baby olifanten! Snel beterschap en een dikke zoen.
Ik ben Lieve
