Sara

Sara, een meisje dat oorspronkelijk uit Libanon komt, emigreerde op haar tiende samen met haar ouders naar Nieuw – Zeeland. Ze deed niets aan haar geloof (de islam). Alleen haar naam verraadde haar islamitische afkomst. Het was zelfs zo erg dat ze nog nooit een kaft van een mashaf had gezien. Haar ouders deden er ook niets aan. Haar ouders gingen na een tijdje uit elkaar en scheidden. Sara ’s ouders hertrouwden allebei. Op haar 17de gingen haar ouders met hun nieuwe vrouw/man naar Libanon terug. Sara bleef achter in Nieuw-Zeeland, zonder ouders.

Jaren later zo rond haar negentiende, twintigste, ging ze inwonen bij haar vriend. Om zichzelf financieel te kunnen onderhouden werkte ze in een bar s’avonds laat. Verder ging ze naar school. Daarnaast was ze een heel erg mooi meisje. Daarom besloot ze mee te doen aan de miss verkiezingen in haar land. Omdat ze nogal mooi was maakte ze een hele goede kans. Daarom deed ze mee en won de miss verkiezingen.
Ze mocht daarom ook meedoen aan de miss World verkiezingen. Ze wilde wel ze zou het wel kunnen halen, maar ze wist wat voor gevolgen het zou hebben. Op iedere krant tijdschrift zou ze op de voorkant staan en dat wilde ze liever niet.

Toen ze eenentwintig was veranderde ze.
Op een dag was ze bij een moslim familie thuis en keek ze naar de zender iqraa, waar op dat moment een aflevering van Amr Khaled werd uitgezonden. Ze vond het een hele mooi uitzending. Onder aan het beeldscherm verscheen een e-mail adres van Amr. Ze stuurde hem een mailtje waarin ze vertelde dat ze wat meer over de islam wilde weten. Dat was toen de maand oktober.

Amr reageerde en stuurde haar een paar van zijn oude uitzendingen op. Twee dagen later reageerde ze. Ze was daar zo enthousiast over, dat ze zei dat ze de Quraan wilde leren. Twee dagen later stuurde ze hem een e-mail dat ze sourat al Fatiha uit het hoofd kende en dat ze wilde leren bidden. Amr stuurde haar een link. Weer twee dagen later kende ze sourat al An3am uit het hoofd, en ze had die dag gebeden. Ze vertelde hem in haar e-mail dat ze zich nog nooit zo bevrijdend had gevoeld, het was alsof ze die dag pas tot leven kwam. Weer twee dagen later vertelde ze dat ze salaat al Qijaam deed( voor de genen die niet weten wat dat is: bidden in de nacht).
Na twee dagen stuurde ze hem weer een email waarin ze vertelde dat ze hijaab wou dragen. Mensen stel je voor degene die miss World kon zijn een hijaab om?

Maar Amr was niet zo enthousiast hierover, hij vond het veel te snel gaan. Naar zijn mening ging het een beetje om haar heen. Hij kende genoeg meisjes die hijaab gingen dragen maar na een paar dagen/weken weer afdeden. Ze moest er wat langer over nadenken vondAmr, in tegenstelling tot zijn vrouw. Na weer twee dagen wilde Sara iets goeds voor de Islam doen en vroeg Amr raad. Hij zei dat ze Inshalah een keer in zijn uitzending zou komen en haar verder helpen.

Na dit liet Sara een week lang niet van zich horen en Amr dacht dat ze waarschijnlijk alweer van gedachten was veranderd. Zeg maar weer de slechte kant op. Maar nee Sara belde na die week op en vertelde dat ze erg ziek was. Omdat ze mee had gedaan voor de miss verkiezingen had ze bij de plastische chirurg haar borstomvang laten veranderen. De chirurg die dat had gedaan vertelde dat bij later onderzoek gebleken was dat ze borstkanker had. Ook had ze niet meer zo lang te leven. Die week nog moest ze een operatie begaan, waarin niet zeker was of ze het zou overleven. Sara had haar ouders al vijf jaar niet gezien en wilde weer eens naar haar geboorteland. Maar dat kon dus niet meer voor haar operatie. Ook zou ze wellicht de Ramadan niet meer kunnen halen. Ze wilde dat zo graag meemaken, omdat ze op Laylatoen Qadr om maghfiera zou vragen.

Ze belde Amr op en was wanhopig, ze had niet veel tijd meer en wilde toch nog iets goeds doen voor haar geloof. Amr stelde haar gerust. Ook opende hij een forum op zijn site waarin moslimbroeders zusters voor haar konden bidden en dua konden doe. Veel mensen reageerden hierop en sommigen lazen zelfs de hele Qor’aan voor haar uit.
Sara was toch heel verdrietig over het feit dat ze niets goeds had gedaan en ze was bang dat Allah het haar niet kon vergeven. Ze had immers gedronken werkte in een bar, deed alles wat een moslim niet mag. Maar Amr stelde haar gerust. Allah zou het haar wel kunnen vergeven immers hij verwees naar het verhaal van Mousa en een man uit het dorp. Ze was hierop gerustgesteld. Omdat ze wist dat ze het misschien niet zou halen ging ze naar haar beste vriendin, en gaf haar alles mee: hijaabs boeken Qor’aan etc. Die dag onderging ze haar operatie.
Die avond belde Sara ’s vriendin Amr op, om hem te vertellen dat Sara overleden was gedurende de operatie. Een maand na haar ommekeer. Inna lilaah waina la ilajhi laaraji3ouna. Amr Khaled ging diezelfde dag nog met Oemra samen met zijn vrouw voor Sara.

Mensen hoe was Sara veranderd, van iemand die alle zonden begaan had in een ware moslima, in gedurende vier weken. MashaAllah. Een stap waarover sommige mensen soms wel 15 jaar over doen. Mensen volg de weg van Allah soebhana wa ta3ala nu het nog kan. Vraag om Taubas, moslims. Sara had zooooooo graag de ramadan willen meemaken en dan vooral Laylatoen Qadr

WAAR GEBEURD VERHAAL!!Het verhaal van de zuster die getuige

Drie jaar geleden zat ik twee jaar lang in een erg depressieve periode. Ik wou van alles doen, maar ik mocht niets van mijn ouders, althans zo leek het te zijn. Ik wilde meer vrijheid, zoals de westerse meisjes. Waarom moest ik dat stomme hoofddoekje op? Ik deed het op gegeven moment dan ook af. Ik haatte mezelf, ik haatte mijn ouders, ik haatte de wereld en nog erger ik haatte de Islam.

Ik heb urenlang met psychologen gesproken. En ja, als je ze dat vertelt als Marokkaans meisje, geven ze je groot gelijk. De Islam is inderdaad zeer onderdrukkend voor de vrouw! Instanties voor meiden als ik hebben me geholpen toen ik wegliep van huis. Met mijn ouders spreken, dat wilde ik niet. Ik kon maar niet begrijpen dat mijn ouders mij mee terug wilden nemen naar huis. Ze zeiden voor het eerst dat ze van me hielden. Dit begreep ik niet, want als jullie echt van me hielden dan kreeg ik wel die vrijheid van jullie?!

De eerste keer dat ik weg liep bleef ik volgens mij vier dagen weg. De tweede keer dat ik wegliep anderhalve week. Ik begon snel mijn familie te missen, want na de eerste keer leken ze milder te zijn geworden. Ik begon me ook te vervelen. Op een gegeven moment belde ik gewoon mijn ouders op, en vroeg of zij me wilden komen halen onder de voorwaarde dat ik niet mee hoefde naar Marokko. Ja, dat vonden ze goed. Huh? Maar goed, ik ging toen mee naar huis. Een week later vertrokken mijn ouders naar Marokko, en ik kreeg de huissleutels. Ik heb toen de halve zomervakantie bij mijn zus doorgebracht.

Maanden gingen voorbij. Er gebeurde iets, waarvan ik alleen maar de datum hoef te noemen en de beelden schieten onze hoofden al binnen: 11 September 2001!! Een ramp, de schrik van mijn leven. Niet alleen de ramp was een schrik, maar er werd een aanval op de Islam ingezet, en ik werd ook aangesproken. Huh? Ik haatte toch de Islam? Waarom kwamen ze allemaal met die stomme vragen naar mij? Van mij kregen ze alleen maar te horen wat ze wilde horen, Islam is slecht en onderdrukkend. Op de ??n of andere manier vond ik dit niet bij mij horen. De Islam is namelijk wel van huis uit mijn identiteit.

Ik begon te zoeken naar antwoorden op vragen die mij werden gesteld, en waarmee ik zelf zat. Wat was ik ver afgedwaald. Mijn toenmalige vriend, Astagfiroellah, was van huis uit ook moslim, maar alleen in naam. Hij was destijds zelfs gevlucht uit Afghanistan voor de Islam. Terwijl ik zocht naar de Islam, leken wij steeds meer uit elkaar te groeien. Alhandoelillah vastte ik gewoon elk jaar en probeerde hem er ook van te overtuigen dat hij moest vasten. Maar ja, als je vlucht voor de Islam, dan peins je er niet over om terug te keren naar datgene waarvoor je bent gevlucht. Maar goed, na lang zoeken leerde ik niet veel over de Islam, maar ik denk dat mijn intentie toentertijd niet voldoende oprecht was.

2002?Toen wilde ik wel heel graag naar Marokko en achteraf gezien weet ik waarom. Ik stond te springen als nooit tevoren, wat vreemd is, want waar ik woon in Marokko zie je alleen de vier muren van het huis gedurende zomer en hier kon ik niet tegen. Maar goed, ik moest en zou gaan. De laatste drie weken van de zes weken durende vakantie werd mijn moeder ziek, ernstig ziek. Geen enkele arts wist wat ze had. Geen enkel medicijn kon haar genezen. Ik moest alle taken van mijn moeder op me nemen. Dan besef je pas echt hoeveel je moeder voor je overheeft, hoeveel ze werkelijk van je houdt en hoe druk ze zich maakt als bijvoorbeeld het eten niet op tijd op tafel staat. Toen pas besefte ik dat ik wel degelijk van mijn moeder hield, zielsveel zelfs en ook van mijn vader.

Terwijl ik liep te zwoegen en te zweten in het huishouden werd mijn moedertje lief maar niet beter. De gedachten die door je hoofd gaan, probeer je dan te negeren, je wilt ze niet geloven. Mijn moeder mocht niet sterven!! Ik hield te veel van haar, ik kon niet zonder haar.

De tijd was aangebroken dat we weer terug moesten keren naar Nederland, maar ja we konden niet reizen terwijl mijn moeder ziek was. Dit zou alles alleen maar erger maken, daarom bleven we nog enkele dagen, maar we moesten toch een keer gaan. Mijn vader besloot om over drie dagen te vertrekken, we moesten immers weer naar school. Het was toen vierentwintig augustus 2002. Oké goed,alles moest worden opgeruimd, en de laatste was moest nog gedaan worden. Dit deed ik, maar ik vergat de was op te hangen op het ?dakterras?, dus vroeg mijn zieke moeder of ik dat alsnog wilde doen. Ja, dat wilde ik maar al te graag voor haar doen. Het was avond en ik vroeg mijn nicht, die kwam logeren om mij te helpen en mee naar boven te gaan, ik vond het wel eng zo in het donker.

Boven aangekomen maakte ik de deur open, en mijn ogen vingen iets vreemds op. Jammer genoeg kan ik niet vloeiend Arabisch lezen, maar ik kan het wel langzaam lezen. Soms zijn er zelfs zinnen die ik helemaal kan lezen. Ik maakte dus de deur open en las in de vorm van de wolken ? SoebhaanAllah? (Verheven zij Allah) ?Bismillahir Rahmaanir Rahiem? (In de Naam van Allah, de Meest Barmhartige, de Meest Genadevolle). Ik kon het niet geloven, ik dacht dat ik droomde, en wees mijn nicht hierop. Zij zag ook wolken, maar zij kon niet zien wat ik zag, ze zei: ?Ach joh, het zijn gewoon wolken.? Ik dacht toen echt dat ik het me verbeeldde, en begon de was op te hangen. Ik begon mijn nicht te vertellen over de wonderen van Allah waarover ik wel eens op het internet had gelezen. Opeens draaide ik mijn hoofd en SoebhaanAllah er stond geen ?Bismillahir Rahmaanir Rahiem? meer. Ik begon haperend te lezen, en las in de wolken ?Salaah?, (gebed), maar er stond nog meer dat ik niet kon lezen, dus riep ik mijn zusje. Zij kon beter dan mij lezen.

Deze ervaring wil ik met de hele wereld delen. Mijn zusje kwam vermoeid de trap op, en zei: ?als ik helemaal naar boven kom voor niets, dan zwaait er wat.? Toen zij op het ?dakterras? kwam begon ze te beven. Ze kon niet geloven wat ze zag, ze begon te lezen: ?Salaah?, ?Zakaah? (armenbelasting), ? Shahaadah? (Geloofsgetuigenis). Toen bewogen de wolken zich voor onze ogen. SoebhaanAllah, de wolken veranderden in andere woorden. Er stond iets wat ik me niet meer helder kan herinneren, maar volgens mij stond er Mohammed. Moge Allah mij vergeven. Inmiddels hadden we onze vader, zus, broertje en onze oma (moeder van mijn moeder) erbij geroepen. Ik ben naar beneden gehold om een fotocamera te pakken en heb twee foto?s van dit wonder gemaakt. Ik begon een smeekmede te doen, ik vroeg Allah of Hij mijn moeder wilde genezen. Ik beloofde Dat ik Hem zou gehoorzamen en dat ik weer mijn Salaah zou gaan oppakken. Aan het einde van Allah?s teken stond er ?Salaam? (vrede). Het mooie was dat we toen ook de Adhaan (Gebedsoproep) voor salaat al-cIshaa? hoorden, het laatste gebed van de dag.

Alles was zo perfect, het was volle maan, en het maanlicht scheen als een lichtbundel op het wonder van Allah. Er was geen enkele ster rondom het Teken van Allah, terwijl het aan de andere kant van het heelal barstte van de sterren. SoebhaanAllah, er was verder echt geen enkele wolk te zien, behalve de Noer (licht) van Allah. De Woorden van Allah waren in drie mooie rechte lijnen verdeeld. Verheven zij Allah.

Ik rende naar mijn moeder met tranen in mijn ogen van liefde? ja van liefde voor de Islam, en begon haar te vertellen wat er was gebeurd. Mijn broertje en zusje kwamen erbij en mijn moeder begon ook te huilen. Maar mijn tranen, waren het vreemdst, want ik was toch dat meisje dat zo?n afkeer had van de Islam. De volgende dag hoorde ik mijn zieke moeder in de keuken rommelen, het was nog erg vroeg. Mijn oma kwam naar me toe en vertelde mij dat ik het van mijn moeder moest overnemen. Ik vertelde mijn moeder dat ze in haar bed hoorde, dat ze erg ziek was en dat we straks nog moesten reizen, maar mijn moeder begon mij te sussen en zei dat ze zich prima voelde. En SoebhaanAllah, sinds die dag is mijn moeder volkomen genezen van wat ze had, van wat we nog steeds niet weten wat het was, Geprezen zij Allah.

Toen ik de foto?s wilde ontwikkelen, zat mijn filmrolletje vast in de fotocamera. Mijn vader zei dat het een teken was voor mij en niet voor iedereen! Helaas had de shaitaan mij nog steeds in zijn macht en liet ik nog steeds mijn Salaah achterwege. In Nederland aangekomen liet ik meteen de foto?s ontwikkelen. Ik had het rolletje inmiddels uit de camera verwijderd en mijn vader bleek gelijk te hebben. Alle foto?s waren uitgekomen behalve die twee foto?s waar het mij nu juist om ging.

Ik vertelde aan iedereen wat mij was overkomen, ook aan mijn toenmalige vriend. Het ergste vond ik dat iedereen mij geloofde behalve hij. Maar ja, achteraf begrijp ik wel waarom. Mijn vader bleef vaak herhalen dat het een teken was voor mij en dat ik er wat mee moest doen en dat deed ik ook. Ik was heel erg bezig met het  lezen over de Islam, in boeken en op het internet, in het geheim, want niemand mocht weten dat dit geëmancipeerde meisje met de Islam bezig was. Naarmate ik meer kennis op deed, des te meer ik van mijn ouders ging houden en des te meer ik afstand nam van die jongen. Alhandoelillah heb ik omwille van Allah het contact met hem verbroken.

Naarmate ik meer kennis opdeed, begon ik me steeds schuldiger te voelen over wat ik mijn ouders had aangedaan. Naarmate ik meer kennis opdeed, des te meer er bij mij de behoefte ontstond om de Salaah te gaan verrichten en mijn hidjaab (Islamitische kledingvoorschriften voor de vrouw) correct te dragen. Maar dat waren grote stappen. Ik begon ruim een jaar geleden, ??n maand voor de ramadan om precies te zijn, met mijn Salaah. Ik voelde rust tijdens de Salaah en liefde voor Allah.

En nu? sinds maart 2003 draag ik mijn hidjaab op de correcte wijze, overigens niet zonder slag of stoot bij mijn vorige werkgever, maar dat zijn de beproevingen die ons door Allah zijn beloofd en Hij houdt Zich aan Zijn Woord.

Beste zusters en broeders, in mijn verhaal zitten veel leringen, en inshaaAllah leren jullie ervan en maken jullie niet dezelfde fouten als ik. Maak niet de fout om je ongehoorzaam op te stellen tegenover je ouders, want zonder hen is de geur van al-Djannah (het Paradijs) niet voor jouw neus bedoeld, hoewel deze reeds op grote afstand te ruiken is. Maak niet de fout om je hidjaab af te doen of niet correct te dragen, want dit is een bescherming voor jou en voor de man. Neem geen afstand van Allah en de Islam, maar ren ernaar toe en omarm het, en Allah zal je liefhebben. Hij zal je geven wat je hartje maar begeert. Onderhoud geen contact met het andere geslacht, Allah heeft ons dit verboden, voor onze
eigen bestwil.

Allah heeft een teken gegeven, ??n van de duizenden, achteraf gezien. Als je het Licht van Allah ziet, volgt dan enkel dit licht om je doel te bereiken. Dit doel is om door Allah geliefd te worden, en in het Hiernamaals het Paradijs te mogen betreden. O, zusters en broeders, wees standvastig in je geloof en laat je niet meeslepen door de verleidingen van de shaitaan en zijn helpers. Laat je daarentegen meeslepen door de liefde voor Allah en de Soennah van de Profeet Mohammed . Werkelijk, de vrijheid waar wij jonge meiden en jongens naar op zoek zijn, bevindt zich enkel en alleen in de Islam. De Islam geeft je wat je wilt.

Alhandoelillah, ik ben nu gelukkiger dan ooit tevoren en gelukkiger dan ik dacht ooit te zijn. Wie Allah om een gunst vraagt zal deze ook krijgen, inshaaAllah. Ik heb Allah gevraagd om mij de moed en kracht te geven om mijn hidjaab te dragen, die heb ik gekregen en mijn hidjaab doe ik nooit meer af. Mijn ouders en vele anderen staan nog steeds versteld van hoe ik nu denk over de Islam, de westerse wereld en over hoe ik nu mijn hidjaab draag. Velen herkennen mij niet. Ik ben geslaagd voor de Havo, dat is wat ik wilde. Ik heb gevraagd om een man die de Islam praktiseert en die heb ik gekregen, Alhandoelillah. Ik ben nu ook gelukkig getrouwd en vraag Allah nog dagelijks om vergeving voor mijn
zonden. Islam is onze leiding op deze wereld, en de weg naar het Paradijs.

Laat een slechte daad volgen door een goede daad. Moge Allah onze zonden vergeven, en ons leiden. Allahoemma Amien.

*Ondankbaar*

Assalaamoe ehleykoom warahmatoelah wabaraktoehoe

Ondankbaar

Dit verhaal gebeurde tijdens het feest 'Ied ul Fitr' (afsluiting van de vastenmaand Ramadan). Er was iemand die erg welgesteld was. hij was erg rijk en had een overvloed aan goederen. op die dag kwam een straatarme man (Fakir) en hij belde bij de rijke man aan; de arme zei dat hij op reis was en graag wat wilde eten.
de rijke man duwde hem opzij en schold hem uit; joeg hem weg van zijn huis. Hij zei dat hij zijn Ied ul Fitr verstoorde. de rijke man was met zijn vrouw en kinderen aan het feesten.
de Fakir voelde zich zeer bedroefd, met zijn totale ziel en geest sprak hij tot Allah (SWT):
"O Allah, geef mij ook zulke rijkdommen en ik verzoek U mij ook zo'n dag te schenken, opdat ik in UW naam kan weggeven en dat ik dankbaarheid kan tonen en dat UW arme dienaren kan helpen."

Allah's Wil geschiedde en binnen 1 jaar kreeg de rijke man grote ( ook financiële) tegenslagen.
Hij werd uiteindelijk ook een fakir. De eens arme Fakir had echter in 1 jaar tijd zo'n groot succes door Allah's Wil. Toen hij na 1 jaar het ied ul Fitr feest vierde werd er op zijn deur geklopt. Hij vroeg wie aan de deur was. Een stem zei: "Ik ben een Fakir en ik ben arm, ik wil graag iets hebben om te eten" De nieuwe rijke man herkende de Fakir. het was dezelfde man, bij wie hij een jaar gelden had aangebeld." de fakir kreeg zoveel te eten. na het eten zei de rijke man: "Nu mag je ook nog van mijn bezittingen nemen, zoveel als je wenst. Ik was het die een jaar geleden bij jou thuis aangebeld had en jij hebt mij weggezonden. Ik heb Allah (SWT) beloofd, dat als ik iets van Allah's rijkdom zou bezitten, ik de armen zou helpen.
Vandaag is het moment aangebroken dat juist u nu bij mijn huis aanbelt. U bent deelgenoot van mijn rijkdom omdat ik toen bij jou had aangeklopt. Je had mij weggejaagd. En vandaag heeft Allah (SWT) mij verrijkt."

Toen hij dat hoorde, begon hij te huilen. Hij begon zich te richten tot Allah (SWT)

Allah (SWT) openbaard in de Heilige Koran 3: 26
Zeg: "O Allah, Heerser van het Koninkrijk. U geeft de heerschappij aan wie U wilt en U ontneemt de heerschappij van wie U wilt. U maakt machtig wie U wilt en U vernedert wie U wilt. Slechts in UW handen is al het goede. Waarlijk, U hebt macht over alles. "

De boodschap bij deze gebeurtenis (Waki'a) is dat Allah (SWT) zelf uitmaakt wie HIJ tot rijke maakt en wie HIJ tot een Fakir maakt.
De lering die wij hieruit kunnen trekken, is dat wij ongeacht de situatie en in welke omstandigheden wij ook mogen verkeren, wij Allah soubhana wa ta'ala dankbaar moeten zijn.
En dat wij goed met elkaar moeten omgaan, ongeacht de status van de mens dat je met liefde en respect met elkaar moet omgaan.
Bij Allah, heeft elke mens, ongeacht de status, kleur of uiterlijk, een eigen plaats. Allah is HIJ, die weet wat wij in onze harten hebben. deze eigenschap heeft de mens niet.
Insha Allah, zullen wij lering trekken uit deze gebeurtenis.

Met vriendelijke groeten Oegt Y. fi dien

Hij boog zich huilend neer en toonde berouw

Hierbij delen wij jullie dit gebeurde verhaal mee, die de macht van de islam vertoont……en de Barmhartigheid van Allah jegens zijn dienaren….Cat stevens (Yusuf Islam voor degenen die hem niet onder de islamitische naam kennen…..was een beroemde Engelse popzanger……

Hij werd in de zeventigers beroemd onder de popmuziekliefhebbers.

Hij voelde dat er een aya bestaat die zegt:"En hij die zich afwendt van Mijn Vermaning: Voorwaar, er zal dan voor hem een benauwd leven zijn. En Wij zullen hen verzamelen op de Dag der Opstanding, in blinde toestand"

Hij heeft nooit begrepen wat geluk is….

Totdat Allah de Verheven zijn hart heeft opengegooid voor de islam, hij werd een daa3ieya (verkondiger) tot het monotheïsme van Allah SWT.

Yusuf Islam noemt in een gebeurde verhaal die hem overgekomen is, nadat hij zich bekeerd heeft en de weg van Allah heeft gekozen…..waarbij zijn handelingen en zijn beeld veranderd is….waarbij hij een baard liet groeien en in islamitische kleding te zien is…..:Op een dag kwam hij een huis binnen van een persoon die uit een Arabische afkomst is….hij vond in het huis van de man….vele posters van hem (Cat stevens) aan de muren hangen….aan ieder muur hangt er een poster van hem."

Yusuf Islam vroeg de man:"Wat is dit allemaal?"

De jongeman antwoordde:" Dit is de beroemde popzanger Cat stevens…ken je hem niet? Kom en luister naar een mooie plaat van hem….Hij (Yusuf Islam) zei:"broeder…ik ben degenen waarover je praat….!

De jongeman verbaasde zich en geloofde hem niet…Yusuf Islam, liet zijn identiteitskaart te voorschijn komen…de pasfoto die hij erop had, was een oude foto waarbij Yusuf geen baard had…een pasfoto van Cat stevens en niet van Yusuf Islam (voor dat hij zich bekeerde)…

De jongeman zei tegen Yusuf:"En wat is jou gebeurt?…"

Yusuf Islam zei:"Ik ben tot de religie bekeerd, waar jij van ben bekeerd."

De jongeman viel huilen op de grond, nadat hij dit woord heeft gehoord van een vreemde persoon…die de beroemdste persoon was in die tijd in zijn gemeenschap…Al hamdoelillah heeft Yusuf de pad naar het eeuwige paradijs gekozen en keerde de rug tegen dit vergane leven…

Moge Allah Zijn barmhartigheid doen neerdalen op de geleerden die zuiver alleen voor Allah de islam verspreiden….en ons met hen op de dag des oordeels laten ontmoeten in het paradijs… Aaamien

Een van de grootste geleerden van de Islam die vlak na de tijd van de metgezellen leefde was Sheikh en Imaam Ibrahim Adham. Die man had zoveel kennis dat zelfs geleerden uit de hele Islamitische wereld naar hem reisden om zijn lezingen bij te wonen; Het was een man met kennis en wijsheid (Hikmah).

Op een dag besloot hij de moskee van de profeet (vzmh) in Medina te bezoeken en hij woonde zelf in Irak en omstreken; een zeer lange reis voor die tijd.

Een maal daar aangekomen ging hij de moskee binnen en het was vlak na het isha-gebed. Hij besloot om daar te slapen en de volgende ochtend de mensen les te geven.

De schoonmakers van de moskee waren net van plan om de moskee een grote schoonmaakbeurt te geven en wilden iedereen eruit hebben en dus ook Sheikh Ibrahim Adham. Ze wisten immers niet wie hij was en noch wilde hij bekend maken wie hij was, daar was hij te bescheiden voor.

Hij smeekte ze om ergens in een hoek te mogen blijven omdat hij nergens heen kon, maar ze waren vastberaden en hij moest gaan.

Tegenover de moskee was een bakkerij en de bakker die daar werkte zag de sheikh buiten de moskee zitten dus besloot hij hem binnen te halen zodat hij hem gezelschap kon houden tot het Fadjr-gebed.

Een maal binnen het bakkerij merkte sheikh Ibrahim dat de bakker met een bepaalde handeling bezig was. Namelijk iedere keer wanneer hij het brood binnen de oven deed zei hij: "Bismillah" en wanneer hij het weer eruit haalde zei hij: "Alhamdulillah". En zo ging het een tijdje door.

Sheikh Ibrahim dacht bij zichzelf: "Zal ik deze man eens wat bijleren tot het fadjr-gebed om de tijd nuttig te besteden" Hij vroeg de man: "Jouw constante handeling die je verricht (bismillah, alhamdulillah) wat voor positieve invloed heeft dat in jouw leven?"

De man antwoordde: "Het positieve eraan is dat elke keer wanneer ik een smeekgebed (Dou3a) verricht dat het meteen door Allah in vervulling wordt gebracht zodra ik klaar ben met het smeek-gebed."

Sheikh Ibrahim riep meteen: " Masha Allah"
De man vervolgde: "Behalve één smeek-gebed "
Sheikh Ibrahim vroeg: "Welke?"
De man zei: "Ik heb gehoord dat er een groot geleerde in de beurt van (Al-shaam= Irak) woonde zijn naam is Ibrahim Adham en mijn smeek-gebed was of ik ooit les van hem zou kunnen krijgen. en dat smeek-gebed heb ik al een tijd geleden gedaan en is nog steeds niet vervuld"

Sheikh Ibrahim zei toen: "Wallahi jij bent bij Allah beter dan Ibrahim Adham..........Het is jouw smeek-gebed geweest die mij sleurend naar jou toe bracht"

De wrede vrouw en haar kat

Er was eens een vrouw die een kat had. Het was een wrede vrouw en ze behandelde haar kat slecht. Op een dag vertelde de Profeet (Allah's vrede en zegeningen zij met hem) zijn Metgezellen een verhaal over de slechte vrouw. "Zij zorgde niet goed voor haar kat," zei Hij. "Ze gaf hem niets te eten of te drinken," Hierdoor werd de kat erg mager en haar vacht begon uit te vallen. De vrouw had een slecht humeur.

Als ze boos was, schopte ze de kat of gooide haar de deur uit en moest ze de hele nacht buiten blijven. Het duurde niet lang of de kat werd bang voor de vrouw. Elke keer dat ze in de buurt kwam, schreeuwde de kat en kroop onder een tafel of een stoel. De buren van de vrouw waren boos op haar. Op een dag kwam een buurman haar opzoeken. "Je bent erg wreed voor je kat!" zei de buurman. "Een kat is ook een schepsel van Allah, net zoals wil dat zijn. Je maakt een grote fout!"

De vrouw werd erg boos toen ze dit hoorde. "Ga weg!" schreeuwde ze tegen de buurman. "Die kat is van mij. Als ik hem slecht wil behandelen dan doe ik dat! Ga weg en Iaat me met rust!" De buurman werd ongelukkig toen Hij hoorde. Toen bedacht Hij een plan om de kat te redden. Hij ging terug naar zijn huis en wachtte tot het donker werd. Naast hem hoorde Hij de wrede vrouw tegen haar kat schreeuwen. "Ga weg jij, jij smerig beest!" riep zij.

"Ik wil je vannacht niet in mijn huis hebben!" De buurman hoorde dat de wrede vrouw haar voordeur opende. Toen hoorde Hij de kat schreeuwen en jammeren alsof de vrouw haar op straat gooide. Toen, sloeg zij de deur dicht. De buurman wachtte even om er zeker van te zijn, dat de vrouw niet weer naar buiten zou komen. Toen ging Hij de straat op. Daar was de kat, die zielig voor de deur van de vrouw zat.

De kat was aan het schreeuwen en snuffelde bij de deur en hoopte dat de vrouw haar weer binnen zou laten. Het hart van de buurman was met medelijden voor de kat gevuld. "Jij arm beest," zei hij. "Kijk eens hoe dun je bent! Hij boog zich voorover en pakte de kat op. Hij aaide het.over zijn kop tot het stopte met huilen. "Ik neem je mee naar mijn huis," zei de buurman, "en ik geef je wat te eten."

Toen hij thuis was vulde hij een bord met wat eten en gaf dat aan de kat. De kat at dat hongerig. Het bord was al spoedig leeg. De buurman vulde het opnieuw. En weer at de kat alles vlug op. Maar tenslotte had de kat genoeg gegeten en ging op de grond liggen en viel in een diepe slaap. De volgende ochtend kon de wrede vrouw haar kat niet vinden. Ze keek overal. Ze zocht in de straat, ze zocht op de markt.

Ze sloeg op de deur en schreeuwde boos. De buurman opende de deur. "Ik weet wel, dat jij mijn kat gestolen hebt!" schreeuwde de vrouw naar hem. "Jij bent een dief. Geef het meteen aan mij terug!" "Nee," zei de buurman. "Je bent een wrede vrouw en je verdient het niet een kat te hebben!" "Ik wil die kat! Geef het terug" schreeuwde de vrouw. Ze werd al bozer en bozer. "Ik geef je de kat niet terug tot je belooft dat je hem vriendelijk zult behandelen" gaf de buurman als antwoord. Toen de vrouw dat hoorde, lachte zij in haar vuistje. "Domme man!" dacht ze. "Ik hoef alleen maar te beloven dat ik mijn kat goed zal behandelen en hij geeft hem aan mij terug!" De vrouw deed dus alsof ze niet meer boos was en glimlachte naar de buurman. "Natuurlijk zal ik mijn kat goed behandelen als je hem aan mij teruggeeft!" zei ze met vriendelijke stem. "Beloofd?" vroeg de buurman. "Ja, ja dat beloof ik" antwoordde de vrouw. "Je zult de kat genoeg te eten geven en hem 's nachts niet op straat gooien?" wilde de buurman weten. "Natuurlijk niet," zei de vrouw gedwee "ik zal de kat te eten geven en er van nu af aan goed voor zorgen. Ik zal de kat nooit meer wreed behandelen!" Hield de vrouw haar belofte?

Nee, dat deed ze niet Maar helaas had de buurman haar geloofd. Hij wist niet dat ze loog. Hij gaf de kat aan haar terug. De wrede vrouw nam de kat weer mee naar huis en behandelde haar slechter dan ze ooit gedaan had. Ze bond een touw om de nek van de kat en dat touw bond ze aan een stoel vast. En opnieuw gaf ze de arme kat niets te eten of te drinken. Het dier werd dunner en dunner en zwakker en zwakker en na een poosje stierf de arme kat.

"Wat is dat vreselijk wat ze gedaan heeft!" riep een van de Metgezellen van de Profeet (vrede en zegeningen zij met). "Wat een ontzettende wrede en slechte vrouw!" "De Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) was het hier mee eens. "Allah werd hierdoor ook erg boos op de wrede vrouw," vertelde hij de Metgezellen. De vrouw was niet alleen wreed. Ze had ook nog gelogen. Ze had een grote zonde begaan omdat ze en levend schepsel van Allah zo slecht behandeld had. De man die de dorstige hond te drinken had gegeven was al zijn zonden vergeven door de vriendelijke daad die hij voor een levend dier had verricht. Maar deze vrouw, die haar kat zo wreed had behandeld was niet vergeven en zo stuurde Allah haar naar de Hel.

De vrouw en de leeuw

In een gegeven dorp kwam er een vrouw bij een geleerde waarvan de vrouw dacht dat hij een tovenaar was. Zij vroeg hem om een behekst iets voor haar te maken zodat zij daarmee haar echtgenoot van haar zou laten houden en zodat hij voor geen enkele andere vrouw op aarde nog oog zou hebben.

Omdat de geleerde opvoedkundig was ingesteld zei hij haar: Je vraagt iets wat niet gemakkelijk is. Het is zelfs enorm, ben je bereid om je de benodigdheden uit te voeren?

Ja zei de vrouw.

De geleerde: Ik kan wat je vraagt alleen afronden wanneer je mij een haar van de nek van een leeuw hebt gebracht.

De vrouw: Een leeuw?

De geleerde: Ja

De vrouw: Hoe krijg ik dat voor elkaar? Leeuwen zijn roofzuchtige dieren, ik kan niet garanderen dat hij mij niet zal doden. Is er geen makkelijkere en veiligere manier?

De geleerde: De liefde van je echtgenoot kun je enkel hiermee bereiken. Als je goed nadenkt, zul je een geschikte manier vinden om je doel te bereiken.

De vrouw vertrok diep denkend over hoe ze het gevraagde haar zou kunnen bemachtigen. Ze vroeg iemand van wie ze van diens wijsheid overtuigd was. Haar werd gezegd dat een leeuw pas roofzuchtig wordt als hij honger heeft, ze diende er dus voor te zorgen dat de leeuw een volle maag had waarna ze een haar kon bemachtigen.

Ze volgde het advies op en vertrok naar het woud wat dicht in de buurt was. Ze begon stukken vlees naar een leeuw te gooien en ging daarna op veilige afstand staan. Ze ging door met dit gooien van vlees totdat na verloop van tijd ze aan de leeuw gewend raakte en de leeuw aan haar.

Elke keer dat ze dit deed kwam ze een beetje dichterbij dan de vorige keer. Totdat de dag kwam dat de leeuw naast haar kwam liggen. De leeuw twijfelde niet aan haar liefde voor hem. De vrouw plaatste haar hand op het hoofd van de leeuw en aaide zacht zijn haren en zijn nek, terwijl de leeuw hier rustig van lag te genieten was het niet moeilijk meer voor de vrouw om een haar te bemachtigen. Nadat zij dit gedaan had ging zij snel naar de geleerde van wie zij dacht dat hij een tovenaar was om hem het haartje te overhandigen. Ze was vol vreugde dat omdat nu de engel zou worden die voor altijd het hart van haar echtgenoot zou krijgen.

Na het zien van het leeuwenhaartje vroeg de geleerde haar: Hoe heb je dit voor elkaar gekregen?

De vrouw legde uit wat ze gedaan had om de leeuw aan haar te laten wennen en dat het er op aankwam dat ze moest weten wat de ingang was naar het hart van de leeuw, dit is zijn buik (eten). Daarna was het zaak om geduld te hebben en te herhalen wat ze deed totdat ze de vruchten van haar werk kon plukken.

Hierna zei de geleerde haar: Dienares van Allah, je echtgenoot is niet wreder dan een leeuw. Doe met je echtgenoot wat je met de leeuw hebt gedaan en je zult zijn liefde krijgen. Zoek de ingang naar zijn hart en stil de honger die hij heeft en hij zal voor jou zijn.. En voer je plan uit met geduld.

De videoband die mijn leven vernietigde


Het meisje van wie ik de naam wegens privacy niet kan noemen studeerde
psychologie aan de universiteit. Zij had drie zussen die allemaal het
voortgezet onderwijs volgden. Haar vader verdiende zijn kost in zijn
winkeltje. Onder haar studiegenoten was het meisje bekend om haar
integriteit en haar goede moraal en goed gedrag. Maar… Laat ons haar verhaal
aandachtig lezen:

'Toen ik op een dag onderweg was van de universiteit naar
huis, kwam ik een zeer verzorgde man tegen. Hij keek naar mij alsof hij mij
kende en sprak tegen mij met een zachte stem. Ik wilde hem absoluut geen
aandacht geven, maar hij bleef mij achtervolgen. Hij bleef herhalen dat hij
mij al een hele tijd had gevolgd en dat hij met mij wilde trouwen. Uit angst
begon ik sneller te lopen totdat ik bijna struikelde. Ik begon te zweten
toen hij mij bleef achtervolgen. Het was de eerste keer dat mij zoiets
overkwam. Ik was erg gefrustreerd toen ik thuis aankwam. Die middag had ik
niks kunnen doen. Ik bleef maar denken, ik was te bezorgd en kon die nacht
niet slapen. De volgende dag toen ik klaar was met colleges stond diezelfde
man bij de uitgang van de universiteit naar mij te glimlachen. Net als de
dag daarvoor volgde hij mij en probeerde hij mij tegen te houden. Een paar
dagen later vond ik een briefje dat hij blijkbaar kort voordat ik thuis
aankwam bij mijn voordeur had neergelegd. Ik wist niet wat ik met die
envelop moest, omdat ik niet wist wat erin stond. Ik raapte uiteindelijk met
trillende handen de envelop op. Ik maakte hem open... Het was een bericht
met liefdevolle woorden en verontschuldigingen. Hij had geschreven dat hij
spijt had van de achtervolgingen. Ik wist eerst niet wat ik met die brief
moest. Ik had de brief toch maar gescheurd... een paar minuten later ging de
telefoon af. Ik nam op en hoorde dezelfde jongen praten... Hij vroeg mij of
ik zijn brief al had gelezen. Ik vertelde hem dat problemen zou krijgen met
mijn familie als hij mij niet met rust liet. Een uur later belde hij weer
op. Hij smeekte mij om naar hem te luisteren. Hij vertelde mij dat hij een
goede intentie had en dat hij een gezin wilde stichten. Hij liet mij ook
weten dat hij rijk was en dat hij bereid was al mijn wensen te vervullen. Ik
begreep van hem dat bijna al zijn familieleden waren overleden. Ik moet
toegeven dat ik op dat moment medelijden met hem kreeg. Ik begon begrip voor
zijn situatie te tonen. Na dat telefoongesprek verwachtte ik elke dag een
telefoontje van hem. Dat laatste telefoongesprek bracht hem dichterbij. Ik
had de volgende dag les. Na mijn colleges liep ik naar buiten en bleef
rondkijken met de hoop dat hij buiten stond te wachten. Hij kwam dagen lang
niet opdagen. Na een tijdje kwam ik hem opeens wel tegen buiten de
universiteit... ik was dolblij. Wij gingen samen in zijn auto een rondje
rijden. Ik had een heel raar gevoel toen ik bij hem in de auto zat. Ik
voelde me alsof ik niet meer mezelf was. Ik kon opeens niet meer nadenken...
Het was alsof hij mij onder controle had... Ik geloofde opeens alles wat hij
mij vertelde, vooral wanneer hij mij vertelde dat wij voor altijd samen
zouden zijn... dat wij onder één dak als een gelukkig echtpaar zouden leven.
Het klonk zo mooi. Elke keer wanneer hij zei dat ik zijn vrouw was begon ik
al te fantaseren en begon ik mij dat gelukkige leven voor te stellen. Maar
niet lang daarna begon mijn nachtmerrie!

We gingen zoals gewoonlijk in zijn auto een rondje rijden... alleen deze
keer gingen we niet naar de stad. We reden samen naar een appartement. Ik
durfde niks te zeggen om niet preuts over te komen. Het appartement was
goed ingericht... ik was wel zenuwachtig. We gingen samen in de woonkamer
zitten. Ik was de volgende gezegde van de profeet Mohammed vrede zij met hem
helemaal vergeten: "Als een man en een vrouw zich in een (gesloten of
afgelegen) ruimte afzonderen is de shaytaan altijd de derde." (Overgeleverd
door Tirmidhi Z). Maar de shaytaan had mijn hart verdoofd met al die mooie
woorden van die jongen. Ik werd heel erg verleid toen hij dichterbij mij
kwam. Ik wil niet in details vertellen wat er daarna volgde. Daarna stond ik
op... maar het was gebeurd... het was te laat. Ik raakte kwijt wat elk
fatsoenlijk meisje probeert te beschermen. Ik schreeuwde huilend tegen hem
en zei: "Wat heb je met me gedaan!". Hij zei: "Maak je nou geen zorgen, je
bent mijn vrouw". Ik antwoordde: "Hoe kan ik in Allahs naam jouw vrouw zijn
als er nog geen huwelijkscontract is!". Hij beloofde mij dat er zo snel
mogelijk een huwelijkscontract zou komen. Ik ging huilend naar huis. Ik had
echt helemaal geen kracht in mijn benen... Ik kon amper lopen... Ik had het
gevoel dat ik van binnen brandde. "Oh mijn God, wat heb ik gedaan? Wat ben
ik stom geweest!, bleef ik herhalen. De hele wereld werd duister voor mij...
Ik bleef oneindig huilen in mijn kamertje. Ik volgde voor een tijdje geen
colleges meer en uiteindelijk stopte ik met mijn studie. Mijn situatie werd
alleen erger... Niemand thuis wist wat er met mij was gebeurd. Ik bleef
hopen dat die jongen zijn beloftes uiteindelijk nakomt. Dagen gingen
voorbij, maar voor mij waren het meer weken dan dagen. Ik had bijna de hoop
opgegeven dat alles ooit goed zou komen, toen uiteindelijk de telefoon
afging terwijl ik in mijn kamer zat. Ik nam gelijk op voordat iemand anders
thuis opnam. Alle hoop kwam naar boven toen ik de stem van die jongen door
de telefoon hoorde. Hij zei met een zachte stem: "Ik wil met je een afspraak
maken... het is erg belangrijk". Ik werd ontzettend blij, omdat ik mij niets
belangrijker kon voorstellen dan het huwelijk. Hij stond al te wachten toen
ik bij de plaats waar we hadden afgesproken aankwam. Hij had een sacherijnig
gezicht. Hij reed naar mij toe en ik stapte in. Het eerste wat hij zei was:
"Het huwelijk kun je vergeten!". Zonder er bewust van te zijn gaf ik hem een
klap in zijn gezicht... Ik zag de vlammen uit zijn ogen komen van woede. Ik
zei: "Ik dacht dat je mij had opgebeld om alles recht te zetten, maar zo te
zien ben jij iemand die nooit van normen en waarden heeft gehoord!". Toen ik
uit wilde stappen zei hij: "Wacht even" en liet mij een videoband zien. Hij
zei met een dreigende stem: "Je moet vooral zo doorgaan... met dit bandje
zal ik jouw leven kapot maken". Ik vroeg hem wat er op die videoband stond.
Hij zei spottend dat het een verassing was die hij niet wilde verklappen.
Hij wilde dat ik zelf zag wat er op die band stond. We gingen naar datzelfde
appartement... Ik moest wel mee... Ik moest weten wat er op die band stond.
Wallahi! Ik raakte bijna bewusteloos toen ik zag wat er op die band stond.
Die jongen had alles opgenomen wat we die ene avond in het appartement
hadden gedaan... Ik was even in een andere wereld toen ik mezelf op dat
bandje zag... Alles werd stil om me heen... Ik keek om naar die jongen en
zei: "Wat wil je mij nou aandoen, laffaard, rotzak! ". Hij antwoordde heel
koel: "Er is niks aan de hand..., een paar verborgen cameras hebben dit werk
gedaan..., als je meewerkt zal je echt niks overkomen..., maar als je koppig
en interessant gaat doen dan kan het fout lopen". Ik stortte in elkaar...
Niet alleen ik ging eraan, maar mijn hele familie. Ik kon niks doen... Om
mezelf en de reputatie van mijn familie te redden moest ik gewoon meewerken.
Met meewerken bedoelde hij dat ik voor hem moest gaan werken als prostituée.
Ik moest elke dag van de ene man naar de andere om geld voor hem te
verdienen. Mijn familieleden wisten nergens van, omdat zij mij altijd
vertrouwden. Die jongen had kopietjes van die videoband gemaakt, waarvan één
exemplaar in de handen van mijn neef terecht kwam. Kort nadat mijn neef mij
op die videoband zag, kwam mijn hele familie achter het verhaal. Ook de
mensen in onze buurt kregen uiteindelijk alles te horen. Ik verliet ons huis
voor goed. Later kwam ik er achter dat mijn vader en mijn zussen ook
verhuisd waren. Ik kwam ook later te weten dat ik niet het enige slachtoffer
van deze jongen ben geweest. Het enige waar ik op dat moment aan kon denken
was wraak. Ik ging op mezelf wonen in een kamer. Die jongen had op de ene of
andere manier mijn adres achterhaald en kwam dus op een dag dronken naar mij
toe. Ik maakte gebruik van het feit dat hij helemaal dronken was en stak hem
dood. Ik had een jongen gedood die eigenlijk een duivel in de gedaante van
een mens was. Ik heb andere meisjes verlost van deze jongen die ook hun
leven had kunnen vernietigen. Ondanks zijn dood heb ik mij nooit beter
gevoeld... Door de spijt die ik heb blijft mijn hart branden. Maar aan die
spijt heb ik niks. Ik heb mijn verhaal op papier gezet om alle meisjes die
liefdesbriefjes ontvangen of die mooie beloftes horen van jongens te
waarschuwen. Ik wil alle meisjes voor die valse romantische
telefoongesprekjes waarschuwen. Tegen elk meisje wil ik het volgende met
nadruk zeggen: als er een jongen naar je komt om je uit te vragen met wat
voor smoesje dan ook, plaats dan mijn verhaal voor je ogen. Denk aan mijn
verhaal dat mij en mijn familie heeft kapot gemaakt, denk aan mensen die om
jou geven, je familie en je ouders en denk aan de laatste woorden die mijn
vader op zijn sterfbed zei: “Ik zal haar tot op de Dag des Oordeels nooit
vergeven”. Oorverdovend en hartverscheurend!



Dit verhaal werd verteld door sheikh Ahmed Ben Abd al-Aziz al-Hosain.
Deze sheikh is bekend onder de moslims en is een vertrouwenspersoon.
Omwille van een goede vertaling hebben we enkele veranderingen moeten
aanbregen in enkele passages. De veranderingen zijn echter miniem!

Bel jouw Heer en laat Hem de Engel des Doods naar mij te sturen!”

Een man wilde op een marktplaats een vrouw aanspreken om haar te vermanen over haar onislamitische kledingstijl. Hij zei tegen de vrouw: “Vrees toch Allah! Weet je dan niet dat wat je aan hebt niet toegestaan is? De dood is iets wat zeker gaat komen en wie weet, wellicht is jouw tijd aangebroken en is de Engel des Doods op weg om jouw ziel op te halen. Vrees Allah!”

De vrouw antwoordde op een hoogmoedige wijze: “Hier, neem mijn telefoon maar en bel jouw Heer op en laat Hem de Engel des Doods naar mij sturen, Als jij waarachtig bent.”

De man zei: “Ik schrok van wat zij zei. De woorden die zij uitsprak deden de huid sidderen.

Ik besloot om te vertrekken toen ik even later geschreeuw hoorde. De mensen verzamelden zich en ik keerde terug om te kijken wat er aan de hand was. Ik baande mij een weg door de mensen en daar lag de vrouw van zojuist dood op de grond… De Engel des Doods was gekomen om haar ziel op te halen.

In de naam van Allah de bramhartige, de genadevolle

Op een dag zei onze profeet(v.z.m.h) tegen Selman-I Farisi: kom laten we de mensen die zielig zijn opzoeken.

Selman-I Farisi: wie zijn die mensen dan?

Onze profeet(v.z.m.h): loop maar met me mee.

Dus ze liepen door het hele dorp, ze liepen, ze liepen en stopten uiteindelijk bij een graf. Toen begon onze profeet(v.z.m.h) opeens te huilen. Het huilen werd alleen maar erger. Selman-I Farisi kon er niet meer tegen en liep naar onze profeet(v.z.m.h) toe en zei: waarom, waarom is het dat je huilt.

Onze profeet(v.z.m.h) antwoordde: hier is het, hier is het, hier ligt een tiener, helmaaaal verbrandend in zijn graf omdat hij het hart van zijn moeder brak net voordat hij doodging. Ga. Snel, ga naar het dorp en vraag aan de mensen of ze hier willen komen.

Onze profeet(v.z.m.h) wachtte lang maar niemand kwam. Niemand. Tot opeens een stokoude vrouw kwam aanlopen. Ze kwam naar onze profeet(v.z.m.h) toe.

Onze profeet(v.z.m.h): o, moeder, o moeder vertel me is dit jouw zoon die hier ligt?

De oude vrouw antwoordt: ja dat is mijn zoon.

Onze profeet(v.z.m.h): vertel aan Allah(s.b.w) dat je je zoon vergeeft want je ZOON LAG AL DIE TIJD HIER TE VERBRANDEN EN DOET HET NOG STEEDS. Hij roept om je. Hij roept mamaaaaa. Hij is aan het verbranden. Zeg alsjeblieft dat je het hem vergeeft.

De oude vrouw: nee dat kan ik niet. Hij heeft mij veel pijn gedaan. IK VERGEEF HET HEM NIET.

Dan opeens haalt onze profeet(v.z.m.h) het "gordijn" voor de ogen van de vrouw weg zodat zij haar zoon in zijn graf verbrandend kan zien. De jongen, de arme jongen draait van links naar rechts, van rechts naar links van de pijn roepend: moeder!, moeder help me moeder.

De oude vrouw wordt opeens stil, ze wordt zacht van binnen en begint ook te huilen. Ze zegt: nee, dit is mijn zoon. Ik heb niet gegeten maar laten eten, ik heb niet geslapen maar laten slapen. Ik heb alles gedaan voor hem. Mijn jongen ik vergeef je mijn jongen.
Opeens ligt de jongen in alle rust te slapen. De jongen die net alle pijn van aarde leed ligt nu te slapen. Rustig en lekker aan het slapen.



Zo zien we weer mensen hoe belangrijk een moeder is voor ons. Bovendien is het zo dat het paradijs onder de voeten van je moeder ligt: Rasul (vrede zij met hem) zei: "verlaat je moeder niet, opdat het paradijs onder haar voeten ligt''.

Wa Aleikom Salam Wara7matoelahi Wabarakatoe

de nieuwe moslim

Twee buren, eentje moslim en de andere christen,waren met elkaar bevriend. elke keer vroeg men naar elkaars toestand,en had eentje hulp nodig dan stond de ander voor hem klaar. van tijd tot tijd wisselden ze elkaars standpunten uit. Ze spraken over god,de wereld,de mensen en over de problemen en vreugden van deze wereld. de moslim was een religieus en vroom mens,die alleen met de beste woorden van de islam sprak. Zo gebeurde het dat de christen zich steeds meer tot de islam voelde aangetrokken,en op een dag zelf moslim werd.

Het was midden in de nacht,toen de nieuwe moslim plotseling iemand hard aan zijn deur hoorde kloppen. Verrast en onrustig tegelijk vroeg hij"wie is daar?"

Met luidde stem hoorde hij zijn buurman roepen:"ik ben het je vriend Ahmad."Wat wil je op dit tijdstip?Heb je hulp nodig?"vroeg Yusuf,de nieuwe moslim."Haast je !"riep Ahmed."Kleed je aan en verricht je wassing voor het gebed". We zullen samen naar de moskee gaan ."

Voor Yusuf was einde van de dag voor een moslim nog onbekend. Snel deed hij wat zijn vriend hem gezegd had en ging met hem op dit nachtelijk tijdstip naar de moskee. Geen mens was op straat. Toen ze in de moskee aankwamen was het precies middernacht.

Ahmad verklaarde:"Dit is de beste tijd voor het nachtgebed. Dit gebed wordt in de tijd tussen middernacht en begin van de ochtendschemering gebeden. Het is niet verplicht,maar is zeer aanbevolen en brengt grote beloning!"

Ze hielden het gebed tot de ochtendschemering aanbrak. ze verrichten ook het ochtendgebed en maakten smeekbedes,tot het bijna licht was. Toen de nieuwe moslim wilde weggaan,vroeg Ahmad hem:"Waar ga je heen?"Ik wil naar huis gaan."Ik heb  mijn ochtendgebed verricht en op het moment is er voor mij geen verplichting meer te vervullen."Wacht nog een moment en doe smeekbeden met ons tot de zon is opgegaan."Is goed."zei Yusuf en ging weer zitten. Hij hield het gebed tot de zon opgegaan was. Toen hij weer opstond om naar huis te gaan,legde zijn vriend hem de Quran in de hand en sprak:"lees hierin,tot de zon wat hoger staat,en vast vandaag om god te danken.

De nieuwe moslim deed ,hoe hem gezegd werd. en zo zat hij de heilige Quran lezend tot het al bijna middag was. Nu zei zijn vriend:"Het is al bijna middag,het is beter als we ons middaggebed ook in de moskee verrichten."Daarna zei hij:"het duurt niet lang tot het namiddaggebed".Als we toch al hier zijn kunnen we maar beter voor het namiddaggebed ook hier blijven."Na dit gebed verklaarde Ahmad:"het is al bijna avond."Ze wachtten dus nog een uurtje tot het nachtgebed was gekomen. Deden het gebed en gingen daarna naar huis.

Al na een paar uurtjes klopte Ahmad weer op de deur,en zei:"Maak je klaar zodat we naar de moskee kunnen gaan."Maar Yusuf kwam hem tegemoet en zei:"toen ik gisteravond uit de moskee kwam heb ik jouw geloof weer verlaten. Ga en vind maar iemand anders ,die niks te doen heeft en de hele tijd in de moskee kan doorbrengen. Ik ben een arme man .Ik heb een vrouw en kinderen die ik moet verzorgen. Ik moet zien dat ik ons levensonderhoud verdien."

Zo heeft een vroom mens een ander eerst tot de islam gebracht en hem daarna zelf ook weer ervan verwijderd

zo beëindigt Imam sadiq(a.s.)zijn verhaal.:"jullie moeten de mensen niet onnodig in moeilijkheden brengen. jullie moeten je mogelijkheden en kunnen betrachten en goed handelen. Dan kunnen jullie een diepe band met de islam ontwikkelen en jullie moeten niet ervoor wegrennen

De vrouw en de leeuw

In een gegeven dorp kwam er een vrouw bij een geleerde waarvan de vrouw dacht dat hij een tovenaar was. Zij vroeg hem om een behekst iets voor haar te maken zodat zij daarmee haar echtgenoot van haar zou laten houden en zodat hij voor geen enkele andere vrouw op aarde nog oog zou hebben.

Omdat de geleerde opvoedkundig was ingesteld zei hij haar: Je vraagt iets wat niet gemakkelijk is. Het is zelfs enorm, ben je bereid om je de benodigdheden uit te voeren?

Ja zei de vrouw.

De geleerde: Ik kan wat je vraagt alleen afronden wanneer je mij een haar van de nek van een leeuw hebt gebracht.

De vrouw: Een leeuw?

De geleerde: Ja

De vrouw: Hoe krijg ik dat voor elkaar? Leeuwen zijn roofzuchtige dieren, ik kan niet garanderen dat hij mij niet zal doden. Is er geen makkelijkere en veiligere manier?

De geleerde: De liefde van je echtgenoot kun je enkel hiermee bereiken. Als je goed nadenkt, zul je een geschikte manier vinden om je doel te bereiken.

De vrouw vertrok diep denkend over hoe ze het gevraagde haar zou kunnen bemachtigen. Ze vroeg iemand van wie ze van diens wijsheid overtuigd was. Haar werd gezegd dat een leeuw pas roofzuchtig wordt als hij honger heeft, ze diende er dus voor te zorgen dat de leeuw een volle maag had waarna ze een haar kon bemachtigen.

Ze volgde het advies op en vertrok naar het woud wat dicht in de buurt was. Ze begon stukken vlees naar een leeuw te gooien en ging daarna op veilige afstand staan. Ze ging door met dit gooien van vlees totdat na verloop van tijd ze aan de leeuw gewend raakte en de leeuw aan haar.

Elke keer dat ze dit deed kwam ze een beetje dichterbij dan de vorige keer. Totdat de dag kwam dat de leeuw naast haar kwam liggen. De leeuw twijfelde niet aan haar liefde voor hem. De vrouw plaatste haar hand op het hoofd van de leeuw en aaide zacht zijn haren en zijn nek, terwijl de leeuw hier rustig van lag te genieten was het niet moeilijk meer voor de vrouw om een haar te bemachtigen. Nadat zij dit gedaan had ging zij snel naar de geleerde van wie zij dacht dat hij een tovenaar was om hem het haartje te overhandigen. Ze was vol vreugde dat omdat nu de engel zou worden die voor altijd het hart van haar echtgenoot zou krijgen.

Na het zien van het leeuwenhaartje vroeg de geleerde haar: Hoe heb je dit voor elkaar gekregen?

De vrouw legde uit wat ze gedaan had om de leeuw aan haar te laten wennen en dat het er op aankwam dat ze moest weten wat de ingang was naar het hart van de leeuw, dit is zijn buik (eten). Daarna was het zaak om geduld te hebben en te herhalen wat ze deed totdat ze de vruchten van haar werk kon plukken.

Hierna zei de geleerde haar: Dienares van Allah, je echtgenoot is niet wreder dan een leeuw. Doe met je echtgenoot wat je met de leeuw hebt gedaan en je zult zijn liefde krijgen. Zoek de ingang naar zijn hart en stil de honger die hij heeft en hij zal voor jou zijn.. En voer je plan uit met geduld.

Als een bekeerde vrouw zijn er vaak obstakels

Als een bekeerde vrouw zijn er vaak obstakels en uitdagingen die je pad kruisen. Een van de moeilijke acceptabele aspecten voor mij, was het feit dat polygamie toegestaan is. Het idee alleen al vond ik zo raar, dat ik er liever voor koos het te negeren, dan te accepteren of er ooit iets mee te maken te hebben.
Ik bekeerde mij ongeveer 7 jaar geleden tot de Islaam. Dit was ook het begin van een lange strijd van het zoeken naar de perfecte echtgenoot voor mij, en een vaderfiguur voor mijn kinderen. Ik was voorzien van een Waali (voogd) die ervoor zorgde dat de zoektocht op een correcte manier gebeurde, zodat ik mij niet onnodig met andere mannen hoefde te mengen, en ook om mijn belangen te beschermen. Het was een moeilijk proces, omdat de meeste broeders die geïnteresseerd waren om met mij te trouwen, eigenlijk een tweede vrouw zochten. Er bleken geen ongetrouwde broeders te zijn die een vrouw zochten die al kinderen had.
Nadat er ongeveer een jaar van zoeken verstreken was (ik voelde mij toen erg wanhopig), werd mijn Waali opnieuw door een broeder benaderd. Hij was om politieke en economische redenen geëmigreerd, dus ook hij zocht een tweede vrouw. Mijn Waali vertelde mij dat hij een andere vrouw nodig had, omdat hij had gepland een paar jaar in het buitenland te verblijven en hij hier liever niet in haraam verbleef. Hij kwam hier in de hoop dat hij zijn familie in zijn vaderland beter in hun levensonderhoud zou kunnen voorzien. Tot mijn ongenoegen had hij al een paar kinderen, sprak geen Engels en had geen schoolopleiding, omdat hij vanaf zijn dertiende jaar was begonnen met werken. Ook was hij ouder dan ik eigenlijk wilde. In ieder geval werd mij verteld dat hij een hardwerkend en zorgzaam iemand was.
Toch bleef ik weigeren hem te ontmoeten, omdat ik niets voelde voor een huwelijk met iemand die al getrouwd is. Hoe kon ik mijn man met een andere vrouw delen? Hoe kon ik concurreren met de band die hij had met zijn vrouw met wie hij al een aantal kinderen had?

Hoe zou ik daarin kunnen passen en hoe zou ik kunnen concurreren met alles wat het inhoudt? Bovendien was hij niet eens opgeleid! Ik kon mij niet voorstellen hoe hij die grote familie die hij al had zou moeten onderhouden en daarbij dan nog een andere familie! Om maar niet te spreken over het feit dat hij illegaal was en ik bang was dat hij op een verblijfsvergunning uit was. Het maakte mij niet uit dat ik wanhopig was, ik stemde niet in om aan een huwelijk met zulke omstandigheden te beginnen. Ik zou gewoon blijven wachten tot ik de juiste persoon tegen zou komen.
Alhamdulillah! Een paar weken later wilde een andere broeder mij ontmoeten. Hij was maar een paar jaar ouder dan ik, hij was nooit getrouwd en hij had geen kinderen. Daarbij was hij ook nog eens goed opgeleid, sprak vloeiend Engels en was een legale burger! Ik was zo enthousiast om hem te ontmoeten, dat ik haast niet kon wachten! Hij leek mij de ideale echtgenoot.
Niet veel later hebben wij elkaar ontmoet en gesproken (uiteraard was mijn Waali erbij) We vonden dat we perfect bij elkaar pasten. We gingen uiteindelijk trouwen en we voelden ons beiden heel gezegend. Al mijn gebeden waren verhoord en mijn zoektocht kwam eindelijk tot een eind. Ik was zo opgelucht en enthousiast om een nieuw leven met mijn nieuwe man te beginnen. We pakten al mijn spullen en verhuisden naar waar hij verbleef. Ik voelde dat mijn leven niet mooier kon zijn dan het nu was.
Nou zusters, ik kon mij niet erger hebben vergist. Na de verhuizing begon mijn leven heel snel in te storten. Direct kon ik tekens zien van conflicten tussen ons.
Ik kon het niet geloven! Mijn wereld stortte in! Ik wist niet hoe het kon gebeuren, maar ik kon het niet tegenhouden. Geen ander koppel maakte zoveel ruzie als wij! Hoe kon mij dit overkomen? We hadden over alles een andere mening! We waren simpelweg niet verenigbaar. Ik was echter vastberaden om dit huwelijk te behouden. Ik heb nooit iets liever gewild dan dit huwelijk. Ik begreep niet hoe dit kon gebeuren terwijl ons huwelijk gebaseerd was op de Islaam.
We bleven maar praten, maar niemand bleek de ander te begrijpen. Uiteindelijk waren we net vijanden en begon de situatie er heel ongunstig uit te zien. Ik begon de manier waarop hij sprak, liep en lachte te minachten. Ik weet zeker dat dat gevoel wederzijds was. Op dat moment wisten wij beiden dat echtscheiding de enige oplossing was. Ik voelde mij een mislukkeling en schaamde mij zo diep!
Ik kon niet terug naar mijn oude woonplaats en het gespreksonderwerp van de gemeenschap worden. Mijn imaan nam sterk af en ik wilde alleen nog maar door de grond zakken.
Ik nam contact op met de vrouw van mijn Waali en zij gaf mij het nummer van een hele aardige zuster in een ander staat. Ik belde haar en zij zei dat ze mij zou helpen vestigen in haar woonplaats. Ik besloot ervoor te gaan, want ik had niets te verliezen! Ik pakte al mijn spullen en vertrok naar ons nieuwe huis. Ik was erg bang. Het was een 17-uur lange rit en ik heb nog nooit langer dan 3 uur zelf gereden. Ik zag het als een uitdaging en zei Bismillaah, in naam van Allah!
De volgende dag bereikte ik mijn bestemming. Ik vond het huis van deze hele lieve moslimzuster. Eerder sprak ik haar al kort aan de telefoon en ik had haar nooit eerder ontmoet. Ik was blij verrast om een zuster in niqaab naar buiten te zien komen en mij hartelijk verwelkomde. Mijn niqaabi zuster was erg enthousiast; ik vergat gauw mijn problemen. We zochten door de hele stad naar een flat. Aan het eind van de dag vonden wij Alhamdulillah een mooie flat in een leuke buurt, waar nog een paar andere moslimfamilies woonden. Alles gebeurde zo snel en gemakkelijk dat ik wist dat Allah de Verhevene dit zo voor mij bedoeld had. Ik wist dat ik de juiste keuze had gemaakt.
De volgende dag vond ik met de hulp van Allah de Verhevene een baan! Ik kon gelijk aan de slag. Mijn werkgever was ook moslim en had geen bezwaar tegen mijn Hijaab. Voor het eerst voelde ik mij weer blij en ik begon te denken dat trouwen misschien niet voor mij was weggelegd, en dat ik maar beter vrijgezel kon blijven. Ik ontmoette veel aardige zusters en mijn imaan werd weer sterker.
Na een tijdje kwam een moslimzuster mij vragen of ik weer interesse had om te trouwen. Ze bleef volhouden dat ze de perfecte broeder voor mij had. Met enige tegenzin luisterde ik naar wat zij te vertellen had. Ze vertelde mij dat hij in mijn vroegere woonplaats woont en dat hij een hardwerkende, goede moslim was. Omdat hij goed bevriend was met haar man, was het dus niet echt een vreemde. Toen begon ze over het feit dat hij naar een tweede vrouw zocht. Ik vertelde haar onmiddellijk dat ik niet geïnteresseerd was in een polygamische relatie. Ze begreep mijn standpunt en drong niet meer verder aan.
Diezelfde avond ging ik naar bed met de gedachte hoe erg het moet zijn, als vrouw, om je man met een andere vrouw te moeten delen. Ik zou daar nooit deel uit van kunnen maken. Ik vond mijzelf te jaloers en te egoïstisch. Ik was heel kwaad over het feit dat mannen hun vrouwen zoiets aan konden doen. Ik kon mij niet eens voorstellen hoe die vrouwen zich moesten voelen.
Toen ik de volgende morgen wakker werd dacht ik aan de broeder die een tweede vrouw wilde. Op de een of andere manier, SoubhanAllah, dacht ik er anders over. Ik overwoog te trouwen als tweede vrouw! Ik zat te denken aan al de positieve kanten van zo’n huwelijk. Mijn echtgenoot zou dan in ieder geval ervaring hebben met vrouwen en kinderen, wat een groot probleem was in mijn vorige huwelijk. Door zijn ervaring en leeftijd dacht ik dat hij beter zou kunnen omgaan met mij en mijn kinderen.
Diezelfde morgen belde ik die zuster en vroeg haar naar meer informatie over de broeder, en zei dat ik wellicht interesse had. (en zusters, ik dacht echt dat ik mijn verstand had verloren!) De zuster vertelde mij dat deze broeder op zoek was naar een goede praktiserende moslimvrouw. Hij wilde dat zij deel uit zou gaan maken van zijn familie en dat ze uiteindelijk met hem mee terug zou gaan naar zijn vaderland. Verder vertelde ze dat hij geen Engels sprak en niet is opgeleid, omdat hij vanaf zijn dertiende jaar moest werken. Dit klonk mij wel heel erg bekend in de oren. Kon dat dezelfde persoon zijn die ik anderhalf jaar geleden heb geweigerd te trouwen?! Dat zou onmogelijk zijn aangezien het feit dat de zuster niemand van mijn vrienden kent van mijn oude woonplaats! Ik vroeg naar zijn naam en waar hij werkte. Toen we ons gesprek hadden beëindigd belde ik meteen een vriendin op wier man bevriend was met de broeder die ik eerder had geweigerd te trouwen.
Soebhana Allaah! Het was dezelfde broeder! Ik stond perplex! Zou dat wellicht een teken van Allah kunnen zijn? Ik wist nu zeker dat ik hem moest ontmoeten. Mijn vriendin regelde direct een ontmoeting met hem via haar man. Toen ik hem ontmoette wist ik meteen dat hij de ware voor mij was. We waren heel erg op elkaar gesteld en we trouwden twee dagen later in de moskee.
We zijn nu Alhamdulillah vier jaar getrouwd en ik heb er geen spijt van. Allah heeft onze harten met liefde voor elkaar gevuld, wat alsmaar blijft groeien. Ik dacht eerst dat ik veel zou moeten opofferen als ik deel uit zou maken van een meervoudig huwelijk. Maar ik weet nu dat ik meer goeds heb gekregen dan kwaads.

Ik zag haar voor het eerst

Beste broeders en zusters, wanneer deze verheven religie: de Islam op de juiste en zuivere manier overgebracht wordt, zal deze altijd geaccepteerd worden door mensen waarvan de natuurlijke aanleg niet vervuild is, dit ongeacht hun religieuze achtergronden.

Dit is het verhaal van een Joods meisje dat de Weg vond naar haar Schepper. Het verhaal is geschreven door haar vriendin, die schreef:

“Ik zag haar voor het eerst met haar stralende gezicht in een moskee, die op een heuvel lag in een kleine stad in Amerika. Ik zag haar, terwijl zij een Engelse vertaling van de Koran las. IK groette haar met de Islamitische groet, waarna zij heel vrolijk reageerde. Wij raakten toen in gesprek en al heel snel werden wij beste vriendinnen. Op een avond zaten wij eens met elkaar aan de rand van een meer waar zij mij haar verhaal deed over haar bekering tot de Islam deed. Ze zei: ,,Ik groeide op in een Amerikaansjoods huishouden dat uit elkaar was gevallen. Nadat mijn ouders uit elkaar gingen, trouwde mijn vader opnieuw met een andere vrouw, die mij veel leed en pijn toebracht. Toen ik zeventien was, rende ik van huis weg en leefde ik als een zwerver op straat. Hier kwam ik in aanraking met een aantal Arabische jongeren. Volgens mijn dakloze vriendinnen waren ze heel gastvrij en erg vriendelijk, maar ikzelf had een grote hekel aan Arabieren.

Na een tijdje raakte ik gewend aan het leven op straat. Toch voelde ik mij nooit gelukkig of veilig. Sterker nog, ik leed een triest en waardeloos leven. Na verloop van tijd voelde ik de behoefte om mij te verdiepen in mijn geloof om zodoende innerlijke rust en levenskracht te vinden, maar het Joodse geloof heeft mij niet kunnen overtuigen. Het is een geloof dat geen respect toont voor vrouwen of voor de mensheid wat dat betreft. Het is een individualistische godsdienst die ik ontzettend haatte. Het is een religie waarin de achterlijkheid heerst. Elke keer dat ik een vraag had, herinner ik me, kreeg ik hier nooit antwoord op.

Later besloot ik mij te bekeren tot het Christendom: het geloof van de tegenstrijdigheden waarin het gezonde verstand nooit kan geloven. Terwijl zij van ons vragen om ons hieraan over te geven. Ik zat voortdurend met de volgende vragen in mijn hoofd: “Hoe kan de Heer Zijn zoon doden? Hoe kan Hij kinderen verwekken? Hoe kan onze religie drie goden hebben, terwijl wij geen van hen kunnen aanschouwen?” Ik begon te twijfelen en besloot alles in de steek te laten. Ik wist dat er maar één Schepper is. Nachten lang was ik aan het piekeren tot het aanbreken van de ochtend. Ik raakte helemaal van slag, totdat ik op een avond, vlak voordat het begon te schemeren, op het punt stond zelfmoord te plegen. Dit alles vanwege de slechte omstandigheden waarin ik verkeerde. Ik leefde een duister en zinloos leven. De regen stortte met bakken uit de hemel, de donkere wolken, die mij als een gevangenis omringden, stapelden zich op elkaar. De sfeer was erg akelig en het leek of de bomen mij vol haat aankeken. Ik keek uit het raam van een afgelegen huis waar ik de God smeekte: “O Heer, ik weet dat U er bent en van mij houdt. Ik voel me opgesloten en ik ben Uw zwakke schepsel. Leid mij naar het Rechte Pad. O Heer, het is aan U om mij te leiden óf mijn leven te nemen.” Vervolgens begon ik hevig te huilen totdat ik in slaap viel.

Ik werd ‘s ochtends wakker met een verruimd hart wat mij zelden overkwam. Ik ging zoals gewoonlijk naar buiten om wat eten te zoeken, hopende dat ik iemand tegen zou komen die mijn ontbijt kon betalen of dat ik tegen een kleine betaling een klusje kon doen. Ik kwam één van de Arabische jongens tegen waarmee ik een lang gesprek had. Hij vroeg mij of ik na het ontbijt met hem mee naar huis wilde gaan. Ook bood hij mij aan om samen met hem te gaan wonen. Ik besloot om met hem mee te gaan. Terwijl wij aan het eten en drinken waren en plezier hadden, kwam een bebaarde jongeman binnen. Zijn naam was Sacd, zoals ik vernam toen mijn gezelschap zijn naam verbaasd uitriep. De jongeman pakte mijn vriend bij de hand en stuurde hem weg, waarna ik begon te trillen. Ik stond immers oog in oog met een terrorist, zoals ik hen zag. Terwijl de jongeman niet eens iets had gedaan. Beleefd vroeg hij me of ik naar mijn eigen huis wilde gaan. Ik liet hem weten dat ik geen eigen woning had, waarna hij me medelevend aankeek en zei: “Het is al goed. Vandaag kun je blijven, maar morgen moet je echt vertrekken.” Hij nam wat geld uit zijn zak en vertelde: “Neem dit bedrag, wellicht dat dit jou van nut kan zijn totdat je een baan vindt.”

Het werd een koude nacht en toen de bebaarde jongeman op het punt stond om te vertrekken, stopte ik hem. Ik bedankte hem en zei: “Blijf jij maar hier, ik ga zelf wel op zoek naar een slaapplaats. Ik wil slechts één ding weten? Wat was de reden dat jij jouw vriend op die manier behandelde?” Hij ging zitten en begon met mij te spreken, terwijl zijn ogen naar de grond gericht waren. Hij legde me uit dat de Islam het afzonderen met een vrouw en andere zaken, zoals het drinken van bedwelmende dranken verbiedt en dat de Islam aanspoort tot het goed behandelen van de mensen. Ik stond werkelijk versteld. Waren dit nu de terroristen waar de mensen het altijd over hadden. Ik was in de veronderstelling dat zij met pistolen liepen om daarmee iedereen die ze tegenkwamen te doden. Zo hadden de Amerikaanse media mij geleerd.

Ik vroeg hem mij meer te vertellen over de Islam, waarna hij mij meenam naar een praktiserende moslimfamilie. Ik kwam daar aan om tien uur in de avond en werd warm onthaald. Ik begon vele vragen te stellen aan de heer des huizes: dokter Soelayman. Hij gaf mij bevredigende antwoorden, totdat ik volledig overtuigd was van de Islam dat dit hetgeen is waar ik naar op zoek was. De Islam is een heldere en duidelijke religie, die precies aansluit bij onze natuurlijke aanleg. Ik ondervond geen enkele moeite om datgene wat ik aanhoorde te accepteren. Dit was de waarheid.

Ik kreeg een onvoorstelbaar gevoel van trots toen ik mijn bekering tot de Islam bekendmaakte. Direct daarna heb ik mijn hidjaab aangetrokken. Dit alles gebeurde de volgende dag om één uur ’s middags. De dag waarop mijn hart weer tot leven kwam.

Einde

Een voorbeeld van Imam-i Azam.

Een kafir die niet in Allah subhanahoe wa ta’ala geloofde viel heel veel Moslims lastig met de opmerking: 'Als Allah er is, bewijs het dan maar eens.'
De Moslims konden niet de juiste antwoord geven aan deze kafir. Daarom brengen ze hem naar Imam-i Azam. Ze zeggen tegen Imam-i Azam:
'Imam, deze man gelooft niet in Allah. Hij stopt vraagtekens in sommige hoofden van de Moslims door te zeggen dat ze Allah moet bewijzen als Allah er is'.
Imam-i Azam (Numan bin Sabit) draait naar de kafir en vraagt:
'Waarom geloof je niet in Allah?' Waarop de man zegt:
'Alles gebeurt vanzelf, daarom geloof ik niet in Allah'.
Waarop Imam-i Azam zegt: 'Ok, het antwoord op deze vraag geef ik jou morgen inshallah. Kom om zo en zo laat op die en die plaats'.
Deze afspraak word overal door het hele volk gehoord. Iedereen wacht vol spanning de volgende dag af. De volgende dag komt het hele volk op de afgesproken plaats bijeen. De kafirs stonden aan 1 kant en de Moslims aan de andere kant. Op een gegeven moment komt de man die iedereen met zijn vragen lastig viel, dus het hoofd van de kafirs. Omdat Imam-i Azam er nog niet was beginnen de kafirs alle Moslims belachelijk te maken en zegt die man:
'Kijk, hebben jullie het allemaal gezien? Hij is bang geworden en daarom komt hij niet.'
Omdat de Moslims nog vol spanning aan het wachten waren zeiden ze: 'Hij zal wel even ergens mee bezig zijn, hij kan ieder moment komen.' Uiteindelijk, na een lange tijd, komt Imam-i Azam op de afgesproken plek. De hoofd van de kafirs zegt:
'Waar ben je gebleven ya Imam-i Azam?' Imam-i Azam begint met zijn wijze woorden te vertellen:
'Ik stond aan de andere kant van de Nil rivier. Ik kon geen 'rivier' bootje vinden. Daar stond een boom. Ik heb de boom bevelen om zich in stukjes te snijden, dat deed ie ook. Ik heb gezegd dat ie in een klein bootje moest veranderen, dat deed ie ook. Ik heb gezegd dat ie mij naar de overkant moest brengen en dat deed ie natuurlijk ook. Daarom ben ik zo laat.'
De hoofd van de kafirs die dit hoorde begint in lachen uit te barsten. Imam-i Azam vroeg hem:
'Waarom lach je?' Waarop de kafir antwoordt:
'Ik lach om jou woorden ey verwarde man. Hoe kan het zijn, dat een boom vanzelf in een bootje verandert en naar de overkant gaat?'
Imam-i Azam: Degene die verward is ben jij............De sterren die je ziet zijn voortdurend aan het draaien. En ook nog eens zonder dat ze elkaar maar ooit aanraken en altijd met dezelfde discipline. Terwijl er wel miljoenen sterren zijn die je met je oog kan zien. Als deze sterren tegen elkaar botsen KAN de hele wereld vergaan. De zon geeft ons al sinds de wereld er is warmte en nog meer dingen. Als de zon een klein beetje verder zou staan dan zou de wereld bevriezen en iedereen zou dood vriezen. Als de zon ietsjes dichterbij zou zijn, zou heel de wereld verbranden. Kijk naar de tanden in je mond, in wat voor prachtige volgorde ze staan. Je ogen en je wenkbrauwen, kijk hoe mooi ze bij elkaar passen, alles is precies op zijn plek. Je gelooft dat dit alles vanzelf is ontstaan. Waarom geloof je dan niet dat een simpel bootje vanzelf is ontstaan? Is dit bootje dan een prachtige kunstwerk of de hele wereld met alles om zich heen en alles erop? En alle kunstwerken hebben een kunstenaar. Hoe deze bootje een kunstenaar/maker heeft zo heeft deze wereld en alles eromheen ook een Maker.'
De kafir luisterde vol bewondering naar deze antwoord en zei:
'Eshedu enlailahe illallah wa eshedu enne muhammedun abduhu wa rasuluh.'
Zo heeft deze man zijn antwoord meteen BEGREPEN. Niet iedereen kan dat. Om het te begrijpen moet je WERKENDE hersenen hebben.

Deze is mashallah

Allah de meest Barmhartige de Genadige,
Het is heet, snikheet. Hij komt aan gelopen met kleine passen door het hete woestijnzand, zijn benen lijken wel van lood. Helemaal vermoeid probeert hij zich staande te houden en vooruit te komen, buiten zijn krachten. Toch geeft hij niet op en loopt vastberaden door. Eindelijk bij zijn dorp aan gekomen, komt hij te staan voor een immense stilte; verlaten helemaal verlaten. Er is letterlijk geen hond te bekennen. Het hele dorpje ligt in puin. Het is duidelijk dat dit niet vanzelf is gebeurd. Nee, alles maar dan ook alles is overhoop gehaald. Geen huisje staat nog overeind. Hij kijkt verbaasd rond en hoort alleen de meeuwen boven zijn hoofd tjirpen. En daarna weer de onverdraaglijke stilte. 'Wat raar' denkt hij, wat zou er aan de hand zijn? Hij loopt verder. Zijn ogen worden ineens heel groot van omvang, hij kan zijn ogen duidelijk niet geloven. Er liggen een paar lichamen helemaal verminkt op de grond. 'Bij Allah, wat is hier gebeurd!' Hij loopt naar de lichamen toe en voelt of er nog enige levende onder hen is. Nee, helaas geen levende te bekennen. Diep geschokt door deze vondst razen er nu wel een miljoen gedachten door zijn hoofd.

Hij loopt verder, hij is op zoek, op zoek naar zijn familie, kennissen en vrienden. 'Wat een nachtmerrie, waar ben ik beland?' Hij wist toen nog niet, dat het ergste nog zou komen. Zijn benen verstijfden en zijn armen raakten verlamd, toch liep hij door, hoe is dit mogelijk! 'Waar haalt hij toch de kracht vandaan' zou je denken. En dan hoort hij gestamp, het lijken de voetstappen van een hele menigte, die zijn kant op komt geparadeerd. Zouden dat soldaten zijn? Zij, diegenen die al dit leed hebben toegebracht? In paniek begint hij steeds sneller te lopen en steeds sneller ondanks dat hij geen puf meer over had. Wat niet zo gek was, niet alleen vanwege de traumatische beelden die hij onder ogen had gekregen ook was de hitte niet uit te houden. Toch liep hij vastberaden door, met de hoop iemand te vinden. Met de hoop toch nog iemand weer levend terug te zien. Het geluid lijkt steeds dichter bij te komen. En dan hoort hij geschreeuw een oorverdovende kreet, snel daarna volgt er het krijsen van een groepje meeuwen, het lijkt wel of ze het leed van de betreffende persoon voelden en zich door te krijsen hier tegen verzetten; lieten zien dat het verkeerd was, wat daar beneden gebeurde. Daarna volgde er weer een diepe stilte.

Plots wordt hij van achteren beet genomen, gechoqueerd kijkt hij om zich heen, hij wist niet wat hem overkomt. Hij kijkt om zich heen en ziet een aantal personen hangen, vermoord allemaal, gewoon opgehangen! Snel werpt hij een blik op de grond en begrijpt meteen waar de kreet zojuist vandaan kwam. Wat is er gebeurd? Er ligt een vrouw, helemaal uitgestrekt op de grond, bij haar beide handen en benen steekt een korte paaltjes uit de grond. Aan elk paaltje is een touw vastgebonden, dat weer aan haar beide benen en armen is vastgeknoopt. Hij durft haast niet te kijken maar werpt toch een blik om te kijken wie het is. Zijn hart staat even stil, het is zijn moeder.'Mama' schreeuwt hij uit en de tranen rollen over zijn wangen. Hoe kan hij hier ooit over heen komen, hoe kan iemand nou zoiets gruwelijks doen? Dit is toch ware tirannie. Zijn moeder is gewoon uit elkaar getrokken. Dit is absurd, dit kan toch geen enkel menselijk wezen bevatten.

Zijn moeder lag daar helemaal hulpeloos, met niemand meer om haar heen, haar dorpsgenoten werden stuk voor stuk opgehangen. En dit had zij allemaal moeten aanschouwen. Toch lag ze heel kalm. Ze stond er alleen voor, alleen zij en Allah (Geprezen en Verheven is Hij). Drie mannen met grote gewaden en fijn scherpe zwaarden, waarvan je alleen de weerschijn kon zien. Soebhannah Allah ( Geprezen en Verheven is Hij), wat een krachtige vrouw. Er komt een man op haar afgestormd "Zeg bij Hobal (dit was een afgod voor de christenen), en dan zullen we je vrij laten" De vrouw kijkt hem aan en spuugt op zijn gezicht. 'Nee, nooit zal ik dat zeggen, nooit. En dan komen de andere mannen erbij en trekken aan de touwen. 'Allahu Akbar' (Allah is de grootste) klinkt het van het vrouwtje Allahu Akbar. En ze stierf.

De zwarte vrouw
Moslimvrouw




cAtaa' bin Abi Rabah overlevert: "Ibn cAbbaas zei tegen mij: ,,Zal ik jou een vrouw van de mensen van het paradijs laten zien?" Ik zei: "Jazeker." Hij zei: "Deze zwarte vrouw kwam naar de Profeet (vrede zij met hem) en zei: "Ik lijd aan epileptische aanvallen (die veroorzaakt worden door djinn) en mijn lichaam raakt ontbloot. Roep Allah voor mij aan (om mij te genezen)!" De Profeet (vrede zij met hem) zei tegen haar: "Als je wilt, wees geduldig en jij zult het paradijs betreden; en anders roep ik Allah aan om jou te genezen." Zij zei: "Ik zal geduldig blijven (en voegde toe), maar ik raak ontbloot. Roep Allah dan (alleen) aan dat ik niet ontbloot wordt." Hierop riep hij (vrede zij met hem) Allah voor haar aan. (al-Boechari)

De zwarte vrouw van deze overlevering is niet bekend bij haar naam of haar exacte afkomst. Zij is daarentegen bekend vanwege haar daden, geloof, bescheidenheid, kuisheid en vanwege het feit dat zij behoort tot de bewoners van het Paradijs. Toen cAbd Allah ibn cAbbaas (moge Allah tevreden met hem zijn) naar deze vrouw refereerde als zijnde 'een zwarte vrouw', doelde hij hiermee niet op haar ras en ook was het niet zijn bedoeling om haar op enige manier te kleineren. Hij wilde de mensen om zich heen daarentegen een geweldige les van de Islam leren. De Profeet (vrede zij met hem) zei namelijk: “Waarlijk, Allah kijkt niet naar jullie lichamen en uiterlijk, maar hij kijkt naar jullie harten en daden." (Moeslim)

Deze zwarte vrouw was lichamelijk ziek, toch zocht zij genezing door middel van de Doecaa' van de Profeet (vrede zij met hem). Zij wist dat Allah de Enige is Die geneest, en dat Allah de doecaa' van zijn Boodschapper (vrede zij met hem) verhoort.

Het feit dat de Profeet (vrede zij met hem) zei: “Als je wilt, wees geduldig en jij zult het paradijs betreden”, is een bewijs voor de grote deugd en de beloning voor het hebben van geduld tijdens ziekten. In een andere overlevering zegt de Profeet (vrede zij met hem): “Wanneer een moslim getroffen wordt door een tegenslag, zal hij vergeven worden, zelfs als hij (slechts) door een doorn wordt geprikt." (Moeslim)

De zwarte vrouw koos het lijden in dit wereldse leven om daarmee de eeuwige beloning van het Paradijs te verkrijgen. Zij leed aan een ziekte, maar haar pijn en ongemak heeft haar er niet van weerhouden Allah te behagen. Het is nu eenmaal zo dat een persoon die het Pad van Allah bewandelt moeilijkheden zal ervaren, want het Paradijs is omringd door ontberingen. Als dingen makkelijk en rooskleurig zijn, dan moet een persoon bij zichzelf te rade gaan en zichzelf afvragen: "Volg ik wel de Ware Islam?"

Vooral in deze Westerse samenleving kan het moeilijk zijn voor (jonge) moslimvrouwen om zich bescheiden te kleden, de correcte hidjaab te dragen, niet met mannen te praten behalve als het nodig is. Dit alles kan in het begin moeilijk zijn om te bereiken, maar wanneer iemand haar of zijn eigen begeerten weet te overwinnen omwille van Allah, de Verhevene, dan zullen de obstakels makkelijk te overwinnen zijn. Dus hoe overwint iemand? Door Allah, de Verhevene, bij Zijn Schone Namen en Zijn Verheven Eigenschappen te kennen. Door van Hem en Zijn boodschapper (vrede zij met hem) te houden. Dan zal Allah’s Hulp komen, inshaa Allah.

Zij, de zwarte vrouw, verkoos geduld, maar kon het niet tolereren dat haar eer, bescheidenheid en kuisheid aangetast zouden worden of dat een lichaamsdeel van haar ontbloot zou worden, ondanks het feit dat zij hier geen controle over had en hier zelf niets aan kon doen. Zij was zeker een ware slavin en dienares van Allah, de Verhevene. Zij was een gelovige vrouw, een moslima, een rechtschapen en vrome vrouw, een eerlijke vrouw en zij was trouw aan Allah, de Verhevene en Zijn Boodschapper (vrede zij met hem).

Niet alleen bezat zij deze ontzagwekkende kwaliteiten, maar zij was ook een wijze en geweldige vrouw, zoals is op te merken aan haar gedenkwaardige woorden: "Maar ik raak ontbloot. Roept Allah dan (alleen) aan dat ik niet ontbloot wordt." Er kan ook geconcludeerd worden dat de rechtschapen moslimvrouw er van nature van houdt zich te bedekken. Zij houdt van bescheidenheid, kuisheid en haat het om haar lichaam en schoonheid te tonen aan niet-mahram mannen. De zwarte vrouw kon de pijn van haar ziekte verdragen, maar ze kon het niet verdragen om voor de mensen onbedekt te zijn.

Het punt dat eenieder moet begrijpen is dat het hier niet gaat om zwart of wit, Arabisch of niet-Arabisch, rijk of arm, adel of voetvolk, het gaat daarentegen om een overtuiging die zo diep in de harten van de moslims verankerd ligt en als bloed door de aders van de mensen stroomt. Zij zijn het die helemaal toegewijd zijn aan de Islam. Veertienhonderd jaar aan Islamitische geschiedenis toont aan dat de moslimvrouw honger, armoede en ziekte heeft kunnen weerstaan, maar niet kon leven met het ongehoorzaam zijn tegenover Allah, de Verhevene. En gedenkt de vrouw wiens man op het punt stond om naar zijn werk te gaan, en zij tegen hem zei: “Vrees Allah, de Verhevene, ten aanzien van ons onderhoud, want wij kunnen honger en dorst verdragen, maar niet de Hel." Met andere woorden: "Kom niet thuis met datgene wat op een haraam wijze is verkregen!"

Inshaa Allah kunnen wij allemaal, zowel mannen en vrouwen, een diepe en rijke les hieruit trekken, opdat wij ook tot de inwoners van het Paradijs mogen behoren.

En vrede en zegeningen zij met de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem).

Het verhaal Van FARAO En Zijn Werkster Die In Het Geheim Moslim Was
Vroeger was de farao de koning van Egypte, er werkte een vrouw bij hem, die in het geheim moslim was zonder dat er iemand wat van wist. want als farao erachter zou komen zou hij haar ten dood straffen. zij leerde haar kinderen dat er maar een God is die alles heeft geschapen, en dat er geen andere God is behalve hij.

Op een dag gingen haar kinderen met de nicht van farao spelen, en toen zei ze (de nicht) mijn oom is de God van de hele wereld, de kinderen van die werkster zeiden tegen haar dat er maar een God is die alles heeft geschapen.

Een keer ging dat meisje naar de farao en vroeg hem oom wie is God van deze wereld? Toen zei farao ik natuurlijk. toen zei dat meisje tegen hem maar mijn vrienden zeiden tegen mij dat er maar een God is die de hele wereld heeft geschapen dus niet jij. de farao werd heel erg boos, hij riep al zijn slaven en vroeg hen van wie die kinderen ware, de moeder riep dat ze van haar zijn.

Hij zei tegen haar wat heb je je kinderen geleerd? wie is God van deze wereld? toen zei ze: dat is ''ALLAH LA ILAHA ILLA HOWA'' die mij en jou en de rest van deze wereld heeft geschapen.
farao stond op en zei tegen haar getuig dat ik jou God ben, toen zei de vrouw ik getuig dat Allah mijn God en jou God is ''LA ILAHA ILLA ALLAH''

farao zei tegen haar als je niet zegt dat ik jou God ben word jij en je kinderen op een afschuwelijk manier bestraft, die vrouw bleef alleen maar zeggen ''LA ILAHA ILLA ALLAH''
toen zei farao tegen die vrouw morgen ga je zien wat er met jou en je kinderen gaat gebeuren.

De volgende dag riep farao alle mensen op in zijn kasteel om de straf van die vrouw en haar kinderen te zien, ze hebben olie heel goed laten koken, en toen zei hij tegen haar zeg dat ik God ben, en die vrouw bleef maar zeggen ''LA ILAHA ILLA ALLAH'' toen hebben ze een van haar kinderen in die olie gegooid, ze zag alleen zijn botten boven de olie verschijnen.

Toen zei farao tegen haar als je getuigt dat ik jou God ben dan ga ik jou en je kinderen vergeven, toen zei ze weer ''LA ILAHA ILLA ALLAH'' toen hebben ze haar tweede kind erin gegooid, ze zag alleen zijn botten eruit komen. toen vroeg farao weer: heb je een andere God behalve ik? de vrouw zei: ja, mijn God en jou God is ALLAH SOBHANAHO WATAHALA die in de hemel is, toen wou hij haar en haar baby in die olie gooien, toen zei ze tegen hem ik heb een laatste wens, wil u ons botten bij elkaar verzamelen en begraven?

Hij zei tegen haar je wens wordt vervult. toen begon haar baby van ongeveer zeven maanden tegen z'n moeder te praten, hij zei tegen haar (de baby): moeder je moet volhouden, want je hebt gelijk in allemaal wat je zegt, volhouden, want de straf in het leven is niet te vergelijken met die van na het leven. ze gooiden haar samen met haar baby in de olie waar haar andere kinderen erin werden gegooid!!

Hij boog zich huilend neer en toonde berouw

Hierbij delen wij jullie dit gebeurde verhaal mee, die de macht van de islam vertoont……en de Barmhartigheid van Allah jegens zijn dienaren….Cat stevens (Yusuf Islam voor degenen die hem niet onder de islamitische naam kennen…..was een beroemde engelse popzanger……

Hij werd in de zeventigers beroemd onder de popmuziekliefhebbers.

Hij voelde dat er een aya bestaat die zegt:"En hij die zich afwendt van Mijn Vermaning: Voorwaar, er zal dan voor hem een benauwd leven zijn. En Wij zullen hen verzamelen op de Dag der Opstanding, in blinde toestand"

Hij heeft nooit begrepen wat geluk is….

Totdat Allah de Verheven zijn hart heeft opengegooid voor de islam, hij werd een daa3ieya (verkondiger) tot het monotheïsme van Allah SWT.

Yusuf Islam noemt in een gebeurde verhaal die hem overgekomen is, nadat hij zich bekeerd heeft en de weg van Allah heeft gekozen…..waarbij zijn handelingen en zijn beeld veranderd is….waarbij hij een baard liet groeien en in islamitische kleding te zien is…..:Op een dag kwam hij een huis binnen van een persoon die uit een Arabische afkomst is….hij vond in het huis van de man….vele posters van hem (Cat stevens) aan de muren hangen….aan ieder muur hangt er een poster van hem."

Yusuf Islam vroeg de man:"Wat is dit allemaal?"

De jongeman antwoordde:" Dit is de beroemde popzanger Cat stevens…ken je hem niet? Kom en luister naar een mooie plaat van hem….Hij (Yusuf Islam) zei:"broeder…ik ben degenen waarover je praat….!

De jongeman verbaasde zich en geloofde hem niet…Yusuf Islam, liet zijn identiteitskaart te voorschijn komen…de pasfoto die hij erop had, was een oude foto waarbij Yusuf geen baard had…een pasfoto van Cat stevens en niet van Yusuf Islam (voor dat hij zich bekeerde)…

De jongeman zei tegen Yusuf:"En wat is jou gebeurt?…"

Yusuf Islam zei:"Ik ben tot de religie bekeerd, waar jij van ben bekeerd."

De jongeman viel huilen op de grond, nadat hij dit woord heeft gehoord van een vreemde persoon…die de beroemdste persoon was in die tijd in zijn gemeenschap…Al hamdoelillah heeft Yusuf de pad naar het eeuwige paradijs gekozen en keerde de rug tegen dit vergane leven…

Moge Allah Zijn barmhartigheid doen neerdalen op de geleerden die zuiver alleen voor Allah de islam verspreiden….en ons met hen op de dag des oordeels laten ontmoeten in het paradijs… Aaamien

Een van de grootste geleerden van de Islam die vlak na de tijd van de metgezellen leefde was Sheikh en Imaam Ibrahim Adham. Die man had zoveel kennis dat zelfs geleerden uit de hele Islamitische wereld naar hem reisden om zijn lezingen bij te wonen; Het was een man met kennis en wijsheid (Hikmah).

Op een dag besloot hij de moskee van de profeet (vzmh) in Medina te bezoeken en hij woonde zelf in Irak en omstreken; een zeer lange reis voor die tijd.

Een maal daar aangekomen ging hij de moskee binnen en het was vlak na het isha-gebed. Hij besloot om daar te slapen en de volgende ochtend de mensen les te geven.

De schoonmakers van de moskee waren net van plan om de moskee een grote schoonmaakbeurt te geven en wilden iedereen eruit hebben en dus ook Sheikh Ibrahim Adham. Ze wisten immers niet wie hij was en noch wilde hij bekend maken wie hij was, daar was hij te bescheiden voor.

Hij smeekte ze om ergens in een hoek te mogen blijven omdat hij nergens heen kon, maar ze waren vastberaden en hij moest gaan.

Tegenover de moskee was een bakkerij en de bakker die daar werkte zag de sheikh buiten de moskee zitten dus besloot hij hem binnen te halen zodat hij hem gezelschap kon houden tot het Fadjr-gebed.

Een maal binnen het bakkerij merkte sheikh Ibrahim dat de bakker met een bepaalde handeling bezig was. Namelijk iedere keer wanneer hij het brood binnen de oven deed zei hij: "Bismillah" en wanneer hij het weer eruit haalde zei hij: "Alhamdulillah". En zo ging het een tijdje door.

Sheikh Ibrahim dacht bij zichzelf: "Zal ik deze man eens wat bijleren tot het fadjr-gebed om de tijd nuttig te besteden" Hij vroeg de man: "Jouw constante handeling die je verricht (bismillah, alhamdulillah) wat voor positieve invloed heeft dat in jouw leven?"

De man antwoordde: "Het positieve eraan is dat elke keer wanneer ik een smeekgebed (Dou3a) verricht dat het meteen door Allah in vervulling wordt gebracht zodra ik klaar ben met het smeek-gebed."

Sheikh Ibrahim riep meteen: " Masha Allah"
De man vervolgde: "Behalve één smeek-gebed "
Sheikh Ibrahim vroeg: "Welke?"
De man zei: "Ik heb gehoord dat er een groot geleerde in de beurt van (Al-shaam= Irak) woonde zijn naam is Ibrahim Adham en mijn smeek-gebed was of ik ooit les van hem zou kunnen krijgen. en dat smeek-gebed heb ik al een tijd geleden gedaan en is nog steeds niet vervuld"

Sheikh Ibrahim zei toen: "Wallahi jij bent bij Allah beter dan Ibrahim Adham..........Het is jouw smeek-gebed geweest die mij sleurend naar jou toe bracht"