|
Nog even terug naar de periode '70 - '75.
Ik ben gaan werken op m'n 15de zo als al eerder aangegeven.
Als ik 's morgens naar m'n werk fietste, een dik half uur door wind en regen, werd ik links en rechts voorbij gescheurd door brullende brommers.
Toen een collega een brommer te koop had, was ik er snel bij.
En ja hoor, voor 35 gulden wassie van mij.
Het was een Batavus Whippet, een stoer uitziend apparaat met twee uitlaten.
Het ding liep wel 60 Km/uur, en trok als een lier.
Het eerste ritje ging wel wat stroef, ik had nog nooit brommer gereden, dus moest ik nu tegelijk zowel het ding onder controle houden, als leren schakelen met de handgeschakelde driebak.
Koppeling intrekken, handvat voorover draaien, en langzaam loslaten.
Met woest geloei spoot ik de straat uit.
Direct om de hoek even stoppen om even bij te komen van al dat geweld, met trillende handen en knieen.
Extra trillend omdat ik nog geen 16 was, en ook niet verzekerd.
Geen helm ook, die was toen nog niet verplicht.
Het was een vreemde sensatie.
Niet alleen omdat ik brommer reed, maar er was een gevoel extra bijgekomen.
Ik was niet langer de underdog, de schlemiel die net aan het minimum voldeed, maar dankzij deze brommer was ik een van de snelsten op het fietspad, telde ik méé!
M'n moeder wist van niets, die zou het vast niet goedgevonden hebben.
Bij m'n vriendjes oogstte ik natuurlijk enorm succes.
Zij reden nog op de fiets, of op z'n best af en toe eens een rondje op het automaatje van hun moeders.
Goed, ik had dus illegaal een brommer.
Een snelle, geavanceerde brommer waar ik mee overweg kon.
Pfffff, ik was er zo vol van, ik deed mee, hoorde erbij, en dat alleen maar door die brommer!
Een paar dagen later bleek de collega ook nog een valbeugel te hebben, die kon ik op komen halen.
Gedaan en er op gezet, nu maakte ik helemaal de blits!
Het fijnste was natuurlijk wel dat ik niet meer hoefde te fietsen, na al die jaren naar voortrazende brommers te hebben gekeken, zo ver, zo onbereikbaar, was ik nu zelf een brozem geworden.
(Brozem = brom-nozem)
Niet veel later ben ik 16 geworden en heb ik het ding verzekerd, nu hield niets me meer tegen.
Overal reed ik heen, langs m'n oude scholen, ook die in Utrecht en langs de plekjes waar ik amper twee jaar eerder rondhing als ik spijbelde van school.
Knetterend en rokend begon ik de wat wijdere omgeving te verkennen.
Amersfoort, Doorn, voorbij Utrecht naar dorpen als De Meern.
Vaak alleen, maar ook steeds vaker met anderen.
Omdat ik een van de snellere brommers had moest ik regelmatig gas inhouden, en dat gaf me een super gevoel, niet de laatste, maar de eerste!
Binnen de korste keren kende ik alle omringende dorpen en stadjes, en wist ik overal de weg.
Wat heb ik me uitgeleefd toen.
Aan m'n werk had ik al na een paar maanden een hekel, maar als ik op m'n brommer zat was ik volmaakt gelukkig!
Ik heb de Batavus Whippet pas nog opgezocht op internet.
Er werden er diverse aangeboden, prijzen tussen de 1000 en 2000 euro, het vier tot achtvoudige van wat ze ooit nieuw gekost hebben.
|
