|
Na de LOM school moest ik naar het voortgezet onderwijs.
Aangezien mijn broer het naar omstandigheden redelijk wel deed op de Christelijke LEAO moest ik daar ook maar naartoe.
Tijdens de eerste dagen ging het al weer helemaal mis.
Niet alleen ergerde ik me kapot aan het gebrekkige nederlands dat de anderen spraken en schreven, maar hier was nauurlijk het klassieke schools-massale weer van toepassing.
De lerares wiskunde ben ik tijdens de eerste les al kwijtgeraakt toen ze iets over verzamelingen stond te bazelen, en me alleen maar vuil aankeek toen ik om opheldering vroeg.
Met muziek heb ik wel een keer goed gescoord toen ik een spreekbeurt houden moest.
Ik gaf aan de deze band (exeption) klassieke muziek omzette in popmuziek en meer van die dingen, regelrecht en real-time vertaald vanaf de platenhoes die ik demonstratief voor me hield.
Met engels wat het steeds oorlog, want m'n uitspraak deugde niet, die was amerikaans, en niet engels.
Dat klopte aardig, want mijn broer en ik luisterden regelmatig naar buitenlandse radiozenders, waaronder AFN, American Forces Network.
Vreemd genoeg ging ik er steeds meer van verstaan, alleen door er naar te luisteren, en hoewel er op mn engels op zich niets aan te merken viel, waren mn cijfers toch slecht, want de leraar, een loepzuivere anglofiel had de pik op me.
Tijdens de gym ging het natuurlijk niet veel beter.
Ik trad aan in sporttenue, maar liet bij echt elke opdracht weten dat ik het er niet mee eens was, weigerde domweg om hard te lopen, ver te springen, of de bal verder dan een meter van me af te gooien.
Het duurde dan ook niet lang voordat ik begon te spijbelen.
Pas aan het eind van het schooljaar kwam dat uit, toen mijn moeder hoorde over m'n enorme verzuim.
Het moet een klap voor haar geweest zijn, ze had nooit iets vermoed.
Vreselijk verliefd was ik nog even op de beeldschone Jopie Dalemans, maar ze zag mij niet staan, haar vader was voetbal trainer of coach of zo, en zij ging eigenlijk alleen met voetbaljongens om.
In die tijd zag ik ook ineens een scheiding tussen de kinderen komen.
De voetballers en de -niet voetballers.
Deze scheiding kwam vanuit de voetballers, zij weigerden om te gaan met de niet voetballers.
Als je als -niet voetballer tussen de voetballers terecht kwam, had je het niet best.
Alleen kleinerende en vaak ook aggresieve opmerkingen waren je deel.
Ook bij de meisjes kwam er een scheiding.
Je raadt het al: de meiden met voetballers en en de meiden zonder voetballers.
Vreemd genoeg had je nooit problemen met één enkele voetballer, alleen als ze met twee of meer, maar zeker in de meerderheid waren, waren ze vervelend.
... en ze kwamen doorgaans in groepen.
Mijn Oma legde me het "roedel gedrag" uit, zo als je dat bij honden aantreft.
Toen ik dus een keer een dreigende voetballer tegenover me kreeg, en hem vervolgens een "laffe hond" noemde hebben ze me flink te pakken genomen, daarmee de theorie van mijn Oma bewijzend.
|
