|
72ste Vlaams Nationaal Zangfeest
EEN HART VOOR VLAANDEREN
Het 72ste Vlaams Nationaal Zangfeest van zondag 15 februari 2009 (de dag na Sint-Valentijn) was een voltreffer van formaat. Een nokvolle Lotto Arena, gelegen vlak naast het Sportpaleis, zorgde voor de sfeer van de grote dagen. De keuze voor deze zaal en voor een vroegere datum bleek een juiste keuze.
Het Emiel Hullebroeckkoor was zoals steeds aanwezig met een sterke delegatie.
De samenzang onder leiding van Peter Leys, kleinzoon van Jef Tinel, verliep vlekkeloos. Al is het natuurlijk nodig de dirigent in het oog te houden en niet enkel het programmaboekje. De vele verwijzingstekens in een paar liederen bleken ook voor velen een haast niet te nemen hinderpaal. Niet iedereen studeerde notenleer.
Ook de geleidelijke vernieuwing van het repertorium was een meevaller. Wij hebben naast onze traditionele liederen ook veel mooie hedendaagse liederen. Ze werden door jong en oud geestdriftig meegezongen.
Erik Stoffelen, voorzitter van het ANZ was ook in een begenadigde oratorische dag. Dank je Erik voor de bezielde en aan duidelijkheid niets te wensen overlatende toespraak. En nu afrekenen op 7 juni.
Dit zangfeest stond ook in het teken van de hulde aan Peter Benoit (die 175 jaar geleden werd geboren) en van Jef Van Hoof (die 50 jaar geleden stierf). "Hun betekenis voor het Vlaamse muziekleven in nauwelijks te onderschatten, en zonder hen zou er wellicht nooit een zangfeest geweest zijn" zoals Paul Cordy schrijft in de Inleiding van het programmaboekje.
Hoe konden we beter hulde brengen aan deze twee Vlaamse meesters dan door hun liederen te zingen. En dat deden we met o.a. Groeninghe van Jef Van Hoof en Beiaardlied van Peter Benoit. De mooiste hulde werd echter gebracht door de Vlaamse sopraan, afkomstig uit Ronse en aktief bij de BBC Singers en The Londen Voices: Ann De Renais. Zij vertolkte voor ons 't Is Stille en Ik heb u lief Jef Van Hoof en Spinnewiel van Peter Benoit. Ann De Renais vertelde er zelfs bij dat het verhaal de ronde doet dan Peter Benoit het componeerde in het bos in het Ronsense dat men sindsdien het Muziekbos is gaan noemen. Legende of waarheid ? Dat heeft geen belang... het is een mooi verhaal!
Zoals steeds werd besloten met het zingen van de Nationale Liederen. Ik krijgt er steeds een krop van in de keel en moet noodgedwongen telkens enkele verzen overslaan... Maar, daar doen we het voor: de batterijen opladen om de strijd verder te zetten voor een onafhankelijk Vlaanderen en waarom zou de ontroering ook niet mogen toeslaan de dag na Sint-Valentijn... want "Mijn Vlaanderen heb ik hartelijk lief".
"Wanneer zal Vlaanderen,
de profetische woorden van Jozef Simons indachtig?!
Toegrijpen, om zonder aarzeling,
het onzalig belgisch 'voorlopig Bewind' dat na al sinds
1830 tot en met Van Rompuy ongestraft blijft duren,
metterdaad naar huis te sturen!
En aan het prinsenvolk der oude Nederlanden
onverwijld te geven waar het recht op heeft,
namelijk:
Een eigen Vlaams gelaat.
In een eigen Vlaamse hoofdstad
In het hart van Europa.
En met een kloppend hart voor Vlaanderen!"
(Uit de verwelkoming door Anton Aldi)
Tot volgend jaar op zondag 28 februari 2010 op het 73ste Vlaams Nationaal Zangfeest.
pb
|
