Voor de dressing: 3 eetlepels olijfolie, extra virgin 1 eetlepel rode wijnazijn 1 theelepel grove mosterd 1 theelepel verse tijm, gehakt zout en versgemalen peper
Voor de salade: ca. 100 gram gemengde salade (eikenblad, lollo rosso, radicchio) 2 kleine rode appels citroensap 50 gram walnoten 2 ronde geitenkaasjes olijfolie om te bestrijken evt. verse tijm om te garneren
Bereidingswijze
Meng alle ingrediënten voor de dressing. Was en droog de slablaadjes en verdeel ze over 4 bordjes. Was de rode appels, schil ze niet maar snijd ze in vieren en verwijder het klokhuis. Snijd de partjes in plakken en besprenkel ze met wat citroensap om verkleuren te voorkomen. Verdeel de plakken over de salade. Hak de walnoten grof en strooi ze over de salade. Halveer de geitenkaasjes en bestrijk het snijvlak met olijfolie. Plaats de geitenkaasjes onder een hete gril tot de bovenkant net begint re smelten. Leg de kaasjes op het midden van de salade en besprenkel de bordjes met de dressing. Bestrooi de salade met versgemalen peper en garneer eventueel met een takje verse tijm.
23-03-2012 om 15:28
geschreven door julie (Arlette)
De lente is om 6.41 uur deze ochtend van start gegaan. De zon stond toen precies boven de evenaar. De vorige jaren begon de lente ook op 20 maart, maar het is sinds 1896 dat de lente op zon vroeg uur startte.
21-03-2012 om 18:09
geschreven door julie (Arlette)
De lente komt van ver, ik hoor hem komen en de bomen horen, de hoge trilbomen, en de hoge luchten, de hemelluchten, de tintellichtluchten, de blauwenwitluchten, trilluchten.
O ik hoor haar komen, o ik voel haar komen, en ik ben zo bang want dit is het siddrend verlang wat nu gaat breken - o de lente komt, ik hoor hem komen, hoor de luchtgolven breken rondom rondom mijn hoofd, ik heb het wel altijd geloofd, nu is hij gekomen.
Goud is het in de lucht als goude heiligen, in labberlichtkleden, de zeilige die nu de aarde bevaren, bezeilen, over de luchte meren met het zachtgladde kleed scheren en blijven wijlen en komen keren, het zachte hoog luchtkleed tillende zeilen ze hene en weer wiegelende en blikken zich spiegelend in de blauw verwarmde waterevlakken.
O hoor je haar komen met je zachte warme vingeren hoog trillende in de bloeme- luchten die rondom klingelen? met je vlottend hare met het licht gebaren van je blauwe vervlietende ogen in het allerhooghoge het hoogheilige luchtige goudluchtere licht? hoor je 'm komen tederstil licht?
Laten we nu lachen lachen lachen lachen in zijn gezicht dat daar dagen dagen doet in den dag, laten we tranen wenen wenen wenen wenen, hij weent ook over ons henen in zijn sneeuwglinsterdag.
Lentelicht is nu gekomen, eindelijk is het gekomen, o laten we toch lachen lachen zo licht als dagen, want hij is er, hij is en gij onz' droefenis val toch in tintellichttranen als bleke vallende manen stil in de lichternis.
Wij voelen als twee hoge, op stengel verhoogde lenterood-bloemen midden in de lichtzee - de lente is gekomen.
POPERINGE - De 46ste internationale Keikoppencarnavalstoet heeft gisteren veel volk naar Poperinge gelokt. De zon was van de partij en er heerste een uitbundige sfeer.
Na het busongeval in Zwitserland was aan de deelnemende groepen en kermisuitbaters gevraagd om de muziek niet te uitbundig te laten spelen maar daar was tijdens de stoet niet veel van te merken. Elke groep droeg symbolisch wel een tros witte ballonnen mee. Bij de diverse plechtigheden en feestelijkheden tijdens het carnavalsweekend werd ook telkens een minuut stilte gehouden. Dat gebeurde onder andere bij het Concert Divers/Carnaval Instrumental en de Look-a-like-night op zaterdag.
'Je kunt onmogelijk verwachten dat men carnaval viert op een ingetogen manier. Feesten en rouwen, dat gaat gewoon niet samen. Op zo'n dag mag men toch wel eens wat plezier maken', merkte een Poperingse toeschouwer op. Dat was trouwens de mening van de meeste toeschouwers en deelnemers. 'Er was een stil moment na de kindercarnavalstoet vrijdag. Toen werden witte ballonnen opgelaten. Maar vandaag tijdens de zondagse carnavalstoet mag het toch wel feest zijn. Als teken van medeleven dragen we witte ballonnen mee', vertelde Geert Dequecker van carnavalsgroep De Kastanje Krombeke. Ook Kristof Lobeau, voorzitter van de Orde van de Hommelknop, was die mening toegedaan: 'Alle activiteiten startten met een minuut stilte. Op die manier hebben we toch getoond dat we begaan zijn en meeleven met de slachtoffers en hun familie.' Krantenartikel
19-03-2012 om 17:00
geschreven door julie (Arlette)
Bereidingswijze Snijd de roosjes van de bloemkool en houd een vierde ervan aan de kant. Schil de stengel en snijd in stukjes. Snijd de rest van de groenten in stukken. Stoof de ui, de prei en de selder glazig in boter. Voeg de bloemkool toe en blus met de warme groentebouillon en de melk. Breng aan de kook en laat 30 minuten rustig sudderen. Mix de soep en breng op smaak met peper en zout. Verdeel de resterende bloemkoolroosjes over de borden en schenk er de hete soep over. Lepel er wat zure room over en werk af met kervelpluksels en vers geraspte nootmuskaat.
Bron: Flandria
18-03-2012 om 17:00
geschreven door julie (Arlette)
Louis Daniel Armstrong (New Orleans, 4 augustus1901 New York, 6 juli1971) was een Amerikaansjazztrompettist, zanger en entertainer. Zijn bijnaam was Satchmo of Satch, een afkorting voor Satchelmouth (buidelmond). Hij was ook bekend als Dippermouth, net als Satchmo een referentie aan zijn grote mond. Door vrienden en collega's werd hij meestal aangesproken met Pops, een naam die hij zelf ook voor anderen gebruikte (met uitzondering van Pops Foster, die hij steevast George noemde).
Hoewel zijn carrière begon in de jaren twintig, kennen zelfs huidige generaties hem nog van nummers als What a wonderful world, Hello Dolly en It takes two to tango, die hij met zijn karakteristieke, rauwe stem vertolkte.wikipedia
17-03-2012 om 17:27
geschreven door julie (Arlette)
Frank Deboosere is vandaag precies 25 jaar weerman bij de VRT. Dat maakten zijn radio- en TV-collega's bekend. De weerman besloot prompt om cadeautjes uit te delen.
Opvallend berichtje deze morgen op de radiozenders van de VRT. Onder meer Linde Merckpoel en Thomas De Soete van Studio Brussel maakten bekend dat weerman Frank Deboosere zijn zilveren jubileum viert als weerman op de VRT.
Op zijn persoonlijke website bevestigt Deboosere het nieuws. 'Vandaag ben ik 25 jaar weerman bij de VRT', schrijft hij. 'Ik wou dat heel stilletjes laten passeren, maar mijn radio- en TV-collega's zijn het te weten gekomen. En dus zijn er cadeautjes', schrijft Deboosere nog. Via zijn website en Twitter geeft Deboosere negen weerboeken weg.
Deboosere is onlosmakelijk verbonden met het weerbericht bij de VRT. Een van de opvallendste gebeurtenissen waar hij, ook deze ochtend, nog mee geconfronteerd wordt, is het afscheren van zijn snor. Thomas De Soete liet weten dat hij de iconische snor mist en op Radio 1 vroegen ze Deboosere wat er naast die snor nog allemaal veranderd was doorheen de tijd. 'Het gaat allemaal veel sneller', antwoordde de weerman. 'Ik herinner me nog dat we vroeger soms moesten werken met gegevens die al enkele uren oud waren.'
Ook bij radiozender MNM was er heel wat aandacht voor de 'verjaardag' van Frank Deboosere. Zo kwam nieuwsanker Wim De Vilder langs met een taart met 25 kaarsjes, en overhandigde hij aan Deboosere een wielertruitje met het opschrift 'morgen ben ik er weer, met meer weer'. Dat is de vaste afscheidszin van Deboosere aan het einde van het weerbericht. Deboosere zal er ook met een pruik en een valse snor het weer presenteren.
12-03-2012 om 11:42
geschreven door julie (Arlette)
Ooggetuigen hadden het gevoel alsof ze 'op het dek van een boot stonden', de gebouwen 'schudden niet, maar rolden', het was 'beangstigend'. De zwaarste aardbeving die Japan heeft getroffen, sinds de metingen 140 jaar geleden begonnen, heeft de inwoners in verbijstering achtergelaten. Ooggetuigen beschreven hoe ze vanwege de trillingen eerst dachten ziek te worden, voordat ze beseften dat dit 'de Grote' was die ze al tijden vreesden.
De beving van rond de 8.9 op de schaal van Richter was eind van de middag voor de oostelijke kust ter hoogte van de stad Sendai, ongeveer 380 kilometer ten noorden van Tokio. De beving was op een diepte van tien kilometer en tilde, net als in 2004 gebeurde voor de kust van Sumatra, een groot stuk zeebodem op. Daardoor ontstond een vloedgolf van tien meter hoog die korte tijd later de kust bereikte.
Bij Sendai zijn al 300 lichamen gevonden, maar het dodental kan nog enorm oplopen. Zo wordt een boot vermist met honderd opvarenden en een trein vol passagiers.
Beelden vanuit het rampgebied en vanuit het 380 kilometer verder gelegen Tokio toonden de impact van de beving. In kantoortuinen donderde de inhoud uit de kasten, plafonds kwamen omlaag, en mensen doken onder tafels of zochten bescherming onder deurposten. Buiten vielen brokken puin op straat, en in het rampgebied stortten viaducten in en vielen muurtjes om. Alleen omdat in Japan stevig wordt gebouwd, bleven veel panden overeind staan.
Gruwelijk waren de beelden van de tsunami die de kustsstrook trof. De muur van water, modder en puin stroomde diep het land in en overspoelde gebouw na gebouw en weg na weg. Mensen die in auto's en vrachtwagens probeerden te vluchten waren kansloos en werden meegevoerd. Complete huizen dreven voorbij, sommige brandend, en boten kwamen honderden meters landinwaarts terecht. De golf trok dwars door steden als Sendai en Iwaki en de plaats Ofunato
11-03-2012 om 19:54
geschreven door julie (Arlette)
Zijn stem was volgens velen minstens van het niveau van de beroemde tenor Enrico Caruso, die hij speelde in de film"The Great Caruso" uit 1951. Lanza kon zingen in alle muziekgenres. Hoewel zijn emotionele stijl niet alom werd geprezen door de critici, was hij immens populair bij het grote publiek; de vele opnames in dit genre worden heden ten dage nog graag gekocht en zijn daardoor nog flink aan de prijs. Operacarrière
Geboren als Alfredo Arnold Cocozza in Philadelphia, kwam hij al jong in aanraking met de opera. Toen hij 16 jaar was, bleek al overduidelijk zijn zangtalent. Hij begon in een plaatselijke operaproductie, maar later kwam hij onder de hoede van dirigent Serge Koussevitzky, die er voor zorgde dat hij een volledige studiebeurs kreeg bij het Berkshire Music Festival in Tanglewood, Massachusetts. Later zou Koussevitzky tegen hem zeggen: "Zo'n stem als jij hebt, komt maar eens in de honderd jaar voor."
Toen hij 21 was, beleefde hij zijn operadebuut op 7 augustus 1942 in Tanglewood. Hij vertolkte de rol van Fenton in Otto Nicolai's opera The Merry Wives of Windsor, na een instudeerperiode van slechts zes weken onder leiding van de dirigenten Boris Goldovsky en Leonard Bernstein. In die tijd nam Cocozza ook zijn artiestennaam aan, die hij ontleende aan de meisjesnaam van zijn moeder, Maria Lanza.
Zijn carrière werd onderbroken door de Tweede Wereldoorlog, doordat hij werd ingezet in de United States Army Air Corps. Hoewel hij bij de luchtmacht zat, trad hij nog wel op in speciale shows tijdens de oorlog, met name On the Beam en Winged Victory.
Hij hervatte zijn zangcarrière in oktober 1945 bij het CBS-radioprogramma Great Moments in Music, alwaar hij zes keer optrad met een gevarieerde selectie uit diverse opera's. Daarna ging hij 15 maanden studeren bij Enrico Rosati. Van juli 1947 tot mei 1948 ging hij, samen met de bariton George London en de lyrische sopraanFrances Yeend, op een concerttournee door de Verenigde Staten, Canada en Mexico. Ze verzorgden in die periode in totaal 86 concerten. Door een concert in de Hollywood Bowl kwam Lanza onder de aandacht van Louis B. Mayer van MGM, die hem een filmcontract voor zeven jaar bij MGM aanbood. Dit bleek een keerpunt in de carrière van de jonge zanger te worden.
07-03-2012 om 16:34
geschreven door julie (Arlette)
Na een moeizame start van hun huwelijk keren de rust en het begrip tussen Carina Shepard-di Gratia en haar echtgenoot Quillan langzaam terug. Quillan beseft dat hij Carina niet heeft gegeven wat ze nodig had, en zet alles op alles om diepste wens in vervulling te laten gaan; hij brengt haar thuis. De geliefden verlaten de koude Rocky Mountains, op weg naar de zonnige wijnstreek Californië. Wanner het jonge paar arriveert wordt Carina warm onthaald door haar grote Italiaanse familie, maar haar echtgenoot Quillan zien ze voor de vrachtwagenchauffeur. Carina blijkt hen niet verteld te hebben dat ze getrouwd is. Als de familie dat hoort is ze woedend; Papa di Gratia, een trotse arts, doet er alles aan om het huwelijk van zijn dochter ongeldig te laten verklaren. Ook haar moeder heeft zo haar eigen manieren om Carina toch nog aan Flavio te binden. Zal het huwelijk standhouden? Of bezwijkt Carina, onder de druk van haar familie, voor Flavio's charmes?
07-03-2012 om 15:54
geschreven door julie (Arlette)
Ingrediënten (4 pers.) - 4 worsten - 2 eetl.boter Voor de stamppot: - 600 g preiringen - 200 g gezouten spekblokjes - 8à10 middelgrote aardappelen - 2 dl melk - 1 eetl. graanmosterd - nootmuskaat, peper en zout Voorbereiding Schil de aardappelen en snij ze in stukjes Bereiding 1. Doe het spek in een kookpan (zonder vetstof) en laat 2 min bakken op hoog vuur 2. Voeg de preiringen toe en laat enkele min. stoven. Roer regelmatig om. 3. Doe de aardappelstukjes bij en leng aan met de melk. Kruid met peper, zout en nootmuskaat. 4. Dek af en laat gedurende 20 à 25 min. gaar worden 5. Verhit ondertussen 2 eeetl; boter in een pan. Leg er de worsten in en laat op een matig vuur bakken (niet prikken). Draai na 5 min. om en laat de andere zijde nog 5 min. zachtjes bakken. 6. Plet de stamppot met de pureestamper, totdat de aardappelblokjes glad zijn. Breng de preistoemp op smaak met de graanmosterd en meng goed dooreen
06-03-2012 om 16:12
geschreven door julie (Arlette)
.jpg)
.jpeg)
