Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    16-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrouw

    Een gedicht van Adriaan Loosjes 1735-1813

    De klagende vrouw

    Wijs: Meent gij, dan jonge, Lizette!



    Heeft er iemand stof tot klagen,
    Ik heb daar wel reden toe, 
    Want mijn man komt alle dagen
    (ô Wat ben ik droef te moe) 
    Als eens slet langs straat gestreken,
    'k Heb al lang weer uitgekeken,
    Maar hij komt hij komt nog niet.
    Ach wat doet hij mij verdriet.
    Ach wat doet hij mij verdriet.  

    Door 't verlopen van de nering
    Raakte hij eens van het pad, 
    Dat ik juist ook mijn vertering
    Niet heel nauw genomen had. 
    't Ergst van alle de ongelukken,
    Die daardoor mijn huis nu drukken.
    Is, o bittre boezemsmart!
    Dat ik knaging voel in 't hart.
    Dat ik knaging voel in 't hart. 

    ô Wat hoor ik daar een leven,
    Om het hoekje van die straat, 
    'k Zal mij daar eens heen begeven,
    Pieter ach! wat wordt het laat. 
    Goede Hemel! kan ik 't dragen,
    Ach! mijn Pieter op een wagen.
    Vast gebonden als een zwijn.
    Mocht ik de oorzaak maar niet zijn.
    Mocht ik de oorzaak maar niet zijn.

    Volks-lieden-boek (1785)

    schrijver

    16-01-2018 om 22:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verzuchting

    Een gedicht van Pieter Boddaert 1766-1805

    VERZUCHTING

    'k Heb lang genoeg geleefd, indien 't u mocht behagen,
    Vrijmatig Heer, die eerst mijn ziel in 't lichaam zond,
    De enge band, die hen zo lang te samen bond,
    Te ontbinden, en een end te maken van mijn dagen.

    Maar zo gij rekenschap van mijn bedrijf zou vragen,
    Sloot angst en schaamte mij gewis de bange mond,
    Bewust, dat ik de tijd, die gij mij hebt gegond,
    In mijne jeugd heb aan de wereld opgedragen.

    'k Heb naderhand ('t is waar) mijn mannelijke tijd
    (Gestuit door uw genâ) wel aan uw dienst gewijd,
    En 't heil omhelsd, aan 't kruis door uwe Zoon verworven;

    Maar noch kleeft mij, helaas! de zonde aan, tot mijn smert.
    Och, Heer, wees gij mijn Borg! verlos mijn zuchtend hert!
    Hij leefde lang genoeg, die zalig is gestorven.


    18 dec. 1757.

    15-01-2018 om 21:14 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wetenschap

    Een gedicht van Julius Vuylsteke 1836-1903

    Wetenschap.

    Wetenschap! licht zonder warmte!
    Onverkwikkend! Onverblijdend!
    Gloort steeds heller uwe toortse,
    in het hoofd werpt gij de koortse,
    't harte maakt gij koud en lijdend.

    Ach! waarom moet elke stap
    die het brein vooruitholt, op
    't harte botsen als een schop,
    koude Wetenschap?

    O, 'k wil mij gaan koestren aan mildere stralen,
    mij baden in de eeuwige bronne
    die kracht giet en vreugde over bergen en dalen,
    de stralen der godlijke zonne!

    Wetenschap! maagd zonder liefde!
    Eigenzuchtig, nijdig, grillig!
    Die u liefheeft, plaagt en tergt gij:
    al zijn levenskrachten vergt gij, -
    en uw kussen zijn zo killig.

    Ach! uw ooft is zonder sap,
    zonder geur uw bloezem; ach!
    stroef en spottend is uw lach,
    trotse Wetenschap!

    O, 'k wil mij verkwikken aan betere kussen
    waar 'k wellust en laving in vinde,
    aan kussen die tevens verbranden en blussen,
    de kussen der zoete beminde!

    Wetenschap! o wrange bronne!
    Gal en edik saamgebonden!
    Reikt de jeugd haar lippen smachtend,
    gij, die eedle dorst verachtend,
    edik giet gij in haar monden.

    Drinkt ook een met volle nap
    moedig voort, de teug blijft zuur,
    maakt nooit dronken, schenkt geen vuur,
    bittre Wetenschap!

    O, laat mij aan smaaklijker vochten mij lessen,
    die 't hart en de hersens doen gloeien.
    Kom, 't schuimende bier, dat het strome uit de flessen!
    de paarlende wijn, laat hem vloeien!

    Uit het studentenleven en andere gedichten (1868)

    schrijver

    Schrijver: Julius Vuylsteke

      

    14-01-2018 om 17:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'t laatste

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    'T LAATSTE

    AAN DE ONBEKENDE LEZER

    Hoe zoet is 't om te peizen dat,
    terwijl ik rust misschien,
    een ander, ver van hier, mij on-
    bekend en nooit gezien,
    u lezen kan, mijn dichten, mijn
    geliefde, en niet en weet
    van al de droeve falen van
    uw vader de Poëet!
    Hoe blij en is 't gedacht niet, als
    ik neerzitte ende peis,
    u volgend waar gij loopt op uw
    gezwinde wereldreis,
    dat, zondig en ellendig als
    ik ben, geliefde kroost,
    uw stem, waarin geen zonde 'n zit,
    misschien een ander troost;
    uw stemme kan verblijden, schoon
    hij droef zij die u miek;
    uw stemme kan genezen, zij
    uw Dichter nog zo ziek;
    uw stem misschien doet bidden, wijl
    ik zuchte en, biddensmoe,
    versteend zitte en mijn herte noch
    mijne ogen opendoe!
    o Dichten, die 'k gedregen, die 'k
    gebaard hebbe, in pijn
    des dichtens, en gevoesterd aan
    dit arem herte mijn;
    mijn dichten, die 'k zo dikwijls her-
    kastijd heb, hergekleed,
    bedauwend met mijn tranen en
    besproeiend met mijn zweet,
    o spreek voor mij, mijn dichten, als
    God eens mij reden vraagt,
    is 't zake dat gij, krankgeboor-
    nen, 't arme leven draagt
    tot verder als mijn grafstede, en
    niet sterft aleer ik sterf:
    o 'n weze 't dan om u niet dat
    ik daar het Leven derf!

    Gedichten, gezangen en gebeden

    schrijver

    12-01-2018 om 22:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Een gedicht van Hanriëtte Roland Holst-van der Schalk 1869-1952

    Der vrouwen moed.

    Buite' in de heldre wereld vol bewegen
    weefden de mannen hun glanzende taak,
    zij vulden saam de uren tot de zege,
    de ogen ware' op hen als op een baak.

    Zij stonden in 't sterk licht, om hen het rennen
    van vijande' en der vrienden krijgsgezang;
    Hoop wiekte rond op glanzend-groene pennen,
    zij voelden haar suizen tegen hun wang.

    In 't blij eind stonden ze, aaneengeklonken
    zoeter bewust van eenheids toverkracht:
    menig oog ziet naar de dagen die zonken
    als naar een berggezicht vol hoge pracht.

    Maar de vrouwen hoe vulden zij de dagen?
    Wat is achter muren, wat is geschied
    in de holle nachten, dat zij waak lagen
    turend naar wat men in waaknachten ziet?

    De kindren werden bleek en naakt de woning,
    Vrouw Zorg zat aan, stond niet op van den haard,
    de mannen vonde' in strijden strijds beloning:
    licht lot, van wie leven aaneengeschaard.

    Maar de vrouwen achter muren verscholen
    hoe heeft hun hart, hoe heeft hun hart geleefd?
    Onrust brandde in hun vlees diepe holen,
    zij hebben verdragen en niet gebeefd.

    Zij verteerden de tijd als een schip golven,
    hoe joeg hun hart vooruit naar 't end dat week,
    soms voelden ze in onzekerheid bedolven;
    soms kille wanhoop die langs hun hart streek.

    Soms werd een hoop klein als een zeil geboren,
    ver aan de kimmen, zwol en leek nabij
    en dreef weg en liet hen wereldverloren
    als te voren, worstlen tegen 't getij.

    Dan voelden zij of de watren zich sloten
    boven hun moegetobde hoofd dat zonk,
    en zij zwolgen de zekerheid der grote
    duistre ellende in een bittre dronk.

    Nu staan zij, in 't blijeinde van de zege
    als schuwe dieren na een lange jacht,
    hun mond die lijdend zoveel leed verzwegen
    verraadt het nu hij lijdend lacht.

    Hun arme ogen zien zwart uitgebrande
    als vensters waar het vuur aan heelt geknaagd:
    neem met zachte eerbied hun hete handen
    en zeg hun, dat een morgen daagt,

    zeg hun dat de kindren die zij gaan baren
    de vrede brengen, dat hij zeker daalt
    omdat de moeders dapper waren
    omdat hun hart niet heeft gefaald.

    Opwaartsche wegen (1907)

    schrijver

     

    09-01-2018 om 21:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eieren

    Een gedicht van Gerrit van de Linde 1808-1858

    Eieren

    Ofschoon men natuurlijk voor eieren eer naar een hen zou gaan,
    Krijgt men echter geen goede eieren zonder een haan.

    schrijver

    08-01-2018 om 22:28 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.feest

    Een gedicht van Paul van Ostaijen 1896-1928

    FEEST

    Schijnwerpers       
    lichttorens       
    vuurwerk
    het laatst kwam de akrobaat
    Wielrijder
    mensen O-monden

    Medalje-keerzijde
    over middernacht heen rillen soldaten
    (van de ruiterij                   
    kanariegeel)
    en bruine paarden
    Het is zeer moeilijk in de nacht bruin te zijn

    Wachten
    een vergeten kommando
    Niemand zet een punt

    schrijver

    07-01-2018 om 17:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.draag

    Een gedicht van August van Clauwewaert 1885-1945

    Draag me zacht...

    Draag me zacht: door al mijn leden
    Klopt het baemren van uw voet:
    Draagt me zacht: bij iedre schrede
    Drupt mijn klare, levend bloed.

    Draag me zacht: door de ijle landen
    Waait de nijd'ge wind zo koel;
    Of zijn 't al uw kille handen,
    Dood, die 'k om mijn slapen voel.

    Draag me zacht, gelijk een blanke
    Lampenvlam in woel'ge lucht,
    Eer dees kostbaar-laatste spranke
    Leven dove met een zucht.

    Draag me zacht: hoe daalt zo dicht en
    Hel de hemel over mij....
    Ben ik reeds de sterrenlichte
    Poort der eeuwigheid nabij....

    Liederen van droom en daad (1918)

    schrijver

    05-01-2018 om 22:14 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrede

    Een gedicht van C.S Adama van Scheltema 1877-1924

    Vrede

    Vrede spreid gij uw zachte vleugels
    Over de donkere aarde heen -
    Over de moede en de gewonden,
    Over de duizenden, die verzwonden,
    Over al de snikkende monden,
    Die verbleekt zijn van geween!

    Vrede daal gij uit de lichte sferen,
    Waarheen gij vluchtet voor deze wereldsmart,
    Daal over hen, die u hebben verraden,
    En over de dwazen, die op u smaadden,
    En over de blinden, die om u baden,
    Daal - daal gij weder in ons hart!

    Opdat uw liefde daar weder wone,
    Opdat uw liefde ons weer genas -
    Liefde bove' onze ijdele wensen,
    Liefde over alle ijdele grenzen,
    Liefde alleen, van mens tot mensen,
    Die eindelijk leerden wat liefde was!

    Zingende stemmen (1916)

    schrijver

     

    04-01-2018 om 21:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vuur

    Een gedicht van Carel Scharten 1878-1950

    Het Smeulend Vuur

    Ik min u, smeulend vuur,
    ik min uw stille dichtheid,
    waarin het sluim'rend licht leit
    te wachten op zijn uur!

    Ik min u in de morgen,
    die in het Oosten staat
    met aarzelend gelaat
    en houdt haar gloed verborgen.

    Ik min u in de avond,
    die sterft in lang verbloeden,
    met diepe en diep're gloeden
    zijn duistre moorder lavend.

    Ik min u in de zang,
    die in zijn klare kracht
    betóómt de zware pracht
    van Hartstochts hoog verlang.

    Ik min u in de kleuren,
    beslagen van de gloed
    die hen versmelten doet;
    en 'k min u in de geuren,

    die zwemen van een mond,
    dat rood en vochtig ooft,
    wanneer Zij om mijn hoofd
    de schuchtere armen rondt...

    Ik min u, smeulend vuur,
    ik min uw donker branden,
    dat achter bleke wanden
    waakt en wacht op zijn uur!

    1910

    schrijver

    03-01-2018 om 21:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.rots

    Een gedicht van J.P. Heije 1809-1876

    Een Rots.

    1.

    Een rots in 't hart der zee,
    Die, hoe de branding slaat,
    Onwrikbaar tegenstaat;
    Zó zij uw hart in 't kwaad!

    2.

    Eéns effent zich de zee,
    Eéns wijkt gevaar en nood;
    En 't loon der deugd is gróot,
    In leven of in dood!

    Al de volksdichten, deel 2 (1865)

    schrijver

    02-01-2018 om 22:22 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sonnet
    Een gedicht van Franscois Pauwels 1888-1966

    Sonnet

    Ik ben geen Hollander, ik ben een mens
    en alle mensen zijn mijn landgenoten,
    ik voel mij niet door band of boei omsloten
    dan door der Liefde wijd-getrokken grens,

    mijn oog verdraagt geen microscoop, geen lens
    die 't enge beeld onmatig zal vergroten
    en van de wentelende wereldkloten
    ken ik alleen de wereld van mijn wens!...

    Er is geen kleur van huis, noch vreemde taal,
    wij sterven allen aan dezelfde kwaal
    die tussen dood en leven wordt gesponnen

    en waar het eenzaam hart in wanhoop slaat
    daar is het land waarin mijn vaandel staat
    en waar de strijd in vrede wordt gewonnen! -

    schrijver

    01-01-2018 om 22:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ach

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    Ach hemellawerke

    Ach, hemellawerke, waar zit-je gij dan
    zo luide en zo lange te preken,
    waar dat ik met de ogen niet achter en kan,
    al hebbe ik zo dikkens gekeken?
    o Mocht ik u volgen en, vleriken aan,
    lijk gij, in de hemel, de hoge,
    te choore met de andere veugelen gaan,
    en vluchten de mensen hun ogen!
    Dan zonge ik, o vogel, en schaterde ik blij,
    en niemand en zou het mij weten,
    terwijl ik, aan 't zingen en 't preken, lijk gij,
    waar' hoge op de wolken gezeten!
    Hei, hemellawerke, mij liefelijk dier,
    o, mag er een mens u wat heten,
    kom neder, kom neder, kom nader, kom hier,
    kom, wil toch een stondeke beten!
    Verstond-je mijn tale zo 'k de uwe verstaan,
    gij kwaamt en gij liet mij... Wat baat het?
    Gij zingt, en mijn klachte ze en gaat u niet aan,
    gij zingt en al 't ander - gij laat het!...


    ------------------------------
    Hemellawerke - Leeuwerik

    31 Maart 1859

    schrijver

    31-12-2017 om 15:22 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zaterdagavond

    Een gedicht van Jacob Israël de Haan 1881-1924

    Zaterdagavond

    Avond; aan de bleke blauwe lucht, zie
    Hoe 't bloeisel van de sterren stil ontspruit,
    Ach: nu vieren vromen de Sabbath uit
    Met wijn en wierook, licht en melodie.

    Mijn Vader schenkt de wijn over de randen
    Van zijn beker, teken van overvloed;
    Hij ruikt de specerijen scherp en zoet,
    En zegent het licht met geheven handen.

    Dit is zijn bede: ‘Die 't onheilig scheidt
    Van 't heilig hoede ons in zijn veiligheid,
    Vermere ons als sterren in 't nachtgetijde.’

    Vader, Vader, hoe fel heb ik geleden
    Sinds ik uw zegen schond en uwe beden
    En 't heilig niet van 't heilloos onderscheidde.

    schrijver

    30-12-2017 om 19:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gij

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    Gij wast aan mij gelijk de winde

    Gij wast aan mij gelijk de winde
    die wentelt om een koren-aar;
    dra zal ik aan mijn wang bevinden
    de zoete streling van uw haar.

    Dra zult gij 't glanzend voorhoofd beuren
    tot waar mijn slapen komm'rend staan:
    zo ziet men, wild, een winde geuren
    naast 't wegend rijpen van het graan.

    o, 'k Ben geen sterke; moe-gedragen,
    verzwaart vaak de angst mijn levens-last;
    maar 't is mij waar 'k uw wasdom schrage,
    of blijde een échte steun me omwast.

    Zo reikt de liefde, o mijn beminde,
    verrijkt me uw liefde in vreze en vaar,
    - gelijk een geur'ge wentel-winde
    die sterkt en loont haar koren-aar.

    Liederen voor een kind (1911-1912)

    schrijver

    29-12-2017 om 14:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mensen

    Een gedicht van Constantijn Huygens 1596-1687

    Mensen onmacht

    Wonderlijk zijn Gods almachtige werken;
    Maar wij verzuimen der wel op te merken.
    Treed op een mier, het en schijnt niet met al,
    Evenwel in deze mier is het al
    Wat w’in een machtige olifant vinden:
    ’t Schepsel is schoon, maar de mensen zijn blinden.

    schrijver

    27-12-2017 om 21:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wijzen

    Een gedicht van Heiman Dullaert 1636-1684

    Aan de drie wijzen uit het Oosten

    Gij die, gewoon omhoog met uwe geest te zweven,
    de voorbeduidselen des Hemels, eer het daagt,
    met gouden letteren op bruin azuur geschreven,
    de op- en ondergang der aardse rijken vraagt:

    Wat hope is uwe kunst van boven toch gegeven,
    waardoor gij hier beneên zo zware landreis waagt?
    Wat is er dat uw hart, door weetlust aangedreven,
    uit uwe morgenstond naar deze middag jaagt?

    Ja, wereldwijzen, ja, die reden is gevonden.
    Terwijl uwe ogen vast de Hemelen doorgrondden,
    verslingerde uw ziel op zoveel heerlijkheid.

    En speurende uit het licht van een genadesterre,
    dat hier de leidstar was, die derwaarts aangeleidt,
    zo volgde uw graag geloof haar heilrijk spoor van verre.

    schrijver

    24-12-2017 om 22:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stem

    Een gedicht van Abraham van Collem 1885-1933

    Er is een stem gekomen...

    Er is een stem gekomen uit de stemmen
    Veler vogels, zingend in de morgen,
    Uit de klankroepers van de hoge dag,
    Uit de kleurzaaiers op de witte ruimte,
    Uit de verheugden is een lied ontstaan,
    En kleine mensen op de aarde horen,
    En kleine stappers op de bergen zien,
    Zij zien het zwevende alom ontstijgen,
    Zij worden zelve zwevenden, die stijgen,
    Zij worden zelve zingenden, die zaaien,
    Zij horen in het aanstormende koor
    De stem des mensen schrijden, stem van God.

    Van God en van de natuur (1921)

    schrijver

    23-12-2017 om 19:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.haven

    Een gedicht van J.P Heije 1809-1876

    In de haven.

    Een scheepje in de haven landt
    Gevuld met specerijen; 
    En menig flinke, jonge kwant
    Met buidels, vol tot aan de rand,
    En harten, vol verblijên. 

    Wel geurig kruid, wel blanke munt,
    Wat zult ge nu gaan dwalen; 
    't Is, of ge nimmer einden kunt,
    Zo komt, van ieder hoek en punt,
    Een ieder van u halen. 

    Maar... als dan 't schip is leeggehaald,
    Vindt Koopman en vindt Reder 
    Zijn specerij met goud betaald:
    Doch - als uw zilver is verdwaald
    Matroos!... waar vindt ge 't weder? 

    Een béétje pret, ná leed en last,
    Wie zou het u misgunnen? 
    Maar - niet de zeilen vòlgebrast...
    Toe! leg een reefje, waar het past:
    Het zou eens s t o r m e n kunnen!

    Al de volksdichten, deel 1 (1865)

    schrijver

    21-12-2017 om 22:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.smaakmaker

    Een gedicht van Hilarion Thans 1884-1963

    SMAAKMAKER

    Nog houdt de omheining, als weleer
    – een hoge muur – de hoven dicht.
    De middag groent in schemer neer:
    een loof-getemperd bovenlicht.

    Dezelfde mooi-gebogen dreef
    koel, zwijgend, als een kerkenbeuk.
    Mijn tuinbank – of ze wachten bleef
    verscholen onder rode beuk.

    De merel, in de koepelkroon,
    fluit bij deze avond als van oud?
    Weer schakelt ginder toon in toon
    het torenlied zijn keten goud.

    Hier woonde ik, uur gewaar noch dag,
    verloren in diep droomprieel –
    tot ik veel vreemde steden zag,
    en nam van ‘t grote leed mijn deel.

    Ik weifel bij de tuinbank die ‘t
    geheim van diepe stonden weet…
    Was dit wellicht mijn laatste lied
    van eigen lief en eigen leed?…

    Verloren stroom (1920)

    schrijver

    20-12-2017 om 16:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!