Jullie zullen dat wel al ergens gelezen hebben dit berichtje, maar omdat dit mijn hart verwarmde krijgt het een plaatsje op mijn blog. Ik heb ook pas sedert een kleine 5 jaar de echte liefde leren kennen. Liefde die je voelt van twee kanten komen...een droom, zo mooi. Gewoon jezelf kunnen zijn, zorgen voor hem, maar ook met evenveel liefde verzorgd worden door hem...zoiets als wat je geeft komt dubbel terug en vice versa...snappen jullie dat een beetje?
Franse kunstenaar mag met overleden levenspartner huwen
Met een handtekening werd Jean-Louis Ronzier zaterdag na vier jaar strijd eindelijk de echtgenoot van zijn geliefde Martine (inzetfoto).
De Franse president Nicolas Sarkozy heeft de droom van Jean-Louis Ronzier (68) werkelijkheid laten worden. De kunstenaar mocht in het piepkleine Lamontélarié officieel in het huwelijk treden met zijn vier jaar geleden overleden vriendin Martine Cazenave. Op het gezicht van Jean-Louis Ronzier lagen zaterdag een lach en een traan toen hij om 14.30 uur het gemeentehuis van Lamontélarié binnenstapte. Eindelijk kon hij zijn Martine huwen. Maar Martine, de liefde van zijn leven, was er niet bij. In september 2004 is de toen 52-jarige vrouw aan een slepende ziekte bezweken. Twee maanden voor hun geplande huwelijksfeest.
Toch wou Jean-Louis koste wat het kost zijn belofte aan Martine nakomen. Hij vernam dat de Franse wetgeving in uitzonderlijke omstandigheden een huwelijk post mortem mogelijk maakt. Maar daarvoor had hij de goedkeuring nodig van de president van Frankrijk, die een speciaal decreet moest uitvaardigen. Dat decreet moest door zowel de eerste minister als de minister van Justitie bekrachtigd worden. Tot tweemaal toe verwierp Jacques Chirac de vurigste wens van de kunstenaar.
Maar Jean-Louis was vastbesloten. 'Twintig gelukkige jaren met de vrouw die ik het meest heb bemind, dat kon ik onmogelijk laten varen', zo luidde zijn drijfveer.
'Niemand had verwacht dat Alma (de artiestennaam van danseres Martine Cazenave, nvdr) zo plots zou verdwijnen. Dat huwelijk was haar ultieme droom, al was er na onze ontmoeting in de jaren 80 nog geen sprake van. Ik moet bekennen dat ik degene was die de trouwplannen almaar opnieuw uitstelde. Maar uiteindelijk heb ik ingestemd.'
'Je kan je voorstellen dat Alma in de wolken was. Zij kocht speciaal voor de gelegenheid deze strooien hoed in typische 1900-stijl', vertelde Jean-Louis. Zaterdag legde hij het hoofddeksel eerst op de stoel naast hem, daar waar normaal Martine had moeten plaatsnemen. En toen burgemeester Pierre Escade het huwelijk officialiseerde, hield de beeldhouwer de hoed vast alsof het de hand van zijn geliefde was.
'Zij zou zeker trots op mij zijn geweest', prevelde hij geëmotioneerd. 'En waren de rollen omgedraaid, dan had ze hetzelfde gedaan. Ik hou nog altijd van haar. Alleen van haar.'
Yves Barbieux
|