"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
21-12-2008
Fotoraadsel 171 - Oplossing
Het is een meer dan hilarische fotoraadselweek geworden. Al diegenen die mee durfden gokken hebben dat al beaamd. Er is zelden zo om een raadsel gelachen en in allerlei verkeerde richtingen gegokt. Iedereen die een poging waagt krijgt altijd een antwoord en een tip, maar de tips die ik deze week heb moeten geven... Daar zijn eigenlijk geen woorden voor. Hoeveel keer ik op "zijn 't tanden?!!" geantwoord heb : "Nee! Maak onmiddellijk 180° rechtsomkeer!" Maar nee hoor, 't mocht niet baten. "Oh 't zijn visseneieren! Jaja want er staan regelmatig vissen op uw blog!" dan schreef ik : "Jaja, maar mijn blog heet natuurlijk wel 'Miauw!'..." Als tip toch niet slecht dacht ik? Ook noppes. Kortom hoe meer ik wou helpen hoe verder iedereen in 't bos leek te verdwijnen. Aan een single-dame waarvan ik zeker weet dat ze enkel een kattin en een teefje in huis heeft kon ik schrijven : "Tja, voor u is't moeilijker want gij hebt u het nu net niet in huis." Zelfs die gouden tip had bijna een week nodig om resultaat op te leveren... En ik die mijn tips altijd zo goed vind... Ik ben blijkbaar de enige.
Maar kom, genoeg gelachen (alhoewel, kunnen we dat ooit genoeg?) we gaan over tot de oplossing. Ik hoor u (vooral diegenen die 't uiteindelijk geraden hebben) ondertussen tot hier denken : "Is ze nu helemaal zot geworden?!" Welnéé. Helemáál niet helemáál! Op 't einde van dit bericht zal duidelijk worden waarom ik dit ietwat bizarre voorwerp in huis houd. Want ik geef toe, ik denk niet dat iemand van mijn lezers het voorwerp in déze vorm in zijn huis heeft. In de goede staat, in de levende vorm dus, ben ik er echter zéker van dat de meeste het zomaar voor 't grijpen hebben. Want...de meeste van mijn vrouwelijke lezers hebben toch wel eens een katertje, een reutje, een mannelijke cavia, een zoon, een kleinzoon, een echtgenoot in huis?... En voor de mannelijke lezers was 't helemaal niet moeilijk... Want die bezitten dat zelf. In tweevoud zelfs. Zonder dit ding was u er zelfs niet eens gewéést en had u hier nu niet kunnen zitten lezen en de balletjes van Mathurin zitten bewonderen. Zo levensbelangrijk zijn teelballetjes.
En 't onderwerp kaderde ook helemaal in mijn blog. Het ging over een poes. En ik heb zoveel tips gegeven...Dat gewicht van 2 kilo gaat over de exemplaren van een olifant. Toch ook een dier waar hier al veel over geschreven is en desalniettemin is 't toch nog zo'n moeilijke bevalling geworden... Via kippen met gedraaide poten, over breiwol, pattatjes, hazelnoten, een vals oog (ik zie 't weeral levendig voor me... ge zou de mensen nogal angst aanjagen!), oorapparaatjes (op sterk water...), amandelen (niet die om op te eten, maar die achter in uw keel zitten), visseneiëren, een kuiken, wieken van kaarsen, placenta's, navelstrengen, hersenen (tja, in zekere zin wel juist : ze noemen die dingen dikwijls "de hersenen van de man", maar ik heb dat antwoord toch maar niet goed gerekend om mijn mannelijke fans niet tegen mij in 't harnas te jagen), zijn sommigen toch uitgeput maar gelukkig aan de eindmeet verschenen. Kortom de lijst van antwoorden was niet zo lang deze week maar wel indrukwekkend vergezocht. Jullie fantasie mag geroemd worden tot ver buiten 't Seniorennet!
Op zondagmiddag neem ik meestal de macrofoto's voor 't fotoraadsel. Als 't zonnetje schijnt doe ik dat op 't terras, anders in de keuken of in de badkamer naargelang waar ik 't meeste licht heb. Als ik buiten aan 't prutsen ben dan krijg ik altijd gezelschap want dan worden sommige medebewoners zeer nieuwsgierig. Maar vroeger werd mijn voorwerp alleen bekeken en tenminste niet afgepakt! Sinds Serendipity en Mathurin er bij zijn gekomen is geen enkel voorwerp nog veilig. Zelfs dit niet... Ik ben dan heel geconcentreerd bezig en opeens komt deze hond het kegelspel binnen! Goddank dat ik 't glazen potje nog net kon onderscheppen voor het op de grond viel... Eerst schrok ik me een ongeluk. Ik was echt geschokt. Mijn lieverd die zijn eigen kroonjuwelen per ongeluk terug tegen kwam. Gelukkig realiseerde ik me onmiddellijk dat mijn schat dat niet kon beseffen want hij is maar een poes met poezenverstand, en bovenal is voor mijn speelse Mathurin álles speelgoed. Vandaar dat ik nog net kon reageren en toch deze foto kon nemen én ook nog 't potje redden...
Mathurin : "Huppekee! Ballekes dienen om te rollen!"
Mathurin : "Oei... Was dat alles? Amai, dat valt me tegen... Nu dacht ik toch dat dat meer ging zijn... Ja, dat was inderdaad de moeite niet om te laten zitten..."
Mathurin : "Hey Hanuman?! Staan uw ballekes hier ook ergens op een kast? Of waren die van u zo schoon niet?"
Hanuman : "Over zo'n delicate zaken spreek ik liever niet." Mathurin : "Waarom niet? Gij treurt toch niet omdat ze die afgepakt hebben zeker? Maar allez jongen! Dat moet ge u toch niet aantrekken! Gij denkt toch niet dat onze deugnieterij in die twee onnozel ballekes zit? Die zit tussen onze oren jong! Dat kunnen ze ons niet afpakken. Ik zal dat direkt wel weer eens gaan bewijzen als ge wilt. Wedden voor een portie Friskies dat ik er in slaag om ons ma binnen de minuut brullend achter me aan te krijgen?"
Eerst nog even dit ter verduidelijking : op de foto zie je dat de zaadleiders gedraaid zitten. Dat is niet de natuurlijke vorm maar dat gebeurt tijdens de castratie. Deze wijze van castreren heeft als voordeel dat er niet moet gehecht of genaaid worden.
De dierenarts verdooft de kater, scheert de balletjes (vandaar de stukjes haar die in 't flesje drijven), maakt een uiterst kleine incisie, trekt een balletje naar buiten en blijft er aan draaien tot het afbreekt. De zaadleider zit dan ineens dicht en trekt zichzelf terug naar binnen. Het sneetje in de huid van het dier is nog geen halve centimeter groot dus dat groeit uit zichzelf weer dicht. Op deze manier heeft de poes niet de kans om aan hechtdraadjes te zitten prutsen. Het is een veilige manier van castreren en ze gebeurd onder verdoving. Nu toch. Vroeger blijkbaar niet en dan leek me dat toch maar griezelig. Nou ja, de arme biggetjes in de varkenskwekerijen worden nu nog steeds zonder verdoving gecastreerd...
Ik wil met dit raadsel ook nog eens de nadruk leggen op hoe belangrijk ik sterilisatie bij katten vind. Er zijn meer dan genoeg ongelukkige dakloze poezen dus laat ons dat probleem niet vergroten door nog dieren bij te kweken. Het is écht niet nodig dat een kattin een nest kleintjes krijgt om fysiek gezond te blijven. En gecastreerde katers worden misschien wat dikker, maar ze blijven wél knus thuis en zo lopen ze veel minder kans om te verongelukken door achter de kattinnetjes aan te gaan. Ze blijven ook even speels. De speelsheid zit in het karakter van het dier, niet in zijn balletjes. Onze Ming is op zijn hoge leeftijd nog regelmatig met een pingpongbal in de weer. Als je nog steeds twijfelt of sterilisatie zinvol is denk er dan aan dat een poes twee maal per jaar een nestje van vijf jongen kan werpen. Die diertjes zijn binnen 't jaar geslachtsrijp en krijgen misschien elk ook nog eens vijf kleintjes. Reken maar uit... Wie een poes wil kan er altijd eentje uit een asiel halen. Baby's zowel als volwassen dieren. We hoeven daar echt niet voor te gaan kweken er zijn sukkelaars genoeg die op een thuis wachten. Tot zover de preek van deze zondag.
Maar waarom, waaróm in godsnaam heb ik dit reliek bijgehouden vraagt ge u nu natuurlijk nog altijd af... Ten eerste heb ik de castratie van Mathurin van dichtbij mogen meemaken en het raakte me toch wel dat zijn kroonjuwelen in de vuilbak dreigden te verzeilen. En ten tweede... ik heb die zelf nodig. Nee, niet omdat ik mij wil laten ombouwen tot kater maar wel als... "decorstuk" voor iets. Maar als ik daarover moet vertellen dan moet ik ook een tipje van de sluier van "het geheime leven van Laathi-de-mens" lichten. En dat zal ik per grote uitzondering, en voor één keer, morgen eens doen... Samen met een véééééééééél gemakkelijker fotoraadsel! Beloofd!
PS. O ja, Paul wil iedereen bedanken die medelijden met hem betoond heeft. Hoewel het dus niet nodig was. Zó wreedaardig ben ik nu ook weer niet...
PS 2. Begot nog vergeten de oplossers te vermelden!!! Proficiat Viva, Mare, Nand, Luk, Luc, Steven, Kathleen, Rudy, Paul, Ron, Marleen, Fernanda, Helena, Lange Lou, Dolfijn, Lisette, Maria, Speelster, Rikavensis, Vifke, Nilleke en Clara! Maar ook bedankt aan alle anderen die 't dan wel niet juist geraden hebben maar er wel voor gezorgd hebben dat dit een heel hilarische fotoraadsel-week geworden is!
Serendipity tussen Filemon en Beer Gilbert... deel 2
deel 2 :
Serendipity : (Pfffffft! Daar gaan we weer... Ouwe venten... Ik zal ze maar laten lullen...) Filemon : "Ja dat moet toch iets zijn dat hier in de lucht hangt zenne Gilbert." Beer Gilbert : "Inderdaad. Senioren krijgen hier in dit huishouden méér dan normale aandacht."
Beer Gilbert : "En valt dat schoon poppemieke ook op oudere béren?..." Serendipity : "Meneer Beer Gilbert, ik kwam hier gewoon een dutje doen tussen de poten van Filemon. Ik zou dus nu graag mijn ogen dicht doen. En wilt u aub uw poot van mijn rug halen?" Filemon : "Seg Dipity, u wel een beetje beleefder gedragen tegen mijn oude kameraad hé meiske!"
Beer Gilbert : "Joaa Dippi... Van zo'n schoon poezeke verwacht ik inderdaad alleen schone woordekes. Ge moet er ook rekening mee houden dat ik zo oud ben dat ik uw bompa zou kunnen zijn hé mijn bloemeke!." Serendipity : "Wel ja. Waarom niet. Een pluchen beer die een levende kat zou baren... Pas op, in dit huishouden zou dat waarschijnlijk nog kunnen ook." Filemon : "Dip wat zit ge daar allemaal te mompelen?"
Serendipity : "Nikske, nikske. Maar mag ik de heren er wel op wijzen, dat ik niet Dip, noch Dippy heet, maar wel Serendipity?" Filemon : "Maar ik heb de ma u toch al een paar keer "Dippiti-pippiti" horen noemen in bed hoor..." Beer Gilbert : "Ja, zeker en vast! En toen begon gij van contentement op uw rug te rollen! Dus de ma mag u troetelnaamkes geven en wij niet? Waarom niet? Omdat wij oud zijn? Klopt niet hé meiske. Uw ma is trouwens ouder dan ik."
Serendipity : (Djéééééééééééézus. Als ik nu mijn ogen dicht doe zouden die dan zwijgen?) Beer Gilbert : Oh... zie hoe schoon... ze valt in slaap... dan moet ze zich toch echt wel goed voelen tussen ons. Ik zal haar eens strelen... dan droomt ze schoon..."
Serendipity : "Beer Gilbert! Poten thuis of ik gebruik míjn poten. En in die van mij zitten nagels!" Beer Gilbert : "Maar dat klein lief juffrouwke is lichtgeraakt! Een klein zenuwpeeske zijt gij hé mijn lieveke?" Filemon : "Heu Beer Gilbert, laat haar efkes gerust. Voor de veiligheid. Als hunne staart begint te kwispelen worden ze gevaarlijk." Beer Gilbert : "Wij ook hé Filemon. "
Hier dus de beloofde extra tip want meer foto's geven heeft echt geen zin, ge hebt nu echt wel alles gezien wat er te zien valt. Ondertussen heeft ook mijn echtgenoot het fotoraadsel gevonden. 't Is te zeggen : de oplossing ervan. Hij suggereerde om de volgende tip te geven : "Dat uw zoekerkes eens gaan luisteren naar mijn liedjes en zich afvragen waarom ik zo hoog kan zingen..." Welja, waarom niet, probeer het eens misschien? www.tsjip.be (gewoon op 't hoesje klikken)
Ondertussen is de lijst van oplossers toch alweer een beetje aangegroeid! Proficiat voor de moed en 't doorzettingsvermogen Viva, Mare, Nand, Luk, Luc, Steven, Kathleen, Rudy, Paul, Ron, Marleen, Fernanda, Helena, Lange Lou en Dolfijn!
Dit (voor sommigen) "verbruiks"-voorwerp komt voor in verschillende maten en gewichten, variërend van 1 millimeter groot tot exemplaren van 2 kilogram zwaar. Het zijn dus de kleinere exemplaren (tot de grootte van een eitje) die u vooral in huis zal vinden. Normaal gezien komen ze steeds in paren voor. En op de momenten dat u ze thuis in de hand houdt zien ze er wel veel heu... "appetijtelijker"... nou ja... "minder afstotelijk" uit dan de exemplaren die ge op mijn foto ziet. Hariger vooral. Jongens, jongens toch wat doet ge me deze week toch weer aan?!... Maar 't is al goed, ik zal zien dat ik tegen vanavond nog een extra tip uit mijn duim zuig.
Reeds opgelost door Viva, Mare, Nand, Luk, Luc, Steven, Kathleen, Rudy, Paul en Ron!
Serendipity tussen Filemon en Beer Gilbert... deel 1
Beer Gilbert : "Dag Filemon! Dag schoon ros poezeke!" Filemon : "Dag Beer Gilbert, zet er bij u jongen!" Serendipity : "Indien mogelijk náást mij en niet óp mij." (Waarom zijn de pluchen beesten in dit huis ook altijd groter dan de echte?)
Serendipity : "Seg Filemon, die Pére Gilbert hier naast mij is dat diegene die Prins Laurent getrouwd heeft? Gij krijgt wel hoog bezoek..." Filemon : "Nee schat, 't is niet 'Pére Gilbert', maar 'Beer Gilbert'. Ge moet uw oren eens uitwassen. Maar liefst niet terwijl ge op mijn schoot zit." Serendipity : "Ah. Zo. Seg? Maar euh... waarom mag ik mijn oren niet wassen als ik bij u zit?" Filemon : "Omdat ik dat een beetje vies vind." Serendipity : "Vind gij zoiets al vies??? Amai. En gij moet dan samenwonen met ons moeder. Ocharme. Ons ma is van niks vies." Filemon : "Nee Serendip, daar ben ik mij ten zeerste van bewust. En Irma en ik zijn daar helemaal niet gelukkig mee. Als de ma u vuil maakt dan wast ge u. Maar als de ma mij of Irma vuil maakt dan wórden wij gewassen. En door wie? Juist : door ma. Dus ge kunt u de marteling wel enigszins voorstellen zeker? Vandaar dus : gelieve op mijn schoot geen oren uit peuteren, poepen te wassen met veel speeksel, of nagels af te bijten. Bedankt voor 't begrip."
Beer Gilbert : " Heleba ros mieke! Kijk eens naar mij! Ik zit hier ook nog hé! Dus gij dacht dat ik Père Gilbert was? Wel wel... Hebt gij trouwplannen kleurrijk schatteke? Of zoekt gij een paterke om eens knus bij te biechten?"
Serendipity : "Ow, wacht efkes, er is een misverstand aan de gang. Ik had gewoon uw naam verkeerd verstaan Beer Gilbert." Filemon : "Nee, ons Dipity heeft al een lief Gilbert. Ook ne schone rosse. Maar 't is al wel een oud bokske." Beer Gilbert : "Ah zo dat zwart-wit-ros bloemeke valt ook alweer op oudere mannen?... Het is precies mijn geluksdag vandaag..."
Het zijn blijkbaar de mensen die mij echt heel goed kennen die weten tot wat ik in staat ben... Enkel Viva, Mare, Nand en Luk hebben de oplossing nog maar gevonden. Veel mensen zijn op 't juiste pad maar ze slaan op 't laatst altijd weer verkeerd af. Jammer toch. Want 't is echt simpel, 't is een heel gekend en eenvoudig dingske.
OK, straks een grotere foto, maar eerst nog een tip : Misschien heeft niet iedereen het in huis, maar zeker de helft bepoteld het dagelijks (hoop ik toch) en de andere helft heeft het ook - in een of andere vorm - regelmatig in zijn handen, soms achteloos, soms bewust.
Morgen zal ik het eens hebben over de diverse afmetingen waarin dit voorwerp bestaat. Mogelijk helpt dat sommigen wat vooruit. Of achteruit.
Serendipity heeft een nieuwe slaapplek gevonden. Ze knutselt een behaaglijk privé-sofaatje van de poten van Filemon...
Filemon : "Kom Serendipity, zet u lekker warm tussen mijn poten." Serendipity : "Moet Irma hier niet zitten?" Filemon : "Nee die hangt ergens in Antwerpen op de rug van de ma te zwieren." Serendipity : "Toch ook geen gemakkelijk leven..." Filemon : "Dat van de ma?" Serendipity : "Néé, tuurlijk niet! Dat van Irma."
Natuurlijk is dit levensbelangrijke ding in de staat waarop het op de foto staat wel een beetje nutteloos geworden..
...behalve voor het oog van een fotograaf, want geef toe het blijft toch een inspirerend iets...
Hoewel er veel lezers het klokje al horen luiden zijn het nog steeds enkel Vivaen Mare die de klepel gevonden hebben... Gok dus rustig verder, geef niet op, de meesten onder jullie zitten écht op 't goede pad! Hoe twijfelachtig je dat zelf ook mag vinden... (Ik wou achter deze zin een vettige knipoog plaatsen maar ze werkt jammergenoeg alweer niet... Dus doe maar alsof ge die knipoog gehad hebt.)
Deze keer verwacht Antwerpen geen hele parade van kunst-olifanten maar een echt levend wezentje!Het zal de eerste keer zijn dat in de Zoo van Antwerpen een olifantje geboren wordt. De geboorte wordt verwacht tussen februari en mei. De Zoo heeft voor deze unieke gebeurtenis een speciale site aangemaakt om de dracht van Pjo Pjo te kunnen volgen. Met onder andere echografieën waar je zelf de pootjes en oortjes mag proberen aan te duiden is deze site ook voor kinderen heel tof om te volgen. De geboorte zal live uitgezonden worden en je kan je via mail op de hoogte laten houden van de evolutie van de zwangerschap. Je mag desgewenst zelfs mee een naam zoeken voor 't kleintje!
Het raadsel is reeds opgelost door Viva en Mare! En allebei van de eerste gok juist!!! Maar ja, ze hebben er zelf ook verschillende van in huis natuurlijk...
Ik schat dat toch minstens 75% van mijn lezers gelijkaardige dingen in huis heeft. Daarom niet van dezelfde afmetingen natuurlijk. En hopelijk niet in de staat dat ze op de foto staan...
1 jaar geleden zag het er hier allemaal zo anders uit. Het doet heel raar om dat blogje nog eens open te slaan... http://www.bloggen.be/limit/ Op de plaats waar die twee keyboards stonden staat nu Re-Naissance te schitteren. En in de glazen kastjes lopen nu heelder kuddes kleine olifantjes... Zoveel mensen vragen nog steeds : "Hebt ge geen spijt dat ge gestopt zijt?" En 't antwoord is nog altijd hetzelfde : "Helemaal niet." Er is een tijd om te werken en een tijd om 't kalmer aan te doen.
Ik zit trouwens veel liever met een correct spinnende kat op schoot dan met een valse gitaar die ik zelf moet stemmen.
Tot hiertoe alleen nog maar opgelost door Viva, dus zal ik maar ineens een veel groter stuk laten zien... Iets in mij zegt dat dat nodig gaat zijn.
Persoonlijk vind ik dit toch weer een zeer inspirerende foto, ge kunt er echt vanalles in zien. En nee wees gerust, het heeft niks met doopvontschelpen te maken.
In de keuken binnenkomen na enkele uren afwezigheid is altijd plezant. Ge doet de deur open, hoort een sonoor geronk, maar ge ziet geen kat. Tot er opeens een paar suffe kopkes uit de "chauffe-chat" opduiken! Heerlijk! Onze oude Ming en de jonge Serendipity zijn ondertussen een goed koppeltje geworden. Ze liggen knus tegen mekaar aan.
Tussen Serendipity en de jongste tijger Mathurin verloopt het heel anders. Hun karakters zijn heel verschillend. Mathurin leeft aan 200 km per uur zonder na te denken, schrokt alles op wat hij tegenkomt, en is bij de minste aanraking aan 't spinnen. Hij is een pure onnadenkende levensgenieter. Serendipity is waarschijnlijk anderhalf jaar ouder en veel bezadigder. Zij denkt alvorens zij handelt, en ze zal haar liefde ook niet zomaar verkwanselen. Er moet éérst gestreeld worden voor er gespind wordt. Maar zij zal ook niet stelen of roekeloos over kasten rennen. Ze is daarentegen wel een dame die op haar stuk blijft staan. Nee is nee.
Wat voor Mathurin problemen en misverstanden schept... De kleine grijze tijger wil spelen, springt volle gas op Serendipity, wat zij vreselijk vindt. Zij rent weg, Mathurin denkt dat ze bedoelt dat ze vrolijk mee wil stoeien en stormt er achteraan om haar niet meer te lossen. Met de andere poezen doet hij dat niet want als zijn gedrag hen niet aanstaat dat krijgt hij gewoon een zachte tik op zijn snuit en dan weet hij dat hij niet verder moet gaan. Maar omdat Serendipity op de loop gaat verstaat die kleine dat natuurlijk verkeerd... Dus hier ontstaan regelmatig misverstanden. Missen is menselijk. Maar missen is dus kattelijk ook.
Ming : "Zie hoe Mathurin weer heel de keuken op stelten aan 't zetten is... 'De jeugd' is toch iets schoons..." Serendipity : "Ik vind in Mathurin zijn geval 'de jeugd' vooral iets heel ambetants."
Ming : "Maar allez Serendip! Zie nu met wat een gratie hij weeral een croissant uit de broodmand geroofd heeft! En hebt ge daarjuist gezien hoe hij die hesp weggegrist heeft van onze pa zijn bord? Zo vlug, zo efficiënt. Hoe snel hij er ook achteraan rende, onze pa heeft zijn toespijs niet meer kunnen redden hé?! Pure roofdier-elegantie... Van onze Mathurin bedoel ik hé. Niet van onze pa."
Serendipity : "Tja, van onze pa is de roofdier-elegantie een beetje tanende. Die doet me soms aan een ander dier uit de ZOO denken, waar ik nu niet van op de naam kan komen. En inderdaad onze Mathurin is wel een schoon tijgertje. En hij is ook handig, maar toch nog beetje spichtig vind ik... Hier en daar zit er ook nog zelfs wat baby-vet aan..."
Serendipity : "Maar gij hebt toch een heel ander postuur hé Ming? Veel bredere schouders. Om van uw borstkas nog te zwijgen..." Ming : "Dat wel, dat wel." Serendipity : "En aan uw levenservaring en uw wijsheid kan hij toch ook niet tippen vind ik..."
Ming : "Neenee, vanzelfsprekend niet. Mijn wijsheid is... is... is... ja, Chinees hé. De grootste wijsgeren kwamen uit die streken dus is 't logisch dat die wijsheid ook in míjn genen zit." Serendipity : "En de leeftijd hé Ming! Uw 14 jaren zijn ook niet te onderschatten. Voor mij wordt een man boeiender naarmate hij ouder wordt." Ming : "Ja, dat heeft ons ma ook altijd gedacht, maar daar is ze toch van aan 't terug komen de laatste jaren." Serendipity : "Begrijpelijk hé Ming. Ons ma begint ook stillekesaan tot de jaren van verstand te komen." Ming : "Pfff, wwwja, heel langzaam maar ze maakt inderdaad bescheiden vorderingskes. Maar volgens mij gaat ze toch nooit oud genoeg worden om echt wijs te worden... Mensen ziet ge niet zo rap 160 jaar worden. En die heeft ons ma volgens mij echt wel nodig om dat doel te bereiken. "
Ongelofelijk maar waar, één iemand heeft het raadsel toch alweer opgelost! Ik kreeg net telefoon van Viva - in mijn ogen de Sherlock Holmes van 't Seniorennet - die écht niet meer tot morgen kon wachten om te horen of haar idee juist was. En tot mijn grote verbazing vertelde ze me onmiddellijk... het juiste antwoord... Straffe koffie! Alleszins een dikke proficiat voor Viva! Ge ziet het is dus helemaal zo moeilijk niet... Ik zal toch maar een beetje bezuinigen op mijn tips deze week.
Zes ongelooflijk dappere mensen hebben de uitdaging al aangegaan en 't gewaagd om een gokje in te sturen op de allereerste foto van 't raadsel! Een dikke bravo voor de moed van Fernanda, Vifke, Klaproosje, Piet, Viva en Nand. Vanzelfsprekend was hun antwoord niet juist. Want... ze zaten allemaal in de voedingsafdeling te zoeken... En nee... diegenen die dit voorwerp in huis hebben gaan dit, voor diverse redenen, niet opeten. Daar ben ik eigenlijk wel zeker van. Maar... het is natuurlijk wél zo, dat in bepaalde landen dit wel eens in de mond gestoken wordt. In die gevallen wordt dan wel gebruik gemaakt van vééééél grotere exemplaren.
Zo. Dit is toch al een mooie tip die jullie aan die zes dapperen te danken hebben nietwaar?
Ge kunt nooit voor iedereen goed doen. Sommige lezers verwachten op een blog foto's, anderen hopen muziekskes te horen, weer anderen lezen graag iets, of zijn op zoek naar prentjes om op hun eigen blog iets mee ineen te knutselen... Vandaar dat ik meestal mijn zin maar doe en mijn blog dan ook een mengelmoes is geworden van vanalles. Ik denk dan maar : wie zijn eigen is kan niet verkeerd zijn.
Ik weet best dat als ik foto's van mijn babyvissen plaats niet iedereen geïnteresseerd is (dan hoor ik sommigen zelfs denken tot hier) : "Maar nee, toch weer niet die stomme kleine viskes?! Ik ben alleen geïnteresseerd in een vis als hij op mijn bord ligt. Krokant en zwemmend in botersaus." Of als ik foto's van Antwerpen laat zien en me nogal lovend uitlaat over "De Koekenstad" : "Oeps, onze chauvinistische Antwerpenaar komt weer boven water. Ge krijgt een mens wel uit Antwerpen maar nooit Antwerpen uit de mens blijkbaar..." Of bij een strip over Irma : "God hoe is 't mogelijk... Een vrouw van boven de vijftig en nog altijd een pluchenbeesten-fixatie, wat voor een jeugd moet dat mens toch gehad hebben?!" En als ik er wat foto's van mezelf op zet vrees ik dat er gemummeld wordt : "Jawadde, ze denkt toch echt dat ze nog schoon is precies."
Maar misschien nog 't ergste van alles... de doopvontschelpen : "Djiéééézes! 't Is toch niet waar?! Ze is nog niet eens op reis geweest en nu verschijnen die rotdingen toch alweer op 't blog! Van die beesten zonder kop noch staart! Mossel noch vis! Ge zoudt op den duur nog beginnen hopen dat ze die klein rotviskes er terug op zet daar zien we tenminste nog een kopke en een staartje aan.
"Mijn artikeltjes over de menopauze zullen door sommige voorbijgangers ook niet direkt gesmaakt worden vrees ik : "Dat vind ik dus toch écht níet kunnen. Lachen met 'de ongemakken van de vrouw op leeftijd'. Op haar leeftijd zou ze nu toch al wel de pudeur mogen hebben om over zo'n dingen discreet te zwijgen." Of bij kattenstrips : "Pfffft weeral diezelfde zes katten. Eigenlijk al een chance dat ze er 6 heeft. Zit er tenminste nog wat afwisseling in de kleuren." Of als ik eens grondig in mijn pen kruip : "Oeps, eerst eens gaan zien hoe lang dat schrijfsel is want anders begin ik er niet aan... Beknoptheid is nu eenmaal niet ons Laathike haar grootste talent."
Maar toch is 't liefste wat ik op mijn blog doe gewoon wat schrijven. Schrijven over dingen die in de loop van de dag (of in mijn geval van de nacht) mijn aandacht trokken. Zoals over onderstaand mooi stukje uit "De Morgen" geschreven door "Bernard Dewulf". Hij schreef dit naar aanleiding van de moeder die haar vijf kinderen doodde en wiens proces momenteel onder veel belangstelling van de pers zowat overal ter sprake komt. Maar zijn column gaat veel verder dan deze rechtszaak, hij raakt veel diepere zaken aan die volgens mij iedereen aanbelangen. Het gaat over ouderliefde en hoe die vooral te leren uiten.
Bij het lezen van dit artikel maakte ik helemaal op 't einde een spontante leesfout. Ik las in plaats van "omvademend" "omvaderend". Later overdacht ik mijn leesfout en het werd me onmiddellijk duidelijk waarom ik die gemaakt had. Omdat ik tijdens 't lezen al heel de tijd onbewust aan mijn eigen vader had zitten denken....
Ik heb zelf geen kinderen, dus ik wil zeker niet de pretentie hebben om hier ouders de les te gaan lezen. Ik schrijf deze tekst dan ook niet als ouder maar wel als kind van ouders. Een kind dat een super-zalige moeder had, maar jammergenoeg een vader die geen kaas had gegeten van opvoeding. En dan zeker niet van de opvoeding van het rebelse tienertje dat ik was, dat van alles in 't leven eens wou proeven en geen kansen liet voorbij gaan om te experimenteren.
Mijn pa was een heel degelijke, ouderwetse man. Een harde werker die voor zijn gezin wou zorgen. Vooral voor materiële zaken. Zaken met een "hardheid", concrete dingen, nuttige zaken. Hoe enorm gevoelig hijzelf ook was hij kon het amper uiten en zeker niet naar zijn gezin toe. Begrijpelijk, de man had zoiets in zijn eigen thuis ook nooit geleerd. Hij had heel zijn leven 6 dagen per week 12 uur per dag gewerkt onder het juk van stugge broers en ouders. Genegenheid was in dat gezin een ongekend woord, er moest gewerkt worden. Hoe zou mijn vader het dan naar mij toe hebben kunnen uiten?
Ik wil er hier even voor pleiten dat ouders hun kinderen meer laten zien dat ze van hun houden. Niet door ze nog meer speelgoed te geven, of te stoppen met ze op te voeden en terecht te wijzen waar nodig, maar door veel warme, welgemeende knuffels uit te delen. Hen te zeggen dat ge van hen houdt en dat ze goed genoeg zijn om uw liefde te verdienen. 't Is niet omdat ge dat in uw jeugd niet krijgt dat ge persé een crimineel gaat worden, mijn pa noch ik zijn dat geworden, maar het is en blijft een groot gemis dat ge die leegte voor de rest van uw leven moet meedragen.
Toen ik met mijn eerste vrijerke aankwam (het was per toeval op een zondag, dus de enige dag dat mijn vader thuis was) kreeg ik slaande ruzie met mijn pa. Als wilde tiener van 15 ging ik verbaal woest tekeer. Ikzelf was die ruzie snel vergeten, maar als ik toen geweten had wat de gevolgen zouden zijn had ik wel 90 keer nagedacht alvorens "mijn gedacht eens te zeggen"...
Pas de dag voor mijn vader stierf heeft mijn echtgenoot aan hem durven vragen waarom hij mij heel zijn leven "niet graag gezien" had, terwijl zijn dochter eigenlijk toch alles voor hem deed wat hij vroeg. Hem zelfs bewonderde en hem "de schatkist waar ze het sleuteltje van kwijt was" noemde. Na lang aandringen heeft hij zijn geheim prijsgegeven, hij antwoordde dat ik 30 jaar geleden in een ruzie iets héél lelijks tegen hem gezegd had, namelijk het woord "rotzak".
Zelf heb ik dus heel mijn leven niet beseft waarom mijn pa mij niet meer graag had. Mij niet wou aanhalen, mij steeds een mislukkeling vond, en ik nooit of te nimmer goed genoeg was, welke resultaten ik ook behaalde. En vooral de knuffels heb ik ontzettend gemist (hoewel ik er meer dan genoeg van mijn ma kreeg). Ik had zo graag ook een papa gehad die mee naar de oudervergaderingen of mee op vakantie ging, of gewoon maar eens thuis was en niet altijd in zijn fabriek zat, 40 kilometer bij me vandaan. Ik heb dat zelf verknoeid met 1 stom woordje. Maar wat even erg is is dat hij daar al die jaren op zitten broeden heeft zonder het ooit met me te willen of kunnen uitpraten. Dat hij het uiteindelijk bekende aan mijn echtgenoot en dat we 't zelfs niet eens meer hebben kunnen goedmaken want de volgende dag vond ik pa dood in zijn ziekenhuis bed... Intens jammer toch?
Mijn vader was een heel gevoelig man en heel teder. Diep van binnen. Zijn liefde zat echter in zijn eigen gevangenis omdat hij bij zijn eigen ouders ook geen zichtbare, voelbare genegenheid gekend had. Uiteindelijk kon de mens er ook niets aan doen dat hij niks van pedagogie kende, of van de omgang met hedendaagse tieners. Hij was een man van de "boerenbuiten" en ik een heel "stads" kind en hij had er ook niet om gevraagd om op zijn 45ste ineens met een kind opgezadeld te zitten. Ik beschuldig hem dan ook van niets. Ik vind het alleen spijtig van al die gemiste knuffels want het was toch zo'n schatje. Zo'n onaanraakbaar schatje.
Gelukkig kreeg ik van mijn pa wel een van mijn kostbaarste bezittingen : mijn liefde voor dieren en voor al wat nietig is. Hij was ook kunstzinnig, maar daar kon hij geen aandacht aan besteden want hij wou altijd maar werken. Hij zou wel beginnen houtsnijden op "zijn oude dag". Maar als ge tot uw 76ste blijft werken dan volgt er eigenlijk geen rustige oude dag meer waarin ge nog creatief kunt zijn. Dan komt er alleen nog een periode waarin ge gebroken, kapotgewerkt en oververmoeid zit te wachten op uw dood.
Dus beste ouders, en grootouders, als ge naar dit kind van 52 jaar hebt geluisterd schiet dan in aktie. Zo snel ge uw kroost ziet, denk er dan niet over na, maar grabbel ze gewoon eens goed vast, knijp ze eens plat, roefel desnoods van pure liefde de gel uit hun haar, en zeg en laat hun voelen dat ge ze heel graag ziet. En als ze niet in de buurt zijn stuur ze dan maar een sms-ke. Ze gaan dat misschien niet toegeven maar ze gaan dat in een heel speciaal mapke bijhouden. Geloof me.
Allez beminde parochianen gelieve nu allemaal recht te staan want nu gaan we over tot de lezing van 't evangelie van den Heilige Johannes...
Ik geef het grif toe : het wordt niet echt gemakkelijk deze week. De meeste van mijn lezers hebben het in huis maar ik denk niet dat ge 't ooit op deze manier bekeken hebt. Dus ge zult ook een beetje moeten nadenken en verbanden leggen deze keer. Maar wees gerust, ge zult genoeg tips krijgen. (Alhoewel ik vrees dat ik mij dan in een zekere gevarenzone begeef omdat ik dan weer veel meer ga loslaten dan ik eigenlijk wil en 't raadsel ineens in plaats van moeilijk spotgemakkelijk gaat worden... Deze week wordt dus misschien nog meer een uitdaging voor mij dan voor jullie. )
Go for it! Veel succes maar nog veel meer plezier!
En dat zal ik per grote uitzondering, en voor één keer, morgen eens doen...
"
