aantal stappen: 1.536.600 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 123
aantal fietstochten: 32
Zoeken in blog
24-08-2022
Ik wilde in As de trein nemen ...
Oef, het is gelukt, mijn fiets wilde deze keer niet gaan liggen (en ik dus ook niet). Mijn vrouw had mij op voorhand verwittigd, nog één keer vallen en ik steek je banden stuk. Nu, zo'n vaart zal het wel niet lopen, maar ik begrijp haar wel. Ze is bezorgd om mijn welzijn, ik ga stilaan in de richting van de 70.
Maar goed, mijn fietstocht begon om 8u45 richting de Salamander in Maasmechelen waar het al vrij druk was met wandelaars, fietsers en joggers. Dan lichtjes bergop via het brugje naar het station van As. De trein op het minispoor kun je er nemen op de zondagen tussen april en september om 14u00, 15u00 en 16u00. Het spoor is 1.300 meter lang. Afb. 6 is geen eigen foto.
Even later passeerde ik aan de Abdijhoeve in Kelchterhoef om dan verder te fietsen richting Zonhoven. Eens in Zonhoven had ik al 60 km. op de teller en ik was omzeggens nog niet onder de bomen uit geweest. Het was dus zeker 'n koele start. En daar in Zonhoven, daar kon ik absoluut niet voorbij zonder de nodige foto's te nemen aan dat tunneltje. En ik was niet de enige die er stopte. Prachtig toch!
Mijn tocht zette ik verder door het domein van Bokrijk en meer bepaald op het traject van "fietsen door het water". Even buiten Bokrijk bij Trobbiani's Place Genk, heb ik mijn pauze genomen om wat calorieën op te slaan. En dat 'n fietstocht niet altijd over mooie vlakke wegen gaat, bewijst mijn foto van 'n smal bospad. Soms kan het niet anders.
Met terug naar huis te fietsen via Munsterbilzen en Eigenbilzen, was de kanaalbar aan de brug in Eigenbilzen wel héél aanlokkelijk om 'n frisse pint te drinken. Het was er warm genoeg voor geworden.
Terug thuis even op de weegschaal gestaan: 65.7 kg. Vooral veel vocht verloren.
Tja, 'n fietstocht maken, de dag na 'n stevige regenbui, misschien niet het beste idee. Maar daarover later meer.
Ik vertrok richting Maastricht naar de Noorderbrug, vertrekpunt van vele tochten. En op die Noorderbrug zag ik op 'n bepaald plaats ene hele grote plas water op het fietsersgedeelte, 'n teken dat het ook in Maastricht goed geregend had.
Even verderop naar Meerssen om dan rechts de klim te maken van de helling met de mooie naam: Waterval. Halverwege die klim, even gestopt om 'n foto te maken van 'n mooi vakwerkhuis.
Via Beek naar Elsloo waar ik over enkele idyllische paden kon fietsen. En verder met de wind in de rug, naar Roosteren waarna ik na precies 54 kilometer, de brug naar Maaseik kon oversteken.
Omwille van de wind, koos ik vandaag de terugweg via het oude kolenspoor richting As. Je bent er goed beschut tegen de wind. Maar vandaag was dat ook 'n nadeel, door de vele bomen was ik wel beschut tegen de wind maar niet tegen natte bladeren die her en der lagen. Ik fiets met bandjes van 25 mm. en ben toch zowaar weggegleden over 'n hoop van die bladeren. Gevolg, wat blikschade aan de rechterkant: knie, elleboog en heup. Gelukkig heb ik thuis 'n goede verzorgster die in de loop der jaren, al heel wat ervaring heeft opgedaan in het verzorgen van wonden.
En ik moet zeggen, verschillende andere fietsers boden spontaan hun hulp aan. Het gaat nog goed met de mensheid.
Via de Salamander in Maasmechelen en het OPZ in Rekem terug naar huis om na 'n frisse douche en verzorging, met de kleine naar de kermis te gaan.
Als je Haspengouw binnenfietst, dan kom je al eens kastelen tegen. En niet alleen kastelen, maar ook bergjes op en bergjes af en vele mooie vergezichten.
Wegens de minder goede weersverwachtingen voor morgen woensdag, was ik er vandaag al op uitgetrokken. En het werd weer 'n soloritje, de een zat in de Ardennen, de ander moest babysitten en nog iemand beperkt zijn ritten in afstand wegens de warmte.
Voor mij geen problemen, eerst Haspengouw in, dan door Hasselt om via Winterslag en Zutendaal terug te keren.
Afb. 2 tem. 6 zijn foto's gemaakt van en aan het Apostelhuis in Alden Biesen. Het wordt ook wel eens 'n trompetterwoning genoemd.
Afb. 7 tem. 9 maakte ik aan het wijndomein van de fam. Rennes in Genoelselderen.
Afb. 10 is het bijzonder mooie kasteel van Renesse in 's Herenelderen.
Afb. 11 kwam ik tegen in Gors-op-Leeuw, het kasteel van Gors.
Via Wellen en Alken ging het dan naar Hasselt. Daar moet je oppassen om niet in de binnenstad verzeild te raken, de max. snelheid - ook voor fietsers - is daar 20 km/uur. Even buiten Hasselt zag ik op de teller van de fietssnelweg dat ik vandaag al nr. 369 was.
Mijn korte pauze nam ik even vóór het domein van Bokrijk, 'n lekkere appeltaart. Verder dan door het domein om via Transportbedrijf Essers, naar Winterslag te fietsen. De mijnschachten beheersen nog steeds de omgeving.
Een laatste stop op het Kerkplein en tevreden terug naar huis. Een mooie rit en al méér dan 5.000 gefietste kilometers op de teller voor dit jaar.
Een GSM is 'n computer, en op die GSM staat mijn App Strava. En ja, zoals met alle computers en met alle programma's die er op staan (zoals dus ook 'n App), moet je die dingen de tijd geven om volledig te openen. Maar deze jongen was deze morgen weer even iets te snel om zijn App Strava geheel te openen, zodat het programma niet te tijd had om de juiste plaatsaanduiding (vertrekplaats) te lokaliseren. Vandaar dus die lange streep op mijn kaartje.
Maar goed, ver ben ik vandaag niet gegaan, de behoefte was er niet. Gewoon even de Asbeekweg in, en direct naar rechts, even de paarden begroeten, om dan uit te komen achter de meule (watermolen) van wijlen Miet Cops. Het blijft 'n bezienswaardigheid ook al is ze niet meer in gebruik. Water vloeit er nog steeds, getuige het water in de beek iets verderop.
Terugkeren deed ik via mijn geboortestraat, de Wijngaardstraat om langs de Arkstraat nog even langs het Hubert Vranckenplein te stappen. Hubert was 'n geboren Lanakenaar en werd als officier van de Weerstand, gefusilleerd te Antwerpen op 7/1/1944.
En deze namiddag, ... mogelijk naar de koers kijken op tv.
Het bewijs is er, ik begin oud te worden ... fysiek misschien nog niet, maar zeker mentaal! Van de week bijna vergeten naar de kapper te gaan. Goed dat mijn echtgenote mij er op attendeerde. Vervolgens 'n raam op de benedenverdieping vergeten te sluiten bij het verlaten - als laatste - van de woning om ten slotte vandaag weer ene ferme stoot uit te halen maar hierover dadelijk meer.
Deze morgen had ik 'n mooie fietstocht gepland, te beginnen langs de Zuid-Willemsvaart met 'n 1ste foto op de splitsing van Zuid-Willemsvaart en Verbindingskanaal. Vervolgens het kanaal blijven volgen tot in Rotem om daar links af te slaan via het kleine fietsbrugje. Als je het voormalige kolenspoor blijft volgen richting As, kom je in Dilsen-Stokkem doorheen Ecovallei Vossenberg.
Verder wilde ik via het recreatiegebied Kattevennen door Zutendaal fietsen richting Bilzen om daar te bekijken wat er nog aan mogelijkheden lagen om vóór 12u00 thuis te geraken. Maar veel verder dan Kattevennen ben ik niet geraakt. En ik zal u uitleggen waarom. Als ik fiets, heb ik altijd 'n zakje rond mijn nek hangen waarin ik het volgende opberg: GSM - paspoort - wat geld. Iets verder dan Kattevennen voelde ik doorheen mijn koerstrui, dat het plastiek mapje met paspoort en geld niet op zijn plaats zat. Gestopt uiteraard en gezocht naar dat mapje. Maar ... geen mapje. Oei, wat nu? Er zat niks anders op dan terugfietsen naar de laatste plaats waar ik gestopt was om iets te eten. Maar daar ter plaatse, niks te vinden. Paspoort en centen dus verloren, dacht ik toen.
Dan maar terug naar huis om daar vast te stellen dat ik dat mapje gewoon vergeten was mee te nemen bij vertrek. Het lag nog doodleuk op onze tafel in de living. Ik word dus oud.
Zeker met deze warmte is het toch aangewezen om in de namiddag binnen te blijven, vandaar mijn wandeling in de voormiddag. Wegens nog enkele andere verplichtingen, was het al ná 9u30 toen ik kon vertrekken. Maar geen nood, de bedoeling was toch om 'n klein stukje bos op te zoeken met daar, 'n paar graden minder.
Deze keer weer eens via Sparrendal naar boven om via het hoofdbospad even later, links af te slaan. Bergje af en bergje op om aan het eerste kruispunt van paden, weer naar links te trekken. Aan het bankje, rechts af richting Gellik maar na enkele honderden meters, opnieuw naar links naar de Kewithstraat. Gekende wegen dus.
Via de Kounterstraat en de Finse piste aan de Sportoase, terug naar huis, mijn drinkbus was leeg. Vandaar.
Morgen ga ik fietsen, niet al te ver en met de bedoeling om vóór 12u00 terug thuis te zijn.
Zo, weer 'n fietstocht met bestemming, afgevinkt voor dit jaar. Ons fietsgroepje wilde deze zomer naar Vaals fietsen, maar door omstandigheden vrees ik dat het voor de groep niet zal lukken. Ik ben er vanmorgen dan maar alleen op uitgetrokken.
Mijn wekker stond op 6u30 en iets voor 8u00 ben ik vertrokken, voorzien van het o zo nodige vocht en voldoende voedsel. Wel nog 'n kleine omweg moeten maken want ze zijn aan het werk aan de fietsbrug (zie laatste foto).
Als je naar Vaals wilt fietsen, dan weet je dat het bergop zal worden. Een eerste klim kreeg ik al rap aan Groeve 't Rooth. Dan naar Gulpen waar ik molen Roex in volle bedrijvigheid kon zien. En dan weer 'n stevige kuitenbijter, de Kruisberg in Wahlwiller. Iets verderop was ik zowaar in Aachen (Aken), zij het in het stadsdeel Orsbach. Maar enkele kilometers verder was ik Duitsland terug uit en kon ik aan de lange Vaalserberg beginnen, 'n klim van 3,4 km. Eens boven wist ik dat Brasserie WilhelminaToren de geschikte plaats was om wat calorieën bij te tanken.
Aan de andere kant, terug bergje af en in Plombières de Ravel 39 genomen, een der oudste voormalige spoorlijnen. Zo'n Ravel is ideaal om te fietsen, mooi aangelegd en onderhouden. En dan trok ik de Voerstreek binnen via Teuven en De Plank. Langs Sint-Martensvoeren en 's Gravenvoeren, in Moelingen via de Maasbrug mijn terugweg aangevat langs de sluis van Lanaye en Kanne.
Op het Kerkplein in mijn woonplaats nog effe 'n terrasje gedaan om dan eenmaal thuis, mijn Stravaprofiel te bekijken om dan vast te stellen dat ik meer dan 1.000 hoogtemeters gefietst heb. En de warmte van vandaag, hoor ik jullie al vragen, ... daar heb ik eigenlijk geen problemen mee gehad. Goed getraind zeker en de fysiek is ok.
Voila, we hebben na het warme middageten onze kleinzoon in goede gezondheid kunnen teruggeven aan zijn mama en papa. Het was me wat gisterennamiddag en deze voormiddag, we hebben alle trukken van de foor moeten gebruiken om hem bezig te houden. Dat ging over spelen met legoblokjes, voetballen, in de zandbak bezig zijn, de stoere ridder nadoen, tikkertje of verstoppertje spelen, met bompa op de GSM naar 'n filmpje kijken, bomma achter haar veren zitten en vragen wanneer het eten gereed is, naar de markt ... enz. Maar goed, we hebben er maar eentje, dus we klagen niet.
Uiteraard kon ik het niet laten om, nadat het huis weer 'n beetje op kant was, de wandelschoenen aan te trekken. De bedoelingen waren: wat koelte opzoeken in het bos, 6 à 7 km. te doen en natuurlijk weer enkele mooie foto's maken.
En dat is allemaal gelukt. Deze keer vertrokken langs The Bedmaker (links van de afsluiting) om even verder langs 'n bijna niet te vinden pad, het bos in te trekken. Het verbaast mij dat er nog steeds water in de beek staat. En aan de ingang van Camping San Lanaco gezien dat er omzeggens geen plaats meer vrij is voor kampeerders.
Als je de blauwe wandeling volgt, kom je langs de paarden van Domein Zangersheide. En in het Pietersheimbos, worden de kinderen zeker niet vergeten, Komi duikt overal op.
Een laatste foto van het kasteel en terug naar huis voor'n lekkere Dame Blanche en de nodige rust, want ... o ja, onze ventje stond aan ons bed om 6u10 en om 6u30 waren we al aan het ontbijten.
Na die stevige fietstocht van gisteren, vandaag 'n rustige wandeling gemaakt die deels langs het kanaal ging.
Wij wonen in Lanaken redelijk centraal en je kunt er alle kanten uit. Zo was ik deze morgen op minder dan één kilometer, tussen de velden op weg naar De Puin.
Even doorstappen tot aan de Kounterstraat en over het oude spoor, naar beneden naar het jaagpad. En voor 'n zondag, redelijk wat varende schepen gezien op het Albertkanaal. De sluis zelf, waar de schepen via het verbindingskanaal naar de Zuid-Willemsvaart kunnen varen, lag er maar verlaten bij.
Een laatste foto aan het fiets- en wandelbrugje. Vanaf morgen gaat deze verbinding met Smeermaas tijdelijk dicht omdat het wegdek van de brug vernieuwd wordt.
En morgen, dan komt onze kleinzoon 'n nachtje logeren. Ik weet dus niet of ik aan wandelen toekom. We zien wel.
Af en toe hou ik wel van uitdagingen. Zo volgt mij op Strava 'n wielerfanaat, die ook vroeger een van mijn medewerkers was op de Post. Kris weet dat ik van hellingen hou en hij heeft mij de tip gegeven om ook eens in de buurt van de Houtain, de rue Thier d'Amry op te rijden. Wel Kris, dat heb ik bij deze dus vandaag gedaan. Merci voor de tip.
De aanloop daarheen ging simpelweg langs het Albertkanaal, Kanne, de sluis van Lanaye en dan naar Visé. Onderweg toch even gestopt om die berg schroot op beeld te zetten.
En dan die klim, het was even afwijken van het fietsroutenetwerk, even de juiste weg vragen en dan bij 'n Nederlander uitkomen die daar al jaren woont. Hij vertelde mij dat hij Philippe Gilbert heel regelmatig dat bergje heeft zien oprijden. Op de moeilijkste delen haalde ik toch nog 'n snelheid van 7 à 8 km/uur. Ik weet het niet precies, maar ik denk toch enkele pieken van om en bij de 20% overwonnen te hebben.
De rit verder verliep anders dan eigenlijk voorzien. In de plaats van het fietsroutenetwerk, heb ik mij vooral gericht op de verkeersborden en zo via Glons, naar Tongeren en Bilzen gefietst. Voor Glons nog enkele foto's, oa. van 'n gedenkteken van '"de bataille de Rocourt van 11/10/1746".
Eens Bilzen voorbij, mijn rit nog wat verlengd via Zutendaal met 'n stop op het Kerkplein aldaar en 'n foto van het mooiste gebouw van de gemeente, de pastorij. In Opgrimbie de Duivelsberg op met zijn mooi vergezicht en langs Hochter Bampd, naar de Maas in Smeermaas. Ik geloof dat vandaag alle kajakken bezet waren, zoveel heb ik er gezien.
Maar goed, mijn doelstelling voor vandaag heb ik bereikt. Nogmaals bedankt Kris voor je tip.
Vandaag stond 'n bezoekje aan onze kleinzoon op het programma. Hiervoor namen wij de bus tot Eigenbilzen. Mijn echtgenote ging met de bus terugkeren, ik wilde dat doen met de benenwagen. Het is maar +/- 7 km. en dat krijg ik wel afgestapt.
Het enige probleem had kunnen zijn, het gemiezer dat uit de lucht viel bij de heenrit. Bij mijn wandeling heb ik er niks meer van gemerkt. Gezien we rond het middaguur nog elders wilden gaan eten, was het voor mij wel best om de kortste weg terug naar huis te nemen.
En die weg liep, eens de brug over, via de Hoefaertweg en de Dorpsstraat om iets verder dan de kerk in Gellik, links af te slaan naar de Kewithdreef en de Pastoorslindestraat.
Onderweg passeer je nog op grondgebied Eigenbilzen, het natuurreservaat De Hoefaert. Ideaal om daar te gaan wandelen. Op verschillende paden kun je er kleurenroutes volgen.
En dat oud Kevertje, die wilde ik toch graag op de foto.
De laatste foto is er nog eentje van gisterenavond, met de benen omhoog, 'n goed boek lezen in de relatieve avondkoelte.
Morgen ga ik fietsen, vermoedelijk over 'n héél speciaal bergske.
Na de warmte van gisterenavond en deze nacht, maar 'n korte wandeling gemaakt deze ochtend. Niet dat ik echt veel problemen heb met zulk weer, maar we hebben thuis 'n relatief vast ritueel, de 10-uur koffie. Uiteraard geldt dit niet bij fietstochten waarbij ik al vroeg vertrek zoals gisteren.
Het was dus gewoon 'n wandeling langs de Sportoase (met op de foto het college op de achtergrond). Aan het kanaal waren ze 'n schip aan het lossen. En iets verder dan de sluis, 'n opschrift op de grond: "veilig rijden". Je ziet die leuzen meer en meer langs de kanalen.
Bij het verlaten van het jaagpad, even het bospad naar boven genomen en terug naar huis langs Residentie Molenhoek.
Wat de namiddag gaat brengen, dat ligt nog open. Puzzelen ... boek lezen ... ??
Op woensdag fietsen we meestal, al kan dat wel eens afwijken. Maar vandaag waren Peter en ikzelf weer op pad. Het doel van onze trip was Thorn - ook wel eens het witte stadje genoemd - juist over de grens ten noorden van Kessenich.
Omwille van de warmte, waren we vroeg vertrokken. Te vroeg zelfs, toen we in Thorn aankwamen waren de terrassen nog niet geopend en tot 10u00 wachten, dat wilden we niet. Uiteraard was dat spijtig, je kunt daar gezellig zitten met 'n drankje en 'n hapje. Maar, we maken dat nog eens goed deze zomer.
We waren vertrokken via Rekem en de Zuid-Willemsvaart om later rechts af te slaan naar de Maas. Maaseik en Aldeneik waren al vlug binnen handbereik, verder reden we nog door Ophoven en Kessenich. En ja, in Thorn liepen we binnen iets voor 9u30.
De terugweg namen we via Wurfeld naar de koelte onder de bomen van het oud kolenspoor om vervolgens terug aan de Zuid-Willemsvaart uit te komen. In Lanklaar was het links af naar hotel Beau Séjour. Daar zijn we gestopt voor wat suikers en 'n hapje. We bestelden 2 koffie - 2 cola - 2 broodjes kaas (er was nog geen vlaai) en betaalden - jullie lezen het goed - 9,00 euro.
Maar voor we Beau Séjour bereikten, trok toch wel ene hele speciale stoet aan ons voorbij ergens in Kinrooi. Minstens 'n 40-tal personen die naar de velden trokken om rode bessen oftewel aalbessen te gaan plukken. Het waren allemaal personen van vreemde origine.
Verder op onze terugweg kwamen we nog in St. Barbara Eisden, langs het oud spoorwegstation van Eisden en de Salamander in Maasmechelen. Aan het OPZ Rekem verkoos Peter rechtstreeks huiswaarts te keren, hij had nog 'n afspraak, ikzelf bolde nog eens de Bessemerberg op richting Zutendaal. Op weg naar Gellik, ging mijn laatste boterham er aan. En de warmte, zul je zeggen. Geen probleem, op de fiets en wat wind tegen, was dat best te doen.
En thuis na die heerlijke douche, nog even naar de Bib om mijn boeken terug te brengen en anderen in de plaats te ontlenen. Hiermee ben ik weer enkele weken zoet.
Ik trek me meestal weinig aan van ruwe of moeilijke terreinen, ook vandaag niet. Ondanks het warme weer, toch het geaccidenteerde wandelpad ingeslaan achter de Kinderboerderij richting de grote weg Lanaken - Zutendaal.
Het is vooral 'n pad voor mountainbikers, geoefende mountainbikers wel te verstaan, want het is 'n op- en aflopend parcours, met veel hindernissen onderweg (zie enkele foto's).
Mijn vertrek was voorbij het kapelletje op de hoek van de Waterstraat. Zoals gezegd, achter de Kinderboerderij het bos in om iets verder vast te stellen dat er, ondanks de droogte, toch nog water door de beek stroomt. De weg volgen is makkelijk, gewoon rechtdoor of de kleurbordjes volgen.
Eens aan de grote weg, direct opnieuw het bos in om de gewone en makkelijke paden te nemen tot aan Sparrendal.
Terug thuis, 'n laatste foto van ons "bruin gras", maar "so what". Eens wat regen, wordt dat toch weer groen.
En bij het middageten, 'n lekker glaasje Patriarche Héritage.
Als je samenwoont met je partner (in ons geval, al 41 jaar), dan moet je je partner regelmatig op de hoogte brengen van je plannen voor de dag die begint. Zo wilde ik deze voormiddag mijn haagbeuk en 'n beuk snoeien en in de namiddag 'n fietstocht maken.
Zo gezegd, zo gedaan. Om 12u45 was ik klaar met hulp bij de afwas en kon ik mij gereed maken voor mijn fietstocht. Die tocht had ik gisterenavond al geprint.
Het ging via Rekem naar Uikhoven waar ik met het veer de Maas overstak naar Geulle a/d Maas. Even verderop ligt de Slingerberg naar Hussenberg, 'n heuveltje van 1,15 km. met 'n max. stijging over 100 meter van 7,6% (met enkele steile punten van bijna 10%). Vervolgens wilde ik naar Valkenburg rijden via mijn knooppunten. Maar daar kwam weinig van in huis, door wegenwerken diende ik om te rijden via Genhout en Hulsberg, het was dus mij oriënteren op de aanwijsborden langs de weg.
Eenmaal in Valkenburg, zag ik nog eens de enorme aantrekkingskracht van het stadje op de toeristen. Omzeggens elke terrasstoel was bezet. Voor ene keer ging ik niet rechts de Cauberg omhoog maar wel links de Daalhemerweg. Een klim van 1,8 km. met 'n max. stijging van 7,3 over 100 meter (met enkele punten van 9%).
Vervolgens 'n mooi straatje in Nuth en 'n oude hoeve in Cadier. Ik wilde mijn rit niet te lang maken maar 'n extra bergje, dat moest wel nog kunnen. Het werd nog eens Groeve 't Rooth in Bemelen, 'n helling van 1,6 km. met 'n max. stijging van 10,5% over 100 meter (met pieken van 13 à 14%). Naar Maastricht ging het via de afdaling van de Bemelerberg.
Nog even de Noorderbrug over, dan de Sandersweg omhoog om via de Brusselseweg naar Smeermaas te fietsen.
Mijn enige pauze nam ik voor ene keer aan het Cultuurcafé in Lanaken. En eigenlijk zou ik dat meer moeten doen, 'n tas koffie (met koekje en biscuit met slagroom) plus ene Duvel voor 5,50 euro, terwijl het op andere plaatsen 6,10 tot 6,70 euro kost voor hetzelfde.
En af en toe dat biertje, voor mijne cholesterol moet ik het niet laten, die is uitstekend volgens mijn dokter en mijne BMI is prima. Nog ene fijne avond.
Op zondag probeer ik altijd in de vroege ochtend te gaan wandelen, het is dan rustig op de wegen en je hebt dan ook de vrijheid om in de namiddag met echtgenote, al dan niet 'n terrasje te gaan doen.
De meeste wegen ken ik, dus mijn wandelplan was rap gemaakt. Vertrekken langs de Sportoase, aan de Kounterstraat rechts af via het onverharde gedeelte en dan de Kewithstraat in. Wat verderop kun je dan rechts het pad nemen naar de Smeetsstraat. Vandaag had ik goesting om 'n stukje bos te nemen achter Sparrendal.
Op de Epesiastraat liggen de buizen te wachten tot het bouwverlof om is. En thuis, ... daar wacht altijd die mooie vogel op mij.
Doorgaans is de donderdag geen fietsdag, maar gisteren had ik na wat kleine werkjes, vastgesteld dat er relatief weinig te doen is in de tuin. Daarom rijpte vandaag het idee om in de namiddag 'n ritje te maken. Dat tochtje wilde ik alleen maken en mijn oog viel op enkele hellingen in Wallonië, nl. de Houtain achter Haccourt en de helling van Wonck na Bassenge.
Wel in de voormiddag nog mijn fiets wat gepoetst, wat extra smeer op de ketting en mijn route geprint. Nadat ik alles klaar had gelegd om mee te nemen (eten - drinken - paspoort) kon ik vertrekken.
Het begin van mijn parcours was vertrouwd, langs het kanaal tot Kanne, dan de sluis van Lanaye en doorrijden tot in Visé. In Haccourt de brug over richting de Houtain (daar enkele foto's gemaakt, links zie je de helling die ik over moest). Maar, ... juist vóór de Houtain, ligt er nog 'n klimmetje van ocharme 20 meter. Je moet dat klimmetje weten liggen, zoniet sta je gewoon stil. Het is kwestie van terug te schakelen naar je kleinste versnelling om daar boven te geraken. Ook deze keer lukte het weer. Een straat verder begint dan de Houtain, 'n klim van iets meer dan 2 km. Uiteraard moet je er ook weer af, op het bord zie je hoe steil het is (15%).
Via Roclenge en Bassenge, links naar boven, de helling van Wonck op. Niet zo lang, maar wel flink steil in het begin.
De rest van de route is vooral genieten geweest, mooie vergezichten, oa. in Herderen en onderweg naar Rosmeer. In Hees in het veld, nog even aan cyclocross moeten doen, dáár wilde ik toch niet door fietsen.
Voila, dat was het weer voor vandaag, 'n voor mijn doen, relatief kortere rit maar met toch meer dan 400 hoogtemeters.
Ondanks de dreigende lucht vanmorgen, zijn Peter en ikzelf toch vertrokken voor 'n zéér mooie rit.
Ik had het parcours uitgezet en het was mijn bedoeling om naar het mooiste terras van Ned. Limburg te fietsen, nl. de Bernardushoeve in Voerendaal. Peter was er nog nooit geweest en het was voor mij dan ook afwachten wat hij er van zou vinden.
In het begin van onze rit, had ik mij even misrekend. Ik had gedacht dat het veer in Uikhoven al vanaf 9u00 de Maas zou overvaren, niet dus, pas om 10u00. Geen nood, de autostradebrug in Kotem dan maar over en even verder zaten we terug op ons parcours.
Aan 'n brug kon ik niet voorbij zonder even enkele foto's te nemen. Deze was prachtig beschilderd en was omzeggens nog niet verminkt met onzinnige graffiti.
En onze rit, het was klimmen en dalen maar vooral klimmen naar de Bernardushoeve. Deze ligt juist buiten Ubachsberg (ja, inderdaad, what's in a name), 'n woonwijk van Voerendaal. Je hebt er 'n fantastisch uitzicht op het terras en al was de taartpunt met bosbessen niet al te groot, we hebben er van genoten.
Onderweg zie je overal mooie vakwerkhuisjes en kapelletjes kom je tegen achter elke hoek en kant. En bakjes met pruimen kon je voor wat zilverstukken meenemen.
Wederom 'n prachtige rit, helemaal droog hebben we het niet gehouden. Gelukkig waren we beiden voorzien op 'n regenjasje, maar dat kon de pret niet bederven, ... en dat Duveltje, ...dat smaakte.
Hallo, is het je ooit al eens overkomen op 'n zaterdagmorgen dat iemand tegen je zegt: "je bent uniek".
Dat is nu net wat mij vanmorgen, op weg naar de bakker, is overkomen. Een vriendelijke en wat oudere man op 'n fiets stopte langs mij en sprak de gevleugelde woorden: "mijnheer, U bent uniek". Ik ben niet rap van mijn melk maar heb toch ietwat verbijsterd, "dank U wel" gezegd. Bleek dat ik deze morgen "uniek" was omdat ik de enige wandelaar in de omgeving was, zonder hond. En de brave man had het niet kunnen laten om bij mij te stoppen en dat voor de grap tegen mij te zeggen. We hebben er beiden nog eens goed mee gelachen.
Mijn wandeling van vandaag was voorzien na de namiddagkoffie. Deze keer het bos ingetrokken achter Sparrendal om op het kruispunt van bospaden, links richting Gellik aan te houden. Wat verderop in het bos neem ik meestal het pad links, maar deze keer eens rechtdoor gewandeld (2de foto). Ik wist het niet, maar blijkbaar kom je dan uit op het fietspad Zutendaal - Gellik. Juist voor de Zilverdennenlaan in Gellik, terug het bos in en even links aangehouden. Maar ipv. het mij gekende pad, eens 'n ander en niet gekend pad genomen. Zo kwam ik uit op de Berkenlaan in Gellik, 'n zijstraat van de Bergstraat. Dat was voor mij de eerste keer dat ik door die straat wandelde. Fijn om te weten dat ik vandaar ook het bos in kan.
Mijn laatste foto nam ik aan de Sportoase waar de nieuwe brug klaar is, 'n kortere verbinding tussen het voetbalveld en de kleedkamers.
Het is uiteindelijk gelukt om met Peter nog eens 'n rit te maken. We hadden twee doelen, vooreerst het Tom Dumoulinpark in Sittard en de Brunssemmerheide.
En die doelen hebben we gehaald. Om 9u00 vertrokken wij langs de Zuid-Willemsvaart om nadien rechts af te slaan naar de Maas. In Meeswijk met het veer dan de Maas over naar Berg a/d Maas om vervolgens naar Sittard te fietsen.
Je komt dan eerst langs het geweldig mooie stadion van voetbalclub Fortuna Sittard (geen eigen foto) om iets verder dan het Tom Dumoulinpark binnen te rijden. Je kunt daar gratis rondjes fietsen en diverse hellingen oprijden. De zwaarste helling heeft 'n maximale hellingsgraad van 22,5%. En ja, we zijn beiden tweemaal boven geraakt.
De Duitse grens is dan vlakbij. Deze keer was dat Duitse gedeelte, slechts minimaal. Enkel de gemeente Hillensberg hebben we aangedaan. Vervolgens terug naar Ned. Limburg met dorpen als Bingelrade en Schinveld (1ste pauze: koffie met taart).
En dan het mooie stuk door de Brunssemmerheide. Een prachtig natuurgebied. Daarna de dorpen Amstenrade, Schinnen, Spaubeek, Genhout om tenslotte in Meerssen de dorstige kelen te smeren.
De Noorderbrug in Maastricht is dan niet meer ver zodat we naar Smeermaas konden fietsen om terug thuis te geraken. Peter deed dat rechtstreeks, met 91 km. op de teller, ik maakte nog 'n ommetje langs Veldwezelt en Gellik (foto aan het kanaal) met 102 km. als resultaat.
Voila, we zijn beiden weer tevreden over onze rit en de plannen worden gemaakt om volgende week in dezelfde regio te fietsen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
En dat 'n fietstocht niet altijd over mooie vlakke wegen gaat, bewijst mijn foto van 'n smal bospad. Soms kan het niet anders. 
Ik ben Eddy Meuris