Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
07-08-2011
Bric à brac en Verteuil
Bric à brac en
Verteuil
Laten we beginnen met het begin
Sinds gisterenavond hebben we terug bezoek van buren uit Vosselaar. Jos en
Veerle en de kinderen Andreas en Joris zijn op terugweg van het Spaanse
Santander langs ons langs gekomen. Zij blijven tot morgen en vandaag hebben we
ze meegenomen naar een Bric à Brac aan de aire de Rejallant, dat is een mooie
plek aan de Charente in de buurt van Ruffec.
Alvast was dit een poging tot want
van de aangekondigde bric à brac was niets te vinden, afgelast zonder tegenbericht
zullen we maar zeggen. We hebben dan van de nood maar een deugd gemaakt en zijn
enkele kilometer verder naar het mooie dorp Verteuil gereden. Dat dorp wordt
beheerst door een mooi kasteel dat ook nog een bewoond is door een echte
Markies. De Markies van Ik weet t niet meer en zijn madam de Markiezin.
Onderaan de voet van het kasteel is
een watermolen op de Charente gelegen die te bezichtigen is en waar je ook de
echte ambachtelijke molenaarsbloem kan kopen. Er is ook een terrasje bij
aangebouwd op de oever van de rivier waar je patisserie en iets te drinken kan
bekomen. Gisteren was de molen in werking en Joris en Andreas stonden met hun mond
open naar de draaiende raderen en riemen te kijken.
En het was vandaag mooi droog en warm
weer, dat morgen weeral over is volgens mééo France
Een Italiaan vertelt zijn
vrienden:
"Gisteren heb ik mijn vrouw gemasseerd met aromatische olie
en daarna hebben we zo intens gevrijd dat ze gedurende 5 minuten
heeft geschreeuwd!"
De Fransman antwoordt:
Ja, niet slecht!
"Gisteren heb ik mijn vrouw ingesmeerd met aromatische boter. Daarna
hebben we zo stevig gevrijd dat ze gedurende 15 minuten heeft geschreeuwd
!"
De Belg repliceert:
Ik heb ze ingesmeerd met chocolade! "Daarna hebben we seks gehad en heeft
ze 3 uur geschreeuwd!"
Vragen de twee anderen nieuwsgierig:
"Wat heb je dan wel gedaan om ze drie uren aan het schreeuwen te
krijgen?"
"Ik had mijn handen
afgeveegd aan de gordijnen!!!"
En op volle kracht nog wel, de zon is
na enkele dagen op congé payé te zijn geweest, dat vermoeden we toch want hier heeft ze zich
niet laten zien, terug.
Alles is nog kletsnat maar dat kan
ons niet deren, je bent Drent of je bent het niet en wij hebben zon reputatie te
verdedigen. Op het kletsnatte gazon flonkeren de regendruppels nu in de zon. t
Baasje neemt dan de gelegenheid te baat om ook daar een foto van te nemen. Er
moet dan ook wel iemand van ons bij opstaan, dat is de regel. En vandaag lukte
het Maar t baasje heeft er wel een natte broek aan overgehouden.
Hera kon na het maken van de foto
niet meer stoppen en is tegen het baasje opgeknald. Die is dan maar
achterovergetuimeld (heeft m al meer moeten doen bij het fotograferen van
ons).
De volgende foto en het onderwerp was
niet echt de bedoeling. Bedoeling was nog een foto van Hera, nog dichterbij te
maken. Nu is het gras geworden wat op de foto staat.
Broeken genoeg zegt het baasje, ook
droge, en hij nam nog enkele fotos meer.
Ronnie komt Eddy tegen in een dikke volvo Ronnie: Hola, het gaat je goed zo te zien. Eddy: Ik mag niet klagen. Ik doe veel zaken in Zweden. Ronnie kijkt in de auto en ziet een bloedmooie, goedgevulde griet zitten. Ronnie wijzend op het blondje: Zweedse? Eddy: Valt wel mee. Alleen een beetje onder haar oksels.
Vandaag wat fotos van onze rozen
hier op de koer. Het is de tweede maal dat ze bloeien dit jaar.
Door de droogte van juni en begin
juli was de eerste bloei veel korter dan in normale jaren. Nu het enkele
malen goed heeft doorgeregend komt alles weer tot bloei. Het is spijtig dat we
ook geen geuren kunnen laten ruiken op het blog want gans de koer ruikt naar
een geur die we kennen uit onze jeugd en die toen allom tegenwoordig was in de
kleerkasten van onze ouders en grootouders, rozekeszeep.
De fotos zijn van gisterenavond na de
regenbui, spijtig dat we er niet een beetje zon konden bij toveren. Dan waren
de waterdruppels op de bloemen nog beter uitgekomen. Maar de zon zal ook
vandaag niet van de partij zijn blijkt zo Dus die fotos houden jullie nog
tegoed van ons.
Het is niet altijd rozengeur en
maneschijn bij het drogen van voedsel met het droogapparaat. Het is al goed
gelukt met het drogen van vijgen, banaan, en vooral de appelen en peren geven
heel lekker resultaat.
Daarstraks wou ons baasje het ook eens
proberen met courgette. Hij had het allemaal goed bekeken en zelfs speciale
smaakjes gingen uitgeprobeerd worden ! De courgettes zouden hartelijke chips
worden. Dus kwam er pezo aan te pas. In keukenkringen staat pezo voor peper
en zout. Maar het baasje wou er ook maken met een lichte mosterd smaak. Dus
kwam er mosterd mi-forte van mora aan te pas die een beetje lopender gemaakt
was door een beetje aan te lengen met eau de robinet
Nu was het resultaat niet mi-forte
maar full-forte De combinatie van pezo + de mosterd maakte het geheel wel
heel pikant en zout.
Daarbij kwam ook nog dat de courgette
heel veel water bevatten en dus blijft er na het drogen een flitterdun laagje
courgette over dat echter aan de rooster plakt en dus niet te verwijderen valt
!
Mislukt experiment dus in deze vorm,
want met aangepaste dosering en ietwat dikkere courgettes bij het begin moet
ook lekker resultaat kunnen geven. Onze baas geeft het echt zo snel niet op.
Morgen gaan we terug aan de slag. Nu met lagere droogtemperaturen en dikkere
schijfjes courgette
Moeder Overste van het klooster is wakker geworden
in een opperbeste stemming en besluit de ronde van de kloostercellen te doen.
- Goeie morgen, Zuster Marie-Josephe, ik vind je deze morgen zeer knap, en wat
je draagt staat je beeldig!
- Ook goeie morgen, Moeder Overste, maar ik heb de indruk dat je aan de
verkeerde kant uit bed bent gestapt!
Het antwoord beviel haar niet erg, maar toch besliste ze haar cellenrondgang
voort te zetten.
- Goeie morgen Zuster Maria, ik vind je zeer goed deze morgen en wat je draagt
staat je uitstekend!
- Dank je Moeder Overste, ik vind je ook netjes, maar ik heb toch de indruk dat
je aan de verkeerde kant uit bed bent gestapt!
De overste bijt zich op de lippen en vervolgt haar rondgang, maar van alle
nonnen krijgt ze hetzelfde antwoord.
Als ze zo bij de vijftiende non arriveert, staan haar zenuwen op springen en
met de tanden op elkaar zegt ze:
Dag Zuster Noëlla, wees eens vriendelijk en ... vind jij ook dat ik deze morgen
de verkeerde kant uit bed ben gestapt?
- Ja, Moeder Overste ...
- En waarop baseer je dat???
- Je draagt de sandalen van Pater Emile!!
Zoals alles dit jaar in de tuin zijn
ook de appelen vroeger rijp dan andere jaren. Ook omdat ons baasje vroeg op het
jaar, tijdens de winter, de bomen de allereerste keer in twaalf jaar gesproeid heeft tegen
ongedierte en ziektes hebben we dit jaar mooi fruit.
Het spijtige is dat alles weer gelijk
rijp is en dat er veel dient verwerkt te worden om te kunnen dienen tijdens de
winter. Want zo zijn onze baasjes, voedsel dient om gegeten te worden niet om
te verkwisten. Zeker niet nu er weerdagelijks de meest erge honger verschrikkingen
uit Afrika op het TV nieuws komt.
De appelen die nu aan de boom hangen
lijken wel uit een Disneyfilm te komen. Met zulke appelen heeft de boze heks
Sneeuwwitje verleid vertelt ons baasje. Vermits er hier in La Magdeleine weinig
Sneeuwwitjes wonen en nog minder boze heksen gaat ons de baasje de appelen maar
snel verwerken in het droogoventje.
Er gaan nog veel appelchips met kaneel
gesnoept worden deze winter in huize Faes
Daarstraks kregen we een mail van
Gonda en Anton met een update over Kyra en uiteraard waren er ook wat fotos
bijgevoegd.
Ongeveer gelijktijdig stonden er op
het Drentenforum fotos van dat ander teefje van ons dat naar Nederland gegaan
is, ons Kiki . En mlaat nu bij beide waterfotos te zien zijn.
Voor Kyra was het blijkbaar de eerste
maal dat ze te water werd gelaten, maar ze deed het dan wel ineens in t groot.
Kyra ging gelijk de Maas in. Jawel de stroom die in Nederland toch nog wel
enige maat groter heeft aangenomen dan in België het geval is !
Kiki deed een duik in de vijver van
een kinderboederij bij hen in de buurt van Arnhem. Zij ging wel met de poten
van de grond, en dat is wat wij noemen zwemmen ! Al de andere rest is pootje
baden.
Maar het doet ons wel plezier dat ze
net als ikzelf waterratten blijken te zijn en geen watervrees hebben. Ik ben
toch maar wat fier op mijn puppies !
Toeval of niet, gisteren kregen
we vanuit twee onafhankelijke bronnen kannibalen moppen toegestuurd. De eerste
hadden we al eens in en ver verleden, de tweede is voor ons spiksplinternieuw.
Kannibalen aan de feestdis...
Een familie kannibalen houdt een
gezellig feestje thuis.
Grootmoeder staat in de
keuken een mens te braden op traditionele wijze.
Een van de kinderen vraagt:
"Oma welk mens heb je deze keer klaargemaakt".
De grootmoeder antwoordt: "Wij eten deze keer gebakken
Antwerpenaar".
Waarop de kinderen allemaal
tegelijk roepen:
"Ik wil de nek!!, Ik wil de nek!!"
L.M.
Kannibalen op het werk
Bij
Callebaut stelt men 5 kannibalen te werk als productie arbeider. Op
hun eerste werkdag moeten ze bij de grote baas komen en die zegt: 'Je mag
hier komen werken en geld verdienen maar geen medewerkers opeten, hé! Enkel
eten vanuit de kantinekeuken.' De
kannibalen beloven niemand lastig te vallen. 4
weken later komt de grote baas bij hen en zegt: ' Jullie hebben heel goed
gewerkt, maar wij missen een kuisvrouw. Weten jullie daar soms meer van?' 'Neen!':
zeggen ze allemaal en zweren dat ze er niets mee te maken hebben. Wanneer
de baas weg is, vraagt het stamhoofd: 'Wie is hier dat kieken die de
kuisvrouw opgegeten heeft?'.
Een
van hen steekt zijn vinger op en zegt met een heel fijn stemmetje: 'Ik,
chef!'.
Het stamhoofd
:'Stom kieken, sinds 4 weken eten wij niets anders dan managers, ingenieurs
en meestergasten omdat die door niemand gemist worden en gij moet natuurlijk
iemand opeten die werkt!!!'.
Buiten het feit dat het baasje het
vanmorgen moest uitleggen tegen de buren valt er vandaag weinig te beleven in
La Magdeleine. Het uitleggen tegen de oude buur en de nieuwe buur is zo wat
een favoriete bezigheid van t baasje.
Tegen de oude buur Mick dient er Engels
te worden gesproken, tegen de nieuwe buur Xavier spreken we dan weer Frans. Als
ze dan met zn drieën samen staan te wauwelen is het soms een Babelse
spraakverwarming. Het baasje moet dan dikwijls de knop omschakelen om te weten
in welke taal hij tegen wie wat moet spreken. Aan de blik op de gezichten merkt
hij dan dadelijk dat m weer eens fout zit.
Helemaal onmogelijk is het wanneer de
Engelsman niet verstaat (meestal zo) wat de Fransman gezegd heeft. Het baasje
moet dan zo goed als mogelijk vertalen. Omgekeerd is het zo dat de Fransoos dan
wel verstaat wat Tommy gezegd heeft maar het zelf niet gezegd krijgt en dan
zijn verhaal doet in het Frans. Dat geeft dan weer zon blik van wa zegt m
zodat het baasje weer aan de slag kan. Dat is zo de charme van als Belg tussen
een Fransman en een Engelsman te wonen.
Twee jaar terug heeft Mick, de
Engelse overbuur, zo toch een beroep moeten doen op t baasje. Anders was m
nooit getrouwd geraakt met zijn Min. Je dient te weten dat hij of zij amper
Frans verstaan en nog minder spreken. Aan de andere kant spreekt ook de
burgemeester geen Engels Het baasje is dus samen met Mick en Min gaan
ondertrouw doen om te vertalen, en bij de trouw zelf was hij best man voor
Mick.
Nu zegt het baasje dat hij allicht
een uniek geval is Een Belg die in Frankrijk getuige is voor een Engelsman
die daar wil trouwen, er zullen er niet veel zijn die dat kunnen zeggen.
Komt nog altijd zonneschijn. Ook hier
in de Charente is dat gezegde van toepassing maar het is wel gans de zwaar en
drukkend weer geweest.
Klef plakweer zegt het baasje dan en
dat wil zeggen dat m dan zijn T-shirt kan uitwringen, want hij heeft zwaar werk
gedaan vandaag. Het was oprommeldag vandaag. De grote diepvries van 2 meter
hoog die niet meer heeft gewerkt sinds de deur weer eens niet goed sloot met
alle gevolgen vandien. De oude wsmachine die het basje destijds occasie kocht
en die de was vuiler maakte dan hij er in ging zegt het vrouwtje. Een gasvuur
waar je niet zeker van was dat de kranen goed sloten bij het afzetten. Alles
heeft hij naar de oud ijzer marchand gebracht en er nog 16 euro voor gekregen
ook.
Er is terug meer plaats in de stal
die op een gegeven moment meer op een opslagplaats voor oud ijzer leek. t
Baasje is tevreden over zijn geleverd werk hoewel we hem daarstraks toch maar
raar hebben zien rechtkomen toen hij in de moestuin ook nog wat onkruid een
kopje kleiner ging maken
Maar t is een mooie dag geweest die
aanzette tot wat meer activiteit
Belle & co
Met z'n drieën in het avondzonnetje
Moeder en zoon...
Ikzelf in een zotte bui, vlak voor de voeten van 't baasje...
Toen we deze voormiddag de krant
Charente Libre opensloegen was het onderstaand bericht het eerste dat ons
opviel. Een zwaar onweer in Cognac !
Deze morgen hebben we gemeld dat het
zwaar geregend heeft, in de verte heeft het serieus geonweerd, dat konden we
horen maar wij hebben chance gehad hier in het noorden van de Charente.
In Cognac en grote omgeving hebben ze
een onweer over zich gekregen dat straten onder water heeft gezet. Takken van
bomen zijn afgebroken en hebben wegen geblokkeerd, kortom het was daar noodweer
!
Toch raar dat we hier op vijftig
kilometer van Cognac amper wind hebben gehad, de bakken regen waren trouwens
wel welkom hier en toch zeker omdat het hard regende, dus veel water in korte
tijd!
Gisteren namiddag even nadat Peter
Hilde en de kinderen en onze Pa Zeppos en broer Hercule vertrokken waren hebben
ze hier de hemelsluizen opengetrokken.
Aanvankelijk een deugddoende
behoorlijke bui, nadien een stortbui, en dan heeft het nog een tijd ouwe
wijven geregend. Na de ouwe wijven zijn we even buiten gemogen om de
natuurlijke behoeften in de tuin achter te laten. Maar we waren er nog niet
gans mee klaar of ze waren er al met de volgende autobus van het rusthuis. Zo
noemt ons baasje dat af en toe !
Blijkbaar heeft onze baas zijn
pluviometer een zelfherstellende eigenschap want na het stukvriezen in de
winter staat er nu plots 2,5 cm water in. Dat kan er enkel vannacht in geregend
zijn ! Ook de ondergrondse citerne is weer overgelopen, qua watervoorraad voor
de tuin zitten we dus op rozen op dit moment.
Ook de tuin met moestuin krijgt de
laatste dagen een ware boosten het gazon is in al die twaalf jaren dat we
hier zijn nog nooit zo groen geweest in augustus. Daar zijn we uiteraard niet
boos over, meer nog ondertussen wachten we op nog een bui want het is nog
altijd zwaar bewolkt met wolken van het type neem je paraplu maar mee
Daarstraks is de familie Beke terug
richting België vertrokken. Zeppos en Hercule gaan ons missen de volgende
dagen, daar zijn we wel zeker van. Maar met de clubmatch op 27 augustus zien we
elkaar al weer.
Mensenlief, wat hebben we met ons vijfjes
mooi gespeeld, gewandeld, geravot en
muizen den duvel aangedaan door hun holletjes te verbouwen.
Zes dagen zijn ze hier geweest en is
het zo fijn geweest voor ons honden dat ons baasje al verschillende malen heeft
gezegd dat we ons als perfecte gasthondjes hebben gedragen.
Het zal terug wennen zijn van s
nachts geen gesnurk meer te horen uit de bench van Hercule die onder de keukentafel
stond. Wat was het fijn van met onze broer samen te zijn. Ook Pa Zeppos gromde wel
wat veel maar zonder kwade bedoelingen. Dat heeft hij altijd gehad zeggen onze
en zijn baasjes. Het is een schat van een hond onze Pa maar t is ne grompot
Vandaag was het ook de verjaardag van
Florian, die is vandaag 8 jaar oud geworden en dat was dus zingen en taart eten.
Het zingen was voor de baasjes, van de taart heben we ook mogen proeven. Van het
baasje toch want van tvrouwtje kregen
we niks omdat het een chocoladetaart is en dat is dodelijk gif zegt het
vrouwtje. Ht baasje probeert dan uit te leggen dat het meer kwaad kan wanneer
de chocolade in het afwaswater terecht kmt dan wanneer wij het naar binnen werken.
Tot slot van t verhaal de taart was lekker en we kunne er van meeklappen !
Een Vlaming ging op een dag vissen in Wallonië en ving drie karpers.
Toen hij naar huis reed werd hij tegengehouden door een Waalse
opzichter die het niet zo op Vlamingen begrepen had.
Hij moest zijn visvergunning tonen en de visser haalde een geldige
Waalse vergunning boven.
De wachter pakte dan één van de karpers, rook aan het achterste en zei
:
' Dit is geen Waalse vis, dit is een Noorse vis ! Heb jij hiervoor een
vergunning ?'
De Vlaming haalde een Noorse vergunning boven. De wachter keurde ze en
greep een andere vis.
Weer rook hij aan het achterste. Dit is geen Waalse vis, dit is een
Nederlandse vis!
Heb jij een Nederlandse vergunning?' De Vlaming ging in zijn zakken en
toonde een Nederlands papier. De wachter nam (natuurlijk ook) de derde vis ...en rook aan het
achterste. Dit is een Duitse vis, heb jij hiervoor een vergunning ?'
En weer ging de jager in zijn zakken en toonde een Duitse vergunning.
De wildwachter raakte nu enorm gefrustreerd enschreeuwde naar de Vlaming : 'Waar ben jij,
godverdorie, toch wel van afkomstig ?
De Vlaming draait zich om, laat zijn broek zakken, bukt voorover en
zegt : Ruik jij het maar, jij bent de expert.'
Vijf honden in huis en een grijze
hemel waar al enkele malen deze morgen pogingen zijn gedaan om het te laten
regenen
Geen zon in onze ogen bij het
ontwaken, het is weeral eventjes geleden dat zoiets nog aan de orde was. Maar
om half acht was het nog droog. Inmiddels hebben de baasjes ons al driemaal
moeten binnen roepen wegens beginnende regen, want om vijf grote honden telkens
te moeten afdrogen daar zijn ze niet echt op berekend, die bazen van ons .
Het was de vorige dagen voorspeld in
de krant dat schone liedjes niet lang duren maar toch hebben we een
schitterende week achter de rug. Droog, zonnig en hoge temperaturen. Nu is het
terug weer voor de moestuin
Het is altijd wel voor iemand goed
vertelt ons baasje dan en als m dan in de nieuwste versie van de krant kijkt
dan is er toch weer vooruitzicht op goed weer de volgende dagen. Alleen voor
ons zal het een aanpassing zijn. Verplicht binnen blijven is nog wat anders dan
ergens binnen een fris plaatsje zoeken zoals gisteren..
Het was vandaag te warm om veel activiteiten
te ontwikkelen. Gewoon liggen was er al te veel aan, het moest een koel plekje
zijn wilde je van het liggen nog kunnen genieten.
De baasjes van Zeppos en Hercule
waren met de kinderen naar Cognac en naar een speeltuin en dus bleven de twee
Drentensloebers bij ons. Te warm om rond te sjokken in een stad was het
verstandige oordeel.
Ons baasje heeft de Mitsubishi een
wasbeurt gegeven, volgens hemzelf was hij verlegen om met zoiets vies rond te
hossen in de streek. Na een uurtje stond Mister Outlander weer te glimmen onder
de hangar. Zeppos is er wel een douche rijker van geworden, die was tegen de
zijkant van de auto gaan liggen terwijl het baasje aan de andere kant de auto
aan het inzepen was. Om de zeep af te spoelen gebruikte het baasje de tuinslang
en daar heeft Zeppos de volle straal van op zich gekregen. Al een geluk dat het
baasje al even bezig was geweest want in het begin was het water in de
tuinslang haast kokend warm van in de zon te liggen .
Uiteindelijk hebben we rustig ons
koele plekje gevonden om de namiddag om te krijgen !
Komt een
Marokkaan bij de garage met zijn kameel en vraagt aan de monteur:
"Kunt u mijn kameel uitlijnen, hij loopt een beetje scheef?".
"Jawel" zegt de monteur "zet hem maar op de brug".
Even later slaat de monteur met een gruwelijke knal de kloten van de kameel
tussen twee bakstenen te pletter.
De kameel schrikt hier zo van dat hij van de brug springt en in een rechte
streep de woestijn in sprint, binnen notime is de kameel uit het zicht verdwenen.
"Zo die loopt recht" zegt de monteur.
"Ja dat wel" zegt de Marokkaan "maar hoe krijg ik m'n kameel nu
terug?"
"dat is geen probleem" zegt de monteur, "ga maar even op de brug
staan !"
Het is één van de grootste bric à
bracs van de streek en om die reden trokken de baasjes naar ginds. Meestal is
het er zeer druk, kan je amper een parkeerplaats bemachtigen en kan je over
de koppen lopen in een broeiende hitte
Maar niet als je rond het middaguur
naar ginds gaat. Zo deden de baasjes het
dus en konden ze op hun gemakje rondkuieren tussen wat de ene schatten noemt en
voor een ander is het dan weer ouwe
brol.
Gisteren was er toch een stand die
speciaal de aandacht trok van ons baasje. Het was een man die allerlei spullen
uit een apotheek te koop aanbood. Het waren vooral nieuwe verpakkingsmaterialen
voor eigen apothekersbereidingen die hij te koop aanbood. Maar er waren dan ook
zaken tussen die we in vijftig jaar niet meer hadden gezien.
Zo waren er cilindrische houten
doosjes met een dito deksel, platte ronde metalen doosjes type klikker maar
ook kartonnen dozen om bvb flessen met hoestsiroop in te verpakken.
Verder waren er ook nog heel
opmerkelijk gevormde flessen en de klassieke glazen labo apparatuur. Het was
een mooi verzorgde stand die bij ons baasje de indruk gaf dat de verkoper al
jaren bezig is de vererfde inhoud van zijn grootvader/apotheker zaliger
apotheek aan de maan aan het brengen is.
Verder was ook opmerkelijk dat er
veel echte antiek te koop was die duidelijk van Engelse oorsprong was. De
Engelse inwijkelingen zijn ook tot de conclusie gekomen dat er mat ouwe brol
ook nog een eurotje te verdienen valt.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
