|
Zo, ik ben al weer een paar dagen terug van vakantie en kan dus weer aan het schrijven gaan.
De vakantie in Oostenrijk was leuk, mooi en gezellig.
Het weer redelijk, het hotel schoon en ruim en de wandelingen zonder incidenten als je de exorbitante prijzen voor een hapje en een slokje niet meerekent.
Berg op, terrasje zoeken, hapje eten/slokje drinken (geen alcohol), afrekenen, 19 euro voor twee koffie, een Fanta, een Sprite, een apfelstrudel ohne sahne en twee boterhammen met worst, en weer terug.
Natuurlijk moet Jeroen een grote boodschap doen precies halverwege, waar geen enkele plaats is om dat beschaafd af te handelen.
Dus kruipt hij van het pad af en doet wat de natuur hem ingeeft.
Natuurlijk maak ik daar een foto van, zodat ik die later tegen hem kan gebruiken.
Als ik twee dagen later op de top van een berg eveneens aan de roep der natuur gehoor moet geven neemt hij wraak en neemt een foto van mij, vanzelfsprekend om later tegen me te gebruiken.
Ik ben sportief en wis de foto niet.
We zien mooie dingen, eten en drinken, en komen er achter dat het hotel ook over een sauna beschikt.
Al snel zitten Jeroen en ik daar samen in.
De dag er op gaat Marjolein ook mee.
Ze is wel wat onwennig, zo helemaal in d'r nakie, iets waar Jeroen en ik helemaal geen last van hebben.
Maar de dag er op is ook haar gène verdwenen (heel dapper voor een juist ontluikende vrouw van bijna 13!).
Na de sauna even uitrusten, languit op bed liggen soezen, of dat alleen maar proberen als de kinderen vinden dat er gestoeid moet worden, en intussen wachten tot het etenstijd is.
Zalig is dat, vakantie.
We gaan na Oostenrijk niet gelijk naar huis.
Eerst "moeten" we naar Drenthe om twee redenen.
Ten eerste is mijn moeder 75 geworden en dat viert ze op de camping, in haar stacaravan die daar al veeele jaren staat, en waar wij (de kinderen) in onze jonge(re) jaren ook menig weekendje doorbrachten.
Ten tweede staan ook mijn zus en haar familie daar, een weekendje kamperen op diezelfde camping, betaald door hun kinderen ter ere van hun 23ste trouwdag.
De verrassing is dat behalve hun kinderen niemand weet dat wij daar ook twee nachten zullen slapen, daarvoor hadden we dus ook naar Oostenrijk al twee kleine tentjes en de slaapzakken meegenomen.
Het is zo als gebruikelijk een reuze gezellige boel.
Zelfs op zondag als tijdens de pannekoekenmaaltijd bij de caravan het gaat stortregenen houden we de goede moed er in en hebben we dikke pret.
Bij het vertrek moet ik m'n zwagers auto lostrekken uit de modder, die is met kolossale Alpenkreuzer en al tot aan de assen in de prut gezonken.
Geen nood, PK's zat.
Als hij op weg naar de verharde weg opnieuw vast komt te zitten is de pret compleet, en weer trek ik hem er uit, dit keer met twee sleepkabels aan elkaar, dichterbij kan ik niet komen, anders loop ik ook het risico vast te komen zitten in de modderput.
De schoonzoon van m'n zus neem het zekere voor het onzekere en gaat over het fietspad, we noemen hem allemaal een watje, maar natuurlijk heeft hij gewoon gelijk.
Dat had ik ook kunnen doen natuurlijk, maar ik ben geen watje, en hou wel van een uitdaging.
Na een kleine twee uur kan ik dan eindelijk weer op mn eigen bank thuis gaan zitten.
Leuk hoor vakantie, maar ik ben blij dat ik weer in mn eigen bed kan slapen.
|
