Samen met het Scheldekoor en De Zwalmfanfare ondersteunde het Emiel Hullebroeckkoor traditiegetrouw de samenzang op de 7de IJZERWAKE op zondag 24 augustus 2008 te Steenstrate, in de schaduw van het gedenkteken voor de gebroeders Van Raemdonck.
We waren bovendien zeer vereerd samen met Hilde van Hoogten het mooie lied "Ode aan Vlaanderen" (Tekst: Mia Brans-Dujarin - Muziek: Pieter Vis) te mogen vertolken onder leiding van onze dirigent Hendrik Swinnen.
15 koorleden waren aanwezig: Guido, Jan (penningmeester), Jean-Louis, Hendrik (onze vaste dirigent), Lieve, Bea, Jacques, Cécile, Lut, Wies, Marleen, Mariette, Omaar, Christiaan en Paul.
Het was ongetwijfeld een goede IJzerwake. Ondanks het wisselvallige weer waren er meer dan 5000 betalende deelnemers, een nieuw record. De regimezender van "La gauche caviar" telde er 2500. Arme VRT. De toespraken van Johan Vanslambrouck en vooral van Gui Celen bezorgden ons weer energie voor de komende maanden van harde strijd voor een zelfstandig Vlaanderen en voor de beveiliging van Vlaams Brabant. En het weze duidelijk: het confederalisme is voorbijgestreeft, het komt te laat. Die omweg wensen we niet meer te nemen. Gedaan met geven en toegeven, met vragen en smeken, met wachten en uitstellen, met vette vissen en borrelhapjes. "NU DURVEN MET VLAANDEREN".
Neen zei Gui Celen, ook dat is verleden tijd "NU DOEN MET VLAANDEREN" is voortaan de leuze. "Tot Vlaanderen niet krijgt, maar uiteindelijk zelf neemt waar het recht op heeft: namelijk zijn eigen Vlaamse staat! Noch min, noch meer".
Ze waren er weer allen, de militanten van vandaag en van gisteren. Ik had hem meer dan 50 jaar (een halve eeuw) niet meer ontmoet. Het was in 1956 of 1957 dat we met enkele Volksunie militanten onder leiding van Bob Maes "De Volksunie" gingen "colporteren" te Halle, op de Grote Markt in de schaduw van de Basiliek. We werder er aangevallen door enkele belgicisten die de nummers uit onze handen rukten en verscheurden. En geloof het of niet maar Bob bleef er kalm bij.
Samen met Mevrouw Wim Maes, Wim De Wit en Eric Ponette was Bob Maes genodigde op deze IJzerwake. Samen met deze vier Vlaamse militanten, met verschillende achtergronden maar onverwoestbaar trouw aan hun volk, herbevestigden we met de duizenden aanwezigen onze trouw aan Vlaanderen:
"O land van roem en rouwe, van liefde en lijdensnood, gij wordt weer vrij en groot! Wij zweren houwe trouwe, U, Vlaanderen totterdood
Het ga je goed Bob... en hopelijk tot volgend jaar.
En voor die van Laken : "De tijd verslindt de steden. Geen tronen blijven staan."
Pabl
|