Ik ben op oorlogspad, 05/2009

de minzame Rocor maakt zich kwaad

Ja, en ik meen het, ik sla ze de kop in die smerige ondankbare kat. De kat waar ik gans het jaar vlees voor koop.
Laat een klein geschil geen goede verstandhouding verwonden, dat besef ik, maar nu is ze te ver gegaan,
dat is erover, ze gaat het aan de lijve ondervinden.
Ik spaar een stukje van mijn dagelijks vlees of vis om madam te plezieren,
ik snij het ook nog in stukjes om het haar makkelijk te maken.
Ik doe de graatjes uit de vis en ik warm de melk een beetje op.
Het is een zwerfkat, een mooi dier, maar nu is het uit met de liefde.
Ze kan haar kommetje melk vergeten. Water, dat kan ze nog krijgen.

‘Wind u niet op’, zult ge denken, wat kan er gebeurd zijn om zulke moordzuchtige plannen te hebben?
Ze gaat er aan of anders ga ik ze vangen en breng haar naar een boerderij, daar kan ze haar plan trekken.

Dan zijn vogels nogal wat dankbaarder en ge krijgt er voor iets in de plaats.
Elke morgen breek ik het oud brood in stukjes, de buren brengen hun brood ook,
ik doe er wat randjes van kaas bij en nog wat vogelzaad, zo is het bord vol.
Iedere morgen is het feest in de tuin, ook in de winter.
Ze vliegen af en aan, een bonte mengeling van mussen, meesjes, merels,
twee eksters, Turkse tortels, ook een roodborstje, en een lijster.

Wat een plezier om dat te zien, ze hebben soms ruzie, maar zolang er eten is, is er vreugde
en worden we beloond met de mooiste aria’s. Dat doen ze uit dankbaarheid.
Het meest aangename is als een merel of lijster of een mees haar nest maakt in uw hof
en heel dicht bij haar jongen grootbrengt en constant af en aan vliegt met voer en insecten
tot ge het gepiep hoort van de jongen.
Bij het verlaten van het nest bewaak ik ze tot ze zelfstandig kunnen vliegen.
Wie heeft daar een stokje voorgestoken? Juist ja.

Toen ik in de hof kwam, had de kat nog een piepend vogeltje in haar bek, de moordenares.
Ze verdween onder de struiken omvlogen door de luid krijsende vader en moeder merel.
Het ging door merg en been.

Oordeel zelf, dat beest wordt door ons verwend, heeft niets tekort, wat doet dat beest?
Pasgeboren vogeltjes zonder veren uit hun wieg halen en opeten.
Als dat niet smerig is, ik ben razend, ze komt er niet meer in,
wat zou ze zelf voelen moest ik haar jong verzuipen of zo.

Rocor, nog nooit gehoord van overleven en instinct? Laat dat beest haar leven leiden, gij doet dat toch ook?
Hm.
Weet ge wat, ze kan vanaf nu haar melk koud uitlikken. Ik warm ze niet meer op, wat denkt die kat wel!"

door Rocor, 05/2009 - http://blog.seniorennet.be/rocor/archief.php?startdatum=1241128800&stopdatum=1243807200