|
Die maand in 1951 liet de eicel van dienst de snelste van het peloton zaadcellen binnen.
De snelste.
Niet de verstandigste, niet de vriendelijkste of de meest beleefde, gewoon de snelste.
Meer was dat niet, want op dat niveau wordt niet kieskeurig gedaan.
eicel rood, spermacellen blauw  bron: NRC-Handelsblad, 2015
Een eicel + een zaadcel = een ei, en dat ei werd een mij.
Het ging van niks naar iks en die ikkigheid groeide.
Er was nog niet veel individu aan, maar 't zat er al wel in.
Geboren worden.
Als ik bedenk dat het gezwoeg mijn moeder en mij die zomer bespaard had kunnen worden …
Wel, mijn moeder zo niet want zij wou kinderen, dus zij zou baren.
Maar het had míj kunnen bespaard blijven, dat geboren worden.
Een maand vroeger of een maand later zou het een andere eicel geweest zijn, plus een andere zaadcel en
dan was ik het niet geworden. Dan had ik er niet hoeven te zijn.
Kunt ge u dat voorstellen?
De rijkdom, de vrijheid van het niet moeten bestaan? De absolute niksheid.
Als ik nu terug naar niks wil zal ik eerst moeten sterven.
Geboren worden en leven om te sterven, wat een gedoe voor niks.
Ik was toch gelukkig in mijn eerste niksigheid? Awel dan!
Moe, wat een gedoe …
m – HiH-11/2016 – nagekeken - http://www.medicijnen-op-maat.nl/seks-en-voortplanting/onvruchtbaarheid.htm , https://nl.wikipedia.org/wiki/Nirwana
|
