Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Het zijn rommelige dagen. Ik doe van alles weer tegelijk, er is bijna geen rustpuntje in de gaos.
Ma, mogen de kinderen even bij jou tot 5 uur, dan kan ik even weg, ik moet iets doen .?
"Natuurlijk dat is goed hoor."
Ik merk dat ze nu groter worden, Sven was een beetje droevig, Oma ik heb hier geen vriendjes om mee te spelen, thuis wel
Ja knul dat weet ik, maar die 2 uurtjes moet je toch met Oma door brengen, als pappa weer komt gaan jullie naar huis en dan kan je vast nog wel een tijdje buiten met je vriendjes spelen."
Indra was ook niet helmaal in de stemming, ze wou graag op de computer, maar het internet had kuren, het was gewoon even gestagneerd, er was eenvoudig geen internet, dus geen spelletjes, en dan merk je dat ze buiten de pc gewoon niet meer weten wat ze moeten spelen.
Het was al half 5 toen er een idee kwam om een hut te gaan bouwen buiten in de tuin.
De knijper mand, de dekentjes van allebei, alles werd naar buiten gesleept. Onder tussen kwam Joop even een pilsje drinken in de tuin.
Alle kussen van de stoeltjes die buiten stonden werden gespreid op de grond gelegd, daarna werden bijna alle stoelen op zn kop neergelegd om de kussen heen, we konden net onze eigen stoelen redden anders hadden wij ook op de grond moeten liggen, daar na eerst de dekentjes aan elkaar geknipt met knijpers, daarna weren de dekentjes aan de stoelen vast gemaakt. Ze waren er erg zoet mee, ik was al bijna 3 keer opgesprongen om ze te helpen maar 3 keer heb ik mij ingehouden, want het lukte hun toch om een soort hut te bouwen. Alle knuffel beesten die oma had moesten ook in de hut, reuze gezellig vond Indra het. Sven keek af en toe even of de pc het al weer deed. Toen dat het geval was, is Sven op de pc gegaan, en was de hut weer uit beeld. Ik dacht nu komt die kleine ook wel gauw om de hoek, "ik wil ook computeren." Dat viel reuze mee, ze had het prima naar haar zin in de hut.Toen Pappa ze dan ook kwam halen was het mis, ze wou echt nog niet naar huis. Chris is een half uurtje langer gebleven maar toen moest toch alle rommel weer opgeruimd worden. We hadden het 1 uur eerder moeten doen, maar dat is een les voor de volgende keer.
Bijna thuis, even een heerlijk ijsje halen bij 'McDonald's'
Geweldig, je rijd gewoon met de auto lang zo'n loket, eerst vertellen wat je wil, dan het het volgende loket betaal je, bij het derde raampje zijn je ijsjes klaar. Super toch?
Dit is een geld bakje waar je het wisselgeld in zou kunnen doen, ten baten van het,'Ronald McDonnald's huis' een huis vlak naast een ziekenhuis, om bij je kind te kunnen slapen als ze ernstig ziek is. Wel een goed doel.
Heerlijk een middagje weg met zoon lief, naar een verjaardag van mijn schoonfamilie. Het was heel gezellig, heerlijke dingen op tafel.(en! genoten er van). Onderweg in de auto weer een mooie foto van de bloembollen.
Naar het graf van mijn schoonvader geweest, was wel heftig , vooral om dat naam van mijn man ook Simon Engel was, net of ik naar 'zijn' graf keek
Ik heb wat persoonlijks neer gezet, hoop dat het lang zal staan, in weer en wind, weet ik niet hoelang
Ik heb al eens eerder geschreven dat ik vervelend in mijn vel zit.
Ik kan er gewoon deze keer niet zo gauw uit komen.
Alles is me te veel, ik kan overal om huilen, ik lees het liefst de hele dag een boek opmijn bed, als gevolg; nog stijver worden. Denk heel veel aan Simon, terwijl het al meer als vijf jaar geleden is dat hij is overleden. Ik mis toch heel erg de zorg over iemand. Zodra mijn kleinkinderen komen, mankeer ik niets meer, ik loop mijn benen onder mijn gat vandaan om ze het maar zo fijn mogelijk te maken, dan voel ik me ook weer super.
Ik moest het voor Rocky eigenlijk doen hé. want het is ook al weer drie weken geleden dat ik een loopje in Marieéndal heb gedaan. Ik word dikker, Rocky word dikker, eigenlijk vind ik mijzelf nu een heel vervelend mens. Ik heb ook echt moeite om mijn blog bij te houden, als ik even wat gedaan heb, dan ben ik bekaf en hup dan is mijn bed mijn veilige haven, met een mooi boek en een beker warme melk ben ik blij. Ik herken er wel een hoop in, het is vaker gebeurd maar niet zo lang achter elkaar.
Nou, dat was dat.
Harry heeft een ernstig probleem, hij is met zijn zwanenpoot in een vis draad verwikkeld, en iedereen die hem wil helpen heeft en furieuze Harry tegen over zich, de eieren kunnen elk moment uitkomen dus Harry vecht voor zijn kuikens, maar als de vis draad er niet af gaat, kan het Harry zijn poot kosten.
Ja het gaat niet zo eenvoudig als toen ik een zeemeeuw wou vangen, die had zijn vleugel bezeerd, hij kon nog wel hard rennen, ik had toen een badlaken gepakt en die op een afstandje over hem heen gegooid en hem toen gepakt. Ik had niet goed opgelet zijn snavel stak buiten het badlaken, hij kon mij toch eventjes gauw nog gemeen in mijn neus bijten. Met zon grote zwaan als Harry zal je denk ik zon zacht dekentje moeten nemen maar hij is in het water en krijg hem er dan maar eens uit. De dieren ambulance kwam ook,maarze hadden niet het goede materiaal bij zich om hem te vangen, u hoort er meer van als het gelukt is.
Waar ik mij ook druk om maak is: dat een mens vooral 'vrouwen', meters hoge hakken aan moeten bij een mooi jurkje, anders pas je niet in het beeld. Die arme Mevrouw die zo goed kon zingen die ze ontdekt hebben, een Engelse Mevrouw. Ik dacht Susan Boilly? Die was niet knap, kwamuit een klein dorpje, had weinig deftige mensen gezien, maar toen ze eenmaal in hun greep kwam, moest alles aan haar veranderd worden, en eerlijk gezegd het komt haar ten goede, maar wat kost het haar zelf? haar hele eigen' ik 'is weg. Ze is vast rijker als dat ze ooit geweest is, ze kan een mooi huis kopen nu, maar is ze gelukkig?Misschien is niet gelukkig maar rijk, iets beter als niet gelukkig en arm, maar al dat getrek aan haar kost haar ook een hoop. En dan die metamorfose, ze zou kunnen gaan denken:wat was ik vroeger voor een mens?. Zo als ze er nu uit ziet is ze heel mooi, maar weer naar de maatstaven die wij er aan geven.
Als je in de bladen naar als die mooie vrouwen kijkt, allemaal prachtige kleding aan, en natuurkijk die hele hoge hakken, ik denk dat zeker 8 van die 10 vrouwen er alleen mee op de fotostaan en niet er op kunnen lopen, maar het beeld wat de lezer krijgt is, zonder hakken kun je niet mooi zijn.
Heerlijk degelijke schoenen waar je uren op kunt lopen, die zie je niet in beeld! Is ook geen gezicht bij al die glitterjurken. Maar vrolijke gewone jurken en bloesjes met een leuke rok, zie je die? En als je ze al ziet, dan weer op HELE slanken modellen. Waarom nu niet anders om? Heel veel 'stevige modellen' of gewoon en 'maatje' meer, en een enkele keer dan zon 'super model'? Net als met het 'wel en niet roken', nu de wat 'middel slanke' en 'stevige dames en heren', gráág in beeld.
Voor dat ik er erg in heb is de week al weer voorbij, ik dacht steeds nu ga ik weer even achter de pc, maar iedere keer was er wel weer wat anders, zeker ook gewoon GEEN ZIN.
Deze week was weer eens geen zin week
Ik heb op het ogenblik een lees manie, ik lees zo twee boeken in de week uit.
En dat gebeurd ook regelmatig snachts, dus dan ben ik overdag( zeker in de middag ) niet te genieten meer, bekaf en vervelend.
En dan moet mijn goede maatje de pc, het ontgelden, dan kijk ik er niet naar om.
Daar heb ik nu spijt van, want mijn pc is toch mijn beste kameraad.
Ik zit met dik kippenvel achter mijn pc ik ga eerst een vest zoeken. Ik heb nueen soort dekentje aan, een flizé vest, heerlijk zacht en warm.
Het zonnetje wil heel stiekem een beetje doorkomen,dat mag best van mij want het hele wasrek hangt vol met wasgoed dat ik graag droog heb vanavond.
Het gebeurd hier bijna nooit dat er géén wind is, maar vanmorgen liep ik om 8 uur buiten en het was zo stil . Elke morgen ga ik ook even langs Harry enMathilda.
Mathilda ligt nog steeds op haar eieren, het zal niet zo lang meer duren,
dan komen die kleine zwanendonsjes weer.
Gisteren was ik voor de verjaardag van mijn gehandicapte zus naar Alkmaar.
Ik heb net een gedicht geplaatst dat gaat over kleuren, onder weg in de trein naar Alkmaar kwam ik lang de bloembollenvelden die hier veel zijn, ik wou zo graag mooie fotos er van maken, maar in een rijdende trein met vieze ramen gaat dat niet optimaal. Toch laat ik u er een paar zien, het is echt een prachtig gezicht al die bedden met bloembollen, veel tulpenen en blauwe druifjes.
De herfst is weer ingetreden, gisteren zondag, zou ik naar mijn vriendin. Mijn vriendin komt meer naar mij als ik naar haar, dus nu zou ik op de fiets of met de bus zondag naar haar toe gaan. Zondag morgen regenen en wind, echt herfst weer. Dus dan met de bus, had ik nog niet eerder gedaan, wou toch weten of het een makkelijke verbinding was naar mijn vriendin.
Ik heb een boekje waar alle tijden van de bus instaan, ik dus studeren, ja zo noem ik het maar, want het is echt zoeken en goed kijken, maar ik had het gevonden. Als ik om 11 minuten over 1 uur de bus bij mij nam naar het station, dan ging daar een bus richting mijn vriendin om 1 uur 47. Met Rocky naar de bus, kom ik daar kijk ik in het bushokje nog even hoe laat de bus komt. Stom, stom, stom, ik wist dat de tijden op zondag anders zijn als door de weeks, maar had dit glad weer vergeten, de bus gaat op Zondag: 5 minuten over het hele uur en niet 11 minuten, ik stond er 7 minuten over, de bus was net weg. Ik moest nu een half uur wachten. Er kwam even later een hele mooie mijnheer ook in het bushokje,
mag ik naast u gaan zitten?
natuurlijk mag dat, ik schoof Rocky even wat op zij, die had ik in de tas gedaan omdat hij het zo koud had. De mijnheer had in de gaten dat Rocky in de tas zat, hij ging hem aaien en zei:
hij heeft het even beter als wij, wat is het koud hé
zeker dat vind ik ook, ik had de mooie man al een tijdje stiekem geobserveerd, hij was erg groot, was licht getint, had keurig geknipt haar,
mooie schoenen (gepoetst met van die gaatjes boven op de schoen bij de neus) ze waren zo groot, ik kon het niet laten:
mag ik vragen wat voor maat uw schoenen zijn? als ik mijn voetje er naast zet, verdwijnt hij helemaal
De mooie mijnheer moest lachen en zei:
ja als ik kleine voeten zou hebben was dat ook geen gezicht ik ben vrij lang, mijn schoenen maat is 46, mijn handen zijn ook groot.
Ik heb de mooie mijnheer nog een fijne zondag gewenst toen we samen de bus in stapte, hij mij ook en dat was dan weer een leuk moment van een grauwe koele dag.
Ik kwam op het station aan om 1 uur 49, die bus was net weg. Dus nog een half uur wachten. Het was koud Rocky zat te rillen als een rietje, ik werd er echt niet vrolijk van. Hoera voor de mobiel die ik zo maar bij me had,(gebeurd bijna nooit), ik heb mijn vriendin gebeld en gezegd dat het later werd als 2 uur.
Ze vroeg waar ben je dan?
Nog op het station
Ik kom je halen
Nee, ik wil nog steeds weten hoe de verbinding is naar jou toe, ik wacht gewoon op deze bus je ziet wel hoe laat ik er ben.
Dat was niet zo heel vriendelijk maar ik wou nu niet opgehaald worden. Uiteindelijk toen de bus kwam was ik er zo, ik stapte vlak bij haar huis uit, toen begon het echt hard te regenen, dus nogal koud en verpietert stond ik om half 3 op de stoep bij mijn vriendin. Ze heeft een heerlijk warm soepje voor me gemaakt, we hebben fijn rummycub gespeeld, heerlijk gegeten, om half 8 regende het nog behoorlijk, toen heb ik mij met Rocky toch fijn naar huis laten brengen, het is toch wel heerlijk als je kan auto rijden. Maar als je het goed doet ? dan gaat het met de bus ook wel, alleen de aansluiting van de ene bus op de andere daar zou aan gewerkt moeten worden, want het is zeer treurig als de ene bus twee minuten eerder weg gaat voor dat de andere bus op het station is, zeer jammer.
Het tuintje van mijn buurvrouw, er staan zulke gezellige dingen in.
dit vind ik ook leuk, de stikkers van de grote prullen bak(om je eigen prullenbak te herkennen als hij geleegt word) niet op de prullenbak, maar onder het raam op de muur Eliza
Mathilda kijkt uit naar haar man Harry, ze laat vast haar eieren niet alleen, ze heeft er 6. Natuurlijk zijn er altijd mensen die zo nodig iets naar ze toe moeten gooien zoals een leeg cola blikje.
De paardebloem,waarom geen zonnehartje? zo mooi geel zo'n wonderlijke bloem. Is hij uitgebloeit dan komt er een prachtig pluizenbolletje, de pluisjes worden door de wind weer weggeblazen .
Zo komen er overal zonnehartjes, een wonder van de natuur toch?
De knotwilg krijgt ook weer allemaal blaadjes en de bomen langs ons pad zitten weer vol bloezem in prachtige kleuren. Wat zijn we dan gezegend met onze ogen die zien, onze benen die kunnen lopen , onze oren die nog alles horen
Dit moet dan onkruit zijn ,de brandnetel ... berenklauw en het zonnehartje. Maar wat een pracht aan kleuren toch? De berenklauw is vorig jaar (dachten ze) helemaal uitgeroeit door de gemeente, DUS NIET, hij komt met alle kracht weer terug. Jammer want hij wint het niet van de gemeente, ze komen dan weer om hem te verwijderen.
Het is me weer overkomen dat ik iets TOTAAL verkeerd ingeschat heb.
Ik zal het wel nooit afleren altijd te denken dat de mensen mij niet zo behandelen als ik hun behandel.
Als ik iets doodgewoon vind, is het voor een andere helemaal niet vanzelfsprekend. Ik moet daar toch wel in gehard zijn na bijna 64 jaar, maar toch brengt het mij in verwarring, als mensen heel anders reageren dan ik verwacht. Ik was best uit mijn doen en ging mijn zoon vragen wat ik toch voor een raar mens was." Nou Mam, een raar mens ben je niet, maar vaak veel te impulsief, dat niet alle mensen zo zijn, dat moet toch ook kunnen, en als jij dan iets bedenkt wat een ander helemaal niet uit komt, dan kan het gebeuren dat jou dat kwetst, jij plooit je altijd naar de mensen, maar niet iedereen doet dat, alle mensen zijn verschillend." Ja als ik het nu opschrijf is het zo nuchter en waar. Ik blijf het moeilijk vinden.
Het was mijn beurt, (echt mijn of hun beurt, dat gaat eigenlijk niet zo, we komen zelf met het idee wanneer het uitkomt om dan voor elkaar te koken. ) om voor ons vieren te koken 3 buurvrouwen uit het volgend blok en ik .
Eerst afspreken of iedereen op de dag kan die ik uit kies. Als dat gaat dan plannen maken wat gaan we eten, dat is gewoon al leuk, uitzoeken hoe ik het ga bereiden, dan de boodschappen doen . Deze keer (verleden week had ik ze met Sven en Indra gegeten) heb ik voorkleine kapucijners gekozen die groenige zachte in blik, niet die harde bruine knikkers.Ik heb in gedachte al een soort Indische rijst tafel maar dan voor kapucijners.
Dus al lopend door de winkel, ga ik op zoek naar uien, gesneden rauwe ui, gebakken uien ringen kunnen al in twee schaaltjes op tafel. Dan kleine augurkjes piccalilly zilveruitjes gebakken spekjes en komkommer.
Ik heb dan al 7 schaaltjes om mijn grote schaal kapucijners verzameld. Eigenlijk is het niet veel kookwerk, maar wel voorbereiding.Ik wil ook een voorafje, ik zie zo veel kookprogrammas op tv,ik wil dat gewoon thuis in praktijk brengen in mijn eigen steil dan. Dus 2 struikjes lof mee, Hollandse garnaaltjes whisky cocktailsaus en mandarijntjes. Thuis de struikvan de lof voor de helft afsnijden (in de breedte) zo dat de stronk en de blaadjes apart zijn, die blaadjes haal je voorzichtig uit elkaar en zet ze even in het water,
Als je dan lage schaaltjes heb doe je de blaadjes recht op als een bloem in het schaaltje, je pelt de mandarijn en haalt alle pitjes en sliertjes eraf, zodat alleen het vruchtvlees overblijft, dat doe je in een schaaltje de garnaaltjes erbij dan de whisky cocktailsaus,( niet te veel anders blijft er van de smaak van de garnaaltjes niets over) wat peper en een klein beetje zout, dit alles even husselen en dan voorzichtig in het hart van de bloem scheppen. Het toetje heb ik zeer eenvoudig gehouden, gewoon bekertjes met vanille of chocolade vla. Heerlijk de voorbereiding in de keuken smiddags, lekker kneuteren dat is het voor mij wel.
Later het dekken van de tafel met het mooie servies van mijn moeder, de bijna honderd jaar oude wijnglazen ( geërfd van Simon zijn Oma) uit de kast. Ik heb( wel mijn eigen smaak, of dat nu wel hoort?) een heerlijk zoet wit wijntje, dus deglazen mogen weer even mooi wezen op tafel, ze drinken ook fijn omdat ze heel dun zijn. Ja zo ontdek ik dat eten koken voor mij altijd een feestje is, als er maar gasten zijn, dan voel ik mij goed, we tafelen zeker nog gezellig een uurtje na we praten over van alles. Ik weet wat ik kan en als iedereen dan zeer tevreden is, sta ik later super tevreden de afwas te doen, want dat hoort ook bij mijn! feestje, niet voor de gasten.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
