Maandag - 12/11/2012 - Ik heb even gewacht met mijn indrukken van onze week aan zee neer te pennen. Het was er zo druk ! Er was net die week ook een groep van Ziekenzorg uit Zuid-West Vlaanderen op vakantie. De eetzaal zat eivol. Buiten het geroezemoes van zovele mensen, het af en aanlopen van zaalpersoneel, waren er ook bij elke maaltijd de mededelingen ivm het dagprogramma van Ziekenzorg. Met alle begrip voor die groep mensen. Ik ben blij dat ik eens ervaren heb hoe het eraan toegaat op bij Ziekenzorg. Nu weet ik dat dat niks voor mij is. Altijd alles in groep. Elke dag op uitstap en op wandeling (de meesten zonder dekentje in hun rolstoel, terwijl het toch geen al te best weer was). Wat wel leuk was, waren de aanmoedigingen die ik daar te horen kreeg omdat ik niet alles met de rolstoel deed. De afstanden zijn daar veel groter dan thuis en toch ging ik altijd te voet naar de eetzaal : 140 stappen van de kamer tot aan de lift, 220 stappen van de lift naar de eetzaal en evenveel terug uiteraard en dat 3 keer per dag, dat maakt : 1080 stappen per dag. Als voorbereiding op mijn hernieuwde staptraining vanaf volgende week kan dat tellen ! Woensdag, 21/11, is het zover. Dan wordt de beugel van mijn oude op mijn nieuwe schoenen overgezet. Dat vraagt een beetje tijd want ik moet om 13.30u al daar zijn. Ik heb ook eindelijk een operatiedatum gekregen voor mijn cranio-plastie : 07/02/2013 is D-day voor mij. Dan wordt mijn carrosserie hersteld. Eerst was het dat de prothese niet tijdig klaar zou zijn. Daarna was het : wachten op de goedkeuring van het ziekenfonds (dan is het gratis, anders kost het 9000 euro !). Terwijl ze al van in september weten dat deze operatie nodig en geen zuiver esthetische ingreep is ! De organisatie van Neuro-Chirurgie is ook niet wat het zou moeten/kunnen zijn. Gelukkig zijn ze wel heel bedreven in dit soort operaties hoewel ze me nog steeds niet kunnen garanderen dat ik daarna pijnvrij zal zijn. Het wordt een Costum Bone van de firma Codman (ziet er heel blits uit op internet zegt Marcel). Zie : http://www.jnjmedical.nl/pagina/58/Codman (in het Nederlands - een Franstalige versie zal ook wel te vinden zijn, denk ik). Dat Costum Bone vergroeit blijkbaar met de schedel, klinkt goed hè ? Ik neem aan dat dat vergroeien te voelen zal zijn zoals het resorberen nu, maar daarna kan ik me moeilijk indenken dat dat pijn blijft doen eens het vergroeid is. We hopen er natuurlijk het beste van ! Het zal toch wel eens een keer gaan meezitten, hoop ik. Daarnaast hoop ik ook dat de winter net in die periode aantreedt. En ik hoop dat alles vlot verloopt zodat ik het concert van Canzonetta kan meedoen eind februari. Dat het net die week stenen uit de grond vriest en sneeuwt zodat ik niet teveel fietstrainingen hoef te missen omwille van de kou en mijn herstelperiode na de operatie. Ik blijf sowieso oefenen op de hometrainer. Binnenkort gaan we een fietstest doen met Join2Bike via de 'fit in 12 weken actie' van provincie Vlaams Brabant. In het nieuwe werkjaar gaan we op hartslag leren trainen. Dat is toch altijd wat veiliger met zo'n groep amateurs. Dan krijgen we een trainingsschema en medische begeleiding. Ben al benieuwd wat dat wordt. Het mijne zal er heel anders uitzien dan dat van Marcel omdat ik dagelijks train en hij maar wekelijks (hoewel hij toch ook wel naar zijn werk fietst als het niet regent !). Dat zullen we bij de test nog moeten melden want dat ben ik vergeten bij de inschrijving.
Vrijdag - 2/11/2012 - Op de valreep nog een berichtje (met
mijn excuses voor de Franstaligen, die dit later zullen ontvangen) met een
beetje teleurstellend nieuws : mijn schedelreconstructie wordt een maand
uitgesteld. De prothese zal niet klaar zijn voor nieuwjaar. Nog een
maand langer hoofdpijn betekent dit. Maar volgend jaar kan ik er dan weer
volop tegenaan. Ik voel me nu wel niet meer zo veilig in mijn hoofd (Is
er nog bot genoeg over voor een maand extra ? Nu mag ik zeker nergens
tegen stoten !) Ik hoop nog op consultatie te kunnen gaan, voor het zover
is, om deze vragen te stellen. We zullen er maar weer het beste van
proberen te maken. Uitgesteld maar niet verloren ! Mochten er
complicaties zijn na de operatie dan lig ik tenminste niet in het ziekenhuis
met de feestdagen. We gaan een rustige Kerst en eindejaar tegemoet.
Dat is ook niet slecht. Nu eerst een week naar zee, daarna mijn nieuwe
schoenen inlopen, dan feesten en daarna een nieuwe 'carrosserie' (=schedeldak).
Ik begin stilaan op de missing link met de neanderthalers te lijken met die
wenkbrauwboog boven mijn rechteroog ! Nog even inhangen en hopelijk is
mijne kop daarna voorgoed in orde en kunnen we weer verder. Mijn kinesist
heeft mij bevestigd dat mijn hersenen 8 jaar nodig hebben om nieuwe
verbindingen aan te maken die de beschadigde zenuwbanen kunnen vervangen. Mijn
verlamming zal dus grotendeels van voorbijgaande aard zijn maar dat vraagt nog heel
veel geduld, oefeningen en doorzettingsvermogen. Een opdracht om U tegen
te zeggen, vind ik dat. Daar was de Galibier oprijden niks tegen, maar
dat was wel veel plezanter !
Dinsdag - 30/10/2012 - Gisterenmorgen, heel vroeg, telefoon van de orthopedist, dat mijn schoenen volgende week klaar zullen zijn ! 't Was te denken, dan zit ik met Marcel en ons moeder aan zee, natuurlijk. Een week langer wachten geblazen, dus. Maar vanaf dan sta ik weer in de startblokken om het stappen weer op te nemen. Te beginnen met 10 min. per dag en dan elke week weer 5 minuten erbij. De gedwongen rustperiode is dan eindelijk voorbij !!! Ik ben toch al weer dagelijks 12 km aan het fietsen, mijn conditie is niet nul om te beginnen stappen. Hopelijk kan mijn enkel het verdragen. Onder begeleiding van mijn kinesistes zal dat wel lukken, hoop ik. Gelukkig heb ik mijn muziekopdracht aan de laptop al af en heb ik zo tijd voor wat anders. Zondag werd mijn schoonzus, de oudste zus van Marcel, 65 jaar. Dat hebben we gevierd met een verrassingsfeestje in de taverne van één van zijn nichtjes. Veel hapjes en taart. Maandag werd ik verwacht op een etentje met het groepje van het freepodium van het koorweekend. Iedereen moest zorgen voor tapas voor 4 personen. Dat was beter voor 2 geweest want we hadden weer teveel eten, maar het was allemaal heel lekker en leuk en gezellig ! Daarmee lag ik later in mijn bed dan gewoonlijk maar ik heb goed geslapen, dus we kunnen er weer tegen. Vanavond blijf ik thuis en morgen is er weer koorrepetitie. Vorige week was er nog eens een stemcoach en die complimenteerde ons met onze mooie koorklank. Dat deed deugd, zie. Ik zou nu al reclame willen maken voor ons concert van februari : heel mooie muziek van Scarlatti, Handel, Mozart, Byrd, Tallis en Purcell voor koor en orkest. We hebben al een kamerorkest dat wil meedoen. Warm aanbevolen, dus ! Als je ons nog niet gehoord of gezien hebt, is het nu het moment om eens te komen luisteren. Het wordt prachtig, al zeg ik het zelf.
Maandag - 22/10/2012 - Vrij rustig weekend achter de rug met
een bewogen start op vrijdagmiddag. Na het bezoek van mijn huisarts ben
ik gevallen. Dat was heel lang geleden (van december 2011) en was
waarschijnlijk te wijten aan de losgekomen hak van mijn linkerschoen. Die
is destijds half doorgezaagd om er een beugel (voetheffer) op te kunnen
monteren.Mijn kinesiste had dat al een
week eerder opgemerkt maar aangezien ik toch nooit achteruit stap en ik er nog
perfect mee kon stappen, dacht ik dat dat eigenlijk geen kwaad kon. Tot
vrijdag blijkbaar. Ik had iets willen opruimen en zette daarbij een pasje
achteruit; mijn linkerschoen haperde en mijn rechtervoet wou corrigeren maar
bleef steken op de rand van het tapijt waardoor ik mijn evenwicht verloor en
achterover viel. Gelukkig stond daar de driezitsbank van ons salon die
mijn val brak. Ik had alleen wat pijn aan mijn linkerarm en verder
niets. In een mum van tijd waren Marcel en mijn huisarts weer
boven. Blijkbaar produceer ik nog genoeg volume als ik val want ze hadden
me horen roepen tot aan de voordeur. Marcel is dan zaterdag met mijn
schoen naar de schoenmaker getrokken om die hak te laten plakken. We (ik,
Mattias en mijn moeder) kwamen er verder met de schrik vanaf. Wim kwam
zaterdag nog langs om zijn 29ste verjaardag te gaan vieren met Robbe en enkele
vrienden. Mattias moest die nacht weer werken en kon dus spijtig genoeg
niet mee.
Paul, de man van mijn zus Magda is vorige week verkozen in
het gemeentebestuur van Haacht ! Hij wordt tweede schepen en is bevoegd
voor ruimtelijke ordening en milieu. Het was een woelige formatie want
blauw had eigenlijk gewonnen en Paul is bij groen. Maar door samen te
spannen met enkele andere kleine partijen hebben ze de macht naar zich toe
getrokken. Het moet er hevig aan toe gegaan zijn want Magda was nogal
onder de indruk. Och arme. Ik heb hen nog niet gesproken want
zondag was er niemand thuis. We zijn dan maar in de buurt een pintje gaan
drinken omdat de zon er eindelijk doorkwam
en zo hadden we een goed excuus nu het geen zin had om naar Tildonk te gaan want
er was niemand thuis. Marcel was 's morgens alleen gaan fietsen met
Join2Bike. Met die sombere, vochtige lucht vond ik dat niet erg. Ik
fiets nu weer alle dagen 12 km op de hometrainer. Dat brengt mij meer op
dan op de tandem omdat ik dan de inspanning zelfstandig moet doen en niet
zomaar wat meetrap met Marcel. Bij gebrek aan kine in het weekend heb ik
dan toch wat beweging zonder gesaboteerd te worden door het weer. Mijn conditie
mag tegen volgende zomer trouwens wat beter zijn want dan trekken we met
Join2Bike naar Oostenrijk om de Gletsjerstrasse te gaan doen. Dat is een
pakske straffer dan de col du Galibier. Spijtig genoeg had ik zondag een warme
winterbroek aan waardoor ik precies in de sauna zat. Ze geven voor de
volgende paar dagen nog mooi, warm weer (20 °C), dus heeft Marcel die warme
broek maar vervangen door een lichter exemplaar. Volgend weekend wordt
het gevoelig frisser, zeggen ze, dan kan ik die broek beter gebruiken.
Eind volgende week vertrekken we voor een week naar een revalidatiecentrum aan
zee. Mijn moeder gaat dan mee zodat ze daar al eens geweest is. Als
ze dan binnen afzienbare tijd haar tweede knie moet laten vervangen, kan ze
daar gaan revalideren.Nu ik haar niet
meer kan helpen, lossen we dat zo op. Het wordt zeker een gezellige
scrabbleweek want dat doen we alle drie graag ! Verder plannen we nog een
shoppingmoment in Nieuwpoort en een bezoekje aan een gehandicapte vriendin, met
aangepaste woning in Bredene. Die zijn we vorig jaar in december al eens
gaan opzoeken toen we ook een week in Nieuwpoort op vakantie waren in dat
revalidatiecentrum. Ik kan daar kine krijgen want die heb ik nu echt nog
wel nodig. Ik ben benieuwd of de kinesiste van vorig jaar daar nog
werkt. Dat was een frisse jongedame waar ik toen een goed contact mee had
en verandering van spijs doet nog altijd eten. Een welkome afwisseling
van de dagelijkse routine waar we nu inzitten dus !
Donderdag - 18/10/2012 - Gisteren was een goed gevulde dag. We begonnen met onze afspraak met de SWAL Sociale Woningbouw Arrondissement Leuven. De adjunct-directeur leegde ons uit hoe de planning van de verschillende sociale woningbouwprojecten van Leuven in mekaar zit. Daar zit een type woning in dat voor ons interessant kan zijn en dat
zijn de gelijkvloerse parkwoningen op de Centrale Werkplaatsen aan de
Diestse steenweg hier in Kessel-Lo. Deze hebben een berging, tuintje
met berging, 3 slaapkamers, badkamer maar geen garage. Er is wel
een staanplaats voorzien voor de woning en/of in een ondergrondse garage
in de buurt (niet handig voor een rolstoelgebruiker). Het kwam er vooral op neer dat er inderdaad geen aangepaste woningen voor rolstoelgebruikers voorzien zijn (die waren er oorspronkelijk, in 1975, wel maar door de veranderde normen voldoen deze al niet meer en worden ze ook niet meer aangeboden, hoewel er tot nu toe maar 6 kandidaten zijn en er meer parkwoningen gepland zijn). Dit project staat echter het laatst in de planning (na 2014) en men kan ons niet garanderen dat we daar terecht gaan kunnen. Telkens er een fase afgewerkt is, worden alle kandidaat-kopers uitgenodigd om een keuze te komen maken of hun kandidatuur in te trekken. De eerste fase is gelukkig Vlierbeekveld. Na de verdeling hiervan krijgen we een nieuw volgnummer en zal de wachtlijst al ingekort zijn. We kunnen echter niet riskeren van hier niet op in te gaan omdat we geen optie kunnen nemen op een parkwoning en als we daar naast grijpen, staan we nog nergens. Dus als we op Vlierbeekveld, hier achter de hoek, een stukje grond (de prijs aan sociaal tarief wordt ons nog meegedeeld) of een woning met een gelijkvloerse slaapkamer kunnen krijgen, zullen we dat zeker niet afslaan. Zomer 2014 is de streefdatum en in afwachting daarvan gaan we dan toch maar beginnen met de aanpassing van onze badkamer met een inloopdouche voor ons eigen gemak. Dat zal ons huis later voor kandidaat-kopers trouwens veel aantrekkelijker en interessanter maken. Onze traplift is momenteel defect maar Marcel hoopt hem nog te kunnen herstellen zodat hij nog een paar jaar mee kan zodat we nu nog geen nieuwe lift hoeven te laten plaatsen. Zo lang zullen we er hier dan nog het beste van maken en blijven uitkijken naar iets anders in de buurt. Wordt vervolgd ! In de namiddag zijn we het zwembad van het Balanske in Tielt-Winge gaan uitproberen. Dat is een jaccuzi met tillift annex sauna. Dat richt zich tot gezinnen met gehandicapte kinderen maar ik mocht er ook in. We dachten die tillift niet nodig te hebben maar het leek ons toch niet veilig om het zonder te doen. Nu een half uur proberen, hebben we dan toch maar hulp ingeroepen zodat we uiteindelijk toch nog een halfuurtje in het bad hebben gelegen (lekker relax in water van 37 °C, eindelijk alle spieren ontspannen) met een relaxmuziekje op de achtergrond en onderwaterbeelden op de muur, een kwartier in de sauna en een warme douche om af te sluiten. Volgende keer beter ! Geen kine voor een keer maar wel nog koorrepetitie 's avonds. Ik was echt doodmoe toen ik eindelijk in mijn bed lag. Vandaag blijft het rustig. Iedereen naar zijn werk en ik het rijk voor mij alleen ! Mag ook wel eens. Straks alleen nog kine en een avondje voor de buis.
Donderdag - 11/10/2012 - Gisteren heb ik een interessante ontmoeting gehad. Ik had een afspraak voor manicure en pedicure gemaakt in een schoonheidssalon hier in de buurt. Ik noem haar gemakshalve Carmen, naar de naam van haar salon. Ze was uitermate vriendelijk, halverwege de 40, denk ik, en heeft op haar 38ste een hersentrombose gehad. Zo was het bij mij ook begonnen op die rampzalige 28/2/2011. Bij mij volgde daar eerst een lichte en later een zware hersenbloeding op, bij haar gelukkig niet. Zij is rechts verlamd geweest en heeft opnieuw moeten leren spreken en lopen. Gelukkig is ze linkshandig en nu volledig hersteld. Ze heeft me een oppepper van formaat gegeven en aangemoedigd om toch zoveel mogelijk te oefenen (niet alleen stappen en fietsen). "Elke dag zonder oefenen, is een verloren dag", zei ze. Toevallig heeft mijn kinesiste gisterenmiddag handoefeningen met mij gedaan die ik dan 's avonds zelf hernam, en met succes ! Ik voel me weer helemaal opgekrikt en klaar om er tegenaan te gaan. Net op tijd want dinsdagavond ging het me even niet goed af. Ik kreeg het idee dat mijn toestand niet veel meer zou verbeteren en ik, bij wijze van spreken, levenslang gevangen zit in een half verlamd lichaam. Ik betwijfelde of ik dat wel ga kunnen volhouden. Normaal gebeurt zoiets 20 jaar later. Met het succes van die handoefening ben ik dat idee weer een beetje kwijt en zit ik weer te popelen om verder te gaan. Misschien kan ik die hand toch weer functioneel krijgen als ik dagelijks oefen ! Als je het idee hebt dat je dat zelf in handen hebt en niet gewoon moet afwachten wat er gaat komen, voel je je een stuk minder machteloos en slachtoffer van wat je is overkomen. Ik geniet, van het idee alleen al. We kunnen weer verder !
Vrijdag - 05/10/2012 - Wat een rustige week had moeten zijn, is heel anders uitgedraaid : 3 avonden op rij op stap (leuke repetitie, gezellig etentje, filmavond Join2Bike). Een raar soort conditietraining als je gewoon bent van om 22.30u te gaan slapen na een avond voor de buis (gelukkig moet ik er nooit vroeg uit). Maar wel goed voor de batterijen ! Woensdag op bezoek geweest bij een nieuwe vriendin die ik leerde kennen in Pellenberg. Jonge moeder met 2 zoontjes. Zij is er erger aan toe dan ik. Stappen zit er voor haar voorlopig nog niet in. Ik hoop voor haar dat dat nog komt maar het zal zwaar werken zijn. Komaan, Inge, inhangen he ! Zij heeft ook alle dagen kine. Via politieke weg zijn we nog op het spoor gekomen van een mogelijke gelijkvloerse woning in Blauwput (Kessel-Lo), nieuwe wijk in aanbouw op de Centrale Werkplaatsen maar die zou pas in 2014 klaar zijn, de aanpassingen zouden we wel nog zelf moeten doen (begrijpe wie kan !?). Zo gauw we daar meer zekerheid over hebben, zal ik daar natuurlijk uitvoerig over berichten. Ondertussen heb ik hopelijk wat minder hoofdpijn. Nu ik minder pijnstillers slik, is dat wel wat gebeterd maar ik heb nog steeds dagen met hoofdpijn waarop ik geen pijnstiller mag nemen omdat ik er de vorige dag al 1 genomen heb. 3 dagen per week is echt niet veel hoor, dan schieten er nog 4 over. Je leert er wel mee leven en relativeren (intensiteit, oorsprong, duur). Meestal is het toch schedelpijn. Dat botluik verteert niet ongemerkt. Ik zal blij zijn als het eruit is. Ik heb wel van mijn huisarts vernomen dat ik de bloedverdunners niet mag onderbreken voor die operatie. De cardioloog vindt het te riskant zolang mijn been verlammingsverschijnselen vertoont ! Hoe ze dat gaan doen, is mij een vraagteken ! Als ze me rechtop zetten tijdens de operatie, is het bloedverlies misschien nog vrij beperkt. Enfin, ze zullen wel weten wat ze doen zeker. Zorgen voor later maar ik ga er zeker nog uitleg over vragen voor het zover is. Mijn verlamming weegt in totaal 34 kg. De helft van mijn totaal gewicht dat nu door de rechterkant alleen gedragen moet worden. Geen wonder dat ik 's middags een siësta nodig heb !
Maandag - 01/10/2012 - Wat een weekend van uitersten ! Van een feest (met mijn collega's) naar een begrafenis in familiekring (nonkel Sus is na 47 dagen ziekenhuis op 77 jaar overleden), naar een eerste fietstraining, met als afsluiter een val, in slow motion (zachte landing zonder erg), en pannenkoeken om af te sluiten. Veel mensen teruggezien en veel schouderklopjes gekregen. Dat heeft me heel veel deugd gedaan. Blijkt dat toch zo ongeveer de helft van mijn familie deze blog leest. Tijdens de fietstraining, onder een stralende zon, is onze tandem gedoopt tot Marcel-express (toepasselijker kan bijna niet met Marcel aan het stuur). Aan de koffietafel (met flink wat zware regenbuien) hebben wij onszelf omgedoopt tot tandem vermits we nu, nog meer dan vroeger, alles samen doen. Het heeft ons deugd gedaan maar het was ook wel vermoeiend. Gelukkig heb ik een kalme week voor de boeg, om te bekomen. Komt dus dik in orde. Voor wie het nog niet gezien heeft : deze blog is bijna een jaar oud ! Een jaar vol verrassingen (leuke en minder leuke), een jaar vol verbazing (heb ik dat allemaal geschreven en ik ben nog niet uitverteld !) en verwondering (waar haal ik dat toch vandaan ?) een doorzetter ben ik altijd wel geweest maar zoveel praat heb ik nooit gehad (ik was altijd de stilste van de groep). Ik wist niet dat ik dat in me had. Ik heb vooral peptalk voor mezelf geschreven (uiteraard) maar ik hoop dat ik hiermee ook anderen een duwtje in de rug kan geven. Kop op, moeilijke dagen gaan ook voorbij ! Morgen schijnt de zon wel weer. Er valt nog heel wat te beleven !
Vrijdag - 28/09/2012 - We hebben een opwindende week achter de rug. Maandag ben ik voor een eerste pas van mijn nieuwe, orthopedische schoenen mogen gaan. Daarbij mocht ik dan een model kiezen. Daarna was het haasten naar de kine en daarna zijn we naar een huis zonder trappen gaan kijken in Wijgmaal. Ik was er direct weg van maar uiteindelijk na veel wikken, wegen en rekenen, zijn we tot de conclusie gekomen om
toch geen bod te doen . Om het wat
rolstoelvriendelijker te maken, zouden we met 100.000 extra nog niet
toekomen en dan is de investering op onze leeftijd toch wat te zwaar.
Om de badkamer te toegankelijk te maken = vergroten, moeten we de keuken
uitbreken en in de leefruimte installeren. Om plaats te
winnen in de leefruimte moeten we de patio volledig opnemen in de
veranda, de radiators vervangen door vloerverwarming (daar kunnen we een
warmtewisselaar op aansluiten die we in de voortuin (zuiden) kunnen inwerken.
Het tuinhuis vervangen door een groter exemplaar met carport omdat we de
garage nodig hebben voor onze fietsen en scooter en reserverolstoel.
Zonnepanelen op het dak om het energieplaatje wat te verlichten.
Daarnaast zien onze kinderen, die voor hun studie/werk steeds naar
Leuven moeten het niet zitten om dat met de fiets te doen zoals nu. Verder ligt ons sociaal leven verankerd in Kessel-lo en zou onze ecologische voetafdruk serieus vergroten. Je
ziet er zijn voor ons teveel bezwaren om op deze piste door te gaan,
zeker aan de gestelde vraagprijs (280.000 = 320.000 notariskosten incl.). Spijtig want de omgeving sprak ons
heel erg aan. De wijk (met voortuintjes en veel hagen) gaf ons, fervente kampeerders, een waar
vakantiegevoel (je waant je op een camping). Verder ben ik met mijn huisarts tot de conclusie gekomen, mocht ik op een normale leeftijd in menopauze gekomen zijn (opvliegers/vapeurs zijn mij nog steeds vreemd) dan zou mij deze hele toestand bespaard gebleven zijn. Hoe het leven een mens soms parten kan spelen ! Eén lichtpuntje : Marcel heeft op Facebook een pagina gevonden voor partners van mensen met een NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel) waarop iemand getuigt dat haar echtgenoot na zijn cranio-plastie verlost was van hoofdpijn ! Het kan dus maar is niet zeker. Mijn dikke bougies gaan opgebrand zijn tegen december ! Daar kunnen we weer effen mee verder. Ik hoop dat ik er goed doorkom want ik wil weten hoever ik nog kan komen met mijn linkerhand en -arm. En ik geniet van de liefdevolle zorg van mijn huisgenoten (bedankt Marcel, mijn witte prins met het gouden hart en zonen die nu nog duidelijker aarden naar hun vader) waar ik toch de 30 beste jaren van mijn leven voor gezorgd heb. Volgens mijn kinesist weegt die lamme arm zoveel als een volle emmer water. Om u een idee te geven waar ik aan sleur als ik recht sta ! Het geeft mij wel zin om mij daarvan, of toch het onderste deel ervan, te ontdoen voor mijn oude dag. Mijn schouder heeft last van subluxatie (bijna-ontwrichting) door dat nutteloze gewicht. Daardoor kan ik er ook niet op liggen en ben ik voorlopig verplicht op mijn rug te slapen. ik hoop na mijn schedelreconstructie weer minstens op mijn rechteroor te kunnen liggen, laat staan op mijn rechterzij. Vanavond is het personeelsfeest van mijn werk. Ik ben alvast naar de kapper geweest want mijn directeur heeft de gewoonte om met ieder personeelslid op de foto te gaan (dat wordt een mooie volgend jaar met een gaaf hoofd !) Ik ben weer maar eens benieuwd ! Zaterdag wordt een broer van mijn moeder begraven (zie ik de familie nog eens voor mijn operatie) en zondag beginnen de fietstrainingen van Join2Bike weer. Druk, druk, druk. Ik zal volgende week nodig hebben om uit te rusten.
Dinsdag - 18/09/2012 - Rechtzetting van zaterdag. Wim fluit mij al terug ivm dat privéonderwijs aan de KUL : "Ik denk dat je iets verkeerd begrepen hebt. We zijn zaterdag niet met 2
afgestudeerd maar met zo'n 15-tal Japanologen. Daarvan zijn er 2 die in
september met grote onderscheiding afgestudeerd zijn. In juli waren er
slechts 3 of 4 japanologen afgestudeerd, omdat de meerderheid toen nog
niet klaar was met zijn thesis. Ik heb dus geen quasi privé-onderwijs
gehad, want we waren met een 20-tal masterstudenten in Japanologie, en
met mijn keuzevakken zat ik meestal tussen 100 à 200 economiestudenten.
De Japanologie-sectie is minstens tweemaal zo groot als die van de
klassieke talen. Zeker in het eerste jaar zijn er sinds een drietal jaar
telkens meer dan 100 studenten ingeschreven." Ik heb wel eens meer last van voorbarige conclusies waardoor ik anderen al eens op het verkeerde been zet. Mijn excuses. Ik hoop echt dat die laatste schedeloperatie achter de rug is voor de feestdagen. Ik heb mijn foto's van een jaar geleden nog eens bekeken en het verschil met nu is toch wel erg groot geworden. Ik hoop dat mijn collega's niet te erg gaan schrikken en dat dat restje botluik het nog zolang uithoudt !
Maandag - 17/09/2012 - Nabeschouwing op zondag : die zwakke rug heeft dan wel een domper gezet op mijn jong leven maar heeft mij wel prima voorbereid op een nog beperktere mobiliteit zoals nu. Ik heb nooit met mijn kinderen kunnen ravotten zoals ik dat vroeger in de Chiro deed. Als ze vielen, zei ik :"Kom hier dat ik u opraap" voor ik ze kon troosten. Als ze op mijn schoot wilden zitten, moest ik eerst zelf gaan zitten (liefst in de een zetel) waarna ze op mijn schoot konden klimmen. Gelukkig kon ik nog fietsen en zwemmen met hen. We zijn dus veel op stap geweest, vooral als Marcel in de nachtploeg zat ! We hebben bij onze activiteiten altijd rekening moeten houden met mijn rug. Met enige creativiteit konden we toch nog kamperen, fietsen (5 fietsen bovenop de remorque met kampeergerief), zwemmen en wandelen. Pretparken lagen mij veel minder maar die waren toch te duur voor onze portemonnaie. Daar kwamen ze wel met vriendjes, school of jeugdbeweging en dat was dan dubbele pret omdat ze er zo weinig kwamen. Ik wil hiermee niet zeggen dat mijn huidige toestand mij niet zwaar valt, integendeel. Toen kon ik, op goede dagen, nog uit de voeten en mits de nodige voorzichtigheid en met de hulp van homeopaat en osteopaat had ik langere periodes van goede dagen. Nu zijn er zelfs geen goede dagen meer maar ik ben gelukkig niet meer aan mijn rolstoel gekluisterd zoals vorig jaar en dat is toch al heel wat ! Ik ben nog steeds benieuwd hoever ik de volgende 5 jaar nog ga geraken met revalideren dankzij de dagelijkse kine.
Zondag - 16/09/2012 - Zaterdag zijn we naar de proclamatie van onze Wim (de oudste zoon) geweest. Hij is met grote onderscheiding Master in de Japanologie geworden. Zijn prof deed nog een poging om hem aan een doctoraat te helpen maar dat laat hij, na 10 jaar universiteit, toch aan zich voorbij gaan (oef). Studeren kan fijn en nuttig zijn maar hoeft ook niet te blijven duren. Hij wordt er ook niet jonger op en zijn loopbaan moet ook min. 40 jaar kunnen duren voor hij op pensioen zal kunnen. Ze waren welgeteld met 2 studenten die op dat moment in zijn richting afstudeerden ! Privéonderwijs 'avant la lettre' dus. De receptie achteraf werd natuurlijk door Alma Catering verzorgd. Daarmee heb ik ook al een paar collega's teruggezien in 'avant première' voor het personeelsfeest van 28/09. 't Was leuk, gezellig, maar zoveel lawaai dat mensen, binnen een gesloten ruimte, kunnen produceren door gewoon maar te praten ! Vooraf zijn we bij ons moeder mosselen gaan eten op het tuinfeest van het woon/zorgcentrum 'Ter Vlierbeke', waar zij nu al dik 5 jaar (van in mei) woont. Ook veel volk maar niet zo druk en lawaaierig èn lekker èn snel bediend ! Een drukke dag, dat wel. Zeker als ik mijn siësta daardoor moet uitstellen tot 's avonds. Maar ik was er graag bij. Niet in het minst toen die prof onze Wim de hemel in prees voor zijn inzet en werklust. Ja, ja, dacht ik, en dat is mijnen oudste ! Op zo'n moment is het toch zalig als je zulk resultaat ziet na 28 jaar inzet. Dat was de moeite meer dan waard. Te meer daar hij het meeste uit zichzelf heeft gedaan. Dat is nog het mooiste ervan. Ik heb er indertijd ook veel hulp van gehad. Hij was nog geen jaar toen ik aan mijn rug geopereerd werd voor een discushernia. Op zijn zesde zorgde hij reeds mee voor zijn broertjes als ik weer eens moest platliggen omwille van mijn rug. Op de duur wisten de kinderen : als moeke in de zetel ligt, moeten wij inspringen want dan heeft ze rugpijn. Dat was toen voor hen waarschijnlijk niet zo leuk maar ze plukken er nu nog de vruchten van. Hun kamers onderhouden ze al lang zelf. Vroeger volstond het dat ik hen erop wees dat als de stofzuiger boven staat het tijd was om die in hun kamer te gebruiken. Nu genieten ze mee van de diensten van onze poetsvrouw, die gelukkig laat horen dat ze niet goed kan poetsen als de vloer/hun bureau niet vrij is. Zondag stond er eigenlijk niet veel op ons programma totdat Marcel zag dat het opendeur was in het Balanske : een bezigheidscentrum voor kinderen/jongeren met een beperking. Ze hebben daar een warmwaterbad (37 °) waar ik al langer naar benieuwd was. Dit was dé gelegenheid om daar eens te gaan kijken. Het bad (jaccuzi annex sauna) is te reserveren voor max. 6 personen en staat in een supergeïsoleerd lokaal waar het ook zo warm is. Daar zal ik dus niet rillen als ik uit het water kom ! Ik heb er ook enkele mensen van de Spelotheek teruggezien, die daar al langer komen met hun kinderen, (dat was ook al weer een tijdje geleden). Het publiek van Spelotheek (uitleendienst van spellen voor langdurig zieke en gehandicapte kinderen) en het Balanske loopt zo'n beetje door mekaar. Dat had ik dus wel verwacht van daar bekenden tegen het lijf te lopen. In de spelotheek heb ik vroeger al 20 jaar meegedraaid als vrijwilliger en dat doe ik nu al weer maar op een andere manier. Na een bezoek aan het nieuwe huis (met lift) van één van hen was onze zondag toch ook weer goed gevuld. Ik voel het aan mijn enkel, mijn oude schoen voldoet zelfs niet meer om lang op te staan (moet ik in het vervolg aan denken om toch zoveel mogelijk te gaan zitten, als het kan) Weer iets bijgeleerd !
Vrijdag - 07/09/2012 - Ik heb gewacht tot vandaag om nog iets aan mijn blog toe te voegen om er het laatste nieuws in te kunnen plaatsen. Deze voormiddag hebben we de uitslag van de 3D scan gekregen. Er was goed en minder goed nieuws : het goede is dat ze de oorzaak van mijn hoofdpijn gevonden hebben, het minder goede is dat de oplossing een nieuwe operatie is. Het botluik dat ze vorig jaar op 28/02 uit mijn schedel gehaald hebben om de druk in mijn hoofd te verminderen en zo mijn leven te redden, heeft zich na het terugplaatsen op 05/05 niet meer gehecht (is er niet terug aan vastgegroeid) aan de randen van mijn schedel. Dit gebeurt uiterst zelden maar ik tref het toch maar weer ! Daardoor kreeg dat botluik geen voeding meer (wegens geen doorbloeding) en begon het langzaamaan te degenereren en af te sterven waardoor mijn hersenen weer kwetsbaar kunnen worden. Dat moet dus verwijderd worden om verdere problemen te voorkomen. Het zal vervangen worden door een kunststof, op maat gemaakt model, waardoor mijn schedel weer zijn oorspronkelijke vorm zal krijgen en ik weer op de Lieve van vroeger zal lijken en zal mijn fietshelm eindelijk weer passen. Tot daar het goede nieuws. Een operatie heeft natuurlijk zijn risico's maar gezien de situatie heb ik ook deze keer weer geen keuze. Niets doen, is geen optie, dus zullen we zo vlug mogelijk (ongeveer 3 maanden eer het kunststofluik klaar is) door deze zure appel heen bijten. Ik zal dus in december weer even met een fris kopke rondlopen (dat is wel niet de goede tijd van het jaar maar langer uitstellen is ook niet aangeraden). Hopelijk heb ik nog genoeg geluk over om ook dit zonder teveel erg door te komen (daar reken ik toch op). Doemdenken helpt mij niet vooruit dus hoop met mij op een succes (kaarsen kunnen altijd helpen) ! Ik hoop volgend jaar succesvoller te zijn dan dit jaar en ook deze opdracht tot een goed einde te brengen. Tot nu toe heb ik van veel mensen veel steun en sympathie gekregen en ik voel me daardoor bevoorrecht en gelukkig. Ge moet er wel eerst 'zware' pech voor hebben maar het doet zoveel deugd en maakt het draaglijker. Dankuwel allemaal !!! Jullie maken mijn leven,
ondanks alles, de moeite waard. De assistent-neurochirurge van dienst was heel blij mij gezien te hebben (ze had in mijn dossier gelezen dat ik de Galibier was opgefietst) : "We zien maar weinig mensen die er zo goed doorkomen en nog iets van hun verdere leven kunnen/willen maken en dat maakt ons werk waardevol maar zo zijn er niet veel, maar u bent ook nog zo jong", zei ze. "Bij oudere mensen maken we ons wel eens de bedenking : heeft dit nog zin ?"Ikke fier natuurlijk, maar ik bèn ook nog te jong om nu al te stoppen met leven en leuke dingen te doen die nog kunnen !
Woensdag - 29/08/2012 - Goed en minder goed nieuws deze
keer. Marcel is vorige week eens gaan informeren hoever het nu staat met
die nieuwe sociale woonwijk hier in de buurt. Wij hadden dus volgnummer 6
gekregen voor een aangepaste woning en nr. 1 voor een sociale kavel. Wat
blijkt nu : die volgnummers slaan op Groot-Leuven en, op de koop toe, zijn er
geen aangepaste woningen of sociale kavels voorzien hier in Vlierbeekveld
! Begrijpe wie kan !!! Aangepaste woningen plan je toch niet op voorhand.
Die plan je toch pas in als er vraag naar is, of is dat te nuchter geredeneerd
? Het ziet ernaar uit dat we toch nog zullen moeten verbouwen ! Wij
hebben geen zin om naar Herent, Wilsele of Wijgmaal te verhuizen terwijl we
hier zo comfortabel wonen. Ik heb alvast een slaapplaats geregeld voor
Mattias, met zijn nachtwerk kan hij moeilijk thuis op een werf komen slapen
overdag. Gelukkig was de man, van het koor, die ik daarover aansprak er
direct voor te vinden en zit Mattias dan op 5 minuten van zijn werk
gelogeerd. Toch alweer een zorg minder ! Vorige donderdag zijn we
nog eens naar de orthopedische werkplaats geweest in Pellenberg. Mijn
spalk was nog steeds zeer pijnlijk om dragen en bijna onmogelijk om mee te
stappen. Nu hebben ze er een zachte zool ingeplakt waardoor het al een
stuk menselijker is. Toen ze daar hoorden dat ik die 's nachts draag om
te kunnen opstaan voor mijn sanitaire behoeften hebben ze me daar direct een
echte nachtspalk laten proberen. Bij navraag bleek die geen 600 maar
slechts 205 te kosten. We hebben die dan maar direct op eigen kosten
aangeschaft. Als we achteraf nog aan een voorschrift kunnen geraken,
mogen we dat nog binnenbrengen en zien we wel of we daar nog iets van
terugkrijgen van het ziekenfonds. Die is wel niet bedoeld om te stappen
maar vermits ik toch maar juist tot aan de toiletstoel op 1 pas van mijn bed
moet geraken, is dat toch haalbaar. Ik heb er wel een paar nachten over
gedaan om eraan te wennen. Gelukkig moest ik maandag naar een orthesist
om de maat te laten nemen voor mijn orthopedische schoenen en hebben we daar
wat uitleg gevraagd over die nachtspalk. Na thuis de gebruiksaanwijzing
nog eens doorgenomen te hebben, gaat het nu veel beter en wordt ik niet meer
wakker van de pijn. Weer een hindernis overwonnen en probleem
opgelost. We komen er nog wel maar 't zal nog niet voor morgen
zijn. Afgelopen weekend was het dan koorweekend in Cinq Fontaines in
Luxemburg. Dat was gewoonweg ZALIG !!! We hebben weer veel plezier gehad en
veel gezongen (7 repetities op 3 dagen). Ik was op het lumineuze idee
gekomen om het kussentje dat ik gewoonlijk op mijn schoot leg om mijn linkerarm
te ondersteunen naast mij op de leuning van mijn rolstoel te leggen.
Daardoor kon ik veel beter rechtop zitten en dat is een ideale houding voor het
zingen. Ik heb weer echt voluit kunnen meedoen en heb er met volle teugen
van genoten. Vermits het allemaal nieuwe muziek was, lag de lat voor
iedereen gelijk. Bij het hernemen van oude partituren hink ik altijd een
beetje achterop omdat ik de altpartij nog niet ken en dat is knap lastig.
Alten zingen zelden de melodie en hangen altijd ergens tussenin en als je niet
echt vlot noten kan lezen zoals ik en uit het geheel moeilijk de juiste toon
kan vinden, is het echt heel lastig. Daarnaast waren de koorleden
allemaal heel lief en behulpzaam. Daar had ik op voorhand niet echt bij
stil gestaan maar het deed me zo'n deugd ! Het was twee jaar geleden dat
ik nog eens een volledig weekend kon meemaken. Vorige zomer was ik nog in
het ziekenhuis en ben ik maar 1 dag kunnen gaan omdat ik op zondagavond al
terug in Pellenberg moest zijn. Nu dus niet en ik heb zelfs mee kunnen
doen aan het free podium op zaterdagavond (en ik heb het zelfs helemaal
uitgezeten !). Ik had in de late namiddag nog een extra uurtje kunnen
rusten waardoor ik 's avonds langer kon
op blijven. Bij dat free podium werden we verrast met een filmpje over
onze beklimming van de Galibier. Zo ontroerend in beeld gebracht en op
muziek van Yasmine (één van mijn favoriete Vlaamse zangeressen). Daarna
kon ik geen woord meer uitbrengen, hoewel het de bedoeling was dat ik een
woordje uitleg gaf. Gelukkig is er in het koor nog iemand die in
Pellenberg werkt. Zij heeft dan wat tekst en uitleg gegeven over Join2Bike
en het nieuwe project dat ze aan het opstarten zijn. Ze willen namelijk
een fietsotheek uitbouwen waar revalidanten aangepaste fietsen kunnen
uitproberen en ontlenen tot ze de middelen bijeengespaard hebben om er zelf één
aan te kopen. Het kwam erop neer dat ik wou zeggen dat mijn prestatie
erin bestond om Marcel op de tandem te krijgen en dat hij uiteindelijk toch wou
proberen om met mij die berg op te rijden en daarvoor tot het uiterste is
moeten gaan (met een platte batterij en te weinig zuurstof in de lucht op die
hoogte). Het blijft toch een huzarenstuk om dat al te doen na amper een
half jaar training ! We zijn al benieuwd naar volgend jaar. Hoe zou
het zijn als we wel goed voorbereid zijn ? Er worden al plannen gemaakt
maar die zijn nog niet definitief dus daar kan ik nu nog niet veel over zeggen.
Dinsdag -
21/08/2012 - Nieuws heet van de naald : volgende week start het nieuwe
reportageprogramma "Iedereen Beroemd" op één.
In Juni volgden ze Niko, een jongen uit onze groep van Join2Bike, waarmee we in
juni de col du Galibier zijn opgereden, een week lang met de camera voor de
rubriek "De week van".
Niko mag de spits afbijten in het programma.
Vanaf volgende week maandag 27 augustus loopt deze reportage gedurende 1
week. Zaterdagavond wordt er een compilatieaflevering uitgezonden met de
beste stukjes uit de reportage. Het programma start iedere avond net na het
Journaal. Door deze cameraploeg werden wij wel gefilmd. Het koppel op
de rode tandem dat zijn wij (met die fietshelmen en zonnebrillen zijn we bijna
niet te herkennen) ! Niet te missen ! Op de dvd staan wij niet op
omdat die cameraman samen met de andere filmploeg meereed en die stopten alleen
om Niko te filmen. Niko heeft na een ongeval 7 weken in coma gelegen en
stapt nog steeds niet zo best maar hij is wel op eigen kracht boven geraakt (
zijn vader, de vrolijke Bernard, de man op de gele driewieler die de vele
foto's maakte, die ik reeds per mail heb doorgestuurd, haalde ook de top op
eigen kracht maar deed er uiteraard veel langer over door zoveel keer te
stoppen om foto's te maken). Da's véél straffer dan wat ik gedaan heb
achter op de tandem met mijne superstraffe 'machinist' Marcel aan het
stuur. Daar doe ik mijn hoed voor af ! Ik heb ook zo'n ligfiets
mogen uitproberen maar de armsteun die daarop stond, voldeed niet waardoor mijn
verlamde hand mijn linkerbeen voortdurend hinderde daarom zijn we
overgeschakeld op de tandem. Dat ging direct zo goed dat we daarmee
verder gegaan zijn (met het gekende resultaat). Vandaag heeft mijn
logopediste, die ook onderlegd is in Reiki, een klankheling gedaan, waarbij zij
zich concentreerde op mijn rechter hersenhelft. Een beetje vreemd
misschien maar ik voel daar wel iets voor. Baat het niet, schaden doet
het zeker niet. Ik kreeg een vreemd gevoel rond mijn rechteroor en voelde
het geluid inwerken op mijn hoofd. Na afloop gaf ze me een kleine
bergkristal, in de vorm van een schedel, mee. Die mag ik twee weken
gebruiken als ik daar zin in heb. Ze zei dat er op aarde zo'n 7-tal van
die schedels in bergkristal (natuurlijk gevormd op ware grootte) gevonden
zijn. Die zijn uiteraard veel krachtiger maar deze kleine zou mij ook
goed doen, zei ze. Ik ben weer benieuwd ! Volgende week donderdag
wordt de 3Dscan van mijn hoofd gemaakt. Ook weer iets om met spanning het
resultaat ervan af te wachten. Maandag heb ik een afspraak voor mijn
orthopedische schoen. Ik hoop dat die snel gemaakt kan worden want nu kan
ik het stappen eigenlijk niet meer oefenen. 1) die bottinen zijn nu veel te
warm om te dragen. 2) mijn spalk die ik nu in sandalen draag, steunt mijn enkel
veel te weinig waardoor ik nu verplicht ben alles met de rolstoel te doen
(binnen en buiten). Gelukkig heb ik een extra smalleke voor binnen
waarmee ik gemakkelijk in de badkamer geraak. Voor buiten heb ik een
steviger model (large). Allebei tweedehands. Mijn nieuwe, op maat,
moet nog geleverd worden. Daar zit ik nu zo'n beetje op te wachten (2 weken
hadden ze gezegd, 't zijn er al bijna 3 !). Als ze morgen niet bellen,
zal het voor volgende week zijn want vrijdag vertrekken we op koorweekend (7
repetities in 3 dagen). Deze week heb ik weer alle dagen kine
gehad. Dat voelt toch beter dan geen kine.
Zaterdag - 18/08/2012 - 't Is weer voorbij, die mooie vakantie. Maar wat voor één ! Samen met 4 bevriende koppels mochten we de start van het mooie weer beleven. Alle dagen ong. 30 km fietsen door bos en hei. Vakantiewoning bij Valkenswaard met zicht op weiden met 10-tallen paarden van het naburige paardenpension. We hebben er veel deugd van gehad en dat zal ons nog lang heugen. Alle dagen buiten eten en spelen tot het donker wordt. Waar een dikke bougie al niet goed voor is. Die heb ik elke avond aangestoken voor mooi weer tijdens onze vakantie en 't heeft gewerkt ! Nu hopen dat het laatste weekend van augustus ook nog min of meer droog mag zijn voor het koorweekend in Luxemburg; dat zou de max zijn. Daarna starten de wekelijkse repetities weer en hebben we die lange, halfnatte zomer weer gehad. Zou een nazomertje in september teveel gevraagd zijn ? Ik heb beloofd die kaars te bewaren voor volgende zomer. Ik zit er nu voor niets meer tussen. De Clarissen zullen blij zijn dat ze van mij af zijn.
Donderdag -
09/08/2012 - Hoofdpijnconsultatie gehad deze voormiddag. (Ter
voorbereiding) een knaller van een migraineaanval gehad vanmorgen (tussen 04 en
05u). De avond voordien had ik weer migraineaura's (kringen voor mijn ogen)
gezien, maar meestal trekt dat weg zondermeer. Ik had dus wat te
vertellen deze keer. Deze assistent was wat zelfzekerder dan die vorige
en herkende mij van bij de operatie. Marcel heeft vorig jaar eens een
hartige discussie met hem gehad en herkende hem ook direct. Over die schedelpijn
wist hij te zeggen dat bot niet altijd ongeschonden uit de diepvries komt en
dat dat de oorzaak zou kunnen zijn èn dat er hoogst waarschijnlijk een
hersteloperatie van komt. Daar krijg ik uitsluitsel over begin
september. Daar hoef ik nu dus nog niet van wakker te liggen. De
risico's zijn dezelfde als bij een gewone operatie omdat ze deze keer niet aan
mijn hersenen moeten prutsen. Dat had ik zelf ook al bedacht ! Hij
was zeer tevreden dat ik de pijnstillers al zover had afgebouwd en dat ik al
minder schedelpijn had. Goed punt voor mij !Aan het einde van het gesprek vroeg hij nog
hoe het nu met mij gaat. Goed punt voor hem ! Dat is de eerste
assistent in Gasthuisberg die dat doet. Hij wordt nog een goede
specialist met een hart voor zijn patiënten ! Zo zijn we toch nog met een
goed gevoel thuis gekomen hoewel de dag in mineur begonnen was. Zaterdag
vertrekken we dan voor een fietsweek naar Valkenswaard. Ik zal volgende
week dus niets op mijn blog kunnen zetten want ik weet niet of we daar internet
hebben en op vakantie is het vakantie ! Eindelijk eens een rustige week
zonder therapie of consultaties. Alleen fietsen en leuk gezelschap, daar
kijken we al lang naar uit !
Woensdag -
07/08/2012 - Ik ben net weer heel slim geweest : gauw even op internet naar
iets anders gaan kijken zonder mijn tekst eerst op te slaan ! Nu kan ik
weer helemaal opnieuw beginnen en dat is niet de eerste keer dat ik dat doe
! "Alle goede dingen bestaan uit drie", zeggen ze dan, of :
" Een ezel(in) stoot zich geen twee maal aan dezelfde steen".
Laat ik maar voor het eerste gaan en de eer aan mezelf houden. Wat ik dus
wou zeggen : net zoals in mijn eerste leven is er in mijn tweede (sinds 28/2/2011)
voor alles een eerste keer. Ik heb me deze middag zelf bereddert met het
middageten (broodmaaltijd). Gisteren had ik een nieuwe hulp, die
eindelijk een gaatje in mijn doodle had gevonden dat zij kon invullen en die
vond dat ik met bijna alles mijn plan kon trekken en dat ze eigenlijk bijna
niets had gedaan. De hulp van vandaag had vorige week verwittigd dat ze
naar een begrafenis moest en vermits Mattias toch thuis is overdag (slapend
weliswaar want die werkt 's nachts) vond ik het een goed moment om het eens
alleen te proberen en 't is gelukt ! Als ik 's morgens tafel kan
afruimen, kan ik die 's middags ook dekken en weer afruimen. Alleen de
afwas daar pas ik nog voor. Daar heb je twee handen voor nodig en zover
ben ik nog niet. Ik stop de vuile vaat al in de vaatwasser en daar houdt
het voor mij op. Mijn huisarts kwam nog langs in de voormiddag dus heb ik
mijn middagbabbel met haar gehad. Weer een stap dichter bij
zelfstandigheid. Vanaf oktober zou ik die middaghulp dan kunnen beperken
tot een paar keer per week. Kwestie van niet altijd hele dagen alleen te
zitten. Uiteindelijk vind ik die middagbabbels heel gezellig en is het
voor mij een kans om mijn sociale contacten wat ruimer te onderhouden dan
binnen het koor alleen. In nood kent mijn zijn vrienden, zegt de
volksmond, en ik heb er blijkbaar veel. Ik had zeer snel 20 personen om
me 's middags te komen helpen. Dat was al een opsteker op zich !
Eén van de redenen waardoor ik de moed er zo goed kan inhouden en me niet afgesloten
voel van de maatschappij. Ze komt nu gewoon aan huis. Daar ben ik
uiteraard heel dankbaar voor en daar wil ik deze mensen ook eens voor
bedanken. Dankzij hen is mijn thuiskomst zo goed verlopen en viel ik niet
in een zwart gat na het revalidatiecentrum, waar ik de ganse dag therapieën te
volgen had en daardoor veel aandacht kreeg. Wat de hoofdpijn betreft : ik
heb vandaag voor de eerste keer sinds vrijdag nog eens een pijnstiller genomen,
voor gewone hoofdpijn deze keer. Ik heb nog steeds opvallend minder hoofdpijn
dan vorige week (da's ook een opsteker) en mijn afspraak met de
hoofdpijnconsultatie is vervroegd van 01/2013 naar 09/08/2012). Dus toch
3 goede dingen op één dag. Het kan niet op !
Zaterdag - 04/08/2012 - Mijn eerste avond en nacht zonder pijnstiller viel al bij al goed mee. Ik sliep redelijk snel in en ben niet te dikwijls wakker geworden waarna ik telkens weer tamelijk vlot verder sliep. Deze morgen ook geen pijnstiller genomen en het valt redelijk mee. Experiment geslaagd dus ! Ik zal hem nog moeten gaan geloven de 'grappige' assistent van gisteren. Toch blij dat die eerste keer goed meeviel. Het kàn dus en da's altijd goed om weten voor als het eens wat minder goed gaat. Afwachten wat de volgende dagen brengen. Vanmorgen op ROB (regionale televisie Oost- Brabant) mijn kozijn, bakker Jan Op de Beeck, nog eens teruggezien. Zo ongeveer 1 keer per jaar komt hij, de ambachtelijke, biobakker van Lubbeek, op tv. Ook een leuke manier om je familie af en toe eens te zien, zeker als die het zo druk heeft met zijn zaak ! Hij is al vele jaren goed bezig daar in Lubbeek en ik ben altijd blij om te horen dat hij het zo lang volhoudt. Nog een weekje en dan gaan we fietsen in Nederland (Valkenswaard), mooie, bosrijke streek naar het schijnt. Daar zullen we niet zo fel tegen de wind in moeten trappen als in Zeeland. Nu nog een beetje droog weer en die week kan niet meer stuk. Ik kijk er erg naar uit ! Een dikke week later gaan we dan op koorweekend. Met 3 repetities per dag en allemaal nieuwe partituren wordt het weer zwoegen en zweten. Maar, zoals we op ons concert voor 10 jaar Canzonetta, zongen : "Zwoegen in groep is plezant !" Morgennamiddag gaan we nog meedoen aan een familiefietstocht in Wilsele. Deze werd gepromoot door Pellenberg dus we hopen daar nog wat mensen terug te zien die mee naar de Galibier geweest zijn. Hopelijk geen plensbui bij het vertrek !
Vrijdag - 03/08/2012 - Tijdens de consultatie op Neurochirurgie in Gasthuisberg, deze voormiddag, hebben we niet veel antwoorden gekregen op onze vragen maar wel de raad om niet meer dagelijks pijnstillers te gebruiken, een voorschrift voor een vervangend onderhoudsgeneesmiddel (tegen hoge bloeddruk) en een paar nieuwe afspraken : eentje in januari 2013 ! op de hoofdpijnraadpleging en eentje eind augustus voor een 3D CT-scan. Daarna moeten we nog eens terug op consultatie komen en gaan ze een voorstel doen naargelang het resultaat van de scan. Ondertussen moet ik de hoofdpijn zoveel mogelijk verbijten zodat ik nog maar max. 3 x per week pijnstillers neem. Door het constante gebruik van pijnstillers werken die niet meer efficiënt en als ik dat kan doorbreken zou ik vanzelf al minder hoofdpijn hebben. Dat klinkt niet zo geweldig maar als het waar is, neem ik dan toch al minder medicatie. Over de niveauverschillen van mijn schedel kon hij ook al geen uitleg geven (omdat die assistent niet bij de operatie aanwezig was). Ja, logisch dan zou de operatiezaal te klein zijn ! Marcel zei nog : "ik werk ook hier in het ziekenhuis, als technieker, maar als ik zo'n werk zou afleveren, zou het 'kot' hier te klein zijn". Die assistent kon ook niet zo gauw terugvinden of het botluik wel teruggeplaatst was. "Dat was op 05/05/2011", zei ik direct. Daar keek hij even van op ! "Dat is de verjaardag van mijn zoon" (Mattias), zei ik daarop, "dat kan ik moeilijk vergeten en die is ondertussen alweer verjaard". "Ja, dat doen kinderen elk jaar", zei de flauwe plezante daarop. Ik zei : "Die is ondertussen al 26", om hem te laten voelen dat het hier niet over een klein kind gaat. Wat denkt die wel ! Als er iemand grappen mag maken over mijn situatie, ben ik dat in de eerste plaats en zover ben ik nog lang niet, maar ik hoop dat ik dat over een paar jaar wel kan. Dat zou nog eens een goed teken zijn ! Dan is het ergste voorbij en heb ik het een plaats gegeven. Marcel hoopt dat we over 5 jaar, als hij met pensioen gaat, niet veel meer in Gasthuisberg moeten zijn zodat we tijd hebben voor andere en leukere dingen. Dat zou goed zijn, dan kunnen we aan onze mooie, oude dag beginnen !
