Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
11-02-2014
De dopjes actie
De dopjes actie…
Vorige week is ons baasje weer “gaan leveren”. Dat wil zeggen dat hij de verzamelde dopjes gaan afzetten is in Turnhout bij die jonge slechtziende mevrouw.
Daar is het verzamelpunt voor Turnhout en omgeving en van de mevrouw moest ons baasje iedereen danken die zelfs ook maar één dopje bijdroeg aan wat we daar hebben afgezet.
Want het was weer heel wat… Drie bomvolle huisvuilzakken van het grote formaat, tegen het scheuren aan van het gewicht hadden we bijeen verzameld. Dopjes uit verschillende landen van de EU waren bijeengebracht door goedwillende mensen die het project van de plastic drankdopjes steunen.
En het hadden er nog veel meer kunnen zijn want we hadden een aanzienlijke gift gekregen van ons favoriete restaurant het ganzennest te Herentals. Spijtig genoeg waren het enkel aluminium dopjes van flessen Chaudfontaine. Die hebben geen plastic dopjes niet meer, spijtig want het waren er veel die Nathalie ons aanbood …
Maar we doen onverdroten verder met verzamelen, als jullie maar blijven meedoen.
Zaterdag hadden we zoals we gisteren al meldden een beperkte familie reünie van pups uit ons laatste nestje. Lando, Lennaert, Lana, Lobke en Lucy waren de vijf pups uit het nestje van twaalf die elkaar terugzagen na de Clubmatch van de Drentenvereniging in augustus.
We hadden dus bijna de helft van het nest over de vloer.
Het waren de vrouwtjes van Lennaert en Lando die het initiatief hadden genomen om nog eens een samenkomst te organiseren. Ook van de andere drie nestjes gebeurt zoiets nogal tegelmatig. Zo was er op het eind van augustus nog een samenkomst van het allereerste nestje van Hercule, Heros, hera Hadise, Harry en Harko. Toen waren het de baasjes van Harry die hun 50° huwelijksverjaardag wilden vieren op hun buitengoed in Kasterlee. Ook toen was het pure fun voor de hondjes die zich konden uitleven op het grote “Drentenproof” terrein en de twee vijvers !
Net als gisteren hadden de baasjes toen de gelegenheid de beentjes onder tafel te steken voor een prima BBQ. Het verschil zat ‘m toen in het stralende weer tegenover de stormachtige regendag van eergisteren.
De reacties op de dag van eergisteren vielen dan ook bij bosjes in onze mailbox gisteren. Iedereen had zich uitermate geamuseerd en zoals het echte Drenteneigenaars betaamt, niemand klaagde over het regenweer. Er waren er wel die spijt hadden dat ons baasje zijn sterk tweespan van Lucy en Heros in bedwang had kunnen houden toen Lucy plots de eenden op de vijver eens wilde laten zien hoe goed ze wel kan zwemmen en hoeze eenden de duivel kan aandoen
Het baasje mocht wel van geluk spreken dat Heros dat jong geweld niet zomaar achterna gaat. Ons baasje had dan wel eens uit de vijver kunnen komen met laarzen die even nat waren aan de binnen als aan de buitenzijde. Zolang Lucy met haar poten op de vijverbodem stond kon het baasje haar enthousiasme amper de baas, maar eens ze begon te zwemmen was hij haar terug de baas !
En ’t baasje denkt dat Heros ons baasje zo een beetje heeft geholpen met naar de andere kant te trekken, in de veilige, droge richting…
Achteraf terug thuis gekomen waren de organisatoren blij dat het baasje werkt met een gas BBQ of wat ze ook een buitenkeuken noemen. Nu kon iedereen 45 minuten nadat we terug thuis waren gekomen aan het eten beginnen, en dat was meer dan welgekomen want iedereen had serieuze honger gekregen van de forse wandeling !
Wij, de hondjes hadden zo’n reuze dag gehad dat we er gisteren ook nog de gevolgen van voelden in onze hondenknoken. Je moet dat niet onderschatten hé, zo een uur en half baasjes door het bos sleuren. Je mag er zeker van zijn, dat is een vermoeiende job !
Gisteren hebben we nog eens een stevige Drentenwandeling gemaakt in “ons” bos. Niet dat ons baasje ook daar eigenaar van is maar het is het bos dat het dichtst ligt bij waar we wonen en waar we ook dikwijls wandelen.
Jeanny, ’t vrouwtje van Lennaert en Cartouche, en Hilde van Lando waren de promotors van de wandeling . Zij hadden nog enkele mensen van wat zij noemen “the fellowship” opgetrommeld en ook ons hoofdbestuur warm gemaakt om hier in de buurt elkaar nog eens te treffen.
Bij een uitgebreid “onthaal” zo rond het middaguur, waar buiten de fles Jägermeister de ronde deed was er ook de vers gemaakte tomatensoep met héél veel balletjes die Eva voor het gezelschap gemaakt had.
Zo rond half twee trok gans het gezelschap richting bos, er werden enkele rugzakken meegedragen die duidelijk de contouren van enkele flessen “korte” niet konden verbergen. Die flessen werden dan halfweg aangesproken tijdens een korte rustpauze “te velde”
Na een wandeling van anderhalf uur waren we terug thuis en werd de tafel gedekt en ons baasje trok de beschermhoes van de BBQ weg.
Inmiddels begonnen Hilde en Nico de door hen meegebrachte groenten op tafel te schikken, Louis haalde een bak “mannen weten waarom” en frisdrank uit de koffer van de auto. Limburgse Jeanny , hoe kan het anders, had de vlaaien bij, Karin deed er nog Franse kaasjes bij voor een hartelijk nagerecht en onze baasjes haalden de koelkast leeg om het vlees te gaan bakken. Het baasje was bakker van dienst aan het vuur voor de eerste (winter) BBQ van het jaar !
Ieder had dus wat meegebracht en aan het eind werden de kosten onder elkaar gedeeld.
Wijzelf waren maar wat blij dat we ondertussen in onze benches een tukje konden doen in afwachting dat er ook voor ons wat werd klaargemaakt. We hebben na het eten nog fijn gespeeld waarbij de reuen afwisselend bij de teefjes werden gelaten. Bij de reuen waren we met Heros, Cartouche, Gorky, Siebe, Lennaert en Lando, Bij de teefjes hadden we oma Belle, Hera, Lucy, Lana, Kibbels en Lobke. Alles samen twaalf Drentjes die weer een wandeling om U tegen te zeggen hebben gemaakt, en dat nog wel tussen de regenbuien tussendoor !
Gisteren namiddag is Kibbels terug bij ons aangekomen voor een verblijf van een dag of twaalf. Kibbels haar baasjes gaan op reis naar het land van koning Boemibol ergens in de buurt van Bangkok.
En zoals we destijds afspraken, als het enigszins mogelijk is mogen onze “pups” steeds op onze gastvrijheid rekenen. Wij vangen onze eigen pups liever zelf op dan ze naar een kennel te brengen.
Bij aankomst bleek het maar al te waar zijn wat Annemie over haar Kibbels vorige week vertelde. Net als onze Lucy heeft Kibbels een behoorlijk volslanke figuur. Eentje “met een maatje meer” zullen we het maar diplomatisch noemen, het zijn dan ook teefjes…
Maar zoals we gisteren ochtend al meldden, Lucy gaat aan de dieet brokken en ze gaat niet alleen zijn want ook Kibbels gaat de volgende dagen aan de “Metabolic” brokken van Hill’s.
Het plan is van haar te gaan wegen in de Maxizoo of maandag bij de dierenarts waar het baasje een zak van 2,5 kilo dieetbrokken besteld heeft. Daar moet ze normaal mee toekomen voor de periode dat ze hier is. De volgende dagen gaan we jullie uitgebreid op de hoogte houden van het reilen en zeilen van ons 5° Drentje.
Gewoonlijk is het zo dat de eerste 5 minuten dat ze hier is ook de luidruchtigste zijn, maar vandaag was daar weinig van te merken. Annemie, Kibbels‘ baasje had meer belangstelling van onze roedel. Annemie droeg een jas met wat wij “poesjes” noemen aan mouwen, zoom en kraag, en dat was hevig in trek bij Belle & co. Misschien was dat de reden dat Kibbels quasi ongemerkt in de roedel binnen sloop…
We kijken er weeral naar uit, een kleine twee weken met vijf Drentjes, de oma Belle, de twee dochters Hera en Kibbels, nonkel Heros en kleindochter Lucy. Oma Belle en uit elk van de drie nestjes minstens één vertegenwoordiger/ster.
En dan gaan we op de rem wanneer de hond een teefje is. Gisteren waren we bij onze dierenarts Aline in Hoogstraten om Lucy nog eens op de geijkte weegschaal te zetten. Al bij al viel het nog mee vermits het baasje vermoedde dat er meer dan het cijfer 30 op de display zou verschijnen. Maar de rode cijfertjes bleven op 30 kilo juist staan !
Nu had het baasje eind januari een mail gekregen van Hill’s dierenvoeding waarin ze een nieuw soort brokken promoten om het gewicht van je hond te minderen en ook te behouden. Voordien brachten we de gewichten van onze “dikke” op peil met Hill’s R/D brokken . Dat gaf een behoorlijk resultaat en daarom wou ons baasje wel eens een babbeltje doen met Aline.
Vanaf vandaag gaat Lucy dus beginnen aan haar “luxe dieet”, want serieus wat centjes kost zo’n zak van twaalf kilo wel. We hebben ook een schema meegekregen waarop de streefgewichten staan vermeld en die we hopen te halen.
Aline heeft die tabel gemaakt tot 25 kilo in 15 weken, maar daar heeft het baasje met haar over gepraat. Hij vindt 25 kilo voor de gestalte van Lucy te weinig. Dan gaan we de ribben er zo sterk doorvoelen dat het niet meer mooi en prettig is. Ons streefdoel is nu 27 kilo in drie maanden. Dan hoeft de tabel niet aangepast te worden . Drie kilo minder staat gelijk aan 10% gewichtverlies, dat is niet niks maar toch best haalbaar denken we.
Wat belangrijk is, Lucy gaat er geen hoger gevoel bij hebben en de honderd gram vlees dat ze nu dagelijks bij hun brokken krijgen mag behouden blijven. Dit is toch wel belangrijk als er vier honden op een rij staan te eten en daar krijgt ééntje iets minder lekker dan de anderen. Dat gaat nooit goed gaan. Daarom hebben we in overleg besloten deze “snoeperij” te behouden voor de lieve vrede bij het avond eten.
We gaan dus ook op geregelde tijdstippen de resultaten hier op het blog vermelden, zodat andere geïnteresseerden er ook hun wijsheid uit kunnen halen. En reken maar, wanneer de resultaten meevallen , dan gaat Lucy niets te kort gedaan zijn, ondanks ze op dieet is.
Het meldpunt Moederloze Pups vraagt dringend onze medewerking en hulp !
Het MMP vraagt weer uw hulp.!
het gaat om twee chiwawaas waarvan de moeder vannacht na een keizers snede is overleden.! De moeder was geent.
Het gaat dus om een pleegmoeder hond......flessen kunnen deze mensen zelf wel . Het moet wel een beetje in het zuiden des lands zijn , want deze pups wonen in Belgie.!! dus een pleegmoeder van een klein ras.
Welke fokker heeft een teefje met een klein nestje liggen met zogende puppy’s waar nog twee chihuawa pas geboren pups kunnen bijgelegd worden ?
Ook teefjes die op dit moment schijndrachtig zijn en melk hebben, kunnen in aanmerking komen voor het voeden van deze twee pupjes.
Normaal verwacht je zulke titels rond eind augustus, begin september en niet ergens begin februari. Toch is het zo dat we gisterenavond met twee Drentjes terug naar school trokken. We gebruiken speciaal het woord trokken omdat dit eigenlijk de grond van het probleem was.
Libre en Lucy trekken zich te pletter van het moment dat ze de leiband aan hebben, en zowel baasje Karine als ons hoofdbestuur vinden dat niet bepaald plezant. Dus had ons baasje eind vorige week een afspraak gemaakt met Rony en Veerle, vader en dochter om wat “bijscholing” in het vak “wandelen met de baasjes”. Vermits Karine nog werkt was de afspraak in de avond, maar hinderlijk was dat niet voor deze les.
Ons baasje was aangenaam verrast dat Lucy nog zoveel van de leerstof herinnerde en echt netjes na enige aarzeling de oefeningen “comme il faut” volbracht.
Volgens ons vrouwtje, die was mee gegaan om wat foto’s te nemen deed ook Libre de oefeningen prima. Terwijl Lucy met nog drie andere hondjes bij Rony trainde was Veerle met Libre aan het werk. En bij beide waren de baasjes best tevreden over de prestaties van hun hondjes.
Of het omgekeerd ook zo was is nog maar de vraag. Of het hondje even tevreden was over de baasjes ? Best mogelijk dat Lucy gedacht heeft “weet jij dat dan niet meer van vorige lessen baas ?”. Want zo ging het er echt aan toe, het baasje kreeg meer opmerkingen dan het Drentje….
Volgende week woensdag is de volgende les, dan gaat het vrouwtje trainen met Lucy en het baasje met Heros of Belle. Die kunnen ook best nog eens een inhaalles gebruiken.
Bij deze hondenschool mogen de honden voor en na de les spelen met elkaar. En het was dan ook heel mooi hoe Libre en Lucy dadelijk twee Dobberman reuen als speelkameraden hadden.
We hebben Lucy gisterenavond laat niet meer gehoord, of het moest vann het snurken geweest zijn !
Het hoofdbestuur heeft vandaag geen tijd gehad om iets zinnigs op het blog te plaatsen. Met vijf zaken tegelijk bezig zijn is hier meer uitzondering dan gewoonte, en dan moet er effe het koppeke bij gehouden worden.
Zo heeft het baasje vandaag naar vijf verschillende landen getelefoneerd, en altijd in verband met drentjes. België, Nederland, Frankrijk, Denemarken en Italië hingen aan de andere kant van de lijn.
En dan zijn we laat op de avond nog naar de hondenschool geweest met Lucy en we ontmoetten daar Libre. Dat was afgesproken werk moeten we toegeven.
Het ging om een “bijscholing” in verband met trekken aan de lijn, voornamelijk voor Libre, en bij Lucy was het ook van dat, maar meer voor een degelijke herhalingsles als voor bereiding met het op zijn punt zetten naar uitvallen naar alles wat groot is en lawaai maakt. Zoals autobussen, vuilniswagens en grote vrachtwagens. Dat wil het baasje binnenkort afgeleerd zien zodat Lucy terug in het bos of veld rustig kan spelen zonder achter een tractor aan te gaan.
Zo, morgen ochtend meer nieuws over de “avondschool” met foto’s die het vrouwtje daar nam !
Het is niet aan ’t baasje besteed en toch doet hij het elk jaar weer… zo ook vandaag weer.
Sinds enkele jaren versturen wij geen kerst- en nieuwjaarswensen meer langs de post. Bij ons gaan al de wensen via de internetsnelweg naar de betrokkenen toe. De enkele mensen die in onze kennissenkring geen internet adepten zijn krijgen nog een kaartje via de post.
De niet onbelangrijke som euro’s die we aldus sparen, spenderen we aan een cadeautje voor dierenasiel Veeweyde te Weelde. Daar zijn ze elk jaar weer blij met een forse gift aan honden brokken. http://www.veeweydeturnhout.net/
Deze namiddag was er wel een speciale gelegenheid waardoor hij wat moest wachten op inlichtingen over de handelswijze van hoe een Franse adoptiehond in België terug te krijgen naar Frankrijk. Ons baasje moest daar toch wel haast een half uur wachten op de verantwoordelijke die nog met andere beestenzaken bezig was.
Inmiddels had hij al kennis gemaakt met twee hondjes van gemengd ras maar waar zeker een windhonden bloed in aanwezig was. Het waren hondjes die duidelijk goed gesocialiseerd waren en rond ons baasje draaiden alsof hij ze al geadopteerd had…
En het was nog haast gebeurd als er maar een schijn van kans bestond dat ons baasje er een warm nestje voor in gedachten had. Maar een nummer vijf en zes, zit er echter in onze roedel niet in ! Dat had hij twee weken geleden moeten weten, dan was er een Ford Transit of Mercedes Sprinter busje moeten gekocht worden om de ritten naar Frankrijk een beetje comfortabel te houden.
Moest er iemand zijn die een plaatsje heeft voor één van de twee halve windhondjes met een zacht karakter , een pikzwart en een “getijgerd”, die laat het maar weten. Dan rijden we ze samen ophalen, ons baasje kennen ze al als dat baasje dat naar vier Drentsche Patrijshonden ruikt !
Voor ons baasje is het geen goei zaak voor hemzelf, hij zou gans de beestenboel meebrengen en dat kan natuurlijk niet. Dus blijft er alleen maar hartzeer voor hem over…
Ons hoofdbestuur heeft vandaag hard gewerkt. Volgens ons heeft ’t baasje en ’t vrouwtje echt de lente in het bloed want ze zijn vandaag de ganse dag in de tuin en op het terras bezig geweest.
Het baasje is ook met de nieuwe auto, met de aanhanger er achter naar het containerpark geweest. Het oude salon, waar wij de helft van ons leven in gesleten hebben, is naar het containerpark verhuisd. Het baasje wilde de grote zetel, voor de NL lezers, “de bank” onder de veranda laten staan. Daar konden wij dan in gaan liggen als het goed weer was en de baasjes moesten gaan boodschappen doen. Maar we zagen er het nut niet van en we hebben er dan juist maar eens pro forma in gelegen. Alleen omdat ons baasje het vroeg.
Het was veel plezanter van in de tuin te gaan touwtrekken met het dekentje dat nog altijd in de zetel lag. Maar dat dekentje was niet berekend op vier Drenten die twee aan twee in tegengestelde richting aan dat dekentje trokken. Toen de tuin vol rafels lag en het deken meer op koord dan deken geleek zijn we er maar mee gestopt. Het hoofdbestuur was “not amused” bij thuiskomst. Maar dat is ook alweer enkele maanden geleden. Wat nog restte van ons verblijf buiten was die grote zetel. En sinds vandaag is die ook weg.
Morgen gaat het baasje een beschermende film tegen de achterruit van de nieuwe auto kleven. Dit om de achterruit verwarming te beschermen tegen klauwende Drentennagels. Dan moet enkel het scheidingsrek terug achter de achterzetel geplaatst worden . Wanneer dat werkje achter de rug is mogen ook wij terug mee met de nieuwe auto.
Zo, dat waren onze belevenissen van vandaag, de grote gazetten gaan we met zo’n nieuwtjes niet halen, maar we hadden toch mooi weer en we waren de ganse dag buiten !
Toch om te beginnen maar even een beetje verklaring bij de “kop” van dit bericht. “Ze” is Jeanny Wessels al enigszins wereldberoemd hier op dit blog door de veelvuldige reacties onder de berichten. “Het” is het doel dat ze beoogde, namelijk de 350.000° view op dit blog binnen rijven !
Obama zou zeggen “Yes we can”. Nu zeggen we dat van Jeanny dus ook, yes you can ! Jeanny gaat in de linkerkolom van dit blog dus de vierde dame zijn die in het rijtje komt van eeuwige roem vergaarders op dit blog.
En we weten het maar al te goed, ze had de beste intenties en ambitie om zich bij Monika, Ute en Karin te nestelen als vierde in de rij. We weten niet maar het baasje heeft zo een flauw vermoeden dat ze toch wel “iets” vroeger dan ons baasje is opgestaan om de teller netjes in ’t oog te kunnen houden alvorens op ’t gepaste moment toe te slaan. Ze heeft waarschijnlijk toch wel even met “de vinger aan de knop” zitten wachten.
50.000 Views in minder dan zes jaar is ook niet niks voor een blog dat hoofdzakelijk vier Drentsche Patrijshonden als onderwerp heeft. Soms is er dan wel eens een week niks anders dan “blikken oude auto nieuws” maar dat is ook maar heel sporadisch. Belle & co zijn de hoofdonderwerpen van dit blog en dat moet ook zo blijven.
Maar eigenlijk zou de teller van de blogs op 445.000 moeten staan, want er was ook nog een tweetal jaren het Belle, Hera & Heros blog actief met krak dezelfde verhaaltjes. Ook dat blog wist in twee jaar tijd 95.000 views te verzamelen.
Ons baasje had dat blog in het leven geroepen toen het blog hier, het Bas & Belle blog door onverklaarbare redenen enkele maanden heel traag opende, waardoor verschillende lezers afhaakten. Het http://www.bloggen.be/belle_hera_en_heros/ blog bestaat echter nog steeds hoewel er niet actief meer op gepost wordt. We houden dat blog in reserve voor het moment dat ook hier op dit blog weer eens iets schort dat niet door de beugel kan .
Van Jeanny vragen we nog dat ze een favoriete foto van haar stuurt die we dan plaatsen boven de foto van de hondjes van Karin in de linker kolom van dit blog. Verder wensen we haar een heel dikke proficiat voor het attente wacht/nacht-werk om toch maar de eeuwige roem binnen te rijven.
Proficiat Jeanny
En nu op naar de 400.000° view ! Welke man wil zich komen nestelen tussen die vier madammen ?
Gisteren ochtend bracht de postbode het lang verwachte pakket met nummerplaat en “roos formulier”. Beide, nummerplaat en roos formulier, hebben een andere kleur als de vorige Plaque en certificat d’ immatriculation van de rode Mitsubishi.
Onze “witte” rijdt immers terug met Belgische plaat en papieren nadat de Belgische overheid moeilijk begon te doen over de Belgische fraudeurs en belastingontduikers die met buitenlandse inschrijving en nummerplaten rond reden, zoals ons hoofdbestuur.
Nu maar hopen dat ook de Fransoozen niet moeilijk beginnen doen omdat we ginds de helft van het jaar met Belgische papieren en nummerplaten rondrijden. Het baasje heeft de indruk dat de Europese gedachte enkel maar ingeroepen wordt wanneer het de verschillende regeringen voor hen goed uitkomt.
Maar we zullen er maar niet meer over zagen, de “witte parelmoeren” staat voor de deur en daar zijn we best blij mee.
Zelf hebben wij Drentjes nog niet mogen meerijden. Het baasje wil eerst en vooral een beschermende film tegen de achterruit kleven ter bescherming van de achterruit verwarming. Bij de rode Mitsubishi is die gesneuveld toen de verenigde roedel tegen de achterruit begon te krabben omdat er een andere hond te dicht bij hun geparkeerde auto kwam. De op de ruit opgekleefde verwarmingsdraadjes konden dat nagelgeweld niet aan en een electrische draad die onderbroken is … dat werkt niet meer !
Opmerkelijk is ook dat gisteren de magnetische klevende reclameborden van de Drentenkennel “aent Grotenhoutbosch” van de Citroën Berlingo verdwenen zijn aan de rechterkant van de auto.
Aan de linkerkant, de bestuurderskant zijn ze niet verdwenen. Dus heeft een grappenmaker ze weggenomen want in feite kan men daar niets mee doen. Nu gebeurde het wel eens dat die magneten loskwamen en dat ze dan ergens in de snelwegkant terecht kwamen. Dat is meermaals gebeurd met de magneetstrips die men bij VAB Europech gebruikte. Die waren dikker dan die van Vistaprint die op onze auto’s hangen en tot nu toe bleken die stevig te blijven hangen. Dat ze weggenomen zijn staat buiten kijf, Twee magneetstrips die gaan vliegen op hetzelfde moment is te onwaarschijnlijk om waar te zijn.
Maandag gaat het baasje even langs bij de politie om het feit van de verdwijning te melden. Dit als voorzorg om geen PV te krijgen moest zo’n magneetstrip opduiken bij ander afval langs de baan en dat zou lijken op sluikstorten. Het baasje is daar voorzichtig in geworden nadat hij om soortgelijke reden ooit de gemeentepolitie aan de deur heeft gehad… Het bleek toen onterecht maar je riskeert daar toch –terecht- een flinke boete voor .
Gisterenavond viel dit bericht in onze mailbox… Het was afkomstig uit Roosteren Nederlands Limburg, en zoals de vaste lezers van dit blog weten, handelt het dan over Cartouche en/of zijn zoon Lennaert.
Van die twee zijn we toch al wat fratsen gewend maar dat hij de kuren van zijn zus Lucy gaat imiteren is toch wel levensgevaarlijk.
Zoals je hier enige tijd geleden kon lezen trok Lucy haar kop uit haar halsband en ging zomaar eventjes klaar staan om een auto “te pakken”.
Zo fanatiek tegenover auto’s als Lucy is Lennaert nog niet maar de kuren die hij laat zien zijn minstens even levensgevaarlijk.
Maar we gaan hier niet te veel vertellen en laten hem en zijn baasjes hieronder zelf aan het woord. Het bericht is bestemd gericht aan moeder Hera.
Belle & co
Hallo Mama,
Vandaag is toch wel iets ergs voorgevallen! Van de week nog ving ik de opmerking op dat ik toch veel op mijn zusje Lucy lijk, en nu lijk ik nog meer op haar! Waarom? Ook ik zat bijna onder een auto en het ging nog maar net goed!
Vrouwtje was werken en baasje wilde zijn auto gaan wassen. Hij had de wandelschoenen en zijn lekker warme groene wandeljas aangetrokken. En als ik die combinatie zie dan denk “Wandeltijd!!!” Hij opende het hek en stoof ik de straat op, maar nog erger ik rende direct naar de drukke provinciale weg en stak zonder in te houden of om te kijken pardoes over. Baasje vreesde het ergste en voordat hij bij de weg was stonden de auto’s al stil. Gelukkig dan maar want hier mag je 80 km rijden, en een aanrijding zou ik dan ook niet overleefd hebben. Ook waren er dan toch mensen die uitstapte en me probeerde te pakken. Toen ik het baasje zag rende ik blij terug de weg over maar niet naar huis, maar zo hard als ik kon de andere richting op waar ze honden in rennen houden. Daar heb ik eens flink geblaft en ruzie gemaakt totdat baasje met het fietsje opdook.
Baasje ging thuis aangekomen direct met vrouwtje bellen die zwijgend het verhaal heeft aangehoord. En nu zit ze al in de startblokken om naar de gehoorzaamheid opfriscursus te gaan. Ja mama ik denk toch wel dat ik die cursus echt nodig heb en baasje en vrouwtje durven er nauwelijks over na te denken wat had kunnen gebeuren…….
Onze Lucy heeft weer eens de duivel in haar lijf… Miss energy laat niemand van de roedelgenoten een minuutje met rust. Ieder van de roedelgenoten is er aan voor de moeite en zal willens nillens spelen met onze jongste.
Ze wringt en draait zich in alle bochten om toch de anderen maar aan te zetten om ook mee te doen aan haar gekte. Het loopt soms de spuigaten uit en ook bij haar grote favoriet en speelkameraad Heros is het soms te veel van het goede.
Daarstraks is het baasje even tussengekomen en heeft hij Lucy eens flink op haar plaats gezet. Hij heeft haar bij haar nekvel genomen en haar eens even op haar rug gelegd ten teken van “kijk eens grietje, het is nu goed geweest en laat het duidelijk zijn dat IK de baas ben en niet jij !” En zoals steeds,… ze heeft het begrepen en enkele minuten later lag ze te slapen tussen de poten van Heros maar ook bij Belle ligt ze graag samen op het grote kussen!
Anderzijds laten we ook blijken dat de échte winter nog moet komen. De eetkommen van ’s morgens en van ’s avonds zijn in no time leeg en ze kunnen niet hoog genoeg gevuld zijn. We weten er goed weg mee met wat de pot ons schaft. Het afwassen van onze kommen kan het hoofdbestuur niet beter dan wat wij met onze tongen presteren.
We beginnen met een volle kom en we leveren nadien een kom af waarvan de bodem een spiegel is. Ze zijn dan netjes leeg gelikt van de bodem tot aan de bovenrand. Meer zelfs…, Lucy die altijd eerst klaar is gaat dan naast de kom van Belle liggen die steeds de traagste eter is. Ze ligt dan op de loer tot er iets naast de kom valt.
Aan de kom zelf komt ze niet, Belle is nog altijd alfa teef en roedelleidster en die laat je met rust. Belle laat dat gedrag toe maar komt Lucy te dicht dan maakt ze dat met een heel zachte grom duidelijk. En Lucy is een goed verstaander .
Het gaat terug snel hier met de bezoekers op het blog. Toen we begin december nog “hoopten” dat we de 350.000 views zouden hebben tegen 14 februari, mogen we er nu wel zeker van zijn dat we het streefcijfer gaan halen.
De serie over wat voor blik hier in de loop van de jaren voor de deur heeft gestaan heeft blijkbaar een behoorlijk deel bezoekers terug naar ons blog gehaald. En dan dient ons baasje er bij te vertellen dat ‘m nog een episode had kunnen toevoegen !
Hij is namelijk nog twee auto’s vergeten te vermelden… en eentje staat heden ten dage nog wel extra in de belangstelling. ’t Baasje is gewoon de Citroën Berlingo “Drentmobiel” vergeten te vermelden. Nota bene “onze” auto, speciaal gekocht om met ons naar de jachttraining te gaan. Om geen natte honden op zijn lederen Masjebashi zetels te moeten zetten ! En dat vergeet ‘m dan, hoe is het meugelaaik ?
Ook nog vergeten was ‘m de Mitsubishi Canter die ons baasje kocht toen we een paar jaar in La Magdeleine woonden. Het is lang geleden want zelfs Belle die toch al meer dan acht jaar oud heeft het ook maar “van horen zeggen”. De Canter heeft nochtans goed dienst gedaan bij het opruimen van de rommel die in de schuur, stal en “chai” was blijven liggen van de vorige eigenaars. De Canter heeft hoofdzakelijk gereden tussen ons huis en de dêchetterie (containerpark) in Villefagnan…
Inmiddels zijn we benieuwd naar wanneer en wie het cijfer 350.000 op de teller ziet verschijnen ! Let wel, er dient als bewijs een foto bijgeleverd worden met het cijfer en een deel van het op dat moment actuele bericht op het blog. Want ons baasje heeft nog al eens te maken gehad met “foefelaars” die dan ook “eeuwige roem” willen vergaren op dit blog!
Waar we ook nog benieuwd naar zijn is de dag wanneer de papieren en nummerplaat van ons nieuw gerij hier of in de garage in de bus valt. Afgaande van wat we vernomen hebben zal het niet voor volgende week maandag zijn… Als het toch maar van papieren afhangt is hier in dit land alles mogelijk en hebben we het laatste waarschijnlijk nog helemaal niet meegemaakt !
Zo stond het deze ochtend in de krant te lezen, Pete Seeger de singer/songwriter van de protest evergreen “We shall overcome” en tal van andere songs die in het geheugen gegrift staan van de 60er jaren generatie is dood…
Ons baasje leerde de song goed kennen in de maanden na de Parijse studenten revolte in ’68, het laatste jaar van zijn studententijd. Hoeveel maal de song gecoverd werd is haast niet te tellen, maar nog steeds klinkt in de huidige tijd nog steeds de immer actuele song.
Het ganse repertoire dat Pete Seeger bij elkaar schreef en zong is te lang om hier te beginnen opnoemen, maar wel willen we opmerken dat zelfs onze Bas destijds geconfronteerd werd met Pete Seeger & co.
Dat zat zo… Op één van de CD’s in de auto staat het nummer “good night Irene” van de Weavers. Pete Seeger maakte lange tijd deel uit van de Weavers en uit die tijd stamt de opname. De tekst is vrij simpel en het baasje zong dikwijls dat liedje in de auto mee. http://www.youtube.com/watch?v=jj3s8qq3kU4
Was het nu door de meeslepende melodie of door de abominabele zangkwaliteit van ons baasje ? We weten het niet maar Bas begon dan telkens als een bronstige wolf mee te huilen in de auto. Het is tal van keren gebeurd dat het baasje tegen Bas zegde “Bas gaan we nog eens een duet’je doen ?” en dan zette het baasje “good night Irene” op. Zonder fout ging Bas zijn kop omhoog en kwam de wolf in hem boven.
Maar ook veel bekende Country, blues, protest en popzangers hadden nummers van Pete Seeger in hun repertoire. De bekendste is allicht Bruce Springsteen, die samen met Pete Seeger de song “this land is your land” zong op de inauguratie van president Obama. Maar ook Joan Baez, Diana Ross, The Birds, Trini Lopez, Johnny Cash, en vele andere brachten de nummers van Pete Seeger op de podia wereldwijd.
Het zou vrijdag gebeuren, dat lukte niet… het zou maandag gebeuren…telefoon , thet zal niet voor woensdag zijn… en ja ons baasje baalt gewoon.
Het gaat ‘m natuurlijk over die nieuwe witte Mitsubishi die in de garage klaar staat om geleverd te worden, en omdat er weer een reeks ambetantenaren ambetant doen!
Omdat de gekochte auto een directiewagen is diende die eerst aangeboden te worden bij de automobielinspectie, dat is gebeurd op woensdag door de garage. Die automobielinspectie moet de papieren doorsturen naar de verzekering maar dat lukte niet online… De papieren zijn dan als papierendocument doorgestuurd met de post, maar bij de verzekering zijn ze niet gearriveerd.(toen kwam de eerste “GVD stoemme klojo’s”). Nu moet de verzekering de papieren nog doorsturen naar de DIV voor inschrijving en voor de nummerplaat, en die stuurt dan de nummerplaat naar de garage ! Daar tussenin zijn al meerdere GVD’s gevloekt door ’t baasje.
Dat ‘m op de levering van een nieuwe auto moet wachten is normaal, maar hier staat een Mitsubishi voor de deur die bij de douane geëxporteerd is uit Frankrijk, maar nog niet is ingeschreven in België. Die bestaat op dit moment officieel niet voor geen van de twee landen, en in principe mag er dus niet meer mee gereden worden, tenzij met proefritten platen van de garage ! ! ! ! En met garagenummerplaten mag alleen gereden worden door garagepersoneel !
Dat is dus B-A-L-E-N met hoofdletters ! Te meer omdat die Franse nummerplaten die nog aan de rode Mitsubishi hangen een gezocht object is voor alles wat langs de baan loopt met een klak op. En meestal in ’t blauw loopt, met varianten als een gele regenfrak met fluostrepen. Het baasje let dus wel op dit moment wat ‘m doet met die auto .
Het zit op dit moment zo hoog bij ’t baasje dat ‘m al wat naar een officiële ambtenaar van de Belze staat ruikt, de raad geeft van uit z’n buurt te blijven…
Het gaat hier op z’n ’s zondags… wat langer slapen en dan nog een groot deel van de dag luieren. Dat wat ons Drenten betreft toch.
De baasjes zijn met van alles en nog wat bezig, in de keuken ruikt het lekker naar taart die het vrouwtje aan het bakken is (en waar wij straks ook wel een stukje van krijgen hopen we) . Het baasje is bezig met de adminstratie van z’n nieuwe Masjebashi en zit z’n hersenen te pijnigen op een centimeters dikke handleiding.
Dat dopor nemen van zo’n handleiding is wel noodzakelijk want blijkbaar heeft ‘m vijf jaar met een Mitsubishi Outlander (de rode) gereden terwijl daar tal van zaken bij opzat zonder dat het baasje het gemerkt of gebruikt heeft ! En dat is dan autotechnieker op pensioen !
’t Zal met de volgende niet meer egbeuren hoorden we hem zeggen, maar we weten nu al dat ‘m de dag na afleveren al terug in de garage staat om z’n GSM te laten werken op “bleutooth”. En dat is dan nog maar het begin. We zien de bui al hangen wat al die elektronica betreft, WiFi, bleutooth, MP3 , allemaal zaken die hij al tegengekomen is in de handleiding en waar onze baas helemaal geen kaas van gegeten heeft.
Als ’t onder de motorkap zit of onder de vloer, dan heeft het geen geheimen voor onze baas. Maar zo gauw de bedrading in een grijs kastje verdwijnt (meestal met koelribben op) dan moet ‘m passen en het aan de testapparatuur in de garage overlaten.
Morgen zal de nummerplaat wel in de bus vallen waarschijnlijk en kunne we “de witte” afhalen in de garage. Het eerste wat het baasje dan gaat doen is een beschermfolie voor de achterruit verwarming plaatsen . Met Drentjes is dat wel een noodzaak, want die uiterst kwetsbare draadjes liggen in het bereik van stevige hondennagels, en dan is het snel gebeurt en amen en uit met ruitverwarming ….
Ondertussen laten we het hoofdbestuur maar rustig bezig, wij doen nog wat verder met oogledengymnastiek. Af en toe een ooglid opheffen wanneer we iets horen of ruiken is best al vermoeiend genoeg op een luie zondagmiddag.
Nu die nieuwe auto er staat aan te komen is het baasje druk in de weer geweest om de Masjebashi, waar vijf jaren Drenten in zijn vervoerd geweest, terug een beetje netjes te maken.
Normaal hoeft dat niet, de garage doet dat volgende week nog eens lichtjes over, maar ’t baasje wil niet dat er onder de zetels en op moeilijk te bereiken plaatsen nog vrachten hondenharen te vinden zijn.
Hij was zo druk bezig dat hij het blog vergeten was. Stom natuurlijk maar het is niet anders. Komt er ook nog bij dat er weinig te melden valt. Gisterenavond hebben we wel “met de late gestaan” en hebben we gans de avond thuiswacht gehad. Vrijdagavonden in januari blijken de uitverkoren dagen te zijn om feestjes te bouwen en nieuwjaarsrecepties af te dweilen.
Vorige week was dat zo op baasjes’ voormalige school, en gisterenavond is “ozze Dré” ons baasje zijn broer ons hoofdbestuur komen ophalen. Ze zijn een uur of vijf weggebleven en toen ze terug thuis kwamen roken ze naar lekker eten en ons baasje rook naar “den Balou” dat is de Duitse herder van het favoriete restaurant van onze baasjes. Als ze daar de laatste zijn in ’t restaurant mag Balou goeie avond komen zeggen aan ons baasje.
Het zal er weer hééééél lekker geweest zijn want er was niks voor ons bij deze keer.
Gewoonlijk brengt het vrouwtje wel eens iets in een plastic zakje mee als er te veel opgediend was, of wanneer ze het allemaal niet op kregen. Maar deze keer was het niets, niente, ne rien, nichts, nada, nothing in the pocket ! En we zijn zeker dat het baasje het niet aan Balou gegeven heeft, want Balou is bezig bij de honden weight watchers…
Maar toch hebben we niet voor niks have en goed gevrijwaard van gespuis met oneerlijke bedoelingen. Uit de bijzondere koekentrommel zijn weer van die extra lekkere worstjes tevoorschijn gekomen… en daar doen we het voor, zeker weten !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
