GELEGENHEIDSGEDICHTEN VAN ARAVNA (Antoinette Van Rafelghem)
(Voorgelezen op donderdag 13-02-2014)
KOFFIEPAUZE BIJ HET KOOR
Koffie met kleine variatie. Brengt onze stem in topformatie. Soms is de toon ietsje te hoog. Misschien is onze keel te droog.
We zingen graag en doen ons best. Een geurig kopje doet de rest. De koffiedame steeds paraat. Elke week en zonder baat.
't Geeft ons telkens weer een kik. En op het juiste ogenblik. Een praatje brengt ons nauw bijeen. Harmonieus en diep sereen.
"Heren, Dames, sluit nu aan." Een tenor, bas, alt of sopraan. Waarom die gave niet benutten. Om 't Vlaamse lied gul te stutten? Geniet van elk nieuw geluid. We zingen het kwaad de wereld uit. Wie een hart heeft voor muziek, Vergeet vooral de koffie niet.
FIERE GENTENAAR, WAAR IS UW TROTS?
Gent wordt toeristisch zo erg gegeerd. Tot ver over grenzen gewaardeerd. Door vreemden wordt U fel gekleurd. Uw goede naam door 't slijk gesleurd.
Als ieder veegt voor eigen stoep. Waakt over vuil en hondepoep. Als elk zijn greppel wekelijks schuurt. Dan is het schoon in heel de buurt.
Is buurman soms te lang afwezig. Waarom dan toch geen dienst hem geven? Al gauw een hoekje meegeveegd. Zeg niet dat zoiets overweegt.
Afval op straat wordt niet gegooid. Maar in de vuilnisbak gestrooid. Wie er dan bij ons mag komen, dat ze van 't schone Gent steeds dromen.
Aan onze stad wordt eer gedaan. Haar goed fatsoen en grote faam. We willen die goede naam bewaren. "Hou U groot, gij Gentenaren.
ARAVNA Sprokkelmaand 2014.
08-02-2014
Zangavonden op 28-02 (Deerlijk) en 04-03-2014 (Zevergem).
KOM MET ONS MEE ZINGEN...
Vrijdag 28 februari a.s. gaan we naar de Eenentwintigste Vlaamse Zangavond "Rond de piano van René De Clercq" te Deerlijk. Aanvang: 20 uur. Plaats: d'Iefte te Deerlijk. Toegangsprijs: 5 euro (liederenboekje inbegrepen).
Op dinsdag 4 maart (vastenavond) om 20.00 uur gaan we, naar jaarlijkse gewoonte, zingen naar Zevergem. In de Vrije Basisschooll van Zevergem (schuin tegenover de Kerk). Toegangsprijs: 6 euro (tekstboekje inbegrepen). Thema: "de grooten oorlog" en "de moeder aller verkiezingen". De hoofdzaak: we zingen ons allen samen te pletter...
27-01-2014
77ste Vlaams Nationaal Zangfeest - Zondag 16 maart 2014.
KAART ZANGFEEST 2014 + BUS
Op zondag 16 maart 2014 organiseert het Algemeen Nederlands Zangverbond het 77ste Vlaams Nationaal Zangfeest in de Lotto-Arena te Antwerpen.
vzw Flandria en VVB Gent slaan opnieuw de handen in elkaar en organiseren voor leden van VVB, Flandria, VOS, Vl@s, Davidsfonds en Vlaams & Neutraal Ziekenfonds deelname in groep aan het Zangfeest aan sterk verminderd tarief. De prijzen zijn zelfs lager dan vorig jaar.
Een ticket voor een plaats op de bus, een genummerde zitplaats rang 2 en een programmabrochure voor de prijs van 19 euro. Kinderen en jongeren tot 18 jaar betalen 8 euro (zitplaats of kinderopvang). Studenten 13 euro.
De bus vertrekt op zondag 16 maart om 13 uur stipt van de P+R Parking onder het viaduct te Gentbrugge (kant tramhalte). Wees op tijd, de bus wacht niet.
Verdere inlichtingen bij VVB Gent, Herman De Mulder, Meersstraat 88, 9000 Gent. Tel.: 09 329 04 56, e-post: gent@vvb.org.
26-01-2014
Nieuwjaarskoncert voor Vriendenkring Sneyssens 25-01-2014
NIEUWJAARSKONCERT VRIENDENKRING SNEYSSENS
Zaterdag 25 januari 2014
29-12-2013
Jaaroverzicht 2013 en Nieuwjaarswens van Oswald van Ooteghem voor 2014
BINNENLANDS JAAROVERZICHT VAN 2013
EN WENSEN VOOR 2014
We hebben in ‘t voorbije jaar, twee duizend dertien - veel dingen gelezen, beleefd, gehoord en gezien: in Vlaanderen met weiden als wiegende zeeën – heel wat lege kerken en nokvolle moskeeën,in België, mix van Duitsers, Vlamingen en Walen - van daklozen, vluchtelingen en illegalen, van kleine kruimeldieven en de grote fraudeurs - van dolende Roma’s en heel wat Poolse chauffeurs, van anderhalf miljoen kleine gepensioneerden - die langzaam maar zeker hun spaargeld opsoupeerden, van graffitispuiters en haveloze krakers - van heel wat zwarte werkers en veel blanke stakers, van eindeloze files en verstopte wegen – met af en toe een vleugje zon en vaak veel regenof mist, toen bij de grootste botsing sedert jaren – wel meer dan honderd voertuigen betrokken waren,van dikbilkoeien, vette varkens, kloeke stieren - van kazen, mossels, frieten en schuimende bieren.
Oh land van kermissen, van leute, kolder en zwans - met overvolle ‘prisons’ en dito restaurants,oh land van wafels, chocolade, melk en honing - land met een straatarme gepensioneerde koning, met euro’s voor windmolens en zonnepanelen - voor bankiers en ministers die ons spaargeld stelen,met de Fyratrein, het groot Italiaans avontuur - dat brokkengedrocht, ondanks de loodzware factuur en topman Descheemaecker die zich zonder dralen - een premie van een miljoen euro laat betalen.
Didier Bellens is net in hetzelfde bedje ziek - hij is ook een lid van de bananenrepubliek!Bij de Justitie is het een en al ravage - met de milde afkoopsom van de Bois Sauvage, procedurefouten, verjaring van de feiten - vrijlating van gangsters en andre stommiteiten.
Er was dispuut over integratie en sluiers - over subsidies voor scholen, crèches en luiers. In de luchthaven werden diamanten geroofd - en bij Mittal-Steel Luik worden veel vuren gedoofd.
In Wetteren ontspoorde een trein, het werd een ramp - met een dode en schade door de giftige damp.
In de sport wordt nog altijd gespoten en gedoopt - naïeve zielen hadden op beterschap gehoopt. Worden onze Rode Duivels wereldkampioen - of laten ze in Rio hun rode broek afdoen?
De Vlaamse films doen het overal bijzonder goed - komedie spelen, dat zit ons blijkbaar in het bloed.
Torfs en Vervotte verlieten de CD&V – en Yves Leterme doet volgend jaar ook niet meer mee. Van Overtveldt stapte over naar de N-VA - Annick, de blauwe Ridder, deed het hem onlangs na. Siegfried Bracke sprak enkele keren voor zijn beurt - zoals ‘t bij VRT-journalisten nog gebeurt. Bart de Wever werd plotseling nogal ernstig ziek - in de top van de partij was er toen wat paniek, maar geen nood, burgemeester Bart is vlug genezen - en als een Heiland uit het hospitaal verrezen.
In een poll vond men Maggie De Block zeer ‘aimable’ - zij is net als de zanger Stromae ‘formidable’! Koningin Paola, die is enorm slecht gezind - over haar man en ’t proces met zijn onwettig kind,
Albert weet nu al niet waar hij het geld moet halen - om de brandstof voor hun schamel jacht te betalen.
Hoge werkloosheid en bedrijfssluitingen dreigen - de belastingen en de reuze schulden stijgen, maar mensen, klaag toch niet permanent, schep nieuwe moed - volgens vlinderpremier Di Rupo ‘Kaat alles Koet’!
Vrienden, de Belgica loopt dra op een grote klip - verlaat vlug die nieuwe Titanic, dat zinkend schip, stap nu over naar de Flandria, de reddingsboot - de allermooiste van heel de Europese vloot!
Blijf in het jaar veertien, gelukkig en welgezind – en drink met mij een borrel, een glaasje of een pint!
Oswald
25-12-2013
Ne man alleen?... Ne sukkelaar!
Donderdag 19-12-2013 vierden we de 80ste verjaardag van ons koorlid Erik Goemaere (°21-12-1933). En zoals gebruikelijk trakteerde Erik ons op een versnapering bij de koffie en als toemaatje declameerde hij een beklijvende tekst over het "avontuurlijke" lot van de weduwnaar. De echtgenote van Erik overleed voor twee jaar.
EEN MAN ALLEEN ...
Toen ik alleen viel zag ik pas, Hoe stom onhandig ik wel was; Dat dingen, die eenvoudig leken Ineens zo ingewikkeld bleken! Ik moest op tijd naar 't eten kijken, En ook mijn hemden zelf gaan strijken. Ik moest gaan wassen en gaan plassen, En knopen zetten aan mijn jassen; Ik moest de prijzen vergelijken, En naar de voordeelbonnen kijken. Ik werd het al heel snel gewaar: Ne man alleeen?... Ne sukkelaar!
Toen ik voor 't eerst de was ging doen, Het was een Zondag, na de noen, 'k Deed iets verkeerd, want even later, Stond heel mijn keuken onder water; Het schuim kwam boven uit 't machien, Zoiets had ik nog nooit gezien! Mijn wit hemd had een blauwe schijn, En mijnen trui was veel te klein! Mijn dassen zaten vol met plooien, Die kon ik in de vuilbak gooien! Ik zag direkt het groot gevaar: Ne man alleen?... Ne sukkelaar!
'k Moest even later ook gaan strijken, En 't zou direkt al ook weer blijken, Toen ik begon zag ik het pas, Dat zoiets ook niet simpel was! Toen w'een kwartiertje verder waren Stonden mijn handen al vol blaren! De stoom die vloog mij om de oren, Mijn hemd was natter dan tevoren. Het was nog moeilijk recht te trekken, De boord zat vol met bruine vlekken. Ik was het beu, dus stopte maar: Ne vent alleen?... Ne sukkelaar!
Toen ben ik een dag thuis gebleven Om alles eens een beurt te geven; Een fles javel, gemengd met water, En toen begon ik even later. Ik wreef het eerst over de deuren, Die kregen al van alle kleuren! Ze waren proper, maar begot! De verf hing allemaal aan mijn vod! Mijn schoenen hadden ook al loeten, Die zaten vol met zomersproeten! En nog ne keer werd het me klaar: Ne vent alleen?... Ne sukkelaar!
Zo bleef ik lange tijd maar klossen, Met zeep, javel en water smossen; Ik smeet mijn vuile was in 't bad En veegde 't stof onder de mat! 'k Had steeds de goeie klaren aan Om recht naar carnaval te gaan! Ik werd zo mager als een lat Mijn broek die viel zo van mijn gat! En ging ik soms de tuin eens in Dan kwam het onkruid aan mijn kin! 't Werd langzaamaan zo ne clochard Ne man alleen?... Ne sukkelaar!
[Ik ben tot een besluit gekomen, En heb maar weer een vrouw genomen; En, beste vrienden, ik beken, Dat ik weer in de hemel ben! Ik hoef mij niets meer aan te trekken Van een strijk vol bruine plekken; Mijn vrouwtje kookt, en wast, en plast; Alles hangt keurig in de kast! En op de koop toe, al die tijd Krijg ik ook nog genegenheid! Dus nog ne keer: ik openbaar: Ne man alleen?... Ne sukkelaar!]
't Ben blij dat ik het eens kon zeggen, Om U mijn toestand uit te leggen; Ik geef het toe: er zijn wel heren Die zich alleen kunnen soigneren! Er zijn er die hun eenzaamheid Dragen met ernst en waardigheid. Er zijn nog mannen die beslissen Dat ze de vrouwen kunnen missen! Die voelen zich dan jong en vrij, Maar heren dat is niets voor mij! Geef mij maar een gezellig paar! Ne man alleen?... Ne sukkelaar!
(Pieter Van Lauwe)
19-12-2013
ONS kerstconcert op donderdag 19-12-2013
ONS KERSTCONCERT
Vijftien jaar lang zongen we op de Gentse kerstmarkt. Nu werd de organisatie in handen gegeven van een "commerciële" organisatie uit Oostende. De koren en de kerstliederen verdwenen "stoemelings". Enkel de "commercie" telt nog. Doodjammer. Daarom organiseerden we gedurende onze wekelijkse repetitie, vorige donderdag, ons eigen kerstconcert.
En meteen vierden we de 80ste verjaardag van ons koorlid Erik Goemaere. En zoals gebruikelijk trakteerde Erik ons op een versnapering bij de koffie en als toemaatje declameerde hij een beklijvende tekst over het "avontuurlijke" lot van de weduwnaar. De echtgenote van Erik overleed voor twee jaar. De tekst zal vanaf volgende week te lezen zijn op onze webstek.
Met 25 waren we donderdag ll. op het jaarlijks etentje van ons koor ter gelegenheid van het Sint-Ceciliafeest. Het was een jubileumviering; voor de veertigste maal vierde het Emiel-Hullebroeckkoor Sint-Cecilia met spijs, drank en vooral... ZANG. En met de traditionele tafelrede van Oswald Van Ooteghem.
Met dank voor de foto's aan Christine, Chris, Hendrik en Paul.
28-11-2013
Sint-Ceciliafeest 2013 : meer foto's.
SINT-CECILIAFEEST 2012
DONDERDAG 22 NOVEMBER
MEER FOTO's
TOT VOLGEND JAAR
15-11-2013
Dodenhulde 2012: Lieven Bockaert
De DODENHULDE van 2012 stond in het teken van de hulde aan Prof. Frans Daels en Prof. Léon Elaut. Ontroerd luisterden de aanwezigen vorig jaar naar de toespraak van de kleinzoon van Frans Daels, Lieven Bockaert. Wij ontvingen zaterdag de integrale tekst uit de handen van Lieven Bockaert zelf. Het is voor het Emiel Hullebroeck een grote eer de tekst op haar webstek te mogen plaatsen.
Beste vrienden,
Eerst en vooral wil ik de inrichters van deze middag danken
voor de hulde die zij brengen aan Professor Elaut en aan mijn grootvader.Want het zijn duidelijk twee namen die bij
elkaar passen.Zij waren beide
geneesheer, beide professor aan de universiteit van Gent, Elaut was student bij
mijn grootvader, samen hebben zij een rol gespeeld in de Vlaamse beweging, zoals
b.v. in de oprichting van de Vlaamse Academie voor Geneeskunde, beide hebben
met hun gezin in de Sint-Pietersnieuwstraat gewoond schuin tegenover
elkaar.Ik ben gelukkig dat ik Prof.
Elaut nog gekend heb, zowel in het IJzerbedevaartcomité als in de Volksunie.
Ik moet jullie ook danken namens mijn familie.Mijn oom Luc Daels, het enige nog overlevende kind van Frans Daels heeft
mij uitdrukkelijk gevraagd hem hier te willen verontschuldigen, tot zijn grote
spijt is het voor hem, door andere verplichtingen, onmogelijk hier aanwezig te
zijn.Luc Daels is de zoon die de
traditie heeft voortgezet door professor te worden aan de Universiteit te Gent,
zij het dan in de aardrijkskunde.
Ik weet alleen niet of ik Oswald moet bedanken voor het feit
dat hij mij heeft gevraagd hier te spreken, want het is zeker geen gemakkelijke
taak in deze tijdspanne iets zinnig over mijn grootvader te zeggen.
In de eerste plaats omdat ik geen historicus ben zoals mijn
collega spreker.
Ten tweede omdat ik mijn grootvader persoonlijk niet zo lang heb gekend.Hij bracht mij wel op de wereld in het huis
van mijn ouders in de Sint-Pietersnieuwstraat dat paalde aan het zijne.Daar heb ik ook de eerste jaren van mijn
leven doorgebracht.Ik was nog geen vijf
jaar toen de oorlog eindigde, onze familie uiteen werd gerukt, onze woningen
geplunderd en bezet, mijn grootvader en vader verdwenen, en wij de vier
kinderen met ons moeder op de dool gingen.
Ik herinner mij nog wel dat, toen wij later in Berchem
woonden, ons grootmoeder een tijdje bij ons heeft verbleven.Ik herinner mij haar als een zeer lieve,
zachte maar droevige vrouw.Later heb ik
begrepen waarom, als gij uw huis hebt moeten verlaten, uw man, een zoon en een
schoonzoon ondergedoken zijn en twee andere zonen en een schoonzoon in de
gevangenis zitten geloof ik wel dat er redenen voor droefenis zijn.
Een tijd later zijn mijn grootouders naar Zwitserland
vertrokken en wij via Spanje naar Argentinië, waar wij vele jaren
verbleven.In die tijd bestond er nog
geen skype, geen g.s.m., geen e-mail; de vliegtuigreizen waren uitzonderlijk en
zeer duur, zelf de telefoonverbindingen waren moeilijk, het kon gemakkelijk
zeven uur duren voor men een verbinding tussen Argentinië en Vlaanderen kon tot
stand brengen.
Het enige contact gebeurde dus per post, met brieven en
fotos.Wij hebben vele brieven uit
Zwitserland ontvangen, bijna allemaal geschreven door ons grootmoeder, brieven
waaruit weemoed en heimwee spraken, maar ook liefde en hoop op betere
tijden.Later ontvingen wij ook geschenkjes,
zoals boeken, tijdschriften en kaartjes voor verjaardagen en naamfeesten.Ik herinner mij vooral de Zwitserse kalenders
die wij elk jaar voor Kerstmis ontvingen en waarvan men elke dag van de Advent
een deurtje moest openen; het was bij ons een wedstrijd om eerst op te staan om
het deurtje te kunnen openen.Vele jaren
hebben zij met hun twee in Zwitserland gewoond, eerst in Zurich daarna in
Genève.In die periode zijn in
Vlaanderen vijf van hun kinderen getrouwd en elf kleinkinderen geboren.Vanzelfsprekend vernamen wij in die tijd veel
over ons grootvader waarop wij zeer fier waren.Ook de Vlamingen in Argentinië spraken met veel lof en bewondering over
hem.
In 1959 vernamen wij dan het heugelijke nieuws van hun
terugkeer naar Vlaanderen, eerst enkele maanden in Sint-Niklaas, daarna in
Bonheiden waar hij opnieuw aan de slag kon in het Imelda Ziekenhuis.Hij was toen 77 jaar.
Ik heb het geluk gehad hen daar nog te mogen weerzien toen
ik in 1966 terug naar Vlaanderen kwam.Ik herinner mij nog hun villa met in het kleine bureel grootmoeder
achter haar schrijfmachine nog steeds werkend voor de administratie van haar
echtgenoot, zoals zij het al die jaren had gedaan, en dit ondanks haar 79
jaar.Zij was zeer gelukkig om mij, na
mijn oudere broer, ook te mogen terugzien.Ik kreeg van haar een draagbare schrijfmachine als
welkomstgeschenk.Mijn grootvader zag ik
enkel bij de maaltijden, want ondanks zijn 84 jaar stond hij nog elke morgen om
zes uur op, om na zijn ontbijt te voet naar de kliniek te vertrekken.Ik werd s morgens wakker van het geluid van
zijn dagelijkse koude douche.Dat zijn
dingen die ik niet van mijn grootvader heb meegekregen.
Mijn grootmoeder is in 1967 overleden, 80 jaar oud.Ik zal nooit het beeld vergeten van mijn
grootvader, bewegingloos zittend naast haar ziekbed, haar hand in de
zijne.Zij hebben samen zoveel
meegemaakt.Dit mag o.a. blijken uit het
feit dat hij de vijf boekjes die hij na de oorlog schreef aan haar heeft
opgedragen.Ik lees de tekst van de
opdracht in het boekje Opvoeding dat hij schreef het jaar na haar
overlijden:Aan mijn beminde overleden
echtgenote, die vele zware beproevingen met moed en gelatenheid wist te dragen,
die een voorbeeld was van echtelijke en moederlijke toewijding, die mij blijft bijstaan
en bezielen met de herinnering aan haar grenzeloze offervaardigheid, wordt dit
boekje over opvoeding eerbiedig en dankbaar opgedragen.
Mijn grootvader bleef nog enkele jaren in Bonheiden wonen en
werken.In 1970 is hij naar Gent komen
wonen in het rusthuis van de kliniek Maria Middelares waar zijn zoon José
werkzaam was.Toen wij hem daar gingen
bezoeken was hij nog steeds bezig met lezen en schrijven en ging regelmatig
wandelen om in conditie te blijven.Ik
ben nog steeds gelukkig dat ik hem, in 1973, een jaar voor zijn overlijden, nog
naar Diksmuide heb mogen voeren, waar hij voor de eerste maal de nieuwe
IJzertoren zag.Ik herinner mij zeer
goed zijn diepe ontroering toen hij de Crypte bezocht en de graven van zijn
strijdmakkers ging groeten.Ik herinner
mij nog een huldeviering in Sint-Martens-Latem ter gelegenheid van zijn 90ste
verjaardag, ingericht door Broederband.Een delegatie is hem dan gaan groeten in het rusthuis.Hij kreeg dat jaar ook de Albert
Schweitzerpenning van de Goethe stichting.
Hij overleed op 22 december 1974, 92 jaar oud.
Ik wil toch de tekst citeren die zijn zoon Paul voor zijn
doodsprentje opstelde:
In de
grimmige winter Een heldere nacht Toen is vader vertrokken Heel rustig, heel zacht.
Hij
kreeg mateloos veel van het Leven, De liefde, het onrecht, Geluk en verdriet, Alleen vragen en klagen Dat kende hij niet.
Hij
heeft mateloos veel, Aan zeer velen gegeven, Zijn kinderen, zijn
zieken, De moeders, zijn volk in
nood. En de ganse mensheid Zijn hart was zo groot!
Hij zal
nu het Kerstlicht Van heel dichtbij zien, Zijn woord was zijn leven:
ik dien.
In de derde plaats is het moeilijk want wat kan men niet
allemaal zeggen over een figuur als Frans Daels?Want wat kan men niet allemaal zeggen over
hem als wetenschapper, als sociaal bewogen man, als Vlaamse voorman, als
oud-strijder en jarenlang voorzitter van het IJzerbedevaartcomité.Ik moet mij dan ook beperken tot een beknopt
overzicht en veel onvermeld laten.
Frans Daels werd geboren in een apothekersgezin in het
havenkwartier van Antwerpen in 1882.Hij
studeerde geneeskunde aan de universiteiten van Leuven en Gent.Hij studeerde af in 1906 met grote
onderscheiding.Reeds in 1907, een jaar
later verscheen zijn eerste artikel in het Nederlands Tijdschrift voor
Geneeskunde; hetzelfde jaar hield hij toespraken in Berlijn, Parijs en de
Verenigde Staten over tuberculose.Een
jaar later vertrok hij naar Sint-Petersburg met een voordracht over de
keizersnede (ik vraag mij af in welke taal dit allemaal gebeurde).Hij was meermaals laureaat in verschillende
universitaire wedstrijden.Hij werd
assistent bij Prof. Heymans, vader van de latere Nobelprijswinnaar.Hij werkte van 1907 tot 1908 in de kliniek
Charité in Berlijn.In die periode
trouwde hij met ons grootmoeder.
In 1911, 29 jaar oud, kreeg hij de leiding over de
verloskundige klinieken van de universiteit en richtte de eerste raadplegingen
in voor moeders en zuigelingen.Hij
stichtte ook beroepsverenigingen voor vroedvrouwen en begon met het Vroedvrouwentijdschrift,
hij organiseerde ook een tweetal vroedvrouwencongressen.Hij ijverde ook om aan zijn kliniek een
laboratorium toe te voegen, een nieuwigheid in die tijd.Hij nam actief deel aan vele geneeskundige
activiteiten.
Op de oorlogsperiode kom ik nog terug.
Na de oorlog hervatte Daels zijn activiteiten en nam zijn
ambt aan de universiteit weer op.In
1920 werd hij gewoon hoogleraar.Naast
zijn universitair en medisch werk waren zijn activiteiten zeer talrijk en
uiteenlopend.Zo werd hij in 1920
voorzitter van de redactieraad van het Vlaams Geneeskundig Tijdschrift wat hij
heeft volgehouden tot in 1944.Hij was
ook voorzitter van de Vlaams Wetenschappelijk Congressen.Hij richtte samen met Jef Goossenaerts het
tijdschrift Wetenschappelijke Tijdingen op.Tijdschrift dat inmiddels reeds 78 jaar verschijnt.
Hij heeft op zijn naam meer dan 125 publicaties in het
Nederlands, Engels, Frans en Duits.Tot
aan zijn vijftigste verjaardag behaalde hij meer dan dertig wetenschappelijke
titels.Hij gaf spreekbeurten in
Amsterdam, Leiden, Groningen, Keulen, Hamburg, Londen, Genève, Lausanne.Hij werd doctor honoris causa aan de
universiteit van Budapest.
Hij publiceerde een aantal medische boeken zoals Bakersboek,
Beginselen der Praktische Geneeskunde in drie delen en het zeer bekende Moeder
en Zuigeling waarvan meer dan acht herdrukken verschenen met tekeningen van
Joe English.Ik bezit een vijfde uitgave
die is opgedragen aan mijn moeder als volgt:Aan mij oudste dochter en met haar aan alle Vlaamse moederkens.
Vanaf de vierde druk werden er ook fotos van kinderen in opgenomen (In de
negende druk, verschenen in 1950, staat er zelfs een foto van mij als
baby!).Prof. Elaut zegde over dit werk
Voor dit werk alleen verdient Daels den eregroet van alwie in ons gezegend
vaderland de verdienstelijk mensch dient te huldigen.
Ook tijdens zijn ballingschap en met de zeer beperkte
middelen die hij toen had publiceerde hij nog een medisch boek en wel in Genève,
dit werk draagt de titel Le problème du cancer.Voor dit werk kreeg hij een prijs van de
Académie Française de Médecine.
Naast zijn wetenschappelijk werk zette Daels zich volledig
in voor het tot stand komen van de Vlaamse Academiën , wat na een lange strijd
eindelijk lukte met in 1938 de oprichting van de Academie voor Geneeskunde, dit
werd in De Standaard bekendgemaakt door Prof. Elaut op 6 december 1938.Daels en Elaut werden er stichtend lid van.
Een nog hardere strijd heeft Daels gevoerd voor de
vernederlandsing van de Universiteit van Gent en in zijn verzet tegen de
zogenaamde Nolf-Barak; hier is hij ook in geslaagd.Hij was toen o.a. voorzitter van de
Hogeschool commissie.Het gebeurde
eindelijk in 1930, daarna heeft hij zich nog ingezet voor de gelijke behandeling
met de universiteit van Luik, wat zeker nodig was als met weet dat in 1935 de
universiteit van Luik 20 miljoen frank kreeg en Gent slechts 3.200.000
frank.Luik bezat ook al 59 jaar een Academisch
Ziekenhuis zoalsalle beschaafde landen,
maar Gent had er nog geen?Dat werd een
nieuwe lange en harde strijd voor Daels die uiteindelijk ook met succes
bekroond werd.Voor de oorlog werden de
eerste gebouwen reeds opgetrokken maar het zou nog jaren duren, om vele
redenen, onder ander politieke, voor deze gebouwen in gebruik werden genomen.Dit gebeurde in de jaren vijftig door de
afdeling kindergeneeskunde onder leiding van Prof. Hooft, leerling, assistent
en vriend van Daels.Nog lang zal men in
de volksmond spreken over de kliniek Daels.
Ook in die jaren waren de vroedvrouwen een van zijn grote
bekommernissen.Hij beschouwde hun rol
van zeer groot belang en zou zich volledig inzetten voor hun opleiding en
begeleiding.Zo was hij o.a. secretaris
van het Internationale Verbond van Vroedvrouwenverenigingen.
Naast de medische werken schreef Daels ook nog verschillend
andere boeken, die vooral een sociaal en opvoedkundig karakter hadden.Hij deed dit tijdens de eerste wereldoorlog,
in het interbellum en tot op zeer hoge leeftijd.Wij moeten maar denken aan werken zoals Voor
onze jongens, Ik dien, Voor mijn volk in nood, Acht voordrachten voor
onze studenten, Mijn jongen nu wordt gij man (met meer dan 100.000
exemplaren) en alles onder het motto Supreme lex est salus populi.Er waren ook uitgaven van zijn toespraken.Zijn rijke levenservaring bood hem stof tot
rijke reflectie en zo kon hij op het einde van zijn leven naar voor treden als
levensfilosoof.In 1964 publiceerde hij
Mens Sana; daarop volgden nog Levenswijsheid, Opvoeding, Leven en
Mensen.
Maar natuurlijk is de eerste wereldoorlog de belangrijkste,
de meest ingrijpende periode in het leven van mijn grootvader.
Vanuit zijn diepe sociale en medische bewogenheid was het
ergens vanzelfsprekend dat hij
zich bij het begin van de oorlog als vrijwilliger aanbood samen met zijn
assistenten en dienstjongens.Hij zou er
vier lange jaren blijven.Zijn oudste
zoon zou hij pas zien toen die reeds vier jaar oud was.Hij zou al die jaren aan het front blijven
met wat hij zijn jongens noemde.Hij
deelde hun leven, hun lijden; verzorgde hen wanneer zij gewond waren, stond hen
bij wanneer zij stierven.Hij deelde hun
leed, hun verdriet, hun heimwee.Hij
bleef bij hen ook toen hij was achtergebleven in bezet gebied en toelating
kreeg van de vijand om hen te vervoegen in de vuurlinies.Tot tweemaal toe probeerde men hem te
verwijderen van het front, eenmaal als promotie, een andere keer als
straf.Maar in beide gevallen weigerde
hij en bleef om voor zijn jongens te blijven zorgen.Maar hij beperkte zich niet tot de medische
zorgen, wel integendeel.Hij zag de
noden van zijn jongens.Zijn diepe
sociale zin verplichtten hem er iets aan te doen.Hij was een van de initiatiefnemers van het
Secretariaat der Katholieke Vlaamse Hoogstudenten dat 700.000 sluitzegels
verspreidde met teksten zoals Houdt U fier, houdt U rein, Zedelijk volk,
groot volk, Credo en Ik dien en hij schreef een aantal brochures in
dezelfde trant.Hij hield lezingen voor
brancardiers en moedigde het werk van de studiekringen aan.Hij steunde ook de bibliotheek die over een
5000 boeken beschikte, waaronder ook een aantal Franstalige.Hij vertaalde trouwens ook een van zijn
brochures voor de Waalse studenten.Hij
gaf lessen aan de medische studenten o.a. in de kapelanij van Cyriel Verschaeve
in Alveringem en nam examens af o.a. van de latere nobelprijs Korneel
Heymans.Hij stond nauw in contact met
de leiders van de frontbeweging zoals Adiel De Beuckelare, Rik Borginon, Filip
De Pillecijn.Hij verzamelde trouwringen
van gesneuvelde soldaten om ze na de oorlog aan hun weduwe te kunnen
overhandigen.Van dichtbij werd Daels
geconfronteerd met de miskenning, belediging en discriminatie van de Vlaamse
soldaten.Deze en andere wraakroepende
maatregelen zoals het verbieden van de studiekringen dwongen Daels tot een meer
uitgesproken Vlaams gezindheid.Het
waren deze belevenissen die hem rechtstreeks in de strijdende Vlaamse beweging
deden postvatten en deden meewerken met de acties van de Frontbeweging die tot
5.000 leden zou hebben geteld.De leden
van de Frontbeweging eisten gelijkberechtiging voor Vlamingen en Walen, de
oprichting van een Vlaamse Universiteit en gesplitste Waalse en Vlaamse
regimenten.
Toen kwam het einde van de oorlog en Daels keerde naar huis
met een reeks zeer hoge militaire onderscheidingen maar als een overtuigd
flamingant.Mijn moeder vertelde steeds
dat toen zij, als zevenjarige samen met haar moeder en jongere broer, haar
vader opwachtte in de woning in de Sint-Pietersnieuwstraat de gevel versierd
was met een tricolore vlag en zij een Belgische strik in haar haar droeg.Toen mijn grootvader toekwam was het eerste
wat hij gezegd zou hebben: Doe die vod weg en verplichtte haar de strik af te
doen, dit tot haar grote spijt want toen vond zij hem nog mooi.
Tenslotte moeten wij vanzelfsprekend nog iets zeggen over
Daels en de Bedevaarten.
Het begon allemaal op 5 september 1920 te Steenkerke bij
Veurne.Daar werd Joe English
herdacht.De Vlaams-Ierse kunstenaar,
die zijn beschermeling en vriend was geweest.Deze herdenking mogen wij gerust de eerste IJzerbedevaart noemen, nu dus
93 jaar geleden.
De tweede had in september 1921 plaats in Steenstrate om de gebroeders Van
Raemdonck te eren.
Daar beschuldigde Daels de schaamteloze politiekers en militairen die hun slachtoffers
tot in hun graf beledigen.
Weer een jaar later sprak Daels in Westvleteren tot zijn
Vlaamse vrienden over het leven en het offer van Renaat De Rudder.
De vierde IJzerbedevaart trekt naar Oeren-Alveringem om er eerherstel te
brengen aan geschonden heldenhuldezerken.Hier spreekt Daels reeds als Voorzitter van het IJzerbedevaartcomité en
hij betrekt Cyriel Verschaeve in de hulde.
Van 1924 af gaan de IJzerbedevaarten door in Diksmuide en
tot na de tweede wereldoorlog met Daels als hoofdspreker.Wij hebben de tijd niet om in te gaan op elk
van die toespraken en zeker niet op die van tijdens de tweede
wereldoorlog.Wij willen nog vermelden
dat in 1930 de IJzertoren werd ingehuldigd; die dag moesten er 32 extra treinen
en 16 extra trams worden ingelegd.De
verdere geschiedenis kennis jullie ongetwijfeld allemaal.
Ik wil besluiten met het citeren uit de toespraak van de 17de
IJzerbedevaart in 1936 omdat de tekst nu, na 76 jaar, nog zo actueel lijkt:
Gij Vlaamse doden, bezielt het volksverbonden Vlaanderen,
en dit volksverbonden Vlaanderen heeft al zijn kinderen lief, haat geen mensen,
haat geen klassen, maar haat alle wantoestanden, die tot mensenhaat of
klassenhaat aanleiding geven.Deze
volksverbondenheid is noch blok van rechts, noch blok van links, maar een blok
van nationale eerlijke mensen.
Ook het reuzekruis waaronder gij rust, Vlaamse doden, in geen kruis van rechts
of geen kruis van links, maar het kruis van alle mensen, doden en levenden,
vijanden en vrienden, verenigd in God en in de eeuwigheid.
Deze tekst doet mij denken aan een tekst die ik enige tijd
geleden las op de muur van een kerkje in Cadzand in Zeeuws Vlaanderen:
Wanneer wij alleen dromen blijft het bij een droom
wanneer wij samen dromen wordt het werkelijkheid.
Laat ons de dromen van Frans Daels ook dromen want dan
zullen zij werkelijkheid worden.
Tenslotte wil ik jullie zeggen dat ik dankbaar en fier ben
dat Frans Daels mijn grootvader is.
Ik dank U.
10-11-2013
Wilfried Aers over Dr. Jan Wannyn op de Dodenhulde 2013
Mevrouwen
, mijne Heren, Vlaamse Vrienden,
Op 11 oktober 2007is dokter Jan Wannynoverleden
Hij werd 99 jaar.
Op de begrafenis was er veel volk , maar daarna geraakte
hij stilaan vergeten . Het is goed dat wij hem vandaag huldigen.
Dokter Wannyn was actief in veel Vlaams-nationale
verenigingen enook van Broederband was
hij één van de trouwste leden. De derde zondag van oktober was hij ,
niettegenstaande zijn hoge leeftijd steeds aanwezig in Lourdes-Oostakkeren zoals hij dikwijls zegde was dit voorhem
een hoogdag.. Toen hij 90 jaar werd had hij recht op een oorkonde van
Broederband .
Ik ging hem dit aankondigen en zo kwam ik voor de eerste
bij hem thuis. Sinds het overlijden van zijn vrouw woonde hij alleen
Ik maakte van de gelegenheid gebruik en vroeg hem een en
ander over zijn leven. En tot mijn verwondering begon deze bescheiden man zijn
leven te vertellen en ik mocht zelfs nota nemen.
En zo komt het dat ik vandaag over deze uitzonderlijke man
tot u kan spreken.
Dokter Wannyn had inderdaad een zeer bewogen leven.
Driemaal is hij,door zijn trouw aan Vlaanderen van zero opnieuw moeten
beginnen.
Voor een goed begrip moet ik eerst bij zijn vader beginnen:
Vader Wannyn, geboren ik 1867, stond reeds als jonge man in
de Vlaamse Beweging en hij was in 1888 medestichter vanhet TAALVERBOND . Reeds voor de oorlog van
14-18 een eigen
Handels en Taalinstituut , de bij de Gentenaars zeer
bekende
English Club Nu gekend onder de naam Handels en
Taalinstituut .
De gebouwen waren eigendom van zijn echtgenote Valentine
Stevens.
Als zeer actief propagandist en agitator gaf hij tijdens de
eerste Wereldoorlog
stuwkracht aan de radicale, heelnederlandse vleugel van het activisme , de
Jong Vlamingen .
In de kelders van zijn English Club bevond zich een eigen
drukkerij en daar werd door mijn vader Emiel Aers, het propaganda- materiaal
voor de activisten gedrukt. Mijn vader was toen letterzetter van beroep. Wat
weinig mensen weten is dat mijn vader toen in de drukkerij werd geholpen door
Jules Gabriels, de latere kelner van de Uilenspiegel, later Elckerlyk. Jules is
zolang hij het nog kon, in het Vlaams Huis blijven werken
Als dynamisch volksredenaar voerde vader Wannyn vaak het
woord, samen met de dichter René de Clercq en Richard de Cneudt. Hij was uitgever
van het strijdblad De Vlaamse Smeder en zijn Nationalistische Bond telde
begin 1918 meer dan 4000 leden.
Na de wapenstilstand week vader Wannyn met zijn gezin uit
naar Nederland en werd hijbij verstek
ter dood veroordeeld .
De goederen van zijn echtgenote, dus ook de English Club
werden verbeurd verklaard. Vader Wannyn was dus op een slag straatarm.
Heel alleen ging zijn echtgenote de strijd aan om de
rechten van haar man en kinderen te verdedigen. De tegenkanting die zij daarbij
ondervond heeft haar dood verhaast, en zij overleed in 1923 .
Onze dokter Wannyn, die wij vandaag huldigen, werd geboren
in 1908 en hij was dus 15 jaar toen hij, als gevolg van de
activisten-vervolging, zijn moeder verloor!Dit was een zware slag
Dokter Wannyn groeide dus op in Nederland en behaalde in
1937 in Leiden zijn artsdiploma.
Na zijn terugkeer naar Vlaanderen was zijn Nederlands
diploma niet geldig en zo behaalde hij voor de tweede maal zijn diploma voor de
Centrale Examencommissie te Brussel.
Ondertussen was hij gehuwd met de dochter van de bekende
activist Jonck en specialiseerde hij zich in de kindergeneeskunde.
Reeds in Leiden was hijonbezoldigd assistent gewordenvan dokter Gorter en was het toen reeds duidelijk dat hij dokter meer
als een roeping dan als een beroep beschouwde.
In 1938 kwam er in Nevele een plaats vrij van huisarts. Jan
Wannyn kreeg het bezoek van dokter Leonce Van Damme, die toen assistent was van
prof. Daels, en die vroeg hem de plaats in te nemen. Elias zou ook graag
hebben dat u dit doet,zegde hij.
Wij mogen niet vergeten dat de huisdokters een belangrijke
rol hebben gespeeld in de Vlaamse Beweging en Nevele was toen nog een plaats
waar het V.N.V. nog niet zeer sterk stond.
Dokter Wannyn startte toen als huisdokter in Nevele en hij
werd er tevens dokter van de plaatselijke brandweer.
Toen de oorlog uitbrak werd hij als dokter ter plaatse
gemobiliseerd. Later kreeg hij het bevel zich naar Frankrijk te begeven en hij
vertrok,samen met twee inwoners van Nevele,in een klein wagentje richting
Kortrijk.
Daar heerste de grootste verwarring, zij moesten naar
Toulouse, werd hun gezegd.
In Calais vonden ze een Belgische post en kregen zij de
raad terug te keren, want de Duitsers waren reeds in Abbeville
Zij stelden zich dus in burger en begonnen de terugweg.
De grote miserie begon toen de dokter terug in Nevele
aankwam.
Toen hij een halve dag thuis was kwamen de Ardeense Jagers
en bleek dat de plaats waar hij verbleef in het schietveld lag.
De Ardeense Jagers wilden de brug laten springen en de drie
hoeken moesten worden platgelegd. Het huis waar dokter Wannyn verbleef werd in
brand gestoken.
Later zat hij in de kelder van een villa en de Duitsers
lagen in een korenveld. Een Duitser werd gewond en men kwam vragen of er
eenergens een dokter was. Dokter Wannyn
bood zich aan en begeleidde de gekwetste naar Sint -Maartens -Leerne en nadien
naar Nazareth.
Toen hij terug naar Nevele kwam werd hij bijna
doodgeschoten door de Duitsers. Hij droeg lederen laarzen en de Duitsers namen
hem voor een Ardeense Jager. Zoals u zeker weet waren die mannen niet bang om
ook in burger actie te voeren Gelukkig kon hij een attestje laten zien dat hij
van de Duitsers had gekregen...
Na de Belgische capitulatie moest dokter Wannyn dus
helemaal opnieuw beginnen. Gelukkig was zijn praktijk Apotheek houdend en dat
zorgde toch voor wat extra verdiensten.
Rond 1941-42 werd de toenmalige burgemeester van Nevele
ernstig ziek, zodat hij zijn taak niet meer kon vervullen. Twee Vlaamsgezinde
schepenen vroegen dan aan dokter Wannyn om burgemeester te worden . Hij
aanvaardde maar, bescheiden als hij wasnoemde hij zichzelf steeds dienstdoende burgemeester.
Als zeer sociaal man heeft hij zich in die moeilijke jaren
speciaal bekommerd om de arme mensen en bood hij , in de mate van zijn
mogelijkheden, steeds hulp.
Toen kwam het einde van de oorlog en dokter Wannyn werd
aangehouden door rijkswachters vergezeld door enkele mensen die tijdens de
oorlog bekend stonden als smokkelaars. Toen hij uitleg vroeg zegden die mannen
dat hij nu de gevangene was van Eisenhouwer .
Ook Mevrouw werd aangehouden en toen zij, gelukkig na niet
te lange tijd werd vrijgelaten, wilde men van haar horen dat zij voortaan een
goede Belg zou zijn. Alhoewel de vrijheid wenkte kon Mevrouw Wannyn deze
woorden niet over haar hart krijgen en ze zegde dan maar ik zal mijn best
doen
Dokter Wannyn verbleef twee jaar in het kamp van Lokeren en
hij kon er als dokter veel mensen helpen.
Eens opnieuw vrij toonde hij onmiddellijk belangstelling
voor het opnieuw in gang lopen van de Vlaamse Beweging.
Toen meester Van Hille in het Arrondissement Gent een
eerste Vlaams-Nationale lijst aanvoerde vroeg hij aan dokter Wannyn hem 300
handtekeningen te bezorgen. Dokter Wannyn werd toen flink geholpen, zelfs door
een eerlijke ex-weerstander. Dit bewijst dat hij de vriendschap van de
bevolking niet had verloren.
Hij hielp in Nevele de Volksunie stichten en de ouderen
onder ons herinneren zich zeker nog de opkomst van de toenmalige
Vlaams-nationalepartij in de streek van
Nevele . Denken wij maar aan de legendarische strijd tegen de melkerij-eigenaar
en C.V.P.-er Foncke !
De partij, met als boegbeeld dokter Wannyn, behaalde de ene
overwinning na de andere. Wannyn werd achtereenvolgens gemeenteraadslid,
schepen en burgemeester van Nevele.
Hij deed dit alles met hart en ziel en stond steeds in
dienst van de mensen.
Met fierheid vertelde hij mij dat het rusthuis van Nevele
onder zijn bewind het goedkoopste van gans Vlaanderen was !
In 1965 werd dokter Wannyn door Leo Wouters uitgenodigd
opeen besloten vergadering. De partij
wilde voor de verkiezingen met een sterke lijst naar buiten komen.
Mevrouw Wannyn, die vermoedde wat de bedoeling van de
vergadering was, vroeg hem zich niet te engageren, zij hadden al zo veel
tegenslagen gehad .
Dokter Wannyn ging naar de vergadering waar verschillende
vooraanstaanden uit de beweging, o.a. Pater Stracke, aanwezig waren.
Toen hij hoorde hoe sommigen uitvluchten zochten om het
niet tedoen, zegde hij spontaan :IK DOE
MEE !
Toen hij thuiskwam vroeg zijn vrouw:Wat hebt ge gedaan ?
Antwoorddehij :IK
DOE MEE !.
Toen zegde zijn echtgenote: ik ben toch blij dat gij geen
lafaard zijt.
Als dokter Wannyn sprak over die vele jaren viel zij grote
liefde op voor zijn echtgenote die gij reeds enkele jaren had verloren.
Zij had hem steeds op schitterende manier en met veel
begrip bijgestaan in alles wat hij heeft gedaan. Mevrouw Wannyn was inderdaad
een zeer bijzondere dame !
De verkiezingen van 23 mei 1965 werden een grote overwinning
voor de Vlaams-Nationale partij . Het aantal kamerzetels sprong van 5 naar 12,
en het aantal senatoren van 2 naar 5 . Nu zou men zoiets een ZWARTEZONDAG noemen
En zo kwam dokter Wannyn in de kamer van volksvertegewoordigers en hij is er 9 jaar gebleven. Hij werd lid van
de Commissies voor Algemene Zaken en het Openbaar Ambt en voor de
Comptabiliteiten hij stelde bijzonder
belang in vraagstukken betreffende de streekeconomie.
Bescheiden als hij was zegde hij van zichzelf dat hij
eigenlijk geen politieker was Ik ben wel een fatsoenlijk huisarts ,zegde hij
Op zijn reeds hoge leeftijd bleef dokter Wannyn de brede
Vlaamse Beweging met veel belangstelling volgen en steunen en op het einde van
ons gesprek gafklonk wat hij zegde
bijna als een boodschap..
Hij zegde dat wij de strijd voor AMNESTIE nooit mogen
opgeven en dat wij nooit salonfähig mogen worden. Zelfs als alle getroffenen
van de repressie overleden zijn, moet de Vlaamse Beweging Belgiëblijven lastig vallen met de repressie en
eerherstel vragen voor de getroffenen van deze Belgische misdaad .
Geachte aanwezigen, Dokter Wannyn was een voorbeeld van
Vlaamse trouw en ik wilde dan ook met deze boodschap die hij ons meegaf mijn
toespraak besluiten.
Dank u voor uw aandacht.
Dodenhulde Sint-Amandsberg 9 november 2013
Zaterdagnamiddag
9 november 2013
namen we deel aan de jaarlijkse Dodenhulde (dit jaar te
Sint-Amandsberg).
Naast de overleden leden van de Vlaams-Nationale
vereniging werden dit jaar Dr. Jan Wannyn en Dr. Jozef Goossenaerts
herdacht.
Ere-senator Wilfried Aers sprak over
"Burgemeester-Volksvertegenwoordiger
Jan Wannyn" uit Nevele.
Ria Goossenaerts sprak over "Mijn vader Dr.
Jozef Gossenaerts".
Het Emiel Hullebroeckkoor zong... a capella.
Hulde aan Emiel Hullebroeck te Gentbrugge
Zaterdag
9 november 2013
brachten we met een afvaardiging van het Emiel
Hullebroeckkoor
een bloemenhulde aan het graf van Emiel Hullebroeck op
de begraafplaats te Gentbrugge.
We zongen er tweestemmig zijn mooie
lied : "De Kempen".
17-10-2013
Overlijden van ons ere-lid Ghislain Van Achter
Wij vernemen nu pas het overlijden op 11 oktober 2013 van ons ere-lid Ghislain Van Achter echtgenoot van Lea Woumans. Ghislain was jarenlang een trouw lid van het Emiel Hullebroekkoor.
Hij werd geboren te Vilvoorde op 28 december 1921 en overleed te Kalken op 11 oktober 2013.
Namens ons koor onze innige deelneming aan zijn weduwe en heel de familie.
pb.
11-10-2013
De Vlaamse Leeuw. Feiten en fouten door Chris Impens
Het ANZ staat opnieuw garant voor een mooi, hedendaags en strijdbaar Zangfeest. Samen zingen, juichen, lachen en genieten is ook dit jaar de boodschap.
vzw Flandria en VVB Gent slaan opnieuw de handen in elkaar en organiseren voor leden van VVB, Flandria, VOS, Vl@s, Davidsfonds en Vlaams & Neutraal Ziekenfonds deelname in groep aan het Zangfeest aan sterk verminderde prijs. Voor 20 euro heeft u een plaats op de bus, een genummerde zitplaats rang 2 en een programmabrochure. Kinderen en jongeren tot 18 jaar... betalen 9 euro (bus + zitplaats of kinderopvang), studenten 14 euro. Niet-leden betalen 24 euro.
De bus vertrekt op zondag 3 maart om 13 u stipt van de P+R-parking onder het viaduct te Gentbrugge (kant tramhalte). Wees op tijd, de bus wacht niet. U bent ingeschreven na contante betaling of na storting op rek. BE81 979 3997971 24 van VVB Gent met vermelding van ‘(aantal) x Zangfeest’ en dit vóór 10 februari. U ontvangt uw kaarten dan op de bus. Verdere inlichtingen bekomt u bij VVB Gent, Herman De Mulder, Meersstraat 88, 9000 Gent, tel 09 329 04 56, e-post: gent@vvb.org of vzw Flandria, Guido Dekeyser, tel 09 225 09 08.
14.30 uur in het Reynaertcentrum Reinaertstraat 26 Gent Bus 3-17-18 Halte Seghersplein (Kerk Sint-Jan Baptist)
GULDENSPORENVIERING
Programma
LIEDEREN GEBRACHT DOOR HET E. HULLEBROECKKOOR
P099 Groeninge (G. Gezelle - J. van Hoof) P060 De Blauwvoet (A. Rodenbacht - E. Hullebroeck) P059 Wij zijn bereid (R. Lammens - Jef Tinel) P080 Roosmarijntje (Bert Peleman - Armand Preud'homme) P061 De gilde viert (René De Clercq - Emiel Hullebroeck)
SAMENZANG
P024 Klokke Roeland (A. Rodenbach - J. Destoop) P030/2 Vlaamse Leeuw (Hipoliet van Peene - Karel Miry)
Zondag 25 augustus 2013 11.00 uur
IJ Z E R W A K E
I. TIJDENS DE MIS
K044: Maria schone vrouwe (Gaston Feremans) in samenzang.
K021 : Lieve Vrouwe van ons land (Arthur Meulemans) : (3 strofen: Lieve Vrouwe van ons land..., Moeder die op Vlaanderen waakt..., en Gij hebt ons de vree gebracht...) in samenzang.
K045: O Moedermaagd (Guido Gezelle - Jef Tinel) Strofe 1: soliste (echtgenote van de organist) Strofe 2: dames - strofe 3: soliste - strofe 4: allen samen.
P30/1: Gebed voor het Vaderland (Gaston Feremans) in samenzang.
II. TIJDENS DE WAKE
P177: De landsknechttrommen dreunen (Armand Preud'homme) in samenzang (3 strofen).
P059: Wij zijn bereid (Jef Tinel) in samenzang (3 strofen).
P009: Het Lied der Vlamingen (Peter Benoit) in samenzang (3 strofen).
P124 Het lied van Nele (Johan De Maeght - Emiel Hullebroeck)
P022: Lied van mijn land (Ignace de Sutter) in samenzang (3 strofen).
P221: Zelfbestruur (Emiel Hullebroeck) in samenzang (2 strofen).
P252: Trek aan de riemen wij varen (Armand Preud'homme) in samenzang (3 strofen).
P073: Ik had een wapenbroeder Strofe 1: dames (tweestemmig) - strofe 2: heren (tweestemmig) - strofe 3: allen samen (tweestemmig).
III. NATIONALE LIEDEREN
P30/3: Die stem van Zuid-Afrika
P30/2: De Vlaamse Leeuw (2 strofen)
P30/4: Het Wilhelmus.
ZATERDAG 9 NOVEMBER 2013
HULDE AAN HET GRAF VAN EMIEL HULLEBROECK
Verzameling aan de Kerk van Gentbrugge om 13.15 uur.
(Partituur P64 De Kempen meebrengen)
DODENHULDE
Jaarlijkse dodenhulde en herdenking van
Dr. Jan Wannijn en Dr. Jozef Goossenaerts
Kring Westveld - Heiligkruisplein 10 Sint-Amandsberg
om 14.30 uur
(Ruime parking - bussen 17 en 18)
LIEDEREN:
K003: Vaarwel mijn broeder;
P073: Ik had een wapenbroeder;
P009: Het lied der Vlamingen;
P096: Mijn Vlaanderen heb ik hartelijk lief
SAMENZANG:
P24: Klokke Roeland;
P030/2 (met nieuwe intro).
DONDERDAG 28 NOVEMBER 2013
12.00 uur
Jaarlijks Sint-Ceciliafeest
Wilde Brakke 26 Oostakker
De Lijn: bus 76-77-78 (Gent Sint-Pieters-Zuid-Dampoort) tot restaurant Colmar.
Drank: witte en rode wijn en water (bruisend en niet bruisend)
Prijs: 33 euro
Inschrijven tot 14 november 2013
°°°°°°°°°°°°°
DINSDAG 10 DECEMBER 2013
Vl@s Sint-Amandsberg
Kring WESTVELD
14.00 uur
(Heilig Kruisplein 10 Sint-Amandsberg)
(Ruime parking - bussen 17 en 18)
PROGRAMMA
P135 : O mijn Kempen
P110 : Lied der klokke Roeland
P092 : Een vreemde arme snuiter
P084 : Vrienden komt zit neder
P064 : Kempen (Wat zijt gij schoon...)
P116 : Het blijheidsleid - De Beiaard
PAUZE
P293 : Ik zing wanneer in de lente
P049 : De Alpenherder
P170 : Zomervreugde
P237 : Op eer en trouw
P042 : O Lied
P247 : Ik ken een lied
P133 : Op de purperen heide.
Vrijdag 27 december 2013
BROEDERBAND
Reynaertcentrum Reinaertstraat 26 Gent
Bus 3-17-18 Halte Seghersplein (Kerk Sint-Jan Baptist)
Koorleden aanwezig om 14.00 uur
A. Aanvang:
P30/2: Vlaamse Leeuw alleen 2’de strofe *
B. Eerste deel: Kerstliederen:
A08: Komt Allen
A12: Hoort nu de feestklokken
A16: Susa Nina *
A24: Kerstnacht, die schone
A26: Ieder jaar komt kerstmis weer
A31: Kerstliedje
C. Tweede deel: profane liederen
P133: Op de purperen hei
P042: O lied
P293: Ik zing wanneer in de lente
P064: De Kempen ( Wat zijt gij schoon… ) *
P258: Lapper Krispijn
P280: Avondliedje
D. Afsluiter
A006: Ik wens je een liedje van vrede *
* = koor + publiek
Het kerstfeest van Broederband gaat niet door. Het zal vervangen worden door een lente- of zomerfeest in het voorjaar 2014.
27-08-2013
12de IJZERWAKE 25-08-2013
"Het lied van de vrijheid"
Liever wolf En vrij in 't bos, Liever Vlaming fier en los, Liever 'wilde' zonder spijt Dan bange Belg en ingelijfd. Liever wolf, gevreesd en trots Meester van het eigen lot Dan vette schoothond aan de pot.
Liever stout en fel dan braaf Liever ongewenst dan graaf, Liever fier en marginaal Dan likkend aan hun kandelaar. Liever dagelijks hoon en smaad, Tegenwind en domme haat, Liever lastpost dan gevierde, Brave kruiphond van de Staat.
Liever ruig, de tanden bloot, Bijtend naar een vals cordon Dan ijdele kleine prulbaron In 't koninklijk verguld salon. Liever vrij en jaar na jaar Overwerkt, belaagd, berooid Dan slaaf met tricolore sjerp En ketting aan de poot.
Liever wolf, en vrij en los, Vlaming die er écht voor gaat Dan hond die hapt naar elke brok En teruggejaagd wordt naar zijn kot Als het de machthebbers behaagt. Liever wolf, die gromt en grolt Wars van 't achterbaks verraad. Liever wolf bij 't eigen volk Dan met een toegeknepen strot De bandhond van de Staat!
Wij kunnen ons afvragen of er in vergelijking met de IJzerwake van 2012
voor Vlaanderen iets ten goede veranderd is. En buiten het goede weer heb ik
niets kunnen vinden.
Albert deux werd vervangen door Philippe un maar dat zal voor Vlaanderen niets
veranderen.
Vrienden,monarchie en democratie vloeken met elkaar.
Een niet verkozen staatshoofd heeft geen enkele democratische legitimiteit. Wij
haddenen hebben geen nieuwe koning
nodig, meer nog we kunnen hem - zowel met een Franseals met een Vlaamse voornaam - missen als de
pest. De nieuwe koning heeft zich in het verleden reeds herhaaldelijk
uitgesproken tegen al wie opkomt voor een zelfstandig Vlaanderen.Hiermee neemt hij dezelfde partijdige houding
aan als zijn vader, die in zijn laatste 21 juli-toespraak nog maar eens een
politiek statement van formaat maakte door Di Rupo en zijn PS-regering op te
hemelen.
De monarchie
is een relict uit het verleden dat best zo spoedig mogelijk wordt opgedoekt.
Maar vergis u niet: knutselen aan de Belgische constructie, en er - godbetert - een République
belge van maken, interesseert ons niet. Een ceremoniële operettekoning,
waar sommigen nu voor gaan, evenmin.
Wij gaan
voluit voor een onafhankelijke Vlaamse Republiek. Daar ligt onze toekomst!
En die
toekomst begint vandaag. Bij onze Vlaamse jeugd. Vandaar dat het Vlaams
onderwijs voor ons een absolute topprioriteit is. Want, Vlaamse vrienden,op een haar na is in deze Vlaamse legislatuur
vermeden dat Vlaanderen even slecht onderwijs zou krijgen als Nederland en Zweden.
Twee landen die gedurende tientallen jaren geflirt hebben met een pedagogische
eenheidsworst, de verafgoding van het egalitaire, de pampering van iedereen die
zich om ter hardst roepend gediscrimineerd wilde noemen, en die zich lieten
leiden door dames enheren die zelf
nooit les gegeven hebben maar wel bepalen hoe anderen het moeten doen.
Een
eventuele hervorming moet zich beperken tot het oplossen van de pijnpunten.
Zo moet er
inderdaad dringend iets gedaan worden aan het imago van het technisch
onderwijs. Wij leven in een technologische wereld. Ons leven, onze
gezondheiden ons welzijn wordt in grote
mate bepaald door de vooruitgang van de technologie. Daarom moeten jongeren met
technische capaciteiten zo vroeg mogelijk kennis maken met wetenschap en
technologie. Dat gebeurt best al van in het lager onderwijs, en toekomstige
leerkrachten moeten opgeleid worden om met kennis van zaken technologische
opvoeding te geven
En als
teveel leerlingen het onderwijs zonder diploma verlaten dan blijkt
taalachterstand de belangrijkste oorzaak te zijn. Ook daar moet aan gewerkt
worden.
De onderwijsproblemen van de grote steden moeten dáár opgelost worden,
en niet in 85% van Vlaanderen dat onbesmet blijft door de ongekwalificeerde en balorige
jongeren, vaak van allochtone origine, die in Gent, Antwerpen en Brussel de
Vlaamse schoolresultaten internationaal verknoeien.
En dan is er nog de fameuze multikul die ons blijft
kwellen.
De islamisering van onze Vlaamse steden, eerste de
grote steden, dan de centrumsteden en nu zelfs het platteland, is een extreme
daad van agressie, die uitgaat van de islam zelf, maar vooral ook van de Di
Rupos, de Milquets, de Moureauxs, de Onkelinckxen, - die welbewust en zeer
doordacht een totaal volksvreemde religie en ideologie importeren om de Vlaming
tot dhimmi te herleiden:een brave,
volgzame en zwijgende tweederangsburger. Voortdurend moeten wij, Vlamingen,
Europeanen, op onze tellen passen om deze nieuwkomers niet te bruuskeren.
Voortdurend moeten wij ons braaf, tolerant opstellen, ook voor diegenen die
zelf blijk geven van een enorme intolerantie.
Als een kleuterjuf in een Antwerpse school door de moslimouders
valselijk beschuldigd wordt van seksueel misbruik, dan, beste vrienden, jawel,
worden niet die ouders ter verantwoording geroepen, maar wordt de juf van de
school verwijderd, en verandert men de naam van de school, zogezegd, en ik
citeer: om het vertrouwen met de moslimgemeenschap te herstellen. Ja, u hoort
het goed: de slachtoffers worden schuldig verklaard, zij die fout waren worden
in de watten gelegd.
Deze slappe houding opent de weg naar de geruisloze
afschaffing van de democratie. Of om het met Johan Sanctorum te zeggen, onze
gastspreker van twee jaar geleden: Van
elke zwakte maakt de islam gebruik om haar positie te versterken. Met elke
nieuwe moskee vergroot ze haar impact, mentaal en ruimtelijk. Elke publieke
gebedsstonde op straat, die het verkeer lamlegt, is een opgeheven middelvinger
tegen onze eigen Europese cultuur van de tolerantie.
Neen vrienden, neen, driemaal neen! De strijd om
onze autonomie, de strijd voor een Vlaamse republiek, hangt onverbrekelijk
samen met de strijd voor onze Europese leidcultuur, met haar Christelijke en
humanistische accenten. Voor ons, onafhankelijkheidsstrijders, geen sharia,
geen gedoogcultuur tegen de islamisering, geen moskeeën die als bruggenhoofden
ingeplant staan om Vlaanderen te koloniseren. Voor niets minder dan een
reconquista moeten wij gaan, de herovering van Europa door de Europeanen.
Omdat wij geloven in Vlaanderen, in onze kracht,
onze waarden, onze taal, onze cultuur. Omdat wij er rotsvast van overtuigd zijn
dat een Vlaamse cultuurnatie, die wortelt in een Vlaamse volksgemeenschap, een
parel kan worden aan de Europese kroon. Niet de E.U.-dictatuur van vet betaalde
bureaucraten, maar het oude, glansrijke Europa, dat ten offer viel in 1914, met
de grote oorlog waar wij Vlamingen zon zware tol aan betaald hebben.
Volgend jaar is het precies honderd jaar geleden
dat deze grote oorlog uitbrak. Dat wordt uiteraard herdacht en wij mogen als
erfgenamen van de Frontbeweging niet ontbreken op deze herdenkingen. De wereld
moet weten welk drama zich hier aan de IJzer heeft afgespeeld. De wereld moet
weten dat de Vlaamse zelfstandigheidsgedachte hier geboren werd. Hou dus
alvastdinsdag 28 oktober 2014 in je
agenda vrij voor de herdenking van de slag bij Ieper. Ook al zullen de
Belgische driekleuren er ongetwijfeld staan pronken, wij zullen de Vlaamse
Leeuw laten wapperen, om de wereld eraan te herinneren dat vooral Vlamingen
hier sneuvelden, onder ééntalig-francofone superieuren, en voor een koning die
hen nadien bedankte met een heksenjacht op flaminganten.
Vrienden, de Vlaamse staat die we samen nastreven is geen luxe maar een
absolute noodzaak. We stellen ons daarmee zeker niet op als een eiland in de
wereld, integendeel. Dichtbij ijvert men met evenveel enthousiasme voor een
onafhankelijk Catalonië en Schotland. Hun vreedzame strijd is ook de onze. En
we kunnen van onze nationalistische vrienden nog heel wat leren inzake
vastberadenheid, gedrevenheid en samenwerking. Vandaar het thema van onze 12de
IJzerwake: Ja: Vlaanderen, Schotland, Catalonië.
Ik
wil van de gelegenheid gebruik maken om het Europees samenwerkingsverband EPI -
het European Partnership for Independence - aan te bevelen. Onder de
noemer ICEC, wat staat voor International Commission of European
Citizensinternationale commissie voor
Europese burgers, wil de Vlaamse Volksbeweging samen met haar Europese
partnerorganisaties in Catalonië, Schotland, Zuid-Tirol en in nog veel andere
gebieden minimum één miljoen Europese handtekeningen verzamelen, waarvan 16.500
in Vlaanderen, voor het recht op
zelfbeschikking van de Europese volkeren. Ik doe daarom een uitdrukkelijke oproep om deze
petitie te ondertekenen.De petitie
is de aanloop naar een Europese manifestatie in Brussel op zondag 30 maart
2014. Ook daar zullen de leeuwenvlaggen volop wapperen. Hou alvast deze datum
in je agenda vrij.
Ons streven
naar een zelfstandig Vlaanderenbetekent
niet dat we de Europese gedachte nietondersteunen, maar we verwerpen wel de huidige Europese Unie.
Deze unie
miskent het zelfbeschikkingsrecht van de volkeren en voert een centralistische
politiek die meer tweespalt en onderling wantrouwen brengt onder de Europese
volkeren. Het is ook deze Unie die volop de Belgische kaart trekt, en het oude,
voorbijgestreefde Europa van de natiestaten in stand wil houden, tegen elk
onafhankelijkheidstreven van de volkeren. Het is ook bij die raad van Europa
dat de francofonen in Vlaanderen aankloppen, om als zogezegde minderheid hun
rechten af te dwingen, terwijl het er hen alleen maar om te doen is om gebied
te veroveren.
Dat Europa
kan van ons de pot op, wij aanvaarden zijn legitimiteit niet. En ook op het
internationale forum moet Vlaanderen zijn eigen weg gaan.Nooit meer oorlog is één van de pijlers uit
het IJzertestament.We verwerpen dan ook
uitdrukkelijk de gedachte om tussenbeide te komen in allerlei conflicthaarden
zoals Syrië. Niet met militaire middelen, maar ook niet door wapenleveringen.We komen geen stap verder door de ene
dictator te vervangen door het andere fundamentalistische regime.Dat heeft de zogenaamde Arabische lente ons
geleerd.
Vlaanderen
beperkt zich best tot het verlenen van humanitaire hulp aan de getroffenen en
tot steun aan pogingen om tot een politieke oplossing te komen.
Vlaamse vrienden,
Ik kan niet voorbijgaan aan de 6de
staatsmisvorming
Een studie van hetOverlegcentrum
van Vlaamse Verenigingen leert ons dat het Vlinderakkoord gelijk staataan 1 Franstalige toegeving tegenover 20
Vlaamse verliespunten.
In een gesprek over de zogenaamde splitsing van
B-H-V verklaarde de Franstalige senator Alain Destexhe (MR): Het is toch niet
mijn schuld dat de Vlaamse onderhandelaars geen enkele dossierkennis hadden, en
zich als kleine kinderen in de luren hebben laten leggen!
Een onafhankelijke studie over de werklastmeting
heeft ondertussen aangetoond dat de ontdubbeling van het gerechtelijke
arrondissement B-H-V inderdaad knoeiwerk
en puur bedrog is waarbij de Vlamingen zwaar benadeeld worden. Dit moet dus
onverwijld worden overgedaan.
Met deze staatsmisvorming verkrijgt Vlaanderen niet
de instrumenten die nodig zijn om onze welvaart veilig te stellen. Het feit dat
Vlaams minister-president Kris Peeters bij Di Rupo moet gaan smeken om iets te
doen aan de hoge loonlasten levert hiervoorhet ultieme bewijs.
Bovendien wordt de geldstroom vanuit Vlaanderen
niet ingeperkt maar verder uitgebreid!
We weten ondertussen dat het slotakkoord over de
zesde staatshervorming Vlaanderen 1,4 miljard zal kosten, dat is 3,8 miljoen
euro of 154 miljoen oude franken per dag.
Hendrik
Vuye, professor
staatsrecht aan de universiteit van Namen, noemt de zesde staatshervormingeen stap op de weg naar de ultieme vergrendeling.De enige mogelijkheid om daar nog vanaf te geraken
is uit de belgische grondwet te stappen.
Daarommoet Vlaanderen na de verkiezingen van 2014
resoluut zijn eigen weg gaan.
Om te
beginnen door eerst en zo snel mogelijk een Vlaamse regering te vormen.
De Vlaamse
regeringsvorming mag niet het slachtoffer worden van de Belgische blokkering.
Daarom moeten alle politici in de Vlaams-nationale partijen nu meer dan
ooit hun verschillen opzij zetten en een gemeenschappelijke strategie ontvouwen
die leidt naar een onafhankelijk Vlaanderen. Anders dreigt de moeder van alle
verkiezingen alleen maar Vlaamse weeskinderen te baren! De Vlaming, die het eeuwige getreuzel, het
voortdurende gekibbel en de steeds weer gemiste kansen beu is, ziet het
gemeenschappelijke doel duidelijk voor ogen: meer welvaart en welzijn via een
onafhankelijk Vlaanderen. De twee V-partijen, U weet welke ik bedoel, zijn het
nu aan de Vlaamse beweging verschuldigd om front te vormen op dit cruciaal
moment. Wij zullen geen kromme cordon-redeneringen meer dulden.
Mèt en in België, zal de taalgrens de verfransing
nooit kunnen tegenhouden; mèt en in België, komt er nooit een doeltreffend
economisch en sociaal beleid, geen echt tewerkstellingsbeleid, geen efficiënt
gezondheids- en gezinsbeleid, geen rechtvaardig migratiebeleid. Mèt en in België
komt er kortweg nooit een doeltreffend beleid, punt uit.
De enige manier om als volksgemeenschap cultureel, sociaal en economisch
te overleven, en welvaart te creëren, het enig toekomstperspectief voor onze
samenleving, is door Vlaanderen op de kaart te zetten als een zelfstandige
staat in Europa. De enige manier om echt economisch orde op zaken te stellen,
én om ons eindelijk thuis te voelen in eigen land, is Vlaanderen op de kaart
zetten als een zelfstandige, jonge en creatieve natie. En de enige manier om
Vlaanderen op de kaart te zetten, is door België eraf te schoppen.
Vandaag liever dan morgen. En zonder confederale tussenstations die de Vlaamse
onafhankelijkheid naar de Griekse kalender verwijzen.
Het Vlaams
Parlement heeft de democratische legitimiteit om namens Vlaanderen te spreken.
Wat houdt hen tegen om buiten de grondwet te treden en de ondemocratische
grendels op te zeggen en tegelijkertijd de enige zinvolle onderhandelingen aan
te vatten, die over de definitieve en ordelijke opdeling van het belgische
wangedrocht.
Vlaamse vrienden,
Ik kan niet anders dan eindigen met hetzelfde besluit als de voorgaande
jaren,met de noodzaak van een vrij en
onafhankelijk Vlaanderen, dat zijn toekomst in Europa eindelijk veilig stelt,
en dat de weg inslaat naar een hereniging met Noord-Nederland!
Vlaanderen móet, nu meer dan ooit, zijn toekomst zelf kunnen bepalen.
Zonder België, omdat het niet anders kan! Tegen België, omdat het moet!
Dat is onze ultieme opdracht! Het is daarom uw plicht en mijn plicht om
deze onzalige belgische staat definitief de rug toe te keren!In Vlaanderen in de Nederlanden en in een
democratisch Europa dat respect heeft voor de eigenheid van zijn volkeren, dus
zeker niet in de huidige Europese Unie: daar ligt onze toekomst.
En daarvoor kunt ge alvast op mij blijven rekenen!