Niet alleen erg mooi gezongen, maar tevens een tekst die me nogal aanspreekt, om nogal persoonlijke redenen.
Een zelfgemaakte vertaling van deze tekst vind je op dit blog van 26 juni 2006
In de soos waren we Martin tegengekomen.
Martin zat in een tehuis en had het daar weinig naar zn zin.
Hij zat daar omdat zn beide ouders nogal aan de drank waren.
Hij was beslist geen onsympathieke knaap en begon deel uit te maken van onze groep.
We trokken ons zn lot aan en gingen op zoek naar mogelijkheden.
Zo kwam het dat hij bij ons in trok.
Gezellige boel, mijn broer woonde inmiddels ook weer thuis, en ik deelde mijn kamer met Martin.
Hij had een leuke baan gevonden, bij een fiscaal adviesbureau.
Op een dag had hij een eigenaardig verzoek gekregen va zn baas.
Of hij, en evt. nog iemand anders bereid was om een jacht op te halen in de buurt van Rotterdam, en af te leveren in Loodrecht.
Nou, dat zagen we wel zitten natuurlijk !
Hoe zuiver of onzuiver die koffie was wisten we niet, en wilden we ok niet weten.
We werden gebracht door Martin's baas, moesten ergens uitstappen en daar stond iemand op ons te wachten, duidelijk bloednerveus.
Steiger af en een joekel van een jacht op, zeker wel 15 mtr. lang.
We kregen de regels van voorrang te horen, de tip zoveel mogelijk
rechts te houden, wat de boeien betekenen, in tien tellen een
kennismaking met de dieptemeter en de boegschroef, en of we dat ding zo
snel mogelijk de haven uit wilde brengen ... maakt niet uit hoe, de
haven uit, snel dus.
En woesh ! weg wassie weer.
Daar zaten we, twee mafketels van amper twintig op een jacht met een Michelin wegenkaart.
Goed, eerst de haven uit.
Ik nam het stuur als eerste, was het zekerst van mn zaak, en stuurde
het ding zonder maar een enkel tikje tegen de steiger de haven uit.
Kompas erbij, gelukkig kon ik kaart en kompas gebruiken, ooit nog geleerd met scouting.
Lastig hoor, die waterwegen, maar ik had wel een idee hoe we moesten varen.
De tanks zaten vol, dus we hoefden niet zuinig te zijn met diesel, en
af en toe trokken we even een sprintje, een enorme grijze rookwolk
achter ons latend.
Er was ook bier en frisdrank aan boord, en we mochten pakken wat we wilden.
Natuurlijk gingen we aan het bier.
Vrolijk tuften we over de rivieren, biertje dr bij, eigenlijk niet zo moelijk dat varen.
Ineens hoor ik vreselijk kabaal vlak achter me, een misthoorn of zo.
Ik kijk om, en zie een enorme zwarte massa met een noodgang op ons af komen.
Motoren voluit en aan de kant want je hoeft geen doorgewinterde zeerot
te zijn om te weten dat een lege rijnaak gehakt maakt van jachtjes zo
als dit.
Pfffff, net goed gegaan, op twee meter afstand passeert hij ons.
Even klotsen op zijn hekgolf, en weer even netjes terugsturen naar ons stukje rivier.
Randje vaargeul.
Ergens op de Rijn stuurt Martin, en ik kruip even in een kooi, want ik ben wat slaperig.
Ik wordt wakker door een dreun die door de boot heengaat, met een schrapend geluid.
Ik hoor de dieptemeter piepen dat er geen water onder de kiel is.
Ik storm naar boven en zie Martin scheefgezakt in de stoel hangen, hij slaapt de slaap der rechtvaardigen.
Recht voor ons, op nog geen tien meter is een strandje, kleuters huppelen vrolijk heen en weer.
Ik geef een zwaai aan het roer en geef gas bij, want de boot remt flink af op de bodem.
boegschroef er bij, en binnen een paar seconden reageert het ding op de juiste wijze.
Pffffff ook overleefd.
En die kleuters ook.
We besluiten niet meer te gaan slapen en samen wakker te blijven.
Oh, en het bier laten we verder ook voor wat het is, want mischien is het toch niet zo'n goed idee.
Dan gaan we richting Utrecht, we naderen de Wilhelminasluizen.
Als een van de eersten varen we naar binnen.
Aan de kadewand zitten ogen, daar kan de je boot aan vast maken.
Boven de waterlijn is het droog, dus ik maak mijn lijn zo laag mogelijk
vast, en dan niet vast, maar zo dat ik m kan laten vieren.
De sirene gaat al als ik zie wat Martin gedaan heeft.
Lijn op stahoogte vastgemaakt, lekker strak, paar flinke knopen er in.
Ik duik naar het keukentje en graai het broodmes uit de la.
De boot hangt al behoorlijk scheef als ik weer boven kom.
De reling kreunt gevaarlijk en Martin probeert de knoop los te krijgen,
maar met een paar ton boot eraan gaat dat natuurlijk niet.
Ik val aan op de lijn, en juist voordat we onder 45 graden hangen snij ik het door.
Grote golf in de sluis, scheldende schippers, maar niets gekrenkt dan onze trots.
Buiten de sluis gaan we even stilliggen, laat ze allemaal maar even passeren.......
In Utrecht stad is het natuurlijk vreselijk leuk.
We gaan de grachten door, en komen ook langs de terrasjes van de oude gracht, het is zaterdag en warm, dus dat zit vol.
Helaas geen bekenden.
Als we onder een van de bruggen doorgaan komt er vanaf de andere kant een rondvaartboot.
Vol in de remmen, want de vent heeft heel wat ruimte nodig.
Gaat goed ..... maar als het niet goed gegaan was, was het niet onze schuld geweest ! (voor de verandering).
Zeer laat in de middag bereiken we Loosdrecht.
Martin's baas staan bij een klein sluisje op ons te wachten en komt aan
boord, we moeten door nogal wat nauwe watertjes, en hij neemt het stuur
over.
Wij houden de boot af met de lange stokken die daarvoor aan boord liggen.
"nog iets gebeurd onderweg?"
"nee hoor, niks bijzonders, lekker rustig wel."
In de auto krijgen we de uren cash uitbetaalt, en het verzoek om e.e.a. te vergeten.
Maar hoe ik mn best ook gedaan heb al die jaren, het is me niet gelukt.
Reacties op bericht (2)
21-06-2006
Wat een lef
en zelfvertrouwen hebben jonge mensen toch! Om zo maar met een boot te gaan varen, tussen andere vaartuigen door, zonder dat ooit eerder gedaan te hebben! Het is net als in een auto stappen en naar Amsterdam rijden, zonder ooit achter het stuur te hebben gezeten! Dat bezorgt je toch koude rillingen bij het denken alleen! Michelly
21-06-2006, 00:37 geschreven door Michelly
20-06-2006
Wat een avontuur!
Heb je daar geen nachtmerries aan overgehouden Caerwyn?Bij mij brak het zweet mij al uit bij het lezen van.Hugs en tot de volgende...
20-06-2006, 23:18 geschreven door huismusje/troubadoerke
