aantal stappen: 1.414.520 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 113
aantal fietstochten: 30
Zoeken in blog
04-11-2022
Op en af in gezonde boslucht.
Eigenlijk vind ik het wel plezant hoe ik mij dagelijks bezig houd met mijn fiets- of wandeltochten. Eerst is er de fysieke inspanning (of ontspanning) om daarna aan mijn pc zittende, mijn blog verder aan te vullen met 'n klein verslag en enkele bewerkte foto's. Ik heb er dus tweemaal het genot van.
Mijn fietstocht van vandaag is spijtig genoeg letterlijk in het water gevallen, gemiezer en enkele buien, noopten mij tot wandelen ipv. 'n langere fietstocht.
Ik had nog eens goesting om dat pittig pad te nemen in het bos, vertrekkende aan de Sprokkelstraat en eindigend op de grote weg Lanaken - Zutendaal. Het is voortdurend op en af en gelet op de vele afgevallen bladeren, was het ook uitkijken waar je je voeten zet. Met al die boomwortels heb je rap je enkel verzwikt. Gelukkig doe ik altijd stevige hoge wandelschoenen aan als ik het bos in trek. Die beschermen je enkels heel goed.
Eens de grote weg over, aan de andere kant weer 'n bospad opgezocht om uiteindelijk uit te komen op het verlengde van de Pannenstraat. Daar zijn flinke werken bezig.
Met een boswandeling met meer dan 80 hoogtemeters en ongeveer 9,5 kilometer afstand, gebruik je toch heel wat energie. En het is dat wat we zijn gaan bijvullen deze middag, Bistro Bar Puur heeft 'n goede kaart, getuige deze lekkere dessert.
Morgen opnieuw hopen op droog weer om misschien te kunnen fietsen.
Ja, zon en wind was er in overvloed. Nochtans was het tijdens ons bezoek aan het kerkhof vanmorgen, nog relatief rustig.
Maar na het middageten begon de wind toch wat aan te trekken, maar dat is uiteraard geen beletsel om thuis te blijven.
Via de Pannestraat, het onverharde pad genomen naar De Puin en vandaar naar de Kounterstraat. Het is mijn simpel tochtje indien ik niet het bos wil intrekken of teveel kilometers wil maken. En langs het jaagpad aan het kanaal, vind je altijd de rust, water en zon, heerlijk.
Via de haven van papierfabriek Sappi en de sluis, aan de fietsbrug naar links en terug huiswaarts.
Het was 'n wandeling zonder al te veel uitleg, maar met bijna 8 kilometer, toch weer 'n fijne gezondsheidswandeling.
Alleen is ook maar alleen, zeker als je gaat fietsen. Onderweg worden regelmatig nieuwe weetjes verteld, je kunt al eens lachen met 'n mop en bij pech heb je directe hulp langszij. Maar anderzijds, alléén fietsen heeft zo ook zijn voordelen: je rijdt zo ver en zo hard als je zelf wilt, je kunt stoppen om iets te eten of om 'n foto te maken en het maakt niet uit of je al dan niet 'n bergje overfietst.
Vandaag was ik dus alleen en mijn doelstelling lag al direct vast: Maastricht - Maaseik - Lanaken. Vertrekken zoals zo dikwijls via de Noorderbrug en het mooie fietspad langs kasteel Geusselt om dan naar Meerssen te rijden. Voorbij het spoor, links af om de enige hindernis van betekenis over te rijden, de Biesenberg. Vervolgens langs het vliegveld van Beek om dan in het oude gedeelte van Stein langs te komen. De oude huisjes zijn er prachtig.
Mijn route ging verder noordwaarts via het Julianakanaal met toch even 'n kleine pauze om enkele boterhammen achter de kiezen te steken om ten slotte met zicht op de koeien, in het laatste stukje Ned. Limburg te fietsen richting Roosteren. In Maaseik dan de Maasbrug over en met de wind in de rug, de terugweg aangevat. Die bracht mij oa. in Dilsen bij De Wissen. Ze hebben er veel zorg gestoken in het trage toerisme (wandelen rondom de vele plassen). In Mazenhoven (kleinste gehucht van Maasmechelen) kun je nu gelukkig over de klinkers fietsen ipv. die duivelse kasseien.
Het laatste stuk van mijn tocht ging oa. door Herbricht met zijn levensboom en door Smeermaas met zijn pas herschilderde Brugstraat. En om te eindigen, voor ene keer ene warme choco gedronken, goed voor het herstel van de spieren.
En morgen, Allerheiligen. Hopelijk kan ik toch nog 'n korte wandeling maken.
Dag vrienden, vooreerst mijn verontschuldigingen voor het groot aantal foto's vandaag, ik kon het weer niet laten. Het moet dan ook niet zo mooi zijn overal.
Gisteren gelukkig op tijd weggeraakt op onze familiebijeenkomst. Gezien wij auto noch rijbewijs hebben, zijn we afhankelijk van anderen en die anderen wilden op 'n schappelijk uur thuis zijn. Wij dus blij. En deze namiddag was het weer van dat, nu de verjaardag van onze kleinzoon (5 jaar). Maar dat was enkel voor koffie en gebak zodat we vóór het avondeten terug thuis waren.
Maar nu mijn wandeling van deze voormiddag. Vertrokken langs 'n smal pad langs de Asbeekbeekweg, kom je direct achter de watermolen uit van "Miet van de Meule zaliger". Deze route is sinds enkele jaren voorzien van blauwe en rode bordjes. Aan de overkant van de Sprokkelstraat gaat deze route verder en kun je op de houten vlonder lopen. Het pad kun je verlaten op de parking achter de kinderboerderij. Hier ging ik Pietersheimbos binnen. Je komt dan oa. langs de sjieke huizen van de Goudkust. Aan de toegangspilaren van het vroegere domein De Merode, de dreef naar het kasteel binnengewandeld. Je komt hier voorbij de kabouterwoning.
En eens de brug over, ben je naast de grachten van de ruïne van het oude kasteel met zicht op het huidige kasteel. Ik wilde vandaag nog enkele foto's maken van het Graziëllapad, hierdoor kwam ik langs een der best bewaarde oude woningen van onze gemeente op de Putstraat. De bloemenpracht vind je aan het politiebureau.
En die eerste foto ..... ? Die maakte ik vanmorgen in alle vroegte bij het naar de bakker gaan.
Zo, wederom veel lees- en kijkplezier. Morgen ga ik fietsen.
Deze namiddag dien (moet) ik weer met de benen onder tafel zitten op onze jaarlijkse familiebijeenkomst. Enerzijds is het weer 'n moment van bijpraten, maar anderzijds doet het te lang stilzitten, geen goed aan mijn oude knoken en spieren.
Maar geen gezever, wat moet, dat moet. Derhalve deze voormiddag al op 'n vrij vroeg uur, het bos ingetrokken. Het was er zalig toeven, geen wind, slechts 2 andere wandelaars en 1 mountainbiker gezien, de zon die tussen de bomen kwam piepen en uiteraard de kleurenpracht van de herfst.
Deze keer weer eens het padje genomen tussen de Maastrichterweg en de Lepelvormweg om daar even het domein van Camping San Lanaco binnen te stappen. Je zag er op dit vroege uur geen mens. Vervolgens aan het kruispunt van bospaden, links aangehouden om zo de klim te maken naar de Bessemerberg.
Achter het ziekenhuis en het rusthuis, de grote weg overgestoken om daar mijn boswandeling verder te zetten. Ik wilde het vandaag niet moeilijk maken en heb gewoon de hoofdbospaden genomen terug richting Sparrendal. En ja, een van de verschillende paarden die ik zag, wilde ik toch op de foto.
Nu ik dit verslag aan het maken ben, heb ik mij al gewassen en gestreken om seffens de stortvloed van woorden te ondergaan van mijn familieleden.
28 oktober, gefietst in korte broek en korte mouwen.
Je houdt het niet voor mogelijk, maar vandaag 28 oktober heb ik gefietst in korte broek en korte mouwen. Normaal in deze tijd van het jaar heb ik na afloop van 'n fietstocht, de hele wasmachine vol, nu enkel 'n trui en 'n broek. Het zal wachten zijn op de volgende fietstocht om alles tegelijk in de machine te stoppen.
Hubert was ook deze keer weer van de partij al beschikte hij vandaag niet over al zijn fysieke mogelijkheden. Zijn rit is derhalve wat korter uitgevallen dan de mijne.
De bedoeling was om te vertrekken richting Meerssen om dan de goed lopende helling "Waterval" over te trekken richting Beek. Op dat punt was er 'n kleine miscommunicatie tussen mijn metgezel zodat ik even voet aan de grond diende te zetten. In Stein kon ik niet voorbij aan die oude woning van 1697.
Even verderop was het kiezen, verder door noordwaarts of de autostradebrug over naar Kotem. Gezien Hubert zich niet helemaal "happy" voelde, kozen we het laatste waarna mijn metgezel, langs het veer in Uikhoven gepasseerd te zijn, in Rekem huiswaarts ging en ik nog even rechts af draaide. Die lus ging omhoog via de Daalbroekstraat tot boven op de Bessemerberg. Dan nog even naar Gellik door het bos, aldaar 'n pauze in "De Hoeve" en naar huis via Veldwezelt en de Industrieweg.
Dat zal bijna zeker de laatste keer zijn geweest dit jaar, dat 'n fietstocht in dergelijke kleding mogelijk was. Koud weer maar opgevrolijkt door de zon, is ook doenbaar om te fietsen. We zien wel.
Uitzonderlijk vandaag eens twee activiteiten. Na mijn wandeling van deze morgen, op het middaguur vertrokken naar Hoelbeek om er het optreden van onze kleinzoon te gaan bijwonen.
Oorspronkelijk was het de bedoeling dat wij beiden zouden gaan en dan was ons vervoermiddel de lijnbus geweest. Maar mijn echtgenote had precies vandaag uitgekozen om ziek te worden, niet zo erg ziek om in bed te kruipen, maar ziek in de vorm van zich ongemakkelijk voelen, koud hebben, enz. En dan wil je uiteraard niemand besmetten, zeker niet als alleen de grootouders mochten komen kijken.
Dan maar met de fiets via de rechtse kant van het Albertkanaal tot aan de kerk van Hoelbeek. Daar was het optreden. Uiteraard waren ook de ouders van mijn schoonzoon aanwezig. Alle kleuters hebben goed hun best gedaan.
Na het optreden was er nog 'n natje en 'n droogje in de school en konden wij als grootouders hun klasjes gaan bekijken.
De terugweg nam ik langs de andere kant van het kanaal via de brug van Briegden.
Morgen is het werkendag thuis (onkruid - afgevallen bladeren - enz.) en nadien toch 'n mooie wandeling hoop ik.
Of mijn titel er iets mee te maken heeft, dat durf ik niet te zeggen, maar voor ik 'n klein verslag maak van mijn wandeling, eerst 'n korte info over de grote brand in Smeermaas gisteren namiddag.
Ik had mijn verslag over mijn fietstocht juist afgewerkt, toen mijn echtgenote mij kwam aanmanen om even naar buiten te kijken. Een grote zwarte rookpluim steeg op en waaide door, richting Nederland en Duitsland. Heel facebook stond al vol met foto's en weetjes. Bij een plastiekafval verwerkende bedrijf, was brand uitgebroken en die brand werd met man en macht bestreden. En als plastiek begint te branden, dan krijg je van die zwarte dampen. Het was toch even paniek.
Maar goed, met 'n laag hangende zon op pad gegaan vandaag. Eerst ergens wat gaan afgeven, vervolgens op het kerkhof gaan kijken of er nog iets moet gedaan worden aan het graf van mijn moeder en grootmoeder, om dan mijn bankafschriften te gaan afhalen.
Onderweg wat foto's gemaakt van enkele paden en steegjes zoals de Theresiasteeg, de Mosselgats en het Uilenstraatje. Deze foto's heb ik nodig als redactielid van onze carnavalskrant. De laatste foto nam ik in het Uilenspiegelpark.
En om af te sluiten - het doel van mijn wandeling - naar de bakker. Er was niet veel keuze meer, het werd dus voor het eerst 'n eekhoorntjesbrood.
Eric en Peter konden vandaag niet mee, maar Hubert had vandaag weer de vrije hand om het parcours van de dag uit te zetten. En het was weer pittig, 777 hoogtemeters.
We vertrokken via de kleine grens in Smeermaas richting Meerssen en Valkenburg om daarna door te rijden naar Gulpen. Van daaruit naar Slenaken en Noorbeek om dan via opnieuw Gulpen (we maakte in feite 'n mooie lus) terug te rijden vanwaar we gekomen waren, de Noorderbrug in Maastricht.
En zoals gezegd, het was pittig, op het einde van de reeks foto's, wat profielen van hellingen die we overgetrokken zijn. Maar zoals steeds, eens boven op 'n helling, dan heb je prachtige vergezichten. Daar doen we het voor. En ook, de wegen van vandaag waren uitermate proper, weinig of geen verkeer, zelfs relatief weinig andere fietsers, maar wel veel wandelaars.
En nee, we zijn niet gaan pauzeren bij "Jantje zag eens pruimen hangen". Wel heb ik ene hele babbel gehad met 'n postbode. Dat voertuig van hem zit in 'n testfase. Alles tesamen weegt zijn brommer +/- 320 kg.
In Lanaken kon ik er niet aan weerstaan, ene lekkere Duvel, de dorst was te groot. Ik moet mijn metgezel Hubert weer bedanken voor de mooie rit, het weer was prachtig en we hopen dit jaar toch nog geregeld te kunnen fietsen.
Veel sporten zat er vandaag niet in, eerder lang met de benen onder tafel zitten. Sinds 2012 kom ik met 3 ex-collega's, geregeld samen om wat bij te babbelen onder het genot van 'n hapje en 'n drankje. Voorheen was dat in Hasselt, sinds enige tijd is dat nu in De Kimpel in Bilzen.
Gezien het vandaag droog weer was en Bilzen maar +/- 14 km. verwijderd ligt, ben ik toch maar met de fiets gegaan. De heenweg via Veldwezelt en Mopertingen, de terugweg via Munsterbilzen (met zijn mooie wandelgebieden), Hoelbeek (met tal van oude woningen en met de ruïnes van 'n slechts gedeeltelijk opgebouwd fort) en Eigenbilzen.
En ondanks dat we mekaar toch 'n paar keer per jaar zien, was er toch weer heel wat te vertellen. Uiteraard worden er wat oude koeien uit de gracht gehaald en het medisch kwartiertje van vroeger, duurt nu al 'n uur.
Maar goed, we hebben mekaar weer gezien, en ik heb uiteindelijk toch nog 28 km. gefietst.
Morgen staat er 'n langere fietstocht op het programma.
Met Hubert, 'n Flandrientocht over hellingen, door veldwegen en tegen de wind.
Ja, het was weer 'n ferme rit die Hubert ons voorgeschoteld heeft. Hij had de vrije hand om het parcours te bepalen en hij heeft ons stevig doen trappen op de pedalen.
Het begon al in Kanne met de beklimming van de Slingerberg, 'n stevige kuitenbijter van iets meer dan 800 meter lengte en hoogtepercentage's boven de 10%. Vervolgens richting Zichen-Zussen-Bolder en Millen met overal wat bergjes op en bergjes af. Gelukkig waren de meeste veldwegen droog.
Via Henis en Kortessem, 'n stukje door Hasselt om dan af te buigen naar Diepenbeek. De terugweg genomen via Schoonbeek, Zutendaal en Gellik om dan thuis zijnde vast te stellen dat we toch weer bijna 90 kilometers gefietst hebben en meer dan 500 hoogtemeters overwonnen hebben.
Met de wind in het nadeel, zeker het eerste stuk van de rit, het steeds keren en draaien en regelmatig bergje op, was het toch weer 'n rit om te onthouden.
Misschien wat weinig foto's gemaakt onderweg, maar dat heb je nu eenmaal als je met twee op pad bent en je 'n afkoeling wil vermijden. En mijn herstelde fiets, die bolde zoals het hoort.
Gelukkig, deze voormiddag geen regen, tijd dus om mijn koersfiets te gaan terughalen. Maar ik moest nog even standby blijven om de postbode te ontvangen met 'n pakje (kleinzoon verjaart en Sinterklaas uiteraard). Maar eens afgeleverd, kon ik op pad.
Via de sportoase en de vele oude bomen achter het college, de brug over in Briegden om links de Briegdenstraat in te wandelen richting de holle weg. Deze holle weg was opmerkelijk droog, doorgaans ligt er veel slijk op de kinderkopjes. En verder dan door de Lindestraat in Veldwezelt om dan bij fietsen Breibach, mijn Strava-app uit te zetten.
Mijn fiets was grondig nagezien, nieuwe buitenbanden, de drie tandwielen (vooraan) vervangen, versnellingen nagezien, mijn voorste wiel terug recht gemaakt (daar zat blijkbaar 'n kleine knik in), enz. Ik kan er weer even tegen. Morgen ga ik hem direct met Hubert uittesten.
Hubert wilde vandaag 'n fietstocht maken, maar ik ben nog steeds in blijde verwachting van de herstelling van mijn koersfiets (normaal morgen). En met mijn stadsfiets 'n grote tocht maken, dat zat er niet in. Nu, voor mezelf had ik 'n tocht gemaakt van +/- 60 km. En ja, misschien wilde Hubert wel meegaan op die tocht. En fijn, ik kreeg 'n positief antwoord. Vertrekuur: 13u00 bij hem thuis.
De tocht ging via Zutendaal, richting As om dan langs 'n mooi fietspad uit te komen op het voormalige kolenspoor tussen As en Maaseik. Onderweg heb je 'n bord dat dagelijks het aantal fietsers telt, Hubert was nr. 224, ik 225. Aan de Zuid-Willemsvaart, even naar rechts om iets verder, links af te slaan richting Dilsen (kerk Dilsen: geen eigen foto).
Die weg bleven we volgen tot aan de Maas. Op dat punt, keerden wij terug huiswaarts. Onderweg nog langs gekomen in Vucht waar op 10/1/1940 'n Duits vliegtuig neerstortte met de plannen voor WO II aan boord. (geen eigen foto).
Terug aan de Zuid-Willemsvaart was het simpel terugrijden via Boorsem - Rekem om dan via Domein Zangersheide de laatste meters af te leggen.
Gezien ik met mijn stadsfiets reed (Hubert met de koersfiets), heb ik toch 'n tandje mogen bijsteken om mijn metgezel te kunnen volgen. Zo'n fiets is uiteraard 'n stuk logger en zwaarder dan 'n koersfiets. En ik had ook niet de juiste kledij aan, dat scheelt ook. Maar goed, ondanks de wind en de wat mindere omstandigheden, toch weer gesport en dus actief bezig geweest.
Waar kan het mooier zijn dan in onze eigen bossen ...
Ondanks de natte wegen, hield ik er toch aan om weer door het bos te wandelen. Zeker nu in de herfst, is het daar op zijn mooist. Jullie zullen dat zeker met mij kunnen beamen door naar mijn foto's te kijken.
Deze keer weer het bos in via het smalle pad aan de Maastrichterstraat om dan door te wandelen naar Camping San Lanaco. Op het kruispunt van boswegen, rechtdoor blijven stappen langs de vol water staande beek. Op meerdere plaatsen blijven stilstaan om naar die mooie kleurenpracht te kijken. Prachtig!
Aan het bankje, de rode wandeling blijven volgen richting Domein Zangersheide. Daar nog enkele paarden op foto gezet. En het bos terug uit aan het inlooppunt achter de Kinderboerderij.
Ik vond het 'n prachtige wandeling, ik had zelfs nog andere paden durven nemen, maar mijn echtgenote zou niet content geweest zijn ware ik niet om 12u00 stipt aan het warme middagmaal.
Maar die laatste foto moet mij toch ook van het hart. Enkele dagen terug stond breed uitgesmeerd in de krant dat vele gemeenten - waaronder mijn gemeente - 's nachts de lichten gaan doven op gemeentelijke wegen. Ze zouden eerst eens moeten beginnen om de lichten te doven op klaarlichte dag ......
Deze voormiddag, 'n anderhalf uur met mijn mond open gezeten bij de tandarts. Mijn twee voorste tanden bovenaan, waren aan vervanging toe. Vandaag hebben ze mij twee voorlopige tanden geplaatst om dan binnen enkele weken, de definitieve exemplaren gezet te krijgen. Ik zal blij zijn als het achter de rug is.
Maar goed, ondanks 'n stijve mond (verdovingsspuitje), toch weer het bos ingetrokken. De bedoeling van vandaag was om enkele zwammen op foto te krijgen. Deze keer vertrokken via de Roelerdreef om dan via de klim naar De Bessemerberg, de weg van Lanaken naar Zutendaal over te steken.
Maar geen wandeling zonder enkele foto's van paarden. En zoals meestal, ik was weer eens de enige wandelaar zonder hond. Na de grote weg, terug bergaf langs het hoofdbospad. Ik heb het mij niet moeilijk gemaakt, zeker met het oog op de drassige ondergrond. Eens terug op de Sprokkelstraat, nog 'n babbel gehad met fietscollega Jo. Hij ging voor 'n korte rit naar Visé.
En dan terug huiswaarts naar de door mij vanmorgen meegenomen eclairs. Om 'n beetje reclame te maken, die van bakker Lambregs zijn het lekkerst.
En uiteraard, waarvoor ik het bos introk, de foto's van de zwammen met in volgorde: 1. nevelzwam 2. spitsschullige parasolzwam 3. orange oesterzwam 4. zwavelzwam 5. gewone zwavelkop.
Het was vanmorgen kantje-boortje om te fietsen, al vanaf 7u30 zag ik 'n dikke mist hangen over onze contreien. We - Hubert en ikzelf - wilden om 10u30 vertrekken, maar rond 10u00 hing die mist er nog altijd. Even de buienradar bekeken en wat overleg met mijn fietsmaat, om uiteindelijk toch op het afgesproken uur - in de mist - te vertrekken. Maar eenmaal goed en wel Maastricht buiten, brak de zon erdoor en werd het gevoelig warmer.
De bedoeling van vandaag was om in de Voer, 'n pijl te gaan verwijderen die er is achtergebleven van de fiets 4-daagse. Verleden week hadden wij die pijl al gezien, maar we hadden toen geen materiaal bij om die af te nemen.
Dus zijn we vandaag nog eens naar de Voer gefietst. Vertrokken in Maastricht richting Margraten en De Plank. En telkens moeten wij vaststellen dat de weg naar Remersdaal adembenemend is met zijn mooie vergezichten. In Veurs, 'n gehucht van Sint-Martensvoeren, hing bedoelde pijl. Op die plaats nog even overwogen om naar het Vrouwenhof te gaan, maar Hubert vond dat we te weinig geld bij hadden (grapje ...).
Bijna op de grens tussen België en Nederland, zijn we ieder afzonderlijk verder gefietst. Hubert diende tijdig terug thuis te zijn, ik heb nog 'n ommetje gemaakt via de brug over de Maas in Moelingen, 'n troosteloos terras in Lixhe (of Lieze op zijn Vlaams) en de brug van Kanne.
En omdat het al 'n tijdje geleden was, nog eens de Muizenberg omhoog gereden. Er zitten percentages tussen boven de 15%, 'n stevige kuitenbijter dus. In Gellik even 'n 0,0% drankje genuttigd en in het bos gezien dat de herfst nu wel degelijk begonnen is.
Ondanks de mist tijdens de eerste kilometers, toch weer 'n aangename rit.
Wat mijn fietsmaat Hubert vandaag uit zijn mouw heeft geschud, dat had ik niet voor mogelijk gehouden. De afspraak was dat ik de heenweg zou maken, hij de terugweg. En hij heeft er 'n spektakelstuk van gemaakt. Afgelopen dinsdag had hij samen met mij, al 74 km. gefietst - wat voor hem al 'n prestatie was - vandaag heeft hij er 'n serieuze schep bovenop gegeven.
Maar laten we beginnen bij het begin. We vertrokken in Briegden aan de brug langs het jaagpad naar Kanne, daar de brug over en verder naar Moelingen. Vandaar naar het gehucht Withuis, onderdeel van de gemeente Eijsden-Margraten. Terug de Voer in en verder naar de gemeente Warsage in de provincie Luik.
En vervolgens op weg naar de abdij van Val Dieu. Deze keer eens niet gestopt voor 'n hapje en 'n natje (Hubert vreesde af te koelen en misschien terecht). En dan de klim naar Aubel met zijn mooie vergezichten. In Aubel, de Ravel Ligne 38 genomen, eerst wat bergop en aan de brug, terug bergaf. Deze Ravel is een der betere fietspaden.
Op het einde van deze Ravel, terug naar de Voer met oa. zijn imposante spoorviaduct, nog 'n cadeautje van de Duitse bezetter in WO I. Verder was het nog regelmatig klimmen en dalen, oa. in Cadier en Keer. Hubert had zijn traject goed gekozen. Uiteindelijk naderden we Maastricht om er over de Noorderbrug terug huiswaarts te keren.
Zoals gezegd, was het vandaag bergje op en bergje af. We reden oa. over de Côte de Gaet, de Rue de Gorhez, de helling van Zinnick, de Keunestraat en de Schilberg. Van deze laatste, in de buurt van Slenaken, heb ik toch het profiel opgezocht. Iets meer dan 950 meter lang en op sommige punten lag de hellingsgraad rond de 14 à 15%.
Zo, weer in het kort onze belevenis van vandaag. We hebben ons geamuseerd en ik sta nog altijd versteld van het feit dat ook Hubert deze tocht tot 'n goed einde bracht.
Weer eens met 'n fietsmaat op pad. Hubert had zo zijn doelen op voorhand gezegd, en ik wilde daar graag in mee gaan.
Het is eens wat anders, je laten leiden door 'n metgezel ipv. zelf de route te bepalen. En het moet gezegd, Hubert heeft er 'n mooie tocht van gemaakt. Heel wat rustige wegen, meerdere hellingen (ik kwam uit op 810 hoogtemeters) en vele vergezichten.
Vertrokken zijn we oa. door langs het kasteel Geusselt in Maastricht te fietsen (17de eeuws) waarna al rap de eerste helling opdaagde, de Bemelerberg. Vervolgens 'n mooi stuk richting Gulpen met boven op de helling (met de stad onder ons) 'n allermooist zicht. Ook mooi in Ned. Limburg de diverse vakwerkhuisjes, je ziet ze overal.
Ik heb niet van alle hellingen de moeilijkheidsgraad opgezocht, maar deze in Epen met zijn 1,5 km. lengte is toch het vermelden waard. In Banholt even halt gehouden om 'n gedenksteen voor de Amerikaanse bevrijders in 1944 te bekijken.
De terugweg - voor Hubert dan toch - ging via de Noorderbrug en de Maastrichtse Slingerberg. Hubert kwam uit op iets meer dan 74 km. zijn langste rit sinds meerdere maanden. Zelf had ik nog de goesting en de benen om 'n extra lus te maken. Maar eer ik daar aan begon, mijn eerste en enige pauze genomen in De Hoeve in Gellik. Via Zutendaal, Opgrimbie en La Butte aux Bois terug naar huis.
Op te merken is dat ik inmiddels de kaap van 6.000 fietskilometers gerond heb. En mijn gewicht bij aankomst: 66,6 kg. ook 'n specialeke.
En morgen, dan is het werken geblazen, de najaarssnoei in mijn tuin.
Het was idd. vandaag van daar naar ginder. Deze morgen naar de bakker, deze namiddag naar de schaakclub en daarna naar de oogarts. Maar omdat ik iets te vroeg bij de arts zou zijn, nog 'n klein ommetje gemaakt. Ik ben dus al bij al, toch nog aan het wandelen geraakt.
Deze morgen gezien dat de Langkeukelbeek volledig toegegroeid is. Water zie je niet meer staan. Op de Stationsstraat, een der statige oude woningen. Gelukkig worden die huizen nog gerestaureerd en bewaard voor het nageslacht.
En dan deze namiddag wederom schaakles gegeven in het Dienstencentrum. En ik moet zeggen, de dames zijn enthousiast. ze hebben zelfs 'n schaak app op mijn gsm gezet.
Nadien zoals gezegd, eerst 'n klein ommetje, om bij de oogarts te moeten vaststellen dat ze véél vertraging had. Het was dus even wachten.
Terug naar huis via 't Hofje, 'n klein straatje kort bij thuis. Morgen ga ik fietsen.
Het was vandaag kiezen, 'n wandeling of 'n korte fietstocht. Het is dat laatste geworden, met dank aan de Amerikaanse kunstenaar die aan het werk is in Herbricht. Ik wilde zijn werk toch eens van kortbij zien.
Alhoewel de wegen er goed nat bijlagen, toch op mijn fiets gekropen en via Rekem naar Herbricht gereden. De kortere weg via Neerharen is nog steeds niet bereikbaar wegens werken.
En ja, de kunstenaar was aan het werk in Herbricht, ik werd er zelfs begroet. Spijtig dat het weer niet meezat, de foto's zijn wat donker uitgevallen.
En na Herbricht, nog even 'n ommetje langs de Maas gemaakt richting Uikhoven en Kotem. Het veer in Uikhoven naar Geulle a/d Maas, kun je deze maand nog nemen tussen 10u00 en 18u00 op zaterdag en zondag.
Op de terugweg heb ik mij moeten haasten, het middagmaal wordt traditioneel bij ons geserveerd om 12u00. Ik zat aan tafel om 11u59, "just in time". Mij voor de afwas toch even moeten verfrisssen.
Zo, ben toch weer even bezig geweest en 'n gerenommeerd artiest aan het werk gezien.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Vervolgens richting Zichen-Zussen-Bolder en Millen met overal wat bergjes op en bergjes af. Gelukkig waren de meeste veldwegen droog. 
Ik ben Eddy Meuris