Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
In de abdij heb ik een 2 boekje gekocht met mooie raadgevingen. de een heet: 'Achter de wolken' De andere 'Houd het leven simpel'
1
Je terneergeslagen voelen, is een natuurlijke reactie op pijn, stress, veranderingen en teleurstelingen. Je bewust worden van de oorzaak en de aard van je depressie is de eerste stap op weg naar herstel.
2
We hebben als kind geleerd om onze schoenveters te strikken, te fietsen, onze neus te snuiten en een boek te lezen, maar we hebben niet geleerd om effectief om te gaan met ingewikkelde emoties. Daarvoor is het nog niet te laat
Vandaag was het een rustige dag, een beetje laat wakker geworden, 10uur.Ik was wat laat naar bed gegaan omdat ik zo graag de fotos wou bewerken, het verhaal van mijn reisje wilde vertellen, iklag om half 1 in bed maar kon niet meteen slapen alles spookte nog door mijn hoofd ik zag het nog kwart over 1 worden daarna ging het lampje uit.
Vandaag heb ik fotos uit het bos bewerk het verhaal erbij gemaakt, krant naar Joop gebracht, van Joop lekker vlees meegekregen met een knoflooksausje dat was heerlijk. De afwas gedaan, daarna weer achter mijn pc nu kan het nog, maandag word er een kijkoperatie aan mijn rechter knie gedaan, dan kan ik er even niet achter zitten, Het wandelen gisteren is mij goed bevallen dus vanmiddag weer een groot rondje Marieëndal gelopen. Kwam ik terug werden de koeien opgehaald uit het weiland voor de winterstal. Dat vonden ze niet leuk, en zeker vonden ze het niet leuk om in de grote laadruimte van de vrachtwagen te gaan. Ik vond het naar om te horen dat er flink op hun konten gemept werd ze hadden ook een lange lat daarmee duwde ze de koeien de goede richting in, ze konden niet allemaal tegelijk er in dus dat werd ook duwen, niets voor mij om dat te zien.
Mijn fantasie ging al weer op de loop, stel dat ze de rattenvanger van Hamelen hadden ingehuurd, die had de koeien al fluiten op zijn blokfluit de auto in gelokt. Alleen liep het nu niet goed af voor de koeienvanger, hij moest de auto in om de koeien achter zich aan te krijgen, kon er niet meer uit en werd plat gedrukt door de angstige koeien, einde verhaal.
Gisteren was het prachtig weer smiddags, ik was nog moe van het wandelen de dag ervoor. Maar ik vond als ik 2uur kan wandelen in een tuincentrum, kan ik ook wandelen met Rocky in het bos.
Dat was niet Marieëndal, maar het bos wat er tegen aan ligt, het was ongeveer 3uur, niet zo heel druk Rocky kan daar vrijuit rennen.
Ik voelde dat het bos mij omarmen, de takken fluisterde waar was je de hele tijd?Ik liep heel langzaam wou alle facetten van het bos tegelijk in mij opnemen.
Fijn het was zo ver, de dag dat we met de bus een dagreisje gingen maken, georganiseerd door de K.B.O. We werden van verschillende standplaatsen opgehaald, prima opgevangen door de dames Ans de Bruin en Nel Donkers.
Zij waren vriendelijke gastvrouwen die ons deze dag nog mooier lieten beleven. Zij zorgde er ook steeds voor dat alle schaapjes aan boord waren. Ik zal ook meteen de chauffeur even noemen Anton die zeer deskundig de grote bus tussen de nauwe straatjes in de dorpen reed, en achteruit ook nog een staaltje van sturen liet zien. Een chauffeur die ons ook de hele reis door vertelde wat de mooie of interessante plekjes waren. De reis ging naar Egmond, waar we koffie met gebak kregen, een abdij gingen bezichtigen, van daar uit eten in een gezellig restaurant , dan door naar een groot tuincentrum De Boet
Het is allemaal perfect gelopen en er is niets te veel belooft .De reis naar de abdij was in een genoeglijke sfeer alle mede reizigers konden het goed met elkaar vinden. De koffie met gebak verrukkelijk, we mochten zelf ons gebakje uitzoeken. Onder het koffie drinken werd ons de geschiedenis van de abdij verteld zeer boeiend al werden we wat afgeleid door de lekkere gebakjes.
De rondleiding door de abdij en de kaarsenwinkel was goed verzorgd( Af en toe moest Klaas de man die ons rondleidde wel even zijn stem iets harder laten horen, we waren net een klas die met schoolreisje ging)indrukwekend zoals de kaarsen gemaakt werden, heerlijk het eten; Boerenkool met worst,of zuurkool met een gehakt bal, ijsje toe helemaal lekker. Daar na naar de Boet
(Deze foto is helaas wat bewogen) Een gigantisch tuincentrum waar we voor twee uur losgelaten werden. Je wist niet waar je het eerst zou gaan kijken, een groot gedeelte al helemaal in kerstsfeer, dan denk je ineens ja! nog een paar weken en dan is het al zo ver.
Helemaal moe maar zeer voldaan terug naar de bus waar Anton met zijn handen in het haar zich afvroeg ' hoe krijg ik al die gekochte dingen in mijn bus' (Arme Anton)De terug reis lieps voorspoedig we waren keurig optijd in Den Helder en omstreken. Dank aan de goede chauffeur, de lieve dames; Ans en Nel, en dank aan de K.B.O omdat we even uit de sleur van alle dag mochten genieten van dit fijne reisje.
Els
Dit is het verslag dat ik mocht maken over onze fijn dag uit, er komen meer foto's.
Vandaag een rustige dag, vannacht heb ik niet goed geslapen, ik dorst niet goed op mijn nieuwe krullen te slapen, morgen is alles er vast uit. Maar nee, vanmorgen stond het aan de achterkant wel recht op, maar met een klein beetje vocht zag ik zo de golfjes er weer in springen.
Nu denkt u vast wat een raar mens, waar maakt ze zich toch druk om?
Als je altijd al het gevoel hebt gehad dat je zus veel knapper was als jij, veel mooier haar had als jij, het heeft mijn hele leven dwars gezeten dat ik melkboerenhonden haar had, en mijn zus schitterende lange gekrulde lokken.
Daar kon zij ook niets aan doen en ik heb het haar nooit kwalijk genomen, jaloers was ik wel.
De gezegde als je haar maar goed zit is helemaal voor mij gemaakt.
Vandaag terug van de kapper, ik ben echt nu een klein beetje knapper ik ben blij, mijn kapster met mij. Samen hebben we overlegt, ik heb eindelijk tegen mijn kaperster gezegt, hoe ik het echt wil. Een verrassende gil, van mij toen de krulspelden eruit gingen, ik kon wel zingen.
Vandaag terug van de kapper, ik was echt dapper Geen kleine piep krullen maar een slag, iets eerder de krul er uit, mag. Geslapen heb ik nog niet, kijken hoe het er morgen uitziet. Vandaag zit mijn haar goed zoals het er uitzien moet. Zat het maar altijd zo. niet zeuren nu, ho.
Morgen naar de kapper, ik word vast dan wat knapper. Niet dat ik mijzelf lelijk vind, maar als kind was ik jaloers op mijn zus, zei had krullen, ik niet dus.
Morgen naar de kapper, ik voel me dapper, Mijn haar,de spiegel, een kwelling voor mij. als mijn haar goed zit, ben ik blij.
Morgen naar de kapper, mijn portemonnee word krapper. Het is voor een goed doel, als ik mij er maar goed bij voel. Ik ga voor krullen in mijn haar van de kapper, dat moet dan maar.
Ik wilde met Rocky naar buiten voor zijn ochtend ronde en er was mist. Ik haaldemijn foto toestel even op, het is een wonderlijke wereld in de mist. Ik zag een vage schaduw en dan ineens die sportman die hard rende.
Even verder op de familie Zwaan Harry, Mathilde en Harry junior. De andere twee kinderen hebben hun weg gevonden, Harry junior nog niet.
Verschillende eenden in het water, tussen de mannen eenden zit toch ook wel wat verschil van kleur.
De schaduw van Harry junior in het water, viel me op
Een klein bergeendje was op zijn eigen,
Op de terug weg drie dames die ook al hollend uit de mist kwamen.
In de heg nog steeds het hoofd van de kerst man, die er al twee jaar zit te kijken naar de kabouters aan de overkant.
Jij kwam in mijn leven op het goede moment, eigenlijk voor allebei het goede moment. Ik was eenzaam had niet echt iemand meer om te verzorgen, jij was met jouw 4 jaar al 3 keer verhuist naar een ander gezin. Wat ging er in jouw koppie om? Jij wist het toch niet meer. Nu was je voor de vierde keer bij iemand anders, iemand die je niet kende, iemand die het beste met je voor had, maar dat kon jij niet weten. Jij was je eigen baasje geworden jijwist niet naar wie je luisteren moest, wat zal dat moeilijk voor jou geweest zijn.
Ik hoor vaak mensen zeggen, een hond is een hond en geen mens, hij denkt niet als een mens, het is een hond. Dan neem ik een grote hoed af voor jou Rocky, en een heel klein petje voor de mens.
Een hond heeft het vermogen om een baas vlekkeloos te gehoorzamen mits er aandacht aan besteed word( weliswaar, door de baas)
Rocky, jij had dat niet geleerd.
Rocky, jij bent altijd vriendelijk, kwispelt met je staartje als ik thuis kom, blaft heel luid als ik thuis kom fijn dat je weer thuis bent.
Wanneer ik je wil knuffelen, vind jij dat prima.
Heb ik behoefte aan een wandeling in de buiten lucht, sta jij al bij de deur.
Al schreeuw ik tegen je, jij blijf vriendelijk tegen mij.
Als je in je mand ligt naast me op bed en ik draai je oortjes er zo wat af om dat ze zo lekker zacht zijn, jij vind dat prima.
Lieve Rocky als ik jou dan zo streel, vloeit er zo veel liefde en warmte van mij naar jou toe, ik weet zeker dat jij dat voelt.
Rocky ik weet dat je ook veel van mij houd( naar je honden vermogen, wat groter is als van sommige mensen).
Ik hoop dat we nog een lange tijd samen gelukkig mogen zijn, komt de dag dat ik afscheid van je moet nemen zal ik zeer verdrietig zijn,
maar deherinneringen aan jou zullen altijd een glimlacht op mijn gezichtbrengen.
De dag is weer aangebroken, ik heb een rondje gelopen met Rocky het is echt winterkoud. De wind is guur, gelukkig dat het zonnetje er in de loop van de middag bij kwam, dat verzacht de koude wind. De zon maakt alles vrolijker . De dag is verder wat rommelig verlopen, een buurman zou mij helpen om het honden mandje achter op mijn fiets te maken.. Moest ik wel met de mand en de fiets naar de buurman, waar is mijn fiets sleutel? Niet in de tas die ik altijd mee heb omdat daaraan de sleutels van de schuur zitten, als ik de fiets haal of breng, ik heb die tas bij mij daar zit een vakje in die ik kan afsluiten met een rits. Ik ga naar de schuur doe de deur open wil de sleutel van mijn fiets pakken uit het vakje achter de rits, jammer geen sleutel? Hoe kan dat nu? Ik doe hem al en hele tijd keurig in dat vakje, nu niet! Mijn maag draait in het rond ik word giftig op mij zelf, waar laat je die sleutel nou?, waarom niet in dat vakje van de tas? Ik terug naar huis, ik zoek echt overal waar ik maar kan bedenken, op de gekste plekken gekeken je weet het met mij maar nooit, niet te vinden. Dan de andere sleutel maar die heeft ook een vast plekje? gelukkig die lag er keurig. (toch fijn dat je twee sleutels normaal bij de fiets heb) Naar de buurman, die vroeg zich al af waar ik bleef. Ik vertel dat ik de sleutel kwijt was, het eerste wat ik hoorde was ,die moet je op een vast plekje neer leggen.ja dat had ik altijd gedaan, nu niet. De buurman maakt zeer vakkundig het mandje achterop, daar was ik blij mee, maar mijn gedachten waren nog steeds ergens aan het zoeken naar mijn fietssleutel. Rocky had ik mee genomen dus weer naar huis, Rocky naast de fiets aan de halsband . Ik lopend naar huis, berg de fiets op in de schuur, doe de sleutel in het vakje van mijn tas, ik ga het huis binnen doe mijn jas uit en ga toch weer zoeken, ik kon het niet uitstaan, de sleutel heeft geen beentjes dus kan niet weglopen? Word steeds meer sacherijnig,ga van kwaadheid janken. Dat is gewoon overbodig het helpt helemaal niet, moest naar de toilet, ja hoor in het wasbakje onder mijn toilettas daar lag de sleutel. Niet te filmen hoor. Ik had daar nooit gekeken zolang ik niet naar de toilet moest. Toen ik hem zag wist ik het weer, ik had gefietst en moest nodig naar het toilet, doe de deur open neem een schuiver naar de toilet, mijn fiets had ik voor de deur nog wel op slot gezet, met de fietssleutel in mijn hand de WC in.
Een hand de fietssleutel ander hand broek naar beneden ja, dan wil je de sleutel wel even kwijt dus gooi je hem in het wasbakje, de sleutel nestelt zich onder mijn toilettas die voor de makkelijkheid altijd in het wasbakje ligt. Conclusie! Toilettas ook opruimen dan had de sleutel zich niet kunnen verstoppen.
Oké , sleutel heb ik, moet nog naar de buurman terug de gemaakte kosten betalen, Rocky wil meewaar is zijn halsband? Ik word bijna gek (wat een onzin, MOE , dat wel ). Dan gaat er een laatje in mijn brein open die de goede raad van mijn vriend laat zien, even terug denken, wat heb je hier voor gedaan. De fiets in de schuur geborgen daar de hond los gemaakt, naar de schuur, daar lag de hondenriem in het mandje achter op.
Ik zit met gloeiende wangen gewoon moe te wezen van mijn eigen ik.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
