Pit is de Pa van mijn Ma.
Hij werd geboren op 08 februari 1894. Hij is overleden op 24 september 1958.
Hij was 13 jaar ouder dan Oma. Waarom ik hem Pit noemde weet ik niet meer.

Dag Pit,
Lang hebben we mekaar niet gekend.
Vier maanden voor Laura geboren werd waart ge weg.
Voor Oma en ma en Tante S en Nonkel E was dat groot verlies.
Oma mocht niet mee naar het kerkhof want dat was toen zo,
de rouwende weduwe zou zich in het graf kunnen storten.
Alsof zij dat zou doen hé Pit.
Haar coiffure zou er maar door in de war gebracht zijn.
En dan die modder.

Tijdens de begrafenis was ik als enige thuis bij haar, ik wist niet eens dat het uw begrafenis was.
'k Herinner me wel dat die dag alles zeer stil verliep. Weinig gepraat en al zeker geen gelach.
En ook dat ik onder de tafel ben gaan zitten omdat Oma zo eigenaardig deed.
Traag rondlopen en de kasten open en toe doen.
Dat was me te vreemd. Onder de tafel dan maar.

Een vraag : weet gij waarom Oma en Ma en tante S
decennia geleden Nonkel E uit hun leven gebannen hebben?
Kunt gij dat zien, van waar ge zijt? Ik hier niet.
En nu is het hier te laat om het te vragen hé Pit.
Oma is weg, Tante S is weg, ons Ma is aan het gaan en
over Nonkel E en zijn gezin weten we niks.
Misschien moet ik eens gaan kijken op Facebook.
Kent ge Facebook? Waarschijnlijk wel. Daarboven kent men alles.

Zelf ken ik er niks van Pit.
En ik denk dat ik dat zo zal laten, dat Facebook en dat dood zijn.
Maar over sterven zou ik meer willen weten.

Na uw vertrek hebben we nog enkele jaren op het kerkhof moeten paraderen,
in onze zondagse kledij. Hebt ge ons toen gezien?
Waart ge daar blij mee? Zijn doden daar blij mee?
Allerzielen vindt ik niet nodig Pit.
En al zeker niet wanneer er vroom over gedaan wordt.
Wat denkt gij ? 't Is maar een vraag hoor.
Gij zijt al lang aan de overkant en wij stervelingen nog niet hé.

Pit, soms denk ik dat ik als levende mijn aandacht en energie
niet moet richten op de doden maar op de stervenden.
Daarmee bedoel ik niet de mensen die liggen te zieltogen,
die zijn in handen van beroepslieden.
Ik bedoel de mensen die vernomen hebben dat hun tijd beperkt is.
Zij zijn wel gaande en staande, maar ze hebben een concrete tijdslimiet te horen gekregen.
In het Engels heet dat een deadline. Grellig woord ineens hé, deadline.
Hebt gij naar het einde ook die momenten van onthechting gekend gelijk IM?

Dag Pit.

PS: Sorry, 't zijn meer vragen geworden dan ik dacht.

m – HiH-03/2017, bijgewerkt