Bonn 1770 –Wenen 1827 Duits componist, behoort tot de meest bewonderde componisten uit de westerse muziekgeschiedenis.Uitgaande van de Weense klassieke traditie ontwikkelde hij geleidelijk een individuele stijl, waarmee hij de voorbode werd van de romantiek. Hij heeft in de 19de eeuw een zeer grote invloed uitgeoefend.
____________________________
Mozart
Salzburg 1756 – Wenen 1791
Oostenrijks componist, geldt als een van de grootste fenomenen uit de muziekgeschiedenis. Zoon van Leopold Mozart en Anna Maria Pertl (1720–1778), toonde al zeer vroeg een grote muzikale aanleg, die vanaf 1760 door zijn vader werd ontwikkeld.
____________________________
Chopin
Frédéric François (Pools: Fryderyk Franciszek) Zelazowa Wola, bij Warschau, 1810 – Parijs 1849
Pools componist en pianist Chopin was de zoon van een Franse vader en een Poolse moeder.
Schreef vrijwel uitsluitend pianomuziek, waarin elegante, expressieve melodieën. Experimentele harmonieën en vrije vormen worden gecombineerd met een briljante pianotechniek. Zijn werk vormt het hoogtepunt van de romantische pianomuziek en is excellent voor het instrument geschreven. Het vormt een persoonlijke synthese van Pools-traditionele en West-Europese klassieke elementen. Aanvankelijk trad hij op als concertpianist. Later echter trok hij zich steeds meer uit de openbaarheid terug en concentreerde hij zich op het lesgeven.
____________________________
Mensen kun je vergelijken met muzieknoten . Als ze eenmaal op elkaar zijn afgestemd , vormen ze een prachtig orkest. Deze mooie tekst schreef Amouretje in mijn gastenboek.
Zij gaat NATUURLIJK naar de hemel , waar ze door Sinte Pieter met open armen ontvangen wordt. Ze krijgt er een rondleiding als een koningin. Alles is mooi, schoon en proper maar .... tot ze in een gang komen waar er een verschrikkelijk gekrijs te horen is achter één van de deuren. wat gebeurt daar in 's hemelsnaam?" vraagt het nonneke. "Och", zegt Sinte Pieter, "daar moet je niet op letten, daar worden de gaatjes in de rug geboord om de vleugeltjes op te hangen."
Ze gaan verder en alles is weer mooi, schoon en proper. Tot ze weer in een gang komen met een nog verschrikkelijker gekrijs achter één van de deuren. "Wat is dat daar dan?", vraagt het nonneke met de hand voor de mond om haar verbazing en afschuw te verbergen. "Och", zegt Sinte Pieter, "niet op Letten, hier boort men een gaatje in het achterhoofd om het aureooltje op te hangen." "Amaai", zegt het nonneke, nu héél verontwaardigd en uit haar lood geslagen , "Hier blijf ik niet! Wat een bloederige en wrede toestand is me dat hier! Dan ga ik veel liever naar de hel !!!" Nu is het de beurt aan Sinte Pieter om verontwaardigd te kijken en hij roept dan ook verschrikt uit: "Maar daar gebeuren verschrikkelijke dingen ! Die wil jij niet meemaken! Daar gaan ze je zelfs verkrachten!" "Dat is niks", zegt de non, "DAAR heb ik al een gaatje voor.
Het meest opvallende bij het begin van de voorstelling is de vleugelpiano links achter op het podium. De dans begint, solo, een danseres alleen. De muziek valt in. Pianist Alain Franco speelt werk van Bach.
Maar we horen in de voorstelling ook muziek van de latere componisten Webern en Schönberg. Afwisselend live op piano of orkestopnames vanop een cd die de pianist aanzet, waardoor het publiek telkens het verschil aanvoelt.
De Keersmaeker werkt weer met pianist Franco
Het is niet de eerste keer dat pianist Alain Franco en Anne Teresa De Keersmaeker samenwerken.
Hij werkte mee aan "Dun soir un jour", een voorstelling met muziek van Debussy, Stravinsky en Benjamin, en aan de "Steve Reich Evening", een avondvullende voorstelling waarin een compilatie was gemaakt van de verschillende ROSASproducties die de voorbije jaren op muziek van Steve Reich gemaakt waren.
Ruimte voor improvisatie
Het is ook niet de eerste keer dat Anne Teresa De Keersmaeker voor Bach kiest.
In 1933 maakte ze "Toccata", op de Toccatas van Bach.
Maar waar de dans daar, net zoals bij Reich, haast samenvalt met de muziek kiest de choreografe er hier voor om de dans soms perfect af te stemmen op de muziek en even later ruimte te maken voor improvisatie van de dansers.
Wat maakt dat "Zeitung" zijn toeschouwers iets minder leidt dan vroegere voorstellingen zoals bijvoorbeeld "Rain", wat een ander soort generositeit oplevert.
Breekbare bewegingen
De warmte die de voorstelling uitstraalt, zit in ook in de manier van bewegen en de dynamiek van de groep.
De ogenschijnlijk ruwere bewegingen krijgen hun karakter doordat veel bewegingen vanuit het centrum van het lichaam vertrekken en minder focussen op geraffineerde bewegingen van de handen en voeten, verklaarde Anne Teresa De Keersmaeker in een interview vooraf. En dat voel je ook.
Daardoor krijgen de bewegingen iets uitgesproken breekbaars, menselijks.
Dansers gaan nooit echt op in de groep
De dansers dansen nu eens solo, even later wordt dat een pas de deux of een trio, om heel uitzonderlijk, haast toevallig met zn negenen samen te dansen.
"Zeitung" vertrekt duidelijk van de individualiteit van de danser. Die gaat nooit echt op in de groep dansers. Soms dansen ze heel even samen, om weer uiteen te vallen in een groep van verschillende individuen.
Stuk voor stuk, schitterende dansers. Om uiteindelijk te eindigen bij het begint een danseres, alleen in een grote, sobere ruimte.
"Zeitung" is een voorstelling die focust op pure dans en beweging en hoe die zich verhouden tot muziek en ruimte. Dat levert momenten van pure schoonheid op.
De aandacht voor het individuele en de hartverwarmende live-muziek in knap licht zorgen voor momenten van ontroering. Maar altijd in een zelfde sfeer van soberheid en eenvoud. Grote klasse.
"Zeitung"
productie van: Rosas, het Kaaitheater en De Munt choreografie: Anne Teresa De Keersmaeker piano: Alain Franco
Mijnheer pastoor wint een reis naar Zwitserland voor twee personen, en vraagt moeder overste mee. Daar aangekomen zijn alle hotels volgeboekt behalve één, waar de bruidssuite nog vrij is. "Ah nee", zegt Moeder overste, "ik heb de kuisheidsgelofte afgelegd en mag niet met een man slapen." "Ofwel slapen we in de bruidssuite, ofwel blijft ge hier de hele nacht maar staan", zegt mijnheer pastoor. Ze gaat dan maar akkoord en ze gaan naar de kamer. Daar aangekomen vliegt moeder overste naar het venster. Ze trekt het venster open en neemt een handvol sneeuw, ze trekt hare rok omhoog en smeert de sneeuw tussen haar benen. "Wat doet gij nu?" vraagt mijnheer pastoor. "Ik ben mijn maagdelijkheid aan 't bevriezen" zegt moeder overste. Waarop mijnheer pastoor zijn broek laat zakken en zijne paternoster rond zijne piet draait.
"Maar mijnheer pastoor, wat doet gij nu?" vraagt moeder overste. "Awel", zegt mijnheer pastoor, "ik leg mijn sneeuwkettingen op!"
Plamena Mangova 'Ik wil me niet met de muziek opsluiten'
Plamena Mangova won vorig jaar op haar 27ste de 2de Prijs op de Koningin Elisabethwedstrijd Piano. Deze maand brengt ze haar tweede solo-cd uit met werken van Beethoven. Zaterdag trad ze op in deSingel met de sublieme violiste Natalja Prischepenko.
Plamena Mangova werd in 1980 geboren in Pleven, een stad in het noorden van Bulgarije, tegen de Roemeense grens aan. Ze begon haar opleiding bij de Russische Marina Kapatsinskaja aan de Staatsmuziekacademie 'Pancho Vladigerov' in Sofia. Na een reeks concerten en prijzen, en een studieperiode in Spanje, kreeg ze in oktober 2004 een beurs van de Muziekstichting Koningin Elisabeth om zich te vervolmaken in de Muziekkapel bij Abdel-Rahman El Bacha.
Daar ontmoette ze de Franse violist, pedagoog en dirigent Augustin Dumay, met wie ze kamermuziek en Mozartconcerto's deed. Ze leerde er ook Natalja Prisjepenko kennen, de uitmuntende eerste violiste van het Artemis Quartet en, zoals Mangova, opgeleid in de Russische school. Op 8 maart concerteren zij samen in deSingel in Antwerpen met op het programma werken van Stravinsky, Schubert en (de Kreutzersonate van) Beethoven.
Op 15 maart ligt de 2de solo-cd van Plamena Mangova in de winkel, een coproductie van Fortis en Fuga Libera. Op deze cd uitsluitend Beethoven: de Appassionata uit zijn middenperiode, geflankeerd door de vroege Variaties op " La Stessa, La Stessissima" uit de opera Falstaff, en de late Bagatellen op.126.
Mangova: ' Ik wilde zeker Beethoven doen. Ik was er klaar voor. Het zijn stukken die ik goed onder de knie heb, stukken die gerijpt zijn, want dat vind ik een voorwaarde om iets op te nemen.. Je moet toch je eigen opinie kunnen geven!'
Reizen om het leven te leren
Op de vraag of ze zou ingaan op het gouden aanbod om de 32 Beethovensonates in zijn geheel op te nemen zegt ze dan ook: 'Nee. Nu nog niet. De Schubert- of Beethovensonates zijn als de Bijbel. Daar spring je niet zomaar respectloos mee om. Goede wijn moet rijpen. Eerst wil ik nog vele andere componisten en werken bestuderen en verkennen, en als de tijd dan ooit rijp is en iemand stelt mij die vraag dàn, dan wil ik er 100 procent voor gaan.'
Plamena Mangova straalt terwijl ze vertelt. Vermoeidheid schijnt op deze vrouw geen vat te hebben, ook al is haar concertagenda slopend. Ze reist gewoon héél graag. 'Dat is mijn geluk. Als je in dit vak een hekel aan reizen hebt, kun je 't wel vergeten. Reizen is voor mij een manier om het leven beter te leren kennen. Ik wil me niet met de muziek opsluiten. Hoe belangrijk ze ook is, ze blijft maar een microscopisch klein gegeven in het universum. Er valt daarnaast nog zoveel te ontdekken. Ik bezoek graag musea in de steden waar ik kom. Ik houd van boeken, liefst met een filosofische inhoud. Verder vind ik het belangrijk mensen te ontmoeten, met hen te praten, tijd door te brengen met vrienden . Ik wil niet dat mijn leven zomaar aan mij voorbij gaat.' (Greet Van 't veld)
Toen de eerste rimpels kwamen was ik in paniek, ik liet mijn face toen liften in een prijzige kliniek. Nou, mijn man vond het fantastisch, mijn gezicht was weer elastisch. Niks geen rimpels, niks geen vouwen, net zo glad als bij ons trouwen. Tot mijn vriend zei 'het is misschien gek...maar jouw kop past niet meer bij je nek'. Ach, een kleine ingreep, ze trekken dit dus strak en geven hier een sneetje, anders krijg je dáár een zak. Nou mijn man was heel tevreden over wat ze met me deden, De chirurg zat met mijn borsten in z'n maag want nu zaten die volgens hem veel te laag. Toen ze waren opgehesen, leken ze een beetje klein, maar met siliconenvulling mochten ze er best weer zijn. Nou ik zag mijn man ontvlammen, want ik had dus zùlke prammen. Toen op een avond na het vrijen , keek hij peinzend naar mijn dijen. En al had ie geen duidelijke kritiek ik ging toch weer terug naar de kliniek. Ik had trouwens ook een buikje, dus na enig overleg liet ik dat meteen ontvetten, ze zuigen dat in no-time weg. Om tegelijkertijd mijn billen minstens zóóó'n stuk op te tillen. Ik was op ieder feestje weer in tel maar zat wel héél strak in mijn vel. Mijn man was niet meer zo op zijn gemak, want op straat riepen jongens 'ga je lekker ouwe zak'. Nou toen kocht ie een toupetje en een veel te strak korsetje. Hij ging wandelen en trimmen en in het fitnesscentrum gymmen. En maandenlang volgde hij een rigoureus dieet, tot hij zonder reden in de sauna overleed! Daar stond ik op het kerkhof mooi te wezen aan het graf, maar nu hij erin lag was de aardigheid eraf. Nu laat ik de kwabben zwellen en ik zal u wat vertellen... Dames laat je niet verlakken , laat de boel toch rustig zakken. Met gladgestreken nekken valt het leven niet te rekken! Koester buik en onderkinnen, echte schoonheid zit vanbinnen!
Wanda's vaatwasser deed het opeens niet meer. Ze belde de reparateur. Omdat ze de volgende dag naar haar werk moest, vertelde ze de man waar ze de sleutel had liggen., 'Ik leg de sleutel onder de mat bij de voordeur. Maak de vaatwasser, leg de rekening maar op het aanrecht, en eind van deze week maak ik het geld over .' 'Oh, je hoeft niet op de hond te letten, Spike. Hij zal je niet lastig vallen. Maar wat je ook doet, spreek NIET, onder geen enkele omstandigheid, tegen de papegaai!' 'IK HERHAAL; ZEG NIETS TEGEN DE PAPEGAAI!!!' Toen de reparateur 's ochtends aankwam vond hij zonder problemen de sleutel. Hij deed de deur open en zag de grootste, gevaarlijk uitziende hond, die hij ooit gezien had. En, net zoals Wanda gezegd had, De hond lag rustig op het kleed en keek naar wat de man aan het doen was. De papegaai echter, bleef maar vervelend hij schreeuwde en vloekte de hele tijd tegen de man . Tenslotte kreeg de man er genoeg van en kon zich niet langer inhouden 'Hou toch eens je kop, jij stomme, lelijke vogel!' Waarop de Papegaai antwoordde: 'Pak hem, Spike!' Waaruit blijkt - Mannen kunnen gewoon niet luisteren!
Minimalisme op het maximum Ludovico Einaudi: ingetogen virtuositeit. In het buitenland is Ludovico Einaudi (****) een begrip en voeren zijn cd's regelmatig de klassieke charts aan. In België maakte de Italiaanse pianist afgelopen weekend een vliegende start. Einaudi's eerste bezoek aan ons land was meteen goed voor twee compleet uitverkochte concerten. De magie in de Beursschouwburg was haast letterlijk voelbaar. Einaudi is geen hokjesdenker. Zelf noemt hij zich een minimalist in de traditie van Michael Nyman, Craig Armstrong en Philip Glass, maar naast zijn intimistische pianoplaten werkt hij net zo vlot samen met een rockmuzikant als Yann Tiersen of de Malinese koraspeler Ballaké Sissoko. In Brussel had Einaudi twee metgezellen meegebracht die zijn veelzijdigheid nog uitvoeriger onderstreepten. Robert Lippok van het Duitse postrockgezelschap To Rococo Rot omkaderde de composities met elektronische soundscapes, terwijl cellist Marco Decimo vooral de weemoed in het repertoire beklemtoonde. Al in de eerste vijf minuten merkte je dat dit geen gewoon concert zou worden. Einaudi, geconcentreerd achter zijn Steinwayvleugelpiano, speelde zowel zichzelf als het publiek naar een gemoedsgesteldheid die plaats en tijd oversteeg. Het was alsof de muziek in het luchtledige zweefde en bezit van je nam. Lippok smokkelde een schuchtere beat binnen, zodat het geheel zowel tijdloos klassiek als vinger-aan-de-pols-modern aandeed. Ingehouden adem Daarmee werd ook meteen aangegeven dat Einaudi's jongste cd, Divenire, centraal zou staan, een plaat waar de ontmoeting tussen akoestische en elektronische instrumenten uitmondt in een geluid dat raakpunten vertoont met het experimentelere werk van Radiohead. Maar ook toen de pianist dieper in zijn repertoire groef, kon je een speld horen vallen. De muziek mocht dan minimalistisch zijn, het rendement dat hij ermee sorteerde was maximaal: het publiek zat met ingehouden adem te luisteren. Frappant overigens hoe Einaudi met een handvol schijnbaar eenvoudige akkoorden toch moeiteloos wist te ontroeren. Dat had deels te maken met het filmische karakter van zijn repertoire. Een nummer als 'Le onde' kon bijvoorbeeld zo op de soundtrack van een relationeel drama van Wong Kar-wai of Krzysztof Kieslowski. Dansende vingers Halverwege de set ruimde Einaudi plaats in voor een paar solostukken waarin zijn vingers schijnbaar autonoom over het klavier dansten, maar zelfs toen bleef de sfeer ingetogen en voelde de pianist niet de behoefte om zichzelf in de kijker te zetten. De muziek was de enige ster op het podium. En die bleef, ook zonder visuals, breedsprakige bindteksten of oogverblindende verlichting, glorieus overeind. Pas in de laatste ronde werd de toon iets extroverter met het dynamische 'Eden roc'. Lippok toverde een technobeat tevoorschijn, Decimo legde zijn strijkstok neer en begon aan de snaren van zijn cello te pulken, en ook Einaudi zelf speelde in een hogere versnelling. Een einde in schoonheid, dat na een toegift uiteindelijk werd beloond met een staande ovatie. (Bart Steenhaut) (De Morgen)
worden niet toegelaten, zij die wegens voortschrijdende dementie geen onderscheid meer kunnen maken tussen een computermuis en een knaagdier
worden nog wel toegelaten: zij die wegens dementie de grootste zottigheid uitkramen (dat valt hier immers toch niet op)
nuttige tips en speciale wensen (deze zijn op voorhand kenbaar te maken op het onthaal):
zij die overlijden tijdens de cursus kunnen kiezen om ofwel begraven te worden op de terreinen van het huis, waarbij ze een oud beeldscherm kunnen krijgen als zerk,
ofwel kunnen ze tegen betaling worden opgezet en tentoongesteld op de volgende open-deur-dag
enfin... zullen er voor zorgen dat ze met z'n allen content zijn...
Eén van mijn favoriete componisten- Ludovico Einaudi
Ik heb jammer genoeg geen tickets kunnen bemachtigen voor het concert vanavond in de Maz. in Brugge. Blijkbaar zijn er toch nog veel Belgen die hem leren kennen... niet moeilijk, want zijn muziek is ....ik heb er geen specifieke woorden voor. Moet een mens zelf uitmaken door te luisteren.
Vanmiddag was er een berichtgeving op het Vrt journaal
Een ambtenaar zit achter z'n bureau te suffen in het middagzonnetje. Opeens ziet hij een spin en denkt: "Die ga ik dood trappen." Net op het moment dat hij z'n voet wil neerzetten hoort hij de spin met een zacht stemmetje spreken: "Nee, niet doen, als je me in leven laat mag je 3 wensen doen!" "Hmm" denkt de man, "al goed, ik laat je heel, maar dan wens ik op een onbewoond tropisch eiland te wonen." PLOEP. De man zit op een prachtig exotisch eiland. De spin vraagt: "Je hebt nog 2 wensen over, dus zeg het maar!" "Oké," zegt de man, "ik wil 3 bloedmooie jonge dames om me heen." PLOEP. Drie welgevormde dames om de man. "Je hebt nog een wens over, dus denk goed na!" "Nee, dat hoeft niet," zegt de man, "ik weet het al, ik wil de rest van m'n leven een lekker lui leventje lijden." PLOEP. En hij zit weer achter zijn bureau!
Voor mijn eindexamen piano, ben ik begonnen met "Eine Träne" (A Tear - Een traan) van Mussorgsky aan te leren. Dit zal dus mijn tweede stuk worden na de "Moonlight Sonata" van Beethoven.
De CIA had een vacature voor een huurmoordenaar. Nadat alle backgroundchecks, interviews en testen gedaan waren, waren er drie kandidaten; twee mannen en een vrouw. Voor de laatste test namen de CIA agenten één van de mannen mee naar een zware metalen deur en gaven hem een geweer. "We moeten weten dat je onze instructies altijd zal volgen, wat de gevolgen ook mogen zijn. In deze kamer zit je vrouw in een stoel. Vermoord haar!" De man zei, "Dat meen je toch niet. Ik zou nooit m'n vrouw kunnen vermoorden." De agent zei, "Dan ben je niet de correcte persoon voor deze job." De tweede man werd dezelfde instructies gegeven. Hij nam het geweer en ging in de kamer. Alles was stil voor ongeveer vijf minuten. Dan kwam de man uit de kamer met tranen in z'n ogen. "Ik heb het geprobeerd, maar ik kan m'n vrouw niet vermoorden." De agent zei, "Dan ben je niet de man voor ons. Neem je vrouw en ga naar huis." Tenslotte was de vrouw aan de beurt. Ze werd dezelfde instructies gegeven om haar man te vermoorden. Ze nam het geweer en ging de kamer binnen. Schoten werden gehoord, het ene na het andere. Dan hoorden de agenten geschreew en geklop op de muren. Na een paar minuten was het weer stil. De deur opende traag en daar stond de vrouw. Ze veegde het zweet van haar voorhoofd en zei, "Dit geweer was met losse flodders geladen. Ik heb hem met de stoel dood moeten slaan."
Een werkloze zoekt een baan als schoonmaker bij Microsoft. Het hoofd personeelszaken nodigt hem uit voor een interview en vraagt hem om een test te doen (de vloer schoonmaken). De test wordt naar tevredenheid uitgevoerd en het hoofd deelt hem het volgende mede: "U krijgt de baan. Wees zo vriendelijk om uw e-mail adres achter te laten zodat ik u de benodigde formulieren ter ondertekening kan opsturen.". De man antwoordt dat hij én geen computer én geen e-mail adres heeft. Het hoofd zegt dat zonder een e-mail adres de man virtueel niet bestaat en daarom niet de baan kan krijgen. Vertwijfeld verlaat de man het gebouw. Hij heeft slechts 10 dollar in zijn zak. Hij gaat de dichtstbijzijnde supermarkt binnen en koopt 10 kilo tomaten. Vervolgens gaat hij van deur tot deur en verkoopt de tomaten en op deze manier verdubbelt hij zijn kapitaal. Hij doet dit nog drie keer en op het eind heeft hij 160 dollar. Hij realiseert zich dat hij een manier gevonden heeft om zijn bestaan te verdienen en begint vroeg te werken om vervolgens pas laat thuis te komen. Iedere dag verviervoudigt hij zijn kapitaal. Al snel koopt hij een kleine auto, later een vrachtauto en vervolgens heeft hij een heel wagenpark, noodzakelijk om alle leveranties uit te kunnen voeren. Binnen 5 jaar is hij de eigenaar van een van de grootste levensmiddelenketens in de USA. Hij begint nu na te denken over zijn toekomst en neemt contact op met een verzekeringsagent om te discussiëren over hoe hij zijn economische zekerheid veilig kan stellen. Na het advies komen ze overeen en de verzekeringsagent vraagt nu om het e-mail adres van de man zodat hij de formulieren kan opsturen ter ondertekening. De man antwoordt dat hij en geen computer en geen e-mail adres heeft. De verzekeringsagent zegt: "Vreemd. U heeft een heel imperium opgebouwd maar u hebt geen e-mail adres. Stel je eens voor wat u had kunnen bereiken als u een computer gehad zou hebben!". Waarop de man antwoordt: "Dan was ik schoonmaker bij Microsoft geweest.". Moraal van het verhaal: 1. Internet is niet de redding van je leven. 2. Wanneer je bij Microsoft wil werken heb je een e-mail adres nodig. 3. Ook zonder e-mail adres kan je miljonair worden door te werken. 4. Wanneer je dit verhaal per e-mail hebt gekregen heb je een grotere kans om schoonmaker te worden dan miljonair.
Dit duo werd in 2004 gevormd in Antwerpen. Kiyotaka werd geboren in Tokyo/Japan in 1977. Polina werd geboren in Alma-Ata/USSR in 1981. Polina studeerde af aan Het Kunstinstituut te Volgograd met Grootste Onderscheiding voor piano, kamermuziek en begeleiding in 2000. Zij werd 3e laureaat van de nationale wedstrijd Nieuwe Namen en speelde samen met het Volgograd Academisch Symfonisch Orkest. Zij speelde in Tsjechië op het festival The days of Slavic culture waar zij het diploma Beste vertolking van J.S.Bach kreeg. In 2002 kwam Polina naar België en leerden Kiyotaka en Polina elkaar kennen. Op het kamermuziek examen speelden zij voor het eerst samen. Eliane Rodrigues (Professor aan het Koninklijk Vlaams Conservatorium te Antwerpen, laureaat van de Koningin Elizabeth wedstrijd piano) luisterde naar hen, en raadde hen aan een piano duo te vormen, wat ze ook deden onder haar supervisie. Zo zag dit duo het leven. Hun repertorium, overwegend romantische muziek, is uitgebreid. Hun muziekliteratuur behelst zowel vierhandige pianowerken als composities voor twee pianos. Uiteraard maken Russische en Japanse muziek ook deel uit van hun repertorium. In 2005 werd het duo 3e laureaat van de Internationale Maria Yudina wedstrijd voor Piano-duo in Sint-Petersburg/Rusland. Dit duo geeft concerten in België, Nederland, Luxemburg en Japan.
Concertagenda
2 March Pianoduo recital Kiyotaka Izumi - Polina Chernova / Wilrijk, Belgium Works of Mozart, Mendelssohn, Debussy, Stravinsky 11:00 Kasteel Steylinck, Sint-Bavostraat 20, 2610 Wilrijk Info: 32-(0)3/821 01 36
4 May Piano solo/duo recital Kiyotaka Izumi - Polina Chernova / Turnhout, Belgium Works of Chopin, Durlet etc. 11:00 Raadzaal Stadhuis Grote Markt Turnhout Info: 32-(0)16/53 64 42
25 May Pianoduo recital Kiyotaka Izumi - Polina Chernova / Herentals, Belgium Works of Mozart, Mendelssohn, Debussy, Stravinsky 11:00 Lakenhal Grote Markt z/n, 2200 Herentals Info: 32-(0)14/28 51 30
17 June Piano recital Kiyotaka Izumi / Mortsel, Belgium Works of Grieg, 20:30 Fort 4, Mortsel Info: 32-(0)3/443 73 80
Het is veel te druk in de hemel. En dus verzint hij een nieuw reglement en legt dit uit aan St Pieter bij de hemelpoort. Elke keer als er iemand bij de hemelpoort komt moet ge vragen hoe zijn dag was. Als hij een triestige dag had en op een dramatische manier is omgekomen dan mag hij naar binnen.
Ok', zegt St Pieter. Even later komt er een man aanlopen die de hemel binnen wil. St Pieter : 'Een moment meneer, hoe was uwe dag ? 'Pfff', zegt de man. 'Twas vandaag mijnen dag niet, meestal ga ik in de lunchpauze samen met een collega wat eten in dat tentje aan de overkant. Maar hij was ziek, dus ging ik thuis bij mijn vrouw wat te eten halen. Kom ik thuis in onze flat op de 25e verdieping. Ligt ze daar toch wel op het bed te kreunen en te gillen. Ik snapte gelijk dat er een andere vent in de buurt moest wezen. Dus ga ik op zoek. Ineens zie ik een paar vingers aan het randje van het balkon hangen. Het is mijn buurman van boven. In mijn woede begin ik op z'n vingers te stampen. En ja hoor de man valt 25 verdiepingen naar beneden. Valt hij verdomme in een paar struiken. Ik zie hem nog een beetje bewegen. Dus ik besluit hem wat zwaars achterna te gooien. Het eerste wat ik tegenkom is de frigo. Ik sleep hem naar het balkon en gooi hem over de reling. Precies boven op de man. Hij is op slag dood. Door de opwinding van al die inspanning krijg ik een hartaanval en overlijd ter plekke.'
'Dat is inderdaad een vreselijke dag', zegt St Pieter. 'Allee, ge moogt naar binnen.'
Even later komt er een tweede man aanlopen. 'Een momentje meneer, kunt u mij vertellen hoe uw dag was?' 'Awel, ik had vandaag een vrije dag en zat wat pintjes te drinken op mijn balkon, op de 26e verdieping. Op een gegeven moment ging ik mijn 12e pilsje pakken en verloor mijn evenwicht en viel over de rand. Gelukkig kon ik mij net vasthouden aan de rand van mijn onderbuurmans balkon. Komt die idioot het balkon op en begint op mijn vingers te stampen. Ik val naar beneden maar overleef het nog net doordat mijn val wordt gebroken door een paar struiken. Zie ik ineens een frigo naar beneden komen. Die landt boven op mij en ik ben op slag dood.'
'Dat is inderdaad vreselijk', zegt St Pieter. 'Loopt maar door.'
Even later komt er een derde man aanlopen. St Pieter is verrast. 'U bent al de derde vandaag, wat is er met u gebeurd?'
'Nou ik had een vrije dag dus ging ik eens lekker wippen bij mijn vriendin. Komt ineens die vent van haar thuis. Vlug verstop je, zegt ze. Dus ikke rap de frigo in...'
Helpdesk: "Wat voor computer heeft u?" Klant: "Een witte."
Klant: "Ik krijg mijn diskette er niet uit." Helpdesk: "Heeft u al geprobeerd op het knopje in te drukken?" Klant: "Nee hoor, hij komt er echt niet uit." Heldpesk: "Dat is niet zo mooi. Nou, ik maak er een melding..." Klant: "Nee, wacht! Ik zie het al, ik had de diskette er nog niet in gedaan, hij ligt op mijn bureau.. sorry..."
Helpdesk: Klik op het icoontje van 'mijn computer' aan de linkerkant van het scherm." Klant: "Bedoel je links voor jou of links voor mij?"
Helpdesk: "Goedendag. Hoe kan ik u helpen?" Klant: "Eeh. Hallo. Ik kan niet printen." Helpdesk: "Wilt u voor mij op de 'start-knop' drukken en ." Klant: "Nou moet je even goed luisteren. Niet meteen zo technisch doen. Ik ben verdomme Bill Gates niet!"
Klant: "Ik kan niet printen. Iedere keer dat ik het probeer zegt hij:'can't find printer'. Ik heb de printer zelfs opgetild en voor de monitor neergezet, maar de computer zegt nog steeds dat hij hem niet kan vinden."
Klant: "Ik wil in het rood printen, maar het lukt niet." Helpdesk: "Heb je wel een kleurenprinter?" Klant: "Ah, dank je."
Helpdesk: "Wat staat er nu op uw monitor?" Klant: "Een pluche knuffelbeestje dat mijn vriendje voor me gekocht heeft in de supermarkt."
Klant: "Mijn toetsenbord doet het niet meer." Helpdesk: "Weet u zeker dat het ingeplugd zit in de computer?" Klant: "Nee. Ik kan niet achter de computer komen." Helpdesk: "Pak uw toetsenbord op en loop tien meter naar achteren." Klant: "Okee." Helpdesk: "Kwam het toetsenbord met u mee?" Klant: "Ja." Helpdesk: "Dat toetsenbord is dus niet ingeplugd. Is er misschien een ander toetsenbord?" Klant: "Ja, er staat er hier nog eentje. Ah. Die doet het wel."
Een klant kon geen verbinding maken met het Internet. Helpdesk: "Weet u zeker dat u het juiste wachtwoord gebruikt?" Klant: "Ja, dat weet ik zeker. Ik heb het een collega zien doen." Helpdesk: "Kunt u mij zeggen welk wachtwoord dat was?" Klant: "Vijf sterretjes."
"Welk anti-virus programma gebruikt u?" "Netscape." "Dat is geen anti-virus programma, mevrouw." "Oh, sorry...Internet Explorer."
Klant: "Ik heb een groot probleem. Een vriend van mij heeft een screensaver op mijn computer gezet, maar iedere keer dat ik de muis beweeg, gaat hij weg!"
Helpdesk: "Microsoft tech support, kan ik u helpen?" Oude vrouw: "Goedemiddag! Ik heb nu al vier uur op jullie zitten wachten! Kunnen jullie me alstublieft zeggen hoe lang het duurt voor jullie me helpen?" Helpdesk: "Uhh..? Pardon, ik snap het probleem niet helemaal." Oude vrouw: "Ik heb zitten werken in Ms Word en ik heb meer dan vier uur geleden de helptoets al ingedrukt. Kun je me zeggen wanneer jullie nu eindelijk komen?"
Helpdesk: "Hoe kan ik je helpen?" Klant: "Ik ben mijn eerste e-mail aan het schrijven." Helpdesk: "Oke, en wat is het probleem?" Klant: "Nou, ik krijg wel de letter a. Maar hoe zet ik er nou een rondje omheen?"
Helpdesk via e-mail: Klant: "Ik kan geen e-mail meer versturen of ontvangen. Help!" Helpdesk mailt na enig nadenken terug: "Jawel hoor."
Een medewerker van een internetprovider hielp een vrouw met een technisch probleem. Terwijl de twee wachtten tot de computer opnieuw was opgestart,vroeg de vrouw aan de medewerker of hij haar kon zien door het scherm heen. Met gevoel voor humor antwoordde de medewerker: Nou, ziet u dat kleine groene lichtje op de monitor?" Het volgende wat hij hoorde was een luide gil terwijl de vrouw de telefoon op de grond liet vallen.
(© Herman Sorgeloos) 
(© Herman Sorgeloos) 
(© Herman Sorgeloos) 
(© Herman Sorgeloos) 
