.
Πώς αισθάνεσαι, με ρωτάει κάποιος, μόνο "δημόσια";
Μήπως προδίδω κάτι όταν γλιστράω στα πιο βαθιά μου βάθη και ανακοινώνω αναταράξεις που ακούγονται κάπου σαν μουσική με τη δική μου μεταβαλλόμενη μελωδία ανάμεσα στα μέτρα;
Χθες ήμουν απροσδιόριστος στους δρόμους της προσδοκίας
Τώρα πίσω σε μονοπάτια όπου τα συναισθήματά μου συστέλλονται και η ελπίδα ξεφορτώνεται
Έτσι ώστε να ανεβοκατεβαίνει από στιγμές ικανοποίησης σε μια στιγμή οδυνηρής αλλά ανθρώπινης αμηχανίας
Όλα αυτά αλληλεπιδρούν με την έτοιμη λογική και τις εντυπώσεις που γρατζουνάνε ή αποτυπώνουν ζεστασιά στο δέρμα
Βλέπετε, δεν είναι μόνο ότι γράφω, είναι και η ικανοποίηση που βιώνω.
Πώς αισθάνομαι,
"Ω, απλά λέω κάτι" -πολύ ευάλωτο, απαλό, ενώ ταυτόχρονα τα χείλη μου
γνωρίζουν λέξεις με μια κοινή παρόρμηση.
|
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm.
