Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Mijn Vader was niet groot Maar heeft tot zijn dood Met groot gebaar zijn hele leven Veel zorg en liefde aan ons gegeven Denk terug aan hem met genegenheid Ik was zijn kleine meid.
*
Poppenkast
Jan Klaasen en Katrein moeten jeugt herinnerringen van elk kind zijn, Ik weet dat mijn Vader ons mee nam naar de Dam in Amsterdam.
Daar voor het paleis stond een poppenkast We hielden mijn Vaders hand stijf vast. Want het moest vrolijk zijn Maar Katrein kwam op. en sloeg Jan Klaasen met een stok op zijn kop Ook een politieagent met boef Kwam steeds langs soef...soef Dan die dood van Pierlala Riep altijd "Ik kom er aan ha...ha..." Wij gilden het uit, "pas op daar komt hij aan." Als het te eng werd ging ik achter mijn Vader staan Mijn Vader was mijn held Thuis werd alles in geuren, en kleuren verteld.
Erg blij ben ik met mijn computer, hij is bijna mijn grootste vriend.
Nog blijer ben ik met de mensen die mij in de loop der jaren hebben bij gestaan om de computer te leren kennen. Mijn computer techneut, die zo gauw hij kan komt als deze dame weer eens in paniek was omdat ze een of ander knopje had aangeraakt en ze bijvoorbeeld alleen maar hoofdletters kreeg(Caps-lock). Hij staat nog steeds voor me klaar als ik even weer iets niet goed heb gedaan. Een hele goede vriend springt ook meteen bij als ik een nootkreet geef: Helppp, heeft alle geduld van de wereld om dan via email alles uit te leggen. Ik bof maar met zulke fijne mensen anders had ik niet geweten hoe ik met de computer om moest gaan. De computer was voor mijn man aangeschaft, toen mijn man overleed dacht ik eerst ik doe die computer weg wat kan ik er mee? door een kleine cursus in het buuthuis kreeg ik de eerste beginselen mee, daar na door fout op fout te maken en toch maar blijven proberen ben ik zo langzamerhand een beetje wegwijs op mijn computer. Ik weet nog geen derde wat ik allemaal met mijn computer kan doen, maar dat vind ik ook niet zo belangrijk, ik ben al blij dat ik mijn blog kan verzorgen mn fotos er bij kan zetten, mijn email post te voorschijn kan toveren, zelf email kan versturen. Email weer doorsturen om andere blij te maken
Dat email krijgen is vaak zo prachtig. Vandaag was ik ook weer zon bofkont, ik kreeg een email van de Hermitage, een enorm kasteel dat in Sint Petersburg staat.
Het is toch een wonder dat ik hier op mijn stoeltje bij de kachel, zonder een lange reis te maken, zonder intreegeld te betalen op de eerste rang zit, met een gigantisch Opera koor op de achtergrond , dat prachtige kasteel met al zijn kunstschatten kan bewonderen. Mooier kan je het niet bekijken, werkelijk schitterend.
Ja ik zou me geen raad weten als ik mijn computer niet meer had.
Vanmorgen om half elf was ik bij de mevrouw die ik regel matig bezoek voor haar en voor mij een beetje gezelligheid. Ik trof haar aan behoorlijk in paniek en boos aan.
Ze zat op het randje van haar bed heel verdrietig te zijn, ze moest nodig plassen maar voelde zicht te wiebelig om zelf op te staan en met haar rolator naar de toilet te gaan. Alleen al door aanwezig te zijn, haar een beetje te kalmeren en dan zachtjes samen op te staan om naar het toilet gaan voelde ze zich al iets blijer. De opluchting na een grote plas hielp daar ook vast aan mee.
Ze was boos en vertelde dat ze wel 6 keer gebeld had, dat er wel iemand kwam die zei: U kunt het zelf, probeert U het maar. Toevallig toen ik er zat, kwam er ook een zuster binnen,
Jij was eerst dat lieve zustertje dat op drie hoog zat nu je naar beneden bent gekomen ben je helemaal niet zo lief meer. Dat was het eerste wat mevrouw zei.
Ik ben nog de zelfde lieve zuster, maar U bent veranderd.
Als je maar weet als het langer zo door gaat, maak ik er werk van
mevrouw we doen ons best, het is erg druk, en u kunt echt zelf naar de toilet, ik geef u een bruis tablet, zal ik het vast in een glas doen?
Wat moet ik met die grijze tablet? Ik heb altijd een witte
Die witte krijgt u smorgens deze tegen de middag, hier zit ijzer in
Verpleegster doet een beetje water in het glas en de bruistablet.
Ruik eens hoe dat stinkt zegt mevrouw, Ik zei tegen haar er moet meer water bij
Dat wil ze niet, dan heeft ze te veel water, is het te weinig is het ook niet goed zegt de verpleegster.
We doen er gewoon meer water bij dan mengt zich dat goed, heeft ze genoeg gedronken dan is het klaar. " Zullen we dat doen ? vraag ik.
Word mijn hand vast gepakt en zegt mevrouw, zo is het lekker ja dan gaat er wat in mij om. Ik begrijp best dat ze moeilijk is, dat er teveel tijd druk is voor het personeel, dat mevrouw niet helemaal begrijpt dat ze niet in de totale verzorging zit, dat ze anders naar een verpleeg instelling moet.
Ik begrijp het gerust, toch voelde ik een soort medelijden, dat misschien niet gegrond is, maar ik vond het net een vogeltje die gevangen zit in een net die zijn vleugeltjes nog wil uitspreiden maar geen kant meer op kan, een vis die op het droge word gegooid en dan spartelend en naar adem snakkend langzaam dood gaat. En dan ben je 82 jaar.
Gisteren druk, vandaag zon dag dat je niet vooruit te branden bent, maar goed dat Rocky zeker twee keer een wandeling maakt en ik mee mag met hem, anders was ik geloof ik de hele dag in pyjama gebleven. Het weer is al een paar dagen grauw, dat gaat gauw vervelen.
Gisteren vrijwilligers werk gedaan, smiddags een lotgenoten middag gehad van het Asmafons, daar hebben we heel leuk geschilderd. Ik heb wel eens vaker geschilderd maar dan op een wit doek waar je zelf eerst je tekening moest opzetten. Nu was het doek voorgedrukt met een klaprozen veld en wolken, alles zonder kleur, dat mochten we zelf naar wat je leuk vond in schilderen. Ik heb een hele gezellige middag gehad en het resultaat ziet u nu in mijn blog, ik ben niet ontevreden alleen er kan nog veel meer kleur in dan moet je er meer tijd insteken als in een middag. Wat echt jammer was dat de kwasten waarmee we konden schilderen echt niks waren, veel te hard en te stug, maar we moesten roeien met de riemen die we hadden. De setjes waren compleet;
doek met tekening verf mengbakje en dan twee kwasten. Het zijn hele goedkope zetjes, dat geeft helemaal niets alleen de kwasten zijn wel van belang. Als je het leuk vind zo te schilderen is het wel beter iets meer geld uit te geven voor de kwasten, die zijn dan wat afgetopt zo dat je echt met een smal puntje kunt schilderen en ze zijn van veel zachter haar gemaakt. Ja daar heb je ook nog weer kwaliteiten in. Maar begin je er eenmaal aan zul je zien hoe leuk het is.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
