Er ligt veel herinnering

achter de dag van morgen

die straks begint.

Het verleden is kort en lang

alles is volgeschreven

tot het volgende blad.

Alles wat komt is leeg en

jij begint elke volgende regel

elk woord dat zich morgen vormt

is van jou en mij.

Vanaf nu begint de plot

eerlijk te worden

maar alleen jij bepaalt hoe.

Al onze beminden

en ook een beetje wij

en God weet wie nog

geven kleur aan onze letters.


Herman

God en Dom Bernard en wat daar tussen ligt.

plots stel ik vast, terwijl ik aan je denk,

dat je er altijd was en nooit bent weggeweest.

je bent mijn vriend van toen en nu en alles

wat daar tussen ligt heeft jou en mij getekend.

de stilte van je huis waarin je heftig leefde

heeft veel verdriet en helle lach gekend en

wat daartussen ligt mijn vriend staat in geen boek

verteld maar vult de avondleegte in je kerk.

ik zocht haar ’s morgens op en bad om dingen

die te veel en niet gebeurden terwijl jij zong

vooraan in je geborgen pij; om wie, om wat.

en wat daar tussen ligt bindt jou en mij.

de dagen en de jaren liepen vol en weg

en al de mensen die je droeg en schraagde

op hun tocht naar Hem en wat daar tussen ligt

blijven je dankbaar om wat je zonder vragen gaf.

je hebt mij blijgemaakt en zin gegeven

en alles wat daar ooit nog tussen lag

blijft waardevol. Ik wens je Godes zegen

en alle mensenliefde toe, mijn goede vriend;

mijn vader en mijn broeder en wat daar tussen ligt!

Herman

ik zoek mijn eigen denken
in mijn ontspoorde ziel
ik zie mijn morgen wenken
die uit mijn leven viel

mijn leugen wordt steeds groter
de herfst verdiept mijn pijn
de nachten worden roder
de liefde een refrein

ik blijf de morgen zoeken
in mijn verward verhaal
ik lees wel duizend boeken
en vind wel duizend maal

de waarheid van mijn leven
in een verdoken woord
maar vlucht langs alle wegen
uit dit bedreigend oord.


Herman

' je moet met geluk blij zijn'
zei M. geluk is heel gewoon.
die woorden dringen langzaam
door. ik zoek geluk waar het

niet is. geluk zit in mezelf.
M. heeft gelijk. geluk moet
je niet zoeken. geluk is thuis.
ik interpreteer het verkeerd.

ik moet stoppen met geluk
na te jagen. althans wat ik
geluk noem. dat is alleen
verlangen, verlangen naar

wat buiten mij ligt. begeerte
allicht naar onbereikbaarheid.
en daarna  de kater omdat
er niets overblijft. alleen

onvrede met mezelf en onrust
omdat ik verloren loop. mijn
thuis en mijn vrienden, mijn
boeken en mijn muziek.

geen leegte meer creëren
maar wat ik heb koesteren
en er blij mee zijn. mezelf
niets  meer wijsmaken maar

weten dat ik verkeerd keek
en alles wegsnijden wat onecht
is en mij ziek maakt. ik begin
de eenvoud van geluk te zien.

ik voel er de kracht in om te genezen!



Herman

enkele dagen terug stapte ik
op M. haar pad. Ze praat
onder bepaalde voorwaarden
en geen capsones over wie

wie is. ze geeft tijd en inzicht.
vrij direct en spontaan vertelt
zij wat ik kan weten en soms
tussen de lijnen wat ik vermoed.

briljant in vragen stellen. too the
point. ik heradem en ontspan
en raak geboeid. twee mensen
die niets meer vragen dan

vriendschap die niets eisen. soms
begin ik ziek en ontredderd aan
de eerste woorden. om middernacht
voel ik mij rustig en gelukkig.

ik ben er nu al zeker van dat wij
vrienden worden. wij wandelen
in elkaars leven zonder een
verlangen naar meer. dat is

nieuw en bevrijdend. heerlijk
en verrassend nieuw. zij brengt
mij terug naar mezelf en laat
me beter kijken naar wie rond

en met mij leeft. het wonder
zit in haar verborgen en zij geeft
het met mondjesmaat. ik sluit
lachend mijn computer als

wij slaapwel zeggen en slaap
zonder nadenken mezelf weg.


Herman