Als de moed je in de schoenen zakt, ga dan op je kop staan.Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Ik heb alles wel op een rijtje, maar niet in de goede volgorde.Je kan beter een muisarm hebben dan een apestaartje.
Over mijzelf
Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 01/03/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .

De twee " oudjes"

Foto
Mijn favorieten
  • Ani
  • Jos
  • Marisca
  • Albert en Lenie
  • Michelly
  • Myette
  • Folion
    Mijn favorieten
  • Rud
  • Cecile
  • Chrisje
  • Ingrid
  • Jeske
  • Ria
  • Meeuw
  • Redpoppy
  • Patty enFreddy
    Mijn favorieten
  • Jeannine
  • Dion
  • Rita
  • Myriam
  • Maarten
  • Dirk
  • Rebecca
  • Annie
  • Jansen
    Mijn favorieten
  • Roosje
  • Kinrooiradio
  • Monique
  • Ella
  • Klaproosje
  • Monica
  • Vifke
  • Tiny en Ans
    Categorieën
  • Humor (553)
  • Onze jaren in het buitenland A: Mexico (27)
  • Onze jaren in het buitenland B: Venezuela (19)
  • Onze jaren in het buitenland C: Peru (16)
  • Onze jaren in het buitenland D: Nigeria (67)
  • poëzie (163)
  • Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Een interessant adres?
    Blog als favoriet !
    Een interessant adres?
    Een interessant adres?
    voor-blog-2022

    12-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het is hier zaaaaalig!
    Hier zit ik dan op het terras - weg van de drukte want een beetje in de bergen bij zo'n 25 gr - te genieten van een glaasje cava en een stukje fruit. Links van mij ligt mijn slaapgenoot die probeert een " pil van een boek" te verteren en voor mij ligt mijn tweede ik, mijn pceeke. Dat is natuurlijk mee, dat is mijn linkerhand ( rechterhand is al ingenomen door T ) en dat neem ik overal mee ,het is mijn uitlaatklep en weg naar jullie toe. Zeg nu nog eens dat ik jullie niet hoog in het hart draag!!

    Zondagmorgen, toen het nog donker en grijs en druilerig was, zijn we thuis vertrokken voor zo'n 2000 km. We zouden er twee dagen over doen.
    Normaal rijden we tot aan Perpignan ( Frankrijk) en hebben dan al het langste stuk achter de rug, maar op aanraden van vrienden besloten we eens een  andere route te nemen.
    Onze eerste eindbestemming was Pau in Frankrijk op zo'n 100km van de Pyreneeën. We hadden regen tot in Cahors wat het rijden niet echt comfortabel maakte ,maar van dan af was het wel nog bewolkt maar droog en éénmaal in Pau zelfs nog 19 gr en avondzon want het  was het wel al tegen de avond toe (18u30) toen we eraan kwamen .De trip was vlot verlopen en na een rustig avondmaal vielen we als twee stenen in bed. Rijden kan ook vermoeiend zijn.

    Onze routewijziging had vooral te maken met de volgende dag, het stuk tussen Pau en Spanje was een aanrader volgens vrienden. Via Oloron Ste Marie reden we naar de tunnel de Somport.
    Half januari 2003 is de 8,6 kilometer lange Somport-tunnel, tussen Spanje en Frankrijk geopend. Het is een tunnel van 4,55 meter hoog en 10,5 meter breed en is daarmee anderhalf keer zo breed als de Mont Blanc-tunnel waar twee vrachtwagens elkaar maar met moeite kunnen passeren. De Somport-tunnel vormt de verbinding tussen Zaragoza (N-330, Spanje) en Pau (N-134, Frankrijk) op een hoogte van1632 meter. Deze tunnel is nu de derde belangrijke doorgang door de Pyreneeën .
    Al in 1991 werd er tussen de Spaanse en Franse overheid een overeenkomst getekend voor de aanleg van deze tunnel. Door de twee grote ongelukken in de twee tunnels van de Alpen werden de werkzaamheden tijdelijk stilgelegd. Na zorgvuldig onderzoek m.b.t. de veiligheid, werden de veiligheids- en preventievoorzieningen in de Somport-tunnel nauw onder de loep genomen. Met als resultaat dat het aantal nooduitgangen aan de Spaanse kant werd verdubbeld en Frankrijk, die geen enkele nooduitgang aan zijn kant had, deze heeft moeten aanleggen. Elke tweehonderd meter passeert de reiziger een veiligheids- en brandnis met brandblusser en een brandkraan voor de professionele tunnelbrandweer. Achter de veiligheidsdeuren bevindt zich een ruimte met overdruk, uitgerust met telefoon. Bij brand hebben automobilisten en zelfs vrachtwagenchauffeurs op negen plaatsen de gelegenheid om te keren en de tunnel weer uit te rijden.
    De tunnel sluit aan de Franse kant, nog niet aan op de autoweg Bordeaux-Toulouse. Daardoor moet er nog dwars door het centrum van diverse Franse dorpen worden gereden. Dat zijn in de winter prachtige ski-oorden maar ook nu loont het de moeite om daar even door te rijden. Ik probeer hier met een paar foto’s wat sfeer te scheppen.

    Een paar zichten vanuit de auto op de omgeving





      



    Ingang van de tunnel

     

    Zicht in de tunnel, we hadden plaats genoeg hé !!



    Eén van de dagen krijgen jullie het vervolg. Het is hier wel vakantie hé mensen, niets forceren!

    Een zonnige groet en hasta la proxima!

    12-10-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (15)
    09-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Interludium




    Ik leg de riem er eventjes af al laat ik jullie niet "verweesd" achter hoor. Jullie vinden mij hier ook nog wel en ik blijf jullie volgen.....

    09-10-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (10)
    07-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herfst



    Herfst
    Is,

     een neerdwarrelend blad
    losgekomen
    van zijn veilige plek
     na amper 2 seizoenen.

    Is,

    als het doorknippen
     van de navelstreng
    om dan direct te moeten sterven.



    07-10-2011 om 00:04 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:poëzie
    >> Reageer (13)
    05-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Probeer dan maar moed in te spreken.
    Verschillende bezoekers hebben al gevraagd hoe het met mijn vriendin/schoonma van de dochter gaat?
    Ik kan hier onmogelijk een gedetailleerd verslag geven omdat het heel persoonlijk is maar dat kan ik wel kwijt... niet zo bijster goed en de tegenslagen/ blunders blijven zich maar opstapelen.

    Als we vertellen wat ze de laatste maanden meegemaakt heeft, dan lijkt dat een overdreven verhaal dat aan het ongelooflijke grenst en toch..

    Even resumeren:
    In een Antwerpse kliniek stellen ze precies een jaar geleden baarmoederkanker vast en besloten ze met een kijkoperatie alles weg te nemen..
    .Nu staat vast dat de kanker in de darm en andere plaatsen er toen ook al was maar niet gezien werd omdat men gekozen had voor een kijkoperatie. Dus onvolledige diagnose! Met uitzaaiingen en bestralingen tot gevolg!

    In Gent wordt ze 7 maanden later geopereerd aan die darmkanker met alle gevolgen van dien maar begaat de arts die de buik moet " afsluiten" een fout en doorprikt de dunne darm...Gevolg er komen abcessen op die plaats  waardoor opnieuw moet geopereerd worden en een drainage moet gestoken worden...Gevolg na een week een bloeding via die sonde die bijna fataal werd maar door de aanwezigheid van haar man op dat moment nog op tijd gezien werd.In Gent werd de buik drie maal opnieuw opengemaakt op 1 maand tijd!

    Na 6 weken ipv 2 mag ze naar huis, uiterst verzwakt en enorm afgevallen. Stoma en sondering zorgen voor extra problemen en leiden zelfs tot een blaasontsteking.
    Vorige week werd ze weer opgenomen in Gent omdat ze misselijk en doodziek was . Ze kreeg een spuit om aan te sterken en men besluit om een katheder te steken waarlangs ze extra voeding krijgt want ze moet dringend bijkomen voor ze de zware chemo kunnen opstarten.

    Gisteren in een kliniek in Antwerpen werd dan de katheder gestoken onder plaatselijke verdoving. Haar klacht dat het pijn doet wordt weggewuifd met:" Hoe kan dat , normaal klaagt niemand van de pijn"...
    Vandaag moet ze binnen voor een petscan omdat men niet gerust is in bepaalde klachten die ze weer al heeft en stelt men vast dat bij het steken van de katheder de long doorprikt werd en zo een klaplong veroorzaakte wat de pijn en het ongemak verklaarde tijdens de ingreep en toen ze gisterenavond wilde neerliggen!
    Nu ligt ze dus terug in het ziekenhuis om die long terug op te lappen. Hoe kan ze in 's hemelsnaam bijsterken om de zware chemo aan te kunnen als de ene flater na de andere begaan wordt?
    Toen haar man opbelde om te vertellen wat er gebeurd was, zegden we nog,"dat gelooft niemand" en als je alles wat ze het laatste jaar voorhad vertelt, dan denkt men beslist dat je danig aan het overdrijven bent, maar het is de naakte waarheid.

    Menselijke fouten zeggen de dokters, spijtig en sorry maar het kan gebeuren.
    Ik kan aannemen dat het al eens gebeurt want dokters zijn inderdaad maar mensen, maar in een paar maanden in 3 verschillende klinieken drie dergelijke fouten????
    Je zou al voor minder je bedenkingen hebben over de "ernst" waarmee sommige artsen hun job doen.
    Ik dacht dat we met ons ma drie jaar terug alles meegemaakt hadden maar dit overtref het in het tienvoud! Je kan enkel maar duimen en hopen dat je nooit in een ziekenhuis terecht moet voor een ingreep want die " menselijke" fouten" komen mij toch wel heel vaak voor en zeg me nu niet dat Suzy de enige is met zoveel pech. Hoe vaak zouden " medische fouten" niet met een smoes onder de tafel geschoven worden, als de patiënt het al weet?

    We staan er nu allemaal wat verdwaasd en ongelovig bij omdat er maar geen einde komt aan die ziekenhuisellende en tegenslagen en er wachten nog 5 zware chemomaanden,je zou voor minder de moraal verliezen..

    05-10-2011 om 07:50 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (20)
    04-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een tussendoortje




    Ouderdom doet alles mooier lijken.
    Hij heeft het effect
    van een ondergaande zon
    op de deemstering van de herfst.
     Hoe langer men nog in vervoering kan geraken,
     hoe langer men de veroudering kan uitstellen.



    En aan die gedachte trekken we ons op of niet?

    04-10-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (10)
    03-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het leven is geen franchipanneke

    Elke zondag bezondig ik mij aan een koffiekoek, dan kan die " lijn" even de pot op! euh euh..  Maar het mag niet zomaar een koffiekoek zijn, het moet een franchipanneke zijn. 
    Man"lief" gaat dan ook elke zondag naar de bakker. Zo ook gisteren, maar nu kwam hij terug met het nieuws dat er geen franchipannekes meer waren. Hij had dus maar een hoorntje meegebracht. Een hoorntje!! 
    Van alle teleurstellende koffiekoeken staat het hoorntje bij mij toch op de laatste plaats.  Ik kauwde mij tot halverwege en besloot toen maar dat er één schepje pudding teveel aan was!

    Ik deelde 's middags deze desillusie met een vriendin en we kwamen tot de conclusie dat : 'Het leven nu eenmaal geen franchipanneke is.'
    Maar wat is het leven dan wel?
    We besloten om voor een artisjok te gaan.  Voor je aan het hart komt, moet je je eerst door een hoop vezelig gedoe werken.
    Diep he?

    03-10-2011 om 00:05 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (10)
    02-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Is het nu sjakosj of sakosj?

    Oma wat zit er in je handtas?

    Thuis - en dan bedoel ik mijn ouderlijke thuis - hadden we het niet over handtas, klonk niet sappig genoeg -maar over sakosj! Je weet wel dat ding dat aan je schouder hangt of dat je aan je hand meezeult.
    Maar is dat nu eigenlijk sjakos of eerder sakosj? Of misschien wel sjakosj? En nee, ik wil zeker niet schoudertas zeggen, dat klinkt truttig en zo zijn we niet.
    Maar wat is het dan? 
    Ik neig naar sakosj maar weet zeker dat ik ook al sjakos gezegd heb. Vertel het mij, voor ik alsnog met een schoudertas door het leven moet.
    Mijn excuses dat ik jullie lastig val met deze kwestie lieve bezoeker, maar sommige vragen zijn nu eenmaal uitermate prangend. zeker als de " muze" nog steeds vrijaf heeft.

    02-10-2011 om 00:09 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (11)
    01-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het mag ook al eens gewone dagelijkse praatje zijn!
    Als de inspiratie even een off day heeft, dan grabbel ik maar in het dagelijks leven om een logje te verzinnen.....

    Hoewel we niet in de stadskern wonen, liggen er toch een paar grotere winkelketens in de buurt en één ervan is Colruyt . Die ligt hier op doenbare fietsafstand. En hoewel ik geen extra bonus krijg met wat ik schrijf ,wil ik toch wel even mijn " tevredenheid" uitdrukken over de nabijheid van deze winkel.
    Wat had u gedacht?
    Om te beginnen moet je geen geld in het karreke steken, wat geweldig is want ik vind nooit de  munten die men in een bepaalde kar net vandoen heeft. Dat de wagentjes nog altijd even slecht rijden als jaren geleden neem ik erbij want ik heb ooit de tip van een winkelbediende gekregen : "met twee of vier vingers besturen ipv met uw hele hand te proberen het karretje in een richting te wringen "en dat werkt nog steeds.
    Het is er aangenaam warm, behalve in het koelgedeelte. Het lijkt wel of je daar in een andere supermarkt rondloopt want de tepels vriezen van je lijf!   ( Makro heeft zich wellicht daaraan gespiegeld met hun nieuwe koelafdeling!!).
    Je vindt er tegenwoordig ook haast alles, dat was vroeger wel even anders.
    Je moet niks op een band laden, dat is pure luxe. Je moet  zelfs de te wegen dingen niet meer zelf wegen.. De parking is redelijk ruim en ...ik vind dat het er lekker ruikt. De Colruytgeur.  Een Degelijke No Nonsense Geur.
    Met je extrakaart moet je niet meer knippen of uitkijken of iets in aanbieding is, dat wordt zo afgerekend aan de kassa!
    Nadeeltjes ? Ja, toch ook wel : Je  kon amper aan het WCpapier dat op immense hoogte in een soort mandenrek gestouwd zit. Zelfs met  giga-hakken geraak je er niet bij!. Maar de Colruyt kan het natuurlijk niet helpen dat wij senioren niet de lengte van de huidige jeugd hebben.
    Kortom, ik ben fan.
    In de X-factor der grootwarenhuizen zou Colruyt van mij best vooraan mogen staan.
    Misschien krijg ik nu toch speciale kortingsbonnen?

    01-10-2011 om 06:28 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (10)
    30-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kastanjes en nostalgie..



    Het is volop kastanjetijd. In de buurt liggen ze op straat, platgereden omdat niemand ze wil wegens niet eetbaar!
    Wij wisten er nochtans wel wat mee aan te vangen .....Waar is de tijd dat we de glanzende bruine bollen als speelgoed gebruikten? We maakten er een paternoster van. Met een schaar boorden we gaatjes in de bollen en staken we een koord erdoor en legden knoopjes om ze op de juiste plaats te houden. Of we die ooit effectief gebruikten, weet ik niet meer maar zo te zien waren we toch ook serieus geïndoctrineerd!!

    Een ander fantasietje was een valscherm maken van die kastanjes. Je nam een grote herenzakdoek, knoopte aan de vier hoeken een koordje en als gewicht een kastanje. Dan vanuit een boom naar beneden laten vallen. Een variant was omhoog gooien. Op de tien keren dat hij opgegooid werd, ging hij misschien één keer open. En wij juichten! Onze fantasie kende geen grenzen.

    We speelden ook een soort petanque, maar omdat geen enkele kastanje echt rond is, kan je het gevolg wel raden.
    Eikels hoorden er ook bij, met lucifers en stokjes maakten we dieren. Natuurlijk had je wat goede wil nodig om de figuren te herkennen.
    Heerlijke herinneringen! Heb jij er ook?

    30-09-2011 om 00:05 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (13)
    29-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vier jaar blog..



    4

    Vier jaar wordt mijn blog vandaag

    Vier jaar schrijven,
    zoeken en soms vinden,
    filosoferen, relativeren
    lachen en huilen.

    Een dankjewel aan al mijn bezoekers
    die steeds trouw terugkomen
    en vaak een lieve reactie nalaten.

    29-09-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (11)
    28-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over oren en nog iets..
    Eerst moet ik even iets kwijt ivm mijn vorig logje.
    Het viel mij op dat enkel de "meisjes" toegaven dat ze ook een dagboek of poëzie bijhielden ... Was dat dan echt iets exclusief voor ons of " durven" de "jongens" niet toegeven dat ze ooit ook zo'n "romantisch trekje" hadden?
     Allé mannen... "out" jullie ook eens!! 

    En nu terug naar mijn logje!
    Terwijl ik vandaag in de auto naar de radio luisterde, had ik opeens bedenkingen bij een bepaalde reclame. Ze beweerden dat we door het gebruiken van hun product op beide oren kunnen slapen.
    Ik weet niet wat jullie je daar bij voorstellen, maar persoonlijk heb ik het heel moeilijk met dat beeld wat niet bevorderlijk is voor mijn vertrouwen in die reclame!.
    Hebben jullie ooit al eens geprobeerd om op beide oren tegelijk te slapen? Tenzij je van die flappers hebt gelijk de olifanten, zie ik dat nog niet zo rap gebeuren.
    In ieder geval ik kon mijn oren niet geloven ofwel was ik nog te nat achter de oren . Ik begon alvast achter mijn oren te krabben, ik had er wel oren naar maar vreesde dat ze hier probeerden om iemand een oor aan te naaien.
    Ik denk dat ik die gast op de radio met zijn reclame eens de oren ga wassen want hoe ik het ook probeer, het lukt me niet en nu zit ik er hier bij als iemand die zijn laatste oortje versnoept heeft.

    Maar trek het je niet aan als je er intussen ook nog niet in geslaagd bent om die twee oren onder je hoofd te krijgen of als het een onbereikbare droom lijkt, denk dan maar:
    " Alles beter dan een kleinkind dat op bezoek komt en zegt: "Grootmoeder wat heb je grote oren”!!

    28-09-2011 om 08:30 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (11)
    26-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Poëzie...
    Haha, ik ben blijkbaar niet de enige die er als tiener een dagboek op na hield!! Dat als reactie op jullie commentaar op mijn logje van 22/09!
    Oef... ik was dus een normale, gezonde tiener, hoewel blijkbaar niet iedereen daar steeds zo over dacht!!

    Ani merkte op dat ze ergens nog een poëzie had liggen waarvan ze geen afscheid kon nemen. Ik denk dat iedereen van onze generatie dat wel kent, dat boekje waar vrienden en vriendinnen in tekenden of iets neerschreven. Geen dagboek maar wel een boekje vol leuke of intense herinneringen.

    Dat was voor mij het signaal om op zoek te gaan naar mijn poëzie  van toen ik een tiener was van zo'n 16/17j . Dat ligt hier nog steeds in de kast en het valt mij op dat veel kattebelletjes van toen zo serieus en belerend waren. Zou het zo nodig geweest zijn ?
    Eén enkeling waagde zich wel aan een grap en grol maar staat als een eenzame te schitteren in mijn boekje.

    Als ik de poëzies van vandaag zie bij de kleinkinderen dan zijn die al voor een deel "voorgekauwd", je vult gewoon een vragenlijst in.
    Ik ben... mijn hobby is.. mijn geliefde muziek is... de kleur van mijn haar/ogen is...Niets van dat alles in mijn poëzie, wij maakten er nog iets persoonlijks van maken met een tekening of prentje of gedicht of een welgemeende wens of gedachte of gekke kwinkslag..

    Ik heb zoals Ani ook nooit afscheid kunnen nemen van dit boekje en zal het nu ook niet meer doen. Mijn " nageslacht" doet er maar mee wat ze willen al vrees ik... de vuilbak!

    De meeste poëzies van toen openen met :
    " Dit is de poëzie van...".
    Die van mij draagt geen naam maar opent met een persoonlijke " touch" nl een citaat van mijn geliefde dichter van toen Rabrinadath Tagore.

    " Op liefde alleen zit ik te wachten om mij eindelijk in haar handen te geven. Daarom is het zo laat geworden, daarom ben ik schuldig aan zoveel verzuim.
    Ze komen met hun wetten en hun geboden om mij vast te binden, maar ik ontwijk hen immer, want ik wacht alleen op liefde om mij in haar handen te geven.
    De mensen doen mij verwijten en noemen mij nalatig. Zij hebben zeker wel gelijk.
    De marktdag is voorbij en voor de nijveren is het werk gedaan.
    Zij, die mij tevergeefs kwamen roepen, zijn weer boos weggegaan.
    Ik zit te wachten op liefde alleen, om mij eindelijk in haar handen te geven."

    Daarna volgen veel tekeningen, wensen, gedachten of enkele gekke sneertjes van vrienden, leraars, toevallige ontmoetingen op mijn jeugdreizen, of zomaar iemand die mijn pad kruiste maar een indruk naliet....

    Als ik de " startwensen" lees die mijn leraars humaniora en regentaat...bij het afstuderen erin schreven, dan kan ik mij nog perfect een voorstelling maken van de persoon in kwestie want elk vogeltje zingt zoals het gebekt is.
    Ik heb in mijn teen -en twen jaren mijn poëzie overal meegesleurd en zo brengt het herinneringen boven  aan Londen, Düsseldorf, Joegoslavië.. Luxemburg...en ook Mexico. Zo lees ik nog de stevige krabbels van Mexicaanse vrienden. Daarna liet ik het blijkbaar thuis!
    Al die vrienden / vriendinnen en toevallige ontmoetingen, wat is er van hen geworden, leven ze nog, zouden ze zich nog herkennen in die " persoonlijke" krabbels?

    Ik sluit af met 2 krabbeltjes :
    Het eerste werd geschreven door mijn Indische pennenvrienden ( Ratna en Bicas) met wie ik samen 14 dagen door Engeland trok!

    Where there is love and affection based on mutual trust, all barriers of language, race and culture become insignificant. ( Ratna 1965)

    Het volgende werd geschreven door mijn gastvrouw in Duitsland waar ik een paar dagen "Zimmer" had.

    Willst du glücklich sein im Leben
    Trage bei zü andr'en Glück,
    Denn die Freude die wir geben
    kehrt ins eigene Herz zürück.(1967)

    De rest houd ik best voor mij wegens te persoonlijk precies zoals het meeste uit mijn dagboek dat intussen open geraakt is.
    Ik weet dat sommigen van jullie wachten op mijn " hart beroeringen" van toen. Misschien haal ik er wel eens de meest schalkse uit, want het was niet altijd "simpel" .
    Maar voor mij zorgen èn die poëzie èn dat dagboek voor een heel intens terugdenken aan zoveel mensen die ooit mijn pad kruisten
    en aan intense belevenissen van zo lang geleden.

    26-09-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (19)
    25-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sollicitatie bij een notariskantoor.
    Een notaris zoekt een nieuwe medewerker om zijn akten af te stempelen. En omdat op sommige formulieren wel 10 stempels nodig zijn, moet de nieuwe medewerker natuurlijk tot 10 kunnen tellen.
    De eerste sollicitant meldt zich, gaat zitten en de notaris vraagt of hij tot 10 kan tellen.
    "Ja, natuurlijk," antwoordt de man "10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 0."
    "Ja goed," zegt de notaris, "maar kan je dat ook vooruit ?"
    "Nee." is het antwoord, "Ik heb hiervoor bij de NASA gewerkt en daar telden we altijd zo."
    "Niet geschikt! Ik wens u nog een prettige dag verder en stuurt u a.u.b. even de volgende naar binnen."

     De volgende sollicitant wordt gevraagd, of hij tot 10 kan tellen? Hij zegt:
     "Jazeker: 1, 3, 5, 7, 9, 10, 8, 6, 4, 2."
     "Ja, maar kan je niet van 1 tot 10 tellen in de normale volgorde ?"
    "Nee." zegt de man, "Ik ben postbode geweest en zo heb ik altijd geteld, als ik de huisnummers naliep."
    "Bedankt en tot ziens, de volgende a.u.b.!"

    De notaris tegen de volgende: "Kan je tot 10 tellen?"
    De derde kandidaat:
    "Zeker: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10."
     "Dat is geweldig, waar hebt u hiervoor gewerkt?"
    "Nou, bij de belastingdienst."
     "Bij de belastingdienst? Daar sta ik van te kijken. Zeg eens, niet dat het nodig is, maar kan je ook verder tellen dan 10?"
     "Maar natuurlijk: boer, dame, koning, aas!"

    25-09-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:Humor
    >> Reageer (6)
    24-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Intiem alfabet
    Vandaag hou ik het kort want met de kleinkinderen hier heb ik geen tijd gehad om een langer logje te verzinnen!
    Daarom gaan we verder met het alfabet en zijn we bij de letter F
    de F van Familie

    Ik vind het spijtig dat veel families verkruimelen of familieleden mekaar het leven zuur maken voor geld of goederen.
    Met het ouder worden, raak ik echter steeds meer gehecht aan ons gezin, mijn man, de kinderen, kleinkinderen, ze zijn de rode draad door mijn leven, ze zijn mijn alles, ze maken mij gelukkig en ik hou enorm van hen!
    En de volgende dagen kunnen we genieten van de kinderen van de zoon die het weekend hier doorbrengen.

    Misschien roept die F bij jou een andere gedachte op?

    24-09-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (4)
    23-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Er is een milieuvriendelijk ontbladeringsmiddel gevonden: de herfst!

    Zou het nu alleen aan mij liggen dat herfstgevoel dat me ineens, onstuitbaar en toch nog onverwacht overviel toen ik een paar dagen geleden bij een fietstochtje om me heen keek?
    De kleuren in de natuur worden valer, donkerder ook. Bladeren vallen al van de takken en de temperaturen komen niet meer boven de twintig graden uit al zou dit weekend wel eens een uitzondering kunnen zijn!!

    Herfst is een soort afrekeningsperiode. Je hebt de zomer achter de rug, met normaal zijn lange avonden, zijn genieten van zon, zee en het gezelschap van mensen ergens op een terras. Mensen probeerden nog even te genieten van het sporadische zachte nazomerweer, met sweaters losjes om hun halzen geknoopt, voor het moment dat het ineens te fris zou worden. De laatste kans?

    Eergisteren was het 21 september. Anders dan bij de meteorologen is dat voor ons gewone mensen normaal gesproken het omslagpunt op de kalender van zomer naar herfst. Maar dit jaar begint de herfst astronomische blijkbaar op vandaag. Maar goed, dit seizoen van het jaar doet me ook meteen denken aan de herfst in een mensenleven. Filosofisch natuurlijk, dat is waar, maar toch.

    Jonge mensen zijn naar hun gevoel onkwetsbaar, onoverwinnelijk ook. Maar ze worden ouder en op een bepaalde dag gaan ze relativeren en komen ze echt in de herfst van hun leven terecht. Soms kijken ze om met het idee van ‘had ik maar..’. Alleen komt die tweede kans zelden terug op het pad van de mijmeraar. Daarom moet je die kansen als je jong bent met beide handen grijpen. Ook al doet het soms pijn. Maar je kunt dan later tenminste zeggen: “dat heb ik toch meegemaakt”.

    Net als in de natuur komt de winter al zo snel op een mens af en dat is geen prettige gedachte.
    Ben ik aan het somberen?
    Nee hoor, ik mijmer wel af en toe, maar somberen komt niet zo snel in mijn woordenboek voor. Er is nog zoveel te doen, vandaag, morgen, volgende week.  Maar het misstaat niet om soms toch even na te denken over de vergankelijkheid van een leven, net als die van de natuur.

    Elk seizoen heeft zijn eigen schoonheid, ook de herfst is heel fraai vast te leggen op de elektronische schijf. Als het maar niet regent. Ik ga er dit jaar eens extra op letten als ik de tijd heb, want het is nu best even druk en het wordt nog drukker met de 4 van de zoon die vanavond binnen vallen om het weekend hier door te brengen.
    De dagen rijgen zich aaneen in een veelvoud van grote en kleine klussen. De herfst moet maar even wachten en zal voorbij gaan in een tempo dat net als vorige jaren zijn weerga niet kent.
    En jullie, lieve bezoekers, hebben jullie ook bepaalde gevoelens bij de herfst? Maakt die jou somber? Blij? Opgewonden? Of toch een beetje depressief? Ik ben benieuwd……..

    23-09-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (9)
    22-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vergeten herinneringen

    Gisterenmorgen was de papierophaaldienst (achteraf gelukkig) laat want ik was ook laat om de stapel buiten te zetten.
    Zoals jullie gelezen hebben in één van de vorige logjes was ik onlangs op zolder bezig geweest en vond dat er weer wat mocht weggegooid worden . Maar, terwijl ik al het papier mooi stapel, zie ik tot mijn verbazing en schrik één van mijn dagboeken ertussen liggen.
    Ik ben op mijn twaalfde begonnen met schrijven en ik geloof dat ik dat  bijgehouden heb tot ik zeventien was. Daarna volgde een periode van stilte tot ik T leerde kennen en we naar het buitenland vertrokken. Maar hier ging het om dat eerste dagboek!
    Al die jaren heb ik het zuinig bewaard en lag het gewoon in de kast hier beneden, totdat mijn kinderen de nieuwsgierige leeftijd kregen . Toen heb ik het op zolder gelegd gewoon tussen een stel boeken om er vervolgens nooit meer aan te denken.
    Nu heb ik ook geen idee meer wat er in staat en weet ook niet meer waar het sleuteltje gebleven is, maar dat zoek ik later wel uit. Waarschijnlijk heb ik het daarom meegenomen naar beneden en op de één of andere manier is het tussen het oud papier geraakt. Gelukkig heb ik het weer en wil ik toch ook wel graag weten wat er allemaal in staat. Ik vrees dat het uiteindelijk wel in de kachel zal geraken, ik wil niemand " lastig" vallen met wat er in geschreven staat en je moet tenslotte geen slapende honden wakker maken!

    22-09-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (11)
    20-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voorbij de helft

    De avond
    kluistert mij aan het klavier en ik zit zo even te denken aan wat ik zou schrijven. Straks nog een epistel voor een andere bestemming, maar eerst warm ik mijn vingers wat op binnen de groep van ons seniorennet.

    Toen ik vorige nacht ben opgestaan voor een dringende behoefte en keek hoe laat het was, zat ik zo te denken aan het begrip tijd en nu zit ik nog steeds met die tijd in mijn hoofd en van tijd kwam herfst, leven.....

    Misschien dat ik die kronkel maar best eens in “pojeezievorm” op papier zet.
     
    Ik ben in de helft ,
     neen zelfs al veel verder,
    kijkend ,denkend aan het verleden
    over strijdperken en herinneringen.

    Ik ben voorbij de helft,
     de helft van een leven
     op weg naar morgen
    slenterend naar overmorgen.

     Ik ben voorbij de helft
     neen, zelfs al veel verder,
    verder dan anderen mij vertellen
    met aan de horizon het einde.

    Ik ben over de helft
     de helft van mijn schrijven
    van mijn kunnen, van mijn denken .

    Ik ben over de helft
    en kijk naar jaren
    misschien maar maanden
    of doodgewone dagen .

    Ik ben over de helft
    en natuurlijk kan het me schelen
    dat ooit de dag komt dat ik ga,
    maar liefst niet vandaag.

    20-09-2011 om 00:10 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    Categorie:poëzie
    >> Reageer (14)
    19-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toppunten
    De boog moet niet altijd gespannen staan dus even een paar humoristische doordenkertjes!...

    Wat is het toppunt van smurfsex? Neuken tot je blauw ziet.
    Wat is het toppunt van arrogantie? Denken dat je op mij lijkt.
    Wat is het toppunt van automatisering? Een stewardess die zwanger raakt van de automatische piloot.
    Wat is het toppunt van optimisme? Met je laatste geld een portemonnee kopen
    Wat is het toppunt van zelfvertrouwen? Een scheet laten als je aan de diarree bent
    Wat is het toppunt van geduld? Op je kop gaan staan en wachten tot uw broek afzakt.
    Wat is het toppunt van snelheid? Een slak die uit de bocht vliegt.
                                                        Met twee in bed kruipen en er met drie uitkomen.
    Wat is het toppunt van nieuwsgierigheid? Door het sleutelgat kijken van een glazen deur.
    Wat is het toppunt van sadisme? Een helikopter met een schietstoel.
    Wat is het toppunt van een binnenpretje? Een tampon met jeukpoeder op.
    Wat is het toppunt van lef? Een spookrijder proberen in te halen.
    Wat is het toppunt van beleefdheid? Op je eigen tenen gaan staan en pardon zeggen.
    Wat is het toppunt van luiheid? Vroeger opstaan om langer te kunnen rusten.
    Wat is het toppunt van microtechnologie? Een gsm voor een luis.
    Wat is het toppunt van grofheid? Een dove slaan en zeggen: “Wie niet horen wil moet voelen”

    Nu aan jullie...

    19-09-2011 om 01:16 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Humor
    >> Reageer (6)
    18-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pastoor versus burgemeester



    Op een morgen doet een pastoor de deur van zijn kerk open en vindt daar .. een dode ezel . Hij weet niet goed wat te doen en belt dan maar de burgemeester met het verzoek om het dier te laten weghalen.
    "Los uw problemen zelf op", zegt de burgemeester, die feitelijk een gloeiende hekel aan de pastoor heeft.
    "Per slot van rekening is het uw taak de doden te begraven !"
    "Daarom bel ik u juist op", zegt de pastoor.
    "Volgens het reglement moet ik eerst de familie raadplegen !"

    18-09-2011 om 08:34 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Humor
    >> Reageer (5)
    17-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op zolder 2

    Daar stond die doos, smekend om open gemaakt te worden, of was dat mijn nieuwsgierigheid die sprak?
    Alles rondom mij verloor plots zijn aantrekkingskracht, we kennen het allemaal, dat brandend gevoel, de drang om op verkenning te gaan enkel en alleen om die "curiositeit" te bevredigen...als dat al een correct Nederlands woord is.
    Ik deed de doos open, mijn eerste reactie was er één van teleurstelling, enkel wat foto’s en een paar oude lp’s, raar hoe ik meer had verwacht van de inhoud ervan hoewel ik maar al te goed wist dat ik niet echt iets anders in gedachten had. Ik vond er foto’s die ik lang niet meer gezien had, al lang was vergeten maar toen ik ze bekeek kwamen ze me toch bekend voor, alsof een klein deeltje van mijn onderbewustzijn plots wakker werd. Maar één lp sprak me meer aan, het was ooit mijn eerste en enige lp die ik had gekregen van een vriend die ooit een vriend was! Honderd maal had ik die lp gespeeld. ( zeg ik met een beetje overdrijving, haha)
    Die nostalgische dingen uit je jeugdjaren, ze hebben iets speciaals. Eigenaardig hoe we bij kleine dingen een uniek gevoel creëren en dat voor de rest van ons leven vasthouden. Het vraagt enkel één herinnering om dat gevoel weer aan te wakkeren. Deze eenvoudige lp was voldoende. Spijtig genoeg kon ik de lp niet meer afspelen want een diepe kras over de ganse plaat had die geschonden. Gelukkig zat de tekst er nog bij alsof het voorbestemd was dat ik die ooit nog eens zou teruglezen.
    De volgende woorden blijven echter hangen en daarom geef  ik ze hier even mee.
    " time is never time at all, you can never ever leave without leaving a piece of youth and our lives are forever changed, we will never be the same " wat vrij vertaald klinkt als...
    "Tijd staat nooit stil, elke dag veranderen we en verandert ons leven. Het zal nooit meer hetzelfde zijn...daarom niet slecht maar ook niet goed ".
    Toch blijven de herinneringen, die band met vroeger... hoever we ook mogen reiken, hoeveel afstand we ook mogen afleggen, ver van die ouwe trouwe plaats, we nemen altijd iets met ons mee.

     "the more you change ,the less you feel ,believe, believe in me, .. "

    Eén van de dingen die ik haat aan ouder worden is dat tijd en dagen steeds sneller voorbijrazen, de gevoelens van vroeger vervagen, we minder oog hebben voor die kleine dingen die ons ooit gelukkig maakten.

    "
    believe that life can change,
    that you're not stuck in vain.
    We're not the same,
    we're different tonight, tonight,
    so bright tonight
    and you know you're never sure
    but you're sure you could be right
    if you held yourself up to the light
    and the embers never fade in your city by the lake
    the place where you were born ,believe,
    believe in me, believe in the resolute urgency of now
    and if you believe there's not a chance tonight tonight,
    so bright tonight
    we'll crucify the insincere

    tonight we'll make things right,
    we'll feel it all tonight
    we'll find a way to offer up the night, tonight
    the indescribable moments of your life
    tonight the impossible is possible
    tonight believe in me as I believe in you,
    tonight
    …

    En in een rood, stevig mannengeschrift staat erbij geschreven :"
    maar wat vandaag een grijze toekomst lijkt, kan morgen een straal van zonneschijn worden."

    Ik heb alles heel stil teruggelegd en de doos dichtgedaan.
    Die vriend is intussen al meer dan dertig jaar geleden gestorven...

    17-09-2011 om 00:00 geschreven door Natoken

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (4)







    Laatste commentaren
  • mooi zo -- terug naar huis -- in de startblokken --smile (ani)
        op Voor iedere passant
  • Goedemiddag (Dirk)
        op Voor iedere passant
  • Niet meer op de blog komen? (Martin)
        op Voor iedere passant
  • WITTE DONDERDAG !!! (Jos Vande Ghinste)
        op Voor iedere passant
  • Dag Natoken,, ik kom u zeker volgen en geniet die laatste dagen he , (Ingrid.)
        op Voor iedere passant
  • . . . (Chris)
        op Voor iedere passant
  • hey Nancy (Klaproosje1)
        op Voor iedere passant
  • Dag Nancy kom je alvast een fijn Paasweekend toewensen (Roosje)
        op Voor iedere passant
  • de zegen en geniet van deze prachtige dag (pattyhoopt)
        op Voor iedere passant
  • Wij komen helpen de week door te zagen. (Jan en Elena )
        op Voor iedere passant
  • E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Archief per jaar
  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007

    Archief
  • Alle berichten

    Zoeken in blog



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!