|
Zo, vrijwel alles is ingepakt.
Wat verbandwaren, slaapzakken, tent, dekbed,
jachtmes, kompas, kijker, touw en haken, een mini soldeerbrandertje,
ledlights, geld, creditcard, borden, bestek, bivakmuts, iso-pak, lang
ondergoed, en nog veel meer dingetjes die je zo al nodig kunt hebben
als je buiten bent.
Twee broeken in de was gezet, die zullen niet snel doorregenen, en als ze dat al doen zijn ze snel weer droog.
Aansteker gevuld, accu's geladen,
voor Jeroen snel nog even nieuwe schoenen gekocht, want die van vorig jaar zijn echt te klein.
Tegen
de al te erge kou (en om makkelijker in slaap te vallen) heb ik nog een
zakje kaneelstokjes twee dagen laten trekken op alcohol bij een
temperatuur van 30 tot 40 graden, gefiltreerd en er vanillesuiker aan
toegevoegd tot het stroperig werd.
Morgen om 12:00 verzamelen hier in huis, bakkie koffie, auto laden en wegwezen.
Ik zou natuurlijk mezelf niet zijn als ik geen geintje bedacht had.
Voor de mensen in onze auto heb ik deelnemerspasen gemaakt, keurig met het logo van de organisator er op, pasfoto, net echt.
We
gaan de anderen wijsmaken dat als ze zo'n pas niet hebben, ze in de
problemen kunnen komen met de boswachter.... en dat de bekeuring voor
bospoepen zonder pas al snel oploopt tot 30 euro.
'Ns zien hoelang die onzin standhoudt.
Zal niet lang zijn, maar de voorpret die we hebben maakt het de moeite al waard.
Voor eten wordt gezorgt.
Ik neem aan dat het standaard kampvoer wordt: Rijst met goulash, macaroni, erwtensoep.
Eigenlijk vraag ik me af hoe we ons brood moeten gaan smeren.
Zelfs Bona wordt keihard als het onder nul is.
En bevriest jam ook?
Mijn maatje en ik hebben besloten om minstens één
keer naar een dorp te gaan en lekker aan de La Chauffe te gaan, een
zalig ardennerbier.
Hopelijk is er iets binnen 2 uur lopen te vinden, want autorijden met
een halve liter (of meer) La Chauffe in je mik is geen verstandige
combinatie.
In elk geval heb ik GPS bij me om de weg terug naar het kamp te vinden.
Het kamp inderdaad, geen camping of zo, maar een burcht, zomaar in het bos.
De meesten zullen binnen de burcht slapen, maar als er geen ruimte voldoende is, slapen Jeroen en ik wel
buiten de burcht.
We zijn niet zo schijterig.
Tussen februari en juni zijn ze gevaarlijker, dan kunnen ze jongen bij zich hebben, en dan zijn ze erg lichtgeraakt.
Maar verder is dit soort dieren niet zo gek moeilijk in de omgang.
Als
zij jou benaderen zullen ze ofwel je vermijden, ofwel nieuwsgierig
komen snuffelen, maar bij de ontdekking dat je een mens bent, er snel
vandoor gaan.
Benadert een mens zo'n beest, dan kan hij schrikken en iets onverwachts doen.
Tot
later !
Bluf van de week:
Geen
idee wat een wild zwijn weegt, maar laten we eens uitzoeken hoe ze smaken.
Maak
jij maar vast een vuurtje.
|
